Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Επιμόρφωση-Μετεκπαίδευση => Κατατακτήριες => Μήνυμα ξεκίνησε από: jellyfish στις Οκτώβριος 16, 2016, 03:27:34 μμ
-
Καλησπέρα,
Θα εκτιμούσα τη γνώμη συναδέλφων και όσων γενικά έχουν επαφή με το θέμα που με απασχολεί.
Αμφιταλλαντεύομαι ανάμεσα στο να σπουδάσω σε μία (τρίτη) σχολή ή στο να κάνω διδακτορικό.
Σίγουρα το διδακτορικό είναι μία ανωτάτου επιπέδου δημιουργική σπουδή, που σου δίνει τεράστια ηθική ικανοποίηση, όμως μετά? Θα σου χρησιμεύσει κάπου? Δεν είναι γενικά δύσκολο να μπεις στους ακαδημαικούς κύκλους και να ακολουθήσεις αντίστοιχη καριέρα?
Από την άλλη με το τρίτο προπτυχιακό θα έχω να ανταγωνιστώ στην αγορά εργασίας πτυχιούχους με χρόνια εμπειρίας....
Όσοι έχουν διδακτορικό είναι πολύ λιγότεροι από τους απλούς πτυχιούχους. ..
Το προπτυχιακό και το διδακτορικό που σκέφτομαι σχετίζονται. Έχω αποφασίσει δηλαδή με τι θελω να ασχοληθώ.
Εσεις τι πιστεύετε?
-
Καλησπέρα,
Θα εκτιμούσα τη γνώμη συναδέλφων και όσων γενικά έχουν επαφή με το θέμα που με απασχολεί.
Αμφιταλλαντεύομαι ανάμεσα στο να σπουδάσω σε μία (τρίτη) σχολή ή στο να κάνω διδακτορικό.
Σίγουρα το διδακτορικό είναι μία ανωτάτου επιπέδου δημιουργική σπουδή, που σου δίνει τεράστια ηθική ικανοποίηση, όμως μετά? Θα σου χρησιμεύσει κάπου? Δεν είναι γενικά δύσκολο να μπεις στους ακαδημαικούς κύκλους και να ακολουθήσεις αντίστοιχη καριέρα?
Από την άλλη με το τρίτο προπτυχιακό θα έχω να ανταγωνιστώ στην αγορά εργασίας πτυχιούχους με χρόνια εμπειρίας....
Όσοι έχουν διδακτορικό είναι πολύ λιγότεροι από τους απλούς πτυχιούχους. ..
Το προπτυχιακό και το διδακτορικό που σκέφτομαι σχετίζονται. Έχω αποφασίσει δηλαδή με τι θελω να ασχοληθώ.
Εσεις τι πιστεύετε?
Διδακτορικο. Η τριτη σχολη δεν εχει κατι να προσφερει ακριβως οπως το ειπες μονο και μονο λογω ανταγωνισμου με πτυχιουχους με εμπειρια...
-
Η τρίτη σχολή όμως που προσφέρει ειδικότητα, πράγμα που το διδακτορικό δεν το κάνει...
-
Εξαρταται και απο το κουραγιο σου.
Θα αντεξει να ασχολεισαι τουλαχιστον για 3 χρονια με το ιδιο αντικειμενο το οποιο θα αναλυεις σχεδον μεχρι αηδιας;
Αντεχεις να το κανεις;
Αλλη σχολη σημαινει και σιαφορα αντικειμενα, αλλα ενδιαφεροντα και αλλα βαρετα.
-
Και γω θα έκλινα προς διδακτορικό, αλλά όλα εξαρτώνται για το αντικείμενο που σε ενδιαφέρει.
Εξαρτάται και για ποιο αντικείμενο μιλάμε. Σίγουρα πάντως δεν είναι καθόλου εύκολο να μπεις σε ακαδημαϊκούς κύκλους αν είσαι "κοινός θνητός" (δηλ. αν δεν είσαι σύζυγος προθυπουργού ή κόρη καθηγητή Πανεπιστημίου κτλ.)
Και αν κατάλαβα καλά τα άλλα 2 πτυχία σου δεν έχουν σχέση με το διδακτορικό που σκέφτεσαι να κάνεις? Αλλά έχει το τρίτο πτυχίο που σκέφτεσαι?
-
Τόσο το διδακτορικό όσο και το τρίτο πτυχίο μου, έχουν να κάνουν με τον ίδιο "ευρύτερο" χώρο, με το προπτυχιακό να αποκλείνει ελαφρώς..
Αλλά κινούνται στο ίδιο μοτίβο, απ ότι είδα στον οδηγό σπουδών του προπτυχιακού θα αναγνωρίσω αρκετά μαθήματα από τις δύο πρώτες σχολές.
Απλά το διδακτορικό, επειδή ακριβώς εγώ η ίδια επιλέγω και διαχειρίζομαι το θέμα του,ναι, "ταιριάζει" πολύ περισσότερο με αυτά που ήδη έχω καταπιαστεί....
-
Έτσι όπως θέτεις το θέμα για μένα προσωπικα το μόνο που θα μετρούσε θα ήταν τα θέλω μου!Τι εννοώ;Βγάλε από το μυαλό σου τελείως το θέμα του επαγγέλματος και της αποκαταστάσεως.Αν απλά είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο με μόνο γνώμωνα τη δικιά σου εσωτερική επιθυμία, εσύ τι θα διάλεγες;Αναρωτήσου με ειλικρίνεια.Η απάντηση που θα δώσεις είναι νομίζω και αυτή που πρέπει να ακολουθήσεις.
Αν έρθουμε τώρα στα μετρήσιμα θέματα, τότε ναι το διδακτορικό σου δίνει μόρια σε θέσεις του δημοσίου ενώ το δεύτερο ή τρίτο πτυχίο σπανίως αναγνωρίζεται.Για ακαδημαϊκή καριέρα, τι να σου πω, να μη σε απογοητεύω, αλλά υπάρχουν χιλιάδες διδάκτορες που είναι έξω από τα πανεπιστήμια.
Εσύ θα σκεφτείς πως θες να αφιερώσεις τον χρόνο σου και τι ζωή σου.Διάλεξε τουλάχιστον αυτό που σε εμπνέει...
-
Το διδακτορικό θέλει αφοσίωση. 3 χρόνια το ελάχιστο αν ασχολείσαι full - time. Εκεί δεν είσαι πια ο φοιτητής που μαθαίνει κάτι, εσύ ο ίδιος παράγεις τη γνώση. Το διδακτορικό δεν απαιτεί απλώς όρεξη να μάθεις περισσότερα, θέλει να έχεις τρέλα με την έρευνα και ουσιαστικά να ζεις μέσα στην επιστήμη.
Στην αγορά εργασίας φυσικά και δεν πρόκειται να σου χρησιμεύσει, μάλλον θα σε θεωρούν υπερεξειδικευμένο, όσο δε για την ακαδημαϊκή καριέρα.... ας μην το σχολιάσουμε - εκτός αν θες να τσαλακώσεις την αξιοπρέπειά σου και να γίνεις παρατρεχάμενος.
Αλλά η απορία μου έιναι, γιατί έχεις δίλημμα μεταξύ προπτυχιακού και διδακτορικού; Υπάρχει και το ενδιάμεσο στάδιο του μεταπτυχιακού, που μάλλον είναι πιο κοντά σε αυτό που έχεις στο μυαλό σου, αν καταλαβαίνω τη σκέψη σου.
-
δεν έχω καμία φιλοδοξία ακαδημαικής καριέρας...
Το μόνο μου κίνητρο για να ξεκινήσω περαιτέρω σπουδές είναι ο εθισμός μου στη μόρφωση, αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να σκεφτώ και πρακτικά, έτσι ώστε να μπορέσω να εξασκήσω κατα το δυνατόν αυτό το οποίο έμαθα.
η αλήθεια είναι πώς κλίνω προς το προπτυχιακό, αλλά το περιβάλλον μου - και απ ότι φαίνεται κι εσείς- με προτρέπει να κάνω διδακτορικό.
Επίσης, το διδακτορικό, για εμένα που δεν είμαι μόνιμη αλλά αναπληρώτρια ωρομισθια και γενικότερα συμβασιούχος, δεν έχει και τόοοση διαφορά...ίσα ίσα που το προπτυχιακό θα μου δώσει τη δυνατότητα να μπορέσω να κάνω περισσότερες αιτήσεις... ::)
-
γιατί το προπτυχιακό έχει πολλά περισσότερα πρακτικά πλεονεκτήματα..
-
Τον ευατό σου κυρίως να ρωτήσεις και το τι πιστεύεις ότι θέλεις αφού αποτελεί προσωπική επιλογή.
Δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη απάντηση που να είναι ίδια για όλες τις περιπτώσεις.
Εγώ, εάν πρόκειται για προπτυχιακό που όντως ανοίγει νέους δρόμους σε έναν χώρο που δεν είναι υπερκορεσμένος, θα διάλεγα αυτό.
Σε διαφορετική περίπτωση, δεδομένου ότι έχεις ήδη δύο πτυχία, θα σκεφτόμουν το PhD.
Αλλά αυτό είναι προσωπική εκτίμηση.
Φαντάζομαι μεταπτυχιακό έχεις, για να μην το αναφέρεις καθόλου. Θα μπορούσες να βρεις ένα καλό μεταπτυχιακό, αν νομίζεις ότι σε καλύπτει κάποιο...
-
Η μόρφωση δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την απόκτηση πτυχίων. Μερικές φορές είναι εντελώς ανεξάρτητη, μη σου πω και εντελώς αντίθετη. Ως μουσικός, νομίζω ότι αυτό το γνωρίζεις καλύτερα από εμάς.
Από εκεί και πέρα, δυστυχώς κανένας από εμάς δεν έχει κληρονομικό χάρισμα. Όποια επιλογή και να κάνεις, θα λάβεις υπόψη τις σημερινές συνθήκες. Κανείς όμως δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει ότι σε 4-5 χρόνια, που θα ξεμπερδέψεις με το πτυχίο/διδακτορικό, θα έχει παραμείνει η κατάσταση όπως είναι σήμερα ή όπως φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σήμερα. Μπορεί η ειδικότητα που σκέφτεσαι σε 4-5 χρόνια να είναι εντελώς κορεσμένη. Ή μπορεί να βρεθεί μια τρελή χρηματοδότηση για μεταδιδακτορικά ή/και πανεπιστημιακές θέσεις. Ή και όχι. Οπότε κι εγώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τους περισσότερους προλαλήσαντες: κάνε αυτό που σου αρέσει και σε κάνει να νιώθεις καλά, ειδικά αν πρόκειται για διδακτορικό. Η δέσμευση του διδακτορικού είναι τεράστια, απαιτεί φοβερή αφοσίωση και άπειρο χρόνο. Αν το αγαπάς, κάντο, γιατί μόνο έτσι θα αντέξεις τις δυσκολίες του. Θέλει μεράκι, στομάχι και γερά νεύρα. Αν το σκέφτεσαι, άστο καλύτερα και κάνε το προπτυχιακό.
Ό,τι και αν αποφασίσεις, καλή τύχη! :D
-
Νομίζω ότι πλέον το διδακτορικό δεν εξασφαλίζει ακαδημαϊκή πορεία.Σπανια τουλάχιστον.Κανε ο,τι αγαπάς. Αλλωστε δεν ξέρεις μέχρι να αποφασίσεις τι μπορεί να προκύψει.
-
ναι συνάδελφοι, φυσικά και θα κάνω αυτό που θέλω, απλά δεν είμαι σίγουρη για το τι θέλω ακόμη !!
elranna μορφώνομαι και εκπαιδεύομαι δια βίου εντός και εκτός ακαδημαϊκών ιδρυμάτων...
Όντως μπορεί να υπάρξει κορεσμός, όπως έγινε στην περίπτωση των δασκάλων... θυμάμαι πριν 5 χρόνια δίνανε εκατοντάδες άτομα στο κάθε παιδαγωγικό.Όμως τώρα πλέον δεν υπάρχει αποκατάσταση δυστυχώς.
σας ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας.
-
Έτσι όπως θέτεις το θέμα για μένα προσωπικα το μόνο που θα μετρούσε θα ήταν τα θέλω μου!Τι εννοώ;Βγάλε από το μυαλό σου τελείως το θέμα του επαγγέλματος και της αποκαταστάσεως.Αν απλά είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο με μόνο γνώμωνα τη δικιά σου εσωτερική επιθυμία, εσύ τι θα διάλεγες;Αναρωτήσου με ειλικρίνεια.Η απάντηση που θα δώσεις είναι νομίζω και αυτή που πρέπει να ακολουθήσεις.
Αν έρθουμε τώρα στα μετρήσιμα θέματα, τότε ναι το διδακτορικό σου δίνει μόρια σε θέσεις του δημοσίου ενώ το δεύτερο ή τρίτο πτυχίο σπανίως αναγνωρίζεται.Για ακαδημαϊκή καριέρα, τι να σου πω, να μη σε απογοητεύω, αλλά υπάρχουν χιλιάδες διδάκτορες που είναι έξω από τα πανεπιστήμια.
Εσύ θα σκεφτείς πως θες να αφιερώσεις τον χρόνο σου και τι ζωή σου.Διάλεξε τουλάχιστον αυτό που σε εμπνέει...
Μη γραφω τα ιδια, Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με το μέλος SCANDALO
-
elranna μορφώνομαι και εκπαιδεύομαι δια βίου εντός και εκτός ακαδημαϊκών ιδρυμάτων...
Δεν το είπα για κακό. Απλώς, δεν είναι μονόδρομος το πτυχίο ή το διδακτορικό. Μπορείς να επιλέξεις κάτι άλλο, μικρότερης διάρκειας, μέχρι να ξεκαθαρίσεις τι ακριβώς θέλεις. ;)
-
Νομίζω ότι πλέον το διδακτορικό δεν εξασφαλίζει ακαδημαϊκή πορεία.Σπανια τουλάχιστον.Κανε ο,τι αγαπάς. Αλλωστε δεν ξέρεις μέχρι να αποφασίσεις τι μπορεί να προκύψει.
Εδώ το πτυχίο δεν εξασφαλίζει εργασία, το διδακτορικό θα εξασφαλίζει ακαδημαϊκή πορεία; Όπως προαναφέρθηκε, χιλιάδες διδάκτορες είναι εκτός τριτοβάθμιας (είναι που γίνονται και με το κιλό ορισμένα διδακτορικά βέβαια).
Στο ερώτημα που τέθηκε, να ακολουθήσει αυτό που νιώθει και μπορεί. Και η συλλογή πτυχίων δεν είναι πάντα λύση, εκτός αν τα πρώτα 2 πτυχία δεν ήταν αυτά που ήθελε (κακός επαγγελματικός προσανατολισμός δηλαδή).
-
Θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες αλλά θα αναφέρω και αυτή την παράμετρο: το διδακτορικό δεν είναι άλλο ένα πτυχίο σπουδών που το αποκτάς με σωστή και εις βάθος μελέτη αλλά προυποθέτει μια συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία. Όσον αφορά τις θεωρητικές επιστήμες, είναι μια μαραθώνια διαδικασία ασύλληπτης πνευματικής δοκιμασίας, υπομονής, αντοχής, αυτοεκτίμησης, ένα τεράστιο σκοτεινο τούνελ που κάνεις χρόνια να διανύσεις και από το οποίο βγαίνεις ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από όταν μπήκες. Όταν είσαι βαθιά μέσα σε αυτό και αμφισβητείς καθημερινά τις ιδέες σου και τα κίνητρα σου, όταν καταλαμβάνεσαι εμμονικά από την έρευνα σου, όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη του, όταν οι επαγγελματικές ευκαιρίες παιρνούν δίπλα σου κι εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, όταν ο κόσμος γύρω σου προχωράει με τη ζωή του αλλά εσύ πρέπει να ζεις και να αναπνέεις μόνο γι'αυτό για τουλάχιστον μια 5ετία, όλο αυτό είναι ένα βασανιστήριο που το αντέχει μόνο όποιος έχει πολύ βαθιά ριζωμένα κίνητρα. Ο διδακτορικός τίτλος δεν οδηγεί αυτονόητα σε ακαδημαΐκή επαγγελματική σταδιοδρομία, πρέπει να ξέρεις να διαχειρίζεσαι εξαιρετικά τις δημόσιες σχέσεις σου και να είσαι προετοιμασμένος να κάνεις πολλές χαμαλοδουλειές και οι κοποι σου να μην ευοδωθούν ποτέ καθώς η κρίση που διανύουμε θα διαρκέσει για χρόνια και οι περικοπές δεν αφήνουν περιθώρια για πληθώρα μόνιμων θέσεων στην τριτοβάθμια. Κι εδώ κοιτάζουν να τα μπαλώσουν όπως όπως...
Συμπέρασμα: δρομολόγησε μια επαγγελματική πορεία τώρα με όποιον τρόπο μπορείς και άσε το διδακτορικό και την εμβάθυνση των γνώσεων για αργότερα, οι πνευματικές ανησυχίες ούτως ή άλλως δεν καταλαγιάζουν ποτέ, κι εγώ ξέρω πατέρα που πήρε το διδακτορικό του με έξι παιδιά και μάλιστα τον ίδιο μήνα μαζί με το γιο του...
-
elranna σε ευχαριστώ :) 'έτσι κι αλλιώς δε θα το κάνω άμεσα, οπότε σίγουρα μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα εν τω μεταξύ.
Εξ' άλλου και η ίδια η εργασία σου μαθαίνει πάρα πολλά.Η επαγγελματική αποκατάσταση εκτός από τα βιοποριστικά οφέλη προσφέρει και την ευκαιρία να εξασκήσει και να εξελίξει κανείς όλα όσα έμαθε οπότε είναι για εμένα εξίσου σημαντική.
Τον όρο "συλλογή πτυχίων" δεν τον καταλαβαίνω γιατί δεν είναι αυτό το κίνητρό μου, όπως είπα. Όλα όσα κάνω και μαθαίνω βρίσκονται στον ίδιο επιστημονικό χώρο και είδα ότι το β πτυχίο με βοήθησε σημαντικά στη δουλειά που έκανα και σχετιζόταν το πρώτο μου.
Raclette σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου
-
Θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες αλλά θα αναφέρω και αυτή την παράμετρο: το διδακτορικό δεν είναι άλλο ένα πτυχίο σπουδών που το αποκτάς με σωστή και εις βάθος μελέτη αλλά προυποθέτει μια συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία. Όσον αφορά τις θεωρητικές επιστήμες, είναι μια μαραθώνια διαδικασία ασύλληπτης πνευματικής δοκιμασίας, υπομονής, αντοχής, αυτοεκτίμησης, ένα τεράστιο σκοτεινο τούνελ που κάνεις χρόνια να διανύσεις και από το οποίο βγαίνεις ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από όταν μπήκες. Όταν είσαι βαθιά μέσα σε αυτό και αμφισβητείς καθημερινά τις ιδέες σου και τα κίνητρα σου, όταν καταλαμβάνεσαι εμμονικά από την έρευνα σου, όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη του, όταν οι επαγγελματικές ευκαιρίες παιρνούν δίπλα σου κι εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, όταν ο κόσμος γύρω σου προχωράει με τη ζωή του αλλά εσύ πρέπει να ζεις και να αναπνέεις μόνο γι'αυτό για τουλάχιστον μια 5ετία, όλο αυτό είναι ένα βασανιστήριο που το αντέχει μόνο όποιος έχει πολύ βαθιά ριζωμένα κίνητρα. Ο διδακτορικός τίτλος δεν οδηγεί αυτονόητα σε ακαδημαΐκή επαγγελματική σταδιοδρομία, πρέπει να ξέρεις να διαχειρίζεσαι εξαιρετικά τις δημόσιες σχέσεις σου και να είσαι προετοιμασμένος να κάνεις πολλές χαμαλοδουλειές και οι κοποι σου να μην ευοδωθούν ποτέ καθώς η κρίση που διανύουμε θα διαρκέσει για χρόνια και οι περικοπές δεν αφήνουν περιθώρια για πληθώρα μόνιμων θέσεων στην τριτοβάθμια. Κι εδώ κοιτάζουν να τα μπαλώσουν όπως όπως...
Συμπέρασμα: δρομολόγησε μια επαγγελματική πορεία τώρα με όποιον τρόπο μπορείς και άσε το διδακτορικό και την εμβάθυνση των γνώσεων για αργότερα, οι πνευματικές ανησυχίες ούτως ή άλλως δεν καταλαγιάζουν ποτέ, κι εγώ ξέρω πατέρα που πήρε το διδακτορικό του με έξι παιδιά και μάλιστα τον ίδιο μήνα μαζί με το γιο του...
Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα!!!!
Επίσης, έχοντας πλέον το διδακτορικό, και έχοντας και μια θέση διδάσκουσας σε πανεπιστήμιο, έχοντας μπει (σχεδόν) δηλαδή σε αυτό που λέμε "ακαδημαϊκό χώρο" λέω ότι αν μου είχε πει κάποιος τι πραγματικά είναι το διδακτορικό πολύ πιθανόν να μην το ξεκινούσα!
Εγώ, έχοντας ήδη 2 μεταπτυχιακά, απλά αφελώς θεωρούσα ότι θα είναι ένα μεγαλύετρο μεταπτυχιακό! Αμ δε!!!!!!
-
Θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες αλλά θα αναφέρω και αυτή την παράμετρο: το διδακτορικό δεν είναι άλλο ένα πτυχίο σπουδών που το αποκτάς με σωστή και εις βάθος μελέτη αλλά προυποθέτει μια συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία. Όσον αφορά τις θεωρητικές επιστήμες, είναι μια μαραθώνια διαδικασία ασύλληπτης πνευματικής δοκιμασίας, υπομονής, αντοχής, αυτοεκτίμησης, ένα τεράστιο σκοτεινο τούνελ που κάνεις χρόνια να διανύσεις και από το οποίο βγαίνεις ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από όταν μπήκες. Όταν είσαι βαθιά μέσα σε αυτό και αμφισβητείς καθημερινά τις ιδέες σου και τα κίνητρα σου, όταν καταλαμβάνεσαι εμμονικά από την έρευνα σου, όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη του, όταν οι επαγγελματικές ευκαιρίες παιρνούν δίπλα σου κι εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, όταν ο κόσμος γύρω σου προχωράει με τη ζωή του αλλά εσύ πρέπει να ζεις και να αναπνέεις μόνο γι'αυτό για τουλάχιστον μια 5ετία, όλο αυτό είναι ένα βασανιστήριο που το αντέχει μόνο όποιος έχει πολύ βαθιά ριζωμένα κίνητρα.
Καλύτερη περιγραφή του ιδιαίτερου χαρακτήρα του διδακτορικού δεν θα μπορούσα να κάνω. Με λίγα λόγια εξέφρασες απόλυτα αυτό που εννοούσα πριν λέγοντας ότι το διδακτορικό είναι τρόπος ζωής.
Έχει επικρατήσει η παρεξήγηση ότι το διδακτορικό είναι απλώς ένα βήμα παραπάνω από το μεταπτυχιακό και αυτό δημιουργεί σε πολλούς την παρερμηνεία να το θεωρούν σπουδές που μαθαίνεις κάτι σε ανώτατο επίπεδο. Στο διδακτορικό δεν είσαι φοιτητής, δεν σου μαθαίνει κάποιος πράγματα. Ούτε καν εσύ μαθαίνεις πράγματα: εσύ ανακαλύπτεις πράγματα που θα τα μάθουν οι άλλοι!
-
Παιδιά σκεφτόμουν το εξής και θέλω μια άποψη από εσάς. Σε δυο χρόνια αποφοιτώ με το καλό από τη δεύτερη σχολή μου. Σκεφτόμουν ένα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή διότι ήδη πέρασα μάθημα που αφορούσε το συγκεκριμένο αντικείμενο και το λάτρεψα. Επισκέφτηκα ήδη ειδικό σχολείο και έκανα εργασία με συνεντεύξεις από το διδακτικό προσωπικό και το διευθυντή. Πέρα όμως από το αντικείμενο που με ενδιαφέρει νομίζω πως ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο αντικείμενο μπορεί να λειτουργήσει θετικά κάποτε. Τί πιστεύετε εσείς; Να σημειώσω πως έχω μεταπτυχιακό στον τομέα μου, της φιλολογίας, και δεν ξέρω αν αντέχω ένα διδακτορικό. Ίσως αργότερα μπορεί. Αν ολοκληρώσω κάποιες "υποχρεώσεις" που ήδη προσπαθώ σε προσωπικό τομέα.
Εσείς τί θεωρείτε καλό; Να ανοίγουμε και άλλες πόρτες ή όχι;
-
Παιδιά σκεφτόμουν το εξής και θέλω μια άποψη από εσάς. Σε δυο χρόνια αποφοιτώ με το καλό από τη δεύτερη σχολή μου. Σκεφτόμουν ένα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή διότι ήδη πέρασα μάθημα που αφορούσε το συγκεκριμένο αντικείμενο και το λάτρεψα. Επισκέφτηκα ήδη ειδικό σχολείο και έκανα εργασία με συνεντεύξεις από το διδακτικό προσωπικό και το διευθυντή. Πέρα όμως από το αντικείμενο που με ενδιαφέρει νομίζω πως ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο αντικείμενο μπορεί να λειτουργήσει θετικά κάποτε. Τί πιστεύετε εσείς; Να σημειώσω πως έχω μεταπτυχιακό στον τομέα μου, της φιλολογίας, και δεν ξέρω αν αντέχω ένα διδακτορικό. Ίσως αργότερα μπορεί. Αν ολοκληρώσω κάποιες "υποχρεώσεις" που ήδη προσπαθώ σε προσωπικό τομέα.
Εσείς τί θεωρείτε καλό; Να ανοίγουμε και άλλες πόρτες ή όχι;
Πόρτες πολύ καλά κάνεις να ανοίγεις. Ειδικά όταν κάτι σου αρέσει, όπως λες.
Πάντως έχω την εντύπωση ότι έκανες αυτό το μεταπτυχιακό πριν 3-4 χρόνια θα υπήρχαν πολύ καλύτερες προοπτικές. Τώρα ίσως έχει αρχίσει να φουλάρει. Υπάρχουν άλλοι που τα ξέρουν καλύτερα και θα σου πουν πιστεύω τη γνώμη τους...
-
Το διδακτορικό δεν θα σου μάθει τις αναπηρίες και πώς θα αντιμετωπίσεις διδακτικά την κάθε μια.
Στο διδακτορικό θα πάρεις μια πλευρά μιας αναπηρίας και θα την αναλύσεις ως εκεί που δεν πάει.
Τι θες εσύ να κάνεις; Να πάρεις γνώσεις πάνω στο αντικέιμενο ή να εμβαθύνεις και να παράξεις γνώσεις για άλλους;
-
Παιδιά σκεφτόμουν το εξής και θέλω μια άποψη από εσάς. Σε δυο χρόνια αποφοιτώ με το καλό από τη δεύτερη σχολή μου. Σκεφτόμουν ένα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή διότι ήδη πέρασα μάθημα που αφορούσε το συγκεκριμένο αντικείμενο και το λάτρεψα. Επισκέφτηκα ήδη ειδικό σχολείο και έκανα εργασία με συνεντεύξεις από το διδακτικό προσωπικό και το διευθυντή. Πέρα όμως από το αντικείμενο που με ενδιαφέρει νομίζω πως ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο αντικείμενο μπορεί να λειτουργήσει θετικά κάποτε. Τί πιστεύετε εσείς; Να σημειώσω πως έχω μεταπτυχιακό στον τομέα μου, της φιλολογίας, και δεν ξέρω αν αντέχω ένα διδακτορικό. Ίσως αργότερα μπορεί. Αν ολοκληρώσω κάποιες "υποχρεώσεις" που ήδη προσπαθώ σε προσωπικό τομέα.
Εσείς τί θεωρείτε καλό; Να ανοίγουμε και άλλες πόρτες ή όχι;
Αγαπητή Θεοδώρα, δική μου άποψη είναι να τελειώσεις με κάτι που άρχισες και μετά αν έχεις χρόνο να ξεκινήσεις και κάτι άλλο που σε ενδιαφέρει. Αν πάλι έχεις αντοχές... μεράκι βλέπω πως έχεις μεγάλο και μπράβο σου... ανοίγεις και άλλη πόρτα. Αρκεί να μην είναι σε βάρος της προσωπικής σου ζωής.
-
Τι θες εσύ να κάνεις; Να πάρεις γνώσεις πάνω στο αντικέιμενο ή να εμβαθύνεις και να παράξεις γνώσεις για άλλους;
Αυτό ακριβώς κάνει τη διαφορά!