Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Τυπική Εκπαίδευση => Γυμνάσιο => Σχολικά μαθήματα => Φιλολογικά μαθήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ELMI στις Ιούνιος 05, 2021, 09:41:43 πμ

Τίτλος: Αποθετικά ρήματα και διάθεση
Αποστολή από: ELMI στις Ιούνιος 05, 2021, 09:41:43 πμ
Καλημέρα σας, μια απορία ήθελα να διατυπώσω σχετικά με τα αποθετικά ρήματα όπως το σκέφτομαι, το φοβάμαι κτλ Τα αποθετικά ρήματα έχουν ενεργητική διάθεση;   Το ρήμα προσποιούμαι τι διάθεση είναι;
Τίτλος: Απ: Αποθετικά ρήματα και διάθεση
Αποστολή από: apri στις Ιούνιος 05, 2021, 11:12:47 πμ
Άλλα έχουν ουδέτερη διάθεση και άλλα ενεργητική.
Ουδέτερη έχουν κυρίως όσα δείχνουν συναίσθημα (πχ φοβάμαι, λυπάμαι) ή κάποια βιολογική λειτουργία (πχ κοιμαμαι), γιατί εκφράζουν μια κατάσταση που βιώνει το υποκείμενο, μη εξελισσόμενη και μη ελεγχόμενη από το ίδιο.

Ενεργητική έχουν κάποια που δείχνουν μια ενέργεια την οποία εκτελεί και κατευθύνει το υποκείμενο (πχ σκέφτομαι, προσποιούμαι).
Τίτλος: Απ: Αποθετικά ρήματα και διάθεση
Αποστολή από: ELMI στις Ιούνιος 05, 2021, 02:24:54 μμ
Σας ευχαριστώ πολύ !
Τίτλος: Απ: Αποθετικά ρήματα και διάθεση
Αποστολή από: syrrahm στις Ιούνιος 05, 2021, 06:30:28 μμ
Άλλα έχουν ουδέτερη διάθεση και άλλα ενεργητική.
Ουδέτερη έχουν κυρίως όσα δείχνουν συναίσθημα (πχ φοβάμαι, λυπάμαι) ή κάποια βιολογική λειτουργία (πχ κοιμαμαι), γιατί εκφράζουν μια κατάσταση που βιώνει το υποκείμενο, μη εξελισσόμενη και μη ελεγχόμενη από το ίδιο.
Καλησπέρα apri.
Τα λυπάμαι/φοβάμαι δεν είναι ενεργητικά στο περιβάλλον όπου συντάσσονται με αιτιατική, π.χ. "φοβάμαι κάτι", "λυπάμαι κάποιον";
Τίτλος: Απ: Αποθετικά ρήματα και διάθεση
Αποστολή από: apri στις Ιούνιος 05, 2021, 10:15:59 μμ
Καλησπέρα apri.
Τα λυπάμαι/φοβάμαι δεν είναι ενεργητικά στο περιβάλλον όπου συντάσσονται με αιτιατική, π.χ. "φοβάμαι κάτι", "λυπάμαι κάποιον";

Εννοείς στο περιβάλλον όπου είναι μεταβατικά.

Για να έχουν ενεργητική διάθεση, θα πρέπει να πληρούν δύο προϋποθέσεις:
α) το υποκείμενο να εκτελεί μια ενέργεια και β) να την ελέγχει συνειδητά.

Στα "φοβάμαι κάτι", "λυπάμαι κάποιον" το υποκείμενο δεν εκτελεί τη συναισθηματική ενέργεια, τη βιώνει. Και μάλιστα, τη βιώνει, χωρίς να την ελέγχει συνειδητά.
Γι' αυτό και σε επίπεδο σημασιολογικού ρόλου, όχι τυχαία θεωρείται ότι το υποκείμενο παίζει το ρόλο του Φορέα Εμπειρίας (Experiencer) και όχι του Δράστη (όπως λ.χ στα "φοβίζω κάποιον", "στεναχωρώ κάποιον"). Όσο δε για το αντικείμενο, αυτό παίζει το σημασιολογικό ρόλο του Ερεθίσματος (Stimulus) που πυροδοτεί το συναίσθημα και  όχι του Δέκτη που επηρεάζεται από αυτό.

Άρα, μπορεί να μεταβαίνει (ή ίσως καλύτερα εδώ, να κατευθύνεται) η ενέργεια τέτοιων ρημάτων κάπου, αλλά η διάθεσή τους, κατά τη γνώμη μου, παραμένει ουδέτερη.