Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Teacher18 στις Οκτώβριος 26, 2017, 03:33:57 μμ
-
Καλησπέρα σας! Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών σε δημοτικό και αντιμετωπίζω προβλήματα συμπεριφοράς σε ένα τμήμα της 6ης Δημοτικού. Είναι ένα τμήμα 23 παιδιών με πολλά παιδιά με μαθησικές δυσκολίες και ένα με άλλη διάγνωση διαταραχής συμπεριφοράς. Σε αυτό το τμήμα μου δημιουργούν πρόβλημα κάποια αγόρια που δεν έχουν όρεξη να κάνουν μάθημα και σκαρφίζονται διάφορους τρόπους για να το διακόψουν ή για να μην αρχίσει καν. Το πρόγραμμα δε βοηθά, τα έχω δίωρο 5η-6η ώρα, ενώ όταν τα έχω 3η ώρα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Το παιδί με τις διαταρχες συμπεριφοράς δεν έχει παράλληλη στήριξη και εγώ δεν μπορώ να το χειριστώ όσο κι αν έχω προσπαθήσει και είναι και το βασικό μου πρόβλημα αλλα υπάρχουν κι άλλες προβληματικές εστίες. Έχω μεταχειριστεί παιδαγωγικούς τρόπους θέσπισης κινήτρων με πολύ προσωρινά αποτελέσματα. Τα προβλήματα είναι μονιμα με μικρές αναλαμπές. Ο δάσκαλος της τάξης είναι ένας τύπος που επειδη είναι απο το χωριό που είναι το σχολείο και ξερει τους γονείς απολαμβάνει το σεβασμό τους και των παιδιων αλλα δεν ενδιαφέρεται να με βοηθήσει. Ο διευθυντής τους εχει μιλησει αλλα το αποτέλεσμα ηταν προσκαιρο. Εχω παρει καποιους γονεις τηλεφωνο κάτι έγινε, αλλα όχι κάτι σπουδαίο. Δεν ξερω τι να κάνω. Δε με νοιαζει τοσο για το μάθημα αλλα πολλες φορές η συμπεριφορά απειλεί και την ασφάλειά τους-π.χ. τσακωμοι. Εχω κουραστει, δεν το βάζω κάτω αλλά τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα!!!!Εκτιμώ οποιαδήποτε συμβουλή!!!
-
Καλησπέρα σας! Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών σε δημοτικό και αντιμετωπίζω προβλήματα συμπεριφοράς σε ένα τμήμα της 6ης Δημοτικού. Είναι ένα τμήμα 23 παιδιών με πολλά παιδιά με μαθησικές δυσκολίες και ένα με άλλη διάγνωση διαταραχής συμπεριφοράς. Σε αυτό το τμήμα μου δημιουργούν πρόβλημα κάποια αγόρια που δεν έχουν όρεξη να κάνουν μάθημα και σκαρφίζονται διάφορους τρόπους για να το διακόψουν ή για να μην αρχίσει καν. Το πρόγραμμα δε βοηθά, τα έχω δίωρο 5η-6η ώρα, ενώ όταν τα έχω 3η ώρα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Το παιδί με τις διαταρχες συμπεριφοράς δεν έχει παράλληλη στήριξη και εγώ δεν μπορώ να το χειριστώ όσο κι αν έχω προσπαθήσει και είναι και το βασικό μου πρόβλημα αλλα υπάρχουν κι άλλες προβληματικές εστίες. Έχω μεταχειριστεί παιδαγωγικούς τρόπους θέσπισης κινήτρων με πολύ προσωρινά αποτελέσματα. Τα προβλήματα είναι μονιμα με μικρές αναλαμπές. Ο δάσκαλος της τάξης είναι ένας τύπος που επειδη είναι απο το χωριό που είναι το σχολείο και ξερει τους γονείς απολαμβάνει το σεβασμό τους και των παιδιων αλλα δεν ενδιαφέρεται να με βοηθήσει. Ο διευθυντής τους εχει μιλησει αλλα το αποτέλεσμα ηταν προσκαιρο. Εχω παρει καποιους γονεις τηλεφωνο κάτι έγινε, αλλα όχι κάτι σπουδαίο. Δεν ξερω τι να κάνω. Δε με νοιαζει τοσο για το μάθημα αλλα πολλες φορές η συμπεριφορά απειλεί και την ασφάλειά τους-π.χ. τσακωμοι. Εχω κουραστει, δεν το βάζω κάτω αλλά τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα!!!!Εκτιμώ οποιαδήποτε συμβουλή!!!
Αφού δεν έχει αποδώσει τίποτε από όσα έχεις κάνει (κίνητρα, ενημέρωση γονέων, διευθυντής), δοκίμασε τις ποινές (να μείνουν μέσα στο διάλεμμα) και στέρηση προνομίων που θα απολάμβαναν, αν ήταν ήσυχοι και το μάθημα προχωρούσε (στέρηση κάποιου περιπάτου, στέρηση από την παρακολούθηση κάποιας ταινίας, κάποιου σχολικού δρώμενου κλπ.). Πάντως, συνέχισε να ενημερώνεις και τους γονείς τους και να τους προιδεάζεις για τους άσχημους βαθμούς που θα δουν (εφόσον δεν παρακολουθούν το μάθημα).
Καλό κουράγιο! Και εύχομαι να μην ταλαιπωρηθείς άλλο!
-
Δοκίμασες να ακολουθήσεις την πιο απρόβλεπτη αντίδραση; Αυτό που περιμένουν είναι να σε δουν να βγαίνεις από τα ρούχα σου, να φωνάζεις σαν την κυρία Κατσίκη στις Σαββατογεννημένες, γενικά να δείχνεις ότι σε ζορίζουν. Αν αδιαφορήσεις πλήρως, δεν φωνάξεις, δεν κάνεις παρατηρήσεις, αλλά περιμένεις ήσυχα λίγα λεπτά πριν ξεκινήσεις το μάθημα, θα ξαφνιαστούν. Το ίδιο αν μιλάς πολύ σιγά, γιατί κάποια στιγμή θα τους πιάσει περιέργεια να σε ακούσουν. Γενικά να δείξεις πως ό,τι και να κάνουν, εσύ έχεις αποφασίσει να κάνεις κάποια πράγματα και θα τα κάνεις. Στην πορεία μπορεί να βρεις και ποιου τύπου δραστηριότητες τους κρατάνε είτε πιο ήσυχους (πχ γραφική δουλεια) είτε πιο συγκεντρωμένους (πχ ακουστικά, τραγούδια κλπ). Αν βρεις κάτι τέτοιο, να το χρησιμοποιείς πιο συχνά, κι ας μην προχωράς τόσο στην ύλη. Επειδή είναι έκτη δημοτικού, μπορείς να κάνεις και κάποιες συζητήσεις για το θέμα της συμπεριφοράς, δεν είναι μωρά.
Για τις ποινές και τη βαθμολογία, θέλει λίγη προσοχή, λόγω της κατάστασης. Τι εννοώ; Είναι κλασικό σκηνικό, επαρχία, ειδικότητα σε δημοτικό, ντόπιος δάσκαλος που τα παιδιά τα έχει σούζα, διευθυντής που μάλλον δεν θέλει φασαρίες με τους ντόπιους για το χατήρι ενός εκπαιδευτικού που δεν θα ξαναδεί στο σχολείο... Το αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όποιοι είναι στην απ' έξω, κυρίως ειδικότητες και αναπληρωτές (ειδικά γυναίκες), θα υποφέρουν, και όχι μόνο θα υποφέρουν, αλλά θα τους επιρρίπτουν και τις ευθύνες. Η αυστηρότητα θα ερμηνευτεί ως στριμάδα και οι κακοί βαθμοί ως κόμπλεξ, και μπορεί να μη σε νοιάζει τι θα λένε οι μαμάδες στα κομμωτήρια, αλλά αυτό θα έχει αντίκτυπο στην τάξη και θα διευκολύνει και τον σύλλογο να νίψει τας χείρας του και να μην ασχοληθεί. Μπορεί να ακούγομαι κυνική, αλλά το είχα ζήσει αυτό την πρώτη και τη δεύτερή μου χρονιά στο σχολείο που είμαι τώρα, όπου πλέον δεν μπορώ να πω ότι τους έχω σούζα, αλλά τέλος πάντων δεν αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έχουν οι αναπληρωτές ή οι καθηγητές των μαθημάτων που τα παιδιά θεωρούν δευτερεύοντα. Δεν είναι ότι συνέβησαν θαύματα από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε εγώ μεταμορφώθηκα, απλώς βρήκαν άλλα "θύματα". Επίσης, αν στον σύλλογο όλοι αδιαφορούν, μην αρχίσεις εσύ να παραπονιέσαι μόνο, θα το θεωρήσουν δικό σου προσωπικό πρόβλημα. Μόνο αν μπορείτε να κάνετε θέμα μαζί με τις άλλες ειδικότητες, ίσως γίνει κάτι. Όταν λέω να κάνετε όμως, να είσαι σίγουρη ότι θα το κάνετε όλοι μαζί, όχι να πούνε ότι θα το φέρουν στον σύλλογο και καταλήξεις να μιλάς μόνο εσύ και οι άλλοι.. πέρα βρέχει.
-
Δοκίμασες να ακολουθήσεις την πιο απρόβλεπτη αντίδραση; Αυτό που περιμένουν είναι να σε δουν να βγαίνεις από τα ρούχα σου, να φωνάζεις σαν την κυρία Κατσίκη στις Σαββατογεννημένες, γενικά να δείχνεις ότι σε ζορίζουν. Αν αδιαφορήσεις πλήρως, δεν φωνάξεις, δεν κάνεις παρατηρήσεις, αλλά περιμένεις ήσυχα λίγα λεπτά πριν ξεκινήσεις το μάθημα, θα ξαφνιαστούν. Το ίδιο αν μιλάς πολύ σιγά, γιατί κάποια στιγμή θα τους πιάσει περιέργεια να σε ακούσουν. Γενικά να δείξεις πως ό,τι και να κάνουν, εσύ έχεις αποφασίσει να κάνεις κάποια πράγματα και θα τα κάνεις. Στην πορεία μπορεί να βρεις και ποιου τύπου δραστηριότητες τους κρατάνε είτε πιο ήσυχους (πχ γραφική δουλεια) είτε πιο συγκεντρωμένους (πχ ακουστικά, τραγούδια κλπ). Αν βρεις κάτι τέτοιο, να το χρησιμοποιείς πιο συχνά, κι ας μην προχωράς τόσο στην ύλη. Επειδή είναι έκτη δημοτικού, μπορείς να κάνεις και κάποιες συζητήσεις για το θέμα της συμπεριφοράς, δεν είναι μωρά.
Για τις ποινές και τη βαθμολογία, θέλει λίγη προσοχή, λόγω της κατάστασης. Τι εννοώ; Είναι κλασικό σκηνικό, επαρχία, ειδικότητα σε δημοτικό, ντόπιος δάσκαλος που τα παιδιά τα έχει σούζα, διευθυντής που μάλλον δεν θέλει φασαρίες με τους ντόπιους για το χατήρι ενός εκπαιδευτικού που δεν θα ξαναδεί στο σχολείο... Το αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όποιοι είναι στην απ' έξω, κυρίως ειδικότητες και αναπληρωτές (ειδικά γυναίκες), θα υποφέρουν, και όχι μόνο θα υποφέρουν, αλλά θα τους επιρρίπτουν και τις ευθύνες. Η αυστηρότητα θα ερμηνευτεί ως στριμάδα και οι κακοί βαθμοί ως κόμπλεξ, και μπορεί να μη σε νοιάζει τι θα λένε οι μαμάδες στα κομμωτήρια, αλλά αυτό θα έχει αντίκτυπο στην τάξη και θα διευκολύνει και τον σύλλογο να νίψει τας χείρας του και να μην ασχοληθεί. Μπορεί να ακούγομαι κυνική, αλλά το είχα ζήσει αυτό την πρώτη και τη δεύτερή μου χρονιά στο σχολείο που είμαι τώρα, όπου πλέον δεν μπορώ να πω ότι τους έχω σούζα, αλλά τέλος πάντων δεν αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έχουν οι αναπληρωτές ή οι καθηγητές των μαθημάτων που τα παιδιά θεωρούν δευτερεύοντα. Δεν είναι ότι συνέβησαν θαύματα από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε εγώ μεταμορφώθηκα, απλώς βρήκαν άλλα "θύματα". Επίσης, αν στον σύλλογο όλοι αδιαφορούν, μην αρχίσεις εσύ να παραπονιέσαι μόνο, θα το θεωρήσουν δικό σου προσωπικό πρόβλημα. Μόνο αν μπορείτε να κάνετε θέμα μαζί με τις άλλες ειδικότητες, ίσως γίνει κάτι. Όταν λέω να κάνετε όμως, να είσαι σίγουρη ότι θα το κάνετε όλοι μαζί, όχι να πούνε ότι θα το φέρουν στον σύλλογο και καταλήξεις να μιλάς μόνο εσύ και οι άλλοι.. πέρα βρέχει.
Διαφωνώ ως προς τα ακόλουθα: δεν είναι περίεργο ούτε πρωτοφανές οι ίδιοι μαθητές μιας τάξης/ενός τμήματος να δημιουργούν προβλήματα με τη συμπεριφορά τους σε έναν ή σε δυο εκπαιδευτικούς μόνο, επειδή κατά τη γνώμη τους οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι πιο ευάλωτοι (λόγω ηλικίας, φύλου, θέσης κλπ.), τη στιγμή που σε άλλους εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου, παλαιότερους ή ανώτερους ιεραρχικά, "στέκονται σούζα" και δεν τολμούν ούτε το όνομά τους να πουν! Και δεν είναι καθόλου δείγμα ανικανότητας ή ανεπάρκειας να θέσει το συγκεκριμένο πρόβλημα η συνάδελφος στον Διευθυντή του σχολείου και στον σύλλογο, υπό την έννοια ότι: "εγώ σας ενημερώνω για το τι αντιμετωπίζω στο (Χ) τμήμα, από τους τάδε μαθητές, έχω δοκιμάσει αυτές τις τακτικές που δεν απέδωσαν, αποφασίζω τώρα να ακολουθήσω μιαν άλλη γραμμή και θα ήθελα και τη δική σας στήριξη/βοήθεια". Ίσα-ίσα θα φανεί ξεκάθαρη και δυναμική και εφόσον θα θέσει το θέμα ενώπιον του συλλόγου, δεν γίνεται κάποιοι να "σφυρίζουν" αδιάφορα, επειδή θέλουν να τα έχουν καλά με την τοπική κοινωνία κι όχι με τον συνάδελφό τους! Είναι αντισυναδελφικό και αντιδεοντολογικό και στην πορεία θα είναι υπεύθυνοι για το άσχημο κλίμα που θα δημιουργηθεί στο σχολείο, γιατί κανένας δεν είναι χαζός να μην καταλαβαίνει ποιος σαμποτάρει ποιον!
Τώρα ως προς την αυστηρότητα και τα κόμπλεξ του εκπαιδευτικού σχετικά με τους βαθμούς, ποτέ ένας εκπαιδευτικός δεν βαθμολογεί έναν μαθητή με μοναδικό κριτήριο την συμπεριφορά του, ούτε γίνεται να τον "χαντακώσει", επειδή είναι ζωηρότερος των άλλων συμμαθητών του! Ένας όμως μαθητής που δεν παρακολουθεί κατά την ώρα του μαθήματος και συνεχώς θέλει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής όλων με λάθος τρόπο, διεκδικώντας μάλιστα και ηγετικό ρόλο ανάμεσα στους συμμαθητές του ("κοιτάξτε, εγώ δεν υπολογίζω ούτε τον δάσκαλο"), δεν είναι λογικό να έχει την απαίτηση να πάρει (Α)! Μπορεί κάλλιστα και λογικότατα να πάρει (Β) σε όλα τα τρίμηνα! Γι΄αυτό όμως πρέπει να έχουν γνώση οι γονείς του συγκεκριμένου μαθητή εκ των προτέρων, αλλιώς θα αρχίσουν μετά τα παράπονα!
Αν η διδάσκουσα φανεί απλόχερη στην βαθμολογία ακόμη και με τους "προβληματικούς" και τους φασαριόζους μαθητές, αυτοί δεν πρόκειται να καταλάβουν τίποτε, θα συνεχίσουν με αμείωτο ρυθμό την εκτροπή του μαθήματος, για να μην πω ότι θα εκτραχυνθούν εντελώς!
Πιστεύω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η συνάδελφος πρέπει να δοκιμάσει οπωσδήποτε τις ποινές και την στέρηση προνομίων και ακολούθως "το όπλο" της βαθμολόγησης.
Τέλος, αν οι συγκεκριμένοι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης είναι ώριμοι για συζητήσεις, μπορεί κάλλιστα να τεθεί προς συζήτηση και το θέμα της βαθμολόγησης, με πιο παιγνιώδη μορφή, π.χ. "τι βαθμολογία περιμένετε στο τρίμηνο, τι γνώμη έχετε. Εγώ, ως διδάσκουσα, έχω δημιουργήσει μια άσχημη εικόνα από την παρουσία σας στην τάξη και τις εργασίες που οι περισσότεροι δεν κάνετε και δεν θα πάρετε αυτό που περιμένετε. Μπορείτε όμως στο δεύτερο τρίμηνο να δείξετε ενδιαφέρον για το μάθημα και ίσως εκτίμησα κι εγώ λάθος κάποια πράγματα, που μπορούν να διορθωθούν. Όλα εξαρτώνται από εσάς! Εγώ θα σας βοηθήσω όσο μπορώ, γιατί με απασχολεί η πρόοδός σας κι θέλω να περνάει η ώρα του μαθήματος εποικοδομητικά κι όχι ανούσια! Βρίσκομαι εδώ για να σας μάθω ορισμένα χρήσιμα πράγματα". Κάπως έτσι αν χειριστεί το ζήτημα η συνάδελφος, ίσως και να φιλοτιμηθούν κάποιοι από τους μαθητές που δημιουργούν πρόβλημα.
Και πάλι καλή συνέχεια στο έργο σου, συναδέλφισσα!
-
Μα δεν είπα ότι είναι περίεργο ή πρωτοφανές, για συνηθισμένο το είπα. Και φυσικά δεν είπα ότι φταίει η κοπέλα ή όποιος άλλος είναι στη θέση της. Ακριβώς για να μη νομίσει ότι κάνει κάτι λάθος της παρουσίασα μια πικρή διαπίστωση. Δεν νομίζω ότι συμβαίνει μόνο στο σχολείο μου αυτό. Για να μη βρεθεί η κοπέλα να της κάνουν ανοιχτό πόλεμο στην αθάνατη μισογυνική κ ξενοφοβική επαρχία, της λέω να προσέξει, να μην πάρει το θέμα πάνω της και βγει και φταίχτρα.
-
Μα δεν είπα ότι είναι περίεργο ή πρωτοφανές, για συνηθισμένο το είπα. Και φυσικά δεν είπα ότι φταίει η κοπέλα ή όποιος άλλος είναι στη θέση της. Ακριβώς για να μη νομίσει ότι κάνει κάτι λάθος της παρουσίασα μια πικρή διαπίστωση. Δεν νομίζω ότι συμβαίνει μόνο στο σχολείο μου αυτό. Για να μη βρεθεί η κοπέλα να της κάνουν ανοιχτό πόλεμο στην αθάνατη μισογυνική κ ξενοφοβική επαρχία, της λέω να προσέξει, να μην πάρει το θέμα πάνω της και βγει και φταίχτρα.
Να της κάνουν πόλεμο και να την βγάλουν φταίχτρα, επειδή θέλει και προσπαθεί να κάνει την δουλειά της και να μην παίρνει τζάμπα τα λεφτά του κράτους; Δεν νομίζω!
Μάλλον, ευσυνείδητη, σωστή και συνεπή θα την χαρακτηρίσουν! Τώρα, αν "χαλάει την πιάτσα" (για το πω πολύ λαικά) κάποιων άλλων "εκπαιδευτικών" του συγκεκριμένου σχολείου, πρόβλημά τους!
-
Εχω διαβασει τις απαντησεις σας και σας ευχαριστω. Θα απαντησω εκτενεστερα αργοτερα γιατι τωρα ειμαι σε δουλεια!! Μου δινετε κουραγιο ευχαριστω πολυ!!
-
Μα δεν είπα ότι είναι περίεργο ή πρωτοφανές, για συνηθισμένο το είπα. Και φυσικά δεν είπα ότι φταίει η κοπέλα ή όποιος άλλος είναι στη θέση της. Ακριβώς για να μη νομίσει ότι κάνει κάτι λάθος της παρουσίασα μια πικρή διαπίστωση. Δεν νομίζω ότι συμβαίνει μόνο στο σχολείο μου αυτό. Για να μη βρεθεί η κοπέλα να της κάνουν ανοιχτό πόλεμο στην αθάνατη μισογυνική κ ξενοφοβική επαρχία, της λέω να προσέξει, να μην πάρει το θέμα πάνω της και βγει και φταίχτρα.
Όσο και ευσυνείδητα να κάνει και κάποιος/α τη δουλειά του, για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω (αναπληρωτής/α, νέος/α, ειδικότητα κλπ), σίγουρα κάποιοι άλλοι θα του/της επιρρίψουν τις ευθύνες διότι θα τον/την θεωρήσουν εύκολο στόχο. Αν είναι να πουν κάτι θα το πουν είτε μπροστά του/της είτε από πίσω, σε κάθε περίπτωση. Γνωρίζω περίπτωση όπου η ντόπια διευθύντρια επαρχιακού σχολείου είχε πει σε καθηγήτρια μπροστά σε όλο τον σύλλογο: "Δεν μπορείς να επιβληθείς στην τάξη. Δες πως κάθονται σούζα στον τάδε, μόνο σε εσένα χαλούν τον κόσμο". Η απάντηση της καθηγήτριας ήταν να μη μεταθέτει το πρόβλημα σε αυτήν και δεν την αφορά τι γίνεται στις άλλες τάξεις, αν τα παιδια είναι ζωηρά είναι δικό τους πρόβλημα, και θα το χειριστεί με τον τρόπο της. Άλλως τε πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι στο μάθημά τους δεν ακούγεται κιχ , ενώ συχνά συμβαίνει το αντίθετο. Το θέμα λοιπόν δεν είναι πως ο/η συνάδελφος θα απολογηθεί στην κάθε τοπική κοινωνία, (γονείς, συναδέλφους διευθυντές) που δεν συμμαζεύει τη γλώσσα της με τίποτα, αλλά πως θα κάνει το μάθημα του/της στην τάξη. Σκοπός μας δεν είναι να αποδείξουμε πως είμαστε σούπερ καθηγητές ούτε να παίξουμε το παιχνίδι της τοπικής κοινωνίας (φυσικά δεν είναι όλοι έτσι στην επαρχία, δεν γενικεύω) που ψάχνει για εύκολα θύματα, αλλά να κάνουμε σωστά το μάθημά μας. Και γι' αυτό δεν υπάρχει συνταγή, ενεργούμε με πολλούς τρόπους ανάλογα με την κάθε περίπτωση.
-
Δεν λέω στην κοπέλα ότι πρέπει να απολογείται στην τοπική κοινωνία ή να μην κάνει τη δουλειά της για να μη συναντήσει αντιδράσεις. Ίσως δεν ήμουν σαφής. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι κάποιες φορές αυτό που εμείς θεωρούμε ότι θα είναι δείγμα αυστηρότητας και ελέγχου, μπορεί να γυρίσει μπουμερανγκ και να δυσχεράνει περισσότερο τη θέση μας στην τάξη -κουτσομπολιά θα υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, το θέμα όπως ξαναείπα δεν είναι οι συζητήσεις καφενείου αλλά ο αντίκτυπος που θα έχουν αυτά στα παιδιά. Το λέω γιατί έχω δει μέχρι και φροντιστές να επεμβαίνουν προς υπεράσπιση μαθητών κ ο σύλλογος να κάνει τον κινέζο για να μη θίξει τον κουμπάρο/μπατζανάκη/γείτονα κλπ. Και κυρίως, όποιο θέμα να προσπαθήσει να το λύσει στην τάξη και όχι στον σύλλογο, αν βλεπει ότι δεν υπσ´ρχει προθυμία για συνεργασία.
Για το μέσα στην τάξη, θέλει ευελιξία, λίγο χιούμορ, αν υπάρχει τέτοια ωριμότητα, και προσποίηση ότι πάντα έχει τον έλεγχο της κατάστασης.
-
Δεν περιμένω βοήθεια από το σύλλογο, ισως από τον δάσκαλο της τάξης περίμενα συμπαράσταση αλλά σιγά μην ασχοληθεί! Το σχολείο δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Είχα καλέσει τον διευθυντή στην τάξη και του είχα ζητήσει ανοιχτά να κάνει κάτι το σχολείο για τις συμπεριφορές που εμφανίζονται και αυτός μου είπε απλά να καλέσω γονείς!
Δυστυχώς θεωρώ ότι το παιχνίδι έχει χαθεί, δεν μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ότι έχω τον έλεγχο της τάξης ενώ πριν δεν το είχα. Δεν είναι ότι κάθομαι στωικά και περιμένω να αλλάξουν κάποιοι συμπεριφορά έχω κάνει πράγματα, έχω φωνάξει κιόλας παρα πολύ και φοβήθηκα μήπως μου δημιουργήσουν θέμα! Αυτός ο φόβος των γονιών! Μη μας κακολογησουν, μη μας κάνουν αναφορά, μη διασυρθεί το όνομα μας! Κάποιοι από μας γιατί άλλοι δε διστάζουν να φωνάξουν ,και να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και τους σέβονται για αυτό!!!
-
Σκέφτομαι τη στέρηση προνομίων όπως να χάσουν το διάλειμμα οι ταραξίες της τάξης! Υπάρχει και το θέμα του παιδιού με τις αναπτυξιακές διαταραχές, δεν έχει αυτισμό αλλά ένα πρόβλημα που δεν σταματάει να μιλάει καθόλου, ενοχλεί κάθε 5 λεπτά, σηκώνεται από τη θέση του και τα ζωηρά τον πειράζουν για να χαλάνε το μάθημα. Ο δάσκαλος έχει λύσει το πρόβλημα γιατί τον στέλνει στο τμήμα ένταξης αλλά στο μάθημα μου είναι στην τάξη! Εκεί που ησυχαζω τους άλλους αρχίζει αυτός!!! Έχω μιλήσει στη μητέρα του αλλά και πάλι οι παρεμβάσεις της δεν έχουν μόνιμο αποτέλεσμα!
-
Πραγματικά μπράβο σου που συζητάς δημόσια το συγκεκριμένο θέμα. Διανύοντας πλέον τον πέμπτο μου χρόνο στην Πρωτοβάθμια μετά από 10+ στη Δευτεροβάθμια έχω διαπιστώσει το εξής. Δεν υπάρχει η έννοια της συνέπειας στο Δημοτικό και απλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Επίσης, δεν θα σε βοηθήσει κανείς (διευθυντής, σύλλογος, γονείς κλπ), θεωρώντας πως είναι δικό σου το πρόβλημα. Αρχικά θα σου έλεγα πως ποτέ να μην θεωρήσεις τον εαυτό σου υπεύθυνο. ΔΕΝ φταις εσύ που δεν μπορείς να κάνεις στοιχειωδώς τη δουλειά σου. Οπότε μην έχεις ενοχές. Το να στερήσεις από τα παιδιά το διάλειμμά τους είναι κάτι που συνηθίζεται μεν, αλλά δεν επιτρέπεται. Πρέπει να έχεις τη σύμφωνη γνώμη του Διευθυντή και ακόμη καλύτερα των γονιών. Η κακή βαθμολογία επίσης δεν θα σου προσφέρει στις περισσότερες περιπτώσεις κάτι. Ίσως μάλιστα να σου δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα. Η παρότρυνση η δικιά μου είναι να προσαρμόσεις έτσι το μάθημά σου όχι με βάση το γνωστικό - αγνόησέ το, κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί σου - αλλά με το πως να κάνεις πιο ανώδυνη την παραμονή σου στην τάξη. Σε όλα τα μαθήματα ειδικοτήτων υπάρχει ο τρόπος...
-
Συμφωνώ με τον paralias. Δεν φταις εσύ. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο και ερμηνεύουν τα πράγματα διαφορετικά από εμάς. Επομένως και οι πράξεις μας θέλουμε δεν θέλουμε έχουν διαφορετικό αντίκτυπο σε αυτά από ότι σε έναν ενήλικα.
Αυτό όμως δεν αποτελεί πάντα κριτήριο για το τι θα κάνουμε στη τάξη. Αν πχ θέλουν χαβαλέ όλη την ώρα δεν θα τους κάνουμε τη χάρη για να μη τα στεναχωρήσουμε. Κάποια πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους. Αν η συμπεριφορά τους απαιτεί φωνή και αυστηρότητα εκ μέρους μας (πάντα με σεβασμό στην προσωπικότητά τους), αυτό θα εισπράττουν μέχρι να τη βελτιώσουν έστω και προσωρινά (παράλληλα και με άλλες τακτικές, ελιγμούς, αλλά και επιβραβεύσεις εκεί που χρειάζεται).
Τώρα, όσον αφορά στον σύλλογο, συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, συμβαίνει να κάνει τον κινέζο για να μη θίξει τους γύρω. Και εκεί θέλει λίγο δυναμισμό. Αν οι άλλοι δεν συμπαρίστανται, δεν σημαίνει και ότι εμείς θα πρέπει να σιωπήσουμε, ούτε να περιμένουμε και πολλά από όσους δεν θέλουν να πάρουν θέση. Διαχωρίζουμε τη στάση μας ενώπιόν τους, λέμε αυτό κάνουμε και σε όποιον αρέσει.
-
paralias είναι η δευτερη χρόνια μου στο δημοτικό μετά από 14 χρόνια στη Ββαθμια! Πρέπει να παραδεχτώ ότι η πειθαρχία δεν είναι το δυνατό μου σημείο! Με ενοχλεί η φασαρία, και δυστυχώς δεν μπορώ να φωνάξω πολύ! Έχω επιλέξει να βελτιώσω τον τρόπο διδασκαλίας μου, να ενημερώνομαι για παιδαγωγικούς τρόπους αντιμετώπισης παραβατικών συμπεριφορών όμως βλέπω ότι δεν είναι αποτελεσματικοί σε παιδιά που δεν έχουν αγωγή και σωστό οικογενειακό περιβάλλον! Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον τρόπο που διδάσκω όμως σε θέματα πειθαρχίας μειονεκτω! Συνεργαζομαι καλά με την πλειοψηφία των παιδιών αλλά δεν μπορώ να αντιμετωπίσω προβληματικές περιπτώσεις! Αυτό μου ρίχνει την αυτοπεποίθησή μου! Δηλαδή νιώθω σαν να μην μπορώ να κάνω τίποτα τη στιγμή που κάνω πολλά περισσότερα απ'οτι άλλοι! Κι όμως είμαι λιγότερο αποτελεσματική!Θα ήθελα πραγματικά να μάθω με ποιον τρόπο μπορώ να βελτιωθώ σε αυτόν τον τομέα αφού η κατάρτιση σε επίπεδο γνώσεων δεν φτάνει. Έχω σκεφτεί να δω ψυχολόγο αλλά πώς μπορεί ένας ψυχολόγος να με βοηθήσει σε θέμα που άπτεται της δουλειάς μου; Έχετε κάποια άποψη πάνω σε αυτό;
-
Νομίζω ότι εκτος από τον ψυχολόγο (για κάτι που δεν είναι δικό μας πρόβλημα) υπάρχουν άλλες αποτελεσματικότερες λύσεις. Για παράδειγμα, είναι σημαντικό όταν τα πράγματα ξεφεύγουν, να μπορούμε να υψώνουμε τη φωνή μας σωστά χρησιμοποιώντας τη διάφραγματική αναπνοή, χωρίς να γδέρνουμε το λαιμό μας.
-
Κι αυτό το έχω σκεφτεί! Ποιος θα μπορούσε να με βοηθήσει στο να εξασκηθω; Που να απευθυνθώ;
-
Teacher18,
Εμένα σε αυτό με βοήθησαν και με έσωσαν κυριολεκτικά οι κάποιες μουσικές σπουδές που είχα κάνει παλαιότερα σε ωδείο (σολφέζ, χορωδία). Ίσως μια καλή ιδέα θα ήταν να συμβουλευτεις τον/την μουσικό του σχολείου σου ή κάποιον άλλο μουσικό για να βρεις κάτι/κάποιον κατάλληλο που να υπάρχει κοντά σου. Σίγουρα θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα στην τάξη, θα υποφέρεις λιγότερο και θα σε βοηθήσει να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου!
-
Εγώ να συνηγορήσω με την άποψη ότι πρέπει να επιστρατεύσεις και το "όπλο" της βαθμολογίας, εφόσον έχεις φροντίσει να προετοιμάσεις και σύλλογο και γονείς και παιδιά, τους μεν με εκφράσεις του τύπου "με προβληματίζει η πρόοδος του τάδε, διότι ενώ έχει όλες τις ικανότητες να ανταποκριθεί εξαιρετικά στο μάθημα, πολλές φορές είτε αποσπάται, είτε επιλέγει ο ίδιος να μην το παρακολουθεί, με αποτέλεσμα να μένει πίσω στο γνωστικό κομμάτι, και φοβάμαι πως δεν μπορέσει να ανταπεξέλθει στις γραπτές εξετάσεις (διαγωνίσματα)". Μπορείς επίσης να ενημερώσεις τον σύλλογο ότι εάν πχ μέχρι τα Χριστούγεννα δεν έχεις καταφέρει να καλύψεις ένα α ποσοστό της ύλης, θα απευθυνθείς και στον σύμβουλο της ειδικότητάς σου (ενδεχομένως να μην θέλει ο διευθυντής να "ακουστεί" παραέξω το ζήτημα, αλλά ακόμα και εάν αδιαφορήσει, ο σύμβουλος μπορεί να σε βοηθήσει ή τουλάχιστον να σου προσφέρει άλοθι ότι προσπάθησες με όποιον τρόπο μπορούσες). Τέλος ενημερώνεις τα παιδιά με τον τρόπο που σου προτάθηκε, δλδ "τι βαθμό περιμένετε; κτλ". Ακόμη θα σου έλεγα να μην διαστάσεις να βάλεις και κάτω από 5 σε περιπτώσεις πολύ κραυγαλέες όπου όντως υπάρχει χοντρό πρόβλημα συμπεριφοράς αλλά και γνωστικού.
Το παιδί με τη διάγνωση πρέπει να το χειριστείς οπωσδήποτε με την βοήθεια του συμβούλου. Ρώτα εάν θα είναι δόκιμο να του ετοιμάζεις ξεχωριστές ασκήσεις και να τις κάνει μόνος του σε κάποιο σημείο της τάξης όπου δεν θα αποσπάται ούτε θα αποσπάει τους άλλους. Επίσης μίλα στους γονείς των άλλων παιδιών στα ίσα για την συμπεριφορά τους ως προς το παιδί αυτό. Πες τους ότι τα παιδιά τους τον "τσιγκλίζουν" κι με όσο πιο ωραία λόγια μπορείς, πέρασε το μήνυμα ότι η συμπεριφορά αυτή δείχνει αναισθησία ως προς το παιδί αυτό και ρίξε και το μπαλάκι "ξέρω ότι στο σπίτι σας δεν λαμβάνει τέτοιου είδους αρχές το παιδί σας και θέλω να με βοηθήσετε για να τον κάνουμε να καταλάβει πόσο άσχημα φέρεται στον συμμαθητή του", να ντραπούν και λίγο.
-
Για τη χαμηλή βαθμολογία έχω στοιχεία αδιάσειστα! Και δικαιολογούν κάτω από 5 αλλά εκτιμώ ότι και 6 να δουν πάλι θα θορυβηθουν! Η μαμά του ενός έπεσε από τα σύννεφα με το περσινό 8!!! Φαντάσου με το 6! Δεν ξέρω αν θέλω να μπλέξω τον σύμβουλο! Σκεφτόμουν τον προϊστάμενο εκπαιδευτικών θεμάτων ! Θα το αφήσω σαν απειλή να αιωρείται προς τον διευθυντή! Αλλά τι να λέμε, όταν δεν υπάρχει ποινή να έρθει να μαζέψει το παιδί ο γονιός με τα μούτρα κατεβασμένα όσοι πασχίζουμε να κάνουμε τη δουλειά μας είμαστε απλώς γραφικοί!!!
-
Μην θεωρείς ότι φταις εσύ και μην έχρις δεδομένο ότι οι άλλοι όντως χτυπάνε το χέρι και η τάξη παγώνει. Και ποτέ μην πιστέψεις συνάδρλφο που λέει ότι δεν έχει πρόβλημα. Μόνο από τα παιδιά μπορεί να πάρει κανείς έγκυρες πληροφορίες του τι γίνεται τις άλλες ώρες, όταν τους ξεφεύγουν πράγματα. Αλλά εσένα δεν σε αφορά αυτό, ούτε μπορείς να συγκρίνεις το πώς χειρίζεται τα παιδιά ο δάσκαλος που τους κάνει 4 ώρες τη μέρα όταν εσύ τους κάνεις 2 ώρες την εβδομάδα.
Αν το πρόβλημα πηγάζει από λίγα παιδιά, μην τους δώσεις σημασία, αυτό επιδιώκουν. Ή δείξε ότι ασχολείσαι μαζί τους με άλλους τρόπους πχ αναθέτοντας να μοιράσουν φωτοτυπίες, να φέρουν το κασετόφωνο από το γραφείο κλπ. Μην αρχίζεις φωνές σε όσους αντιδρούν γιατί θα βρεθείς να τσακώνεσαι με παιδιά/ εφήβους κι εκεί είναι δεδομένο το ποιος χάνει. Γενικά κράτα αππ´ το μάθημα όσες δραστηριότητες τους κρατούν απασχολημένους και ήσυχους. Μην έχεις ένα ιδεατό μάθημα στο μυαλό σου, ούτε μια ύλη. Κι αυτά δεν τα λέω για να υποτιμήσω το μάθημά σου, είναι τεχνικές επιβίωσης όλων των ειδικοτήτων σε όλες τις βαθμίδες. Επίσης αξιοποίησε όσο περισσότερα περιθώρια για συζήτηση υπάρχουν. Καλύτερα να χάσεις κάποιο χρόνο μαθήματος για να κερδηθεί ένα κλίμα επικοινωνίας. Προσπάθησε να τους γνωρίσεις ως προσωπικότητες, όσο επιτρέπει ο χρόνος. Δες ποιος σηκώνει χιούμορ και καλοπροαίρετο πείραγμα, ποιος φοβάται τους γονείς, ποιος καίγεται για βαθμό. Ο καθένας θέλει τον δικό του τρόπο. Και στα παιδιά κε γνωματεύσεις η βαθμολογία και οι ποινές θέλουν προσοχή.
-
Πραγματικά σας ευχαριστώ όλους για την ανταπόκριση στο πρόβλημα μου! Όλες οι συμβουλές έχουν κάτι να μου δώσουν και κυρίως την ανακούφιση ότι δεν είναι δικό μου το φταίξιμο! Θα δω τι θα κάνω! Κυρίως θα στηριχτώ πολύ στον εαυτό μου και στις τεχνικές που μου προτείνατε όσον αφορά αντιμετώπιση και μάθημα!! Ελπίζω να πετύχει κάτι από όλα αυτα!!! Για το καλό των παιδιών που παρακολουθούν αν όχι για κάτι άλλο! Χιλια ευχαριστω και πάλι!!!
-
Νομίζω πως ένα βασικό ζήτημα στη διαχείρηση τάξης είναι να είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένες. Όσο πιο δύσκολο τμήμα, τόσο πιο καλή η προετοιμασία και σε επίπεδο διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Να έχεις ένα πολύ δυνατό lesson plan με καλά backup activities. Δώσε τους ένα άλλο κίνητρο, οτι αν είστε ήρεμοι για 20 λεπτά, μετά θα κάνουμε ένα παιχνίδι.
Επίσης, εγώ τους βάζω κάρτες που έχουν διάρκεια 1 ωρα. Στο δημοτικό τους έβαζα 2 κίτρινες. Στην τρίτη έμπαινε κόκκινη και τότε είχαν εξτρα δουλειά για το σπίτι, δηλαδή αντιγραφή. Μην τους πεις οτι είναι τιμωρία. Πες οτι θα έχουν παραπάνω homework, για να μετράει και στο βαθμό. Σε περίπτωση που δεν στη φέρουν, τότε δικαιολογείται και η μειωμένη βαθμολογία. Γιατί κάποιες φορές οι φασαριόζοι είναι και καλοί μαθητές και μετά αναγκαζόμαστε να τους βάζουμε κ καλό βαθμό.
Επίσης, καλό είναι να μιλάς ατομικά με τους μαθητές. Να τους ρωτήσεις το λόγο για τον οποίο έχουν τέτοια συμπεριφορά. Ατομικά, όμως. Πρέπει να σε νιώσουν οτι θες να τους ακούσεις. Ρώτα τους: "πώς μπορώ να σε βοηθήσω" "τι είναι αυτό που σε προβληματίζει" "τι μπορω να κανω για σενα", "σε δυσκολευει το μαθημα" κλπ. Δείξε ενσυναίσθηση. Συνδέσου με τα παιδιά για να σε δουν ως ανθρωπο και οχι ως ρομποτ.
-
Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας! Μου δωσατε πολυ χρησιμες συμβουλες και πολλη τροφη για σκεψη!! Να ειστε καλα!
-
Δε θυμαμαι ποιος προτεινε τι για να τον ευχαριστησω προσωπικα ομως ηθελα να σας πω πως εξελιχθηκε το θεμα με το τμημα που σας ελεγα. Κατ'αρχην μιλησα με γονεις των τριων μεγαλυτερων ταραξιων. Οχι μιλησα μονο συνεδριες εκανα με τον καθενα. Που νομιζω οτι οφειλεται το προβλημα, τροποι αντιμετωπισης, ποινες παρουσια του παιδιου για να συμφωνησει κλπ. Μετα απο αυτο αλλαξαν κατα πολυ τη σταση τους, γλυκαναν καπως- ειμαι περιεργη ως ποτε. Ησυχασαν λιγο και οι αλλοι που ξερουν οτι αμα με παραζορισουν θα ερθουν οι γονεις τους στο σχολειο.
Ηρθε δασκαλα παραλληλης στηριξης για το παιδακι με το προβλημα και μου εφυγε ενα τεραστιο αγχος!! Ξαλαφρωσα κατα πολυ, γιατι εφευγε συνεχεια απο την ταξη και ειχα την εγνοια που ειναι. Ανακουφιστηκα.
Παμε σ'εμενα τωρα. Ειδα να βιντεο της Carol Read που ειχε προταθει κι εδω σε αλλο thread και πραγματικα με κατατοπισε σε τεραστιο βαθμο. Μπηκα ηρεμη στην ταξη και τους εδωσα χρο ο να ηρεμησουν κι εκεινα. Συμβιβαστηκα με ενα 20λεπτο ηρεμο μαθημα και μετα προσπαθησα να τα προσεγγισω με χιουμορ σε οτι χαζομαρα και αν ελεγαν. Τους εδωσα και μια ευχαριστη δραστηριοτητα, ενα κρυπτολεξο με θεμα Halloween για να μην τρυγυριζουν ορθια κι εχουμε κανενα ατυχημα. Περασε η ωρα ικανοποιητικα. Τους επαινεσα για την προσπαθεια συνεργασιας και οτι θα ηθελα να ειναι καθε μερα ετσι. Γενικα καταλαβα οτι εδινα πολυ σημασια στο μαθημα και σε οσα ειχα στο μυαλο μου ενω το πραγμα πρεπει να παει προοδευτικα καλυτερα και δενειναι δυνατον να γινει τελειο απο τη μια μερα στην αλλη. Οταν θα ειμαι στον υπολογιστη θα σας βαλω και δυο ιστοσελιδες με ωραιες ιδεες που με βοηθησαν. Θα επανελθω.
-
Πολύ χαίρομαι που δοκίμασες πράγματα που απέδωσαν. Να θυμάσαι πάντα ότι εσύ θα έχεις κάνει την προετοιμασία σου, αλλά το μάθημα θα προσαρμόζεται στην τάξη. Αν μια τάξη δεν αντέχει πάνω από 20 λεπτά, μην παλέψεις για το σαραντάλεπτο, θα τα χάσεις όλα. Αξιοποίησε όσο καλυπτερα αυτό που σου επιτρέπεται. Σκοπός είναι να μάθουν τα παιδιά, όχι να κάνεις εσύ ένα ιδεατό μάθημα εν μέσω κραυγών! Κερδισε έτσι τη συνεργασία τους και την εμπιστοσύνη τους και στη συνέχεια θα εφαρμόσεις και τη μέθοδο του μαστιγίου όπου χρειαστεί!