Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αδιόριστοι Εκπαιδευτικοί => Πίνακες αναπληρωτών - Εξετάσεις ΑΣΕΠ => Κλάδος ΠΕ02 Φιλολόγων => Μήνυμα ξεκίνησε από: DimisGous στις Ιανουάριος 12, 2023, 08:24:02 μμ
-
Φίλες και φίλοι, συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Είμαι μόνιμος εκπαιδευτικός φιλόλογος. Παραθέτω το ερωτηματολόγιο για τη διπλωματική μου εργασία: "Ο ενιαίος κλάδος των Φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Απόψεις εκπαιδευτικών για την ανάθεση και κατανομή των διδακτικών αντικειμένων" και σας παρακαλώ να αφιερώσετε λίγο χρόνο να το συμπληρώσετε. Πρόκειται για 30 ερωτήσεις όλες κλειστού τύπου. Προφανώς απευθύνεται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικούς κλάδου ΠΕ02.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ: https://forms.gle/XrRfsNz1Gh8JV44z7 (https://forms.gle/XrRfsNz1Gh8JV44z7)
Γνωρίζω ότι όλοι έχουμε κουραστεί να συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια. Θεωρώ όμως ότι είναι ένα θέμα που μας απασχολεί αρκετά (μια γρήγορη αναζήτηση στο φόρουμ έδειξε ότι έχουν γίνει πολλές σχετικές συζητήσεις) αλλά ελάχιστα έχει επίσημα ερευνηθεί. Σας καλώ λοιπόν να βοηθήσετε να συγκεντρωθεί ένα μεγάλο δείγμα.
Για οποιαδήποτε απορία, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.
Σας ευχαριστώ!
-
Ενδιαφέρον θέμα.Εύχομαι καλή επιτυχία στην εργασία.
Μια δική μου παρατήρηση, επειδή δεν υπήρχε πεδίο για σχόλια.
Η ειδίκευση τιυ πτυχίου (που δεν λέει και πολλά, αφού τα πτυχία είναι ενιαία και μικρές οι διαφοροποιήσεις στα διδασκόμενα μαθήματα, τουλάχιστον στη δική μου σχολή), δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σχετίζεται με την προτίμηση κάποιου σχολικού αντικειμένου. Εγω πχ δεν τελείωσα κλασική κατεύθυνση αλλά μου αρέσει πολύ να διδάσκω αρχαία από μετάφραση γιατί μου αρέσει γενικα να διδάσκω κείμενα, οπότε μου είναι το ίδιο να διδάξω ΝΕ ή ΑΕ λογοτεχνία. Την αρχαία γλώσσα δεν θέλω να τη διδάσκω επειδή δεν μ αρέσει το βιβλίο και η μέθοδος, κι όχι επειδή δν τελείωσα κλασικό. Ιστορία επιλέγω σχεδον κάθε χρόνο γιατί μου αρέσει το αντικείμενο κι ας έχω κάνει ελάχιστα στη σχολή.
Τέλος, θα περίμενα κάποια ερώτηση σχετικά με την άποψη των φιλολογων για τα τμήματα ΦΠΨ.
-
Με τον τρόπο που είναι δομημένο το ερωτηματολόγιο πιέζει σε εισαγωγικά προς την αποτύπωση συγκεκριμένου ερευνητικού πορίσματος, δηλαδή την κατάτμηση του κλάδου σε υποειδικότητες. Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που διατυπώνονται οι ερωτήσεις σε μια έρευνα και ποια απάντηση τεχνηέντως προκρίνει . Δυστυχώς το επίπεδο των εργασιών των μεταπτυχιακών σπουδών είναι πλέον τραγικό.
Και όσο για τη θέση μου στο θέμα. Άλλο επιστήμονας και άλλο εκπαιδευτικός . Όταν τελειώνεις το πανεπιστήμιο οποίο τμήμα και αν τελείωσες είσαι ανεπαρκής για τάξη. Έχεις γενικές επιστημονικές γνώσεις οι οποίες όμως συνήθως δεν συμβαδίζουν με τις γνώσεις που απαιτούνται για τη σχολική ύλη. Άσε που αυτά που έμαθες τα ξεχνάς πολύ εύκολα.
Φιλόλογο θα σε κάνει η καθημερινή τριβή στην τάξη και η εμπειρία. Επίσης εννοείται η προσωπική προσπάθεια και το ενδιαφέρον. Δηλαδή σε ένα άνθρωπο που διδάσκει 15 χρόνια πχ ιστορία θα έρθει ο νέος απόφοιτος ιστορίας να του πει θα διδάξω εγώ την ιστορία; Αστεία πράγματα. Αλλά και τεχνικά δεν γίνεται γιατί δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός να τρέχει σε 500 σχολεία για να συμπληρώσει ωράριο διδάσκοντας ένα μάθημα. Έσπερε μην σπέρνεις διχόνοιες. Αυτά τα θέματα είναι για παιδαρελια που είναι εκτός σχολικής πραγματικοτητας
-
Ενδιαφέρον θέμα.Εύχομαι καλή επιτυχία στην εργασία.
Μια δική μου παρατήρηση, επειδή δεν υπήρχε πεδίο για σχόλια.
Η ειδίκευση τιυ πτυχίου (που δεν λέει και πολλά, αφού τα πτυχία είναι ενιαία και μικρές οι διαφοροποιήσεις στα διδασκόμενα μαθήματα, τουλάχιστον στη δική μου σχολή), δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σχετίζεται με την προτίμηση κάποιου σχολικού αντικειμένου. Εγω πχ δεν τελείωσα κλασική κατεύθυνση αλλά μου αρέσει πολύ να διδάσκω αρχαία από μετάφραση γιατί μου αρέσει γενικα να διδάσκω κείμενα, οπότε μου είναι το ίδιο να διδάξω ΝΕ ή ΑΕ λογοτεχνία. Την αρχαία γλώσσα δεν θέλω να τη διδάσκω επειδή δεν μ αρέσει το βιβλίο και η μέθοδος, κι όχι επειδή δν τελείωσα κλασικό. Ιστορία επιλέγω σχεδον κάθε χρόνο γιατί μου αρέσει το αντικείμενο κι ας έχω κάνει ελάχιστα στη σχολή.
Τέλος, θα περίμενα κάποια ερώτηση σχετικά με την άποψη των φιλολογων για τα τμήματα ΦΠΨ.
Φίλε μου σε ευχαριστώ!
Κι εγώ δε θεωρώ ότι, όταν κάποιος/κάποια επιλέγει μια ειδίκευση, το κάνει γιατί έχει ως στόχο συγκεκριμένα σχολικά μαθήματα. Με τη λογική αυτή ένας απόφοιτος της Φιλολογίας με ειδίκευση Γλωσσολογίας δε θα μπορούσε να διδάξει σε σχολείο αφού αυτόνομο μάθημα γλωσσολογίας δεν υπάρχει. Η ειδίκευση ωστόσο φανερώνει -λιγότερο ή περισσότερο- το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του καθενός για συγκεκριμένο κομμάτι της φιλολογικής επιστήμης. Εγώ πχ. έχω τελειώσει το κλασικό και αν μπορούσα θα έκανα στο σχολείο μόνο αρχαία Ελληνικά, γιατί αυτό το αντικείμενο μου αρέσει περισσότερο. Εσύ έχεις επιλέξει μια άλλη ειδίκευση λογικά, γι' αυτό και ενδιαφέρεσαι για αρχαία μεν από μετάφραση δε, κάτι που προσεγγίζει περισσότερο τη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Ενδεχομένως να μην είναι απαραίτητο η ειδίκευση που επιλέγει ο καθένας να συνάδει με συγκεκριμένο σχολικό μάθημα. Η απορία μου όμως είναι γιατί κατά την κατανομή των σχολικών μαθημάτων δεν αξιοποιείται υποχρεωτικά (ή κατά προτεραιότητα) η ειδίκευση του καθενός;
Πολύς λόγος έχει γίνει για τα τμήματα ΦΠΨ και νομίζω άδικα. Υπάρχουν σήμερα πολλά τμήματα του κλάδου ΠΕ02 που έχουν στο Πρόγραμμα Σπουδών πολύ λιγότερα σχολικά φιλολογικά αντικείμενα (αρχαία, νέα) σε σχέση με το ΦΠΨ. Αυτό έχει δείξει η έρευνα που έχω κάνει ως τώρα.
Δ.Γ.
-
Αν ετίθετο ως κριτήριο η ειδίκευση, δεν θα το θεωρούσες δυσλειτουργικό; Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω για μαθήματα κατεύθυνσης και πανελλήνιες. Αλλά να σου πω την αλήθεια θα θεωρούσα μεγάλη προσβολή να μου ελεγε κάποιος οτι δεν θα κάνω αρχαία κατεύθυνσης επειδή τελείωσα το ΜΝΕΦ, αφού είχα σε κάθε εξάμηνο μάθημα αρχαίων ελληνικών και συχνά ιδιο ακριβώς με τους φοιτητές του κλασικού. Άλλο που δεν θα με συγκινούσε προσωπικά λόγω ενδιαφερόντων να διδάξω φιλοσοφία πχ, οπότε δεν θα το ζητουσα.
Κατά τ άλλα, σαφώς εκφράζει τα γούστα μας η επιλογή αντικειμένων και ίσως σχετίζεται και με την ειδίκευση. Η δική μου είναι τα ΝΕ αλλά μετά εξειδικευτηκα ακόμα περισσότερο στα μεσαιωνικά, οπότε προτιμώ να κάνω Βυζ. Ιστορία, και λογοτεχνία, και γι αυτό επιλέγω και αρχαία γραμματεία γιατί είναι ανάλυση λογοτεχνικού κειμένου. Είναι όμως θέμα ενδιαφερόντων καθαρα, όχι θέμα γνωστικής επάρκειας.
-
Με τον τρόπο που είναι δομημένο το ερωτηματολόγιο πιέζει σε εισαγωγικά προς την αποτύπωση συγκεκριμένου ερευνητικού πορίσματος, δηλαδή την κατάτμηση του κλάδου σε υποειδικότητες. Έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που διατυπώνονται οι ερωτήσεις σε μια έρευνα και ποια απάντηση τεχνηέντως προκρίνει . Δυστυχώς το επίπεδο των εργασιών των μεταπτυχιακών σπουδών είναι πλέον τραγικό.
Και όσο για τη θέση μου στο θέμα. Άλλο επιστήμονας και άλλο εκπαιδευτικός . Όταν τελειώνεις το πανεπιστήμιο οποίο τμήμα και αν τελείωσες είσαι ανεπαρκής για τάξη. Έχεις γενικές επιστημονικές γνώσεις οι οποίες όμως συνήθως δεν συμβαδίζουν με τις γνώσεις που απαιτούνται για τη σχολική ύλη. Άσε που αυτά που έμαθες τα ξεχνάς πολύ εύκολα.
Με εξαίρεση τις ερωτήσεις Α.19-20 που προϋποθέτουν την κατάτμηση του κλάδου ΠΕ02 και πιέζουν σε εισαγωγικά να τοποθετηθείς σχετικά, νομίζω ότι οι υπόλοιπες ερωτήσεις είναι διατυπωμένες έτσι ώστε να καλύπτονται ισομερώς και οι δύο(;) τάσεις. Ωστόσο, δεν κρύβω ότι ερευνητικό ζητούμενο της εργασίας είναι να διερευνήσει κατά πόσο ισχύουν αυτά που λίγο πολύ συζητούμε στα διαλείμματα και στα φόρα. Σκοπός φυσικά είναι όχι η διχόνοια ή κατηγοριοποίηση των φιλολόγων σε "ανώτερους" και "κατώτερους", σε "κατάλληλους" και "ακατάλληλους", αλλά η διαμόρφωση πιο υγιούς, παραγωγικού και ευχάριστου επαγγελματικού περιβάλλοντος, τόσο για μας όσο και για τους/τις μαθητές/μαθήτριές μας.
Φιλόλογο θα σε κάνει η καθημερινή τριβή στην τάξη και η εμπειρία. Επίσης εννοείται η προσωπική προσπάθεια και το ενδιαφέρον. Δηλαδή σε ένα άνθρωπο που διδάσκει 15 χρόνια πχ ιστορία θα έρθει ο νέος απόφοιτος ιστορίας να του πει θα διδάξω εγώ την ιστορία; Αστεία πράγματα. Αλλά και τεχνικά δεν γίνεται γιατί δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός να τρέχει σε 500 σχολεία για να συμπληρώσει ωράριο διδάσκοντας ένα μάθημα. Έσπερε μην σπέρνεις διχόνοιες. Αυτά τα θέματα είναι για παιδαρελια που είναι εκτός σχολικής πραγματικοτητας
Θα συμφωνήσω διαφωνώντας. Είναι αυτά που λες αλλά έρχονται μετά. Φιλόλογο σε κάνει η αρχική κλίση που είχες (όχι αν τυχαία βρέθηκες σε μια φιλολογική σχολή επειδή δεν πέρασες πχ. Νομική), η συνεχής προσπάθεια για προσωπική βελτίωση, η διάθεση να θεραπεύεις με προσήλωση τα επιστημονικά αντικείμενα που αγαπάς (και δε γίνεται, κατά την άποψή μου, να αγαπάς το ίδιο 5 και 6 διαφορετικά αντικείμενα) και φυσικά όλα αυτά που λες και άλλα ακόμη. Απλά πιστεύω ότι είναι "αντιπαιδαγωγικό" κανείς να λέει ότι η τριβή και η ενασχόληση μέσα στο σχολείο θα σε κάνει φιλόλογο. Με αυτή τη λογική κανένα πτυχίο (όχι μόνο ΠΕ02) δεν έχει αξία. Ο καθένας θα σπουδάζει ό,τι θέλει και μετά θα κάθεται να διαβάσει την ύλη που χρειάζεται για το σχολείο και είναι εντάξει.
Αν και δε θεωρώ ότι είμαι "νέος" φιλόλογος (έχω 17 χρόνια προϋπηρεσία) στην ερώτηση: "Δηλαδή σε ένα άνθρωπο που διδάσκει 15 χρόνια πχ ιστορία θα έρθει ο νέος απόφοιτος ιστορίας να του πει θα διδάξω εγώ την ιστορία;" θα απαντούσα: "Ναι!". Δηλαδή ο νέος απόφοιτος πρέπει να γίνει 50-55 χρόνων για να διδάξει το αντικείμενο που επιθυμεί, για το οποίο έχει εξειδικευτεί και έχει γράψει δεκάδες διδακτικά σενάρια και εργασίες; Αν την Ιστορία τη διδάσκει πχ. ένας απόφοιτος κλασικού με πτυχίο πρίν 20 χρόνια, όταν ούτε διδακτικές υπήρχαν ούτε πρακτική άσκηση ούτε καν μαθήματα ιστορίας στο ΠΣ (πάρα 1-2 επιλογές), γιατί να θεωρείται καλύτερος να διδάξει Ιστορία; Επειδή τη διδάσκει χρόνια; Αρκεί αυτό;
Τέλος πάντων. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, χωρίς κανείς να έχει απαραίτητα άδικο.
Ευχαριστώ για την ανατροφοδότηση
-
Αν ετίθετο ως κριτήριο η ειδίκευση, δεν θα το θεωρούσες δυσλειτουργικό; Ως ένα σημείο το καταλαβαίνω για μαθήματα κατεύθυνσης και πανελλήνιες. Αλλά να σου πω την αλήθεια θα θεωρούσα μεγάλη προσβολή να μου ελεγε κάποιος οτι δεν θα κάνω αρχαία κατεύθυνσης επειδή τελείωσα το ΜΝΕΦ, αφού είχα σε κάθε εξάμηνο μάθημα αρχαίων ελληνικών και συχνά ιδιο ακριβώς με τους φοιτητές του κλασικού. Άλλο που δεν θα με συγκινούσε προσωπικά λόγω ενδιαφερόντων να διδάξω φιλοσοφία πχ, οπότε δεν θα το ζητουσα.
Κατά τ άλλα, σαφώς εκφράζει τα γούστα μας η επιλογή αντικειμένων και ίσως σχετίζεται και με την ειδίκευση. Η δική μου είναι τα ΝΕ αλλά μετά εξειδικευτηκα ακόμα περισσότερο στα μεσαιωνικά, οπότε προτιμώ να κάνω Βυζ. Ιστορία, και λογοτεχνία, και γι αυτό επιλέγω και αρχαία γραμματεία γιατί είναι ανάλυση λογοτεχνικού κειμένου. Είναι όμως θέμα ενδιαφερόντων καθαρα, όχι θέμα γνωστικής επάρκειας.
Αν είμαι εγώ αυτός που ρωτάς, τότε θα απαντούσα ότι ναι, θα ήταν δυσλειτουργικό. Ταυτόχρονα όμως θα ήταν και "παράδοξο". Όταν έχεις εκπαιδευτικό που έχει εξειδικευτεί σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, γιατί να το αναθέσεις σε άλλον? Για παράδειγμα, ένας που τελείωσε το Φυσικό δεν έχει τις γνώσεις να διδάξει στο σχολείο Βιολογία? Φυσικά και έχει. Αλλά τότε τον Βιολόγο γιατί τον έχουμε?
-
Δεν είπα ότι είναι για πέταμα το βασικό πτυχίο . Προσφέρει μια βάση αλλά από εκεί και πέρα θα σε απογειώσουν άλλα πράγματα για να γίνεις καλύτερος. Κυρίως η εμπειρία στην τάξη και η διάθεσή σου για διάβασμα .Όσο περνάνε τα χρόνια και αποκτούμε μεγαλύτερη εμπειρία στην τάξη τόσο περισσότερο λιγοστεύει μέσα μας η πεποίθηση για την αξία του πανεπιστημιακού πτυχίου. Φαντάζει μια μακρινή ανάμνηση που τη δεδομένη χρονική στιγμή προσέφερε μια βάση αλλά από εκεί και πέρα η βελτίωση ήρθε μέσα από την πράξη και την τριβη. Εννοείται αναφέρομαι σε περιπτώσεις συνειδητοποιημένων ανθρώπων που μελετούν το μάθημα τους δεν είναι αδιάφοροι. Γιατί σε όλους τους κλάδους υπάρχουν και αδιάφοροι. Εγώ πάντως αν είχα φροντιστήριο θα προτιμούσα να προσλάβω έναν καθηγητή που διδάσκει το μάθημα 15 χρόνια και ας έχει τελειώσει και άλλο τμήμα από τα να προσλάβω ακόμα και διδακτορα με μηδενική εμπειρια. Το μήνυμά μου είναι ότι η πράξη διαφέρει πολύ από τη θεωρία. Στο εξωτερικό είναι αλλιώς τα πράγματα. Υπάρχουν τα major και τα minor και μάλιστα σε επιστήμες που δεν συνδέονται πολύ μεταξύ τους. Ο βιολόγος πχ μπορεί να έχει minor στην ιστορία και να διδάσκει και τα δύο αντικείμενα. Εκεί διαφοροποιείται πολλές φορές η σχολική ύλη από την γενική επιστημονική ύλη και πολλές φορές προηγούνται στη διδασκαλία απόφοιτοι τμημάτων προσαρμοσμένα για διδασκαλία δηλαδή πχ υπάρχει μαθηματικός προορισμένος για εκπαίδευση που δεν εμβαθύνει τόσο πολύ σε όλες τις επιστημονικές περιοχές των μαθηματικών και μαθηματικός σαν το δικό μας μαθηματικό που μαθαίνει τα πάντα σε βάθος αλλά χωρίς να εστιάζει στην εκπαίδευση. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Άλλωστε τα φιλολογικά μαθήματα περιπλέκονται και διεισδύουν το ένα στο άλλο. Στα αρχαία πχ της γ κάνουν φιλοσοφία και στααρχαια α κάνουν ιστοριογραφία. Οπότε δεν μπορείς έτσι απλά να βάλεις στεγανά και ταμπέλες αποδίδοντας στον καθένα μάθημα ανάλογα με το πτυχίο του.
-
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακούσει ποτέ φιλόλογο να συζητά για κατάτμηση του κλάδου. Και όταν είδα το θέμα του ερωτηματολογίου φαντάστηκα ότι έχει σχέση με πιο διαδικαστικά ζητήματα στην κατανομή (πχ παλαιότητα).
Το μόνο που έχω δει είναι φιλολόγους μιας κάποιας ηλικίας να μην θέλουν τα Νέα Ελληνικά επειδή τα θεωρούν πολύ μοντέρνα για τα γούστα τους. Δλδ είχαμε παλιά φιλόλογο που μετά βίας έπαιρνε έκθεση ίσα ίσα για λόγους δίκαιης κατανομής, και δεν έκανε ποτέ λογοτεχνία. Στο σχολείο έχουμε και απόφοιτο του ιστορικού όμως, που δεν έχει ζητήσει ποτέ να κάνει οπωσδήποτε ιστορίες, πολλές φορές μπορεί να μην έχει καθολου, και κάνει οποιοδήποτε άλλο μάθημα κανονικά.
Εγω προσωπικά αν υπήρχε κατάτμηση του κλάδου δεν θα ήμουν καθολου ευχαριστημένη. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση επειδή είμαι απόφοιτος ΜΝΕΦ να θεωρείται ότι δεν πρέπει να διδάσκω αρχαία και να υποχρεωνομαι να διδάσκω και περισσότερες γλώσσες.
Η Ιστορία πάντως είναι πονεμένο θέμα γιατί θεωρώ ότι στα χέρια πολλών φιλολογων δεινοπαθεί το μάθημα, όχι προφανώς λόγω άγνοιας του αντικειμένου αλλά λόγω μεθοδολογίας (παπαγαλία). Αν υπήρχε εγγύηση ότι όλοι οι απόφοιτοι του ιστορικού δεν ζητούν αποστήθιση, θα το υποστήριζα. Αλλά δεν είμαι σίγουρη, γιατί ας πούμε η συνάδελφος μου που είναι του ιστορικού θέλει τα παιδιά να μαθαίνουν το βιβλίο απ έξω, ενώ εγω δεν θέλω.
Συνολικά πάντως την κατάτμηση τη θεωρώ υπερβολή ούτως ή
άλλως. Πιστεύω ότι είναι μεγάλο θέμα στο σχολείο το ότι τα αντικείμενα είναι σπασμένα σε δίωρα έτσι σκόρπια και τα παιδιά έχουν τόσα διαφορετικά αντικείμενα. Και γνωριζω ότι και οι συνάδελφοι των θετικών επιστημών στο γυμνάσιο έχουν την ίδια άποψη, ειδικά επειδή είναι μονόωρα. Οπότε δεν μπορώ να θεωρήσω πρόοδο να κατατμηθει και ο κλάδος των φιλολογων. Ειδικά για το γυμνάσιο το θεωρώ υπερβολη, δεν είναι πια τόσο μεγάλη η εξειδίκευση που απαιτείται ούτε τίθεται θέμα ποιότητας. Τώρα αν πρέπει να κάνει αρχαία κατεύθυνσης κάποιος που διδάχτηκε 3-4 μαθήματα αρχαίων μόνο στο παν/μιο, είναι άλλο ζήτημα…
-
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακούσει ποτέ φιλόλογο να συζητά για κατάτμηση του κλάδου. Και όταν είδα το θέμα του ερωτηματολογίου φαντάστηκα ότι έχει σχέση με πιο διαδικαστικά ζητήματα στην κατανομή (πχ παλαιότητα).
Μα αν δε γίνει κατάτμηση οποιαδήποτε συζήτηση για την κατανομή είναι περιττή, αφού σύμφωνα με τη νομοθεσία η παλαιότερη οργανική συμπληρώνει πρώτα ωράριο, άρα παίρνει όποια μαθήματα θέλει. Σκέψου τώρα να πας σε ένα σχολείο όπου βάσει παλαιότητας θα διαλέγεις τελευταία και οι συνάδελφοι (ενδεχομένως του ιστορικού ή του κλασικού) που προηγούνται να παίρνουν κάθε χρόνο οριζόντια σε κάθε τάξη τις λογοτεχνίες. Πότε θα κάνεις το μάθημα που σου αρέσει και για το οποίο έχεις εξειδικευτεί; Όταν βγουν σε σύνταξη;
Το μόνο που έχω δει είναι φιλολόγους μιας κάποιας ηλικίας να μην θέλουν τα Νέα Ελληνικά επειδή τα θεωρούν πολύ μοντέρνα για τα γούστα τους. Δλδ είχαμε παλιά φιλόλογο που μετά βίας έπαιρνε έκθεση ίσα ίσα για λόγους δίκαιης κατανομής, και δεν έκανε ποτέ λογοτεχνία. Στο σχολείο έχουμε και απόφοιτο του ιστορικού όμως, που δεν έχει ζητήσει ποτέ να κάνει οπωσδήποτε ιστορίες, πολλές φορές μπορεί να μην έχει καθολου, και κάνει οποιοδήποτε άλλο μάθημα κανονικά.
Εγω προσωπικά αν υπήρχε κατάτμηση του κλάδου δεν θα ήμουν καθολου ευχαριστημένη. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση επειδή είμαι απόφοιτος ΜΝΕΦ να θεωρείται ότι δεν πρέπει να διδάσκω αρχαία και να υποχρεωνομαι να διδάσκω και περισσότερες γλώσσες.
Η Ιστορία πάντως είναι πονεμένο θέμα γιατί θεωρώ ότι στα χέρια πολλών φιλολογων δεινοπαθεί το μάθημα, όχι προφανώς λόγω άγνοιας του αντικειμένου αλλά λόγω μεθοδολογίας (παπαγαλία). Αν υπήρχε εγγύηση ότι όλοι οι απόφοιτοι του ιστορικού δεν ζητούν αποστήθιση, θα το υποστήριζα. Αλλά δεν είμαι σίγουρη, γιατί ας πούμε η συνάδελφος μου που είναι του ιστορικού θέλει τα παιδιά να μαθαίνουν το βιβλίο απ έξω, ενώ εγω δεν θέλω.
Εδώ γράφεις για την Ιστορία, πιο κάτω για τα Αρχαία, επομένως βλέπεις ότι υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με το ποιοι και πώς διδάσκουν τα μαθήματα.
Συνολικά πάντως την κατάτμηση τη θεωρώ υπερβολή ούτως ή άλλως. Πιστεύω ότι είναι μεγάλο θέμα στο σχολείο το ότι τα αντικείμενα είναι σπασμένα σε δίωρα έτσι σκόρπια και τα παιδιά έχουν τόσα διαφορετικά αντικείμενα. Και γνωριζω ότι και οι συνάδελφοι των θετικών επιστημών στο γυμνάσιο έχουν την ίδια άποψη, ειδικά επειδή είναι μονόωρα. Οπότε δεν μπορώ να θεωρήσω πρόοδο να κατατμηθει και ο κλάδος των φιλολογων. Ειδικά για το γυμνάσιο το θεωρώ υπερβολη, δεν είναι πια τόσο μεγάλη η εξειδίκευση που απαιτείται ούτε τίθεται θέμα ποιότητας. Τώρα αν πρέπει να κάνει αρχαία κατεύθυνσης κάποιος που διδάχτηκε 3-4 μαθήματα αρχαίων μόνο στο παν/μιο, είναι άλλο ζήτημα…
Κι όμως στον ιδρυτικό νόμο των Φιλοσοφικών Σχολών αυτό ακριβώς προβλεπόταν. Μάλιστα η αρχική πρόταση ήταν κάθε τμήμα της Φιλοσοφικής να οδηγεί και σε διαφορετική επετηρίδα για διορισμό. Δες ένα ενδιαφέρον άρθρο: https://www.researchgate.net/publication/349007397_Phoukas_B_E_trichotomese_ton_Philosophikon_Scholon_to_1984_Oi_syzeteseis_sta_Panepistemia_Athenon_kai_Thessalonikes_gia_ten_ekpaideuse_ton_philologon_se_synergasia_me_Ioulia_Demopoulou_sto_G_Nikolaou_
Να προσθέσω ότι από την έρευνα που ως τώρα έχω κάνει πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει εκπαιδευτικός με τη δυνατότητα να διδάσκει πάνω από δύο αντικείμενα, κι αυτά πρέπει να έχουν άμεση συνάφεια μεταξύ τους. Μάλιστα η Ιστορία είναι αυτόνομη και ανατίθεται αποκλειστικά σε εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς. Το ίδιο και οι κλασικές σπουδές και η Γλώσσα.
Στην Ελλάδα υπάρχει η απόλυτη πρωτοτυπία 18 τμήματα να οδηγούν σε έναν και μόνο εκπαιδευτικό κλάδο, η ένταξη στον οποίο παρέχει αυτόματα τη δυνατότητα στον/στην κάθε εκπαιδευτικό να διδάσκει αδιάκριτα πάνω από 6-7 διαφορετικά αντικείμενα (για να μη βάλω και τις β΄ αναθέσεις). Φτάσαμε να υπάρχουν πάνω από 20000 αδιόριστοι φιλόλογοι.
Ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση
-
Σύμφωνα με την νομοθεσία, ο παλαιοτερος συμπληρώνει πρώτος. Το ότι διαλέγει δεν είναι αυτονόητο. Συμπληρώνει σημαίνει ότι δεν θα μείνει χωρίς ώρες για να πάει σε άλλο σχολείο πχ. Μπορεί να γίνει και συμπλήρωση χωρίς να διαλέξει με τη μια όλα τα μαθήματα. Όχι ότι αυτό είναι δεν είναι προβληματικό ενίοτε. Απλώς πρώτη φορά ακούω φιλόλογο να έχει θέμα επιλογής μαθημάτων βάσει ειδίκευσης. Με εξαίρεση την Ιστορία που δεν την θέλουν όλοι, προτιμήσεις έχω ακούσει μόνο ως προς το πόσο συχνά έχουν κάνει κάτι ή ανάμεσα σε τάξεις, αν ας πούμε κάποιος δεν θέλει την Ιλιάδα και προτιμά την Οδύσσεια.
Η Ιστορία μόνο στην Ελλάδα ίσως θεωρείται «φιλολογικο» αντικείμενο, στο εξωτερικό συχνά δεν είναι καν humanities και συγκαταλέγεται στα social sciences ενίοτε, συνδυάζεται με γεωγραφια ή κοινωνική ανθρωπολογία, είναι ειδική περίπτωση. Επίσης δεν θεωρώ ότι η διάκριση που αναφέρεις για το εξωτερικό ισχύει για την Ελλάδα, γιατί σαφώς τα classics στη Γαλλία ή την Γερμανία θα θεωρούνται τελείως διαφορετική επιστήμη σε σχέση με τη «δική τους» φιλολογία, σ εμάς δεν είναι έτσι όμως.
Συμφωνώ ως προς τον αριθμό των φιλολογικών τμημάτων ωστόσο. Απλώς εγω είμαι πιο σκληροπυρηνική. Αυστηρά μιλώντας δεν θα έδινα επαγγελματικά δικαιώματα φιλόλογου ούτε στους αποφοίτους ιστορικού- αρχαιολογικού. Όσοι τελείωσαν κατεύθυνση αρχαιολογίας ούτως ή άλλως σε μεγάλο βαθμό δεν ένιωσαν ποτέ φιλόλογοι. Φυσικά δεν έχει λογική να ιδρύεις τμήματα φιλολογικών ή «φιλολογικών» σπουδών μόνο και μόνο για να παριστάνουν οι απόφοιτοι ότι είναι φιλόλογοι, ενώ βασικά έχουν ειδικευτεί σε κάτι άλλο. Και τα τμήματα ελληνικής φιλολογίας είναι ήδη παρα πολλά και με πολλούς αποφοίτους.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες πάντως δεν έχουν απόλυτα στεγανά. Οπότε, επίσης μιας και το έθιξες στο ερωτηματολόγιο, εμένα θα μου άρεσε μια ενιαία φιλοσοφική όπου μπορείς να διαμορφώσεις πρόγραμμα ελεύθερα. Ας πούμε κάποιος που θέλει κλασικές σπουδές να κάνει κλασική γραμματεία κ ιστορία κ αρχαιολογία, ή να συνδυάσει αρχαία κ μεσαιωνική φιλοσοφία, ή να κάνει νέα ελληνικά μαζί με ιστορία ή ιστορία με πολιτική επιστήμη κοκ. Δηλαδή καταλαβαίνω ότι εχεις ενα δίκιο, ότι κάποιου μπορεί να του αρέσει η αρχαιότητα αλλά να μην θέλει τη ΝΕ γλώσσα που θυμίζει και λίγο γλωσσολογία ή να μη θέλει θεωρια λογοτεχνίας. Απλώς δεν πιστεύω ότι οι απαιτήσεις της διδασκαλίας είναι τόσο μεγάλες, που να δημιουργείται θέμα ποιότητας της δουλειάς, ώστε να χρειάζεται κατάτμηση του κλάδου.
-
@Έσπερος
Δεν έχω παρά να συμφωνήσω με αυτά που γράφεις. Ήθελα μόνο να ξανατονίσω το εξής: θεωρώ ότι είναι αδύνατο ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί, να ενημερώνεται, να έχει έτοιμες και επικαιροποιημένες σημειώσεις, εργασίες και διδακτικά σενάρια και γενικά να είναι up-to-date για 6-7 διαφορετικά διδακτικά αντικείμενα κάθε χρόνο. Εδώ χρειάζεται η εξειδίκευση ή να το πω διαφορετικά η προσήλωση στη διδασκαλία συγκεκριμένων αντικειμένων, και μ' αυτή τη λογική προτείνεται η κατάτμηση.
Μια απορία έχω μόνο: πώς γίνεται κάποιος/κάποια να συμπληρώνει ωράριο χωρίς να επιλέγει αντικείμενα? 17 χρόνια στα σχολεία, κάθε φορά που κάποιος επιλέγει ώρες, επιλέγει και μαθήματα. Άντε να γίνεται καμιά τράμπα στο ποιο τμήμα θα πάρει (πχ. το Β1, Β2, Β3) για να βολέψει το πρόγραμμα.
-
Δεν είπα ότι είναι για πέταμα το βασικό πτυχίο . Προσφέρει μια βάση αλλά από εκεί και πέρα θα σε απογειώσουν άλλα πράγματα για να γίνεις καλύτερος. Κυρίως η εμπειρία στην τάξη και η διάθεσή σου για διάβασμα .Όσο περνάνε τα χρόνια και αποκτούμε μεγαλύτερη εμπειρία στην τάξη τόσο περισσότερο λιγοστεύει μέσα μας η πεποίθηση για την αξία του πανεπιστημιακού πτυχίου. Φαντάζει μια μακρινή ανάμνηση που τη δεδομένη χρονική στιγμή προσέφερε μια βάση αλλά από εκεί και πέρα η βελτίωση ήρθε μέσα από την πράξη και την τριβη. Εννοείται αναφέρομαι σε περιπτώσεις συνειδητοποιημένων ανθρώπων που μελετούν το μάθημα τους δεν είναι αδιάφοροι. Γιατί σε όλους τους κλάδους υπάρχουν και αδιάφοροι. Εγώ πάντως αν είχα φροντιστήριο θα προτιμούσα να προσλάβω έναν καθηγητή που διδάσκει το μάθημα 15 χρόνια και ας έχει τελειώσει και άλλο τμήμα από τα να προσλάβω ακόμα και διδακτορα με μηδενική εμπειρια. Το μήνυμά μου είναι ότι η πράξη διαφέρει πολύ από τη θεωρία. Στο εξωτερικό είναι αλλιώς τα πράγματα. Υπάρχουν τα major και τα minor και μάλιστα σε επιστήμες που δεν συνδέονται πολύ μεταξύ τους. Ο βιολόγος πχ μπορεί να έχει minor στην ιστορία και να διδάσκει και τα δύο αντικείμενα. Εκεί διαφοροποιείται πολλές φορές η σχολική ύλη από την γενική επιστημονική ύλη και πολλές φορές προηγούνται στη διδασκαλία απόφοιτοι τμημάτων προσαρμοσμένα για διδασκαλία δηλαδή πχ υπάρχει μαθηματικός προορισμένος για εκπαίδευση που δεν εμβαθύνει τόσο πολύ σε όλες τις επιστημονικές περιοχές των μαθηματικών και μαθηματικός σαν το δικό μας μαθηματικό που μαθαίνει τα πάντα σε βάθος αλλά χωρίς να εστιάζει στην εκπαίδευση. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Άλλωστε τα φιλολογικά μαθήματα περιπλέκονται και διεισδύουν το ένα στο άλλο. Στα αρχαία πχ της γ κάνουν φιλοσοφία και στααρχαια α κάνουν ιστοριογραφία. Οπότε δεν μπορείς έτσι απλά να βάλεις στεγανά και ταμπέλες αποδίδοντας στον καθένα μάθημα ανάλογα με το πτυχίο του.
Μα η συζήτηση που ξεκίνησε εδώ δεν έχει να κάνει με το ποιος φιλόλογος είναι ο καλύτερος ούτε υπονόησα ποτέ ότι το πτυχίο ή ειδίκευση σε κάνει φιλολογάρα. Αυτό που κυρίως εξετάζει το ερωτηματολόγιο είναι το τυπικό κομμάτι. Είναι λογικό πτυχία 18 τμημάτων να εντάσσονται σε έναν κλάδο με την ονομασία ΠΕ02 Φιλολόγων από τη στιγμή που μόνο σε 1 από τα 18 πτυχία αναγράφεται η λέξη "φιλόλογος"? Γιατί είναι κακό να προσληφθεί κάποιος πχ. ως Ιστορικός και όχι ως Φιλόλογος? Είναι παιδαγωγικό ένας εκπαιδευτικός να προορίζεται να διδάξει 6-7 διαφορετικά μαθήματα? Είναι λειτουργικό να αποφοιτούν κάθε χρόνο χιλιάδες φιλόλογοι? Γιατί πχ. εγώ να στοχεύσω στο Φιλολογικό ή στο Ιστορικό που έχει βάση 15000 μόρια και να μην πάω σε ένα τμήμα Φιλοσοφίας που έχει 9000 μόρια?
Πρακτικά ζητήματα διερευνά το ερωτηματολόγιο. Δεν αρνείται σε καμιά περίπτωση ότι οποιοσδήποτε φιλόλογος από οποιοδήποτε τμήμα κι αν είναι ενδεχομένως να εξελιχθεί σε εξαιρετικό εκπαιδευτικό και αντίστροφα ακόμη και ο πρωτεύσας στην πιο υψηλόβαθμη φιλολογική σχολή μπορεί να καταντήσει ένας κηφήνας της εκπαίδευσης. Ωστόσο, πρέπει να αποφασίσουμε αν έχουν αξία και νόημα τα τυπικά προσόντα. Γιατί όλοι οι γιατροί Ιατρική τελειώνουν αλλά δε θα πάει ο ακτινολόγος να κάνει αναισθησία ούτε ο δερματολόγος ανάλυση ούρων, ακόμη κι αν ξέρουν πώς γίνεται.
-
@Έσπερος
Δεν έχω παρά να συμφωνήσω με αυτά που γράφεις. Ήθελα μόνο να ξανατονίσω το εξής: θεωρώ ότι είναι αδύνατο ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί, να ενημερώνεται, να έχει έτοιμες και επικαιροποιημένες σημειώσεις, εργασίες και διδακτικά σενάρια και γενικά να είναι up-to-date για 6-7 διαφορετικά διδακτικά αντικείμενα κάθε χρόνο. Εδώ χρειάζεται η εξειδίκευση ή να το πω διαφορετικά η προσήλωση στη διδασκαλία συγκεκριμένων αντικειμένων, και μ' αυτή τη λογική προτείνεται η κατάτμηση.
Μια απορία έχω μόνο: πώς γίνεται κάποιος/κάποια να συμπληρώνει ωράριο χωρίς να επιλέγει αντικείμενα? 17 χρόνια στα σχολεία, κάθε φορά που κάποιος επιλέγει ώρες, επιλέγει και μαθήματα. Άντε να γίνεται καμιά τράμπα στο ποιο τμήμα θα πάρει (πχ. το Β1, Β2, Β3) για να βολέψει το πρόγραμμα.
Το να «ειδικεύεσαι» σε μαθήματα που διδάσκεις τακτικά, είναι διαφορετικό. Και πολύ λογικό να εχεθς προτιμήσεις και συνήθειες. Ίσως επηρεάζομαι από το ότι είμαι στο Γυμνάσιο, αν ήμουν σε Λύκειο θεωρώ ότι σίγουρα θα επικαλούμουν την ειδίκευση μου για να διδάξω Λογοτεχνία και όχι φιλοσοφικά κείμενα πχ. Επίσης η εργασιακή ανασφάλεια - ευμεταβλητότητα που θέλει ανθρώπους να μετακινούνται κάθε χρόνο από σχολείο σε σχολείο ή σε διαφορετικά σχολεία, επιδεινώνει την κατάσταση, σίγουρα ειναι δύσκολο να είσαι ταυτόχρονα το ίδιο έτοιμος σε όλα τα φιλολογικά και γυμνασίου και λυκείου.
Όσο για την επιλογή, θεωρητικά μπορεί ο παλιός να πει πρώτος ότι θα ήθελε αυτά, μετά ο επόμενος τα δικά του κλπ κ να γίνουν αμοιβαίες αλλαγές. Εγω το έχω δει να γίνεται. Βασικά μια μόνο έχω δει αμετακίνητη, κατά τ άλλα ακολουθούμε μια λογική ότι λέει ο καθένας ένα που θέλει πολύ κ το σημειώνουμε κ μετά σιγά σιγά γεμίζουμε. Φυσικά γνωριζω ότι οι παλιές καραβάνες δεν θα αφήσουν την κατεύθυνση σε κάποιον νέο που θα επικαλεστεί εξειδίκευση. Αλλά αυτό θα το θεωρούσα ζήτημα νοοτροπίας και όχι νόμου.
-
Όποιος είναι ο παλιότερα τοποθετηθείς οργανικά συμπληρώνει πρώτος ωράριο με την έννοια ότι δεν θα χρειαστεί να πάει σε άλλο σχολείο και δεν διαλέγει μόνος του τι μαθήματα θα πάρει. Συμφωνώ με τον εσπερο σε αυτό. Θα γίνει συζήτηση των φιλολόγων και μεταξύ τους θα συμφωνήσουν τα μαθήματα. Νομίζω υποτιμούμε τον παράγοντα διείσδυσης του ενός φιλολογικού μαθήματος στο άλλο . Σας ανέφερα παραδείγματα και υπάρχουν και άλλα. Στο κάτω κάτω μάθημα κάνουμε στο γυμνάσιο και στο λύκειο, δεν κάνουμε στο πανεπιστήμιο. Θεωρώ και εγώ ότι είναι υπερβολική η κατάτμηση. Εξήγησα ότι δεν γίνεται και για τεχνικούς λογους. Οι περισσότεροι σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούν να συμπληρώσουν καν ωράριο και θα υπάρξουν μετακινήσεις σε πολλά σχολεία και θα δημιουργηθεί απίστευτο αλαλούμ με προγράμματα, οργανικές θέσεις και πολλά άλλα.Θα μπορούσα όμως να συζητήσω τυχόν μείωση των τμημάτων σε όλη την Ελλάδα γιατί πλέον είναι πολλά.
-
Δεν έχω αλλάξει πολλά σχολεία στην πορεία μου ως τώρα, 4-5 περίπου. Δε συνάντησα ωστόσο πουθενά τόση κατανόηση κατά την κατανομή των μαθημάτων. Έχω ζήσει σκηνές όπου οι 2-3 παλαιότεροι φιλόλογοι άφηναν ένα χαρτάκι με τα μαθήματα-τμήματα που θα έπαιρναν και εμείς οι υπόλοιποι μοιράζαμε (πάλι με σειρά παλαιότητας) ό,τι είχε μείνει. Χρειάστηκε να περάσουν 5 χρόνια στο ίδιο σχολείο για να καταφέρω να πάρω ένα μάθημα αρχαίων στην α΄λυκείου. Μέχρι τότε έκανα γλώσσα και ιστορία. Τέλος πάντων. Ενδεχομένως να ήμουν απλά άτυχος αλλά ακούω και από άλλους συναδέλφους ότι τα πράγματα έτσι είναι σχεδόν παντού.
Όσο τα φιλολογικά μαθήματα δε συσχετίζονται άμεσα και αποκλειστικά με συγκεκριμένα πτυχία και ειδικεύσεις παραμένουν ευάλωτα. Αν πχ. το μάθημα της Ιστορίας είχε αποδοθεί αποκλειστικά σε αποφοίτους ομότιτλων τμημάτων, θα τολμούσε κανείς να το βάλει α΄ανάθεση στους Κοινωνιολόγους? Τελευταία ακούγεται ότι και η Λογοτεχνία μπορεί να δοθεί β΄ ανάθεση τους ξενόγλωσσους. Γι' αυτό θεωρώ σημαντική την κατάτμηση.
Τώρα σχετικά με τα προβλήματα που θα προκύψουν σε οργανικές, ωράρια και μεταθέσεις, συμφωνώ. Είναι όμως αναγκαίο κακό. Σε μερικά χρόνια θα εξομαλυνθεί η κατάσταση, σε συνδυασμό βέβαια με την απαραίτητη μείωση των εισακτέων στα φιλολογικά τμήματα.
-
Δεν έχω αλλάξει πολλά σχολεία στην πορεία μου ως τώρα, 4-5 περίπου. Δε συνάντησα ωστόσο πουθενά τόση κατανόηση κατά την κατανομή των μαθημάτων. Έχω ζήσει σκηνές όπου οι 2-3 παλαιότεροι φιλόλογοι άφηναν ένα χαρτάκι με τα μαθήματα-τμήματα που θα έπαιρναν και εμείς οι υπόλοιποι μοιράζαμε (πάλι με σειρά παλαιότητας) ό,τι είχε μείνει. Χρειάστηκε να περάσουν 5 χρόνια στο ίδιο σχολείο για να καταφέρω να πάρω ένα μάθημα αρχαίων στην α΄λυκείου. Μέχρι τότε έκανα γλώσσα και ιστορία. Τέλος πάντων. Ενδεχομένως να ήμουν απλά άτυχος αλλά ακούω και από άλλους συναδέλφους ότι τα πράγματα έτσι είναι σχεδόν παντού.
Όσο τα φιλολογικά μαθήματα δε συσχετίζονται άμεσα και αποκλειστικά με συγκεκριμένα πτυχία και ειδικεύσεις παραμένουν ευάλωτα. Αν πχ. το μάθημα της Ιστορίας είχε αποδοθεί αποκλειστικά σε αποφοίτους ομότιτλων τμημάτων, θα τολμούσε κανείς να το βάλει α΄ανάθεση στους Κοινωνιολόγους? Τελευταία ακούγεται ότι και η Λογοτεχνία μπορεί να δοθεί β΄ ανάθεση τους ξενόγλωσσους. Γι' αυτό θεωρώ σημαντική την κατάτμηση.
Τώρα σχετικά με τα προβλήματα που θα προκύψουν σε οργανικές, ωράρια και μεταθέσεις, συμφωνώ. Είναι όμως αναγκαίο κακό. Σε μερικά χρόνια θα εξομαλυνθεί η κατάσταση, σε συνδυασμό βέβαια με την απαραίτητη μείωση των εισακτέων στα φιλολογικά τμήματα.
Εγω προσωπικά είμαι τξς αποψης ότι χίλιες φορές να εχεις προσωπικό σε ένα σχολείο κι ας κάνει και β αναθέσεις. Όχι να χρησιμοποιείς τις β αναθέσεις για να μην παίρνεις καθηγητές αλλά αν ας πούμε λείπουν 4 ώρες ιστορία, θεωρώ καλύτερο για την εύρυθμη λειτουργία να του σχολείου να τις πάρει ο ξενόγλωσσος καθηγητής αυτού του σχολείου, παρα να έρθει ένας άλλος που θα κάνει απλώς για δυο μέρες ένα δίωρο και θα φεύγει. Το σχολείο χρειάζεται παιδαγωγική ηρεμία, συνεργασία και ομαδικότητα. Και δεν πιστεύω ότι ένας καθηγητής ξένης φιλολογίας κάνει ιστορία χειρότερα από έναν φιλόλογο που θέλει αποστήθιση για «να μάθουν τα παιδιά να εκφράζονται». Μιλώντας καθαρα πρακτικά, το σχολείο μιυ πχ με 12 τμήματα, έχει 24 ώρες Ιστορίας. Ένας με 23 ώρες και υπερωρία δλδ, το εύκολο σενάριο. Ένας με 18 ωρες, 6 ώρες αδιάθετες, το ζόρικο αλλά εξίσου πιθανό σενάριο, Που τις κάνει ποιος; Θα έρθει για 6 ώρες ο ιστορικός άλλου σχολείου; Υπερβολικό μπέρδεμα. Άσε που αν ισχυε κάτι τέτοιο, και η Ιστορία ήταν ξέχωρη από τα φιλολογικά, απλώς θα την είχε β ανάθεση οποιοδήποτε άλλος πχ κοινωνιολόγος, μη σου πω και γεωγράφος κατά τα ξένα ήθη που αντιγράφουμε κατά το δοκούν.
(Ελπίζω να μην
θεωρείς ότι ακυρώνουμε τον προβληματισμό σου. Υποθέτω ότι η ανταλλαγή απόψεων σου ειναι χρήσιμη γενικα για την εργασθα. Θα μ ενδιέφερε, οπότε κρίνεις σωστό, να μας πεις αν εχεις κάνει με συναδέλφους τετοια συζήτηση κ τι άποψη έχουν)
-
Εγώ πάλι θα προτιμούσα να έρθει ένας ιστορικός να πάρει τις 6 ώρες. Αλλά ιστορικός, με γνώσεις όχι μόνο πάνω στο αντικείμενο αλλά και τη διδακτική του. Ένας καλός ιστορικός, καλά προετοιμασμένος και με αγάπη για το αντικείμενό του, θα απογείωνε το μάθημα. Αν έχουμε αποδεχτεί ότι η ιστορία "είναι απλά αποστήθιση", τότε ας έρθει και ο περιπτεράς της γειτονιάς να το κάνει, δε με νοιάζει. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι η μετακίνηση, το σπαστό ωράριο, τα δυο και τρία σχολεία δεν είναι μια ιδανική κατάσταση. Το ερώτημα ωστόσο που πρέπει να απαντήσουμε είναι για μένα το εξής: είμαστε λειτουργοί ή επαγγελματίες, είμαστε δάσκαλοι ή διεκπεραιωτές πληροφοριών;
Δε φαντάζεσαι πόσο πολύτιμα βρίσκω τα σχόλιά σας. Είμαι ευτυχής που έχω την ευκαιρία να λαμβάνω ανατροφοδότηση για την έρευνά μου κατά την εξέλιξή της. Σας ευχαριστώ!
-
Η ιδέα σου πάντως προϋποθετει και αλλαγή νοοτροπίας ως προς το αντικείμενο της φιλολογίας εν γενει. Όσο υπάρχει η συντηρητική άποψη ότι η αρχαιότητα είναι η κορωνίδα της φιλολογίας, φαντάζεσαι τι περίπλοκο θα ήταν να υπάρχει υποκλαδος με ειδίκευση στα αρχαία και άλλος με ειδίκευση τα νέα κοκ; Επειδή έχω τελειώσει ΜΝΕΦ και ξέρω ότι μας θεωρούσαν β διαλογής, ότι πήγαμε εκεί για ευκολια και δεν ξέρω κι εγω τι (λες κι ήταν πιο «εύκολα» από τα αρχαία κάτι υπεραττικίζοντα Βυζαντινά….), δεν μπορώ να φανταστώ να μεταφέρεται και στον επαγγελματικό χώρο τετοια διαίρεση με επίσημη σφραγίδα. Αν ξεφύγουμε από τη λογική της ενιαίας ελληνικής φιλολογίας και το δούμε πιο διαθεματικά: κλασικές σπουδές ως ενιαίο σύνολο που ειδικεύεσαι μετά αν θες σε λογοτεχνία, ιστορία, αρχαιολογία, φιλοσοφία κοκ ή κλασική και βυζαντινή γραμματεία ως σύνολο, ή μεσαιωνική-πρώιμη νεότερη (λογοτεχνία, ιστορία, ζωγραφική κοκ), και δεχτούμε ότι αυτά είναι συγγενή αλλά διακριτά πεδία, που κανένα δεν είναι ανώτερο και κατώτερο ή εύκολο και δύσκολο, θα μπορούσε να σταθεί και μια τετοια διάκριση. Αλλιώς, μόνο πρόβλημα θα δημιουργούσε.
-
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Μη ξεχνάς όμως ότι η Φιλοσοφική από την ίδρυσή της είχε ως βασικό αντικείμενό της τη διδασκαλία των αρχαίων. Αν δε διασπαστεί και αυτονομηθεί η μελέτη της ελληνικής γλώσσας (αλλά και των άλλων επιστημών), θα συνεχίσει να θεωρείται ότι τα αρχαία είναι η κορωνίδα της φιλολογίας, με όλες τις επακόλουθες στρεβλώσεις. Γι' αυτό νομίζω ότι η κατάμτηση θα λειτουργήσει ευεργετικά. Κάτι τέτοιο προβλεπόταν και στον νόμο του 1984 αλλά τελικά δεν εφαρμόστηκε.
Κοίτα, κάποιες χαζομαρούλες σχετικά με την ανωτερότητα / κατωτερότητα των πτυχίων ποτέ δε θα εξελειφθούν. Όλοι θέλουμε να χαϊδεύουμε τον εγωισμό μας ότι έχουμε βγάλει ένα τμήμα κατά τι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Αυτό συχνά συμβαίνει ακόμη και ανάμεσα σε ίδια ακριβώς τμήματα. Εγώ πχ. όσο φοιτούσα στο κλασικό του ΑΠΘ άκουγα ότι αυτό είναι δυσκολότερο από το αντίστοιχο του ΕΚΠΑ, διότι έχει πτυχιακά μαθήματα.
-
Αρκετά είναι τα δεινά της εκπαίδευσης αυτή την εποχή, ας μην μιλάμε τώρα και για διάσπαση του κλάδου των φιλολόγων... Αυτό μας έλειπε...Πάμε δηλαδή να προσθέσουμε προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Αν υπήρχε σύμπνοια στον κλάδο μια χαρά θα τα βρίσκαμε, αλλά... Θέλετε να γίνουμε ΠΕ02.01, ΠΕ02.02, κλπ; Έτσι θα λυθούν τα θέματα; Δεν νομίζω.
-
Αρκετά είναι τα δεινά της εκπαίδευσης αυτή την εποχή, ας μην μιλάμε τώρα και για διάσπαση του κλάδου των φιλολόγων... Αυτό μας έλειπε...Πάμε δηλαδή να προσθέσουμε προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Αν υπήρχε σύμπνοια στον κλάδο μια χαρά θα τα βρίσκαμε, αλλά... Θέλετε να γίνουμε ΠΕ02.01, ΠΕ02.02, κλπ; Έτσι θα λυθούν τα θέματα; Δεν νομίζω.
Συμφωνώ.
-
Γειά σας.
Η εξειδίκευση να μην αποτελεί κριτήριο οργανικότητας αλλά προτεραιότητα επιλογής διδασκαλίας στη σχολική μονάδα.
Σε πολλά σχολεία αυτό γίνεται όταν επικρατεί η συναδελφική αλληλεγγύη...
ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ.
Γνωρίζω περιπτώσεις φιλολόγων που δεν διδάσκουν Ιστορία επί πολλά έτη ενώ είναι αντίστοιχων τμημάτων.
Γίνεται και στους ΠΕ04 και ΠΕ03 εσφαλμένη επιλογή για λόγους συμπλήρωσης ωραρίου ή ....
Να είστε καλά.
-
Ναι η ειδίκευση θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σε μια σωστή συναδελφική συνεννόηση. Θα μπορούσε να υπάρχει απλώς μια οδηγία.
Εγω αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι αν ο συνάδελφος έχει αντιληφθεί αυτό να είναι ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί πολλούς εκπαιδευτικούς σε βαθμό που να επηρεάζει την επαγγελματική ικανοποίηση τους και την ποιότητα της διδασκαλίας τους και κατ’ επέκταση αν αυτό πιστεύει ότι κάνει διαφορα και σ αυτό που προσφέρεται στους μαθητες. Η δική μου αίσθηση είναι ότι η παιδαγωγική- επιστημονική ταυτότητα του καθενός είναι που επηρεάζει το μάθημα που κάνει. Αν θες να είσαι συντηρητικός σαν φιλόλογος της προηγούμενης χιλιετίας, αν θες να κανεις κάτι πιο βιωματικό, αν ενημερώνεσαι για νέες μεθόδους διδασκαλίας, αυτά είναι άσχετα με την ειδίκευση.
Επιπλέον δεν μπορώ να φανταστώ πόσο ποιοτικό μάθημα θα κάνει και ποσο ευχαριστημένος θα είναι από την εργασία του αυτός που πρέπει να μετακινηθεί σε 4-5 σχολεία για να καλυψει τις ώρες του με βάση την εξειδίκευσή του.
Το πρόβλημα της δίκαιης και ισορροπημένης κατανομής μαθημάτων, που καταλαβαίνω ότι ήταν ο αρχικός προβληματισμός του συναδέλφου, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στο ότι έχουμε προσωπικό μετακινούμενο από περιοχή σε περιοχή, από σχολείο σε σχολείο και σε διάφορους τύπους σχολείων. Δευτερευόντως οφείλεται στη νοοτροπία του «παλαιου» που έχουν πολλοί ακόμα, ελπίζω εμείς οι νέοι όταν γίνουμε παλιοί να μην την έχουμε. Αν τα σχολεία είχαν γενικα μόνιμο προσωπικό και σταθερή σύνθεση, θα υπήρχε η δυνατότητα να γίνονται οι σωστές συνεννοήσεις και ο καθένας να παγιώσει κάποιες σταθερές στα μαθήματα που παίρνει έτσι ώστε και οι προτιμήσεις του να καλύπτονται, και επιστημονικά να νιώθει πιο ασφαλής και να μην χρειάζεται να φτιάχνει συνεχώς νέο υλικό για όλα.
-
Εγω αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι αν ο συνάδελφος έχει αντιληφθεί αυτό να είναι ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί πολλούς εκπαιδευτικούς σε βαθμό που να επηρεάζει την επαγγελματική ικανοποίηση τους και την ποιότητα της διδασκαλίας τους και κατ’ επέκταση αν αυτό πιστεύει ότι κάνει διαφορα και σ αυτό που προσφέρεται στους μαθητες.
Δε θέλω να αποκαλύψω λεπτομέρειες από τα συγκεντρωτικά ποσοστά που έχω έως τώρα στο ερωτηματολόγιο (κοντά στις 100 συμμετοχές). Θα πω μόνο ότι -παρότι περίμενα πως θα είναι κάπως έτσι η τάση - με έχουν εκπλήξει τα υψηλότατα ποσοστά συμφωνίας (σε ορισμένες περιπτώσεις πάνω από 80%) στις ερωτήσεις που συσχετίζουν την κατανομή των μαθημάτων με την εργασιακή ικανοποίηση.
Ειλικρινά σε ζηλεύω που έχεις βρεθεί σε Συλλόγους όπου η κατανομή των φιλολογικών μαθημάτων γίνεται γρήγορα, όμορφα και αρμονικά. Φέτος επί 10 μέρες παλεύαμε να καταλήξουμε σε μια κοινά αποδεκτή κατανομή. Κάθε Σεπτέμβρη με όποιον/όποια συνάδελφο/συναδέλφισσα μιλήσω από οποιαδήποτε πόλη, λίγο πολύ μια γκρίνια θα την ακούσω.
Μια οδηγία για κατά προτεραιότητα κατανομή των μαθημάτων ανάλογα με την ειδίκευση δεν είναι καθόλου κακή. Πάλι όμως αυτό προϋποθέτει κατάτμηση, έστω και ονομαστική.
-
Δεν γίνεται πάντα αρμονικά στο σχολείο μου. Απλώς είμαστε κάποιοι υποχωρητικοί και κάποιοι (1, ελαφρώς άλλη 1) πιο απαιτητικοί. Κι εγω πολλές φορές βρίσκομαι με αντικείμενα που δεν θέλω. Απλώς το κριτήριο μου δεν είναι η ειδικότητα μου. Κριτήριο είναι για μένα αν έχω πολλά διαφορετικά αντικείμενα πχ. Με πειράζει να έχω 1 αντικείμενο μόνο σε ένα τμήμα και συνολικά 6-7 διαφορετικά. Κριτήριο είναι ο συνάδελφος με τον οποίο θα διδάξουμε το ίδιο μάθημα (δεν θέλω να με αγχώνει αν τρέχει πολύ ή να κόβει μαθητες από χομπι και να εξετάζω μαζί τον Σεπτέμβριο παιδιά που εγω δεν έχω κόψει). Κριτήριο είναι να κρατήσω κάποια τμήματα που έχουμε δουλέψει καλά κλπ. Από αυτά αντλώ μεγάλη εργασιακή ικανοποίηση. Όταν πάω να διδάξω όμως τους Ακρίτες στην ιστορία της β γυμνασίου ή τον Ερωτόκριτο στα κείμενα της Γ, που είναι ο,τι πλησιέστερο στην ειδικότητα μου, ενώ τα προετοιμάζω με κέφι, δεν αντλώ πάντα ικανοποίηση γιατί οι μαθητες δεν συγκινούνται, όσο κι αν μιλάω με ενθουσιασμό γι αυτά. Η επαγγελματική ικανοποίηση είναι κάτι πολύ σύνθετο. Δεν με εκπλήσσει να συνδυάζεται με τις προτιμήσεις στα μαθήματα. Με εκπλήσσει να ταυτίζεται η ειδίκευση στο παν/μιο με τα διδασκόμενα αντικείμενα, ενώ μπορεί να απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους ως προς τη μεθοδολογία και τους στόχους.
Εντωμεταξύ εγω φέτος πέτυχα την καλύτερη κατανομή ίσως της όλης πορείας μου και στο μάθημα μπαίνω σέρνοντας τις μισές ώρες γιατί το τμήμα που διακαώς διάλεξα φέτος να κάνω πολλές ώρες, από εκεί που πέρσι είχαμε ωραιότατη σχέση, φέτος έγινε θηριοτροφειο. Γι αυτό δεν θα ξαναπώ μεγάλη κουβέντα για τη μοιρασιά…
-
Δε θέλω να αποκαλύψω λεπτομέρειες από τα συγκεντρωτικά ποσοστά που έχω έως τώρα στο ερωτηματολόγιο (κοντά στις 100 συμμετοχές). Θα πω μόνο ότι -παρότι περίμενα πως θα είναι κάπως έτσι η τάση - με έχουν εκπλήξει τα υψηλότατα ποσοστά συμφωνίας (σε ορισμένες περιπτώσεις πάνω από 80%) στις ερωτήσεις που συσχετίζουν την κατανομή των μαθημάτων με την εργασιακή ικανοποίηση.
Νομίζω ότι αυτό ήταν πάνω κάτω αναμενόμενο. Όταν έχουμε τα αντικείμενα που θέλουμε, είμαστε περισσότερο ικανοποιημένοι. Δεν υπάρχει καμία έκπληξη ως προς αυτό. Δεν θεωρώ όμως ότι για όλους το βασικό κριτήριο επιλογής είναι η ειδίκευση.
Θέλω να προσθέσω, λοιπόν, ότι υπάρχουν και άλλες παράμετροι για την κατανομή των αντικειμένων. Για αρκετούς, το ποια αντικείμενα προτιμούν σχετίζεται και με τις εξετάσεις. Για να εξηγηθώ: αυτή τη στιγμή οι διαφωνίες στην κατανομή στο λύκειο σχετίζονται με τα μαθήματα που είναι ή δεν είναι στην τράπεζα θεμάτων. Σφαγή γίνεται για το ποιος θα πρωτοπάρει τα αρχαία γενικής και τη φιλοσοφία της Β'! Κάτι παρόμοιο γινόταν πριν από μερικά χρόνια στο γυμνάσιο, όλοι/ες ήθελαν τα αρχαία γιατί δεν ήταν εξεταζόμενο μάθημα.
Θεωρώ ότι η συσχέτιση της εργασιακής ικανοποίησης και της κατανομής μαθημάτων με ΜΟΝΟ κριτήριο την ειδίκευση είναι τρομερά μονοδιάστατη και συσκοτίζει την πολυπλοκότητα της δουλειάς μας. Το ερωτηματολόγιο όμως δεν αφήνει κάποιο περιθώριο για άλλου τύπου ερμηνείες: προτιμάτε το αντικείμενο της ειδίκευσής σας με τράπεζα θεμάτων ή αντικείμενο άλλης ειδίκευσης με περισσότερη ελευθερία κινήσεων; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια τέτοια ερώτηση.
ΥΓ. Προφανώς και δεν είναι η τράπεζα θεμάτων η μόνη δυσκολία. Θα μπορούσε να υπάρχει ερώτηση τύπου: Προτιμάτε το αντικείμενο της ειδίκευσής σας και ας πηγαίνετε σε 2 ή και 3 σχολεία ή αντικείμενα άλλης ειδίκευσης αλλά να είστε σε ένα σχολείο;
-
Προβλέπονται και αυτές οι παράμετροι στο ερωτηματολόγιο. Αναφέρω για παράδειγμα τις ερωτήσεις Β13-19. Δεν εξετάζεται μόνο η σχέση κατανομή - ειδίκευση. Ενδεικτικά για την Τράπεζα Θεμάτων να σημειώσω ότι μόλις το 11% δηλώνει ότι επηρεάζει την επιθυμία τους να επιλέξουν κάποια μαθήματα.
-
Προβλέπονται και αυτές οι παράμετροι στο ερωτηματολόγιο. Αναφέρω για παράδειγμα τις ερωτήσεις Β13-19. Δεν εξετάζεται μόνο η σχέση κατανομή - ειδίκευση. Ενδεικτικά για την Τράπεζα Θεμάτων να σημειώσω ότι μόλις το 11% δηλώνει ότι επηρεάζει την επιθυμία τους να επιλέξουν κάποια μαθήματα.
Για εμένα, δεν υπάρχει ιεράρχηση των κριτηρίων προτίμησης μαθημάτων στο ερωτηματολόγιο. Προφανώς και οι περισσότεροι θέλουμε να κάνουμε τα μαθήματα που αντιστοιχούν στην ειδίκευσή μας. Το θέμα είναι το προτιμούμε περισσότερο από άλλες παραμέτρους; Γιατί αν με ρωτήσεις αν θέλω να κάνω ιστορία, ως ιστορικός θα σου πω ένα γενικό ναι. Αν με ρωτήσεις όμως αν προτιμώ να κάνω αρχαία στο σχολείο τοποθέτησης ή ιστορία με διάθεση, θα σου πω αρχαία στο σχολείο τοποθέτησης. Αν με ρωτήσεις ιστορία στα 50 χμ από το σπίτι μου ή αρχαία στα 5χμ, μάντεψε, εννοείται αρχαία στα 5χμ, τι έκπληξις! Αν με ρωτήσεις σκέτο "είναι η τράπεζα θεμάτων κριτήριο για το τι μάθημα θα πάρεις;", θα σου πω όχι. Ως ιστορικός πάλι, θα σου πω ότι χίλιες φορές γλώσσα/λογοτεχνία με τράπεζα παρά ιστορία με τράπεζα. Χωρίς τράπεζα, εννοείται ότι προτιμώ ιστορία με κλειστά μάτια. Αυτά όμως δεν φαίνονται πουθενά στο ερωτηματολόγιο, ότι η προτίμησή μου κάθε φορά εξαρτάται από παραπάνω από μια παραμέτρους.
Τα κριτήρια βάσει των οποίων επιθυμούμε κάποια μαθήματα περισσότερο από κάποια άλλα είναι πολλαπλά και δεν είναι αλληλοαποκλειόμενα. Θεωρώ ότι πας να βγάλεις με το ζόρι ότι η ειδίκευση είναι καθοριστική για την προτίμησή μας, αλλά η δική μου εμπειρία δείχνει μια πολύ πιο πολύπλοκη πραγματικότητα.
-
Θεωρώ ότι πας να βγάλεις με το ζόρι ότι η ειδίκευση είναι καθοριστική για την προτίμησή μας, αλλά η δική μου εμπειρία δείχνει μια πολύ πιο πολύπλοκη πραγματικότητα.
Αυτό που εγώ πιστεύω είναι ότι η ειδίκευση θα έπρεπε να είναι καθοριστική για την προτίμησή μας. Κατά τ' άλλα, δεν πάω "να βγάλω κάτι". Ο κάθε συνάδελφος ελεύθερα απαντά.
Αντιλαμβάνεσαι φυσικά ότι μια ερώτηση που ταυτόχρονα να περιλαμβάνει τόσες υποθέσεις δεν είναι ερώτηση αλλά σενάριο. Εμένα πχ. μπορεί να μη μου αρέσει να ξυπνάω πρωί, γι' αυτό δεν παίρνω μαθήματα προσανατολισμού αλλά ιστορίες και φιλοσοφίες ώστε να πηγαίνω στο σχολείο 4η, 5η ώρα. Έπρεπε κι αυτό να προβλεφθεί με ερώτηση?
Το έγραψα και πιο πάνω: το ερωτηματολόγιο εξετάζει το τυπικό κομμάτι της συζήτησης σε συνθήκες ιδανικές: Ένας/Μία εκπαιδευτικός, με ένα συγκεκριμένο πτυχίο, υπηρετεί με πλήρες ωράριο σε ένα σχολείο. Ποια μαθήματα θα έπρεπε ή θα ήθελε ή θα προτιμούσε να αναλάβει και πόση σημασία έχει αυτό για τον ψυχισμό του;
Ευχαριστώ για την ανατροφοδότηση
-
Λες ότι η ειδίκευση θα έπρεπε να είναι κριτήριο για την επιλογή.
Τι σημαίνει όμως «θα έπρεπε»; Δεν είναι σαν να βάζεις στεγανά; Γιατί ο κλασικός φιλόλογος «θα πρέπει» να προτιμά αρχαία από νέα; Κατ αρχας η λογοτεχνική ανάλυση είναι λογοτεχνική ανάλυση. Είτε κοιτάς ένα αρχαίο είτε νέο είτε μεταφρασμένο. Τα συμφραζόμενα αλλάζουν, αλλά αν σου αρέσει να αναλύεις λογοτεχνία, σου αρέσουν όλα. Αν από όλα τα αρχαία βέβαια προτιμάς την ιστοριογραφία ή τη ρητορική ή τη φιλοσοφία, ναι καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην σου αρέσει η λογοτεχνική ερμηνεία άρα μ αυτή τη λογική ίσως να μην σου αρέσει και ο Όμηρος ή το Δράμα. Ή το ανάποδο, εμένα δεν μου φαίνεται το ίδιο η Αντιγονη με τον Αριστοτελη πχ, σαφώς προτιμώ το πρώτο. Τέλος πάντων, θέλω να πω ότι βλέπεις κάπως στενά την έννοια της ειδίκευσης. Ειδίκευση μέσα στο πτυχίο σημαίνει ότι το χ σου αρέσει περισσότερο από το ψ. Το πτυχίο ειναο δομημένο έτσι ώστε να μην σημαίνει και ότι το χ το κατέχεις καλύτερα από τπ ψ. Ειδίκευση στο μεταπτυχιακό σημαίνει ότι το χ το γνωρίζεις καλύτερα, αλλά προφανώς εχεις τις βασικές γνώσεις και για το ψ γιατί αλλιώς δεν θα έπαιρνες πτυχίο.
Όταν πάμε στα άλλα τμήματα, είναι διαφορετικά και φαντάζομαι θα κανεις υπόψη και αυτήν την διάκριση με βάση τη σχολή αποφοίτησης αυτών που απάντησαν.
-
Δεν καταλαβαίνω σε τι διαφωνούμε. Κάποιες βασικές (και όχι μόνο) γνώσεις προφανώς και θα είναι κοινές. Η εξοικείωση με τη θεματική και το αντικείμενο είναι που απαιτεί την εξειδίκευση. Έτσι πχ, εσύ θα κάνεις λογοτεχνική ανάλυση σε ένα νοελληνικό κείμενο, όχι γιατί δεν μπορείς σε ένα αρχαίο αλλά γιατί έχεις εξειδικευτεί στα ιδιαίτερα συμφραζόμενα της μεσαιωνικής και σύγχρονης λογοτεχνικής περιόδου, κι εγώ σε ένα αρχαίο κείμενο, όχι γιατί δεν μπορώ σε ένα νεοελληνικό αλλά γιατί έχω μάθει να κινούμαι καλύτερα μέσα στην αρχαία λογοτεχνική παράδοση. Όμως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη λογοτεχνική ανάλυση σαν ένα ενιαίο εργαλείο που εφαρμόζεται στα πάντα αδιάκριτα. Με αυτή τη λογική και οι ξενόγλωσσοι κάνουν λογοτεχνική ανάλυση στον Σαίξπηρ και στον Πόε. Να διδάξουν λοιπόν κι αυτοί Σοφοκλή και Καβάφη;
-
Να σου πω την αλήθεια, έτσι όπως διδάσκονται τα νέα ελληνικά με αποσπάσματα, ασχέτως ιστορικότητας και λογοτεχνικής αξίας, πιο κοντά στις σπουδές μου θεωρώ το να αναλύω Όμηρο.
Όταν στη λογοτεχνία του Γυμνασίου αναλύουμε το διήγημα του Τσέχοφ ή του Καλβινο, σημαίνει ότι θα έπρεπε να είχαμε γνώσεις ιταλικής ή ρωσικής λογοτεχνίας; Τα αναλύουμε λιγότερο σωστά, για τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου μαθήματος, σε σχέση με το πώς αναλύουμε τον Καζαντζακη ή τη Ζωρζ Σαρη (την οποία μάλιστα, ως «παιδική λογοτεχνία», δεν έχουμε διδαχτει στη σχολή);
Θεωρείς δλδ ότι για τους διδακτικούς στόχους του σχολείου, ακόμα και των μαθημάτων κατεύθυνσης, η ειδίκευση είναι τόσο κρίσιμη ως προς το διδακτικό όφελος; Οι μαθητες δλδ χάνουν κάτι αν τους διδάξει Γλώσσα ο απόφοιτος του Ιστορικού ή Αρχαία ο απόφοιτος του ΜΝΕΦ; Και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβολου, εγω από το ΜΝΕΦ που είχα πάρει 9 - 10 σε όλα τα αρχαία της σχολής, που τα περισσότερα ήταν συνδιδασκαλιες με το κλασικο, είμαι λιγότερο κατάλληλη να κάνω αρχαία σε σχέση με τη συμφοιτητρια μου του κλασικού που έπαιρνε 7-8; Κάποιος που έγραψε στον ΑΣΕΠ ιστορία το ίδιο με τον απόφοιτο του ιστορικού, είναι λιγότερο καλός; Μήπως είναι κάπως επικίνδυνο να ψάχνουμε για κριτήρια διακρίσεων μεταξύ μας, άνευ ουσιαστικού λόγου;
-
Νομίζω το ξεψαχνίζεις υπερβολικά. Η όλη συζήτηση ξεκίνησε από τα τυπικά προσόντα και τον προσανατολισμό του κάθε πτυχίου. Το φιλολογικό τμήμα έχει δύο "σχολικές" ειδικεύσεις: κλασικό - νεοελληνικό. Οι βάσεις του πτυχίου είναι κοινές. Η ειδίκευση προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Δε γνωρίζω πότε πήρες το πτυχίο. Εγώ περίπου 25 χρόνια πριν. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Με αφορμή την έρευνα που κάνω μελέτησα τα ΠΣ όλων των φιλολογικών τμημάτων. Ειλικρινά, βλέποντας πχ τι μαθαίνουν οι φοιτητές του τμήματος Ιστορίας, πόσα διδακτικά σενάρια, πόσες πρακτικές, ντρέπομαι να ξαναμπώ να διδάξω Ιστορία.
-
Είναι λογικό πτυχία 18 τμημάτων να εντάσσονται σε έναν κλάδο με την ονομασία ΠΕ02 Φιλολόγων από τη στιγμή που μόνο σε 1 από τα 18 πτυχία αναγράφεται η λέξη "φιλόλογος"?
Ναι, είναι. Διότι οι απόφοιτοι και των δεκαοκτώ τμημάτων, κι όχι μόνον του ενός, είναι τύποις και ουσία φιλόλογοι. Τόσο απλό. Αν ενοχλούνται οι του ενός τότε να κάνουν διάβημα στο υπουργείο ότι κατέχουν το ISO2001, ή το clopyright πες, της λέξεως φιλόλογος.
-
Νομίζω το ξεψαχνίζεις υπερβολικά. Η όλη συζήτηση ξεκίνησε από τα τυπικά προσόντα και τον προσανατολισμό του κάθε πτυχίου. Το φιλολογικό τμήμα έχει δύο "σχολικές" ειδικεύσεις: κλασικό - νεοελληνικό. Οι βάσεις του πτυχίου είναι κοινές. Η ειδίκευση προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Δε γνωρίζω πότε πήρες το πτυχίο. Εγώ περίπου 25 χρόνια πριν. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Με αφορμή την έρευνα που κάνω μελέτησα τα ΠΣ όλων των φιλολογικών τμημάτων. Ειλικρινά, βλέποντας πχ τι μαθαίνουν οι φοιτητές του τμήματος Ιστορίας, πόσα διδακτικά σενάρια, πόσες πρακτικές, ντρέπομαι να ξαναμπώ να διδάξω Ιστορία.
Το 2001-2005 που τελείωσα τη Φιλολογία στο ΕΚΠΑ, το τμήμα ήταν ένα τσίρκο και τα μισά μέλη ΔΕΠ σούργελα. Συγνώμη που τα λέω έτσι χύμα. Αν μαζευτούν κι άλλοι απόφοιτοι και θυμηθούμε ονόματα και περιγράψουμε καταστάσεις, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Και για να είμαι ειλικρινής, μ αυτές τις συνθήκες το πτυχίο αυτού του τμήματος τότε ήταν ντροπή. Ευτυχώς αργότερα άλλαξαν τα πράγματα.
Η Ιστορία του ΕΚΠΑ απ όσο γνωριζω, ίσως ήταν ελαφρώς καλύτερη (δηλαδή λιγότερο τσίρκο) αλλά κι εκεί η παπαγαλία πήγαινε σύννεφο. Σενάρια διδασκαλίας κλπ δεν έκανε κανένας.
Αν θελουμε να είμαστε και ακόμα πιο ειλικρινείς, όσοι είμαστε μιας κάποιας γενιάς και πίσω, δεν έχουμε κάνει ούτε σοβαρή διδακτική μεθοδολογία κι αν κρίνω και από το τσίρκο ππυ ήταν το ΦΠΨ, ούτε εκεί
εκείνοι ειχαν κάνει. Μακάρι να ήταν αλλιώς στις άλλες φιλοσοφικές, υποθέτω πώς ήταν γιατί γνωριζω ότι επιστημονικά οι διδάσκοντες και στη Θες/νίκη και την Κρήτη και τα Γιάννενα ήταν πολύ σοβαρότερες παρουσίες από τους αντίστοιχους της Αθήνας.
Η σχολική διδασκαλία των φιλολογικών δεν έχει καμία σχέση με την επιστήμη που διδασκόμαστε στις σχολές. Ασχολήθηκε κανένας σοβαρός άνθρωπος στο παν/μιο με την μετατροπή μετόχων σε προτάσεις ή την
αλλαγή είδους υποθετικού λόγου; Όχι βέβαια και πολύ καλά έκανε, γιατί άλλη είναι η ουσια του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Έμαθε κανεις στο παν/μιο
τα αρχαία που του χρειάζονται για να διδάξει άγνωστο; έμαθε κανεις στο παν/μιο τους γελοίους τυφλοσουρτες της Γλώσσας των πανελληνίων;
Αν η διδασκαλία μας είχε παιδαγωγική ελευθερια, τότε σίγουρα η επιστημονική επάρκεια του καθενός θα απογείωνε όπως ωραία είπες, το μάθημα. Η κατάσταση όμως είναι διαφορετική. Θεωρώ ότι μεγαλύτερος περιορισμός στην ποιότητα της εκπαίδευσης είναι οι χαζές εξετάσεις και οι δεσμεύσεις από τη νομοθεσία της εξέτασης που απονεκρώνουν το μάθημα. Δεν ξέρω αν σου φαίνεται χρήσιμη μια τετοια ανταλλαγή απόψεων, αφού ασχολείσαι με το θέμα ίσως σε εμπνεύσει και για άλλες αναζητήσεις.
-
Ναι, είναι. Διότι οι απόφοιτοι και των δεκαοκτώ τμημάτων, κι όχι μόνον του ενός, είναι τύποις και ουσία φιλόλογοι. Τόσο απλό. Αν ενοχλούνται οι του ενός τότε να κάνουν διάβημα στο υπουργείο ότι κατέχουν το ISO2001, ή το clopyright πες, της λέξεως φιλόλογος.
Δεν έχω την πρόθεση να περιφρονήσω οποιοδήποτε πτυχίο. Νομίζω αυτό έχει φανεί από αυτά που έχω γράψει. Δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκες. Είναι κακό ο καθένας να φέρει τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο του? Είναι τόσο σημαντικό πχ. κάποιος να λέγεται φιλόλογος και όχι ιστορικός? Που είναι το κακό? Και για να κινηθώ στο ίδιο πνεύμα με σένα: Την επόμενη φορά που θα πας για ανάλυση αίματος μην πας σε μικροβιολόγο αλλά σε οδοντίατρο. Άλλωστε τύποις και ουσία γιατροί είναι και οι δύο.
-
Δεν ξέρω αν σου φαίνεται χρήσιμη μια τετοια ανταλλαγή απόψεων, αφού ασχολείσαι με το θέμα ίσως σε εμπνεύσει και για άλλες αναζητήσεις.
Και για άλλες και για αυτές που δουλεύω τώρα. Οι παρατηρήσεις σου είναι πολύτιμες!!!
-
Δεν έχω την πρόθεση να περιφρονήσω οποιοδήποτε πτυχίο. Νομίζω αυτό έχει φανεί από αυτά που έχω γράψει. Δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκες. Είναι κακό ο καθένας να φέρει τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο του? Είναι τόσο σημαντικό πχ. κάποιος να λέγεται φιλόλογος και όχι ιστορικός? Που είναι το κακό? Και για να κινηθώ στο ίδιο πνεύμα με σένα: Την επόμενη φορά που θα πας για ανάλυση αίματος μην πας σε μικροβιολόγο αλλά σε οδοντίατρο. Άλλωστε τύποις και ουσία γιατροί είναι και οι δύο.
Αν ήθελες να σπουδάσεις γιατρός και να πάρεις ιατρική ειδικότητα χειρουργού παθολόγου μικροβιολόγου κτλ ας πήγαινες. Οι ιατρικές ειδικότητες έχουν άλλα επαγγελματικά δικαιώματα. Πήγες σε φιλοσοφική σχολή και βγήκες φιλόλογος. Εδώ τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι ενιαία. Όπως έπραξαν κι όλοι οι φιλόλογοι των δεκαοκτώ τμημάτων που καταμέτρησες. Το γεγονός ότι θες να μονοπωλείς τον τίτλο (τι δυσώδες τούτο, σαν τις βασιλικές προσφωνήσεις) φιλόλογος φανερώνει, απλά, κάποια πράγματα δι' εσέ. :)
-
Δεν έχω την πρόθεση να περιφρονήσω οποιοδήποτε πτυχίο. Νομίζω αυτό έχει φανεί από αυτά που έχω γράψει. Δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκες. Είναι κακό ο καθένας να φέρει τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο του? Είναι τόσο σημαντικό πχ. κάποιος να λέγεται φιλόλογος και όχι ιστορικός? Που είναι το κακό? Και για να κινηθώ στο ίδιο πνεύμα με σένα: Την επόμενη φορά που θα πας για ανάλυση αίματος μην πας σε μικροβιολόγο αλλά σε οδοντίατρο. Άλλωστε τύποις και ουσία γιατροί είναι και οι δύο.
Όσοι ιστορικοί θέλουν να ασχοληθούν εις βάθος με την ιστορία, κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό κλπ, ιστορικοί αυτοαποκαλούνται. Οι αρχαιολόγοι αυτοαποκαλούνται έτσι εξαρχής, σπάνια κάποιος επιλέγει αυτήν την κατεύθυνση για να στραφεί στη διδασκαλία. Οι ιστορικοί που από επιλογή ή από ανάγκη ασχολούνται με τη διδασκαλία, συνήθως έχουν στο μυαλό τους τη διδασκαλία όλων των φιλολογικών και μάλλον φιλόλογοι νιώθουν.
Επίσης οι γλωσσολόγοι, ειδικά όσοι ασχολούνται ακαδημαϊκα μ αυτό, συνήθως λενε ότι δεν νιώθουν φιλόλογοι.
Εμπειρικές διαπιστώσεις αλλά ίσως τις επαληθεύσεις.
Και κάτι τελευταίο. Στην Αγγλία αν σπουδάσεις classics στην Οξφόρδη ή το Καιμπριτζ, σε μεγάλο ποσοστό είσαι γόνος ανώτερων τάξεων, και η αναμενόμενη επαγγελματική σου εξέλιξη είναι να γίνεις ανώτερος δημόσιος υπάλληλος (όποιος έβλεπε το Yes, Minister θυμάται τον Sir Humphrey, γενικό γραμματέα υπουργείου, με ανάλογες σπουδές), χρηματιστής, τραπεζικός, διπλωμάτης… Γιατί αυτές οι σπουδές θεωρούνται απαιτητικές, αποφέρουν κυρος, και το πτυχίο των συγκεκριμένων πανεπιστημίων είναι διαβατήριο για ανέλιξη. Εκτός αυτού βέβαια, για έναν «φιλόλογο» εκεί, πέρα από την διδασκαλία υπάρχουν πολλοί δρόμοι και δεν έχει τεθεί ποτέ θέμα ικανότητας ή συνάφειας των σπουδών. Μήπως είναι υπερβολή να θεωρούμε ότι ο απόφοιτος της μιας κατεύθυνσης φιλολογίας δυσκολεύεται να διδάξει τα μαθήματα τξς άλλης κατεύθυνσης;
-
Όσοι ιστορικοί θέλουν να ασχοληθούν εις βάθος με την ιστορία, κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό κλπ, ιστορικοί αυτοαποκαλούνται. Οι αρχαιολόγοι αυτοαποκαλούνται έτσι εξαρχής, σπάνια κάποιος επιλέγει αυτήν την κατεύθυνση για να στραφεί στη διδασκαλία. Οι ιστορικοί που από επιλογή ή από ανάγκη ασχολούνται με τη διδασκαλία, συνήθως έχουν στο μυαλό τους τη διδασκαλία όλων των φιλολογικών και μάλλον φιλόλογοι νιώθουν.
Επίσης οι γλωσσολόγοι, ειδικά όσοι ασχολούνται ακαδημαϊκα μ αυτό, συνήθως λενε ότι δεν νιώθουν φιλόλογοι.
Εμπειρικές διαπιστώσεις αλλά ίσως τις επαληθεύσεις.
Και κάτι τελευταίο. Στην Αγγλία αν σπουδάσεις classics στην Οξφόρδη ή το Καιμπριτζ, σε μεγάλο ποσοστό είσαι γόνος ανώτερων τάξεων, και η αναμενόμενη επαγγελματική σου εξέλιξη είναι να γίνεις ανώτερος δημόσιος υπάλληλος (όποιος έβλεπε το Yes, Minister θυμάται τον Sir Humphrey, γενικό γραμματέα υπουργείου, με ανάλογες σπουδές), χρηματιστής, τραπεζικός, διπλωμάτης… Γιατί αυτές οι σπουδές θεωρούνται απαιτητικές, αποφέρουν κυρος, και το πτυχίο των συγκεκριμένων πανεπιστημίων είναι διαβατήριο για ανέλιξη. Εκτός αυτού βέβαια, για έναν «φιλόλογο» εκεί, πέρα από την διδασκαλία υπάρχουν πολλοί δρόμοι και δεν έχει τεθεί ποτέ θέμα ικανότητας ή συνάφειας των σπουδών. Μήπως είναι υπερβολή να θεωρούμε ότι ο απόφοιτος της μιας κατεύθυνσης φιλολογίας δυσκολεύεται να διδάξει τα μαθήματα τξς άλλης κατεύθυνσης;
Αρκετοί φίλοι μου είχαν πάρει ειδίκευση γλωσσολογίας. Όντως αυτοπροσδιορίζονται ως γλωσσολόγοι. Εμένα με αποκαλούν "φιλολογίσκο". Η Ιστορία είναι τόσο θεμελιώδες διδακτικό αντικείμενο στο εξωτερικό που απορώ γιατί στην Ελλάδα τη θεωρούμε "του πεταματού".
Δεν είπα ποτέ ότι δυσκολεύεται. Μιλάω για εξειδίκευση και προτεραιότητα στη διδασκαλία κάποιων μαθημάτων. Ο κλασικός φιλόλογος πάει για αρχαία και λατινικά. Ο νεοελληνιστής για γλώσσα και λογοτεχνία. Εξυπακούεται βέβαια, όπως συμφωνήσαμε και σε προηγούμενα ποστ, ότι επειδή οι βάσεις είναι κοινές, ο ένας θα έχει ως β΄ ανάθεση τα αντικείμενα του άλλου.
-
Aν είναι "φιλόλογοι" οι απόφοιτοι των μη φιλολογικών τμημάτων, οι απόφοιτοι των Φιλολογικών τμημάτων τι ακριβώς είναι;..
(εις ότι αφορά περί του "ενιαίου πτυχίου" των διαφορετικών Τμημάτων (και Ειδικοτήτων): αφού είναι δήθεν "ενιαία" τα επαγγελματικά δικαιώματα γιατί όταν ζητούν "Παιδαγωγούς" για τους Παιδικούς Σταθμούς ξεκαθαρίζουν ότι η ειδικότητα που ζητούν είναι του "ΦΠΨ", ή όταν ζητούν Φιλολόγους για το Τμήμα Εκδόσεων κλπ. της Τράπεζας της Ελλάδος διευκρινίζουν οι ζητούν αποφοίτους του "Τμήματος Φιλολογίας";
Ναι, είναι. Διότι οι απόφοιτοι και των δεκαοκτώ τμημάτων, κι όχι μόνον του ενός, είναι τύποις και ουσία φιλόλογοι. Τόσο απλό. Αν ενοχλούνται οι του ενός τότε να κάνουν διάβημα στο υπουργείο ότι κατέχουν το ISO2001, ή το clopyright πες, της λέξεως φιλόλογος.
-
Aν είναι "φιλόλογοι" οι απόφοιτοι των μη φιλολογικών τμημάτων, οι απόφοιτοι των Φιλολογικών τμημάτων τι ακριβώς είναι;..
(εις ότι αφορά περί του "ενιαίου πτυχίου" των διαφορετικών Τμημάτων (και Ειδικοτήτων): αφού είναι δήθεν "ενιαία" τα επαγγελματικά δικαιώματα γιατί όταν ζητούν "Παιδαγωγούς" για τους Παιδικούς Σταθμούς ξεκαθαρίζουν ότι η ειδικότητα που ζητούν είναι του "ΦΠΨ", ή όταν ζητούν Φιλολόγους για το Τμήμα Εκδόσεων κλπ. της Τράπεζας της Ελλάδος διευκρινίζουν οι ζητούν αποφοίτους του "Τμήματος Φιλολογίας";
Είναι όλοι φιλόλογοι. Δεν υπάρχουν μη (μ' αρέσει που το τονίζεις κιόλας) φιλολογικά τμήματα. Όλα τα τμήματα των φιλοσοφικών σχολών βγάζουν φιλολόγους. Αν κάποιος θέλει απόφοιτο συγκεκριμένου φιλολογικού τμήματος (π.χ. του ΦΠΨ μιας και τ' αναφέρεις) τότε το ζητά στην προκήρυξη. Απλά τα πράγματα. ;)
-
Αγαπητέ DimisGous σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο θα κέρδιζες την δίκη: Ναι, το πτυχίο δείχνει κανονικά σε ποια μαθήματα θα έπρεπε να προηγείσαι στην ανάθεση των φιλολογικών μαθημάτων. Ναι, επέλεξες ποια μαθήματα σε ενδιαφέρουν και ναι, αυτά στα οποία εντρύφησες προφανώς και τα ξέρεις καλύτερα και κανονικά χαίρεσαι περισσότερο να τα διδάξεις, άρα αποδίδεις και καλύτερα. Σίγουρα μπορείς να τα κάνεις όλα, αλλά υποτίθεται πως ψάχνουμε τον καλύτερο για κάθε δουλειά. Ή μήπως όχι; Στο δημόσιο λοιπόν, όχι. Αρχαιότητες, φασαρίες, συμπλήρωμα ωραρίου και γενικότερη αδιαφορία. Στο σχολείο μου ιστορικός αρνείται να κάνει ιστορία... Ας δούμε όμως στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί δεν φτάνει να πεις "φιλόλογος" για να σε διαλέξουν. Δεν θέλουν μόνο βαθμό πτυχίου, που στο δημόσιο είναι και ασήμαντο προσόν. Πας αναλυτική βαθμολογία και ελέγχουν τι έκανες, πόσο βαθμολογήθηκες και πόσο χρόνο σου πήρε να το κάνεις. Είναι τόσες οι αιτήσεις για εργασιακό μεσαίωνα; Όχι βέβαια. Αλλά ισχύει πως για να διδάξεις 100 και να μάθει ο άλλος 10 πρέπει να ξέρεις 1000. Δεν ξέρω πάντως κανέναν Ιστορικό να κάνει ιδιαίτερα αρχαίων στην τρίτη Λυκείου. Στο χάος όμως που επικρατεί, καλύτερα να μην πας σε δίκη. Όταν λείπουν από ένα σπίτι πόρτες και οροφή, δεν σε νοιάζει το βάψιμο
-
Υπάρχει τεράστια διαφορα, αν είναι «φιλόλογος» ο ΦΠΨ που έχει κάνει 5-6 φιλολογικά μόνο, και αν πρέπει να υπάρξει διάκριση των αποφοίτων φιλολογίας βάσει κατεύθυνσης.
Το πρώτο ζήτημα, είναι αυτονόητο. Δεν γίνεται να έχουμε φιλολόγους που δεν έχουν κάνει φιλολογικά και κανονικά δεν θα έπρεπε και ο ιστορικός να θεωρείται φιλόλογος.
Κατά τ άλλα όμως, είναι ακραίο ένας απόφοιτος φιλολογίας να αναρωτιέται αν μπορεί να διδάξει μαθήματα άλλης κατεύθυνσης.
-
Έσπερε αυθεντικέ φιλόλογε μην αρχίζεις με τις αρλουμπες σου να διχάζεις τον κλάδο. Μπορούσα να να αντιστρέψω αυτά που λες και να σου πω ότι και εσύ δεν κάνεις για φιλόλογος γιατί δεν έχεις κάνεις τα παιδαγωγικά του φπψ. Δεν θα το αντιστρέψω όμως. Μόνος σου αυτοαναιρεισαι. Μόνος σου είπες ότι η σχολική ύλη διαφέρει κατά πολύ από αυτά που μάθαμε στο πανεπιστήμιο.Αποφοιτοι συγγενικών επιστημών που διαπλέκονται φυσικά και μπορούν αφού ρίξουν μεγάλο βάρος στην προσωπική μελέτη να διδάξουν στο γυμνάσιο και στο Λύκειο. Λες και θα διδάξουν στο Χάρβαρντ κάνετε. Άντε με τις αστείες διακρίσεις σας. Εγώ στο σχολείο μου ούτε καν ξέρω τι τελείωσαν οι άλλοι ,ούτε εμένα με ρώτησε ποτέ κανένας. Αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα και οι απόφοιτοι της φιλολογίας ήταν το ιερατείο της γνώσης τότε και στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ θα έπρεπε να θριαμβευουν ,κάτι όμως που δεν γίνεται. Τελειώνει εδώ το θέμα.
-
Κι ο απόφοιτος του ΦΠΨ φιλόλογος είναι. Κι όχι "φιλόλογος". Τα φιλολογικά μαθήματα είναι η Γλώσσα η Λογοτεχνία η Ιστορία η Φιλοσοφία η Αρχαιολογία η Παιδαγωγική, όλα φιλολογικά. Κι οι σπουδάσαντες αυτά φιλόλογοι. Αν κάποιοι θεν να μονοπωλούν (από πού κι ως πού;) τον τίτλο τότε αυτό είναι δικό τους προσωπικό θέμα. Κι όχι της επιστήμης.
-
Η φιλοσοφία δεν είναι κομμάτι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; Φιλοσοφικά κείμενα δεν υπάρχουν πχ στη γ Γυμνασίου στα αρχαία στο γυμνάσιο; Στη γ λυκείου δεν έχει φιλοσοφία στο γνωστό; Στην ιστορία κάποιος δεν μελετάει και εκφάνσεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; Εσείς πώς τα μετράτε δηλαδή τα φιλολογικά μαθήματα; Βλέπετε τον τίτλο και καθαρίσατε; Τέτοιες απόψεις τις περίμενα από νεαρούς όχι από συναδέλφους που έχουν χρόνια στα σχολεία και γνωρίζουν τη σχολική πραγματικότητα .
-
Η φιλοσοφία δεν είναι κομμάτι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; Φιλοσοφικά κείμενα δεν υπάρχουν πχ στη γ Γυμνασίου στα αρχαία στο γυμνάσιο; Στη γ λυκείου δεν έχει φιλοσοφία στο γνωστό; Στην ιστορία κάποιος δεν μελετάει και εκφάνσεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας; Εσείς πώς τα μετράτε δηλαδή τα φιλολογικά μαθήματα; Βλέπετε τον τίτλο και καθαρίσατε; Τέτοιες απόψεις τις περίμενα από νεαρούς όχι από συναδέλφους που έχουν χρόνια στα σχολεία και γνωρίζουν τη σχολική πραγματικότητα .
Για τη διασύνδεση των αντικειμένων μίλησα κι εγω. Μη με αδικείς. Αναφέρομαι καθαρα στον τίτλο, όχι στο τι μπορεί να διδάξει κάποιος. Εννοώ ότι θεωρώ προβληματικό να σπουδάζει κάποιος αυτοτελείς επιστήμες όπως η ιστορία ή η φιλοσοφία και να θεωρεί ότι σπούδασε φιλόλογος.
-
Eρώτηση: Είσθε Φιλόλογος ; Απάντηση: Ναι...
Ερ. : Ποιό Τμήμα Φιλολογίας τελειώσατε ; Απ. : Δεν τελείωσα Φιλολογικό, αλλά το ΦΚΣ Κρήτης... Οδηγεί κι αυτό στο κλ. "ΠΕ02".... Είναι όλοι φιλόλογοι. Δεν υπάρχουν μη (μ' αρέσει που το τονίζεις κιόλας) φιλολογικά τμήματα. Όλα τα τμήματα των φιλοσοφικών σχολών βγάζουν φιλολόγους. Αν κάποιος θέλει απόφοιτο συγκεκριμένου φιλολογικού τμήματος (π.χ. του ΦΠΨ μιας και τ' αναφέρεις) τότε το ζητά στην προκήρυξη. Απλά τα πράγματα. ;)
-
παιδιά χαλαρώστε, άλλωστε οι απόφοιτοι του μιθε διδάσκουν ιστορία (κι αυτό φιλολογικό γενικώς λογίζεται) παίρνοντάς την από τους απόφοιτους του ιστορικού... δεν φταίμε εμείς, αλλά τα πολιτικά επαγγελματικά βολέματα του λατρεμένου.... υπουργείου
-
Αν ήθελες να σπουδάσεις γιατρός και να πάρεις ιατρική ειδικότητα χειρουργού παθολόγου μικροβιολόγου κτλ ας πήγαινες. Οι ιατρικές ειδικότητες έχουν άλλα επαγγελματικά δικαιώματα. Πήγες σε φιλοσοφική σχολή και βγήκες φιλόλογος. Εδώ τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι ενιαία. Όπως έπραξαν κι όλοι οι φιλόλογοι των δεκαοκτώ τμημάτων που καταμέτρησες. Το γεγονός ότι θες να μονοπωλείς τον τίτλο (τι δυσώδες τούτο, σαν τις βασιλικές προσφωνήσεις) φιλόλογος φανερώνει, απλά, κάποια πράγματα δι' εσέ. :)
Προσπερνώ κάποιες νύξεις που τις εκλαμβάνω ως προσβλητικές, παρότι δεν έδωσα τέτοιο δικαίωμα, και απαντώ όσο μπορώ πιο σύντομα:
- Η λογική ότι η κατάσταση έτσι είναι επειδή έτσι τη βρήκαμε είναι αναχρονιστική. Γιατί στην ιατρική οι ειδικότητες να έχουν άλλα επαγγελματικά δικαιώματα και όχι στη φιλοσοφική; Τι σημαίνει "Εδώ τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι ενιαία"; Γνωρίζεις ότι ο ιδρυτικός νόμος των φιλοσοφικών σχολών δεν προέβλεπε ενιαία δικαιώματα; Τώρα αν μικροπολιτικοί λόγοι αγνόησαν τη διάταξη αυτή, είναι άλλη ιστορία.
- Τα δικαιώματα στη φιλοσοφική είναι όντως ενιαία. Να μην συζητήσουμε όμως αν πρέπει να είναι; Μήπως μια διάκριση των δικαιωμάτων λύσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα δημιουργήσει; Αλήθεια, αν κάποια από τα χαμηλόβαθμα φιλολογικά τμήματα (πολλά εκ των οποίων δεν ανήκουν καν σε φιλοσοφική σχολή αλλά είναι αυτόνομα ή σε σχολή ανθρωπιστικών και κοινωνικών σπουδών) δεν έδιναν de facto πλήρη φιλολογικά δικαιώματα, θα τα δήλωνε κανείς ή θα αναζητούσε αλλού την επαγγελματική του αποκατάσταση; Μήπως έτσι οι αδιόριστοι φιλόλογοι θα ήταν τώρα πολύ λιγότεροι?
- Γιατί είναι τόσο δύσκολο και "κακό" να αποδεχτεί κανείς ότι η Φιλοσοφική εγκολπώνει 3-4 διαφορετικές και αυτόνομες σε κάθε χώρα της Ευρώπης επιστήμες; Συνάφεια μεταξύ τους φυσικά και υπάρχει αλλά είναι επιστήμες αυθύπαρκτες. Δεν είναι πχ. όπως η γλωσσολογία (αν και τείνει) που χρειάζεται ένα φιλολογικό πλαίσιο για να εφαρμοστεί.
- Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι "δυσώδες" να φέρω τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο. Ειλικρινά αδυνατώ να το κατανοήσω. Έχουμε φτάσει σε σημείο όσοι τελειώσαμε το φιλολογικό να μην το λέμε γιατί μας περνάνε οι υπόλοιποι για ψώνια. Θυμάμαι υπέγραφα κάποια φυλλάδια που μοίραζα στο σχολείο ως "κλασικός φιλόλογος" και κάποιοι συνάδελφοι το έκαναν θέμα λέγοντας "τώρα τι μας το παίζεις? Μάγκας?". Έκτοτε για να μην σκανδαλίζονται βάζω σκέτο "φιλόλογος".
- Τέλος πάντων. Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν. Μια έρευνα κάνω που αποτυπώνει προβληματισμούς τους οποίους όλοι/όλες κάποια στιγμή έχουμε συζητήσει άτυπα. Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα που ως τώρα έχω στη διάθεσή μου (κοντά στις 250 απαντήσεις) παρουσιάζουν φοβερό ενδιαφέρον. Χαίρομαι επίσης ειλικρινά για τις εξαιρετικές απόψεις που διαβάζω εδώ μέσα (άσχετα αν συμφωνώ ή όχι). Μου είναι πολύ χρήσιμες και οπωσδήποτε θα τις αξιοποιήσω.
-
Αγαπητέ DimisGous σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο θα κέρδιζες την δίκη: Ναι, το πτυχίο δείχνει κανονικά σε ποια μαθήματα θα έπρεπε να προηγείσαι στην ανάθεση των φιλολογικών μαθημάτων. Ναι, επέλεξες ποια μαθήματα σε ενδιαφέρουν και ναι, αυτά στα οποία εντρύφησες προφανώς και τα ξέρεις καλύτερα και κανονικά χαίρεσαι περισσότερο να τα διδάξεις, άρα αποδίδεις και καλύτερα. Σίγουρα μπορείς να τα κάνεις όλα, αλλά υποτίθεται πως ψάχνουμε τον καλύτερο για κάθε δουλειά. Ή μήπως όχι; Στο δημόσιο λοιπόν, όχι. Αρχαιότητες, φασαρίες, συμπλήρωμα ωραρίου και γενικότερη αδιαφορία. Στο σχολείο μου ιστορικός αρνείται να κάνει ιστορία... Ας δούμε όμως στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί δεν φτάνει να πεις "φιλόλογος" για να σε διαλέξουν. Δεν θέλουν μόνο βαθμό πτυχίου, που στο δημόσιο είναι και ασήμαντο προσόν. Πας αναλυτική βαθμολογία και ελέγχουν τι έκανες, πόσο βαθμολογήθηκες και πόσο χρόνο σου πήρε να το κάνεις. Είναι τόσες οι αιτήσεις για εργασιακό μεσαίωνα; Όχι βέβαια. Αλλά ισχύει πως για να διδάξεις 100 και να μάθει ο άλλος 10 πρέπει να ξέρεις 1000. Δεν ξέρω πάντως κανέναν Ιστορικό να κάνει ιδιαίτερα αρχαίων στην τρίτη Λυκείου. Στο χάος όμως που επικρατεί, καλύτερα να μην πας σε δίκη. Όταν λείπουν από ένα σπίτι πόρτες και οροφή, δεν σε νοιάζει το βάψιμο
Η προσπάθεια μετράει φίλε/φίλη μου και η χαρά να συνομιλείς με αξιόλογους ανθρώπους :)
-
Συνάδελφε, η αφορμή του προβληματισμού σου είναι πολύ εύστοχη. Μπορεί να διαφωνώ στις πρακτικές προεκτάσεις που δίνεις, όμως η ουσια, το υπαρξιακό ερώτημα θα έλεγα, για συγκεκριμένα τμήματα του πεδίου των ανθρωπιστικών επιστημών, είναι δυστυχώς μια δυσάρεστη αλήθεια. Ιδρύονται τμήματα για να βολεύονται σε θέσεις ΔΕΠ, για να απασχολούνται τα νέα παιδιά παρατείνοντας τη συνάντησή τους με την αγορά εργασίας (ή μάλλον ανεργίας), για να συντηρείται η παραπαιδεία, για να υπάρχει μελλοντική πελατεία των επι πληρωμή μεταπτυχιακών και σεμιναρίων, και να υπάρχει μια δεξαμενή εξαθλιωμένων «αδιόριστων» φιλολογων προθύμων να δουλέψουν σε κάθε εσχατιά της Ελλάδας, ως ΑΜΩ ενίοτε, ως ενισχυτική, με την ελπίδα ενός μόνιμου διορισμού. Μπαίνει κάποιος σε μια σχολή και δεν καταλαβαίνει ποια επιστήμη σπουδάζει, δεν καταλαβαίνει καν ότι σπουδάζει μια αυτόνομη αυθύπαρκτη επιστήμη με δική της αξία, θεωρεί ότι παίρνει πτυχίο αδιόριστου φιλολόγου.
Είναι πολύ εύστοχο επίσης ότι επιστημολογικά πάσχει ο συνδυασμός κάποιων
αντικειμένων ή η ένταξη τμημάτων σε σχολές. Όπως είπα και πιο πάνω, στο εξωτερικό η Ιστορία συνήθως εντάσσεται στις κοινωνικές επιστήμες και συνδυάζεται με γεωγραφια και ανθρωπολογία. Φυσικά στην ιστορια μπορεί και να ειδικευτεί και κάποιος που σπουδάσει classics ή byzantine studies, τα οποία είναι διαθεματικά δλδ συνδυάζουν ιστορία, αρχαιολογία, φιλόλογος, ιστορία τέχνης κλπ. Σ εμάς τα πράγματα συσκοτίζονται λόγω και της τριμερούς διαίρεσης της ελληνικής ιστορίας, η οποία αντιστοιχα επεκτείνεται και στη φιλολογία, οπότε στο μυαλό μας δεν υπάρχει μελετητής αρχαιότητας, μελετητής Βυζαντίου, μελετητής πρώιμης νεότερης Ελλάδας, μελετητής νεότερης κ σύγχρονης Ελλάδας (δλδ ώς της όλων των εκφάνσεων της ζωής και του πολιτισμού μιας ιστορικής περιόδου). Υπάρχει φιλόλογος που μελετά τα κείμενα απ την αρχαιότητα ώς σήμερα, υπάρχει ιστορικος που μελετά ιστορία απ την αρχαιότητα έως σήμερα, φιλόσοφος κοκ. Δεν είναι απαραίτητα λάθος αυτό αλλά είναι περιοριστικό και μάλλον στενόμυαλο και θα ήταν χρήσιμη η δυνατότητα επιλογής μαθημάτων που να δίνει πιο ευέλικτα προγράμματα σπουδών.
Γι αυτούς τους λόγους - και πέρα από τις λοιπεσ ενστάσεις μου- χαίρομαι που ταρακουνάς τα νερα και τις παγιωμένες αντιλήψεις και εύχομαι καλή επιτυχία στην εργασία.
-
Συνάδελφε, η αφορμή του προβληματισμού σου είναι πολύ εύστοχη. Μπορεί να διαφωνώ στις πρακτικές προεκτάσεις που δίνεις, όμως η ουσια, το υπαρξιακό ερώτημα θα έλεγα, για συγκεκριμένα τμήματα του πεδίου των ανθρωπιστικών επιστημών, είναι δυστυχώς μια δυσάρεστη αλήθεια. Ιδρύονται τμήματα για να βολεύονται σε θέσεις ΔΕΠ, για να απασχολούνται τα νέα παιδιά παρατείνοντας τη συνάντησή τους με την αγορά εργασίας (ή μάλλον ανεργίας), για να συντηρείται η παραπαιδεία, για να υπάρχει μελλοντική πελατεία των επι πληρωμή μεταπτυχιακών και σεμιναρίων, και να υπάρχει μια δεξαμενή εξαθλιωμένων «αδιόριστων» φιλολογων προθύμων να δουλέψουν σε κάθε εσχατιά της Ελλάδας, ως ΑΜΩ ενίοτε, ως ενισχυτική, με την ελπίδα ενός μόνιμου διορισμού. Μπαίνει κάποιος σε μια σχολή και δεν καταλαβαίνει ποια επιστήμη σπουδάζει, δεν καταλαβαίνει καν ότι σπουδάζει μια αυτόνομη αυθύπαρκτη επιστήμη με δική της αξία, θεωρεί ότι παίρνει πτυχίο αδιόριστου φιλολόγου.
Είναι πολύ εύστοχο επίσης ότι επιστημολογικά πάσχει ο συνδυασμός κάποιων
αντικειμένων ή η ένταξη τμημάτων σε σχολές. Όπως είπα και πιο πάνω, στο εξωτερικό η Ιστορία συνήθως εντάσσεται στις κοινωνικές επιστήμες και συνδυάζεται με γεωγραφια και ανθρωπολογία. Φυσικά στην ιστορια μπορεί και να ειδικευτεί και κάποιος που σπουδάσει classics ή byzantine studies, τα οποία είναι διαθεματικά δλδ συνδυάζουν ιστορία, αρχαιολογία, φιλόλογος, ιστορία τέχνης κλπ. Σ εμάς τα πράγματα συσκοτίζονται λόγω και της τριμερούς διαίρεσης της ελληνικής ιστορίας, η οποία αντιστοιχα επεκτείνεται και στη φιλολογία, οπότε στο μυαλό μας δεν υπάρχει μελετητής αρχαιότητας, μελετητής Βυζαντίου, μελετητής πρώιμης νεότερης Ελλάδας, μελετητής νεότερης κ σύγχρονης Ελλάδας (δλδ ώς της όλων των εκφάνσεων της ζωής και του πολιτισμού μιας ιστορικής περιόδου). Υπάρχει φιλόλογος που μελετά τα κείμενα απ την αρχαιότητα ώς σήμερα, υπάρχει ιστορικος που μελετά ιστορία απ την αρχαιότητα έως σήμερα, φιλόσοφος κοκ. Δεν είναι απαραίτητα λάθος αυτό αλλά είναι περιοριστικό και μάλλον στενόμυαλο και θα ήταν χρήσιμη η δυνατότητα επιλογής μαθημάτων που να δίνει πιο ευέλικτα προγράμματα σπουδών.
Γι αυτούς τους λόγους - και πέρα από τις λοιπεσ ενστάσεις μου- χαίρομαι που ταρακουνάς τα νερα και τις παγιωμένες αντιλήψεις και εύχομαι καλή επιτυχία στην εργασία.
Ό,τι πιο εύστοχο έχω διαβάσει για το συγκεκριμένο θέμα. Νομίζω ότι η απάντησή σου αυτούσια μπορεί να καλύψει μεγάλος μέρος των συμπερασμάτων της εργασίας μου. Μάλλον θα χρειαστεί να βάλω credits :)
-
- Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι "δυσώδες" να φέρω τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο. Ειλικρινά αδυνατώ να το κατανοήσω. Έχουμε φτάσει σε σημείο όσοι τελειώσαμε το φιλολογικό να μην το λέμε γιατί μας περνάνε οι υπόλοιποι για ψώνια. Θυμάμαι υπέγραφα κάποια φυλλάδια που μοίραζα στο σχολείο ως "κλασικός φιλόλογος" και κάποιοι συνάδελφοι το έκαναν θέμα λέγοντας "τώρα τι μας το παίζεις? Μάγκας?". Έκτοτε για να μην σκανδαλίζονται βάζω σκέτο "φιλόλογος".
Έχω την ίδια ακριβώς εμπειρία, έπραξα ακριβώς έτσι και δεν το θεωρώ τυχαίο. Το διδακτορικό δε ποτέ μου δεν το πρόσθεσα, αφού ενοχλούσε κάτι πολύ πιο ασήμαντο. Στην προηγούμενη απάντησή μου προσπάθησα να βοηθήσω σχετικά με το γιατί μοιάζει παράξενη για τα δεδομένα η εργασία σου και γιατί σκανδαλίζουν οι ερωτήσεις που αφορούν στην πράξη της ανάθεσης και κατανομής των φιλολογικών μαθημάτων (όταν δηλ πάμε στην ουσία που είναι η πράξη και όχι η θεωρία). Με πολύ προσεκτική εξέταση των ερωτήσεων, σε καμία περίπτωση δεν κατευθύνουν, αλλά προφανώς αν συμφωνήσει κάποιος με τον βασικό τους άξονα, θα πρέπει να το σκεφτεί και παραπέρα και δεν θέλει. Η σημαντικότερη ερώτηση βέβαια για μένα (χωρίς αυτή θα θεωρούσα ελλειμματικό το ερωτηματολόγιο) είναι η ερώτηση της πρώτης προτίμησης. Δεν θυμάμαι αν είχε και επιπλέον διευκρινιστική ερώτηση σχετικά με την προτίμηση της διδασκαλίας στην μετέπειτα πορεία. Θέλω επίσης να επισημάνω πως σε αυτή τη συζήτηση εγώ στηρίζω τις απόψεις σου όπως φαίνεται, αλλά τις θεωρώ ουτοπικές και δευτερεύουσες πλέον. Τι σημασία θα είχε να έχω το ειδικό αντικείμενό μου αναντίρρητα, όταν ο ξενόγλωσσος κάνει ιστορία σχεδόν σε κάθε γυμνάσιο; Επίσης, τι σημασία θα είχε από την στιγμή που κάποιος δεν θέλει να διδάξει αυτό που έκανε περισσότερο στο πανεπιστήμιο γιατί δεν το επέλεξε αυτός, αλλά τον επέλεξε εκείνο... Σου εύχομαι από καρδιάς με το καλό να τελειώσεις και καλά αποτελέσματα.
-
Να κάνω ένα thread bombing μιας και βλέπω πολλούς φιλόλογους μαζεμένους εδώ; Γνωρίζω ότι η ύλη (π.χ. στην Ιστορία) για την ωριαία γραπτή δοκιμασία του τετραμήνου πρέπει να είναι μέχρι τέσσερις διδακτικές ώρες. Πρέπει να είναι οι τέσσερις τελευταίες ή μπορεί να είναι και από παλιότερες ενότητες;
-
Έχω την ίδια ακριβώς εμπειρία, έπραξα ακριβώς έτσι και δεν το θεωρώ τυχαίο. Το διδακτορικό δε ποτέ μου δεν το πρόσθεσα, αφού ενοχλούσε κάτι πολύ πιο ασήμαντο. Στην προηγούμενη απάντησή μου προσπάθησα να βοηθήσω σχετικά με το γιατί μοιάζει παράξενη για τα δεδομένα η εργασία σου και γιατί σκανδαλίζουν οι ερωτήσεις που αφορούν στην πράξη της ανάθεσης και κατανομής των φιλολογικών μαθημάτων (όταν δηλ πάμε στην ουσία που είναι η πράξη και όχι η θεωρία). Με πολύ προσεκτική εξέταση των ερωτήσεων, σε καμία περίπτωση δεν κατευθύνουν, αλλά προφανώς αν συμφωνήσει κάποιος με τον βασικό τους άξονα, θα πρέπει να το σκεφτεί και παραπέρα και δεν θέλει. Η σημαντικότερη ερώτηση βέβαια για μένα (χωρίς αυτή θα θεωρούσα ελλειμματικό το ερωτηματολόγιο) είναι η ερώτηση της πρώτης προτίμησης. Δεν θυμάμαι αν είχε και επιπλέον διευκρινιστική ερώτηση σχετικά με την προτίμηση της διδασκαλίας στην μετέπειτα πορεία. Θέλω επίσης να επισημάνω πως σε αυτή τη συζήτηση εγώ στηρίζω τις απόψεις σου όπως φαίνεται, αλλά τις θεωρώ ουτοπικές και δευτερεύουσες πλέον. Τι σημασία θα είχε να έχω το ειδικό αντικείμενό μου αναντίρρητα, όταν ο ξενόγλωσσος κάνει ιστορία σχεδόν σε κάθε γυμνάσιο; Επίσης, τι σημασία θα είχε από την στιγμή που κάποιος δεν θέλει να διδάξει αυτό που έκανε περισσότερο στο πανεπιστήμιο γιατί δεν το επέλεξε αυτός, αλλά τον επέλεξε εκείνο... Σου εύχομαι από καρδιάς με το καλό να τελειώσεις και καλά αποτελέσματα.
Και για μένα είναι πολύ σημαντική η ερώτηση της πρώτης επιλογής. Έμμεσα υποστηρίζεται στο κυρίως σώμα των ερωτήσεων με άλλες που αφορούν την προτίμηση των μαθημάτων, την ενόχληση αν δεν καταφέρουν να τα αναλάβουν κ.α.
Σε ευχαριστώ για τα θετικά σου σχόλια. Και συμφωνώ ότι ίσως να είναι ουτοπική μια τέτοια συζήτηση. Δεν πειράζει όμως. Για μια (και σε μια) ουτοπία ζούμε :)
-
Να κάνω ένα thread bombing μιας και βλέπω πολλούς φιλόλογους μαζεμένους εδώ; Γνωρίζω ότι η ύλη (π.χ. στην Ιστορία) για την ωριαία γραπτή δοκιμασία του τετραμήνου πρέπει να είναι μέχρι τέσσερις διδακτικές ώρες. Πρέπει να είναι οι τέσσερις τελευταίες ή μπορεί να είναι και από παλιότερες ενότητες;
Και από παλιότερες. Δεν έχει σημασία
-
Στην πραγματικότητα μπορεί να μην ήταν καν τέσσερις διδακτικές ώρες, αλλά να τις προόριζες για τόσες και χρειάστηκες παραπάνω στο συγκεκριμένο τμήμα. Μπορεί επίσης να έχεις προχωρήσει στην ύλη και η τελευταία να μην είναι τελευταία πραγματικά είτε εξαιτίας διαθέσιμων ωρών, είτε επειδή έλειπαν πολλά παιδιά στην τελευταία και την αφαιρείς για να έχουν ακούσει όλοι την διδασκαλία. Εγώ πάντα ρωτάω την τάξη για τυχόν αντιρρήσεις και εξηγώ τους λόγους της επιλογής μου.
-
Αυτές τις διατάξεις δεν τις τηρεί κανείς κατά γράμμα γιατί δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα μαθήματα. Οι μαθητες δεν θα φέρουν καμία αντίρρηση αν νιώσουν ότι γίνεται για σωστό λόγο και όχι απλώς γιατί έτσι γουστάρεις ή γιατί θες να τους κανεις τη ζωή δύσκολη.
-
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.