Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Ειδικές δομές εκπαίδευσης => Ιδιωτική Εκπαίδευση => Μήνυμα ξεκίνησε από: Roka στις Δεκέμβριος 13, 2022, 04:17:55 μμ
-
Γεια σε όλους!
Είμαι ειδική παιδαγωγός και στην παρούσα φάση έχω ένα μαθητή (ΣΤ τάξη) ο οποίος έχει διαγνωστεί (από ψυχίατρο και όχι από ΚΕΔΑΣΥ) με ΔΕΠΥ και παράλληλα συνυπάρχει εναντιωματική διαταραχή. Η συγκεκριμένη μητέρα απευθύνθηκε σε εμένα καθώς όπως μου είπε μαζί της "δεν κάθεται να διαβάσει" οπότε τον φέρνει σε εμένα για να διαβάζουμε τα μαθήματά του. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το θέμα μου είναι ότι: α) έχω αντιληφθεί ότι πιέζει πολύ το παιδί της για καλούς βαθμούς (π.χ. πήρε το παιδί σε ένα τεστ 85% και έκρινε η ίδια ότι θα μπορούσε περισσότερο παρόλο που της ανέφερα ότι . Μάλιστα πολλές φορές όταν ρωτάω το παιδί πως τα πήγε αναφέρεται και το ίδιο ότι βαθμοί 75% για παράδειγμα είναι "χάλια") και β) με το παιδί εξασκούσαν την απλή αποστήθιση από το βιβλίο του μαθήματος.
Εγώ λοιπόν με το μαθητή δεν έχω υιοθετήσει αυτή τη μέθοδο (που έχει συνηθίσει με τη μητέρα του) και προσπαθώ να κάνουμε κάποια σχεδιαγράμματα, mind maps κ.λ.π. ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μαθήματα όπως ιστορία, γεωγραφία κ.λ.π. Το θέμα είναι ότι η μητέρα μου παραπονέθηκε ότι δεν τα θυμάται με τον τρόπο που τα κάνουμε και να υιοθετήσω την μέθοδο της απλής απομνημόνευσης (γιατί λέει ότι αυτή ξέρει το παιδί της και ότι ο μαθητής της παραπονέθηκε ότι δεν τα θυμάται). Βέβαια εδώ να πω ότι ο συγκεκριμένος μαθητής είναι πολύ αρνητικός στο μάθημά μας, έρχεται πάντα βαριεστημένος και θεώρησα ότι με έναν πιο παιγνιώδη και ενδιαφέροντα τρόπο θα τον εντάξω στη μαθησιακή διαδικασία.
Είμαι απίστευτα εκνευρισμένη γιατί α) η μητέρα παρεμβαίνει στη δουλειά μου κάνοντας υποδείξεις και β) νιώθω ότι με ακυρώνει ως ειδικό. Από την άλλη πλευρά στη παρούσα φάση ζω μόνο από τα ιδιαίτερα και ενώ σε μία άλλη περίπτωση που είχα και δουλειά στο σχολείο θα την έστελνα σπίτι της (με την έννοια ότι θα της έλεγα ότι αν δεν είναι ευχαριστημένη μπορούμε να σταματήσουμε τα μαθήματα), τώρα κωλύομαι γιατί δε με παίρνει οικονομικά να χάνω μαθήματα.
Οπότε πως θα μπορούσα να χειριστώ τα πράγματα με αυτή τη μητέρα ώστε και να μη χάσω το μάθημα αλλά και να υπάρχει μαθησιακό αποτέλεσμα; Οποιαδήποτε γνώμη δεκτή και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
-
Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...
-
Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...
Σε ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση. Αυτό είναι το πρώτο που σκέφτηκα να κάνω αλλά και ο ίδιος ο μαθητής (ίσως γιατί έχει συνηθίσει έτσι;) της παραπονέθηκε ότι δεν τα λέμε απέξω αυτά που κάνουμε κάτι που είναι εντελώς ψέμα γιατί πάντα πριν τελειώσουμε το μάθημα του ζητάω να μου πει τι έχει καταλάβει με δικά του λόγια χωρίς να κοιτάει το βιβλίο.
Βέβαια, είμαι σίγουρη ότι ο συγκεκριμένος θα έλεγε τα πάντα προκειμένου να μην κάνει μαθήματα...
-
Καλησπέρα, συγγνώμη ποιό παιδί τα θυμάται καλύτερα με την διαδικασία της παπαγαλίας και όχι με σχεδιαγράμματα - mind maps και μάλιστα παιδί με μαθησιακές; ??? ??? Εμένα, χωρίς να είμαι ειδική κάτι μου βρωμάει εδώ... Το πιθανότερο είναι να μην μπορεί η μάνα να τον εξετάσει χρησιμοποιώντας αυτά τα μέσα. Δηλαδή στο "πες μου παιδί μου την ιστορία", αν τα πει ο μικρός με δικά του λόγια και όχι όπως τα λέει το βιβλίο, αυτή χάνει τον μπούσουλα. Ο δικός σου ρόλος όμως είναι απλοποιείς τα λεγόμενα του βιβλίου. Αν είναι απλά να τα μαθαίνει αυτολεξεί, δεν του χρειάζεται δάσκαλος! Και εγώ λοιπόν θα συμφωνήσω στο να συνεχίσεις όπως έχεις αρχίσει και κάποια στιγμή θα αποδώσει. Με την προϋπόθεση βέβαια, πράγμα που πρέπει να της επισημάνεις, ότι όταν γυρίζει σπίτι του από σένα, θα πρέπει να ξανακάνει επανάληψη τέτοιου είδους μαθήματα. Όσα και να του πεις κατά την διάρκεια του μαθήματος, όση ώρα και αν αφιερώσετε, θα πρέπει να τα ξανακοιτάξει!
-
Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...
Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Η προσαρμογή ανά μαθητή παίζει μεγάλο ρόλο για έναν εκπαιδευτικό. Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε. Εγώ θα πρότεινα στη συναδέλφισσα να βρει μια χρυσή τομή συνδυάζοντας και τη γνώμη του γονιού και του παιδιού και τη δικιά της.
ΥΓ: Κι η απομνημόνευση αποτελεί μια βασική δεξιότητα. Όσοι διδάσκουμε λύκειο το ξέρουμε καλά. Μην την υποτιμάτε.
-
Είναι δύσκολο όταν ο γονέας είναι και εργοδότης. Ωραίες οι συμβουλές υπερανω, αλλά αυτός που πληρώνει περιμένει να δει κάτι. Ακόμα κι αν είναι ανέφικτο αυτό που περιμενει, αν δεν είναι ευχαριστημένες οι δυο πλευρές από τη συνεργασία, δεν τραβάει το πράγμα.
-
Είχα ανάλογη περίσταση που μάνα πίεζε παιδί με ΔΕΠΥ να μαθαίνει απ' έξω την ιστορία. Αποτέλεσμα; Κάθε χρόνο μένει σε 3-4 μαθήματα.
Εγώ θα ρωτούσα το εξής: είναι αίτημα του σχολείου η παπαγαλία; Αυτό θα της έλεγα. Αν δεν είναι, τότε ποιος ο λόγος να πιέζουμε άδικα το παιδί; Δυστυχώς αυτές οι μαμάδες καταστρέφουν τα παιδιά, με την πίεση που τους ασκούν.
Μεταξύ μας, η μάνα χρειάζεται ψυχολόγο επειγόντως.
-
Είχα ανάλογη περίσταση που μάνα πίεζε παιδί με ΔΕΠΥ να μαθαίνει απ' έξω την ιστορία. Αποτέλεσμα; Κάθε χρόνο μένει σε 3-4 μαθήματα.
Εγώ θα ρωτούσα το εξής: είναι αίτημα του σχολείου η παπαγαλία; Αυτό θα της έλεγα. Αν δεν είναι, τότε ποιος ο λόγος να πιέζουμε άδικα το παιδί; Δυστυχώς αυτές οι μαμάδες καταστρέφουν τα παιδιά, με την πίεση που τους ασκούν.
Μεταξύ μας, η μάνα χρειάζεται ψυχολόγο επειγόντως.
Για καλή τύχη του μαθητή πηγαίνει σε ιδιωτικό όπου τον προσέχουν αρκετά και από ότι έχω δει από τις σημειώσεις που τους δίνουν στα μαθήματα δεν ακολουθούν τη μέθοδο της παπαγαλίας. Όμως η μητέρα τα μεταφράζει όλα με βάση τους βαθμούς. Μάλλιασε η γλώσσα μου να της λέω ότι η προσπάθεια του παιδιού έχει σημασία (και ότι βαθμοί όπως 70% και 80% σε παιδιά με μαθησιακές είναι σούπερ επιτυχία!) και αυτή μου απαντάει ότι ξέρει ότι το παιδί της μπορεί περισσότερα! Πιστεύω δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερος αδερφός που είναι άριστος μαθητής.
Θα δώσω ένα παράδειγμα (που με έκανε έξαλλη): τον μαθητή τον βοηθάω και στα αγγλικά του σχολείου. Με τη μητέρα κάθονταν και απομνημόνευαν απλώς τις λέξεις των κεφαλαίων. Αποτέλεσμα είναι ότι στο πρώτο τεστ έγραψε μηδέν (γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε το παιδί να θυμηθεί λέξεις πέντε κεφαλαίων με απλή απομνημόνευση). Ξεκινάμε μαζί να κάνουμε τις λέξεις με πιο παιγνιώδη τρόπο μέσω πολυαισθητηριακής μάθησης έχοντας (εγώ) σαν στόχο να μπορέσει να συγκρατήσει όσο πιο πολλές μπορεί (αλλά όχι όλες φυσικά). Σε ακόλουθο τεστ λοιπόν έγραψε 75%. Ε, λοιπόν δεν της άρεσε! Ήθελε παραπάνω! Το γεγονός ότι από το 0 πήγε στο 75% πέρασε έτσι!
Η μητέρα σίγουρα θέλει ψυχολόγο. Της το έχω προτείνει ως ένα τρόπο διαχείρισης της εναντιωματικής διαταραχής του παιδιού.
-
Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Η προσαρμογή ανά μαθητή παίζει μεγάλο ρόλο για έναν εκπαιδευτικό. Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε. Εγώ θα πρότεινα στη συναδέλφισσα να βρει μια χρυσή τομή συνδυάζοντας και τη γνώμη του γονιού και του παιδιού και τη δικιά της.
ΥΓ: Κι η απομνημόνευση αποτελεί μια βασική δεξιότητα. Όσοι διδάσκουμε λύκειο το ξέρουμε καλά. Μην την υποτιμάτε.
Σύμφωνοι, η απομνημόνευση αποτελεί μία βασική δεξιότητα. Όμως όταν μιλάμε για παιδιά μη τυπικής ανάπτυξης αλλάζουν τα πράγματα. Επίσης, πληθώρα μελετών πλέον υποστηρίζουν ότι η πολυαισθητηριακή μάθηση, δηλαδή η ταυτόχρονη εισροή της πληροφορίας μέσω διαφορετικών αισθήσεων, έχει πολύ καλύτερη επιρροή στη μνημονική διατήρηση της πληροφορίας (κάνω το διδακτορικό μου σε αυτό το θέμα) γεγονός που διαπιστώνω και από την εργασία μου με τους μαθητές μου. Το θέμα μου είναι πως μπορώ να πείσω αυτή την "ξερόλα" μητέρα ότι οι δραστηριότητες που κάνουμε με το μαθητή δεν τα κάνουμε για να περάσει η ώρα αλλά γιατί έχουν ουσιαστική επιρροή στη μάθηση του παιδιού.
-
Επιμένω ότι η μαμά και η οικογένεια όλη χρειάζεται συμβουλευτική υποστήριξη. Και απορώ, πώς αφού υπάρχει τέτοια διάγνωση, δεν κάνουν. Η διάγνωση έχει κατατεθεί στο σχολείο; Γιατί εγώ έχω δει παιδιά με εναντιωματική διαταραχή που το μόνο που κάνουν είναι να αναστατώνουν ένα σχολείο που δεν ξέρει να τα διαχειριστεί ή άλλα που έχουν παράλληλη και στο Γυμνάσιο.
Επιμένω, ότι αφού είναι και ιδιωτικό, μπορείτε να επιβεβαιώσετε με τους ίδιους τους καθηγητές, αν θέλουν την παπαγαλία. Εγώ θα επέμενα σε αυτό. Θα της έλεγα ακριβώς αυτό. "Ας μάθουμε τι ζητάει το σχολείο". Κανένα σοβαρό σχολείο δεν θα επιβεβαιώσει ότι απαιτεί την παπαγαλία (εκτός αν μιλάμε για τύπους στα αρχαία). Προφανώς η κυρία παρακάμπτει και το σχολείο, ως συνήθως, και κάνει τα δικά της.
-
Το να εναντιωθεί η συναδέλφισσα Roka στη μάνα δεν είναι φρόνιμο. Εδώ απαιτείται διπλωματία για να της αλλάξει λίγο τη νοοτροπία. Θέλει τρόπο (και λίγο κόπο). Όλα, όμως, λύνουνται με καλή πίστη μ' εμπιστοσύνη και συνεργατικά. Όχι με κόντρα. Η τελευταία δεν ωφελεί πουθενά. Δεν είν' το ζήτημα "ποιος έχει δίκιο", αλλά πώς ν' αντιληφθεί η μητέρα ότι κάπου κάπως κάποτε πρέπει να ιδεί το πράγμα για την προκοπή του γιου της αλλιώτικα.
-
Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε.
Να προεκτείνω αυτή τη θέση, παραθέτοντας και ένα παράδειγμα από τη γενική και όχι την ειδική αγωγή ή την ειδική περίπτωση. Η περιοχή και το σχολείο δεν έχουν σημασία.
Β' τάξη γυμνασίου λοιπόν, συνεχίζει αρχικά και φέτος σε μάθημα με την περσινή καθηγήτρια ειδικότητας, η οποία πέρσι ήταν αναπληρώτρια, φέτος νεοδιόριστη με προσωρινή τοποθέτηση στο ίδιο σχολείο. Τα παιδιά (όλων των τμημάτων της τάξης) είναι ενθουσιασμένα ήδη από πέρσι μαζί της, όχι γιατί το έπαιζε "μαθητομητέρα", αλλά απεναντίας γιατί εξηγούσε ενδελεχώς τη θεωρία σε κάθε μάθημα πριν περάσει στις ασκήσεις, οπότε το γεγονός ότι ήταν σχετικά απαιτητική το θεωρούσαν ως εύλογο επακόλουθο και, κυρίως, ΜΑΘΑΙΝΑΝ.
Η καθηγήτρια λαμβάνει φέτος ειδική άδεια (εγκυμοσύνης) αμέσως πριν το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου. Στη θέση της καλείται αναπληρώτρια (υποθέτω από Γ' φάση). Η οποία, έκτοτε:
(α) επί 3 συνεχείς εβδομάδες λαμβάνει άδεια (απροσδιορίστου είδους, αλλά προφανώς νομότυπη) κάθε Δευτέρα και Τρίτη ειδικά,
(β) διεξάγει το μάθημα φορώντας μάσκα -ΟΚ, κανένα θέμα προφανώς- και γάντια μιας χρήσεως, απολυμαίνει δε την έδρα με αντισηπτικό κατά τη διάρκεια του μαθήματος -υπό προϋποθέσεις, ας πούμε ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα ούτε και με αυτό,
(γ) κάποιες φορές, και σε κάποια από τα τμήματα "παραδίδει" μάθημα με την τσάντα ανά χείρας και στεκόμενη στην πόρτα της αίθουσας,
(δ) το κυριότερο, μεθοδολογικά ακολουθεί εντελώς διαφορετικό τρόπο παράδοσης από την προκάτοχό της, ήτοι ξεπετάει τη θεωρία στο πρώτο πεντάλεπτο, ενίοτε βάζοντας απλώς έναν μαθητή ή μια μαθήτρια να διαβάσει μεγαλοφώνως από το βιβλίο και έτερον ουδέν, κατόπιν δε προχωράει για τα υπόλοιπα 40 λεπτά σε ασκήσεις άνευ επεξηγήσεων, ακόμα και όταν δέχεται εξειδικευμένες ερωτήσεις από ευσυνείδητους και επιμελείς (στο συγκεκριμένο μάθημα) μαθητές, με τελικό αποτέλεσμα τα παιδιά να ΜΗ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ καθώς πλέον δεν καταλαβαίνουν Χριστό από την "παράδοση",
(ε) "κερασάκι": στο βιβλίο ύλης γράφει κανονική πρόοδο ή/και επαναλήψεις, οι οποίες όμως στη συγκεκριμένη διδακτική ώρα δεν έγιναν ποτέ.
Όλα αυτά, σε όλα τα τμήματα της τάξης, και διασταυρωμένα από αξιόπιστες μαρτυρίες.
Ως απότοκο, κάποιοι γονείς (που μπορούν γνωστικά σε κάποιο βαθμό να το κάνουν) ελέγχουν κατ' οίκον τις γνώσεις των παιδιών τους το Σαββατοκύριακο εν όψει διαγωνίσματος την αμέσως προσεχή εβδομάδα, και παθαίνουν σοκ. Επικοινωνούν μεταξύ τους, καθώς και με το Σύλλογο Γονέων, και διαπιστώνουν ότι το... σοκ είναι γενικευμένο. Παράλληλα, τα πενταμελή μαθητικά συμβούλια των τμημάτων ζητούν ακρόαση από τον διευθυντή και εκθέτουν το πρόβλημα συνολικά, μπορούν όμως (προφανώς) να αποδείξουν μόνο το αυταπόδεικτο θέμα των επαναλαμβανόμενων απουσιών και όχι τις μεθοδολογικές αδυναμίες. Ο Σύλλογος Γονέων με τη σειρά του θορυβείται έτι περαιτέρω (βλέποντας ότι τα παιδιά είναι ένα βήμα μπροστά στις ενέργειές τους), και προετοιμάζει δική του παράσταση διαμαρτυρίας στον διευθυντή, και ενδεχομένως και στη Δ/νση Β/θμιας αν χρειαστεί.
Ερωτώ λοιπόν: με βάση όλα τα παραπάνω, θα αποτελέσει αυτό "εμπλοκή των γονέων στον τρόπο διεξαγωγής του μαθήματος"; Θα χαρακτηριστούν "ξερόλες"; Θα "παρακάμψουν το σχολείο";
-
Για το συνάδελφο Scout. Να γνωρίζεις κάτι. Πες ότι ο καθηγητής δεν κάνει τις εφημερίες του. Μπορεί να γίνει κάτι; ΝΑΙ. Μέχρι κι αναφορά κι επίπληξη και ποινή. Πες ότι ο καθηγητής δεν παρίσταται στο μάθημα λόγω απουσίας δίχως επαρκή αιτιολόγηση. Μπορεί να γίνει κάτι; ΝΑΙ. Μέχρι κι αναφορά κι επίπληξη και ποινή. Πες τώρα ότι ο καθηγητής μπαίνει μέσα στο τμήμα ΔΕΝ κάνει μάθημα και γράφει στο βιβλίο ύλης ότι κάνει. Μπορεί να γίνει κάτι; ΟΧΙ. Προτιμητέο να ΜΗΝ κάνει μάθημα παρά να κάνει αλλά να ΜΗ συμπληρώνει το βιβλίο ύλης. Το τελευταίο, πάλι, έχει ποινή. Το συμπέρασμα τώρα. Αν ο καθηγητής ΔΕΝ κάνει μάθημα έχει συνέπειες για τον ίδιο; ΚΑΜΜΙΑ. Οι συνέπειες είναι ΜΟΝΟ για τους μαθητές. Δε θα μάθουν. Απλά. Και θ' απευθυνθούν στην παραπαιδεία. Αυτά.
-
Αν ο καθηγητής ΔΕΝ κάνει μάθημα έχει συνέπειες για τον ίδιο; ΚΑΜΜΙΑ. Οι συνέπειες είναι ΜΟΝΟ για τους μαθητές. Δε θα μάθουν. Απλά. Και θ' απευθυνθούν στην παραπαιδεία. Αυτά.
Άρα μια τρύπα στο νερό θα κάνουν τα διαβήματα των πενταμελών των μαθητών, αλλά και του Συλλόγου Γονέων. Δεν θέλω τώρα να πιάσω το "φιλοσοφικό", "ρητορικό", και εν πολλοίς υποβολιμαίο ερώτημα "ναι, αλλά ΑΝ οι αξιολογήσεις των αναπληρωτών μετρούσαν για τον διορισμό...", γιατί θα είχε και πολλές ανεπιθύμητες "ουρές" από πίσω ένα τέτοιο ερώτημα, αλλά σκεφτείτε λίγο τη θέση του ίδιου του καθηγητή που κάνει κάτι τέτοιο: από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν; Πώς θα σταθεί, όταν με το "καλό" διοριστεί, αν τον/την συνοδεύει μια τέτοια φήμη; (Απέναντι στους/στις συναδέλφους κυρίως, αν προεξοφλήσουμε ότι τη γνώμη των παιδιών και των γονέων την έχει γραμμένη.)
-
scout, στα σχολεία που ήμουν εγώ, αν μια καθηγήτρια δεν κάνει μάθημα, αλλά π.χ. βάζει στα παιδιά να δουν ταινίες και συγχρόνως βάζει σε όλους 19άρια, οι μαθητές είναι ενθουσιασμένοι, και ποτέ μα ποτέ δεν θα ακούσεις παράπονο.
-
Άρα μια τρύπα στο νερό θα κάνουν τα διαβήματα των πενταμελών των μαθητών, αλλά και του Συλλόγου Γονέων. Δεν θέλω τώρα να πιάσω το "φιλοσοφικό", "ρητορικό", και εν πολλοίς υποβολιμαίο ερώτημα "ναι, αλλά ΑΝ οι αξιολογήσεις των αναπληρωτών μετρούσαν για τον διορισμό...", γιατί θα είχε και πολλές ανεπιθύμητες "ουρές" από πίσω ένα τέτοιο ερώτημα, αλλά σκεφτείτε λίγο τη θέση του ίδιου του καθηγητή που κάνει κάτι τέτοιο: από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν; Πώς θα σταθεί, όταν με το "καλό" διοριστεί, αν τον/την συνοδεύει μια τέτοια φήμη; (Απέναντι στους/στις συναδέλφους κυρίως, αν προεξοφλήσουμε ότι τη γνώμη των παιδιών και των γονέων την έχει γραμμένη.)
Ποιος λεει οτι και τη γνωμη των συναδελφων δεν την εχει γραμμενη;
(Γνωριζω αναλογο περιστατικο που δεν καταφεραν να κανουν κατι και απλα περασε η χρονια. Το συγκεκριμενο ατομο φετος διοριστηκε και…..ταλαιπωρει αλλα παιδια και αλλους γονεις)
-
από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν;
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν ρωτήσεις την καθηγήτρια που προανάφερες στο παράδειγμά σου θα σου πει ότι κάνει μαθηματάρα. Κι ότι είναι υπόδειγμα διδάσκουσας προς μίμηση.
-
Η παπαγαλία, όταν δεν αφορά ορισμούς (που για να δοθούν και να είναι πλήρεις έγινε με κόπο επιστημόνων, διαφωνίες και διορθώσεις), όταν δεν αφορά ποιήματα (που είναι συμπυκνωμένος λόγος και δεν μεταφέρονται με δικά μας λόγια φυσικά) και όταν δεν είναι αποστήθιση κειμένων χαρακτηρισμένων ως "άριστων" (συνήθως στα αρχαία) είναι ένα αίσχος, μια αγραμματοσύνη, ένα εμπόδιο στην κρίση και την γνώση. Μόνο δυστυχώς και αναγκαστική εξαίρεση η Γ Λυκείου με το πραγματικά άθλιο σύστημα εξέτασης των θεωρητικών μαθημάτων.
Έχω 2 πτυχία με άριστα, μεταπτυχιακό και διδακτορικό και παπαγαλία δεν έμαθα παρά μόνο στα παραπάνω [που εξαιρώ.
Στη συνάδελφο που ρώτησε και βιοπορίζεται από μια κουρασμένη μητέρα που απλά θέλει να την αντικαθιστά και να κρατάει το βιβλίο του γιου της, θα πρότεινα ή να κάνει αυτό που ζητάει η εργοδότριά της αν η ανάγκη είναι τεράστια ή να της πει πως ο τρόπος της απλά είναι αποτυχημένος και επιζήμιος και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Προσωπικά θα προτιμούσα να έπλενα σκάλες, παρά να κρατάω βιβλίο να διορθώνω κόμματα στην ιστορία α γυμνασίου και ο άλλος να μην είχε ιδέα τι λέει.
-
Βρε ppil η απομνημόνευση είν' αναγκαία. Κι όχι μόνο στην Ιστορία. Αλλά και στη Βιολογία. Και σε μικρότερο βαθμό στα υπόλοιπα μαθήματα θεωρητικής (μα και θετικής) κατεύθυνσης. Πώς θα μάθει κανείς Γραμματική και Συντακτικό, που μόνο νόμους κανόνες κι εξαιρέσεις είναι, άμα δεν απομνημονέψει; Πώς θα μάθει λεξιλόγιο; Πώς θα μάθει τη διαδικασία της μίτωσης και της μείωσης στη φυσιολογία και την ανατομία των νεύρων; Η κατανόηση δεν αντιμάχεται την απομνημόνεψη. Τουναντίον βοηθιέται απ' αυτή. Για να μη μπορεί κάποιος ν' απομνημονέψει τότε σ ί γ ο υ ρ α δεν έχει κατανοήσει. Άμα έχει κατανοήσει μα δε δύναται ν' απομνημονεύσει τότε στην πραγματικότητα η κατανόησή του είναι ελλιπής. Οι φιλόλογοι συνεχώς με κλίσεις με πτώσεις με γραμματικά φαινόμενα δουλεύετε στ' αρχαία. Εκεί αν δε γνωρίζεις απ' έξω τότε αγνοείς τα πάντα. Με γραμματική και συντακτικό στο πλάι σου γράφεις εξετάσεις; Απορώ πραγματικά πώς για την αδυναμία κριτικής σκέψης κατηγορήθηκε η απομνημόνευση ενώ φταίει η έλλειψη επαρκούς μελέτης και διαβάσματος. Για τούτο κι ενώ η απομνημόνευση στα μικρά σχολικά έτη έχει πλέον εγκαταλειφθεί η κριτική σκέψη δε βελτιώνεται. Εγκαταλείφτηκε κάτι που δε φταίει. Το διάβασμα; Η μελέτη; Αυτά παράμειναν στο μηδέν, όπως και πριν, με πασαλείμματα. Μα έτσι δε γίνεται δουλειά. Με απομνημόνευση ή χωρίς.
-
Βρε ppil η απομνημόνευση είν' αναγκαία. Κι όχι μόνο στην Ιστορία. Αλλά και στη Βιολογία. Και σε μικρότερο βαθμό στα υπόλοιπα μαθήματα θεωρητικής (μα και θετικής) κατεύθυνσης. Πώς θα μάθει κανείς Γραμματική και Συντακτικό, που μόνο νόμους κανόνες κι εξαιρέσεις είναι, άμα δεν απομνημονέψει; Πώς θα μάθει λεξιλόγιο; Πώς θα μάθει τη διαδικασία της μίτωσης και της μείωσης στη φυσιολογία και την ανατομία των νεύρων; Η κατανόηση δεν αντιμάχεται την απομνημόνεψη.
[/b]
Συμφωνώ με αυτό ΑΛΛΑ...το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή. Είναι πολύ διαφορετικό να απομνημονεύσεις τα βασικά ενός κειμένου (π.χ. στην ιστορία να θυμάσαι πρόσωπα σημαντικά και τι έκαναν), δηλαδή από όλο το κείμενο να απομονώσεις το "ζουμί" του μαθήματος και άλλο εντελώς να κρατώ το βιβλίο του μαθητή για να μου πει ΟΛΟ το μάθημα όπως το λέει το βιβλίο. Και αυτό είναι προβληματικό ειδικά για τους μαθητές μη τυπικής ανάπτυξης γιατί εκτός από το γεγονός πως οι μαθητές με ειδικές μαθησιακές διαταραχές συνήθως έχουν μνημονικό θέμα (δηλαδή σε εμένα μπορεί να τα θυμάται και να μου τα πει αλλά όταν μετά από δύο ώρες το ρωτήσει η μητέρα του ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ μη σου πω ότι δεν θα θυμάται καν ότι κάναμε ιστορία), έχουν συνήθως και πρόβλημα κατανόησης του τι διαβάζουν. Επομένως το να βάλεις ένα τέτοιο παιδί απλά να διαβάσει ένα κείμενο και να το πει απέξω ΔΕΝ δουλεύει.
Αντίθετα, αν εμπλακεί πιο "ενεργά" το παιδί στη διαδικασία (π.χ. να μάθει πως φτιάχνουμε ένα σχεδιάγραμμα του μαθήματος, να παίξουμε κάποιο παιχνίδι εντάσσοντας τη κίνηση του σώματος κ.λ.π.) τότε έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: έχω μία άλλη μαθήτρια που έχει την υπέρτατη τύχη να είναι σε ένα μικρό σχολικό τμήμα (12 μαθητές μέσα στην τάξη) και να έχει μία δασκάλα θεά η οποία χρησιμοποιεί τέτοιες τεχνικές όπως περιέγραψα παραπάνω για να διδάξει μαθήματα όπως ιστορία, φυσική, γεωγραφία κ.λ.π. Τους βάζει λοιπόν στην ιστορία να αναπαραστήσουν μέσα στην τάξη το τι περιγράφει το μάθημα. Τα παιδιά παίρνουν ρόλους και φτιάχνουν εκείνη τη στιγμή ένα μικρό θεατρικό. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει φορά που το παιδί να έχει ξεχάσει σημαντικές πληροφορίες ακόμα και όταν κάνουμε επανάληψη το μάθημα αρκετές ημέρες μετά για ένα επαναληπτικό τεστ.
Συμπέρασμα: δε λέμε να μην απομνημονεύσει καθόλου σημαντικές πληροφορίες αλλά να γίνει με έναν τρόπο που το βοηθάει και όχι μέσω μίας στείρας διαδικασίας (διαβάζω το κείμενο, δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά πρέπει να το μάθω απέξω). Το πρόβλημά μου λοιπόν με τη μητέρα δεν είναι ότι περιμένει το παιδί να μάθει απέξω πληροφορίες αλλά το (μεταφέρω αυτολεξεί τα λόγια της): "να το κάνεις με το δικό μου τρόπο γιατί ξέρω ότι δουλεύει".
-
[/b]
Συμφωνώ με αυτό ΑΛΛΑ...το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή. Είναι πολύ διαφορετικό να απομνημονεύσεις τα βασικά ενός κειμένου (π.χ. στην ιστορία να θυμάσαι πρόσωπα σημαντικά και τι έκαναν), δηλαδή από όλο το κείμενο να απομονώσεις το "ζουμί" του μαθήματος και άλλο εντελώς να κρατώ το βιβλίο του μαθητή για να μου πει ΟΛΟ το μάθημα όπως το λέει το βιβλίο. Και αυτό είναι προβληματικό ειδικά για τους μαθητές μη τυπικής ανάπτυξης γιατί εκτός από το γεγονός πως οι μαθητές με ειδικές μαθησιακές διαταραχές συνήθως έχουν μνημονικό θέμα (δηλαδή σε εμένα μπορεί να τα θυμάται και να μου τα πει αλλά όταν μετά από δύο ώρες το ρωτήσει η μητέρα του ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ μη σου πω ότι δεν θα θυμάται καν ότι κάναμε ιστορία), έχουν συνήθως και πρόβλημα κατανόησης του τι διαβάζουν. Επομένως το να βάλεις ένα τέτοιο παιδί απλά να διαβάσει ένα κείμενο και να το πει απέξω ΔΕΝ δουλεύει.
Αντίθετα, αν εμπλακεί πιο "ενεργά" το παιδί στη διαδικασία (π.χ. να μάθει πως φτιάχνουμε ένα σχεδιάγραμμα του μαθήματος, να παίξουμε κάποιο παιχνίδι εντάσσοντας τη κίνηση του σώματος κ.λ.π.) τότε έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: έχω μία άλλη μαθήτρια που έχει την υπέρτατη τύχη να είναι σε ένα μικρό σχολικό τμήμα (12 μαθητές μέσα στην τάξη) και να έχει μία δασκάλα θεά η οποία χρησιμοποιεί τέτοιες τεχνικές όπως περιέγραψα παραπάνω για να διδάξει μαθήματα όπως ιστορία, φυσική, γεωγραφία κ.λ.π. Τους βάζει λοιπόν στην ιστορία να αναπαραστήσουν μέσα στην τάξη το τι περιγράφει το μάθημα. Τα παιδιά παίρνουν ρόλους και φτιάχνουν εκείνη τη στιγμή ένα μικρό θεατρικό. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει φορά που το παιδί να έχει ξεχάσει σημαντικές πληροφορίες ακόμα και όταν κάνουμε επανάληψη το μάθημα αρκετές ημέρες μετά για ένα επαναληπτικό τεστ.
Συμπέρασμα: δε λέμε να μην απομνημονεύσει καθόλου σημαντικές πληροφορίες αλλά να γίνει με έναν τρόπο που το βοηθάει και όχι μέσω μίας στείρας διαδικασίας (διαβάζω το κείμενο, δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά πρέπει να το μάθω απέξω). Το πρόβλημά μου λοιπόν με τη μητέρα δεν είναι ότι περιμένει το παιδί να μάθει απέξω πληροφορίες αλλά το (μεταφέρω αυτολεξεί τα λόγια της): "να το κάνεις με το δικό μου τρόπο γιατί ξέρω ότι δουλεύει".
Πολυ ωραια οπως τα λες και ναι ετσι πρεπει να γινεται (λεξη κλειδι το πρεπει).
Εχουμε, ομως, ενα εκπαιδευτικο συστημα που ζητα παπαγαλια. Το παιδι που μαθαινει με σχεδιαγραμματα και βιωματικα την ιστορια, θα μπορεσει να επιβιωσει σε ενα τετοιο συστημα; Θα μπορεσει να ανταποκριθει στο τεστ του σχολειου και να παρει εναν καλο βαθμο; Αργοτερα στις πανελλαδικες;
Μηπως, λοιπον, θα πρεπει να μιλησεις με τη μαμα και να συζητησεις μαζι της γιατι θελει ππαγαλια; Μηπως αυτο ζητα ο/η δασκαλος/α στο σχολειο; Μηπως ηρεμα και ωραια να της εξηγησεις και εσυ γιατι δεν ειναι καλο για το παιδι να μαθαινει παπαγαλια; Μηπως να τη βαλεις μεσα στο μαθημα και να δει πώς διδασκεις; Μηπως δεν γνωριζει και η ιδια κατι αλλο;
Πολλα μηπως και τιποτα δεν ειναι ξεκαθαρο
(Ημουν απο τους μαθητες που στη Γ λυκειου παθανε πλακα με την παπαγαλια της τριτης δεσμης, γιατι ειχα μαθει να διαβαζω με σχεδιαγραμματα. Ζοριστηκα παρα πολυ για να «μπω» στον καινουριο τροπο διαβασματος και να (μην) γραψω τελικα στις εξετασεις. Εγραψα την επομενη φορα χωρις αγχος και διαβασμα και εχοντας ηδη καβατζωσει μια σχολη, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια)
-
leon. καταλαβαίνω τι λες αλλά στην πραγματικότητα μπερδεύουμε τρεις έννοιες και τις κάνουμε μια, ενώ είναι διαφορετικές: παπαγαλία, απομνημόνευση και αποστήθιση.Παπαγαλία είναι το να λες ένα κείμενο με τα λόγια ενός τυχαίου συγγραφέα βιβλίου επακριβώς και χωρίς να έχεις καταλάβει την ουσία, αυτό που κάνουν οι μαθητές, καλοί και κακοί, στοχεύοντας σε γρήγορο και άκοπο γράψιμο στα διαγωνίσματα και γρήγορη απάντηση σε ερώτηση: τι ξέρετε; στην τάξη. Εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό και μπορεί να έχεις έναν άριστο μαθητή κάθε μέρα που στο τέλος της χρονιάς δεν ξέρει καν να απαντήσει στην ουσία του μαθήματος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Απομνημόνευση είναι τεχνική και τέχνη. Έχεις κάνει κτήμα σου αυτό που διάβασες, αφορά σε ορισμούς ή εξαιρετικά σημαντικά θέματα και η μνήμη είναι εκεί πάντα και για πάντα. Αποστήθιση πάλι είναι κάτι ενδιάμεσο, μπορεί να σημαίνει απνευστί λέω ένα κείμενο που δεν κατανόησα ή που κατανόησα αλλά δεν ξέρουμε αν είναι στείρα ή όχι. Τα δεδομένα της βιολογίας πχ αν τα κατανοήσεις δεν λέγονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους, είναι επιστημονικές γνώσεις. Η ιστορία από την άλλη είναι ελεύθερο κείμενο, τα δεδομένα της μπορούν να ειπωθούν με χίλιους δυο τρόπους και ο μαθητής μπορεί να διαβάσει πολλά βιβλία που με τελείως διαφορετικό τρόπο να δίνουν αυτές τις γνώσεις. Είναι αμαρτία να ζητούμε με την ίδια επιχειρηματολογία να μας πει ο μαθητής βιολογία όπως ιστορία.
-
leon. καταλαβαίνω τι λες αλλά στην πραγματικότητα μπερδεύουμε τρεις έννοιες και τις κάνουμε μια, ενώ είναι διαφορετικές: παπαγαλία, απομνημόνευση και αποστήθιση.Παπαγαλία είναι το να λες ένα κείμενο με τα λόγια ενός τυχαίου συγγραφέα βιβλίου επακριβώς και χωρίς να έχεις καταλάβει την ουσία, αυτό που κάνουν οι μαθητές, καλοί και κακοί, στοχεύοντας σε γρήγορο και άκοπο γράψιμο στα διαγωνίσματα και γρήγορη απάντηση σε ερώτηση: τι ξέρετε; στην τάξη. Εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό και μπορεί να έχεις έναν άριστο μαθητή κάθε μέρα που στο τέλος της χρονιάς δεν ξέρει καν να απαντήσει στην ουσία του μαθήματος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Απομνημόνευση είναι τεχνική και τέχνη. Έχεις κάνει κτήμα σου αυτό που διάβασες, αφορά σε ορισμούς ή εξαιρετικά σημαντικά θέματα και η μνήμη είναι εκεί πάντα και για πάντα. Αποστήθιση πάλι είναι κάτι ενδιάμεσο, μπορεί να σημαίνει απνευστί λέω ένα κείμενο που δεν κατανόησα ή που κατανόησα αλλά δεν ξέρουμε αν είναι στείρα ή όχι. Τα δεδομένα της βιολογίας πχ αν τα κατανοήσεις δεν λέγονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους, είναι επιστημονικές γνώσεις. Η ιστορία από την άλλη είναι ελεύθερο κείμενο, τα δεδομένα της μπορούν να ειπωθούν με χίλιους δυο τρόπους και ο μαθητής μπορεί να διαβάσει πολλά βιβλία που με τελείως διαφορετικό τρόπο να δίνουν αυτές τις γνώσεις. Είναι αμαρτία να ζητούμε με την ίδια επιχειρηματολογία να μας πει ο μαθητής βιολογία όπως ιστορία.
Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….
-
Να το κάνω και λίγο πιο προσωπικό. Η κόρη μου πάει Γυμνάσιο φέτος. Η καθηγήτριά της είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών που συμπληρώνει ώρες και ξεκαθάρισε πως δεν γνωρίζει πολλά για το μάθημα αυτό. Η παράδοση είναι γύρω στα 5-10 λεπτά ανάγνωση του επόμενου μαθήματος από κάποιον μαθητή (συνήθως κάποιου που μιλάει και δεν κάνει και την καλύτερη ανάγνωση...) Την υπόλοιπη ώρα εξετάζονται οι μαθητές στο προηγούμενο μάθημα με ερωτήσεις τους πλαγιότιτλους του βιβλίου. Η κόρη μου κατέχει την ιστορία αυτή επειδή γνωρίζει περισσότερα από όσα αναφέρει το βιβλίο. Είναι το αγαπημένο της μάθημα και είναι ιδιαίτερα επιμελής μαθήτρια. Όσες φορές μέχρι στιγμής είπε μάθημα, το είπε με δικό της όμορφο συνεχόμενο λόγο και διανθίζοντας με επιπλέον γνώσεις τα όσα λέγονται εντός του βιβλίου χωρίς να παραλείψει πληροφορίες. Το σχόλιο που έκανε κάθε μα κάθε φορά η κυρία της ήταν: δεν διαβάσαμε όμως καλά ε; Συμπαθεί την κόρη μου και την θεωρεί καλή μαθήτρια που δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια λάθη...
-
Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….
Δυστυχώς ναι, είπα παραπάνω για τις πανελλήνιες... αλλά τουλάχιστον αυτό το δράμα να μην καλλιεργείται από το Δημοτικό...Με πιάνει η ψυχή μου γιατί εγώ αυτό δεν το αντέχω. Δεν ανησυχούσα ποτέ για τα δύσκολα μαθήματα στο σχολείο, αλλά για τα εύκολα παπαγαλίας και το έβρισκα τραγικό.
-
Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….
Πραγματικά δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτή η εντύπωση. Διορθώνω ιστορία αρκετά χρόνια πλέον, κανένας δεν βαθμολογεί κανένα κόμμα. Αυτό που βαθμολογείται είναι η πληρότητα της απάντησης. Αν ένα παιδί δώσει όλες τις πληροφορίες με δικά του λόγια, θα πάρει άριστα. Και τουλάχιστον στο δικό μου βαθμολογικό, χαιρόμαστε όταν βλέπουμε γραπτά στα οποία φαίνεται κατανόηση και όχι παπαγαλία.
Το πρόβλημα όμως είναι το εξής: για να δώσει ένα παιδί μια πλήρη απάντηση με δικά του λόγια, πρέπει να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις: Πολύ καλή κατανόηση και πολύ καλά ελληνικά. Έχω άπειρα παραδείγματα λαθών, τα οποία δεν είναι λάθη "ιστορίας" αλλά ελληνικών ή/και έλλειψης κατανόησης. Δεν θα ξεχάσω το .. ανέκδοτο -εγώ το είδα σε δύο γραπτά και το είδαν και άλλοι συνάδελφοι σε άλλα-, στο οποίο τα παιδιά αντί να γράψουν "η Ελλάδα των παραμονών των Βαλκανικών πολέμων" έγραψαν "η Ελλάδα των ... παρανόμων Βαλκανικών πολέμων". Είμαι 100% σίγουρη ότι τα παιδιά βγήκαν με την πεποίθηση ότι τα έγραψαν "όπως τα λέει το βιβλίο". Είναι όμως όντως έτσι;
Η παπαγαλία προκρίνεται ως η αποτελεσματικότερη μέθοδος για τις πανελλαδικές, γιατί αντικειμενικά δίνει περισσότερα μόρια με λιγότερο χρόνο μελέτης. Εκτός και αν ένα παιδί αποφασίσει να αφιερώσει το χρόνο που απαιτείται για κατανόηση και για βελτίωση των γλωσσικών δεξιοτήτων. Ποιος θα πάρει τέτοιο ρίσκο στις πανελλήνιες; Ενδιαφέρεται κανείς για την ποιότητα της εξεταζόμενης γνώσης στη γ' λυκείου;
ppil, δεν θέλεις να ανοίξω το στόμα μου για το θέμα της β' ανάθεσης της ιστορίας. Έχουμε φτάσει να είναι μάθημα μπαλαντέρ, ειδικά στο γυμνάσιο. Η συνάδελφος προφανώς κάνει ότι μπορεί διδάσκοντας ένα αντικείμενο το οποίο δεν γνωρίζει. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: ποιος από όσους διδάσκουν ιστορία και στις δύο βαθμίδες, έχει ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο;
-
@eiranna ν αγιάσει το στόμα σου.
Η παπαγαλία είναι ασφαλέστερη για να έχει ο διδάσκων το κεφάλι του ήσυχο ότι δεν θα πάει κάτι στραβά επειδή ο μαθητής θα γράψει κάτι ασαφές. Με δεδομένη την ικανότητα διατύπωσης των παιδιών σήμερα, φυσικά δεν γίνεται να πεις με δικά σου λόγια κάτι, αν τα δικά σου λόγια δεν επαρκούν. Κατά τ άλλα, φυσικά και μπορείς να διατηρήσεις όλες τις πληροφορίες χωρίς να είσαι πιστός στη διατύπωση. Κάποιοι μαθητες το κάνουν και πολύ καλά μάλιστα.
Η απομνημόνευση πληροφοριών καλώς ή κακώς είναι κάτι που χρειαχεται για εξετάσεις. Απομνημόνευση πληροφοριών είναι ότι η μάχη του Μαραθωνα έγινε τότε, πολέμησαν αυτοί, Έλληνας στρατηγός ήταν αυτός κλπ. Τα λόγια με τα οποία θα τα πεις, είναι παπαγαλία. Επθσης μιας κ το φερε η κουβέντα, το σχεδιαγραμμα είναι μια απεικόνιση με μορφή πλαγιοτίτλων και λέξεων-κλειδιών, των βασικών πληροφοριών. Σχεδιάγραμμα δεν είναι να βάλεις bullets σε κάθε αυτούσια πρόταση του κειμένου για να φαίνεται πιο εύκολο στην προσέγγιση.
Την πιο πολλή παπαγαλία πάντως εγω την έχω δει να τη ζητούν κλασικές παραδοσιακές φιλόλογοι παλαιας κοπής. Όπως είναι στο σχολείο μου. Δεν έχω δει συναδελφο ξενόγλωσση να ζητάει παπαγαλία. Ούτε να κάνει «υποδεέστερο» μάθημα. Θα έλεγα ότι με ευχαριστεί μάλιστα να συνεργάζομαι μαζί τους γιατί δεν θεοποιούν το βιβλίο.
-
Να το κάνω και λίγο πιο προσωπικό. Η κόρη μου πάει Γυμνάσιο φέτος. Η καθηγήτριά της είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών που συμπληρώνει ώρες και ξεκαθάρισε πως δεν γνωρίζει πολλά για το μάθημα αυτό. Η παράδοση είναι γύρω στα 5-10 λεπτά ανάγνωση του επόμενου μαθήματος από κάποιον μαθητή (συνήθως κάποιου που μιλάει και δεν κάνει και την καλύτερη ανάγνωση...) Την υπόλοιπη ώρα εξετάζονται οι μαθητές στο προηγούμενο μάθημα με ερωτήσεις τους πλαγιότιτλους του βιβλίου. Η κόρη μου κατέχει την ιστορία αυτή επειδή γνωρίζει περισσότερα από όσα αναφέρει το βιβλίο. Είναι το αγαπημένο της μάθημα και είναι ιδιαίτερα επιμελής μαθήτρια. Όσες φορές μέχρι στιγμής είπε μάθημα, το είπε με δικό της όμορφο συνεχόμενο λόγο και διανθίζοντας με επιπλέον γνώσεις τα όσα λέγονται εντός του βιβλίου χωρίς να παραλείψει πληροφορίες. Το σχόλιο που έκανε κάθε μα κάθε φορά η κυρία της ήταν: δεν διαβάσαμε όμως καλά ε; Συμπαθεί την κόρη μου και την θεωρεί καλή μαθήτρια που δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια λάθη...
Ως εκπαιδευτικός ξένης γλώσσας που έχω διδάξει Ιστορία χαιρόμουν πολύ όταν μαθητές απαντούσαν στις ερωτήσεις με δικά τους λόγια δίχως να παπαγαλίζουν αλλά ούτε και να παραλείπουν πληροφορίες. Δείχνουν έτσι ότι έχουν κατανοήσει το μάθημα και δεν έχει γίνει στείρα απομνημόνευση. Υπάρχουν, ωστόσο, καθηγητές (φιλόλογοι Ελληνικών ή που έχουν την Ιστορία β' ανάθεση) οι οποίοι κακώς θεωρούν ότι η παπαγαλία δείχνει διαβασμένο μαθητή. Άλλο που κάποιες φορές τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν καν τι λένε (το καταλαβαίνεις κι από τον τρόπο που συνδέουν τις λέξεις μεταξύ τους) κι αν ξεχάσουν μια λέξη, κολλάνε εντελώς.
-
Να σημειώσω εδώ βέβαια ότι θεωρούμε κατόρθωμα την επιτυχημένη αναδιατύπωση του βιβλίου. Δεν είναι ακριβώς αυτό η διδασκαλία της ιστορίας, αλλά εδώ ανοίγει μια εντελώς διαφορετική συζήτηση, που δεν είναι της παρούσης.
-
Να σημειώσω εδώ βέβαια ότι θεωρούμε κατόρθωμα την επιτυχημένη αναδιατύπωση του βιβλίου. Δεν είναι ακριβώς αυτό η διδασκαλία της ιστορίας, αλλά εδώ ανοίγει μια εντελώς διαφορετική συζήτηση, που δεν είναι της παρούσης.
Προφανώς και δεν είναι αυτό το ζητούμενο στην Ιστορία (δεν είδα κάπου να αναφέρεται αυτό) αλλά είναι ένδειξη ότι ο μαθητής δεν μαθαίνει απλά παπαγαλία το μάθημα. Που και με τα ίδια λόγια να μου το πει, για μένα μια χαρά είναι αρκεί να βλέπω ότι το κατάλαβε. Να είναι, για παράδειγμα, σε θέση να συνθέσει πληροφορίες, να καταλάβει πού αναφέρονται οι πηγές, να προβεί σε έναν βαθμό έστω σε κριτική ανάλυσή τους κλπ. Επίσης είναι , άσχετα με την Ιστορία, ενδεικτικό μιας άνεσης στην έκφραση, που δυστυχώς δεν έχουν γενικά τα παιδιά σήμερα.
-
@elranna Την παπαγαλία στις πανελλήνιες που θεώρησα εξαρχής εξαίρεση, εγώ κυρίως την ακολούθησα λόγω χρόνου. Με δικά μου λόγια δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι εντός χρόνου στις εξετάσεις αυτές, οπότε ξεκινούσα με γκολ από τα αποδυτήρια όπως μου έλεγαν τότε και είχαν δίκιο. Συμφωνώ πως τώρα πια τα θέματα είναι λιγότερο παπαγαλίας από ό,τι στο παρελθόν. Έθεσες όμως και ένα ζήτημα τεράστιας σημασίας, αυτό της δυσκολίας διατύπωσης των γνώσεων σε σωστά ελληνικά. Η κόρη μου δεν το έχει και όμως το πρόβλημα παραμένει σε κάποιον που ζητάει παπαγαλία. Πλέον ξέρει πως στο μάθημα αυτό δεν θα βαθμολογηθεί άριστα, ίσως μάλιστα κάπου στο 16, αφού το διαγώνισμά της βαθμολογήθηκε στο 15!!! χωρίς να παραλείπει κάτι, με τάξη που το 90% είναι στο 10 και οι 2 μαθητές που παπαγάλισαν όλα τα κεφάλαια μέχρι τώρα πήραν 20. Προφανώς και μισεί ήδη τη σχολική ιστορία...
@Έσπερος σου είχα πει πως σε θεωρώ εξαιρετική καθηγήτρια, θεωρώ όμως πως δεν γνωρίζεις τι κυκλοφορεί εκεί έξω...
@English μακάρι όλοι να είχαν μεράκι τέτοιο, δεν θα με πείραζε να έκανε και μαθηματικός ιστορία τότε...
-
@English στο δικό μου σχολείο οι «κλασικές» φιλόλογοι θεωρούν ότι δεν ζητάνε παπαγαλία, απλώς ότι θελουν τα παιδιά να αναπτύσσουν και να μην απαντούν μονολεκτικα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην διορθώνουν λέξη λέξη, αλλά περιμένουν ότι τα παιδιά μαθαίνουν παραγράφους. Ενώ εγω θεωρώ ότι πρέπει να απαντούν σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Επίσης πιστεύουν ότι το να μαθαίνεις το βιβλίο σε βοηθάει μετά να διατυπώνεις σωστά, ενώ εγω θεωρώ ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
Όσο για τις πανελλήνιες, ήμουν γενιά συστήματος Αρσενη. Πανελλήνιες σε δίκαιο, θρησκευτικά, βιολογία, διπλές ιστορίες κλπ. Ποτέ δεν είχα μελετήσει συστηματικά αυτά τα μαθήματα, ήμουν βιβλιοφάγος, είχα γενικές γνώσεις, πρόσεχα στην παράδοση, τα βόλευα χωρίς να φαίνεται ότι δεν τα είχα μάθει συστηματικά. Στο λύκειο πιέστηκα πολύ, ε μετά το πήρα απόφαση, έδινα το βιβλίο στη μαμα μου και της τα έλεγα. Μαθαίνονται αυτά, θέλω να πω. Μέτε δυστυχώς είχαμε πολλή παπαγαλία στην άθλια φιλολογία Αθήνας. Κάπου εκεί λοιπόν, πιστεύω ότι ήταν σαν να μου έκαναν λοβοτομή και να έχασα όλη την ικανότητά μιυ για κριτική σκέψη…
-
"Ποτέ δεν είχα μελετήσει συστηματικά αυτά τα μαθήματα, ήμουν βιβλιοφάγος, είχα γενικές γνώσεις, πρόσεχα στην παράδοση, τα βόλευα χωρίς να φαίνεται ότι δεν τα είχα μάθει συστηματικά. Στο λύκειο πιέστηκα πολύ, ε μετά το πήρα απόφαση, έδινα το βιβλίο στη μαμα μου και της τα έλεγα"
Η ακριβής περιγραφή και της δικής μου σχολικής πορείας!!!
-
Καλά έχω κλάψει ώρες κι ώρες επειδή δεν μπορούσα να παπαγαλίσω. Τώρα πλέον βλέπω ότι απλα δεν θα επρεπε να εχω επιδιώξεις για καταξίωση, με αυτό το σύστημα τουλάχιστον. Εξαλλου κι αυτοί που σπουδάσαμε κι αυτοί που δεν σπούδασαν, στην ίδια οικονομική κατάσταση ειμαστε πάνω κάτω.
Να προσθέσω θέλω πάντως ότι η διδασκαλία της ιστορίας πρέπει να γίνεται με αναρτημένη χρονογραμμή και αναρτημένο χάρτη (ή υδρόγειο σφαίρα).
-
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν ρωτήσεις την καθηγήτρια που προανάφερες στο παράδειγμά σου θα σου πει ότι κάνει μαθηματάρα. Κι ότι είναι υπόδειγμα διδάσκουσας προς μίμηση.
Φαίνεται να έχουμε εξελίξεις με το συγκεκριμένο παράδειγμα. Η διεύθυνση του σχολείου φέρεται να ενημέρωσε το Σύλλογο Γονέων ότι αμέσως μετά τις διακοπές, το σχολείο θα έχει νέα διδάσκουσα στο μάθημα, και ότι θα καταβληθεί προσπάθεια να αναπληρωθούν στο ακέραιο οι χαμένες ώρες από τις επανειλημμένες απουσίες. Το πώς το κατάφερε η διεύθυνση (αν τελικά το κατάφερε) αποτελεί ένα άλυτο μυστήριο. Βέβαια, η ζημιά στα παιδιά έχει ήδη γίνει, έγραψαν μάλιστα και διαγωνίσματα αυτή την εβδομάδα όπου πάτωσαν σχεδόν όλα, όλων των τμημάτων της τάξης, και να δούμε πώς θα μπορέσει να αναστραφεί μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς.
-
Δεν θυμάστε οι τριτοδεσμιτες εκείνο το ανεκδιήγητο βιβλίο της ιστορίας ( το μικρό γκρι ) που καλούμαστε να μάθουμε για τις πανελλαδικές; Εγώ ακόμη θυμάμαι τον Κοραη και το «Ανατολική αγκινάρα» πάντως …..
-
Δεν θυμάστε οι τριτοδεσμιτες εκείνο το ανεκδιήγητο βιβλίο της ιστορίας ( το μικρό γκρι ) που καλούμαστε να μάθουμε για τις πανελλαδικές; Εγώ ακόμη θυμάμαι τον Κοραη και το «Ανατολική αγκινάρα» πάντως …..
Μεγαλη ζημια!
Μαλιστα ειχαν αλλαξει 1-2 παραγραφοι απο την εξωτερικη πολιτικη (κεφαλαιο 6) μια χρονια και ενω το ειχα μαθει με τα παλια, επρεπε να ξεχασω τα παλια και να τα αντικαταστησω με τα καινουρια….
Ζημιααααααααααα
-
...
Για να επανέλθουμε στο αρχικό θέμα...
Roka εγώ θα έλεγα ότι είναι καλό να βάζεις και εσύ ανά διαστήματα "τεστάκια" στον μαθητή σου, αφενώς για να βλέπεις εάν έχει όντως κάποια βελτίωση με την μέθοδο που ακολουθείς, αφετέρου (κυρίως δλδ) για να έχεις κάτι να "δείξεις" στην μαμά. Δηλαδή, να, βάζω και τεστ και γράφει τόσο. Όσο αφορά την αριστεία, εφόσον έχετε ξεκινήσει από Σεπτέμβριο θα ζητήσεις πίστωση χρόνου, εφόσον όμως έχει κάποια βελτίωση ο μαθητής στα τεστ σου. Και όσο αφορά τις μεθόδους σου, αναφέρεις στην μητέρα ότι εσένα σε προσέλαβε επειδή είσαι ειδικής αγωγής. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ ακολουθείς τις μεθόδους των γενικής αγωγής παιδαγωγών (καλά αυτό δεν ισχύει 100% το ξέρω, αλλά το φουσκώνουμε λίγο για να γίνεις κατανοητή). Αναφέρεις ότι σπούδασες Χ χρόνια παραπάνω για να μάθεις εξτρά παιδαγωγικές μεθόδους που ανταποκρίνονται στην διάγνωση του παιδιού. Και καλή τύχη ???
-
Αν ξέρετε, είναι δυνατόν μαθητής με εναντιωματική προκλητική διαταραχή (που σχετίζεται με ΔΕΠΥ) να είναι ο άριστος μαθητής, όπως τουλάχιστον το απαιτεί αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα;
-
Αν ξέρετε, είναι δυνατόν μαθητής με εναντιωματική προκλητική διαταραχή (που σχετίζεται με ΔΕΠΥ) να είναι ο άριστος μαθητής, όπως τουλάχιστον το απαιτεί αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα;
"Οι μαθητές με ODD συνήθως αμφισβητούν τους κανόνες της τάξης, αρνούνται να κάνουν τις εργασίες τους και μαλώνουν ή μπορεί να πιαστούν στα χέρια μ' άλλους μαθητές. Αυτή η συμπεριφορά τους προκαλεί σημαντική εξασθένηση της λειτουργικότητάς τους κοινωνικά κι ακαδημαϊκά. Η σταθερή προσπάθεια να ελέγξουν τα όρια κι οι διαφωνίες με τους ενήλικες ή και τους συνομήλικους δημιουργούν ένα αγχωτικό και δυσάρεστο περιβάλλον στην τάξη."
Οπότε όχι.
-
Για να επανέλθουμε στο αρχικό θέμα...
Roka εγώ θα έλεγα ότι είναι καλό να βάζεις και εσύ ανά διαστήματα "τεστάκια" στον μαθητή σου, αφενώς για να βλέπεις εάν έχει όντως κάποια βελτίωση με την μέθοδο που ακολουθείς, αφετέρου (κυρίως δλδ) για να έχεις κάτι να "δείξεις" στην μαμά. Δηλαδή, να, βάζω και τεστ και γράφει τόσο. Όσο αφορά την αριστεία, εφόσον έχετε ξεκινήσει από Σεπτέμβριο θα ζητήσεις πίστωση χρόνου, εφόσον όμως έχει κάποια βελτίωση ο μαθητής στα τεστ σου. Και όσο αφορά τις μεθόδους σου, αναφέρεις στην μητέρα ότι εσένα σε προσέλαβε επειδή είσαι ειδικής αγωγής. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ ακολουθείς τις μεθόδους των γενικής αγωγής παιδαγωγών (καλά αυτό δεν ισχύει 100% το ξέρω, αλλά το φουσκώνουμε λίγο για να γίνεις κατανοητή). Αναφέρεις ότι σπούδασες Χ χρόνια παραπάνω για να μάθεις εξτρά παιδαγωγικές μεθόδους που ανταποκρίνονται στην διάγνωση του παιδιού. Και καλή τύχη ???
Αυτό είναι αλήθεια και σοβαρό επιχείρημα και θα έλεγα όχι φουσκωμένο. Γιατί αν είχε έναν απλό φιλόλογο γενικής αγωγής, θα προσπαθούσε απλώς να κάνει το παιδί να μάθει πέντε πράγματα που θεωρεί ότι μπορεί να καταλάβει. Ή απλα θα το έστελνε στο σχολείο γραμμένο. Από τη στιγμή που ο γονιός επιλέγει ειδικό παιδαγωγό, που φαντάζομαι ότι ως ειδικός θα ζητάει κ κάτι παραπάνω από τον απλό, θα πρέπει να περιμένει να δει την εξειδίκευση του, πώς βοηθά τις ανάγκες του παιδιού.
-
Εμένα η γνώμη μου Roka είναι πως η μητέρα σε προσέλαβε για να μαθαίνεις παπαγαλία το παιδί τα μαθήματά του και επειδή είσαι της ειδικής αγωγής πιστεύει πως έχεις μαγικούς τρόπους για να το βάζεις κάτω να παπαγαλίζει πιο εύκολα από ό,τι η ίδια. Δηλ αναγνωρίζει το πρόβλημα του παιδιού της μόνο στο ό,τι προβάλει αντιρρήσεις για να στρωθεί να διαβάσει και ήδη σε έχει ελέγξει και σε βρίσκει λειψή αφού τον εξετάζει και τον περιμένει άριστο παπαγάλο σαν τον αδελφό του. Στην θέση σου θα ένιωθα προσβολή και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν θα έλεγα ψέματα, όπως δεν θέλω να μου λένε (και μάλιστα στον εργοδότη μου). Ξεκαθάρισε την κατάσταση με τις θεωρίες, τις προσδοκίες της και την πραγματικότητα και ας χάσεις ένα εισόδημα.
-
"Οι μαθητές με ODD συνήθως αμφισβητούν τους κανόνες της τάξης, αρνούνται να κάνουν τις εργασίες τους και μαλώνουν ή μπορεί να πιαστούν στα χέρια μ' άλλους μαθητές. Αυτή η συμπεριφορά τους προκαλεί σημαντική εξασθένηση της λειτουργικότητάς τους κοινωνικά κι ακαδημαϊκά. Η σταθερή προσπάθεια να ελέγξουν τα όρια κι οι διαφωνίες με τους ενήλικες ή και τους συνομήλικους δημιουργούν ένα αγχωτικό και δυσάρεστο περιβάλλον στην τάξη."
Οπότε όχι.
Ο κάθε μαθητής αποτελεί μία διαφορετική περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα τα παιδιά με ΔΕΠΥ και εναντιωματική διαταραχή δεν μπορούν να τα πάνε καλά στο σχολείο.
Εμένα η γνώμη μου Roka είναι πως η μητέρα σε προσέλαβε για να μαθαίνεις παπαγαλία το παιδί τα μαθήματά του και επειδή είσαι της ειδικής αγωγής πιστεύει πως έχεις μαγικούς τρόπους για να το βάζεις κάτω να παπαγαλίζει πιο εύκολα από ό,τι η ίδια. Δηλ αναγνωρίζει το πρόβλημα του παιδιού της μόνο στο ό,τι προβάλει αντιρρήσεις για να στρωθεί να διαβάσει και ήδη σε έχει ελέγξει και σε βρίσκει λειψή αφού τον εξετάζει και τον περιμένει άριστο παπαγάλο σαν τον αδελφό του. Στην θέση σου θα ένιωθα προσβολή και σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν θα έλεγα ψέματα, όπως δεν θέλω να μου λένε (και μάλιστα στον εργοδότη μου). Ξεκαθάρισε την κατάσταση με τις θεωρίες, τις προσδοκίες της και την πραγματικότητα και ας χάσεις ένα εισόδημα.
Ναι, αυτό πρόκειται να κάνω. Ήδη την έχω προσκαλέσει να έχουμε μία κουβέντα ώστε να ξεκαθαριστούν κάποια θέματα.
-
Ο κάθε μαθητής αποτελεί μία διαφορετική περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα τα παιδιά με ΔΕΠΥ και εναντιωματική διαταραχή δεν μπορούν να τα πάνε καλά στο σχολείο.
Ως καλά τι εννοούμε; Και το άριστα όπως ήταν η αρχική τοποθέτηση; Όχι, δε γίνεται. Μην καλλιεργούμε ανέφικτες προσδοκίες.
-
Ως καλά τι εννοούμε; Και το άριστα όπως ήταν η αρχική τοποθέτηση; Όχι, δε γίνεται. Μην καλλιεργούμε ανέφικτες προσδοκίες.
Το σχολείο είναι σχεδιασμένο τελείως άσχετα με τις ανάγκες των παιδιών με ΔΕΠΥ και γενικώς οποιουδήποτε παιδιού απέχει από τη χρυσή μετριότητα του να κάθεται ήσυχο για 7 ώρες στο θρανίο, να σημειώνει επιμελώς, να μελετάει και να μαθαίνει απ έξω αυτά που του ζητούνται, ακόμα κι αν τα ξεχασει μετά την προβλεπόμενη δοκιμασία αξιολόγησης. Ακόμα κι ένα έξυπνο ή άλλως χαρισματικό παιδί θα δυσκολευτεί να είναι συνεπής σ αυτό το ισοπεδωτικό σύστημα, εκτός αν διαθέτει τεράστια αυτοπειθαρχία ή είναι απλα καταπιεσμένο από το σπίτι του. Μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας. Πέραν του ότι πολλές διαταραχές φοβάμαι ότι διογκώνονται ακριβώς εξαιτίας αυτού του συστήματος που δεν έχει περιθωρια για σωματική εκτόνωση, δημιουργικότητα, ελεύθερη σκέψη και έκφραση και αξιοποίηση όλων των ταλέντων. Σε κατάλληλα περιβαλλοντα ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχει ένα περιθώριο άπαξ και βρει την κλίση του κάποιο παιδί, να ξεπεράσει κάπως τα εμπόδια, αρκεί να έχει και απ το σπίτι υποστήριξη και στο σχολείο να μην ατυχήσει με συναδέλφους που έχουν ελλιπή κατανόηση του τι σημαίνει ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά, υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, κατάλληλος παιδαγωγός που να βοηθά στο σπίτι δείχνοντας τεχνικές μελέτης κλπ, και φυσικά χρήματα….
-
Το σχολείο είναι σχεδιασμένο τελείως άσχετα με τις ανάγκες των παιδιών με ΔΕΠΥ και γενικώς οποιουδήποτε παιδιού απέχει από τη χρυσή μετριότητα του να κάθεται ήσυχο για 7 ώρες στο θρανίο, να σημειώνει επιμελώς, να μελετάει και να μαθαίνει απ έξω αυτά που του ζητούνται, ακόμα κι αν τα ξεχασει μετά την προβλεπόμενη δοκιμασία αξιολόγησης. Ακόμα κι ένα έξυπνο ή άλλως χαρισματικό παιδί θα δυσκολευτεί να είναι συνεπής σ αυτό το ισοπεδωτικό σύστημα, εκτός αν διαθέτει τεράστια αυτοπειθαρχία ή είναι απλα καταπιεσμένο από το σπίτι του. Μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας. Πέραν του ότι πολλές διαταραχές φοβάμαι ότι διογκώνονται ακριβώς εξαιτίας αυτού του συστήματος που δεν έχει περιθωρια για σωματική εκτόνωση, δημιουργικότητα, ελεύθερη σκέψη και έκφραση και αξιοποίηση όλων των ταλέντων. Σε κατάλληλα περιβαλλοντα ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχει ένα περιθώριο άπαξ και βρει την κλίση του κάποιο παιδί, να ξεπεράσει κάπως τα εμπόδια, αρκεί να έχει και απ το σπίτι υποστήριξη και στο σχολείο να μην ατυχήσει με συναδέλφους που έχουν ελλιπή κατανόηση του τι σημαίνει ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά, υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, κατάλληλος παιδαγωγός που να βοηθά στο σπίτι δείχνοντας τεχνικές μελέτης κλπ, και φυσικά χρήματα….
Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά η αρχική τοποθέτηση αφορούσε τη δυνατότητα του άριστα στο υφιστάμενο σχολείο. Αυτό, απλά, δε γίνεται.
-
Καμία πιθανότητα (και μάλιστα σε ιδιωτικό σχολείο)
-
εκείνο το ανεκδιήγητο βιβλίο της ιστορίας ( το μικρό γκρι ) (...) το «Ανατολική αγκινάρα»
Εγώ το πρόλαβα σε μπλε-ραφ, πριν γίνει γκρι. Θα σέβεστε.
(Εις εκ των συγγραφέων του πάντως, καθηγητής σε πρότυπο σχολείο με βαρύ όνομα, έφερε τη φήμη πρωτοποριακού ως προς τη μεθοδολογία της διδασκαλίας του, κάτι σαν "καθηγητής Keating" ας πούμε, και μάλιστα φημολογείται ότι είχε γίνει ειδική ρύθμιση επί υπουργίας Ράλλη για να μπορέσει να μετατεθεί εξατομικευμένα στο εν λόγω σχολείο.)
-
Εγώ το πρόλαβα σε μπλε-ραφ, πριν γίνει γκρι. Θα σέβεστε.
(Εις εκ των συγγραφέων του πάντως, καθηγητής σε πρότυπο σχολείο με βαρύ όνομα, έφερε τη φήμη πρωτοποριακού ως προς τη μεθοδολογία της διδασκαλίας του, κάτι σαν "καθηγητής Keating" ας πούμε, και μάλιστα φημολογείται ότι είχε γίνει ειδική ρύθμιση επί υπουργίας Ράλλη για να μπορέσει να μετατεθεί εξατομικευμένα στο εν λόγω σχολείο.)
Τον Ασημομύτη θα λες. Αυτός ήταν στη Βαρβάκειο. Καλά δεν τον έλεγες και πρωτοποριακό. Της εκκλησίας ήταν.
-
Τον Ασημομύτη θα λες. Αυτός ήταν στη Βαρβάκειο. Καλά δεν τον έλεγες και πρωτοποριακό. Της εκκλησίας ήταν.
Ε, όχι δα και "της εκκλησίας". Μόνο "avanti popolo, bandiera rossa" δεν είχε βγει να τραγουδήσει στο σχολείο...