Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Διάφορα θέματα αδιόριστων => Μήνυμα ξεκίνησε από: newteacher1 στις Δεκέμβριος 03, 2021, 05:02:03 μμ
-
Συνάδελφοι θα ήθελα τις απόψεις σας σχετικά με το δίλημμα που με απασχολεί εδώ και μερικούς μήνες. Το καλοκαίρι διορίστηκα με την προκήρυξη 2ΓΕ/2019 στη δευτεροβάθμια του νομού μου. Εντούτοις μου ήταν αδύνατο να εγκαταλείψω τη θέση μου εκείνη την περίοδο και έτσι ζήτησα παράταση ορκωμοσίας. Εργάζομαι στο ΕΣΥ ως φαρμακοποιός όμως πάντα μου άρεσε η δουλειά του εκπαιδευτικού και μου κινεί πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον. Σίγουρα οικονομικά δε συμφέρει η μετάβαση αλλά οι έξτρα αποδοχές συνεπάγονται άστατα ωράρια, εργασία σαββατοκύριακα, αργίες κτλ.
Δεν έχω εργαστεί μέχρι στιγμής καθόλου σε ΕΠΑΛ αλλά μόνο στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και στα ΙΕΚ. Θα ήθελα τις απόψεις όσων έχουν εμπειρία από την εκπαίδευση ή/και τον τομέα υγείας των ΕΠΑΛ σχετικά με το τι αποκομίζουν από την εργασία τους στην εκπαίδευση, τα πλεονεκτήματα, τις δυσκολίες που ενδεχομένως θα συναντήσω.
-
Κάτσε εκεί που είσαι γιατί τα προβλήματα ειναι πολλά : Ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι αδίκως στοχοποιημένος τα τελευταία χρόνια .Υπάρχει γενικά μια απογοήτευση για την αντιμετώπιση που έχουμε τόσο από την υπάρχουσα κυβέρνηση,κανάλια που αυτοί ουσιαστικά διαμορφώνουν και την κοινή γνώμη. Τα μέσα που έχουμε για να γίνει το μάθημα σωστά είναι ανύπαρκτα,οι διευθυντές έχουν πλέον αυξημένες αρμοδιότητες και προσπερνούν τον σύλλογο διδασκόντων προωθώντας αντιπαιδαγωγικά κυβερνητικά σχέδια, οι απαιτήσεις πολλές και προστίθενται κάθε χρόνο νέα καθήκοντα στους εκπαιδευτικούς, ρουμπρικες ,μέντορες , πασαλειματα για να φανεί ότι κάτι αλλάζει.Για τα ΕΠΑΛ πιο συγκεκριμένα θα στα πουν άλλοι συνάδελφοι. Βέβαια αν αγαπάς την εκπαίδευση , ίσως αντισταθμίσουν όλα τα παραπάνω αλλά εξαρτάται και σε ποιο ΕΠΑΛ θα είσαι που είναι πολύ σημαντικό...
-
θες να δουλεψεις σε ΕΠΑΛ; https://www.newsit.gr/ellada/vinteo-ntokoumento-kathigitis-xtypa-mathitria-mesa-se-taksi-epal/3421297/
-
Καθηγητής και επαλ ίσον παράδεισος. Ακόμα το σκέφτεσαι?
-
Οι εμπειριες του καθενος διαφέρουν. Δυσκολο να παρεις αξιοπιστη απαντηση.
Το μονο αντικειμενικο που μπορεις να μαθεις ειναι το τι χρηηματα θα παιρνεις, ποιο το ωραριο (που ναι ειναι πολυ καλο, καμια σχεση με τα περισσοτερα επαγγελματα, συν το οτι υπαρχουν και διακοπές) και τι θα διδασκεις.
Κατα τα άλλα ειναι καπως θεμα τυχης. ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ ΕΠΑΛ ισως και ο μονος παράγοντας. Μπορει άλλος να υπηρετει σε ΕΠΑΛ σε χάλια κτηριο με συναδελφους που να μη βοηθανε και το χειροτερο: με μαθητες ανεξελεγκτους που δεν ενδιαφερονται για τιποτα και ειναι τρομερα προκλητικοι. Ναι μεν ισχυει και για τα υπολοιπα σχολεια αυτο αλλά σε Δημοτικα, Γενικα Λυκεια λιγο πολυ ιδια ειναι πανω κατω. Στα ΕΠΑΛ αλλάζει το πράγμα... Ξερω και καθηγητες που μιλανε με πολυ καλα λογια σαυτο που βρισκονται. Αλλοι παλι φοβουνται να πηγαινουν στο δικο τους.
Δεν ειναι ασχημο το επαγγελμα-λειτουργημα του εκπαιδευτικου. Παρα τα όποια αρνητικά του, για μένα παραμένει πολυ καλυτερο και ως επαγγελμα και ως περιβαλλον εργασιας, πολυ καλυτερο από ένα σωρο άλλα. Απλώς πρεπει νασαι ετοιμος να αντιμετωπισεις ψυχολογικα και μια τυχον δυσκολη κατασταση.
Ας πω ομως και μερικα γενικά θετικα και αρνητικα που ισως αφορα όλους τους εκπαιδευτικους ανεξαιρετως
Θετικα: καλυτερος μισθος σε σχεση με τους μισους και βαλε στον Ιδιωτικο Τομεα (ναι δεν λεω θα επρεπε παραπανω αλλά δεν ειναι πως λιμοκτονεις κιολας), σταθερα ωραρια και οχι εξαντλητικα, αρκετος ελευθερος χρονος, διακοπες, εγγυημενη σταθερη μισθοδοσια, εργασιακο κλιμα συνηθως καλο θελω να πιστευω αναλογα το σχολειο, αισθηση οτι μπορεις να συνεισφερεις κατι σημαντικο υπερ του καλού της κοινωνιας, οι κοινωνικες συνδιαλλαγες, η τυχον εκτιμηση και αγαπη που παιρνεις απο τους μαθητες. Συν το οτι ειναι ωραιο να συναναστρεφεσαι παιδια, πιο ωραιο απ οτι μεγαλους.
Αρνητικα: συχνες μετακινησεις αν εισαι αναπληρωτης (αλλα στη περιπτωση σου δεν ισχυει προφανως), αυξηση γραφειοκρατικων διαδικασιων λογω καποιων νεων εκπαιδευτικων παρεμβασεων, εντονες συγκρουσεις με διευθυντες και γονεις μπορει επισης να τυχουν (αναλογα το σχολειο οπως ειπαμε), η αξιολογηση που γινεται πονοκεφαλος, απαξιωση της δουλειας/ιδιοτητας σου απο σημαντικη μεριδα της κοινωνιας (θα το βρεις μπροστα αυτο μεσω γονεων που θαχουν αρνητικη σταση απεναντι σου ή θα ζητανε ολο 20αρια για τα κανακαρια τους ενώ δεν το αξιζουν και θασαι σε διλημμα του να βαλεις κακο βαθμο ή οχι λογω της πιεσης), δυσκολια διαχειρισης μαθητων (καλα αυτο μπορει να αλλαζει απο χρονια σε χρονια αλλά γενικώς εχουν καπως λιγοτερο σεβασμο σε σχεση με παλαιοτερα), τυχον ελλειψεις σε υποδομες μπορει να βρεις επισης και τελος το οτι μονο ηθικα θα παρεις για παραπανω κοπο μια επιπλεον ανταμοιβη κανενα μπονους ή κατι παρεμφερες δεν προβλεπεται. Επισης κατι τελευταιο, μερικοι συναδελφοι εχουν εντονη κακως εννοουμενη δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια της παλιας κοπής.... Αυτο δεν σε επηρεαζει απαραιτητα αμεσα αλλά μπορει να σε ενοχλησει. Αναλογα τωρα τι προσωπικοτητα εχεις.
-
Είσαι δηλαδή διορισμένος στο Δημόσιο και θες εκπαίδευση; Τι να πω... Είναι θέμα υποκειμενικό. Εγώ είμαι διορισμένη στην εκπαίδευση και έχω τόσο απογοητευτεί. Θα προτιμούσα μια θέση στο Δημόσιο, με λιγότερα καθήκοντα σε σχέση με αυτά που έχω τώρα. Neoss, και Don Corleone τα λένε μια χαρά. Κάνουμε ένα εντελώς απαξιωμένο επάγγελμα, και εμείς είμαστε απλώς αναλώσιμοι.
-
Τα ΕΠΑΛ είναι ζόρικα , ναι, ΑΛΛΑ ζορι σαν το νοσοκομείο , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙΙΙ κ το λέω εγώ π έχω δουλέψει σε ΕΠΑΛ με συζυγο γιατρό κ έχω ζησει κ εδω κ Αμερική. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΩΡΑΡΙΑ Α-Ν-Υ-Π-Α-Ρ-Κ-Τ-Α ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, απειρες άδειες (δλδ εσυ ειδικα π είσαι σε νοσοκομειο θα πάθεις πραγματικά ΣΟΟΟΟΟΟΚ, είναι τα 2 άκρα).
Πρέπει όμως η αλήθεια είναι σου ΑΡΕΣΕΙ αυτή η δουλειά, , να σου αρέσει να δουλέυεις με 15χρονα π ενιοτε θα σου σπάνε τα νευρααα ;D αλλιώς, βγαίνεις ΤΡΕΛΟΣΣΣ κ μια ζωη γκρινιάζεις, μιζεριάζεις κ βρίζεις τη τύχη σ τη μαύρη-χωρίς λόγο!!με 23 διδακτικές την εβδομαδαααα ααα π είναι το φουλ ωράριο του νέου εκπαιδευτικού κ π δε βγάζει ούτε μια εφημερία γιατρού !?!??! 8) κ παλι γκρινιααααααααααα
-
Τα ΕΠΑΛ είναι ζόρικα , ναι, ΑΛΛΑ ζορι σαν το νοσοκομείο , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙΙΙ κ το λέω εγώ π έχω δουλέψει σε ΕΠΑΛ με συζυγο γιατρό κ έχω ζησει κ εδω κ Αμερική. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΩΡΑΡΙΑ Α-Ν-Υ-Π-Α-Ρ-Κ-Τ-Α ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, απειρες άδειες (δλδ εσυ ειδικα π είσαι σε νοσοκομειο θα πάθεις πραγματικά ΣΟΟΟΟΟΟΚ, είναι τα 2 άκρα).
Πρέπει όμως η αλήθεια είναι σου ΑΡΕΣΕΙ αυτή η δουλειά, , να σου αρέσει να δουλέυεις με 15χρονα π ενιοτε θα σου σπάνε τα νευρααα ;D αλλιώς, βγαίνεις ΤΡΕΛΟΣΣΣ κ μια ζωη γκρινιάζεις, μιζεριάζεις κ βρίζεις τη τύχη σ τη μαύρη-χωρίς λόγο!!με 23 διδακτικές την εβδομαδαααα ααα π είναι το φουλ ωράριο του νέου εκπαιδευτικού κ π δε βγάζει ούτε μια εφημερία γιατρού !?!??! 8) κ παλι γκρινιααααααααααα
Σχετικό είναι αυτό με τις εφημερίες. Δυο φορές χρειάστηκα και δεν υπήρχε στη θέση του ο εφημερεύων. Τέλος πάντων όλα είναι σχετικά, και σε κάθε δουλειά υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Εμένα ο αδερφός μου είναι διοικητικός ΔΕ στον Αδμηε δεν συζητάω για απολαβές τουλάχιστον διπλάσιες και πόσο άνετη είναι η καθημερινότητα του. Προσωπικά από Δημόσιο θεωρώ ότι είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης...
-
Οπως σου έχουν ωραία πει οι προλαλήσαντες αν δεν σου αρέσει η διδασκαλία μην κουνηθείς απο εκεί που είσαι.
Εχω πλέον 22 χρόνια σε ΕΠΑΛ, και μάλιστα σε αυτο που έπαιξε πολύ φέτος στην TV, και το μόνο που σου μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ότι αν δεν σου αρέσει η διδασκαλία σε περιμένει κόλαση. Και στο ΕΠΑΛ δεν γράφονται ούτε άγγελοι και ούτε διάολοι, παιδιά είναι από 15 ετών και πάνω, με τα προβλήματά τους. Οπως όλοι οι μαθητές σε κάθε είδους σχολείο.
-
Με την ευκαιρία να πούμε ότι φέτος σχεδόν κάθε μέρα προβάλλεται ένα σοβαρό επεισόδιο βίας με εμπλοκή αστυνομίας στα ΕΠΑΛ. Πώς το δικαιολογείτε οι συνάδερφοι που δουλεύετε εκεί, και θα σας χαρακτήριζα ήρωες; Μόνο φέτος γίνονται αυτά ή είναι απόφαση του Υπουργείου να προβάλλονται οι "άχρηστοι" εκπαιδευτικοί;
Επίσης, έχω μια απορία: ποιες είναι οι αρμοδιότητες ενός φαρμακοποιού σε νοσοκομείο; Π.χ. εμένα που μου αρέσει να είμαι ήρεμη και να μην μιλάω επί ώρες, ενώ αναγκάζομαι να μιλάω επί ώρες ή να φωνάζω, με κουράζει απίστευτα η δουλειά μου. Υπάρχουν και οι συνάδερφοι που έχουν σωματοποιήσει το άγχος της δουλειάς και έχουν εντονότερα προβλήματα υγείας λόγω του εργασιακού στρες. Υπάρχουν και οι αδιάφοροι, που δεν ασχολούνται καθόλου. Θέλησα κάποτε να πάω στην εκπαίδευση, αλλά πλέον έχω αλλάξει γνώμη και ψάχνομαι για εναλλακτικές. Όμως οι φιλόλογοι έχουν ελάχιστες.
Συνοψίζοντας, κατά τη γνώμη μου, το μόνο που αξίζει είναι οι άδειες, που και αυτές δικαιολογούνται απολύτως για να μην αναπτύξουμε καμιά ψυχική πάθηση.
-
Αξίζει η δουλειά του εκπαιδευτικού; Ναι, αν σου αρέσει, αξίζει και με το παραπάνω. Αν δεν σου αρέσει, όχι, δεν αξίζει και πάντα θα βρίσκεις κάτι αρνητικό. Εμείς οι ίδιοι, είμαστε που δίνουμε αξία σε ό,τι κάνουμε. Αν περιμένουμε σοβαρή υποστήριξη από κράτος, διευθυντές, γονείς κλπ...σωθήκαμε!
-
Έχεις διοριστεί στον τόπο που επιθυμείς; Τα μαθήματα που θα κάνεις είναι μόνο ειδικότητας (υποθέτω φαρμακοποιών; δεν ξέρω σε ποια ειδικότητα θα μπορείς να διδάσκεις) ή θα κάνεις και γενικής παιδείας; Θα μπορείς να συμπληρώνεις ωράριο σε ένα σχολείο; Υπάρχουν οργανικές στην ειδικότητά σου στην περιοχή ή θα είσαι για πολλά χρόνια στην διάθεση; Μάθε πληροφορίες για τα ΕΠΑΛ της περιοχής που διορίστηκες. Τι κλίμα επικρατεί. Ας μην εθελοτυφλούμε. Όχι δεν είναι "όπως όλοι οι μαθητές" οι μαθητές του ΕΠΑΛ, όχι στο ίδιο ποσοστό. Εάν στα γενικά έχεις 1-2 περιπτώσεις παιδιών από διαλυμένα σπίτια, στο ΕΠΑΛ έχεις 5-6. Και όταν λέω διαλυμένα, δεν εννοώ διαζύγια. Εννοώ φυλακές, ναρκωτικά, πορνεία, κακοποίηση, αδιαφορία. Ανάλογα την περιοχή του ΕΠΑΛ αυτά τα φαινόμενα είναι πιο έντονα ή πιο ήπια. Τα παιδιά που πηγαίνουν παραϊατρικές ειδικότητες όμως, επειδή είναι πιο "δύσκολες", είναι γενικά σε καλύτερη "κατάσταση" από άλλα που πηγαίνουν μηχανολόγοι πχ. Επίσης, περισσότερα κορίτσια έναντι αγοριών (ποσοστιαία παίζει ρόλο στην παραβατικότητα). Να ξέρεις πάντως, ότι οι ώρες δουλειάς το πρωί είναι μεν αρκετά λιγότερες, αλλά είναι πολύ πιο εξαντλητικές. 4 ώρες μαθήματος μπορούν να σε κάνουν να γυρίσεις σπίτι σου πτώμα από την ένταση, την συνεχή εγρήγορση και τον θόρυβο. Επίσης, υπολόγισε ότι θα έχεις και το απόγευμα δουλειά για να προετοιμάσεις το μάθημά σου, 2-3 ώρες τουλάχιστον καθημερινά τα πρώτα χρόνια. Ανάλογα το πόσα διαφορετικά μαθήματα έχεις και το πόσο συχνά αλλάζει η ύλη και τα βιβλία, θα εξαρτηθεί για πόσο καιρό θα έχεις ανάλογο φόρτο τα απογεύματα. Για να φανταστείς λίγο πως είναι η τάξη, φαντάσου να έχεις καμιά 15αριά άτομα ταυτόχρονα μέσα στο φαρμακείο σου και να προσπαθείς να τους εξυπηρετήσεις όλους ταυτόχρονα. Αναλογίσου για πόση ώρα κάθε μέρα μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο και με ποιόν τρόπο θα μπορούσες να το κάνεις, και θα πάρεις ίσως μία ιδέα για το εάν θα αντέχεις την πίεση. Τονίζω λίγο το θέμα της πίεσης στο μάθημα, γιατί πολλοί μη-εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται πολύ να αντιληφθούν ότι οι περισσότερες ώρες δουλειάς σε μία δουλειά που, ναι μεν μπορεί να είναι συνεχής χωρίς διαλλείματα, αλλά είναι δομημένη, γίνεται με τους ρυθμούς και με τις επιλογές του εργαζόμενου , μπορεί να είναι πολύ πιο ξεκούραστη από λιγότερες ώρες δουλειάς σε μία τάξη, όπου το εάν μια ώρα θα είναι "ήρεμη" ή όχι, δεν εξαρτάται από εσένα και επίσης, δεν υπάρχει περιθώριο χαλάρωσης την ώρα του μαθήματος.
Εν κατακλείδι, σκέψου εάν αυτό που σε κουράζει στην τωρινή δουλειά σου είναι οι πολλές ώρες (δηλαδή εάν ήταν λιγότερες οι ώρες θα ήσουν ευχαριστημένη; ) ή η φύση της δουλειάς (δηλαδή εάν κουράζεσαι από αυτά που έχεις να κάνεις την ώρα της δουλειάς). Εάν είναι μόνο το πρώτο, έχε υπόψη σου ότι οι λιγότερες ώρες του σχολείου παίζει να σε κουράζουν περισσότερο.
-
Κάνεις τεράστιο λάθος και δεν εθελοτυφλώ. Τα παιδιά στο ΕΠΑΛ είναι ακριβώς τα ίδια με τα παιδιά του ΓΕΛ. Καμμία διαφορά.
Τα μάτια αυτών που τα βλέπουν έχουν παραμορφωτικούς φακούς.
Δεν μπορούν οι εξαιρέσεις να χαρακτηρίζουν τον μαθητικό πληθυσμό. Ξέρεις τα παιδιά του τομέα Πληροφορικής; της Οικονομίας; της Γεωπονίας; των Εφαρμοσμένων Τεχνών; των Ναυτιλιακών;
Πως τα μπουζουριάζεις έτσι όλα κάτω από αφορισμούς;
-
Αξίζει η δουλειά του εκπαιδευτικού; Ναι, αν σου αρέσει, αξίζει και με το παραπάνω. Αν δεν σου αρέσει, όχι, δεν αξίζει και πάντα θα βρίσκεις κάτι αρνητικό. Εμείς οι ίδιοι, είμαστε που δίνουμε αξία σε ό,τι κάνουμε. Αν περιμένουμε σοβαρή υποστήριξη από κράτος, διευθυντές, γονείς κλπ...σωθήκαμε!
Η μία συνάδελφος αγόρασε φυτά για τον κήπο, η αλλη μίνι προτζεκτορα,άλλος έφερε καλώδια ,λαπτοπ από το σπίτι,εγώ σκάνερ για τα βιβλία...Πάνω κάτω αυτά συμβαίνουν σε όλα τα σχολεία και δεν φαίνονται πουθενά αυτά.Σε καμία αξιολόγηση ,σε κανένα ρεπορτάζ στα κανάλια. Προσωπικά με ενοχλεί αυτή η κατάσταση.Το κράτος οφείλει να μας παρέχει τα αναγκαία και στην τελική η Κεραμεως και κάθε Κεραμεως βγαίνει και πανηγυρίζει με ξένα κόλλυβα.
-
να προσθέσω στα παραπάνω, που δεν τα γνωρίζω ιδιαίτερα – εννοώ τα των ΕΠΑΛ, ότι κατά την προσωπική μου άποψη ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μας είναι η «διαχείριση της τάξης» και όταν λέω μεγάλο εννοώ άνετα 50% ή και παραπάνω
διαχείριση τάξης δεν διδάσκεται επί της ουσίας πουθενά, αποκτάται ή κατακτάται σε κάποιο βαθμό με την εμπειρία, δηλαδή και μέσα από τα λάθη,
δεν είναι λίγα τα περιστατικά εκπαιδευτικών που βγήκαν με κλάματα από την τάξη ή κρατήθηκαν μέχρι να γυρίσουν σπίτι και μιλάω για «κανονικά» σχολεία δημοτικά-γυμνάσια-λύκεια
-
Ναι, ισχύουν όσα λέει ο ernie.
Με κλάματα θα βγει ο εκπαιδευτικός από την τάξη, όμως, αν η διεύθυνση είναι κουκουρούκου και είναι διεύθυνση μόνο για το επίδομα. Αν η διεύθυνση ενός σχολείου έχει κύρος, δεν παίζει κάτι τέτοιο. Έχω παράδειγμα συστεγαζόμενων σχολείων σε κακόφημη γειτονιά. Στο Γυμνάσιο με άπειρη διευθύντρια χαμός! Ενώ το Λύκειο με έμπειρη και σοβαρή διευθύντρια κολλέγιο!!! Και γενικώς όπου βλέπεις αξιοπρεπείς διευθυντές, περνάς πιο ήσυχα. Σε σχολεία με μαθητοπατέρες διευθυντές, περνάς άσχημα.
-
να προσθέσω στα παραπάνω, που δεν τα γνωρίζω ιδιαίτερα – εννοώ τα των ΕΠΑΛ, ότι κατά την προσωπική μου άποψη ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μας είναι η «διαχείριση της τάξης» και όταν λέω μεγάλο εννοώ άνετα 50% ή και παραπάνω
διαχείριση τάξης δεν διδάσκεται επί της ουσίας πουθενά, αποκτάται ή κατακτάται σε κάποιο βαθμό με την εμπειρία, δηλαδή και μέσα από τα λάθη,
δεν είναι λίγα τα περιστατικά εκπαιδευτικών που βγήκαν με κλάματα από την τάξη ή κρατήθηκαν μέχρι να γυρίσουν σπίτι και μιλάω για «κανονικά» σχολεία δημοτικά-γυμνάσια-λύκεια
Και κυρίως ότι η θεωρία των σπουδών από τη πράξη και τον αέναο, καθημερινό αγώνα των εκπαιδευτικών στην τάξη, απέχει παρασάγγης.
Δεν έχουν καμία σχέση κάποιες "¨μπαρούφες" καθηγητών διαφόρων παιδαγωγικών τμημάτων ΑΕΙ με αυτά που πραγματικά διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας.
Αυτά και για τους νεώτερους αλλά και για να τα ξαναθυμόμαστε οι πιο παλιοί.
-
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ άσχημα στα σχολεία πια.Οι περισσότεροι διευθυντές μάλλον συντελούν στη δημιουργία ή στην όξυνση των προβλημάτων παρά στην επίλυση τους.Το επίπεδο των μαθητών είναι όλο και πιο χαμηλό , η διδακτέα ύλη, η Τράπεζα Θεμάτων και τα προγράμματα σπουδών απευθύνονται σε μαθητές.....άλλου πλανήτη!Η συμπεριφορά των μαθητών είναι πραγματικά προβληματική...Είναι τόσα πολλά τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο για να ξεσπάσουν το θυμό που έχουν μέσα τους .Το σχολείο έχει μετατραπεί σε χώρο αντιπαράθεσης μαθητών , γονιών και καθηγητών.Ξεκίνησε αυτό τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τώρα κορυφώθηκε!Κι όσον αφορά στα Επαλ , δυστυχώς είναι αλήθεια όσα ειπώθηκαν.Η δουλειά μας είναι πολύ ωραία αν οι συνθήκες είναι καλές.Διαφορετικά όχι μόνο δεν σου προσφέρει καμία χαρά αλλά μπορεί να γίνει βασανιστική....
-
Κατ' αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις σας. Από ό,τι καταλαβαίνω οι περισσότεροι εστιάζουν στη δυσκολία στη διαχείριση της τάξης και στη δουλειά μέσα σε αυτήν. Τουλάχιστον όμως για μένα μέσα από την εμπειρία μου από τα ΙΕΚ, τις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και την πρακτική στα ΕΠΑΛ μέσω της ΑΣΠΑΙΤΕ η τάξη είναι το καλύτερο κομμάτι χωρίς να μου έχουν λείψει φυσικά οι αποτυχίες και τα λάθη. Μάλιστα πέρυσι με τη διαδικτυακή λειτουργία των ΙΕΚ με στενοχωρούσε που δεν έβλεπα τους σπουδαστές. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η τάξη στα ΕΠΑΛ από ότι στα ΙΕΚ; Ίσως κάποιος που έχει εργαστεί και στα δύο να μπορεί να μας απαντήσει. Παραδέχομαι βέβαια ότι μία τετράωρη στρωτή διδασκαλία είναι πολύ πιο κουραστική από ένα τετράωρο στρωτής εργασίας στο νοσοκομείο.
Έχω ακούσει ότι οι τομείς υγείας των ΕΠΑΛ της περιοχής μου κατέγραψαν πολλές επιτυχίες στις πανελλαδικές και όσα παιδιά έχω συναντήσει στα ΙΕΚ που έχουν βγάλει ΕΠΑΛ μου έχουν κάνει καλή εντύπωση.
Να είμαι ειλικρινής πιο πολύ με ανησυχεί το κομμάτι των εξωδιδακτικών αρμοδιοτήτων αλλά και της προετοιμασίας καθώς οι ειδικότητες των κοντινών ΕΠΑΛ είναι αρκετά μακριά από το βασικό μου αντικείμενο.
Βέβαια οι απαντήσεις σας με έχουν προβληματίσει αρκετά...
-
Συμφωνώ μαζί σας.
Από την πείρα μου έχω καταλήξει ότι οι διευθυντές ευθύνονται. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αν ο διευθυντής δίνει σταθερή αυστηρή γραμμή σε όλο τον σύλλογο για τη συμπεριφορά των μαθητών μέσα στην τάξη κι στο προαύλιο τότε οι μαθητές καταλαβαίνουν τα όρια ποια είναι του σχολείου και μαζεύονται. Αν τα περνούν πρέπει να υπάρχουν άμεσα συνέπειες που να εφαρμόζονται στην πράξη από διευθυντή.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι διευθυντές που δεν θέτουν και δεν τηρούν τα όρια στη συμπεριφορά των μαθητών, είναι αυτοί που θα αξιολογήσουν τους καθηγητές.
-
Είμαι αναπληρωτρια νηπιαγωγος και αυτό το διάστημα έχω άδεια λόγω εγκυμοσύνης.Εχω σχετικά καλή θέση 1000+ στους εκκαθαρισμενους αλλά λίγες πιθανότητες για διορισμό (όταν και αν γίνουν), έχουμε πολλά κενά και δεν δίνουν οργανικές. Τι σημαίνει αυτό; Ανασφάλεια, να περιμένεις μνμ βραδιάτικα από το υπουργείο για τοποθέτηση και ανακατατάξεις στους πίνακες.
Μου αρέσει το νηπιαγωγείο αλλα θεωρώ δύσκολο να έχω 25 παιδιά, πολλά με δυσκολίες και χωρίς διάγνωση, έλλειψη παράλληλης κ.α. Αυτά τα διαχειρίζομαι μια χαρά, έχω υπομονή και λατρεύω την τάξη. οι γονείς είναι περισσότερο παρεμβατικοι σε σχέση με παλιότερα.
Το επάγγελμα μας είναι υποβαθμισμένο, νομίζουν πως με ένα μαγικό ραβδί θα αλλάξουν όλα.
Την μεγαλύτερη ματαίωση την βιώνω από συναδελφισσες και υπουργείο. Έχω ακούσει διάφορα σχολεία π.χ. γιατί δήλωσα αυτό το σχολείο ενώ θα έπαιρνα άδεια εγκυμοσύνης, κριτική για τον τρόπο δουλειάς μου, ζήλεια για τις σχέσεις μου με γονείς.Το υπουργείο μας θεωρεί αναλωσιμους, οι αναπληρωτές έχουμε κυρίως υποχρεώσεις αλλα λίγα δικαιώματα. Δεν διορίζει μόνιμους, δεν καλύπτει όλα τα κενά.
Οι δυσκολίες εί ναι πολλές αλλά προσωπικά τα ξεχνάω όλα όταν βλέπω τα παιδικά ματάκια!!
-
Δεν έχω εργαστεί μέχρι στιγμής καθόλου σε ΕΠΑΛ αλλά μόνο στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και στα ΙΕΚ.
Συγνώμη, δεν έχεις καθόλου προϋπηρεσία στο υπουργείο παιδείας;
-
Συγνώμη, δεν έχεις καθόλου προϋπηρεσία στο υπουργείο παιδείας;
Δυστυχώς όχι...
-
Και γενικώς όπου βλέπεις αξιοπρεπείς διευθυντές, περνάς πιο ήσυχα. Σε σχολεία με μαθητοπατέρες διευθυντές, περνάς άσχημα.
όπως τα λες!! Συμφωνώ απόλυτα! Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι!
-
Δυστυχώς όχι...
Εγώ πάλι θα σου έλεγα , ευτυχώς όχι...
-
Συμφωνώ μαζί σας.
Από την πείρα μου έχω καταλήξει ότι οι διευθυντές ευθύνονται. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αν ο διευθυντής δίνει σταθερή αυστηρή γραμμή σε όλο τον σύλλογο για τη συμπεριφορά των μαθητών μέσα στην τάξη κι στο προαύλιο τότε οι μαθητές καταλαβαίνουν τα όρια ποια είναι του σχολείου και μαζεύονται. Αν τα περνούν πρέπει να υπάρχουν άμεσα συνέπειες που να εφαρμόζονται στην πράξη από διευθυντή.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι διευθυντές που δεν θέτουν και δεν τηρούν τα όρια στη συμπεριφορά των μαθητών, είναι αυτοί που θα αξιολογήσουν τους καθηγητές.
+++
Ισχύει για όλα τα σχολεία και όχι μόνο για τα ΕΠΑΛ.
-
Έχεις διοριστεί στον τόπο που επιθυμείς; Τα μαθήματα που θα κάνεις είναι μόνο ειδικότητας (υποθέτω φαρμακοποιών; δεν ξέρω σε ποια ειδικότητα θα μπορείς να διδάσκεις) ή θα κάνεις και γενικής παιδείας; Θα μπορείς να συμπληρώνεις ωράριο σε ένα σχολείο; Υπάρχουν οργανικές στην ειδικότητά σου στην περιοχή ή θα είσαι για πολλά χρόνια στην διάθεση; Μάθε πληροφορίες για τα ΕΠΑΛ της περιοχής που διορίστηκες. Τι κλίμα επικρατεί. Ας μην εθελοτυφλούμε. Όχι δεν είναι "όπως όλοι οι μαθητές" οι μαθητές του ΕΠΑΛ, όχι στο ίδιο ποσοστό. Εάν στα γενικά έχεις 1-2 περιπτώσεις παιδιών από διαλυμένα σπίτια, στο ΕΠΑΛ έχεις 5-6. Και όταν λέω διαλυμένα, δεν εννοώ διαζύγια. Εννοώ φυλακές, ναρκωτικά, πορνεία, κακοποίηση, αδιαφορία. Ανάλογα την περιοχή του ΕΠΑΛ αυτά τα φαινόμενα είναι πιο έντονα ή πιο ήπια. Τα παιδιά που πηγαίνουν παραϊατρικές ειδικότητες όμως, επειδή είναι πιο "δύσκολες", είναι γενικά σε καλύτερη "κατάσταση" από άλλα που πηγαίνουν μηχανολόγοι πχ. Επίσης, περισσότερα κορίτσια έναντι αγοριών (ποσοστιαία παίζει ρόλο στην παραβατικότητα). Να ξέρεις πάντως, ότι οι ώρες δουλειάς το πρωί είναι μεν αρκετά λιγότερες, αλλά είναι πολύ πιο εξαντλητικές. 4 ώρες μαθήματος μπορούν να σε κάνουν να γυρίσεις σπίτι σου πτώμα από την ένταση, την συνεχή εγρήγορση και τον θόρυβο. Επίσης, υπολόγισε ότι θα έχεις και το απόγευμα δουλειά για να προετοιμάσεις το μάθημά σου, 2-3 ώρες τουλάχιστον καθημερινά τα πρώτα χρόνια. Ανάλογα το πόσα διαφορετικά μαθήματα έχεις και το πόσο συχνά αλλάζει η ύλη και τα βιβλία, θα εξαρτηθεί για πόσο καιρό θα έχεις ανάλογο φόρτο τα απογεύματα. Για να φανταστείς λίγο πως είναι η τάξη, φαντάσου να έχεις καμιά 15αριά άτομα ταυτόχρονα μέσα στο φαρμακείο σου και να προσπαθείς να τους εξυπηρετήσεις όλους ταυτόχρονα. Αναλογίσου για πόση ώρα κάθε μέρα μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο και με ποιόν τρόπο θα μπορούσες να το κάνεις, και θα πάρεις ίσως μία ιδέα για το εάν θα αντέχεις την πίεση. Τονίζω λίγο το θέμα της πίεσης στο μάθημα, γιατί πολλοί μη-εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται πολύ να αντιληφθούν ότι οι περισσότερες ώρες δουλειάς σε μία δουλειά που, ναι μεν μπορεί να είναι συνεχής χωρίς διαλλείματα, αλλά είναι δομημένη, γίνεται με τους ρυθμούς και με τις επιλογές του εργαζόμενου , μπορεί να είναι πολύ πιο ξεκούραστη από λιγότερες ώρες δουλειάς σε μία τάξη, όπου το εάν μια ώρα θα είναι "ήρεμη" ή όχι, δεν εξαρτάται από εσένα και επίσης, δεν υπάρχει περιθώριο χαλάρωσης την ώρα του μαθήματος.
Εν κατακλείδι, σκέψου εάν αυτό που σε κουράζει στην τωρινή δουλειά σου είναι οι πολλές ώρες (δηλαδή εάν ήταν λιγότερες οι ώρες θα ήσουν ευχαριστημένη; ) ή η φύση της δουλειάς (δηλαδή εάν κουράζεσαι από αυτά που έχεις να κάνεις την ώρα της δουλειάς). Εάν είναι μόνο το πρώτο, έχε υπόψη σου ότι οι λιγότερες ώρες του σχολείου παίζει να σε κουράζουν περισσότερο.
Συμφωνώ με τους περισσότερους συναδέλφους για αυτά που λένε. Και όχι τα Επαλ δεν είναι όπως τα υπόλοιπα. Σε τάξη 25 ατόμων είχα 20 με διαγνώσεις αυτισμού, δυσλεξίας, ΔΕΠΥ, you name it. Και φυσικά διευθύντρια αγράμματη, συμπλεγματική και μαθητομητέρα διαπλεκόμενη με την τοπική κοινωνία. Αν θες τη γνώμη μου, όλα έχουν να κάνουν με το τι αγαπάς περισσότερο να κάνεις. Τι δεν σου αρέσει στο τωρινό επαγγελμά σου κυρίως. Μην εξιδανικεύεις καταστάσεις. Απάντα τίμια στον εαυτό σου. Έχεις εναλλακτική να ξαναγυρίσεις στη θέση σου αν δοκιμάσεις; Και στο λέει άνθρωπος που λατρεύει τα παιδιά και η τάξη ήταν, είναι και θα είναι το βασιλειό του. Συνοπτικά απαντώ στο ερώτημά σου, όχι δεν αξίζει.
-
Κατ' αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις σας. Από ό,τι καταλαβαίνω οι περισσότεροι εστιάζουν στη δυσκολία στη διαχείριση της τάξης και στη δουλειά μέσα σε αυτήν. Τουλάχιστον όμως για μένα μέσα από την εμπειρία μου από τα ΙΕΚ, τις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και την πρακτική στα ΕΠΑΛ μέσω της ΑΣΠΑΙΤΕ η τάξη είναι το καλύτερο κομμάτι χωρίς να μου έχουν λείψει φυσικά οι αποτυχίες και τα λάθη. Μάλιστα πέρυσι με τη διαδικτυακή λειτουργία των ΙΕΚ με στενοχωρούσε που δεν έβλεπα τους σπουδαστές. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η τάξη στα ΕΠΑΛ από ότι στα ΙΕΚ;
Διδάσκω σε ΕΠΑΛ κι έχω υπάρξει πρόσφατα σπουδάστρια σε ΙΕΚ και μπορώ να πω με σιγουριά ότι η τάξη μπορεί να είναι πολύ διαφορετική! Από κει και πέρα ΕΠΑΛ με ΕΠΑΛ και ειδικότητα με ειδικότητα έχει διαφορά. Στο ΕΠΑΛ που διδάσκω εγώ η κατάσταση είναι καλή. Για μένα το πιο σημαντικό είναι η αγάπη που έχεις για την εκπαίδευση και τα παιδιά. Εγώ αισθάνομαι πολύ τυχερή που συναναστρέφομαι και διαπαιδαγωγώ τη νεολαία. Έχοντας δουλέψει πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η δουλειά ως εκπαιδευτικός δεν μου φαίνεται καν δουλειά αλλά περισσότερο ευχαρίστηση και τα σημαντικότερα μειονεκτήματα θεωρώ ότι είναι η αντιμετώπιση από το υπουργείο και ο χαμηλός σχετικά μισθός.
-
Ένα γενικό σχόλιο. Για μένα η εκπαίδευση ήταν μονόδρομος, καθώς είμαι φιλόλογος, και δεν είχα κάποιο κεφάλαιο ώστε να ανοίξω ή να είμαι μέτοχος σε φροντιστήριο. Για ωρομισθία, δεν το σκεφτόμουν καν. Τελικά, κάνω ένα εντελώς απαξιωμένο επάγγελμα από την κοινωνία (ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, π.χ. γονείς που ακόμη σέβονται τους εκπαιδευτικούς, αλλά αποτελούν μειοψηφία). Από την πρώτη χρονιά που διορίστηκα είδα συναδέρφους να αντιμετωπίζουν άσχημες καταστάσεις, κυρίως από συναδέρφους που τους υπονόμευαν. Ευτυχώς είχα γενικώς καλούς διευθυντές. Αν όμως σου τύχει ένας ακατάλληλος διευθυντής, τότε η χρονιά περνάει άσχημα.
Ας μην ξεχνάμε και το φοβερό που συνέβη το 2013, όταν ο Αρβανιτόπουλος εν μια νυκτί κατάργησε τον τομέα Υγείας των ΕΠΑΛ και μπήκαν σε διαθεσιμότητα περίπου 2000 συνάδερφοι ιατρικών ειδικοτήτων. Ήταν την ίδια χρονιά που έκλεισαν και την ΕΡΤ. Το θυμάστε; Εξαιρέθηκαν πολύτεκνοι και έχοντες αναπηρία, που μετακινήθηκαν νομίζω σε διοικητικές θέσεις. Νομίζω πάλι ότι επί Σύριζα αποκαταστάθηκαν.
-
Να και ένα τοπικ που βγάζουμε τα εσώψυχά μας, άσχετα αν ο ενδιαφερόμενος πήρε τις απαντήσεις που ήθελε.Βοηθάει παιδιά , δωρεάν ψυχοθεραπεία ;D
-
Ας μην ξεχνάμε και το φοβερό που συνέβη το 2013, όταν ο Αρβανιτόπουλος εν μια νυκτί κατάργησε τον τομέα Υγείας των ΕΠΑΛ και μπήκαν σε διαθεσιμότητα περίπου 2000 συνάδερφοι ιατρικών ειδικοτήτων. Ήταν την ίδια χρονιά που έκλεισαν και την ΕΡΤ. Το θυμάστε; Εξαιρέθηκαν πολύτεκνοι και έχοντες αναπηρία, που μετακινήθηκαν νομίζω σε διοικητικές θέσεις. Νομίζω πάλι ότι επί Σύριζα αποκαταστάθηκαν.
Ξεχνιέται; Αν δεν είχε γίνει αυτή η κατάργηση εκείνη την τόσο κρίσιμη στιγμή της καριέρας μου, τώρα θα είχα προϋπηρεσία ως αναπληρωτής...
κυρίως από συναδέρφους που τους υπονόμευαν.
Τουλάχιστον οι εκπαιδευτικοί θεωρώ ότι έχουν 23 ώρες την εβδομάδα κατά τις οποίες δεν μπορούν να ασχοληθούν με την υπονόμευση των συναδέλφων τους. Στο υπόλοιπο δημόσιο και δη στα νοσοκομεία υπάρχουν κάποιοι που ασχολούνται με αυτό το σπορ όλο το ωράριο και εκτός ωραρίου.
Τελικά, κάνω ένα εντελώς απαξιωμένο επάγγελμα από την κοινωνία
Βλέπω ότι αυτή η άποψη έχει εκφραστεί από πολλούς και τη σέβομαι. Όμως τελικά ποιο επάγγελμα θεωρούμε τελικά "μη απαξιωμένο"; Οι δικηγόροι "θέλουν να σ' τα αρπάξουν", οι γιατροί "παίρνουν φακελάκια", οι παπάδες "έχουν κάνει την εκκλησία μαγαζί τους", οι δημόσιοι υπάλληλοι "είναι τεμπελχανάδες", οι αγρότες "είναι άξεστοι", οι κομμώτριες "είναι χαζές", οι πολιτικοί "είναι απατεώνες", οι στρατιωτικοί "είναι στρατό...βλοι", οι αστυνομικοί "είναι μπάτσοι", οι μάστορες "σε γράφουν όταν τους φωνάζεις".
Μήπως όλα αυτά τα επαγγέλματα μαζί με αυτό του εκπαιδευτικού και πολλά άλλα δεν είναι απαξιωμένα, αλλά απλώς τα ζηλεύουν αυτοί που δεν μπορούν να τα κάνουν; Μόνο για τους ντελιβεράδες δεν έχω ακούσει κάτι αρνητικό. Μάλλον επειδή κανείς δε ζηλεύει αυτό το επάγγελμα.
Αν κάποιος έχει κάποια συγκεκριμένη ιδέα για το καταξιωμένο επάγγελμα ας μας διαφωτίσει παρακαλώ.
-
Μπορεί να φανώ σκληρή, κυνική ή οτιδήποτε άλλο, όμως θα πω αυτό που πιστεύω: οι συνθήκες στα σχολεία έχουν αλλάξει κατά πολύ σε σχέση μ' αυτές που υπήρχαν πριν από μια 10ετία. Το επίπεδο των μαθητών είναι χαμηλότερο, οι περισσότεροι εξ αυτών είναι αδιάφοροι, τα τμήματα είναι σήμερα μεγαλύτερα, οι Δ/ντές κοιτάζουν να αναδείξουν τον εαυτό τους και να βολέψουν "την κλίκα" τους, έχουμε την αξιολόγηση (με ό,τι αυτή συνεπάγεται), τους γονείς να απαιτούν βαθμούς και ν' αντιδρούν, όταν τους λες για την άσχημη συμπεριφορά των παιδιών τους, τις μετακινήσεις από σχολείο σε σχολείο (με ό,τι αυτές συνεπάγονται), τους μισθούς να είναι καθηλωμένοι και σε αρκετές περιπτώσεις την απαξίωση από διάφορους καλοθελητές (δημοσιογράφοι, άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι κλπ.). Όποιος, όμως, αγαπά αυτό το λειτούργημα, βάζει στην άκρη όλα τα παραπάνω αρνητικά και κάνει σωστά αυτό για το οποίο έδωσε όρκο, έστω κι αν οι μαθητές που ενδιαφέρονται σε κάθε τμήμα, μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Όποιος πάλι, μπήκε στο δημόσιο σχολείο, για να αράξει και να πληρώνεται, να βγάζει φωτοτυπίες για τ' απογευματινά του ιδιαίτερά του και να περνά τη διδακτική του ώρα ρωτώντας τους μαθητές "πώς πέρασαν το Σαβ/κο & τι έκαναν", θα ήταν προτιμότερο και τιμιότερο να απομακρυνθεί και ν' αναζητήσει άλλον τρόπο πλουτισμού, στα ιδιαίτερα π.χ. μαθήματα, στα οποία δε θα έχει άλλον πάνω απ' το κεφάλι του ή σ' ένα γραφείο (μέσα από μετάταξη). Η διδασκαλία είναι κάτι το δύσκολο και το σύνθετο έτσι κι αλλιώς, επομένως, αυτός που τα είχε δει κάπως αλλιώς τα πράγματα ή τα περίμενε εύκολα, βρίσκεται σε λάθος θέση, σε λάθος χώρο κι όχι μόνο δεν μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές του, αλλά ούτε να τους εξηγήσει τα βασικά.
-
Κάνεις τεράστιο λάθος και δεν εθελοτυφλώ. Τα παιδιά στο ΕΠΑΛ είναι ακριβώς τα ίδια με τα παιδιά του ΓΕΛ. Καμμία διαφορά.
Τα μάτια αυτών που τα βλέπουν έχουν παραμορφωτικούς φακούς.
Δεν μπορούν οι εξαιρέσεις να χαρακτηρίζουν τον μαθητικό πληθυσμό. Ξέρεις τα παιδιά του τομέα Πληροφορικής; της Οικονομίας; της Γεωπονίας; των Εφαρμοσμένων Τεχνών; των Ναυτιλιακών;
Πως τα μπουζουριάζεις έτσι όλα κάτω από αφορισμούς;
Ως ειδικότητα πληροφορικής, ξέρω τουλάχιστον τους μαθητές του τομέα πληροφορικής, και ναι, εκεί η σύνθεσή τους δεν διαφέρει πολύ από αυτή των ΓΕΛ (πέρα ίσως από το ότι δεν βρίσκεις τον ίδιο αριθμό "άριστων" μαθητών, αλλά οκ, αυτό δεν το λες και πρόβλημα). Όμως, ως ειδικότητα πληροφορικής, κάνω και μαθήματα γενικής παιδείας, άρα ξέρω και τους μαθητές του τομέα μηχανολογίας, ηλεκτρολογίας κτλ... :-\ Γι' αυτό και στην απάντησή μου ρώτησα ήδη την συνάδελφο εάν θα κάνει μαθήματα μόνο ειδικότητας ή και γενικής παιδείας. Όταν όμως μιλάμε για "μαθητές ΕΠΑΛ", μιλάμε για ποσοστιαία και σαν σύνολο (δλδ από όλες τις ειδικότητες που έχει ένα συγκεκριμένο ΕΠΑΛ) και εκεί, δεν νομίζω κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν εμφανείς διαφορές στην σύνθεση του κοινωνικού background από το οποίο προέρχονται.
-
Ως ειδικότητα πληροφορικής, ξέρω τουλάχιστον τους μαθητές του τομέα πληροφορικής, και ναι, εκεί η σύνθεσή τους δεν διαφέρει πολύ από αυτή των ΓΕΛ (πέρα ίσως από το ότι δεν βρίσκεις τον ίδιο αριθμό "άριστων" μαθητών, αλλά οκ, αυτό δεν το λες και πρόβλημα). Όμως, ως ειδικότητα πληροφορικής, κάνω και μαθήματα γενικής παιδείας, άρα ξέρω και τους μαθητές του τομέα μηχανολογίας, ηλεκτρολογίας κτλ... :-\ Γι' αυτό και στην απάντησή μου ρώτησα ήδη την συνάδελφο εάν θα κάνει μαθήματα μόνο ειδικότητας ή και γενικής παιδείας. Όταν όμως μιλάμε για "μαθητές ΕΠΑΛ", μιλάμε για ποσοστιαία και σαν σύνολο (δλδ από όλες τις ειδικότητες που έχει ένα συγκεκριμένο ΕΠΑΛ) και εκεί, δεν νομίζω κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν εμφανείς διαφορές στην σύνθεση του κοινωνικού background από το οποίο προέρχονται.
Τώρα κατάλαβα τι εννοείς! Στον κλάδο μου τα γενικής παιδείας μαθήματα είναι β΄ανάθεσης. Νομίζω γίνεται να αποφύγω να κάνω γενικής παιδείας σε άλλους τομείς. Κάτι παρόμοιο ήταν και με τους μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους, τεχνικούς αερίου στον ΟΑΕΔ. Ήταν η μέρα με τη νύχτα με τους Βοηθούς Φαρμακείου και ναι υπήρχαν περιπτώσεις που είχα λίγο φοβηθεί. Ενθαρρυντικό αυτό που λες ότι ο τομέας Πληροφορικής δεν απέχει πολύ από τα ΓΕΛ. Έχω καταλάβει ότι τον τομέα Υγείας των ΕΠΑΛ προς το παρόν τον βρίσκουν πάτημα κάποιοι μαθητές για να στοχεύσουν σε υψηλές σχολές χωρίς να διαβάσουν Φυσική - Χημεία (με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα μη πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα) και στα εδώ ΕΠΑΛ πέρυσι υπήρχαν αρκετές επιτυχίες. Επίσης νομίζω οι πιο τεχνικές ειδικότητες είναι σε άλλο ΕΠΑΛ.
Βέβαια και στο νοσοκομειακό φαρμακείο έρχονται άνθρωποι εξαρτημένοι που βρίζουν, απειλούν και κάποιες φορές χειροδικούν...
-
Όσοι έχουν δουλέψει στον τομέα Οικονομίας και Διοίκησης ΕΠΑΛ στα μαθήματα ειδικότητας π.χ. λογιστική, τι είδους
μαθητές συνάντησαν:
-
Αντί απάντησης, θα πω ότι είμαστε στην εποχή που θα κρίνει αν αξίζει ή όχι από εδώ και πέρα. Αυτή τη στιγμή αξίζει, αλλά αν περάσουν όλα αυτά τα άριστα που θέλουν οι αστειότατοι, τότε ρωτήστε τους εκπαιδευτικούς που παραιτούνται μαζικά τόσα χρόνια στις χώρες με τα άριστα αγγλοσαξονικά συστήματα.
-
Πέρα από το γνωστικό κομμάτι και τα διοικητικά του εκπαιδευτικού το μείζον ζήτημα είναι ένα... να μπορείς να διαχειρίζεσαι την μακακία που δέρνει αρκετούς γονείς plus ειδικά για Γυμνάσια - Λύκεια, την εφηβική μακακία... αν δεν μπορείς να διαχειριστείς με διακριτικό τρόπο την εφηβική μακακία μην γίνεις ποτέ εκπαιδευτικός... κάνε άλλη δουλειά...