Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: daniel στις Οκτώβριος 29, 2007, 02:21:39 πμ
-
Αφορμή για να ανοίξω θέμα δόθηκε από το θέμα με τις παρελάσεις , αλλά προς Θεου, μην το πάτε εκεί ή μην το δείτε στενα.. Ξέρω ότι μπορει να εχει ξανασυζητηθει το θέμα (ή παρόμοιο) αλλά θα μ' ενδιέφερε να μάθω τι υπάρχει στο κεφάλι των συναδελφων μου όταν σκεφτονται περι σχολείου και μαθητών και πως οραματίζονται οι ίδιοι τη μορφωση (εκ του "δίνω μορφή σε κάτι άμορφο") που θέλουν να δώσουν στους μαθητές τους και κατ' επεκταση τι είδους πολιτισμό και κοινωνία θέλουν να "μεταφέρουν" στο μέλλον..
Θα παραθέσω πχ μια αποστροφή του λόγου μου από άλλη κουβέντα για να ξεκινήσω:
Δε με ενδιαφέρει σαν εκπαιδευτικό να προσηλυτίσω κανέναν, ούτε να τον κάνω να πιστέψει.. Με ενδιαφέρει να τον μάθω να μελετά, να αμφισβητει και να ψάχνει συνέχεια για την αλήθεια.. Γιατί η αλήθεια και το δίκαιο δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε Θεό..
Πιστεύει κανείς συνάδελφος ότι ο ρόλος του δεν είναι να κάνει ένα νέο άνθρωπο να πιστέψει σώνει και καλά σε κάτι, να τον προσηλυτίσει, αλλά να τον μάθει να ψάχνει και να αναζητει, να είναι ανησυχος και φιλομαθής, να αναθεωρει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται, να αμφισβητεί και να μη φανατίζεται, να βάζει τον εαυτό του και στα παπούτσια του ..Τούρκου για παράδειγμα, ώστε να βλέπει σφαιρικά ένα ζητημα;;
Ότι έτσι θα είναι πιο χρήσιμος και στη χώρα του και στην κοινωνία;
Ή οτι ο ρόλος του είναι του θεματοφύλακα (και μόνο αυτός) των "κληρονομημένων" και η παράδοσή τους στην επόμενη γενιά; Ότι δεν έχει νόημα ο νέος ανθρωπος να μπαίνει σε άλλες ατραπούς σκέψης (μιας και θα χάσει για παράδειγμα πολύτιμο χρόνο από τις σπουδές του ή άλλο), για να συνεχίσει και να διαφυλάξει ένα τρόπο και ένα επίπεδο ζωής ήδη κατεκτημένο και σίγουρο;
Δηλαδή δημιουργούμε ανθρώπους με κριτικό πνεύμα (που πχ θα μελετήσουν, θα συλλογιστούν και θα ξεδιαλέξουν τι θα κρατήσουν, τι θα τροποποιήσουν και τι θα αφήσουν από τα μεχρι τώρα κεκτημένα - τρόπο ζωής, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα κλπ - σε μια κοινωνία του μέλλοντος) με οποιοδήποτε τίμημα, ή "άξιους (αλλά ίσως "στείρους" και "κλειστούς" με την έννοια της δουλικής αντιγραφής αυτών των κεκτημένων) συνεχιστές-συντηρητές" αυτών και μόνο;
Ποιος είναι πιο χρησιμος στην κοινωνία μας;..στην εποχή μας;;.. στην ανθρωπότητα;; ??? ???
Χοντρα-χοντρα το λεω για να γινω κατανοητος και σίγουρα είναι και άλλα που δεν έχω γράψει - το πράγμα δεν είναι άσπρο ή μαύρο - αλλά με ενδιαφέρει να δώσω το έναυσμα για μια δημιουργική, εποικοδομητική συζήτηση γύρω από το θέμα μεταξύ των μελών του forum..
Παρακαλώ σε ήπιους τόνους και χωρίς διάθεση τόνωσης του εγώ μας από κανένα..Το "συγνώμη" όπου φταίμε δείχνει μεγαλείο ψυχής και όχι αδυναμία..
Κουβεντιάζουμε με επιχειρήματα και όχι με συναισθηματισμούς και νοσταλγικές διαθέσεις... ;)
Στην τελική για τα παιδιά μας σκεφτόμαστε και το μέλλον τους , όχι για μας.. ;)
-
Daniel ενα μονο θα πω : αν ενιωθα οτι κανω αυτο το λειτουργημα μονο και μονο για να συντηρησω τη τωρινη κατασταση (απ'ολες της πλευρες) θα ειχα αλλαξει δουλεια και θα εκανα μεταφρασεις. :( :( Δυστυχως την ευθυνη για τις δυσκολιες που αντιμετωπιζουν τα παιδια μας (συναισθηματικες, κοινωνικες, διαπροσωπικες) φταιμε εμεις. Εγω αναλαμβανω ολη την ευθυνη για ολα αυτα που θα μπορουσα να κανω και δεν εκανα. Δυστυχως πολλες φορες κατηγορουμε το συστημα ή τα τυχον εμποδια απο εξωγενεις παραγοντες για τη δικη μας ανεπαρκεια. Πολλες φορες λεμε οτι παλευουμε και αγωνιζομαστε αλλα δε μας φτανει ο χρονος, δεν πληρωνομαστε καλα, δεν εχουμε τα μεσα, μας εμποδιζει το συστημα κ.λ.π. κ.λ.π. Θεωρω οτι αυτα ειναι δικαιολογιες. Δεν ειμαστε διατεθειμενοι να ξεβολευτουμε και να βαλουμε τα παιδια μας στη διαδικασια της αμφισβητησης γιατι κατα βαθος ξερουμε οτι η δικη μας ανεπαρκεια θα αμφισβητηθει πρωτα. Οταν τα παιδια αρχισουν να αποκτουν κριτικη ικανοτητα, οι πρωτοι που θα βγουμε απο το μεχρι τωρα απυροβλητο και θα αμφισβητηθουμε, θα ειμαστε εμεις και αυτο μας τρομαζει.
-
Νομίζω αυτό που περνάμε έχει σχέση με αυτό που είμαστε !! Τι αξίες κουβαλάει ο καθένας μέσα του και πώς κινείται ! Βέβαια και τα παιδιά δεν έχουν μόνο εμάς ως ερέθισμα και δεν καθορίζουμε εμείς την πορεία τους ! Είναι δέκτες μεν, αλλά ελπίζω και πιστεύω οχι παθητικοί . Προσωπικά είμαι υπέρ της ποικιλίας και θεωρώ οτι όλοι οι άνθρωποι με εναν διαφορετικό τρόπο δίνουν χρώμα στην παλέτα που λέγεται κοινωνία !
-
Πιστεύει κανείς συνάδελφος ότι ο ρόλος του δεν είναι να κάνει ένα νέο άνθρωπο να πιστέψει σώνει και καλά σε κάτι, να τον προσηλυτίσει, αλλά να τον μάθει να ψάχνει και να αναζητει, να είναι ανησυχος και φιλομαθής, να αναθεωρει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται, να αμφισβητεί και να μη φανατίζεται, να βάζει τον εαυτό του και στα παπούτσια του ..Τούρκου για παράδειγμα, ώστε να βλέπει σφαιρικά ένα ζητημα;;
Ότι έτσι θα είναι πιο χρήσιμος και στη χώρα του και στην κοινωνία;
Ή οτι ο ρόλος του είναι του θεματοφύλακα (και μόνο αυτός) των "κληρονομημένων" και η παράδοσή τους στην επόμενη γενιά; Ότι δεν έχει νόημα ο νέος ανθρωπος να μπαίνει σε άλλες ατραπούς σκέψης (μιας και θα χάσει για παράδειγμα πολύτιμο χρόνο από τις σπουδές του ή άλλο), για να συνεχίσει και να διαφυλάξει ένα τρόπο και ένα επίπεδο ζωής ήδη κατεκτημένο και σίγουρο;
Δηλαδή δημιουργούμε ανθρώπους με κριτικό πνεύμα (που πχ θα μελετήσουν, θα συλλογιστούν και θα ξεδιαλέξουν τι θα κρατήσουν, τι θα τροποποιήσουν και τι θα αφήσουν από τα μεχρι τώρα κεκτημένα - τρόπο ζωής, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα κλπ - σε μια κοινωνία του μέλλοντος) με οποιοδήποτε τίμημα, ή "άξιους (αλλά ίσως "στείρους" και "κλειστούς" με την έννοια της δουλικής αντιγραφής αυτών των κεκτημένων) συνεχιστές-συντηρητές" αυτών και μόνο;
Ποιος είναι πιο χρησιμος στην κοινωνία μας;..στην εποχή μας;;.. στην ανθρωπότητα;; ??? ???
Daniel,θα μου επιτρέψεις το ερώτημα που θέτεις δύο φορές πιο πάνω να το παραλλάξω και να το κάνω διμελές:Ο εκπαιδευτικός (πρέπει να) αποσκοπεί να εξοπλίσει το μαθητή του ώστε να γίνει "πετυχημένος" ως μεμονομένο άτομο ή να τον βοηθήσει ώστε να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία??
Όταν το ερώτημα αυτό τίθεται διαζευκτικά και δεν υπάρχει "και" αλλά "ή" μεταξύ των δύο μελών σημαίνει πως ζούμε σε μια κοινωνία που νοσεί.
Και τούτο γιατί σε μια υγιή κοινωνία η επίτευξη της ατομικής προόδου και της συνολικής ευημερίας πάνε μαζί κι η σχέση τους είναι διαλεκτική.
Αντίθετα,όταν μεταξύ τους οι δύο στοχεύσεις συγκρούονται, σημαίνει πως "διαμορφώνοντας" ανθρώπους χρήσιμους στην κοινωνία όπως αυτή υφίσταται , ενδεχομένως συμβάλλεις στη διαιώνιση μιας νοσηρής κατάστασης.Αν πάλι καταδείξεις τα, κατά τη γνώμη σου, κακώς κείμενα ή προσπαθήσεις να δείξεις το δρόμο για να τα βρουν μόνοι τους οι μαθητές.. κινδυνεύεις να τους οδηγήσεις στον αρνητισμό στην απομόνωση και την επιδίωξη τελικά ατομικών στόχων.
Η Λιάνα Κανέλη κάποτε σε μια εκπομπή ("μη μου τη μέρα τάραττε" λεγόταν, τη θυμάστε? ) είχε πει πως ο εκπαιδευτικός κρατάει ένα όπλο κι έχει το δάκτυλο στη σκανδάλη.Είναι επιλογή του αν θα πατήσει τη σκανδάλη ή θα μάθει στους μαθητές του πότε ,πώς και γιατί να το χρησιμοποιούν.Αυτή τη φράση την έχω πάντα στο νου μου.Δεκατέσσερα χρόνια τώρα προσέχω κάθε στιγμή να μην πατήσω τη σκανδάλη αλλά να εξηγώ πως γίνεται ν' αξιοποιηθεί το όπλο της γνώσης.
Η ανάπτυξη κριτικής σκέψης θεωρητικά και τυπικά είναι μια απλή φράση αποτελούμενη από τρεις λέξεις όλες κι όλες.Στην πράξη όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση.Κάθε άλλο μάλιστα,μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα , τρία κεφάλια κόβεις, δέκα φυτρώνουν..Στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας ο άνθρωπος είναι πολύ ευαίσθητος δέκτης μηνυμάτων.Οι ελάχιστες αμφισβητήσεις και οι προβληματισμοί του διδάσκοντα στο μυαλό των εφήβων μπορούν να προσλάβουν διαστάσεις απόλυτης ανατροπής..(και γιατί όχι θα μου πείτε?Όχι, γιατί, όσο μεγαλύτερο είναι το όραμα της ανατροπής στην εφηβεία, τόσο βαθύτερο είναι το βίωμα της ήττας κατά το συμβιβασμό αργότερα.)Από την άλλη, η υπεράσπιση διαχρονικών αξιών ενδέχεται να μεταφραστεί σε συντηρητισμό και διάθεση βολέματος.Οπότε το μόνο τελικά που έχω καταλάβει πως μπορώ και περνάει από το χέρι μου είναι το άνοιγμα των οριζόντων , η διεύρυνση του πνεύματος.Το μόνο που νομίζω πως μπορώ να πετύχω είναι να μην αφήνω τους μαθητές να επαναπαύονται.Πρέπει και μπορούν να είναι πάντα σε εγγρήγορση ως σκεπτόμενοι άνθρωποι και ως πολίτες.Και η σχέση με τους μαθητές σ'αυτό το επίπεδο με το δάσκαλο είναι αμφίδρομη κι επανατροφοδοτούμενη, γιατί κι εκείνος ανα πάσα στιγμή μετατρέπεται από πομπό σε δέκτη και, εφόσον αφουγκράζεται τα μηνύματα των μαθητών του,προχωράει σε όλο και πιο πρισματική εικόνα για την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Συγγνώμη αν σας κούρασα..
Υ.Γ. Daniel, καλή η έκθεση?? Τι βαθμό παίρνω??
-
Υ.Γ. Daniel, καλή η έκθεση?? Τι βαθμό παίρνω??
Δεν ξέρω , δεν είμαι φιλόλογος.. ;D ;D ;D Αν όμως ήταν στο χέρι μου θα έβαζα πολύ καλό βαθμό.. ;)
Πολύ σωστά όσα λες και ειδικά για το διαζευκτικό ή όχι.. Από την άλλη η υπεράσπιση διαχρονικών ιδεών πως μπορεί να θεωρηθεί συντηρητισμός και βόλεμα, έτσι αβασάνιστα;;...(αρχές όπως εντιμότητα, ειλικρίνεια, ελευθερία, αξιοπρέπεια, αλήθεια, δικαιοσύνη είναι ξεβόλεμα από την ευκολία που εμπεριέχουν τα αντίθετά τους..). Μην τα ισοπεδώνουμε και όλα.. :(
Βέβαια και τα παιδιά δεν έχουν μόνο εμάς ως ερέθισμα και δεν καθορίζουμε εμείς την πορεία τους !
Αυτό ξαναπες το k_k, γιατί από τα λεγόμενά μου-λανθασμένα μπορεί να βγάλει κανείς το συμπέρασμα πως οι εκπαιδευτικοί είναι ο αλφα και ο ωμεγα παράγοντας διαμόρφωσης μιας προσωπικότητας.. Δυστυχώς ή ευτυχώς στη σημερινή εποχή είναι λιγοτερο από ποτέ.. :-\
Χαιρομαι για όσα διαβάζω, και μην βλέπετε το θέμα στενά όπως το έθεσα.. Παράδειγμα ήθελα να δώσω..
Σκεφτείτε και πειτε και άλλα πράγματα σχετικά με το θέμα..
-
Αγαπητοι συναδελφοι οι εννοιες συντηρητισμος και μοντερνος φιλελευθερισμος ειναι υποκειμενικες εννοιες αναλογα το ιδεολογικο πλαισιο που τις περιβαλλει . Και εγω ηθελα σε καποιους τομεις να θεωρω τον εαυτο μου φιλελευθερη ιδεων αλλα μετα χρησιμοποιηθηκε ως ορος απο πολιτικα κομματα και το ξανασκεφτηκα. ;) Μετα ενιωθα καλα με τη λεξη εκσυγχρονισμος ωσπου την πηραν και αυτη απο αλλου και την εφεραν στα μετρα τους. ;) Στην πορεια υποστηριξα την αποδοχη του διαφορετικου ως υπερτατο ανθρωπιστικο αγαθο μεχρι που καποια διεστραμμενα μυαλα χρησιμοποιησαν αυτην την καραμελα για να νομιμοποιησουν στην Ολλανδια το κομμα των Παιδοφιλων και με αυτο το τροπο να μετατρεψουν το σεβασμο στο διαφορετικο σε αρρωστεια.
Τελικα ποσο ο προοδευτισμος ειναι αλλαγη προς το καινουριο και το αφθαρτο ειναι λιγο υποκειμενικο . Μηπως δηλαδη θελω να πω η επιστροφη σε καποιες διαχρονικες αξιες δεν ειναι συντηρητισμος αλλα υγιης ανανεωση των υπαρχουσων δομων ενω ο ανεξελεγκτος προοδευτισμος φερνει τον ανθρωπο σε αδιεξοδα τα οποια δεν μπορει να αντιμετωπισει λογω σαθρου υποβαθρου?
-
Κι εμένα Κέλλυ τα τελευταία χρόνια με βασανίζουν τα ίδια ερωτήματα και διλήμματα ???
-
Συγνώμη που μπαίνω σφήνα, αλλά ο προοδευτισμός δεν έχει να κάνει με διαχρονικές αξιες και τη συνέχισή τους..Θέλω να πω πως δεν είναι κατ' ανάγκη αντίθετα πράγματα.. Ίσα ισα η υποστήριξη τους στις μέρες μας μπορεί να θεωρείται και η πιο σύγχρονη πρόταση στη σημερινή κοινωνία της αρπαχτής, της ρεμούλας, της έκπτωσης αξιών, του ωχαδερφισμού και της έλλειψης αλληλεγγύης, της ρουφιανιάς, του γλειψίματος, της ανελευθερίας και της πλήρους υποταγής του πολίτη σε κάθε είδους περιορισμούς εν ονόματι της "ασφάλειας" κλπ κλπ κλπ ;)
Και δεν πρόκειται για επιστροφή σώνει και καλά, γιατί για μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν εξέλλειψαν από τη ζωή τους.. :)
-
Aυτο ακριβως ηθελα να πω daniel οτι ο συντηρητισμος και ο προοδευτισμος εχουν χρησιμοποιηθει με διαφορετικο περιεχομενο και ο καθενας οριοθετει αυτες τις εννοιες αναλογα με το περιεχομενο των ιδεων και των αξιων του. Θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι εξ ορισμου εννοιες αρνητικες ή θετικες. Εχουν να κανουν με τα ατομα, το πως τις οριοθετουν, τι νοημα τους δινουν και τι πρακτικη εφαρμοζουν.
Επισης να εξηγησω οτι οταν εννοω επιστροφη εννοω μαζικοτερη κινηση . Θα στο εξηγησω με καλλιτεχνικους ορους για να το καταλαβεις ;) Η Αναγεννηση θεωρηθηκε περιοδος επιστροφης στις ανθρωπιστικες αξιες. Αυτο δε σημαινει οτι καποιοι ανθρωποι δεν τις ειχαν και παλιοτερα αλλα λογω Ιερας Εξετασης και εξωτερικων παραγοντων ηταν πιο καλυμμενες. Το γεγονος οτι βγηκαν ευρυτερα στο προσκηνια θεωρηθηκε αλλαγη σκηνικου. Αυτο εννουσα και οταν ειπα επιστροφη:οχι οτι δεν υπαρχουν ατομα που πορευονται και συντηρουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα αλλα οτι κατα διαστηματα αυτα γινονται πιο μαζικα και πιο εμφανη λογων κοινωνικων αναγκων :) :)
-
Επισης να εξηγησω οτι οταν εννοω επιστροφη εννοω μαζικοτερη κινηση . Θα στο εξηγησω με καλλιτεχνικους ορους για να το καταλαβεις Wink Η Αναγεννηση θεωρηθηκε περιοδος επιστροφης στις ανθρωπιστικες αξιες. Αυτο δε σημαινει οτι καποιοι ανθρωποι δεν τις ειχαν και παλιοτερα αλλα λογω Ιερας Εξετασης και εξωτερικων παραγοντων ηταν πιο καλυμμενες. Το γεγονος οτι βγηκαν ευρυτερα στο προσκηνια θεωρηθηκε αλλαγη σκηνικου. Αυτο εννουσα και οταν ειπα επιστροφη:οχι οτι δεν υπαρχουν ατομα που πορευονται και συντηρουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα αλλα οτι κατα διαστηματα αυτα γινονται πιο μαζικα και πιο εμφανη λογων κοινωνικων αναγκων Smiley Smiley
Πολύ σωστη!! ;)
-
<< Oι εκπαιδευτικοί, με τις στάσεις, τις προκαταλήψεις και τις προσδοκίες τους από τους/τις μαθητές/-τριες τους αποτελούν βασικό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σημαντικός είναι ο ρόλος της συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών, η οποία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:
(α) συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών που διδάσκουν το γλωσσικό μάθημα και εκείνων που διδάσκουν άλλα γνωστικά αντικείμενα, με στόχο να προσαρμοστεί η διδασκαλία των γνωστικών αντικειμένων στις ανάγκες των μαθητών/-τριών με διαφορετικά επίπεδα γλωσσομάθειας, και
(β) συνεργατική διδασκαλία>>.
-
Πλάκα κάνεις, έτσι;; ;D ;D ;D
Χε χε.. Από που το ..αντεγραψες το μανιφέστο ρε marion;;
Για το ρόλο μιλάμε marion, όχι για τρόπους βελτίωσης της διδακτικής διαδικασίας.. ;) ;)
Περιμενουμε γνώμες ρε παιδιά μπας και βγει τίποτα.. ;) ;)
-
Πλάκα κάνεις, έτσι;; ;D ;D ;D
Χε χε.. Από που το ..αντεγραψες το μανιφέστο ρε marion;;
Για το ρόλο μιλάμε marion, όχι για τρόπους βελτίωσης της διδακτικής διαδικασίας.. ;) ;)
Περιμενουμε γνώμες ρε παιδιά μπας και βγει τίποτα.. ;) ;)
Daniel εξ' ου και τα εισαγωγικά που παραθέτω. Που πάει να πει ότι κατέθεσα μια άποψη που διάβασα προσφάτως και η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Θέλησα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας.
Θεωρώ πως και η βελτίωση της όλης διδακτικής διαδικασίας είναι μέρος του ρόλου του εκπαιδευτικού και εν μέρει η βελτίωση των τεχνικών τρόπων μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα και να συντελλέσει στην ισχυροποίηση του ρόλου του δασκάλου καθώς και να τον καταστήσει υπεύθυνο λειτουργό και κοινωνό των πολύπλευρων αλλαγών, που συντελλούνται στις μέρες μας στο χώρο της εκπαίδευσης και δη στο χώρο του δημόσιου σχολείου.
-
Daniel εξ' ου και τα εισαγωγικά που παραθέτω. Που πάει να πει ότι κατέθεσα μια άποψη που διάβασα προσφάτως και η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Θέλησα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας.
Ναι βρε , μην παρεξηγεισαι που κανουμε και λιγο πλακα.. ;D ;D καταλαβα οτι ειναι παραθεση, αλλά μηπως να ξεκινησουμε απο τα γενικα πριν πάμε στα ειδικά;; Πριν και από την καλυτερη τεχνικη καταρτιση δε θα πρεπει να ξερουμε που και σε τι θα δοθει βαρος; Δηλαδη πως φανταζεσαι εσυ τον ιδανικο εκπαιδευτικο σε ενα σχολειο του σημερα;; Πως θα ηθελες να φερεται, τι είδους μαθημα να κανει, τι ρόλο να εχει (και άλλα πολλά..);
Πχ τι εχεις να σχολιασεις για τα προηγουμενα που εχεις διαβασει; Ή να προσθεσεις..
Όποιος εχει σκεφτει επ' αυτου επιβαλλεται να συμμετασχει.. ;D
-
Daniel εξ' ου και τα εισαγωγικά που παραθέτω. Που πάει να πει ότι κατέθεσα μια άποψη που διάβασα προσφάτως και η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Θέλησα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας.
Ναι βρε , μην παρεξηγεισαι που κανουμε και λιγο πλακα.. ;D ;D καταλαβα οτι ειναι παραθεση, αλλά μηπως να ξεκινησουμε απο τα γενικα πριν πάμε στα ειδικά;; Πριν και από την καλυτερη τεχνικη καταρτιση δε θα πρεπει να ξερουμε που και σε τι θα δοθει βαρος; Δηλαδη πως φανταζεσαι εσυ τον ιδανικο εκπαιδευτικο σε ενα σχολειο του σημερα;; Πως θα ηθελες να φερεται, τι είδους μαθημα να κανει, τι ρόλο να εχει (και άλλα πολλά..);
Πχ τι εχεις να σχολιασεις για τα προηγουμενα που εχεις διαβασει; Ή να προσθεσεις..
Όποιος εχει σκεφτει επ' αυτου επιβαλλεται να συμμετασχει.. ;D
Daniel, δεν παρεξηγήθηκα. Θέλησα απλώς να δώσω διευκρινιστική απάντηση στην απορία που έθεσες προηγουμένως. Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει κανείς να ξεκινήσει από τα γενικά. Ωστόσο, όλοι οι προλαλίσαντες έχετε καταθέσει σημαντικές και αξιόλογες κατά την ταπεινή μου γνώμη απόψεις και σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα έχουν λεχθεί.
Ο ρόλος του σύγχρονου εκπαιδευτικού δεν είναι και δεν πρέπει να είναι εύκολος αλλά ένας διαρκής και καθημερινός αγώνας για την επίτευξη σημαντικών αποτελεσμάτων. Δυστυχώς και ως μαθήτρια προ αμνημονεύτων χρόνων αλλά και σε συζητήσεις με διορισμένους εκπαιδευτικούς είναι σπάνιες εκείνες οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών που δεν έχουν ρουτινιάσει, μιζεριάσει και όλα τα συναφή, πράγμα που με λυπούσε και με έθλιβε τότε και εξακολουθεί να μου προκαλεί την ίδια απογοήτευση. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να είναι κανείς εκπαιδευτικούς, να είναι υπεύθυνος σε ένα μεγάλο βαθμό για τη διαμόρφωση μελλουσών γενεών και να αδιαφορεί, να αντιμετωπίζει το λειτούργημα ως στυγνός επαγγελματίας ή ως ράθυμος εργαζόμενος. Έχουμε ένα σκοπό. Να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές να αποχτήσουν ταυτότητα, να επιτύχουν ομαλή μετάβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες που τους περιμένουν, όταν και θα εισέλθουν στον ενήλικο βίο. Έχουμε να κάνουμε με ζωντανό υλικό και είμαστε υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση υγειών προσωπικοτήτων. Ας μην το ξεχνούμε αυτό και ας δρούμε αναλόγως. Θεωρώ ότι ο εκπαιδευτικός, ο οποίος ενδιαφέρεται για την προσωπική εξέλιξη των μαθητών του βρίσκει τρόπους να ανταπεξέλθει στο ρόλο του επαρκώς. Συνταγές δεν υπάρχουν και καθένας από εμάς ως διαφορετική οντότητα μπορεί αν θέλει πραγματικά να επιτύχει μικρά, καθημερινά θαύματα.
-
Daniel,
κάθε λέξη και χιλιάδες ερωτήματα :
'' ρόλος΄' , '' εκπαιδευτικός '' , '' σύγχρονο '' , ΄΄ σχολείο '' !!!
Δεν μπορώ να προσθέσω τίποτα αυτή τη στιγμή !Η ερώτησή σου είναι πολύ δύσκολη.Μέχρι να την απαντήσουμε , δε θα είμαστε οι ίδιοι!!!.
Όσο τη σκέφτομαι ,τόσο μεταμορφώνομαι σε κάτι άλλο.Σε έναν ιδεατό άνθρωπο μιας ιδεατής κοινωνίας. Το μυαλό φτερουγίζει , δραπετεύει από το ανίαρο σήμερα.
Από την άλλη μεριά , πατώντας στη γη , η απάντηση φαίνεται εύκολη : Ο ρόλος μας είναι να να ετοιμάζουμε ανθρώπους που θα αποδέχονται σχετικά εύκολα τις προσταγές της οικονομίας και της εξουσίας .Ανθρώπους που σχεδόν αυτόματα προσχωρούν στην ανοησία, στην αντιπαλότητα , στον πόλεμο ! Για αυτό μας πληρώνουν ! Τα υπόλοιπα είναι επιθυμίες ή οράματα λίγων μόνων ανθρώπων , εκπαιδευτικών ή άλλων.
Ο εκπαιδευτικός έχει δύναμη, αλλά κινείται σε πλαίσια. Θέλει να αλλάξει ίσως τον κόσμο , αλλά δεν μπορεί μόνος του. Το εκπαιδευτικό σύστημα τον κάνει να νομίζει ότι είναι πρωταγωνιστής , αλλά στην πραγματικότητη η επηρροή του είναι ελάχιστη.
Κάθε προσπάθεια που θα κάνει το ρόλο του εκπαιδευτικού ιδιαίτερη και ουσιαστική , πρέπει να έχει μαζικό , πλατύ χαρακτήρα. Να έχει απήχηση σε πολύ κόσμο και κυρίως μέσα στον εκπαιδευτικό χώρο.Κρίνοντας από τη σημερινή κατάασταση , πιστεύω ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ρόλο , δεν έχουν προσανατολισμό , δεν έχουν όραμα , δεν έχουν διάθεση , δεν έχουν γνώση και δύναμη , δεν έχουν μέθοδο για να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων προς μια πιο υπεύθυνη θεώρηση του κόσμου. Οι εκπαιδευτικοί , μέρος και αυτοί του όλου προβλήματος ,είναι απομωνομένοι και κομπάρσοι του όλου αδιεξόδου. Ευτυχώς υπάρχουν οι λαμπρές εξαιρέσεις που κρατούν τη δάδα αναμμένη και προσπαθούν κραυγάζοντας να κρατήσουν την ελπίδα ζωντανή. Αγαπητοί φίλοι , σας αγαπώ διότι στις εξαιρέσεις αυτές είστε και σεις !
Μπάμπης
-
Αγαπητέ Math ΕΓΡΑΨΕΣ και πάλι !!!
:) :)
-
Αγαπητέ Math ΕΓΡΑΨΕΣ και πάλι !!!
:) :)
Τι να το κάνεις :) ; Δεν είχα τέτοια πρόθεση.
Η κουβέντα πρέπει να συνεχιστεί.Αφού έχουμε κολλήσει τον ιό της αμφισβήτησης και της έρευνας , έχουμε χρέος να προχωρήσουμε.Δεν φτάνει να περιγράψουμε τον κόσμο, να τον ακτνοσκοπήσουμε. Πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να τον αλλάξουμε. Και αυτό θέλει μόρφωση. Η μόρφωση θέλει δασκάλους!Πολύ καλούς δασκάλους ! Να γιατί φτάνουμε αναγκαστικά πάλι στην ερώτηση του daniel.Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.Αλλά ... δυναμωμένοι από θεωρία και μελέτη , όπως έγραφε κι ο ποιητής , δε διστάζουμε να χτυπάμε τη γραθιά ακόμα και στο μαχαίρι !
Αυτός ο αγώνας έχει μια αυξανόμενη γλύκα και αυτή σκεφτόμαστε να τη γευτούμε μέχρι το τέλος, όσο ζούμε.
Daniel , ο εκπαιδευτικός στο σύγχρονο σχολείο δεν πρέπει να το βάζει κάτω , δεν πρέπει να υποχωρεί ό,τι και αν βλέπει. Αυτό είναι μια καλή θέση. Πόσοι όμως θα αντέξουν ;
-
Να συμπληρώσω μόνο κάτι !
Δεν αρκεί ο εκπαιδευτικός να οραματίζεται !
Πρέπει επιτέλους να φροντίσει να ακουστεί η φωνή του !!
Και ένας μονος δεν μπορεί να κάνει πολλά !
Ισως το συγκεκριμένο φόρουμ κάποια μέρα να ενώσει εκπαιδευτικούς με όραμα που θα μπορέσουν να φωνάξουν δυνατά ως τα αυτιά του Υπουργού, ως τα αυτιά των γονιών , ως τα αυτιά των παιδιών !!!
Ας αφήσουμε τις αποδοχές στην άκρη (προς το παρόν) και ας φωνάξουμε για ένα καλύτερο σχολείο !! Μπορούμε να έχουμε την κοινή γνωμη μαζί μας, γιατί πολλοί είναι γονείς και βιώνουν τα προβλήματα !
-
Ο ρόλος μας είναι να να ετοιμάζουμε ανθρώπους που θα αποδέχονται σχετικά εύκολα τις προσταγές της οικονομίας και της εξουσίας .Ανθρώπους που σχεδόν αυτόματα προσχωρούν στην ανοησία, στην αντιπαλότητα , στον πόλεμο ! Για αυτό μας πληρώνουν !
Στο χέρι μας είναι να το δεχτούμε ή όχι..Ας κάνουμε το αντίθετο.. Ας τους μαθουμε να αμφισβητούν και να ψάχνουν, ας τους πούμε πως έτσι τους θέλουν κάποιοι γιατί είναι εύκολο να τους χειραγωγούν, ας ανοίξουμε μάτια και μυαλά.. όσο μπορούμε.. Και όσο αμφισβητούμε και μεις και είμαστε σε μια διαρκή έρευνα των πραγμάτων και όχι σε μια αποχαύνωση και δημοσιουπαλληλίστικο βόλεμα..
Daniel , ο εκπαιδευτικός στο σύγχρονο σχολείο δεν πρέπει να το βάζει κάτω , δεν πρέπει να υποχωρεί ό,τι και αν βλέπει. Αυτό είναι μια καλή θέση. Πόσοι όμως θα αντέξουν ;
1ον: Είναι αργά για να αλλάξουμε κάποιοι ;) ..και πάντα θα υπάρχουν περιθώρια αντίστασης και αντίδρασης..
Κάποιοι ίσως γι' αυτό γίναν δάσκαλοι..
2ον: Έρχονται και άλλοι πίσω μας που δε μασάν κουτόχορτο..
3ον: Πότε όμως θα βρεθούμε;.... :-\ :-\
Σας ευχαριστώ όλους που συμμετέχετε ενεργά σε ένα θέμα κατα τη γνώμη μου σημαντικό..
-
Συνάδελφοι, ο ρόλος του εκπαιδευτικού σήμερα, δεν ειναι τόσο αμελητέος όσο νομίζουμε. Αντίθετα μπορεί η παρέμβαση ενός δασκάλου να είναι καταλυτική, φτάνει να διδάσκει με την ψυχή του.Όσο κι αν όλοι σήμερα απαξιώνουν τη δημόσια εκπαίδευση, όσο κι αν το σχολείο έχει χάσει την αίγλη του, ο μαθητής αναζητά στηρίγματα μέσα στο σχολείο και είναι έτοιμος να δει ως πρότυπα τους δασκάλους του αν κρίνει πως το αξίζουν.Ο εκπαιδευτικός έχει τη δυνατότητα να διαμορώσει άποψη στους μαθητές του αρκεί κι ο ίδιος να έχει άποψη για τα πράγματα.Οι μαθητές ξέρουν να εκτιμούν το δόσιμο και το πάθος κι αν όχι στο άμεσο μέλλον , μακροπρόθεσμα σίγουρα.
Νομίζω πως ο καθηγητής του σήμερα έχει χρέος να μεταδίδει στους μαθητές πρώτα και κύρια πάθος για την ίδια τη ζωή κι εμπιστοσύνη στη δύναμη του ανθρώπινου νου.Δεν πρόκειταιγια λόγια του αέρα, είναι βασικά στοιχεία που μπορεί να τους τα εμπνεύσει απόλυτα μέσα από το εκάστοτε αντικείμενο διδασκαλίας.
-
"Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλεια πολλή"
Παιδιά θεωρώ το σύστημα πολυδύναμο και πολυπαραγοντικό και για να έχουμε σωστή προσέγγιση πρέπει να το δούμε σαν σύνολο και όχι μόνο ο καθένας από την μεριά του .Οι παράγοντες που εμπλέκονται είναι :
Κοινωνία ,Υπουργείο,Εκπαιδευτήριο,Καθηγητές,Μαθητές .
Θα κάνω έναν παραλληλισμό για να διευκολύνω την κατάσταση.θεωρώ την όλη ιστορία σαν ένα ταξίδι:
Η κοινωνία θέτει τον προορισμό.(Συμφωνώ με αυτά που ειπώθηκαν από όλους που συμμετέχουν στο θέμα για το αν θέλουμε άτομα παθητικά ή ενεργητικά , να αδιαφορούν ή να ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο,το περιβάλλον,τον εαυτό τους κτλ)
Το υπουργείο βάζει τους χάρτες.(παλιοί ή νέοι,μια ή εναλλακτικές διαδρομές κ.α.)
Το εκπαιδευτήριο είναι το όχημα.(παλιό ή νέο ,αργό ή γρήγορο,προβληματικό ή αξιόπιστο,κ.α.)
Οι καθηγητές είναι οι οδηγοί .(οδηγοί εκπαιδευτές, οδηγοί αγώνων,οδηγοί "ταρίφες" κ.α.)
Οι μαθητές είναι οι επιβάτες .(αδιάφοροι , συνεπαρμένοι, ζαλισμένοι , για "εκτέλεση" , χαρούμενοι κ.α.)
Καλό ταξίδι σε όλους .
-
Ωραία τα λές Sunbird , αλλα ο εκπαιδευτικός είναι αυτός που εισπράττει κυρίως την απαξίωση για το εκπαιδευτικό σύστημα !
Τα παιδιά και οι γονείς με εμάς έρχονται σε άμεση επαφή και οχι με το Υπουργείο !
Και εμάς ποτέ δεν μας ρωτάνε απο τη διοίκηση !!!!
Ούτε για τα βιβλία, ούτε για το σχολείο , ούτε για το ωρολόγιο πρόγραμμα, ούτε για την ανάγκη για υποστήριξη απο ψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς, ούτε καν μπαίνουν στο κόπο να μας επιμορφώσουν σωστά !
Το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι να φωνάξουμε τα προβλήματα του σχολείου !
-
Να συμπληρώσω μόνο κάτι !
Δεν αρκεί ο εκπαιδευτικός να οραματίζεται !
Πρέπει επιτέλους να φροντίσει να ακουστεί η φωνή του !!
Και ένας μονος δεν μπορεί να κάνει πολλά !
Ισως το συγκεκριμένο φόρουμ κάποια μέρα να ενώσει εκπαιδευτικούς με όραμα που θα μπορέσουν να φωνάξουν δυνατά ως τα αυτιά του Υπουργού, ως τα αυτιά των γονιών , ως τα αυτιά των παιδιών !!!
NAI !
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει πάνω απ'όλα να φωνάξουμε ! Με κάθε τρόπο και σε κάθε μήκος κύματος !Να ξυπνήσουμε την κοινωνία ! Η συνεχιζόμενη σιωπή μας εκλαμβάνεται ως ενοχή. Αλλά η σιωπή μας είναι διαμαρτυρία, μόνο που δεν οδηγεί πουθενά. Το σύνθημά μας πρέπει να γίνει : ΜΙΛΑ ! ΜΙΛΑ ! ΜΙΛΑ!
( Ο Λαζόπουλος ,μια μέρα στην εκπομπή του ,απήγγειλε ένα απόσπασμα από έναν Τούρκο Θεατρικό συγγραφέα για τη ΣΙΩΠΗ και γιατί πρέπει να σπάσει. Το έγραψα σε μια βιντεοκάμερα αλλά δεν ξέρω πώς να το φορτώσω στην ιστοσελίδα για να το απολαύσετε.Αν κάποιος έχει πρόσβαση με το ΑΛΦΑ ας το ζητήσει. .Θα το πάρω μια μέρα στο σχολείο και θα το βάλω από το μεγάφωνο , χωρίς να ρωτήσω κανένα ! Να το ακούσουν όλοι. Ας μη δουν την καταπληκτική ερμηνεία του Λάκη.Τόσο πολύ μου άρεσε. Θέλω να σας το δώσω αλλά δεν ξέερω πώς.)
-
Πραγματικά εκπληκτικό ποίημα και συγκλονιστική η ερμηνεία του Λαζόπουλου.Αυτή τη στιγμή έχω πάθει πλάκα γιατί από χθες σ'αυτό το τόπικ ήθελα να μιλήσω για 'κείνη την εκπομπή του Λαζόπουλου αλλά συγκρατήθηκα, νόμιζα πως δεν κολλούσε :D :D :D
-
Ο vsk θα ξέρει τον τρόπο να το ανεβάσεις στο Internet !
Στειλτου ενα προσωπικό μήνυμα !
Δυστυχώς δεν το είδα ! :(
-
Το βρήκα στο youtube :) :
http://www.youtube.com/watch?v=J8y-wguxHiM
-
Η ενεργητηκότητα και η διάθεση για αλλαγή μες στο χώρο του σχολείου, δεν μπορούν παρά να με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη.
Πραγματικά η ερμηνεία του Λαζόπουλου μοναδική, αν και δε συμφωνώ πάντα με όλα όσα διατυπώνονται μέσα από την εκπομπή του.
Τουλάχιστον συνάδελφοι εσείς, που είστε ήδη διορισμένοι, τολμήστε την αλλαγή, το διαφορετικό. Γιατί εγώ σε συζητήσεις που έχω με συναδέλφους μας, μόνιμους ή αναπληρωτές, αυτό που διαπιστώνω είναι μια τέλεια συμμόρφωση προς το κατεστημένο, μια νωθρότητα άνευ προηγουμένου και μια δημιοσιοϋπαλληλική αντίληψη και στάση ζωής τους. Η απάντηση που λαμβάνω στις επισημάσνεις μου είναι ότι και εγώ όταν με το καλό διοριστώ, όσο και καλή διάθεση να έχω θα αναγκαστώ να συμβιβαστώ, γιατί τα χρήματα είναι λιγοστά, οι μαθητές τέρατα, οι συνθήκες ελεεινές.
Αν είναι ωστόσο να καταντήσω αδιάφορη και σιωπηρή, χίλιες φορές να ασχοληθώ με ο,τιδήποτε άλλο. Και απογοητεύομαι όλο και περισσότερο βλέποντας πως οι κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις γίνονται όλο και πιο σπάνιες στις μέρες μας αντί να αυξάνονται.
-
Προβληματίζομαι πολλές φορές για τον ρόλο του εκπαιδευτικού .
Σαφώς έχουμε το γνωστικό μας αντικείμενο στο οποιο πρέπει να δώσουμε βαρύτητα .
Ομως η δουλειά μας σταματάει εκεί ?
Και αν οχι ποιά τα όρια που πρέπει να θέτουμε στον ρόλο μας ?
Θα ήθελα να ακούσω απόψεις και εμπειρίες . Μπας και ανακαλύψουμε μαζί το ρόλο . :)
-
θεωρώ το γνωστικό κομμάτι 2ο με τη λογική ότι άν έχεις πάθος και όρεξη θα περάσεις ότι γνώση θες στο μαθητή με τον τρόπο που ταιριάζει σε κάθε ομάδα και να αγαπήσουν το ψάξιμο και την ερευνα. βεβαια θέλει μεγάλη αναζήτηση μέσα μας αυτό μέχρι να υπάρχει ευελιξία. το σημαντικότερο θεωρώ ότι είναι να μάθουμε στα παιδιά να ξέρουν τον εαυτό τους καλά και να στέκονται με δύναμη απέναντι στα πράγματα. Να αποβάλλουν φοβίες, στερεότυπα και τη διάθεση άσχημης αναμέτρησης με τους άλλους που τους περνάνε από την οικογένεια.
-
Εκ-παιδευτικός! Ο ρόλος μας είναι να τα παιδεύουμε! :P
Ειλικρινά τώρα, αν κάτι έχουμε χρέος να κάνουμε μέσα στην τάξη, είναι, κατά τη γνώμη μου, να τους μεταδώοσυμε την αγάπη για την γνώση. Να τους μάθουμε ότι η γνώση είναι ένα ταξίδι, μια εξερεύνηση, ένα παιχνίδι που μόνο χαρά μπορεί να δώσει. Να σπάσουμε τη λογική της αυθεντίας και να πάρουμε ένα ρόλο καθοδηγητικό-συμβουλευτικό. Αν το καταφέρουμε, μετά θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Αλλά πρέπει πρώτα και κύρια να θεωρήσουμε εμείς τη γνώση χαρά. :D
-
Εκ-παιδευτικός! Ο ρόλος μας είναι να τα παιδεύουμε! :P
Ειλικρινά τώρα, αν κάτι έχουμε χρέος να κάνουμε μέσα στην τάξη, είναι, κατά τη γνώμη μου, να τους μεταδώοσυμε την αγάπη για την γνώση. Να τους μάθουμε ότι η γνώση είναι ένα ταξίδι, μια εξερεύνηση, ένα παιχνίδι που μόνο χαρά μπορεί να δώσει. Να σπάσουμε τη λογική της αυθεντίας και να πάρουμε ένα ρόλο καθοδηγητικό-συμβουλευτικό. Αν το καταφέρουμε, μετά θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Αλλά πρέπει πρώτα και κύρια να θεωρήσουμε εμείς τη γνώση χαρά. :D
Αυτές είναι στα αλήθεια όμορφες θέσεις και σκέψεις που τις ασπάζομαι απόλυτα :).
Δεν είναι ίσως πρόσφορες για κάθε μέρα και κάθε ώρα αλλά ως γενική στάση είναι κάτι που εξυψώνει το έργο μας . Βεβαια , αυτου του είδους οι δάσκαλοι κουράζονται πολλαπλάσια , διότι οι μαθητές συνηθίζουν σε άλλη αντιμετώπιση και συχνά τις προωθημένες απόψεις τις χειρίζονται με λάθος τρόπο.
Αγαπητή φίλη , θα είσαι μια επιτυχημένη καθηγήτρια , αλλά να φροντίζεις τη φωνή σου και τα νεύρα σου. Για να αντέξεις σε όλη σου τη ζωή !
Όταν κανείς είναι νέος , αυτό δεν το καταλαβαίνει.Αλλά ο χρόνος και η επανάληψη αφήνουν σημάδια.
Χαριτολογώντας να πω και το εξής :
Έχουμε ένα συνάδελφο με δυνατή φωνή που φωνάζει και από πάνω. Λέω μια μέρα στο διευθυντή μέσα στο σύλλογο: Ο Θανάσης κακώς κάνει 18 ώρες.- ''Πόσες να κάνει ; '' μου λέει . '' 6 ''του απαντώ.
''Τόσο που φωνάζει , τα τέσσερα τμήματα της Α΄λυκείου που είναι στον α΄όροφο μπορούν να κάνουν συγχρόνως μάθημα , αρκεί να ανοίξουν τις πόρτες! Μήπως γράφει και στο πίνακα ; Βάλε να γίνει το ίδιο και στις άλλες τάξεις , τέλειωσε!''
Το χαίρεται και αυτός που τον πειράζω , γελάμε και οι υπόλοιποι , αλλά το συμπέρασμα είναι ένα : οικονομία στις δυνάμεις και όχι υπερβολές . Δεν είναι αυτό μόνο που ανεβάζει το παιδευτικό έργο αλλά η μέθοδος και η αγάπη!
Αλλά εσύ σίγουρα τα έχεις και τα δύο , οπότε .... ζηλεύω τους μαθητές σου! :)
Μπάμπης
-
Νομίζω ότι, παράλληλα με τις γνώσεις, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά και την τέχνη του να βρίσκουν το ουσιαστικό και το χρήσιμο μέσα από το κάθετι που βλέπουν, διαβάζουν, ακούν, καταναλώνουν και ζουν. Να τα αφυπνήσουμε, να τα προβληματίσουμε για την ποιότητα των όσων βιώνουν καθημερινά. Να τα κάνουμε να το "ψάχνουν" λίγο περισσότερο το κάθετι. Γιατί η εποχή μας παραείναι γεμάτη από σκουπίδια, φασαρία και ανόητους/κενούς/επικίνδυνους ανθρώπους.
Και αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας μας μέσα από το δικό του γνωστικό αντικείμενο. Φερ' ειπείν εγώ μπορώ να τα προειδοποιώ για επικίνδυνα χημικά, τρόφιμα κτλ, ο μαθηματικός για συνηθισμένες απάτες που γίνονται από επιτήδειους, ο πληροφορικός για τους κινδύνους από την τεχνολογία κτλ. Εννοείται βέβαια ότι θα προβάλλουμε παράλληλα και τα καλά για να γίνεται άμεσα η σύγκριση.
Αυτά τα πρακτικά θέματα -πιστεύω- τους μένουν περισσότερο και τους είναι πολύ πιο χρήσιμα από την ξερή γνώση. Επίσης το μάθημα γίνεται πιο ενδιαφέρον και ευχάριστο και για εμάς και για τα ίδια τα παιδιά.
-
Σωστοί κυριοι προλαλήσαντες!! ;) ;)
Αν θες να βοηθήσεις ένα φτωχό μην του δώσεις ένα ψάρι: Μάθε τον να το ψαρεύει!!...(κινεζικη παροιμία)
Έτσι δε θα ξαναπεινάσει ποτέ..
Μάθε τον μαθητή να αναζητει και να ψαχνει... Μάθε τον πως να ψαχνει.. Τι να κρατα και τι ν' αφήνει...
Μάθε του εκείνα που θα πρέπει να ξέρει όταν φύγει, πέρα από ανουσιες λεπτομέρειες κι ένα βουνό σελίδες..
Μάθε τον πως να μαθαίνει... ::)
-
Μάθε τον πως να μαθαίνει... ::)
Συμφωνώ απόλυτα με αυτή σου τη φράση - θέση daniel. Αυτή είναι η ουσία του ρόλου ενός εκπαιδευτικού. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι φορέας της μιας και μοναδικής αλήθειας (γνώσης)- η οποία άλλωστε ποτέ δεν είναι μια και μοναδική- αλλά, αυτός που κατέχει ή θα έπρεπε να κατέχει τη μέθοδο για να ανακαλύψει ο κάθε μαθητής τη δική του αλήθεια, η οποία όμως δεν είναι κατ' ανάγκη ίδια με τη δική μας. Με άλλα λόγια δεν είναι ο εκπαιδευτικός που θα του δείξει τι κρατά και τι πετά αλλά πως έχει τη δυνατότητα κάποιος να ξεσκαρτάρει ....από τον όγκο των πληροφοριών, παραστάσεων κτλ που βομβαρδίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Όλα αυτά όμως υπό την προϋπόθεση ότι πρώτα από όλα ο ίδιος ο εκπαιδευτικός ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα και άτομο είναι κοινωνός βασικών, θεμελιωδών αρχών όπως η ελευθερία.
-
Μεσα στο ρόλο του εκπαιδευτικού είναι ( πιστευω) να θέτει τα σωστά όρια , ώστε και τα παιδιά να αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν .
Είμαι σε γυμνάσιο και παρατηρώ οτι κάποια παιδιά προσπαθούν συνεχώς να καταπατήσουν αυτά τα όρια - κανόνες , τα οποια έχω θέσει και θεωρώ απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία της τάξης , του μαθήματος και της διδακτικής διαδικασίας . Ευτυχώς όμως τα περισσότερα συνεργάζονται ή τουλάχιστον υπάρχει βελτίωση απο την αρχή της χρονιάς και στην Α γυμνασίου η αλλαγή είναι τεράστια (λογικό γιατί έρχονται απο το δημοτικό) .
Γιαυτα τα λίγα έστω παιδιά που όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν το ρόλο τους και την ευθύνη των υποχρεώσεων τους , αλλα μεταθέτουν ευθύνες ( και έχω ακούσει διάφορα και κάποια απο αυτά ψέμματα ) πραγματικά στεναχωριέμαι . Ξέρω οτι κατι κουβαλάνε και αυτά (τυχαίο είναι οτι οι γονείς τους είναι χωρισμένοι ?) , αλλα ο δρόμος που παίρνουν είναι λάθος ........ και εγω δεν μπορέσα να τους βοηθήσω .
Είναι μαθητές που αν δεν μείνουν απο απουσίες (κάποιοι είναι τελείως στο όριο) θα μείνουν στα μαθήματα ..... και η μέχρι τώρα εμπειρία μου έχει δείξει οτι οι μαθητές που μένουν στην ίδια τάξη δεν αλλάζουν πλεύση !!
Μακάρι να κάνω λάθος .
-
Προβληματίζομαι πολλές φορές για τον ρόλο του εκπαιδευτικού .
Σαφώς έχουμε το γνωστικό μας αντικείμενο στο οποιο πρέπει να δώσουμε βαρύτητα .
Ομως η δουλειά μας σταματάει εκεί ?
Και αν οχι ποιά τα όρια που πρέπει να θέτουμε στον ρόλο μας ?
Θα ήθελα να ακούσω απόψεις και εμπειρίες . Μπας και ανακαλύψουμε μαζί το ρόλο . :)
A! Τώρα θυμήθηκα ! Ρίξτε μια ματιά και σε αυτά τα μηνύματα μέχρι τέλους . Είναι χρήσιμα νομίζω .
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=2134.msg19680#msg19680
Τότε πρωτομπήκα στο φόρουμ .Πώς περνάει ο καιρός !!!
Μπάμπης(math)
-
Όλα αυτά όμως υπό την προϋπόθεση ότι πρώτα από όλα ο ίδιος ο εκπαιδευτικός ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα και άτομο είναι κοινωνός βασικών, θεμελιωδών αρχών όπως η ελευθερία.
Bull's eye.
Ελευθερία και εναγκαλισμός του διαφορετικού. Και μια βαθιά αντίληψη της ισότητας μέσα στη διαφορετικότητα.
Αυτό που κατά τη γνώμη μου προέχει είναι να πείσουμε τους μαθητές μας ότι έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην επιλογή. Γιατί και αυτό έχει πάψει να είναι αυτονόητο μέσα στο εξεταστικοκεντρικό σύστημα που είμαστε αναγκασμένοι να επιβιώσουμε...
Μπάμπη, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κουράγιο μας δίνεις για να συνεχίσουμε να δίνουμε ότι καλύτερο έχουμε μέσα στην τάξη. Σ'ευχαριστούμε πολύ, γιατί μερικές φορές το έχουμε τόση, μα τόση ανάγκη... :-[
-
Μάθε τον πως να μαθαίνει... ::)
Ειναι το motto μου!!!!!
-
Να μάθουμε ίσως να ακούμε περισσότερο, να αφουγκραζόμαστε τα προβλήματά τους, τις ανησυχίες τους, τις ανάγκες τους.
Δύσκολο ίσως, γιατί όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι κι εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε παιδευτεί περισσότερο να μιλάμε παρά να ακούμε.
Ίσως ακούγοντας με προσοχή, μάθουμε περισσότερα ακόμα και για 'μας τους ίδιους.
-
Μάθε τον πως να μαθαίνει... ::)
Ειναι το motto μου!!!!!
Θα ζητήσω τα δικαιώματα!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
Μάθε τον πως να μαθαίνει... ::)
Ειναι το motto μου!!!!!
Θα ζητήσω τα δικαιώματα!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Μπα?! Απλα ειχαμε την ιδια εμπνευση... ;) Συμβαινει που και που... Ιδιαιτερα στους μαθητες μου... ;D ;D ;D
-
Γονείς
Δυστυχώς οι γονείς τα χαλάνε τα παιδιά . Γονείς που εκβιάζουν , γονείς που δικαιολογούν , γονείς που ζητούν ειδική μεταχείρηση για τον κανακάρη τους .
Γονείς !
Τι να τους πεις ???????????????
Προσπαθώ με λεπτότητα , για να μην τους θίξω , να θέσω τα προβλήματα . Και έχω εισπράξει διάφορες αντιδράσεις .
Υπάρχουν αυτοί που θίγονται και περνούν στην επίθεση !
Συνάδελφοι για να μην αντιμετωπίσουν την επιθετικότητα κάποιων γονιών , αποσιωπούν καταστάσεις .
Και τι μπορεί να κάνει ο καθηγητής , οταν δεν έχει τη στήριξη του γονέα ? Οταν ο γονέας μιλά απαξιωτικά για τους συναδέλφους και δικαιολογεί το παιδί του στα ''αδικαιολόγητα'' .
Με στεναχωρεί πραγματικά αυτή η κατάσταση και φέτος στο σχολείο είδα σκηνές που δεν μπορούσα να φανταστώ .
Χρειαζόμαστε ψυχολογική στήριξη , συνάδελφοι . Και εμείς και τα παιδιά . Θα μας τρελάνουν αυτοί οι γονείς με τα κακομαθημένα παιδιά τους που τους δίνουν πάντα δίκιο . Πως κρατιέμαι και δεν θίγω το θέμα της δικής τους ευθύνης οταν δικαιολογούν τα πάντα ....... δεν ξέρω !
-
Η δουλειά μας είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα! ...και είναι το πιο δύσκολο λειτούργημα γιατί έχουμε την τιμή να απασχολούμε τον χρόνο των παιδιών. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να τους μάθουμε είναι ότι στην ηλικία που βρίσκονται ο χρόνος τους είναι ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ!
-
Η δουλειά μας είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα!
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να τους μάθουμε είναι ότι στην ηλικία που βρίσκονται ο χρόνος τους είναι ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ!
Αρκετά αγχοτικό μου ακούγεται αυτό. Τα παιδιά στην εφηβεία δεν είναι μελλοθάνατοι που πρέπει να τρέξουν για να προλάβουν (άραγε τι?). Αυτό που όσο μπορούμε οφείλουμε να τους δείξουμε είναι να ΖΟΥΝ ή αν θες ότι πολύτιμη είναι η Ζωή γιατί δεύτερη... δεν έχει. Ο Χρόνος είναι κάτι που πάντα μας ξεπερνά και μας προσπερνά.
-
Ωραία και καλά όλα αυτά, που γράφετε και νομίζω ότι όλοι λίγο πολύ τα ξέρουμε.
Μήπως όμως αναλωνόμαστε πολύ στη θεωρία και ξεχνάμε την πράξη;
Θέλα να πω: μήπως το ερώτημα δεν πρέπει να΄ναι ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού αλλά ΠΩΣ μπορούμε να τον εφαρμόσουμε;
Γιατί, πολλές φορές ενώ σχεδιάζω το μάθημα μου διαφορετικό στο τέλος καταλήγει να γίνεται δασκαλοκεντρικό με παροχή μασημένης τροφής (ίσως είναι και η απειρία λόγω πρώτης χρονιάς).
Θέλω όμως να ακούσω πρακτικές συμβουλές για το πώς μαθαίνουμε τα παιδιά πώς να μαθαίνουν και για το πώς πείθουμε παιδιά, που δεν έχουν καμία όρεξη να μάθουν( γιατί έχω ένα τέτοιο τμήμα πλήρους αδιαφορίας και φαντάζομαι δεν είναι το μοναδικό) ότι αξίζει να προσέξουν και να μάθουν;
κάποιες φορές ειλικρινά έφθασα στο σημείο να νιώθω καλύτερα όταν κοιμούνται και τουλάχιστον δεν καταναλώνεσαι να φωνάζεις για να τους πειθαρχήσεις παρά όταν μιλάνε μεταξύ τους.
Και όμως ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να αφυπνίζει συνειδήσεις και όχι να αποκοιμίζει.
Πώς όμως το πετυχαίνεις στην πράξη;
-
Ωραία και καλά όλα αυτά, που γράφετε και νομίζω ότι όλοι λίγο πολύ τα ξέρουμε.
Μήπως όμως αναλωνόμαστε πολύ στη θεωρία και ξεχνάμε την πράξη;
Θέλα να πω: μήπως το ερώτημα δεν πρέπει να΄ναι ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού αλλά ΠΩΣ μπορούμε να τον εφαρμόσουμε;
Γιατί, πολλές φορές ενώ σχεδιάζω το μάθημα μου διαφορετικό στο τέλος καταλήγει να γίνεται δασκαλοκεντρικό με παροχή μασημένης τροφής (ίσως είναι και η απειρία λόγω πρώτης χρονιάς).
Θέλω όμως να ακούσω πρακτικές συμβουλές για το πώς μαθαίνουμε τα παιδιά πώς να μαθαίνουν και για το πώς πείθουμε παιδιά, που δεν έχουν καμία όρεξη να μάθουν( γιατί έχω ένα τέτοιο τμήμα πλήρους αδιαφορίας και φαντάζομαι δεν είναι το μοναδικό) ότι αξίζει να προσέξουν και να μάθουν;
κάποιες φορές ειλικρινά έφθασα στο σημείο να νιώθω καλύτερα όταν κοιμούνται και τουλάχιστον δεν καταναλώνεσαι να φωνάζεις για να τους πειθαρχήσεις παρά όταν μιλάνε μεταξύ τους.
Και όμως ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να αφυπνίζει συνειδήσεις και όχι να αποκοιμίζει.
Πώς όμως το πετυχαίνεις στην πράξη;
Εγώ έχω παρατηρήσει ότι σε μια τάξη που συχνά γίνεται αδιάφορη προς το μαθημα, ένα καλό "τρικ" είναι να κλείνεις για λίγο το βιβλίο και να μοιραζεσαι μαζί τους μια εμπειρία απο τη ζωή σου (π.χ. από κάποιο ταξίδι) και τελικά να προσπαθείς να τη συνδέσεις - έστω και ελάχιστα - με το αντικείμενο που καλείσαι να διδάξεις. 9 στις 10 πιάνει! Και μάλιστα καταλήγεις να έχεις απέναντι σου ένα ακροατήριο όλο αυτιά που θέλει ν'ακούσει κι άλλα πράγματα. ;)
-
Εγώ έχω παρατηρήσει ότι σε μια τάξη που συχνά γίνεται αδιάφορη προς το μαθημα, ένα καλό "τρικ" είναι να κλείνεις για λίγο το βιβλίο και να μοιραζεσαι μαζί τους μια εμπειρία απο τη ζωή σου (π.χ. από κάποιο ταξίδι) και τελικά να προσπαθείς να τη συνδέσεις - έστω και ελάχιστα - με το αντικείμενο που καλείσαι να διδάξεις. 9 στις 10 πιάνει! Και μάλιστα καταλήγεις να έχεις απέναντι σου ένα ακροατήριο όλο αυτιά που θέλει ν'ακούσει κι άλλα πράγματα. ;)
Συμφωνώ απόλυτα και μάλιστα και εγώ όσες φορές το έχω εφαρμόσει 9 στις 10 πιάνει.
... Το 1/10 συνήθως είναι ΕΠΑΛ! :(
-
Πιάνει και σε ΕΠΑΛ! ;) :)
-
είμαστε εμψυχωτές, ψυχολογικοί υποστηρικτές, τοίχοι για ξέσπασμα των στρασαρισμένων μαθητών....δάσκαλοι; Δε νομίζω Τάκη.....με τόση πληθώρα γνώσεων στο ίντερνετ, μάλλον βοηθάμε στο να ξεμπλέξουν αυτό το κουβάρι και να αναπτύξουν λιγάκι την κριτική τους σκέψη....αναφέρομαι στο Λύκειο, στο γυμνάσιο μάλλον παίζουμε και το ρόλο του γονιού.
-
είμαστε εμψυχωτές, ψυχολογικοί υποστηρικτές, τοίχοι για ξέσπασμα των στρασαρισμένων μαθητών....δάσκαλοι; Δε νομίζω Τάκη.....με τόση πληθώρα γνώσεων στο ίντερνετ, μάλλον βοηθάμε στο να ξεμπλέξουν αυτό το κουβάρι και να αναπτύξουν λιγάκι την κριτική τους σκέψη....αναφέρομαι στο Λύκειο, στο γυμνάσιο μάλλον παίζουμε και το ρόλο του γονιού.
Θα συμφωνήσω απόλυτα , Αντιγόνη μου!
Το λιγότερο που είμαστε, με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον τα παιδια μέσα στην οικογένεια, είναι μεταδότες γνώσεων.
Προσπάθεια μας είναι να τα στηρίζουμε , να τα εμψυχώνουμε, να αντικαθιστούμε συχνά τους ανύπαρκτους γονείς και πολλά άλλα που θα έπρεπε να κάνει ένας ψυχολόγος σε κάθε σχολείο :-\
-
Συναδελφοι πρεπει να κανουμε κατι να τα ξεκολλησουμε απο το ινερνετ ( παιχνιδια , chat , facebook κτλ ).
Τα παιδια δυστυχως σημερα δε θέλουν να κουραζονται καθολου για να κατακτησουν τη γνωση. Απαθεια σε οτιδηποτε.... Τα πας σε μουσειο βαριουνται, τα πας σε παρκο βαριουνται , καλεις ανθρωπους να τους μιλησουν βαριουνται.... Θελουν μονο να καθονται!!! Φταινε και οι γονεις που απο τη μικρη ηλικια δε τους δωσανε ερεθισματα να αγαπησουν τη τεχνη και τον πολιτισμο. Μη μου πειτε .... ειναι ακριβο το αντιτιμο. Οποιος θελει πηγαινει... Αλλα οι γονεις προτιμουν το καφεδακι στην πλατεια και τη βολτα στα εμπορικα καταστηματα και τιποτε αλλο. Απο τον Οκτωβριο ηδη μετρανε τις μερες για το ποτε θα ερθουν τα Χριστουγεννα (ειναι φοβερο αυτο), οταν πριν ενα μηνα απο τον Οκτωβριο κανανε ηδη 3 μηνες διακοπες.
Νοιωθω ορισμενες φορες να κανω babysitting στο σχολειο ειδικα στο Γυμνασιο. Εχει καταντησει το σχολειο ενα parking παιδιων που οι γονεις τους ειναι αμετοχοι και αδιαφοροι σε καθε ενεργεια των παιδιων τους!!!
-
Συναδελφοι πρεπει να κανουμε κατι να τα ξεκολλησουμε απο το ινερνετ ( παιχνιδια , chat , facebook κτλ ).
Σκέψου πόσες ώρες είναι τα παιδιά στο σχολείο και πόσες στο σπίτι και θα καταλάβεις ότι την ευθύνη την φέρουν οι γονείς. Όταν ο μαθητής κλείνεται στο δωμάτιό του και προσποιείται ότι διαβάζει ενώ κάνει chat στο laptop ή μιλάει στο κινητό του, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Φέρουμε ευθύνη; Σαφώς και όχι.
-
Σου παραθετω την απάντηση που ειχα δωσει σε ενα αλλο θεμα για να μην γραφω τα ιδια:
Εγω όμως, πέρα από το οτι έχω την τάση να ''δενομαι'' με τους μαθητές μου, δεν αντιμετωπιζω τα παιδιά ως απλά μια τάξη που πρέπει να διδάξω, αλλά ως 25 διαφορετικοί κόσμοι, καθενας με τις ιδιαιτεροτητες, τα ελλατωματα και τα χαρίσματά του. Δεν είμαι εκεί μόνο για να τους διδάξω το λύω, αλλά συζητάω, συμβουλεύω, προτινω λυσεις για προβληματα που τυχαινει να εχουν, σχολικά η μη. Και δεν πιστευω πως είμαι και λάθος, γιατι (προσωπικη μου γνωμη παντα), πιστευω πως αυτη ειναι ησχεση καθηγητη-μαθητή. Ο καθηγητής δεν είναι εκεί μόνο για να διδάξει στο παιδι αρχαια, μαθηματικά ή αγγλικά, αυτά είναι η επιφάνεια και μονο. Ο καθηγητης πρεπει πανω απ'ολα να δωσει στο παιδι αρχές, να επηρρεασει το παιδί θετικά, να δώσει ενα παράδειγμα και να τα προτρέψει να το ακολουθήσουν. Πετυχημένος καθηγητής δεν είναι αυτος που παίρνει αριστα γραπτά (μπορει να ειναι κι αυτος), αλλά πάνω απ'όλα είναι αυτός που θα κάνει το παιδί να τον μιμηθει, που θα δωσει το σωστο παραδειγμα και αυτο θα μεινει χαραγμενο στο μυαλο των παιδιών του. Είναι ο καθηγητης που, ενω θα κάνει όλα αυτα, θα εμπνεει στα παιδιά την εμπιστοσυνη και τον σεβασμό, τον αληθινο σεβασμο όμως. Οι τυπικοτυτες και οι ψευτοαυστηροτητες δεν εχουν οδηγησει ποτέ πουθενά. Δεν λέω να ξεπερνάμε τα όρια και να δημιουργουνται φιλικες σχεσεις, γιατι ανεφερα τον ΣΕΒΑΣΜΟ. Αν λοιπον ενας μαθητης μου εχει ενα προβλημα, οποιουδηποτε ειδους, και ειδικα αν αυτο το προβλημα είναι μαζί μου, θεωρω δικαιωμα και υποχρεωση μου να το ξερω ωστε να βοηθησω οσο μπορω. Αν μπορω, ΠΡΕΠΕΙ να βοηθησω.
-
Εχω παρατηρησει πως το δασκαλοκεντρικο μαθημα,η παπαγαλια του βιβλιου,τα κανει να βαριουνται.Ισως να φταιει που απο μικρα πλεον ολη τους η ζωη ειναι απο σχολειο σε δραστηριοτητα και απο εκει σε καποιο φροντιστηριο.Αλλα και ακομα νωριτερα τα παιδια δεν ειναι πλεον παιδια.Δεν τα αφηνουμε να παιξουν,να λερωθουν,να φωναξουν.Πως τοτε περιμενουμε μεγαλωνοντας μεσα στην τοσο απαιτητικη εφηβεια να μην αντιδρουν ετσι,κουρασμενα πλεον.Λογικο και εγω θα βαριομουν στην θεση τους.Δουλεια μας ειναι σιγουρα να τους μαθουμε την "υλη" αλλα ακομα πιο σημαντικο ειναι να ειμαστε προτυπα,να εχουμε ενδιαφεροντα και να συζηταμε για αυτα περα απο δουλεια/σχολειο/καθημερινοτητα.Η ιδεα πχ για τα ταξιδια ειναι πολυ ομορφη,την χρησιμοποιω συχνα.Την περασμενη χρονια λιγο πριν τις διακοπες του Πασχα που λιγο η ανοιξη,λιγο η κουραση αρχισε να κανει κοιλια το μαθημα αφιερωσαμε μια ολοκληρη μερα στο να συζηταμε για τον πολιτισμο της μεσης ανατολης.Τους ειχα ζητησει να κανουν μια ερευνα και να αναφερει οτι θεωρει ο καθενας αξιο λογου,να συγκρινουμε καταστασεις που συμβαινουν εδω και εκει,τους ειχα φερει και εγω φωτογραφιες απο το Αμπου Νταμπι που ειχα παει με την WorldVentures (http://www.reporter.com.cy/local-news/article/241087/).Συζητησαμε για την θεση της γυναικας,για το αφθονο πλουτο που υπαρχει εκει αλλα και για την μεγαλη φτωχεια.Μαθανε περισσοτερα απο πολλες αλλες μερες που καναμε απλα το μαθημα μας.Πολλα παιδια μου ειπαν οτι συνεχισαν να ψαχνουν και μετα πληροφοριες για εκει.Απο την επομενη φορα το μαθημα ξαναβρηκε την ροη του.
-
Παρατηρώ πως μέσα στα χρόνια το συγκεκριμένο ερώτημα μας απασχολεί, πως όταν τα λέμε μεταξύ μας βλέπουμε και ξέρουμε ποια είναι τα στραβά άρα, αναρωτιέμαι, γιατί στην ευχή δεν καταφέρνουμε να στήσουμε μια καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερη για τους εκπαιδευτικούς, και πάνω από όλα καλύτερη για τα ίδια τα παιδιά.
-
Πλάκα κάνεις, έτσι;; ;D ;D ;D
Χε χε.. Από που το ..αντεγραψες το μανιφέστο ρε marion;;
Για το ρόλο μιλάμε marion, όχι για τρόπους βελτίωσης της διδακτικής διαδικασίας.. ;) ;)
Περιμενουμε γνώμες ρε παιδιά μπας και βγει τίποτα.. ;) ;)
Αφού θέλετε γνώμη εγώ πάντα λέω γνώμες που δεν έχετε ξανακούσει, όπως είπε κάποιος συνάδελφος σε προηγούμενη ανάρτησή μου. ΜΕ παράδειγμα. Εγώ το ρόλο μου στο σύγχρονο σχολείο θέλω να τον παίξω ουσιαστικά, με ένα δημοκρατικό τρόπο, όπως άλλωστε είναι και σημερινές επιταγές. Όμως αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί. Γιατί στο σχολείο μου, επικρατούν "συμμορίες" παιδιών που δημιουργούν οι ίδιοι οι συνάδελφοί μου, με άξονα τον ίδιο τον εκάστοτε διευθυντή. Μην σας φαίνεται περίεργο και μην βιαστείτε να πείτε "μα δεν συμβαίνουν αυτά. ή στο χέρι μου είναι να κρατήσω το τμήμα κ να γίνει ομαλά η εκπαιδευτική διαδικασία". Οι ψυχολογικές μορφές βίας είναι πολλές. και τα εμπόδια στο μάθημα πλείστα. Και όλες οι εμπειρίες μου παραπέμπουν στην ευθύνη των διευθυντών πρώτα πρώτα κ μην πω και παραπάνω. Κ μετά ακολουθούν οι παρέες και οι κλίκες των καθηγητών εναντίον κάποιου συναδέλφου, που θέλουν να υφίσταται βία, να μην μπορεί να την αποδείξει, αφού κανείς δεν θα μιλήσει γιατί έτσι είναι το σχέδιο. Οι θεματοφύλακες του groupthink προστατεύονται από κάθε απειλή της αυταρέσκειάς τους. Θέλουν να σε βλάψουν και χρησιμοποιούν τα παιδιά. Στα παιδιά γίνεται προπαγάνδα για να ασκούν ψυχολογική βία στον καθηγητή/τρια που έχουν στοχοποιήσει. Ασκείται πίεση να το κάνουν και υποσχέσεις. Θα τους βάζουν χαμηλούς βαθμούς, αλλά θα βγουν από τη τάξη. Θα περνάνε με κάποια project project, θρησκευτικά κλπ. Αλλά να προσέχουν όμως τις απουσίες τους. Αυτή είναι η προτροπή προς τους μαθητές που μπαίνουν μόνον για την απουσία. Οι άλλοι δεν έχουν ανάγκη. Αρκεί να σιωπούν. Αρκεί να υπάρχει ομερτά. Όμως ξανά λέω ότι θα μου πείτε δεν συμβαίνουν αυτά. Ίσως γιατί δεν πρέπει να ακούγονται. Οκ. Όμως θα πιστεύατε αν σας έλεγα περσινό μόλις συμβάν στο ίδιο το σχολείο, που αποκαλύφθηκε λόγω λανθασμένης κίνησης ενός συναδέλφου. Ο συνάδελφος από το συγκεκριμένο σχολείο έφυγε. Δεν βγήκε όμως στο φως. Αποκρύπτεται το θέμα. Δωροδοκούσε κάποιους μαθητές για να διαπομπεύουν δύο καθηγήτριες στο σχολείο που συμπλήρωνε ωράριο. Βρέθηκαν από αστυνομία μετά από μήνυση που κατέθεσαν οι καθηγήτριες, στα κινητά τους όπου ο συνάδελφος τους έδινε 20 ευρώ για να προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις. Στη δική μου περίπτωση δεν αποκαλύπτεται τίποτα για χρόνια και διαιωνίζεται. Μου στήνουν σκηνικά, για πράγματα που δεν έκανα. Π.χ. βάζουν μαθήτριες ή μαθητές να παίξουν έναν ρόλο ότι κάτι τους έκανα, φέρνοντας τους γονείς τους, κ αρχίζουν ένα θέατρο, κλαίγοντας και με λεκτικές επιθέσεις εναντίον τους, ή ότι χτύπησα το παιδί τους, ή ότι τους έθιξα τη μάνα. Τέτοια συμβάντα μου τα θύμισε μόλις χτες μία μαθήτρια. Δηλαδή δίδασκα τον φορέα κοινωνικοποίησης και σε κάποιο σημείο είπα ότι η υπερπροστασία στερεί από το άτομο την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια, και δεν βοηθά στην ανάπτυξη μιας ανθεκτικής προσωπικότητας. Η μαθήτρια άρχισε ξαφνικά να φωνάζει. Τώρα μας λες για τις οικογένειές μας? Ε? Μας λες για την οικογένειά μας. Και να μην το σταματάει. Να κοιτάζονται μεταξύ τους και να προκαλεί το γέλιο στους υπόλοιπους. Να προσπαθώ να συνεχίσω το μάθημα, κ να δημιουργούν πηγαδάκια με κραυγές και συνομιλίες μεταξύ τους, κ να μου πετάνε μπαλάκια που φτιάχνουν από αλουμινόχαρτο για να με πετυχαίνουν καλά. Θα μου πείτε να τους βγάλω έξω. Ακούστε λοιπόν κ την απάντηση. Ένα παράδειγμα ξανά πρόσφατο προχτεσινό σαν όλα τα άλλα. Αφού όλοι κάθονταν όρθιοι, όχι δηλαδή στα θρανία, είχαν περάσει 20 λεπτά με υποδείξεις να καθίσουν, αλλά αυτοί κάναν πως έφτιαχναν το μπουφάν τους, ή έσκυβαν ότι κάτι ψάχνουν, απίστευτες καταστάσεις με κραυγές κλπ. , οπότε έβγαλα 4 έξω. Αμέσως αρχίζουν να με πλησιάζουν κ να με ρωτάνε τι έκαναν. Εγώ έγραφα στο απουσιολόγιο τα ονόματα. Τότε ξεσηκώθηκαν και οι αρχηγοί κ τους είπαν πάμε όλοι στην .....(υποδιευθύντρια). Ωραία πηγαίνετε όπου θέλετε τους λέω, και εγώ βάζω τις απουσίες. Κάθισαν κάποιοι κι οι άλλοι έφυγαν. Εγώ συνέχισα να αναλύω το μάθημα. Ήταν 7η ώρα. Τελικά απλώς ήθελαν να βγουν από πάνω. Δεν πήγαν χτες, αλλά σήμερα τελικά. Ακούστε. Σήμερα είχα το ίδιο τμήμα. Είδα ότι έλειπαν πολύ. Είχαν περάσει 10 λεπτά και άρχισα να βάζω απουσίες. Καθώς φώναζα κατάλογο, μου έλεγαν είναι στην .......(υποδιευθύντρια). Εντάξει τους λέω, αλλά από μένα κανένας δεν είπε το λόγο που θα απουσιάζουν. Είμαι υποχρεωμένη να βάλω απουσίες. Μετά από 10 λεπτά, έρχονται κάπου 7 με 10 άτομα μέσα, κάθονται. Και ξαφνικά μπαίνει και η υποδιευθύντρια. Μου λέει αυτούς τους απασχόλησα εγώ μεταξύ αυτών κ η ..........(μαθήτρια). Της λέω αυτής δεν της έβαλα απουσία, γιατί εδώ ήταν εξ αρχής και μου είπε να πάει τουαλέτα. Εν πάση περιπτώσει μου λέει, έγραψε η ίδια τη λέξη προσήλθε δίπλα αγνοώντας με, και υπέγραψε. Οκ είπα, έφυγε και προσπάθησα να κάνω μάθημα. Όλοι αυτοί που μπήκαν, άρχισαν πάλι να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το ενδιαφέρον με το μάθημα. Τους λέω, τελικά γιατί συνεχίζετε τα πηγαδάκια, να σεβαστείτε αυτούς που θέλουν να ακούσουν. Μήπως τελικά τόση ώρα είπατε κάτω ότι πρέπει να συνεχίσετε το ρόλο σας? Δεν το πιστεύω βέβαια να συζητούσατε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό σταματήστε επιτέλους να ακουστώ και να ακούσουν και οι μαθητές που θέλουν κάτι να μάθουν. Κ να αναφέρω κι άλλο ένα παράδειγμα για να δείτε τι παίζει, να πω ότι στο ίδιο τμήμα, ένας από τη παρέα αυτή, όταν είχα απομακρύνει με απουσία το μήνα Δεκέμβριο, γιατί ενοχλούσε σε υπερβολικό βαθμό, του μιλούσα και ούτε καν έδινε σημασία και συνέχιζε να μιλάω πίσω με άλλον μαθητή, αυτός λοιπόν έφερε τη μητέρα του και άρχισε να κλαίει η μητέρα κ αυτός να φωνάζει ότι αυτό που έκανε ήταν να σκύψει και να πάρει ένα στυλό. Τότε ο διευθυντής είπε ότι εγώ έκανα λάθος που τον έβγαλα έξω, (το ίδιο είχε πει και η διευθύντρια πριν από αυτόν που την αντικατέστησε σε κάποιον άλλον μαθητή) και είπε να κάνει το τμήμα συνέλευση κ να αποφασίσουν αν θέλουν να κάνουν μάθημα, διαφορετικά εγώ τους είπε θα κάθομαι και θα τους φυλάω, ώστε να μην πάρουν την απουσία, χωρίς να παραδίδω. Να περιμένω να χτυπήσει κουδούνι. Μάλιστα στη συνέλευση αυτή, μου είπε ο ίδιος την άλλη μέρα, ότι μπήκε κι αυτός μέσα στη συνέλευσή τους και είπε σε όλο το τμήμα ότι εγώ έκανα λάθος και δεν θα το ξανακάνω. Έτσι όλα τα τμήματα τότε το έμαθαν και άρχιζαν να μου μιλάνε για το μαθητή αυτόν, ότι μου την έφερε κλπ, και άρχιζαν κι αυτά να εμφανίζουν παρόμοιες συμπεριφορές. Από καλά τμήματα που ήταν κάποια έγιναν όπως και το συγκεκριμένο τμήμα. Βέβαια το συγκεκριμένο παίζει το πρώτο ρόλο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των καθηγητών τους. Τα παραδείγματα όμως και οι εμπειρίες αμέτρητες και πολύ πιο σοβαρές από αυτές που περιέγραψα. Όμως ήθελα κάπου να μιλήσω και βρήκα την ευκαιρία, να εκφράσω κάποιες περιπτώσεις που δείχνουν και μια άλλη όψη του σχολείου, κ όχι την καλλιέργεια των αξιών και των ιδανικών, συνειδήσεων κλπ που πρέπει να πραγματώνει μία σχολική κοινότητα.
-
@tilesia:
Από κοινωνιολογικής απόψεως:
ΑΝ δεν ενσωματώσει κάποιος την κουλτούρα ενός χώρου (θετική ή αρνητική), ΔΕΝ μπορεί να επιβιώσει σε αυτό το χώρο.
Λύσεις? :
1) Παρατάει αυτό το "χώρο" και πάει σε άλλον.
2) Πανδύσκολη (και στο 99% ανέφικτη λόγω συγκριτικών πληθυσμών με εγκολπωμένη κουλτούρα αλλά κυρίως λόγω παντελούς αδυναμίας): Παρασύρει αργά-αργά όλη την κοινότητα του χώρου σε μια νέα νοοτροπία): Αργά αργά, ίσως και μετά τον "θάνατό" του: ΔΕΝ αξίζ€ι αυτή η λύση στην €ποχή μας.
ΣΑΝ moto : "Εν αρχή ην η βλάβη" (ούτε ο λόγος , ούτε το μεταμοντερνιστικό συναίσθημα).
-
tilesia,
αν το περιβάλλον στο σχολείο σου είναι τόσο χάλια, όπως το περιγράφεις, μήπως είναι καλύτερο, για να μη διαιωνίζονται τέτοια σκηνικά, την επόμενη χρονιά να αλλάξεις σχολείο;
-
Θα με βοηθούσε πολύ να μάθω πώς αντιμετωπίζει το κάθε σχολείο, σε πρακτικό επίπεδο, την ενισχυτική διδασκαλία. Εγγράφονται πραγματικά τα παιδιά που έχουν ανάγκη; Λειτουργεί φροντιστηριακά στο παρακάτω μάθημα ή ενισχυτικά πίσω από την ύλη του υποχρεωτικού μαθήματος; Γράφονται διαγωνίσματα; Υπάρχει πραγματικά συνεργασία μεταξύ των δυο συναδέλφων; Ρωτάω γιατί δεν έχω καμία εμπειρία από ενισχυτική και η συνεργασία μας είναι πολύ χαλαρή με την συνάδελφο της ενισχυτικής.
-
Εμείς είμαστε σε νησί όπου με πολλή δυσκολία εξασφαλίζουμε κάθε χρόνο την τοποθέτηση εκπαιδευτικού. Βασικό κριτήριο για αυτό είναι ο αριθμός των μαθητών, επομένως ο διευθυντής καταβάλλει πολύ κόπο για να προσελκύσει μαθητες και να εξασφαλίσει ότι θα συνεχίσουν να παρακολουθούν (συνυπολογίζοντας και την ιδιαιτερότητα της διαμονής αρκετών μαθητών στα «προάστια» της πρωτεύουσας ή σε χωριά, που είναι ένας παράγοντας κούρασης αποτρεπτικός κάποιες φορές).
Επειδή το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού είναι υψηλό και τα φροντιστήρια πολύ διαδεδομένα, σε γενικές γραμμές οι καλοί μαθητες, αφού προέρχονται από οικογένειες ενός α επιπέδου, δεν εγγράφονται (χωρίς να τους έχουμε αποτρέψει). Έτσι, η ενισχυτική (κακώς) παρουσιάζεται σαν δωρεάν φροντιστήριο, και μιας και το φροντιστήριο στο γυμνάσιο χρησιμεύει για την επίλυση των ασκησεων για το σπίτι, κάπως έτσι έχει παρουσιαστεί και η ενισχυτική). Ουσιαστικά ο διευθυντής παροτρύνει τους γονείς των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, τους πολύ αδύναμους και αδιάφορους μαθητες, αυτούς που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, και όσα παιδιά προέρχονται από μη υποστηρικτικά περιβαλλοντα, να γραφτούν στην ενισχυτική για να μπορέσουν να περάσουν το μάθημα (και να έρχονται γραμμένοι στο σχολείο, αυτό δεν λέγεται ευθέως αλλά επιβάλλεται ουσιαστικά στους διδάσκοντες).
Συνεργασία δεν θα έλεγα ότι υπάρχει. Οι καθηγητές έρχονται περίπου 1-1.30, με δεδομένο ότι τελευταίες ώρες σπάνια έχει μάθημα κάποιος φιλόλογος-μαθηματικός-φυσικός, μπορεί να μην βλέπονται καν. Εγω προσωπικά έχω πει τι θα ήθελα να γνωρίζουν οι μαθητες αλλά έχω καταλάβει ότι κυρίως λύνουν τις ασκήσεις για το σπίτι.
Αυτό έχει το θετικό ότι και τα μη προνομιούχα πσιδια δεν αισθάνονται μειονεκτικά σε σχέση με τα παιδιά που έρχονται «γραμμένα» από τα ιδιωτικά μαθήματα, μπορούν πού και πού να σηκώσουν το χέρι και ελπίζω ότι έστω κι έτσι, κάτι τους μένει.
Το μεγάλο αρνητικό είναι ότι συντηρεί τη λανθασμένη κουλτούρα ότι στο σχολείο πας για να δείξεις ότι εχεις κάνει ασκήσεις για το σπίτι και κατα τ άλλα δεν μαθαίνεις, γιατί απλα θα σε διαβάσει η μαμα σου ή ο φροντιστής, νοοτροπία που δυστυχώς στο μέρος μας είναι έντονη λόγω της βαθμοθηριας. Έτσι, τα παιδιά που ούτως ή άλλως δεν είχαν μαθησιακά κίνητρα για να ασχοληθούν στο πρωινό πρόγραμμα, συνεχίζουν να αδιαφορούν στη γενική τάξη και επιβαρύνονται με άλλες 2-3 ώρες μάθημα το απόγευμα όπου πάλι δεν μαθαίνουν, απλώς αντιγράφουν κάτι μηχανικά για να φανούν «γραμμένα» στο μάθημα.
Παλιά με ενοχλούσε πολύ αυτό, είχα τσακωθεί και με τον διευθυντή, εξακολουθώ να διατυπώνω τη διαφωνία μου αλλά έχω αποδεχτεί την κοινωνική προσφορά τουλαχιστον
-
Την ίδια νοοτροπία θα περιγράψω και εγώ. Η ενισχυτική κακώς προβάλλεται ως μονόδρομος για αδύναμους μαθητές, έτσι ώστε να έρχονται "γραμμένοι" στο πρωινό.
-
Ευχαριστώ και τις δυο συναδέλφους που μου απάντησαν. Μετά από έρευνα που έκανα και σε γνωστούς μου σε άλλα σχολεία, ίσως είμαστε -λόγω περιοχής υποθέτω- σε μια ιδιαίτερη κατάσταση, στο άλλο άκρο. Στα δικά μας τμήματα παρακολουθούν καλοί και μέτριοι μαθητές (και στα αρχαία και στα μαθηματικά που έχουμε ενισχυτική) και γίνεται προσπάθεια να είναι το τμήμα πιο μπροστά στην ύλη από την πρωινή ζώνη.
-
Την ενισχυτική στα γυμνάσια της Αθήνας την παρακολουθούν οι καλοί μαθητές. Στην επαρχία δεν ξέρω, αλλά από φίλη μου που υπηρετεί στη Λήμνο επίσης οι καλοί μαθητές παν στην ενισχυτική.
-
Ευχαριστώ πολύ leon, ήταν πολύτιμη η πληροφορία που μου έδωσες.
-
Ενδιαφέρον αυτό, ίσως έχει σχέση με γενικότερα πληθυσμιακά-κοινωνικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής.
Σ εσάς δηλαδή οι αδύναμοι μαθητες δεν ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν; Ή δεν τους το προτείνει κάποιος; Έχετε άλλα αντισταθμιστικά μέτρα για να βοηθηθούν;
-
Το Γυμνάσιο σε μας είναι μικρό, χωρίς τμήμα ένταξης και κατά κάποιο τρόπο, αυτό που συγκεντρώνει τους καλύτερους μαθητές της περιοχής (οι αποστάσεις είναι μικρές και η περιοχή τουριστική με υψηλό βιοτικό επίπεδο). Κακώς βέβαια, αλλά δεν είχα ασχοληθεί με την ενισχυτική. Φέτος, επειδή παρουσιάστηκε ένα θέμα με παράπονο γονέων, έμαθα πως ουσιαστικά πρόκειται για τμήματα περίπου αριστούχων που κάνουν μάθημα φροντιστηριακού τύπου, μπροστά από την ύλη της πρωινής ζώνης. Οι αδύναμοι μαθητές δεν πιέζονται να παρακολουθήσουν και δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο. Εγώ δεν βασίστηκα ποτέ σε τμήμα μου σε βοήθεια εκτός, αν και στα αρχαία της Α τάξης, η απόφαση να διαβάσεις πρέπει να ληφθεί νωρίς (η ύλη δεν επιτρέπει καθυστερήσεις για να μάθουν όλοι με το ζόρι, όπως σε άλλα μαθήματα) και σε αυτό επιμένω: ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να μάθετε, αν μου δώσετε την ευκαιρία να σας μάθω.
Αριστούχοι παρακολουθούν και τα Μαθηματικά. Η ενισχυτική έγινε όμιλος δηλ άθελά μας.
-
Αριστούχοι παρακολουθούν και τα Μαθηματικά. Η ενισχυτική έγινε όμιλος δηλ άθελά μας.
Στο γυμνάσιο δεν καταλαβαίνω την νοοτροπία να έχεις συστηματική βοήθεια αν δεν έχεις κάποια σοβαρή δυσκολία που σε εμποδίζει να ακολουθήσεις τον ρυθμό της τάξης, ειδικά αν είσαι πολύ καλός έως άριστος, που σημαίνει ότι θα έχεις και πολλές δραστηριότητες και ούτως ή άλλως θα μελετάς πολύ, δηλαδή πόσο πια να επιβαρυνθεί ένα παιδί αυτής της ηλικίας; Ας πάει σε έναν όμιλο ή σε ένα πρόγραμμα, να κάνει κάτι διαφορετικό. Αλλά εάν οι γονείς αυτό ζητούν και εάν η κατάσταση εξελίχθηκε έτσι από μόνη της, χωρίς δηλαδή να απωθηθεί κάποιο παιδί με πραγματική αδυναμία επειδή είδε ότι δεν μπορεί να ωφεληθεί από αυτό, δεν ευθύνεστε εσείς. Το κρίμα θα είναι αν υπήρξαν λίγα παιδιά αδύναμα που γράφτηκαν είδαν ότι αυτό δεν είναι αυτό που έχουν ανάγκη, και τα παράτησαν. Που όπως καταλαβαίνω, δεν είναι η περίπτωσή σας.
Το ότι είναι άσχημο να έρχονται μαθητές γνωρίζοντας το παρακάτω, δεν το συζητώ. Είναι αρκετό προβλημα το ότι συμβαίνει στο λύκειο. Δεν γίνεται να συμβαίνει και στο γυμνάσιο και μάλιστα σε επίσημο φορέα. Σ' αυτό το κομμάτι βλέπω ευθύνες και στον διδάσκοντα και στη διεύθυνση που το δέχεται (ή ίσως το ενθαρρύνει;). ΟΙ ενδοσχολικοί συντονιστές σ' αυτό θα μπορούσαν να έχουν λόγο, αν είναι κάτι που σας ενοχλεί όλους σας, να τεθεί εξ αρχής σαν οδηγία, ότι τα παιδιά δεν θα προετοιμάζονται για το παρακάτω. Αν είναι όλοι τόσο υψηλού επιπέδου, ας τους κάνει εμβάθυνση σε πιο δύσκολα φαινόμενα που δεν είναι για την γενική τάξη, αφού όμως έχουν διδαχτεί το μάθημα από τον καθηγητή τους το πρωί.
-
Απ' ό,τι φαίνεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού σήμερα είναι να κάνει παιδοφύλαξη κ να τα ακούει από τους γονείς, που έρχονται στο σχολείο, όχι για να ενημερωθούν για την πρόοδο κ τη συμπεριφορά των παιδιών τους, αλλά για να "τα χώσουν" στους εκπαιδευτικούς, που έπιασαν το βλαστάρι τους με ανοιχτό κινητό την ώρα του μαθήματος & του έδωσαν αποβολή και για να τους απειλήσουν, μάλιστα...!
Εδώ έχουμε φτάσει από την πολλή ανοχή κι ανεκτικότητα και από την απουσία αλληλουποστήριξης στους συλλόγους εκπαιδευτικών, μιας κ ο καθηγητής ή ο δάσκαλος που κάνει ιδιαίτερα σε μαθητές του απ' το σχολείο της θέσης του, σηκώνει κ νύπτει τας χείρας του, όταν αυτός ο συγκεκριμένος μαθητής προκαλεί ένα σωρό καθημερινά προβλήματα στη σχολική τάξη κ μιλάει για τακτικές πρόληψης κλπ. ανεφάρμοστες τακτικές, όταν οι σημερινοί μαθητές είναι θηρία ανήμερα...!
-
Παιδοφυλαξη και γελωτοποιος! Αυτο θελουν και γιαυτο τους ειναι χρησιμος!
-
Πρέπει να εξασκούμαστε συνεχώς στην υπομονή! Μάλλον "τεστάρουν" τα όρια μας!
-
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού σε ένα σύγχρονο σχολείο είναι να υποστηρίζει το έργο του (διδασκαλία) και να βρίσκεται κοντά στους μαθητές του, εκεί που χρειάζεται.
-
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά από το το 2019 και μετά η κατάσταση στα σχολεία γίνεται όλο και χειρότερη... Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν αντικειμενικά κενά ενός τουλάχιστον σχολικού έτους (2020-2021).
-
Οι γονείς δεν άντεξαν τα παιδιά τους στο σπίτι με τα λοκνταουν και όταν άνοιξαν ξανα, αποφάσισαν ότι θα τα παρκάρουν σχολείο και την
υπόλοιπη μετά θα τα έχουν έξω αμολυτά για να μην
ασχολούνται. Τους κάνουν όλα τα χατίρια για να μην γκρινιάζουν. Αν το σχολείο με τις απαιτήσεις του «διαταράξει» αυτήν την επίφαση ισορροπίας που έχουν βρει, δείχνουν σαφώς ότι τους ενοχλούμε.
Και μετά υπάρχουν και οι ευαισθητούληδες με τις δηθενιες τις παιδαγωγικές. Όλα είναι καταπίεση, στέρηση δικαιωμάτων, βασανιστήριο. Τα παιδιά πρέπει να ακούνε μόνο ναι, μα μην περιορίζονται, να μην στενοχωριούνται. Ο δάσκαλος τα κάνει όλα λάθος για τη βόλεψη του.
-
Έσπερε, συμφωνώ. Από τη μια ακούμε τους ψυχολόγους να μιλάνε για όρια (όχι όλοι, μερικοί τουλάχιστον). Από την άλλη όμως όσοι πάνε να θέσουν κάποια όρια στα παιδιά καταντούν γραφικοί.
-
Γραφικοί, συνήθως είναι όσοι δεν βάζουν όρια στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να τα κάνουν ίδια με εκείνους.
-
Οι γονείς δεν άντεξαν τα παιδιά τους στο σπίτι με τα λοκνταουν και όταν άνοιξαν ξανα, αποφάσισαν ότι θα τα παρκάρουν σχολείο και την
υπόλοιπη μετά θα τα έχουν έξω αμολυτά για να μην
ασχολούνται. Τους κάνουν όλα τα χατίρια για να μην γκρινιάζουν. Αν το σχολείο με τις απαιτήσεις του «διαταράξει» αυτήν την επίφαση ισορροπίας που έχουν βρει, δείχνουν σαφώς ότι τους ενοχλούμε.
Και μετά υπάρχουν και οι ευαισθητούληδες με τις δηθενιες τις παιδαγωγικές. Όλα είναι καταπίεση, στέρηση δικαιωμάτων, βασανιστήριο. Τα παιδιά πρέπει να ακούνε μόνο ναι, μα μην περιορίζονται, να μην στενοχωριούνται. Ο δάσκαλος τα κάνει όλα λάθος για τη βόλεψη του.
Συμφωνώ απόλυτα!
-
Οι γονείς δεν άντεξαν τα παιδιά τους στο σπίτι με τα λοκνταουν και όταν άνοιξαν ξανα, αποφάσισαν ότι θα τα παρκάρουν σχολείο και την
υπόλοιπη μετά θα τα έχουν έξω αμολυτά για να μην
ασχολούνται. Τους κάνουν όλα τα χατίρια για να μην γκρινιάζουν. Αν το σχολείο με τις απαιτήσεις του «διαταράξει» αυτήν την επίφαση ισορροπίας που έχουν βρει, δείχνουν σαφώς ότι τους ενοχλούμε.
Και μετά υπάρχουν και οι ευαισθητούληδες με τις δηθενιες τις παιδαγωγικές. Όλα είναι καταπίεση, στέρηση δικαιωμάτων, βασανιστήριο. Τα παιδιά πρέπει να ακούνε μόνο ναι, μα μην περιορίζονται, να μην στενοχωριούνται. Ο δάσκαλος τα κάνει όλα λάθος για τη βόλεψη του.
Οι γονιος καλε μ κύριε/α Ελλαντα, μέσα σ αυτούς ΚΑΙ ΕΓΩ, εκπαιδευτικός μανα ΚΑΙ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΗ Κ ΔΟΞΑΖΩ ΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ, τα ΣΚΑΝΕ , ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ κ ειδικά στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ σ ΑΘΛΙΕΣ συνθήκες. Επι κόβιντ π λέτε οτι θέλανε να τα παρκάρουνε, επίσης ΝΤΟΥΛΕΥΑΝΕ ΙΝΤΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΕΛΛΑΝΤΑ, ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΑΝΕ. Οι δε συνάδελφισσες/είλωτες στα φροντιστ κανανε 10ωρα+ μάθημαμε τον φροντιστ ΜΕΣΑ να τσεκάρει ΤΙ κάνουνε κ μετά απο λίγο πηγαίνανε κρυφά κ παράνομα στα φροντ αλλιώς θα τρώγανε ΤΟ ΣΟΥΤ.
Οι ελληνίδες μανάδες είναι οι μισές μ κατάθλιψη κ αγχώδεις διαταραχές απο το ΖΟΡΙ, τις ΕΝΟΧΕΣ για να τα προλάβουν ΟΛΑ κ να τα ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΛΑ.
Δεν τα "ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ" τα παιδιά τους, ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ , ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ, για να τους μάθουνε αγγλικά, για να κάνουν δραστηρ κ γυμναστικη κλπ για να τρώνε το βιολογικό αχλάδι κ τ αβοκάντο, για να κανουνε λογο/εργο/μουσικο/θεραπεια κ οτι άλλη π###$πεια τους πουν οτι χρειάζεται το παιδάκι τους.
Πριν λοιπόν τις κατηγορίσετε, ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΕΛΛΑΝΤΑ2023 κ μετά τα λέμε πάλι. Κ τραβάτε κ κατα ιδιωτικό τομέα να δείτε τι πα να πει κοκο. Γιατί εγω τα παιδάκια μου ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ, πριν το διδακτικό μου ωραρίο το τωρινό το βγαζα σ 2μέρες.
-
Καλά μ' αυτήν τη λογική τα παιδιά των αναπληρωτών που οι γονείς χωρίζουν και ζουν σε διαφορετικά μέρη και τα παιδιά αλλάζουν σπίτι και σχολείο, θα έπρεπε να είναι στις φυλακές ανηλίκων. Εντάξει ας σοβαρευτούμε λίγο.
Αυτοί που δουλεύουν μέρα νύχτα, ναι μπορεί να μην προλαβαίνουν να ασχοληθούν, και μπορεί στα παιδιά τους να φαίνεται η έλλειψη φροντίδας για τη σχολική ζωή τους. Αλλά αν ο άλλος δουλεύει μέρα νύχτα, δεν έχει και χρόνο να τσακώνεται και να απειλεί τους εκπαιδευτικούς, ακριβώς γιατί έχει σοβαρότερα προβλήματα να λύσει.
Μεγάλη μερίδα των προβληματικών γονέων και των προβληματικών παιδιών είναι από άνετες έως προνομιούχες οικογένειες, με υποτίθεται υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, και αφάνταστα κόμπλεξ εναντίον μας. Αυτοί εξάλλου έχουν και την άνεση και ασχολούνται με δικηγόρους για να δημιουργούν προβλήματα. Και τα παιδιά τους είναι έτσι γιατί είναι κακομαθημένα.
-
Μόνο υπομονή και τίποτα άλλο! Είμαι νεοδιόριστη και δεν μπορώ να μιλήσω! Κάνω υπομονή γιατί αν πάω κόντρα σε κάτι, ακολουθεί η αντίποινα!
-
Θα συμφωνήσω και εγώ πως συνήθως τα προβληματικά παιδιά, στο δημοτικό τουλάχιστον, περισσότερο προέρχονται από μεσαία και προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας παρά από οικογένειες που τα παραμελούν ή που δεν έχουν αντικειμενικά διαθέσιμο χρόνο για να ασχοληθούν μαζί τους. Και αυτοί οι γονείς είναι συνήθως που δεν θεωρούν το δημόσιο σχολείο τίποτα παραπάνω από ένα πάρκινγκ ή που πιάνονται από το παραμικρό που θα τους πει το παιδί τους, κατηγορώντας τον εκπαιδευτικό για κάθε τι στραβό μπορεί αυτό να έχει κάνει και το παιδί αυτό να φτάνει τελικά στην Στ' τάξη μη έχοντας κατακτήσει βασικούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς και αλληλεπίδρασης.
Θα προσθέσω και εγώ μάλιστα πως μετά την πανδημία οι περιπτώσεις αυτών των παιδιών όχι απλά έχουν πολλαπλασιαστεί, αλλά αποτελούν τον κανόνα στα δημοτικά σχολεία και ειδικά μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σε συνδυασμό με τα παιδιά που τεκμηριωμένα χρήζουν ειδικής υποστήριξης από τις δομές της ειδικής αγωγής, αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα απέναντι στο οποίο το σημερινό σχολείο αδυνατεί να ανταποκριθεί επαρκώς καθώς είναι απλώς μια αντανάκλαση της κοινωνίας που νοσεί σε όλα τα επίπεδα...
-
Εμένα μου κάνουν πόλεμο κάποιοι καθηγητές! Ούτε μαθητές ούτε οι διευθυντές σχολείων! Είμαι καλό άτομο, είμαι ήσυχη στο σχολείο αλλά κάποιοι καθηγητές σε ένα από τα δύο σχολεία που είμαι μου κάνουν "ύπουλο" πόλεμο!
-
Καλά μ' αυτήν τη λογική τα παιδιά των αναπληρωτών που οι γονείς χωρίζουν και ζουν σε διαφορετικά μέρη και τα παιδιά αλλάζουν σπίτι και σχολείο, θα έπρεπε να είναι στις φυλακές ανηλίκων. Εντάξει ας σοβαρευτούμε λίγο.
Αυτοί που δουλεύουν μέρα νύχτα, ναι μπορεί να μην προλαβαίνουν να ασχοληθούν, και μπορεί στα παιδιά τους να φαίνεται η έλλειψη φροντίδας για τη σχολική ζωή τους. Αλλά αν ο άλλος δουλεύει μέρα νύχτα, δεν έχει και χρόνο να τσακώνεται και να απειλεί τους εκπαιδευτικούς, ακριβώς γιατί έχει σοβαρότερα προβλήματα να λύσει.
Μεγάλη μερίδα των προβληματικών γονέων και των προβληματικών παιδιών είναι από άνετες έως προνομιούχες οικογένειες, με υποτίθεται υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, και αφάνταστα κόμπλεξ εναντίον μας. Αυτοί εξάλλου έχουν και την άνεση και ασχολούνται με δικηγόρους για να δημιουργούν προβλήματα. Και τα παιδιά τους είναι έτσι γιατί είναι κακομαθημένα.
+1000000
-
Έχω αναφέρει κατά καιρούς ότι παρακολουθώ διιαδικτυακές ομάδες γονέων και με έχουν κοροϊδέψει κιόλας, ότι δίνω σημασία σε ανοησίες. Δεν αναφέρομαι όμως στα γκρουπ με τις μανουλίτσες που γράφουν κεφαλαία ανορθόγραφα και ρωτάνε για ξεματιάσματα. ΥΠάρχουν ομάδες τύπου "επιστημονικές" που ασχολούνται με αυτό που ονομάζουν "θετική διαπαιδαγώγηση", "ενσυναίσθηση" κλπ. Αν δείτε εκεί από τον τρόπο γραφής, που είναι με σωστή διατύπωση, σημεία στίξης σωστά, χωρίς ορθογραφικά, και γενικά τη συγκροτημένη σκέψη, καταλαβαίνετε ότι είναι άτομα ενός α μορφωτικού επιπέδου και για να έχουν και τόση άνεση να ασχολούνται και να παραθέτουν και βιβλιογραφία κλπ, προφανώς δεν λιώνουν στο μεροκάματο.
Το ρεζουμέ αυτής της διαπαιδαγώγησης λοιπόν, που η βάση του δεν είναι λανθασμένη, αλλά πάσχει σαφώς στην ερμηνεία και την εφαρμογή, είναι ότι σαν ενήλικες δεν πρέπει να θεωρουμε ότι έχουμε περισσότερα δικαιώματα απο τα παιδιά ούτε ότι η γνώμη μας μετράει περισσότερο, τα μεγαλώνουμε με ενσυναίσθηση ώστε να κάνουν το σωστό από μια εσωτερική ανάγκη και όχι επειδή φοβούνται την τιμωρία, φυσικά οι τιμωρίες απορρίπτονται, φυσικά οι συνέπειες πρέπει να είναι μόνο φυσικές συνέπειες που έρχονται ως αυτόματο επακόλουθο μιας λανθασμένης πράξης και όχι κάτι που θα αποφασίσουμε εμείς ως συνέπεια, τα δικαιώματα και οι φυσικές ανάγκες του παιδιού δεν πρε΄πει να περιορίζονται από τον φόβο μην ενοχλήσουμε τους ενήλικες κλπ.
Αυτά είναι ωραία ως θεωρία, αλλά πώς μεταφράζονται τελικά; Ενδεικτικά παραδείγματα:
-το παιδί δεν καταλαβάινει ότι ο ενήλικας έχει κάποιες αρμοδιότητες παραπάνω, το βλέπουμε στα σχολεία, δεν δέχονται επουδενί ότι υπάρχουν κανόνες που τους έχουν ορίσει οι καθηγητές
- έχουν ένα αγαπημένο ρητό: δεν βάζουμε όρια στο παιδί, αλλά εξηγούμε στο παιδί τα δικά μας όρια. Άρα, δεν λέμε ότι το τάδε δεν επιτρέπεται γιατί είναι ενοχλητικό, αλλά ότι το τάδε πράγμα μας ενοχλεί. Πού είναι το πρόβλημα; θυμάμαι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εϊχε πάει να γνωρίσει την νηπιαγωγο ή τη διευθύντρια του παἶδικού σταθμού, μαζί με το νήπιο, το οποίο ήθελε να πειράζει κάτι στο γραφείο της διευθύντριας, η οποία κοιτούσε κάπως επίμονα δείχνοντας ότι δεν ήταν πολύ ευχαριστημένη. Η ατάκα της μητέρας, σύμφωνα με τα λεγόμενα της ίδιας: "δεν αρέσει στην κυρία Χ να πειράζεις αυτό στο γραφείο της". Αμέσως αμέσως τι καταλαβαίνουμε; η πράξη σχετικοποιειται. Το παιδί δεν μαθαίνει ότι δεν μπορεί σε έναν χώρο να πειράζει πράγματα που δεν είναι δικά του, αλλά είναι ιδιορρυθμία της κυρίας τάδε, που θα τη σεβαστεί απλώς επειδή έχει μάθει να σέβεται τις ιδιορρυθμίες των άλλων (αν το έχει μάθει αυτό).
-παθαίνει το παιδί τάντρουμ σε δημόσιο χώρο, πεφτει κάτω στα πατώματα και χτυπιέται; χεστηκαμε αν εσεις γύρω γύρω βιάζεστε, θέλετε να κάνετε τα ψώνια σας, θέλετε να πιείτε έναν καφέ με ησυχία. το παιδί πρέπει να το αφήσουμε να εκφραστεί και να ηρεμήσει, δεν θα το πάρουμε σηκωτό να φύγουμε γεμάτοι ντροπή, όχι, θα κάτσουμε εκεί δίπλα του και θα του λέμε απλά "αν θες να μου μιλήσεις, είαμι δίπλα σου, καταλαβαίνω ότι αυτο σε πείραξε και αναστατωθηκες" κλπ.
Καταλαβαίνετε αυτά τα ωραία πως μεταφράζονται σε σχολικές συμπεριφορές, ειδικά από τη στιγμή που αυτοί οι γονείς εχουν κατά βάθος απορρίψει το εκπαιδευτικό σύστημα επειδη δεν ακολουθεί αυτές τις αρχές, κι επει΄δη προφανώς το χρήμα ρέει και σίγουρα έχουν πάει σε ιδιωτικό σταθμό - νηπιαγωγείο ή ίως και δημοτικό, όπου έχουν μάθει σαν πελάτες να ακούνε πάντα ναι, και να τους υπηρετούν τόσα άτομα, έρχεται μετά το βλαστάρι στο δημόσιο δημοτικό ή γυμνάσιο τελείως αρνητικά προκατειλημμένο ούτως ή άλλως, άντε να προσαρμοστεί.
Η άλλη ομάδα με την οποία φρίττω, λέγεται "ποτέ πια μόνα... στο σχολείο" που όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο, είναι από γονείς που φοβούνται πολύ ότι τα παιδιά τους στο σχολείο βασανίζονται, κακοποιούνται και μόνο εκείνοι μπορούν να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους. ΕΚεί σίγουρα είαι όλοι δικομανείς. Η αγαπημένη τους ερώτηση είναι "το σχολείο έχει τον ταδε κανόνα, σε ποιον νόμο το λέει αυτό;". Επίσης υπάρχουν θέματα του στιλ η νηπιαγωγός φωνάζει άρα είναι κομπλεξικη ψυχασθενής κακοποίητρια, ο δάσκαλος έκανε απρατήρηση για τα γράμματα και του έσβησε τη σελίδα και ζήτησε να τα ξαναγράψει άρα δεν έχει ενσυναίσθηση και σεβασμό, η αγγλικού δεν τα άφησε να βγουν διάλειμμα γιατί έκαναν φασαρία, άρα εφαρμόζει σωματικές τιμωρίες, δεν τον άφησαν να πάει να πιει νερό έξω, αυτό δεν απλά σωματική τιμωρία αλλά βασανισμός, στο σχολείο υπάρχει επιθετικό παιδί πυ χτυπάει τα άλλα και μας έχουν πει ότι συνέστησαν στην οικογένεια να πάει στο ΚΕΔΑΣΥ αρα βάζουν ταμπέλες, στοχοποιούν ένα παιδί, τα βγάζουν όλα προβληματικά και παραβιάζουν και τα προσωπκά δεδομένα τους, αντί απλώς να τα προσέχουν καλύτερα..... Αυτά είναι λίγα ενδεικτικά, καθημερινά θέματα .Σε αυτά λοιπόν κλασικές απαντήσεις είναι "μαζέψτε τα στοιχεία, κατευθείαν στην πρωτοβάθμια, αλλά μην παριμένετε να απολυθούν αυτοί οι ακατάλληλοι, γι αυτό πηγαίνετε και στον εισαγγελέα ανηλίκων".
Αυτά όλα δεν είναι dark web, είναι φάτσα φόρα στο facebook και πολλοί γράφουν δημόσια.
Σε χτεσινό θέμα, έγραφε μία οτι ένα παιδί κατάπιε σκορδάκι στο δημοτικό (αμφιβάλλω αν ισχύει γιατί δεν το είδα πουθενά στις ειδήσεις) και υπήρξε μέλος που έγραψε ότι είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να φέρνει δυναμιτάκια γιατί αυτά είναι ειδικά για παιδιά, αλίμονο αν είναι έτσι ας απαγορεύσουμε και τις τάπες κλπ.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δυνητικά όλοι μας έχουμε "φάκελος" στη διεύθυνση εκπαίδευσης για όλα αυτά τα τρομερά παραπτώματα. Αυτή είναι η κατάσταση και προφανώς θα χειροτερεύει με τα χρόνια. Συνδυάστε το αυτό με την πλατφόρμα των καταγγελιών, έτσι για μια ωραία εικόνα της πραγματικότητας.
-
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ας τους να λένε ό,τι θέλουν στα μέσα κι ας ανήκουν σε πιο ψαγμένες ομάδες. Δεν μπορούμε να το απαγορεύσουμε. Αν, όμως, δίναμε σημασία στον κάθε ένα πικραμένο που για κάποια ασήμαντη αφορμή προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο, δεν θα έπρεπε να κάνουμε μάθημα στις τάξεις, αλλά ομαδική ψυχοθεραπεία. Όποιος έχει πραγματικά υπαρκτό πρόβλημα με σχολικές συμπεριφορές (που δυστυχώς συμβαίνει συχνά), ας έρθει ο ίδιος στο σχολείο να το συζητήσει με τους εκπαιδευτικούς του παιδιού του και εκεί θα είναι παρόντες για να βοηθήσουν την κατάσταση.
-
Καταρχας συγχρονο δεν προυποθετει και προοδευτικο.Το σχολειο του 2023 ειναι ενα σχολειο φοβου, μια δημοσια υπηρεσια οπου ο δασκαλος ασχολειται με πασης φυσεως γραφειοκρατικες π@@ριες και εχει περιορισμενη ελευθερια.Και ρωταω.Τι οπλα εχει ο δασκαλος να αντιμετωπισει μια δυσκολη περιπτωση παιδιου;Κανενα ειναι η απαντηση.Αντε στην Βθμια τα βγαζουν εξω με απουσια.Εμεις τι;Το κρατος δεν υπαρχει πουθενα οποτε καθημερινα ρισκαρουμε μην γινει τιποτα και βρουμε μπλεγμενοι.Προσωπικα προεχει η ασφλαεια των μαθητων οποτε ολα τ αλλα περνανε σε δευτερη μοιρα.Το μαθημα γινεται οσο μπορουμε πιο ενδιαφερον αλλα πλεον δεν ενδιαφερει και κανεναν.Πιο πολυ ενδιαφερονται για τα θεατρικα και για τις "δρασεις" που μας εχουν φορτωσει παρα για τα μαθηματα.Οι γονεις μετα απο την Τριτη ταξη δεν ασχολουνται και εχουν μονο απαιτησεις.Βεβαια μολις πανε τα παιδια Γυμνασιο και παρουν το πρωτο 8-9 εκει τους κοβεται ο βηχας.Οποτε υπομονη να βγει η χρονια για οσους εχουν δυσκολες περιπτωσεις παιδιων.Εγω οταν ξεκινησα να δουλευω το 2010 εβαζα πολυ περισσοτερα για το σπιτι και τα παιδια ανταπεξερχονταν.Πλεον εχω ριξει τοσο πολυ τις απαιτησεις μου γιατι δεν μπορουν να μεινουν συγκεντρωμενα πανω απο μιση ωρα.Και επειδη εχω εικονα και απο το εξωτερικο, η Ελλαδα εχει απ τα χειροτερα εκπαιδευτικα συστηματα της Ευρωπης.Μεσα σ αυτο το πλαισιο ποσο ευκολο ειναι να δουλεψεις;Και εχεις και τους συμβουλους που εχουν να πατησουν σε ταξη 20 χρονια να σου λενε οτι αν δεν κερδισεις το παιδι φταις εσυ.Βρε αιντε απο δω, ιπταμενοι.Οι διευθυντες εχουν ξεφυγει την εχουν δει μικροι θεοι.Καθονται στο γραφειο τους και απλα αναθετουν εργασιες και δρασεις στους εκπαιδευτικους.Γενικα η κατασταση ειναι μαυρο χαλι.Καθε περσι και καλυτερα.Υπομονη συναδελφοι.