Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Μιχάλης Αλεξάκης στις Δεκέμβριος 16, 2007, 05:59:56 μμ
-
Το θέμα της παιδείας είναι τεράστιο, έχουν ειπωθεί «όλα» και θέλω να είμαι σύντομος, γι αυτό αμέσως προτείνω: (χωρίς επεξηγήσεις)
1. την καταμέτρηση όλων των εκπαιδευτικών, σε μια ανοιχτή βάση (λίστα) στο ίντερνετ, όπου θα αναφέρουμε ποιοι είμαστε και πού δουλεύουμε. Επίσης θα αναφέρουμε τις ανάγκες σε προσωπικό, επιμόρφωση, υποδομές, κτήρια, εργαστήρια, εξοπλισμό, εποπτικά μέσα και τις ανάγκες των μαθητών μας.
2. τη σταδιακή κατάργηση των "μεσαζόντων" της εκπαίδευσης. Αυτών δηλαδή που μεσολαβούν μεταξύ Υπουργείου και Σχολείου. Αντικατάστασή τους με την απ’ ευθείας επικοινωνία ΥΠΕΠΘ – Σχολείου. Με 15000 συνδέσεις μέσω διαδικτύου, που κανονικά, υφίστανται ήδη.
3. 13ο έτος σπουδών, μετά το Λύκειο, όπου θα γίνεται ενημέρωση και προετοιμασία: Θα ξεκινάει σαν σεμινάριο και αφού επιλέξει κάθε παιδί, θα αρχίζει η ετοιμασία. Τυπικά φροντιστήρια (για τα ΑΕΙ), αθλητική προετοιμασία (για επαγγέλματα που προϋποθέτουν καλή φυσική κατάσταση), κατάρτιση σε εργαστήρια, τέχνες, μουσική, θέατρο, ξένες γλώσσες, σχέδιο και όλα τα άλλα.
4. Προσλήψεις – διορισμοί μέσω ΑΣΕΠ. Αποκλειστικά. Όταν προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές, τούτο αυτόματα θα σημαίνει ότι με την λήξη του σχολικού έτους θα διενεργείται διαγωνισμός για όσες θέσεις κάλυψαν. Χωρίς βάσεις, χωρίς μόρια και επαυξήσεις, χωρίς επετηρίδες. Οι «νι» πρώτοι διορίζονται.
5. Την κατάργηση του «θεσμού» των αποσπάσεων. Υπάρχει η μετάθεση.
6. Μεταρρυθμίσεις: Ενιαίο ερωτηματολόγιο από το ΥΠΕΠΘ. Απαντούν όλοι οι εκπαιδευτικοί, η μεταρρύθμιση γίνεται προς την κατεύθυνση που συγκλίνουν οι απόψεις τους και διατηρείται για τουλάχιστον 3 εκλογικές αναμετρήσεις.
7. Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: Καλό είναι να πάει «πακέτο» με την υποχρεωτική ετήσια επιμόρφωση. Πρώτο και τελευταίο 15ήμερο του σχολικού έτους, μισοί και μισοί εκπαιδευτικοί. 15 μέρες για όλους.
Όποιος θέλει περισσότερα, λέμε τώρα, ας δει την ιστοσελίδα μου:
http://users.sch.gr/michalisalexakis/protaseis/protasi.htm
Μακάρι να υπάρξει ενδιαφέρον, να ακουστούν ωραίες ιδέες και κυρίως πρακτικές προτάσεις. Άλλωστε κι αυτό παιδεία είναι.
Μιχάλης Αλεξάκης
-
Ενδιαφέρουσες οι προτάσεις σου, αλλά νομίζω ότι χρειάζονται διευκρινίσεις.
Σχετικά με την 1: ποιος θα είναι ο φορέας αυτής της λίστας και ποια η περαιτέρω σκοπιμότητά της, πέρα από το προφανές, δηλαδή να γνωρίζουμε πού πήγαν οι γνωστοί μας, να ανακαλύπτουμε περίεργα φαινόμενα σε μεταθέσεις και αποσπάσεις και να γνωστοποιούμε την κατάσταση στα σχολεία μας; Με ποιον τρόπο θα πείσουμε το υπουργείο να αξιοποιήσει τις πληροφορίες για ελλείψεις και ανάγκες;
Σχετικά με την 2: εννοείς να καταργηθούν οι διευθύνσεις, οι περιφέρειες και τα ποικιλώνυμα γραφεία; Μαζί σου! "Μεσάζοντες" όμως μεταξύ σχολείων και υπουργείου είναι και οι ΕΛΜΕ και η ΟΛΜΕ. Προτείνεις να καταργηθούν και αυτές;
Σχετικά με την 3: Η ιδέα, θεωρητικά, είναι πολύ καλή. Πρακτικά, όμως, θα πρέπει να πλαισιωθεί και από άλλες αλλαγές στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αν αφήσουμε το Λύκειο όπως είναι και διατηρήσουμε το καθεστώς των εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια όπως έχει, το 13ο έτος θα είναι απλά ένα ακόμα έτος φροντιστηρίων.
Σχετικά με την 7: Ποια μορφή πιστεύεις ότι πρέπει να έχει η αξιολόγηση και ποιοι θα μας αξιολογούν; Επίσης: αυτήν την ετήσια επιμόρφωση την εννοείς κάτι σαν ΠΕΚ, παράλληλα με τα μαθήματα ή πριν την έναρξή τους και μετά τη λήξη τους; Συμφωνείς να επιδοτείται η επιμόρφωση αυτή και να προβλέπεται αποζημίωση διαμονής και οδοιπορικά;
-
Αγαπητή ELYTRON,
Για κάποια πράγματα που με ρωτάς, αν θέλεις, δες στην ιστοσελίδα μου: http://users.sch.gr/michalisalexakis/protaseis/protasi.htm Απαντώ:
(1) Φορέας της περίφημης «λίστας», θα ήθελα να είναι το ΥΠΕΠΘ. Ρωτώντας σοβαρά και συντεταγμένα όλους τους εκπαιδευτικούς για μια μελλοντική μεταρρύθμιση, θα αποκτήσει δύο πολύτιμες πηγές πληροφόρησης: τις απαντήσεις μας και εμάς τους ίδιους. Βεβαίως αυτή η «λίστα» πρέπει να είναι προσπελάσιμη από όλους και να ανανεώνεται από εμάς στο τέλος κάθε Ιουνίου. Να είναι κάτι σαν ηλεκτρονική Υπεύθυνη Δήλωση.
Κύρια χρησιμότητα της «λίστας» θα είναι η εμφάνιση του πραγματικά σπουδαίου έργου πολλών εκπαιδευτικών, που πρέπει να αναδειχθεί. Συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες, που επίσης πρέπει ο κόσμος να μάθει. Όχι τόσο σαν «ατομική δικαίωση», αλλά για την αλήθεια της ιστορίας και για την «κακιά ώρα» που σαν άλλη Ολυμπιακή θα μας απαξιώνει μαζικά η κοινωνία. Γιατί και στην Ολυμπιακή έχει καλούς επαγγελματίες. Αρκετούς. Που σήμερα αδικούνται διπλά…
Η διαφανής αυτή «λίστα» είναι μια ακτινογραφία του συστήματος της εκπαίδευσης, φέρνοντας εμάς όλους (από το ΥΠΕΠΘ μέχρι εμένα, τον εκπαιδευτικό στην Κάλυμνο) ενώπιον των ευθυνών μας. Κι αν δεν την ξεκινήσει το ίδιο το Υπουργείο, σκέφτομαι να την …ξεκινήσω εγώ!
(2) Με ρωτάς επίσης για τους «μεσάζοντες», τους ενδιάμεσους μεταξύ Σχολείου και Υπουργείου. Όχι δεν προτείνω να καταργηθούν τα πάντα, ούτε και ο συνδικαλισμός της εκπαίδευσης. Για να καταργήσεις κάτι, πρέπει να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο. Και πάντως, όχι πριν εμείς οι μόνιμοι (δημόσιοι υπάλληλοι) εκπαιδευτικοί ξεθαρρέψουμε λιγάκι και αρχίσουμε να δηλώνουμε τις προθέσεις και προτάσεις μας ανοιχτά και ενυπόγραφα. Νοιώθω ότι υφίσταται ακόμη ένας φόβος. Λυπάμαι που ένας κλάδος μορφωμένων ανθρώπων χρειάζεται βοσκούς.
(3) Μεταλυκειακό έτος: Προτείνω τον 13ο χρόνο επειδή τότε τα παιδιά μας, αυτά τα δυστυχή άλογα κούρσας, είναι πλέον ενήλικες, άρα είναι ηθικότερο τότε να «υπογράφουν τη μοίρα τους» κι όχι νωρίτερα. Τέλος, επειδή έτσι ξεκολλά το τέλος του σχολείου από τις εισαγωγικές. Το θέμα βέβαια, είναι δύσκολο και δεν έχω αυταπάτες.
(7) Ο εκπαιδευτικός αξιολογείται από τα παιδιά, τον εαυτό του, τον γονέα που ενδιαφέρεται, τον συνάδελφο και τον διευθυντή. Σύνολο 5. Από τον εαυτό του θα μπορούσε να αξιολογηθεί και στην περίφημη «λίστα». Όμως, ο δικός μου καημός δεν είναι η αξιολόγηση, αλλά η επιμόρφωση, που διεξάγεται με τρόπο άδικο, ασύμμετρο, αδιαφανή και πρόχειρο. Πιστεύω στις καθαρές εξηγήσεις: Τελευταίο 15ήμερο του Ιουνίου, οι μισοί πάμε σε πανεπιστήμια, βιομηχανίες, μουσεία, συναυλίες, θέατρα, στάδια και όπου αλλού. Το πρώτο 15ήμερο του Σεπτεμβρίου όλοι οι υπόλοιποι μισοί. Έτσι κι αλλιώς, αυτές οι περίοδοι εξαντλούνται σε γραφειοκρατικές «εργασίες». Γυρίζοντας στο Σχολείο, γράφουμε ένα «απόσταγμα» του 15ήμερου, που χαρακτηρίζει τόσο εμάς, όσο και τους επιμορφωτές μας. Όσο για το οικονομικό μέρος, νομίζω πως μέσα σε λογικά πλαίσια πρέπει να το καλύπτει το ΥΠΕΠΘ. Άλλωστε, καλούς δασκάλους δεν θέλει;
Ευχαριστώ ειλικρινά για το ενδιαφέρον
Μιχάλης Αλεξάκης
-
Πραγματικά πιστεύεις ότι τους ενδιαφέρει να φτιάξουν την παιδεία και δεν ξέρουν τον τρόπο;
-
Αγαπητέ Siobaras
Πιστεύω ότι τόσο το ΥΠΕΠΘ, όσο και η κοινωνία, επιθυμούν να πάρουν από τη δημόσια εκπαίδευση τα μέγιστα οφέλη καταβάλλοντας το ελάχιστο κόστος. Ας γνωρίζουν πως ένα μίνιμουμ αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για εμάς, τους δασκάλους, είναι δείκτης πολιτισμού για όλη τη χώρα
Αν τους ενδιαφέρει ή αν εκείνοι ξέρουν τον τρόπο, δεν το γνωρίζω. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν περιμένω σοβαρές «έξωθεν» λύσεις. Εκείνο που με απασχολεί είναι αν εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε τη δυνατότητα, με πρακτικές και ρεαλιστικές προτάσεις να γίνουμε λίγο καλύτεροι.
Επιμένω στη διαφάνεια, στο νοικοκύρεμα, στη «λίστα». Είναι μια αρχή.
Σ’ ευχαριστώ για τη συμμετοχή.
Μιχάλης Αλεξάκης
-
(13 χρόνια μετά, επιμένω: μια πρόταση για ένα καλύτερο σχολείο)
1. Η ιδέα, το χτίσιμο
Όταν σκέφτεσαι να χτίσεις κάτι ‘καλύτερο’ συχνά μπαίνεις στον πειρασμό να γκρεμίσεις ό,τι ήδη υφίσταται. Ειδικά όταν το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα έχει μύρια όσα μειονεκτήματα, με κυριότερο την ανατροφοδότηση-αναπαραγωγή της ασχήμιας του. Δεν σκοπεύω να προτείνω κάτι τέτοιο, καταθέτω προτάσεις βελτίωσής του.
2. Με τι χτίζεις;
Ας δούμε τα τρία υλικά που διαθέτουμε για την κατασκευή του ‘βελτιωμένου’ νέου σχολείου.
Το Υπουργείο και ο περίγυρός του…
…επιθυμούν να είναι λαοφιλείς, να ‘βολέψουν κόσμο και καταστάσεις’ και να μην μπουν σε μεγάλα έξοδα. Βασικά, θέλουν να επανεκλεγούν.
Οι εκπαιδευτικοί…
… χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με την σχέση τους με την εκπαίδευση.
Α. μόνιμοι
Β. αναπληρωτές
Γ. και οι εκτός δημόσιου σχολείου, δηλαδή όσοι εργάζονται σε ιδιωτικά ή σε φροντιστήρια, είτε τελειώνουν ‘καθηγητικές’ σχολές, πάντως συμμετέχουν στο ‘εκπαιδευτικό γίγνεσθαι’.
Τα παιδιά…
… αφήνω έξω τα δύο κοινωνικά άκρα, αφενός εκείνα των κορυφαίων ιδιωτικών και της ξενόγλωσσης παιδείας και αφετέρου όσα πριν από την ηλικία της 1ης Δημοτικού πουλάνε χαρτομάντιλα στα φανάρια. Αφήνω επίσης έξω και τα παιδιά με ιδιαίτερα θέματα υγείας. Όσα εξαιρώ δεν είναι και λίγα, όμως αναφέρομαι σ’ εκείνα που έρχονται στο Δημόσιο Σχολείο. Τρεις κατηγορίες κι εδώ:
α. παιδιά από σπίτι που μπορεί και θέλει να σπρώξει
β. παιδιά που το σπίτι δεν έχει μεγάλες δυνατότητες
γ. παιδιά αφημένα στην τύχη τους
3. Και τώρα, τι; Ποιος;
Ο Υπουργός θα καλόβλεπε να αφήσει το όνομά του σε μια σπουδαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αρκεί να μην απειλείται η καρέκλα του, η επανεκλογή του και να μην έχει σημαντικό οικονομικό κόστος. Αυτός ο τριπλός συνδυασμός μαζί με μια έλλειψη τόλμης, οράματος και φαντασίας, έχει οδηγήσει σε τόσες μεταρρυθμίσεις-παρωδίες, όπου τελικά άλλαζαν μόνο κάποιοι τίτλοι, ταμπέλες και σφραγίδες. Εδώ κάτι πρέπει να γίνει αλλιώς. Θα επανέλθω.
Τους εκπαιδευτικούς τους αφήνω για το τέλος, άλλωστε εκεί βρίσκεται το κλειδί.
Τα παιδιά, δηλαδή οι μαθητές. Και οι γονείς τους. Η κοινωνία έχει αδικίες, δεν απαιτώ από το σχολείο να τις εκμηδενίσει, περιμένω όμως να μην τις μεγεθύνει και αναπαράγει στο διηνεκές. Από πολύ νωρίς δημιουργούμε μαθητές δύο και τριών ταχυτήτων. Κάτι πρέπει να γίνει για τις κατηγορίες (β) και (γ). Τι; Θα μας το πουν αυτοί που το έχουν σπουδάσει, δουλέψει, που έχουν σοβαρά ασχοληθεί. Ειδικούς ακούμε πχ στο επίκαιρο θέμα της πανδημίας, που κάποτε θα περάσει. Στο θέμα των παιδιών ‘πολλών ταχυτήτων’ –που είναι χρόνιο- δεν θα τους ακούσουμε;
Πάμε στους καθηγητές και τους δασκάλους… Είμαι μόνιμος εκπαιδευτικός, μηχανολόγος, 19 χρόνια σε διάφορα ΕΠΑΛ, πρώην ΤΕΕ, πρώην ΤΕΛ κλπ, χωρίς καθόλου εμπειρία σε ‘διοικητικές θέσεις’ ή ‘θέσεις ευθύνης’. Στην τάξη και μόνο. Ας ξεκινήσω από αυτό: Ένα σχολείο για να δουλέψει χρειάζεται εκτός από δασκάλους, επιπλέον και μια ‘περιφερειακή’ υποστήριξη. Υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν τα καταφέρνουν με τα παιδιά. Ας τους δοθεί η ευκαιρία να ‘μεταταχθούν’ σε διοικητικές θέσεις του Υπουργείου και να βοηθάνε πχ στην χαρτούρα των σχολείων. Δεν μιλάω υποτιμητικά. Κάποιοι, πχ, ικανοί να συντάξουν μια τεκμηριωμένη έκθεση για την χρηματοδότηση ουσιαστικών αναγκών του σχολείου, είναι υπέρ-πολύτιμοι. Η μετάταξή τους θα ήταν ευχής έργο, τόσο γι’ αυτούς, όσο και για την εκπαίδευση.
Οι διδάσκοντες θα επικεντρώνονταν στη δουλειά τους και ταυτόχρονα θα προέκυπταν πολλά κενά. Εδώ εμπλέκονται και οι ομάδες (Β) και (Γ), αλλά με καθαρή επιλογή: εκπαιδευτικός σημαίνει είμαι με τα παιδιά. Δεν διορίζομαι για να κρυφτώ-βολευτώ σε γραφεία.
Είναι καιρός να μπουν –και- τα σχολεία μας στον τρέχοντα αιώνα. Εννοώ την πληροφορική και την ψηφιοποίηση όλης της δουλειάς. Για να σαρώσουμε τα επουσιώδη, κάτι αραχνιασμένα αρχεία με ποντικοφαγωμένα σκληρόδετα έντυπα και να μείνουμε στα ουσιαστικά. Δεύτερο κέρδος, η ακριβής καταγραφή μας: Ποιος, πού, τι. Στα σχολεία, πχ, υπάρχουν συνάδελφοι που ενώ κατέχουν από χρόνια οργανική θέση, δεν τους έχω συναντήσει ποτέ. Θέλω να ξέρω πού είναι, τι ακριβώς προσφέρουν και αυτό απαιτεί να το μάθει κι εκείνος που μας μισθοδοτεί. Ναι, ο κόσμος, οι φορολογούμενοι, πώς το λένε; Ανοιχτό Μητρώο Σχολείων-Εκπαιδευτικών (παλαιότερη πρότασή μου με την ονομασία ‘Λίστα’)
Η απάντηση στο ερώτημα ‘τι δουλειά κάνεις’ για έναν έμμισθο του Δημοσίου δεν είναι πάντα αυτονόητη. Αρκετοί ένστολοι πχ, εργάζονται σαν μπάτλερ, πορτιέρηδες ή ορντινάντσες, πράγμα βαθειά υποτιμητικό, κι όμως, πιθανόν οι ίδιοι να έχουν παρακαλέσει (‘γλύψει’, το λέμε) για να το επιτύχουν. Αυτό το αηδέστατο ‘αποσπασμένος για ανάγκες της υπηρεσίας’ προσβάλει τους πάντες, πρέπει να λήξει. Οι υπηρεσίες να μας πουν τις ανάγκες τους, να στελεχωθούν όπως πρέπει (διαφανώς, διαυγώς, αξιοκρατικά, ΑΣΕΠ, μετατάξεις, κλπ) και να τελειώνουμε.
‘Αυτά τα λες γιατί δεν έχεις βύσμα, αν είχες, θα είχες βολευτεί κάπου κι εσύ’. Ωραία λοιπόν. Νόμιμο είναι, ας πάω κι εγώ ‘μετακλητός’ στη Βουλή, στη Μητρόπολη, στο σπίτι μου. Ένας ακόμη αργόμισθος. Να πάω, ωραία, αλλά τουλάχιστον στο σχολείο μου ας μην φαίνομαι ότι δήθεν (και καλά) εργάζομαι εκεί και κατέχω μια οργανική θέση που θα προοριζόταν για κάποιον λιγότερο μπαγαπόντη από εμένα, που επιτέλους θα έκανε και μάθημα στα παιδιά. Δηλαδή, κατ’ αρχήν, ζητάω διαφάνεια. Ο Δημόσιος Υπάλληλος πρέπει να φαίνεται. (τελεία)
‘Και πώς θα ταΐσεις έναν κομματικό στρατό; Με διαφάνεια;’ Δυσκολεύομαι να απαντήσω σε αυτό, θα πω μόνο ό,τι λένε όλοι, πως αν αλλάξει ο κόσμος, θα αλλάξει μέσα από το Σχολείο. Επίσης θα πω ότι –μ’ αυτά και μ’ αυτά- οι άνθρωποι ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για την Πολιτική, όλο και λιγότερο συμμετέχουν, ψηφίζουν, κλπ. Ο κόσμος ολοένα γυρίζει την πλάτη του, ασχολείται με την στενή και ζόρικη καθημερινότητά του, όμως ταυτόχρονα οι μεγάλες ‘σιωπηλές’ πλειοψηφίες βλέπουν και καταλαβαίνουν. Ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, κι ο τελευταίος Έλληνας ξέρει τι σημαίνει ‘Μαυρογιαλούρος’ ή ‘Γκόρτσος’… Διαφάνεια, λοιπόν, κατ’ αρχήν.
Καιρός να δούμε και ποιοι είμαστε εμείς, οι εκπαιδευτικοί που δουλεύουμε στα σχολεία. Αναφορικά με τους αναπληρωτές, να πω ότι οι άνθρωποι συνήθως εργάζονται για να καλύπτουν αληθινά και μόνιμα κενά των σχολείων. Τους υπόσχονται ‘διορισμό’, το μόνιμο καρώτο, για να τους χρησιμοποιούν σαν μπαλώματα, κωπηλάτες σε ένα παλιό καράβι με διάτρητα ύφαλα.
Πάμε στους μόνιμους, μ’ αυτούς κυρίως θα ‘χτίσουμε’ το καλύτερο σχολείο. Γι αυτό, ας ρίξουμε μια ματιά και σε μας: ποιοι είμαστε;
(α) μια μικρή μειοψηφία που λατρεύουν τη διδασκαλία και τα παιδιά, τα παιδιά επίσης τους αγαπάνε κι όλα αυτά χωρίς δωροδοκίες ή επιείκειες.
(β) μια μεγαλύτερη μειοψηφία που τηρούν τον όρκο τους, κάνουν μάθημα, είναι συνεπείς και βοηθάνε την σταδιοδρομία των παιδιών. Συνήθως τα παιδιά τους σέβονται κα τους εκτιμούν.
(γ) ένα, αρκετά μεγάλο κομμάτι, που εργάζεται και αποδίδει στα όρια του ανεκτού. Είτε επειδή βαρέθηκαν αυτή τη δουλειά, είτε επειδή δεν βλέπουν κάποια προοπτική εξέλιξης, είτε γιατί το σχολείο δεν αποτελεί καν την κύρια εργασία τους. Τα παιδιά καταλαβαίνουν και αντιδρούν ανάλογα.
(δ) ένα, μικρότερο τμήμα, ‘καμένων’ εκπαιδευτικών, που σιγά-σιγά ξεκόβουν από τις σχολικές τάξεις, γιατί μάλλον δεν το αντέχουν πια. Αλλά ούτε κι οι τάξεις τους αντέχουν. Αυτοί συνήθως αναζητούν μια διέξοδο, πχ με αναρρωτικές άδειες, με εξωδιδακτικά καθήκοντα, πιθανή συνταξιοδότηση, κλπ.
(ε) μια, πολύ μικρή, θέλω να πιστεύω, κατηγορία επίορκων εκπαιδευτικών, που ‘ψωνίζουν ιδιαίτερα φροντιστήρια’ μέσα στο δημόσιο σχολείο. Συχνά είναι πολύ τυπικοί στα (τυπικά) καθήκοντά τους, αυστηροί στις βαθμολογίες, απόμακροι από τα παιδιά, βλοσυροί μέσα στο μάθημα και αποτελούν εφιάλτη κυρίως για τους μαθητές ‘μέσης επίδοσης’.
(στ) μην ξεχάσω και τους ‘εξαφανισμένους’, αυτούς με την οργανική που δεν την υπηρετούν ποτέ. Μίλησα πιο πάνω γι αυτούς.
Αν πρέπει να βάλω ποσοστά, για να προκαλέσω το κάνω, θα έλεγα:
(α) 5%, (β) 40%, (γ) 30%, (δ) 15%, (ε) 3%, (στ) 2%. Θα μου πείτε αυτά δεν κάνουν προστιθέμενα 100%, Σωστά, υπάρχουν κι άλλες μικρές κατηγορίες, όπως ο ‘μαθητοπατέρας’, ο ‘εργατοπατέρας’, ο ‘πολύ μορφωμένος’ του στυλ ‘εγώ θα δίδασκα κανονικά σε ΑΕΙ’, κλπ. Έχει απ’ όλα… Τέλος πάντων, αυτά στο περίπου.
Μ’ αυτούς λοιπόν θα οικοδομήσουμε. Δύσκολο, έ; Για να δούμε…
Η κατηγορία (α) δεν έχει τρομερές απαιτήσεις. Το ‘βελτιωμένο’ σχολείο απλά πρέπει να τους επιτρέψει να κάνουν τη δουλειά τους, να τους δώσει δηλαδή έναν στοιχειώδη εξοπλισμό, κάπως ολιγομελή τμήματα και ένα περιβάλλον χωρίς έντονες ενοχλήσεις. Κι αυτοί δεν θα κάνουν ούτε διαλλείματα…
Η κατηγορία (β) είναι πιο δύσκολη. Εδώ βρίσκεται η πλειονότητα των καλών και σοβαρών συναδέλφων, απλώς η διαφορά τους με τους (α) είναι ότι δεν διαθέτουν την τρέλα, το χάρισμα, την αυτοπεποίθηση ή το ταλέντο εκείνων. Είναι όμως τα στηρίγματα του σχολικού οικοδομήματος και ευτυχώς, δεν είναι λίγοι. Τι ζητάει συνήθως αυτή η κατηγορία;
• Να λειτουργεί το σχολείο με κανόνες που τηρούνται
• Να μπορούν να οργανώνουν τη δουλειά τους απρόσκοπτα
• Να επιμορφώνονται όσο περισσότερο, όσο συχνότερα γίνεται
• Να αμείβονται για τις πιθανόν επιπλέον εργασίες τους
Στην κατηγορία (γ) τα πράγματα ζορίζουν. Σε αυτούς τους καθηγητές, όπως και στην επόμενη ομάδα, την (δ), πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να επιλέξουν. Δηλαδή είτε να αλλάξουν εντελώς εργασία, μέσα στο Δημόσιο, είτε να έχουν έναν ρόλο ‘επικουρικό’, ‘βοηθητικό’ στα σχολεία. Υπάρχουν δουλειές και ανάγκες όπου μπορούν να προσφέρουν.
Οι επίορκοι της κατηγορίας (ε) πρέπει να φύγουν από τα σχολεία. Παραδοσιακά θεωρείται ρουφιανιά να ‘δείξεις’ έναν τέτοιο άνθρωπο, αλλά ίσως αυτό πρέπει να αλλάξει. Πριν τους διώξουμε, πρέπει να ενημερώσουμε Γονείς και Κηδεμόνες, διότι ‘το τανγκό χρειάζεται δύο’…
Όσο για τους (στ), τα είπαμε… Αν και –είτε μου αρέσει, είτε όχι- θα έχουν κι αυτοί λόγο… Τέλος πάντων.
Ωραία… Πρακτικά τώρα, τι θα κάνουμε ώστε να βελτιωθεί ένα σχολείο;
o Να πούμε την αλήθεια, για εμάς και για το σχολείο. Είμαστε 150 χιλιάδες, πιθανόν να υπάρχουν ισάριθμες αλήθειες. Ακόμα κι έτσι, η πρότασή μου για Μητρώο Σχολείων & Εκπαιδευτικών τις χωράει στις 150 χιλιάδες γραμμές της.
o Να απαιτήσουμε διαφάνεια, από όλους και κυρίως από εμάς τους ίδιους. Δεν νοείται πχ να κρυβόμαστε πίσω από ψευδώνυμα στα φόρουμ εκπαιδευτικών.
o Να συμφωνήσουμε τι είναι ‘προσωπικό δεδομένο’ για έναν ισόβια μισθοδοτούμενο από τους φόρους των άλλων.
o Να οργανώσουμε κοινά αιτήματα, σίγουρα υπάρχουν πολλά. Και να βρούμε τρόπους διεκδίκησης εκείνων που είναι δίκαια και εφικτά.
Δυο λόγια ακόμα για το Μητρώο. Κάθε γραμμή αυτού του μητρώου θα αποτελεί μια (και μόνη) ηλεκτρονική υπεύθυνη δήλωση του εκπαιδευτικού. Με 150 χιλιάδες τέτοιες γραμμές και πολλές, πάρα πολλές στήλες, οι κομπιούτερ αντέχουν, έχουμε το σύμπαν της εκπαίδευσης σε ένα στικάκι USB. Είναι διαυγές και ορατό για κάθε ενδιαφερόμενο, χωρίς να μπορεί φυσικά ο καθένας να επέμβει … Ποιος επεμβαίνει; Ο κάθε εκπαιδευτικός όταν αλλάζει κάτι, όμως προσοχή! Είναι υπεύθυνη δήλωση.
Κάθε καλόπιστος θα ρωτήσει: Έτσι λοιπόν, αυτόματα, επέρχεται η ‘βελτίωση’ της εκπαίδευσης; Εγώ λέω ναι, διότι πρώτα απ’ όλα, για να βελτιώσεις κάτι πρέπει να το γνωρίσεις. Ας δούμε τι μαθαίνεις από μια ‘λίστα’…
Ποσοτικά στοιχεία. Μέγεθος, πλήθος, τέτοια.
Ποιοτικά στοιχεία. Στελέχωση, πρωτοβουλίες, εργασίες, επιμορφώσεις.
Προτάσεις (καλή ώρα) επώνυμες και ενυπόγραφες.
Αιτήματα. Ναι, προβλέπονται και τέτοια ‘κουτάκια’ σε κάθε μία γραμμή.
Ψηφοφορίες…
Έπειτα, φυσιολογικά, έρχονται και οι συγκρίσεις… Αλλά με δίκαιο τρόπο, γνωρίζοντας ‘όλη την εικόνα’ και όχι αποσπασματικά.
Ένας νεοπροσλαμβανόμενος εκπαιδευτικός θα δημιουργεί μια νέα γραμμή στο μητρώο, σχετικά άδεια ακόμη, ενώ ένας συνταξιοδοτούμενος, ‘αφαιρώντας’ τη γραμμή του, θα είναι σαν να βλέπει ξανά όλη την εργασιακή του εμπειρία και ιστορία, δηλαδή την πορεία τη δική του και του Σχολείου.
Πάμε και στα Υπουργεία (…μου μέσα)
Αν ήμουν υπουργός παιδείας, θα ήθελα να είχα στο γραφείο μου έναν χάρτη της επικράτειας, με πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαμπάκια, εκεί όπου υπάρχουν σχολεία. Και κάθε πρωί να βλέπω την εικόνα, με σκοπό και στόχο κάποτε να πρασίνιζαν όλα. Ξεκίνησα όμως από το τέλος.
Αν ήμουν λοιπόν υπουργός, αχ…
• Δεν θα προέβαινα σε καμιά αλλαγή των δομών που τώρα υφίστανται. Θα άφηνα τα πάντα να λειτουργούν ως έχουν. Δηλαδή κουτσά-στραβά. Επίσης θα απέφευγα κάθε μεγαλοστομία, ρηξικέλευθη τομή, επαναστατική εκ βάθρων αναδιάρθρωση και τα συναφή. Αλλά δεν θα καθόμουν και με σταυρωμένα χέρια…
• Θα ζήταγα από όλους τους Δήμους να υποδείξουν οικόπεδα, κτίρια, παλιά στρατόπεδα, ημιτελείς ξενοδοχειακές μονάδες και ό,τι άλλο πρόσφορο, για πιθανή σχολική χρήση. (Πχ: ένα δημόσιο ΚΤΕΟ που έκλεισε προ ετών είναι ένα ιδανικό εργαστηριακό κέντρο για μαθητές ΕΠΑΛ του μηχανολογικού τομέα)
• Θα ζήταγα από τις Αρχιτεκτονικές Σχολές των Πολυτεχνείων μας να σχεδιάσουν πρότυπα σχολεία με έμφαση στην οικονομία, οικολογία και χρηστικότητα. Πχ, ζητώντας τους να αναδιατάξουν μια ‘αίθουσα καθηγητών’, είμαι βέβαιος ότι θα πέταγαν έξω εκείνα τα ογκώδη ‘γραφεία δημοσίου’ που πιάνουν τον λιγοστό συνήθως χώρο και θα πρότειναν πολλές σύγχρονες θέσεις εργασίας με πλέξι-γκλας, πρίζα ρεύματος και πρίζα δικτύου…
• Θα επέβαλα την δημιουργία του –ενός και μοναδικού- Μητρώου Σχολείων & Εκπαιδευτικών που θα δίνει τις πληροφορίες για το κάθε σχολείο, άλλες σταθερές (πχ τόπος, θέση, μέγεθος κτιρίων, κλπ) κι άλλες που μεταβάλλονται (πχ αριθμός παιδιών, τάξεων, καθηγητών, ειδικοτήτων κλπ) Και κυρίως θα περιλαμβάνει όσους διδάσκουν σε σχολεία. Κι όπως ένας συνταξιούχος διαβάζει την πρωινή του εφημερίδα, εγώ (ο υπουργός, ντε) κάθε πρωί θα διάβαζα σ’ αυτό το Μητρώο τα ‘κενά’, τα προβλήματα, τις προτάσεις και τα αιτήματα του κλάδου.
Σταματάω εδώ, επίτηδες. Διότι μέχρι εδώ η ‘δουλειά’ είναι σχεδόν τζάμπα. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες γνωρίζουν την ‘επικράτειά τους’, οι Σχολές εκπονούν πολλές πτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες, οι βάσεις δεδομένων δεν είναι κάτι δαπανηρό. Την περισσότερη πληκτρολόγηση άλλωστε εμείς οι εκπαιδευτικοί θα την κάνουμε…
-
Αν και μακροσκελής, πολύ ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη πρόταση.
Θα σταθώ σε ένα σημείο από εκείνα που θίγεις και θεωρώ σημαντικά. Ναι, πρέπει να γίνουν μετατάξεις για να "ξεκαθαρίσει ο τοπίο". Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί την τάξη (και δεν είναι κακό αυτό) ας πάει στο γραφείο ή κάπου αλλού, όπου πιθανόν θα μπορέσει να προσφέρει κάτι περισσότερο, αφήνοντας τη θέση σε κάποιον άλλον που θέλει τη διδασκαλία.
-
Συνάδελφε Μιχάλη Αλεξάκη κι εγώ είδα ότι είναι μακροσκελές το κείμενο της πρότασής σου, αλλά αφιέρωσα χρόνο για τη διαβάσω. Καθώς τη διάβαζα την έβρισκα όλο και πιο ενδιαφέρουσα και με κράτησε μέχρι το τέλος. Πραγματικά αξίζει να τη διαβάσουν κι άλλοι αυτή την πρόταση, που τη θεωρώ πολύ αξιόλογη. Μακάρι να εφαρμοστούν αυτά που προτείνεις και να οργανωθεί, όσο είναι δυνατόν, η εκπαίδευση στη χώρα μας. Είμαι σίγουρος ότι αν αποφασιστεί, θα είμαστε πολλοί αυτοί που θα βοηθήσουν στην υλοποίησή της.
-
Αγαπητέ κε Αλεξάκη,
ο λόγος σας είναι παθιασμένος και οι αναρτήσεις σας θίγουν πολλά καυτά θέματα. Οι προτάσεις σας με βρίσκουν κατ' αρχήν σύμφωνο. Θα σταθώ σε μία μόνο από τις προτάσεις σας την οποία και προσυπογράφω:
...
Επιμένω στη διαφάνεια, στο νοικοκύρεμα, στη «λίστα». Είναι μια αρχή.
...
Όντως, αυτή σχεσιακή βάση δεδομένων, η "λίστα" όπως την αναφέρετε, είναι μία εξαιρετική αρχή που συμβάλλει -χωρίς να θεραπεύει πλήρως- στο νοικοκύρεμα και στη διαφάνεια. Δεν μπορώ όμως να μην παρατηρήσω πως τέτοιες λίστες υπάρχουν -όχι προσβάσιμες από όλους- κ', δυστυχώς, δεν χρησιμοποιούνται ορθά / αξιοποιούνται. Επι παραδείγματι, ποιος ο λόγος να πρέπει κάθε χρόνο να υποβάλλει ο κάθε αναπληρωτής (όπως η μετριότητά μου) στη διεύθυνση της περιφέρειας που προσλαμβάνεται φωτοαντίγραφα των πτυχίων του ή βεβαιώσεις προϋπηρεσίας ή αποδεικτικό ΑΜΚΑ - ΑΜΑ - ΑΦΜ αφού είναι καταχωρημένα στο ΟΠΣΥΔ (και κατόπιν ελέγχου από την οικεία του ΔΔΕ μάλιστα), στον ΑΤΛΑ και στο TAXIS.
Ο λόγος που το αναφέρω δεν είναι για να απαξιώσω τις προτάσεις σας. Τουναντίον, θα επισημάνω την πολύ καλή σας τοποθέτηση η οποία αναδεικνύει τη σημασία και αναγκαιότητα της προσωπικής ευθύνης και ανάληψης πρωτοβουλίας από τον εκπαιδευτικό. Απλά, χάριν σφαιρικότητας, δεν πρέπει να αγνοήσουμε πως οι τυπικά ιθύνοντες μπορούν να καταστήσουν κάθε μεμονωμένο έργο που θα παραχθεί, άχρηστο. Με αυτό το σκεπτικό, θα ήθελα να ακούσω τις προτάσεις σας για το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ο σκόπελος της παθογενούς γραφειοκρατείας του δημοσίου (καταλαβαίνετε από το παράδειγμα πως δεν αφορά μόνο στο υπουργείο παιδείας) και πώς θα μπορούσε να προκύψει συλλογική συναίνεση και δράση από το σώμα των εκπαιδευτικών, χωρίς να ναυαγήσει στα βράχια του ωχαδερφισμού ή/και των κομματικών παρωπίδων.
Θα μελετήσω και τις προτάσεις στο ιστολόγιό σας και θα περιμένω τη συνέχεια των αναρτήσεών σας.
-
Συνάδελφοι, ευχαριστώ για την υπομονή και για την ευγένειά σας, αφού 13 χρόνια μετά, ήθελα επίτηδες να προκαλέσω. Πχ ο τρόπος που χωρίζω το σινάφι μας σε κατηγορίες, με ποσοστά κιόλας (!), είναι μάλλον χονδροειδής και αυθαίρετος. Περίμενα λοιπόν οργίλες αντιδράσεις, αλλά φαίνεται πως περισσότερο κούρασα με τούτη την πρόταση - ‘σεντονιάδα’, παρά προκάλεσα. Συγγνώμη λοιπόν για την λογοδιάρροια, είχα χρόνια ‘να τα πω’, από το Μάρτιο του 2006 μέχρι σήμερα έχω αναρτήσει 36 μηνύματα.
Συνάδελφε Debaser, συμφωνώ μαζί σας, ναι, οι λίστες υφίστανται. Υπάρχουν από χρόνια και είναι και αρκετές και παράλληλες. Κάποτε θα ενοποιηθούν. Οικονομικοί λόγοι θα υποχρεώσουν τους κρατικούς οργανισμούς να νοικοκυρέψουν το χάος. Εκείνοι όμως που θα το πράξουν δεν θα έχουν ούτε τα ίδια κίνητρα, ούτε τις ίδιες ανησυχίες με εμένα. Και πιθανόν η δική τους ‘λίστα’ να μετατραπεί σε ‘στενό παπούτσι’ ή ακόμα και σε ‘μεγάλο αδελφό’ για τον εκπαιδευτικό.
Για τις παθογένειες του Δημοσίου και ημών, τον ωχαδερφισμό, την αδιαφορία, τον κομματισμό, δεν έχω να πω κάτι, λυπάμαι και στεναχωριέμαι. Προσπαθώ στο σχολείο, πού και πού ξεσπάω κι εδώ μέσα. Τι άλλο να προτείνω;
Προ ημερών μπήκα στο 20ο έτος εργασίας μου σαν καθηγητής, πριν ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός με ‘μπλοκάκι’ για 10 χρόνια. Πλησιάζω στο τέλος της εργασιακής μου καριέρας, αλλά το μέλλον εξακολουθεί να με καίει – συναρπάζει. Σ’ αυτό το μέλλον βλέπω σίγουρα την ‘λίστα’, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος για το περιεχόμενο και την διαχείρισή της…
-
Συνάδελφοι, ευχαριστώ για την υπομονή και για την ευγένειά σας, αφού 13 χρόνια μετά, ήθελα επίτηδες να προκαλέσω. Πχ ο τρόπος που χωρίζω το σινάφι μας σε κατηγορίες, με ποσοστά κιόλας (!), είναι μάλλον χονδροειδής και αυθαίρετος. Περίμενα λοιπόν οργίλες αντιδράσεις, αλλά φαίνεται πως περισσότερο κούρασα με τούτη την πρόταση - ‘σεντονιάδα’, παρά προκάλεσα. Συγγνώμη λοιπόν για την λογοδιάρροια, είχα χρόνια ‘να τα πω’, από το Μάρτιο του 2006 μέχρι σήμερα έχω αναρτήσει 36 μηνύματα.
Συνάδελφε Debaser, συμφωνώ μαζί σας, ναι, οι λίστες υφίστανται. Υπάρχουν από χρόνια και είναι και αρκετές και παράλληλες. Κάποτε θα ενοποιηθούν. Οικονομικοί λόγοι θα υποχρεώσουν τους κρατικούς οργανισμούς να νοικοκυρέψουν το χάος. Εκείνοι όμως που θα το πράξουν δεν θα έχουν ούτε τα ίδια κίνητρα, ούτε τις ίδιες ανησυχίες με εμένα. Και πιθανόν η δική τους ‘λίστα’ να μετατραπεί σε ‘στενό παπούτσι’ ή ακόμα και σε ‘μεγάλο αδελφό’ για τον εκπαιδευτικό.
Για τις παθογένειες του Δημοσίου και ημών, τον ωχαδερφισμό, την αδιαφορία, τον κομματισμό, δεν έχω να πω κάτι, λυπάμαι και στεναχωριέμαι. Προσπαθώ στο σχολείο, πού και πού ξεσπάω κι εδώ μέσα. Τι άλλο να προτείνω;
Προ ημερών μπήκα στο 20ο έτος εργασίας μου σαν καθηγητής, πριν ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας μηχανικός με ‘μπλοκάκι’ για 10 χρόνια. Πλησιάζω στο τέλος της εργασιακής μου καριέρας, αλλά το μέλλον εξακολουθεί να με καίει – συναρπάζει. Σ’ αυτό το μέλλον βλέπω σίγουρα την ‘λίστα’, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος για το περιεχόμενο και την διαχείρισή της…
Εξαιρετική δουλειά και συμφωνώ σε πολλά και αν δεις τα μηνύματά μου έχω προτείνει αρκετά από αυτά και εγώ στο φόρουμ. Είναι λογικές σε γενικές γραμμές οι προτάσεις σου. Το βασικότερο είναι η πρόθεση και η στόχευση: προς όφελος του μαθητικού δυναμικού και της κοινωνίας.
Όλα αυτά τα χρόνια κανένας σχεδιασμός δεν έγινε. Παρατηρώ στην έκθεση Πισσαρίδη, καλές πρακτικές, αλλά χωρίς συναίσθηση της ελληνικής πραγματικότητας. Είναι σημαντικό άνθρωποι με χρόνια στο δημόσιο σχολείο, με εμπειρία ουσιαστική (δεν είναι ανάλογη των χρόνων αυτή, κάποιοι σαν να μην πέρασαν από το σχολείο...) να λαμβάνονται υπόψη στις αλλαγές που πρόκειται να γίνουν.
Είναι απαραίτητο, για εμένα, να δημιουργηθεί μια ακόμα καλύτερη επαγγελματική εκπαίδευση με συντονισμό τοπικών δυνάμεων, ώστε τα παιδιά να απορροφούνται άμεσα στην αγορά εργασίας. Και άκρως απαραίτητο να υπάρξει εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Τα τμήματα Παιδαγωγικής, να προσφέρουν ένα εξάμηνο σε όποιον θέλει να διεκδικήσει θέση στο σχολείο, δημόσιο ή ιδιωτικό, φροντιστήριο ή άλλη εκπαιδευτική δομή. Αν και είμαι της λογικής, πως από χαμηλά πρέπει να ξεκινήσει η όποια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, απλοποιώντας τη βάση και στηρίζοντάς την, ένα νηπιαγωγείο δηλαδή και ένα δημοτικό, στα οποία θα εξασφαλίζεται ότι αποκτούν τα παιδιά βασικές δεξιότητες και γνώσεις γλώσσας και μαθηματικών, ώστε να μπορείς να χτίσεις στη δευτεροβάθμια. Με 12χρονα που κομπιάζουν και αγνοούν πρόσθεση και αφαίρεση, δεν μπορείς να δουλέψεις. Δυσαναπλήρωτα κενά. Αν και έτσι πιστεύω πως πρέπει να ξεκινήσει κανείς, ταυτόχρονα είναι πρωτίστης σημασίας να εκπαιδεύεις σωστά αυτούς που θα εκπαιδεύουν. Κάποιοι είναι ταλαντούχοι δάσκαλοι, η πλειοψηφία όμως είναι απλοί επαγγελματίες, τους οποίους οφείλει το κράτος να εκπαιδεύσει σωστά! Για χρόνια υπάρχει ο αυτοδίδακτος καθηγητής. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Οι σχολές πρέπει να προετοιμάζουν ολοκληρωμένους εκπαιδευτικούς, καταρτισμένους σε όλα τα σύγχρονα εργαλεία και φυσικά γνώστες της επιστήμης που καλούνται να μεταφέρουν στα παιδιά.
Αυτή η κατηγορία λείπει, κατά τη γνώμη μου, μόνο από αυτές που ανήρτησες: οι αδαείς!
-
... Και άκρως απαραίτητο να υπάρξει εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. ... Για χρόνια υπάρχει ο αυτοδίδακτος καθηγητής. ...
Αυτή η κατηγορία λείπει, κατά τη γνώμη μου, μόνο από αυτές που ανήρτησες: οι αδαείς!
Πόσο αληθινό!
-
Δυστυχώς υπάρχουν ορισμένοι που δεν γνωρίζουν επαρκώς το γνωστικό τους αντικείμενο (και δεν προσπαθούν). Εκεί θα έδινε μερικώς λύση υποχρεωτικός γραπτός διαγωνισμός σε γνωστικό αντικείμενο, για ένα αρχικό χοντρικό ξεσκαρτάρισμα.
-
Δεν θα σχολίαζα, αλλά διακρίνω μια ευγένεια στο κείμενο και ειλικρίνεια (διάβασα ακροθιγώς και όχι τα πάντα, για να είμαι ειλικρινής). Ωστόσο έχω να παρατηρήσω τα εξής ως έχων λίγα περισσότερα χρόνια στην εκπαίδευση και εμπειρίες όχι , μια κάποια αφέλεια, μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας. Ίσως είναι και θέμα καλοπροαίρετου χαρακτήρα, ίσως δεν ήρθατε αντιμέτωπος με τη σκοτεινή πλευρά της υπηρεσίας, ίσως , ίσως...
1. αυτά - όσο και αν νομίζει ο καθένας μας ό,τι πρώτος τα σκέφτεται, αφού δεν έχει αλλάξει και τίποτα και στρεβλώσεις σοβούν χρόνια- είναι χιλιοειπωμένα και ως ιδέες και σκέψεις καταθειμένα σε διάφορα φόρα , μερικά και εδώ. και με έκπληξη σε συζητήσεις βλέπουμε ότι και άλλοι τα σκέφτονται ! Το δυστύχημα είναι ότι οι πρακτικές προτάσεις δεν προωθούνται και δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Πχ βάση δεδομένων δεν μπορεί να υπάρξει με όλα τα στοιχεία μας (ήδη αρκετά σε διάφορες σκόρπιες) και να γίνονται οι περισσότερες υπηρεσιακές μεταβολές με ακρίβεια, διαφάνεια και δικαιοσύνη; Γιατί δεν έχουμε τόσα χρόνια ; Τόσο δύσκολο είναι; Αυτό που αναφέρει ο φίλτατος αναπληρωτής ισχύει με τόνους χαρτιού (και στρέμματα αποψιλωμένων δασών και σε θέσεις για μονίμους ! ). Η δε πρόταση να ανατεθούν σε σχολές (διπλωματικές-μεταπτυχιακές εργασίες) από τα κτηριακά μέχρι τους σχολικούς κήπους έχει ειπωθεί χρόνια; Γιατί δεν προχωρούν αυτά;
2. Μεσάζοντες : πολύ σωστή κουβέντα ! Είναι και υποβόσκον ερώτημα ταυτόχρονα (δείτε τις καραμπόλες ειδικά στην επαρχία, τις πρόσφατες "κρίσεις-ορισμούς" στελεχών, τα επιδόματα , τη χρησιμότητα των ΠΔΕ και δεν χρειάζεται άλλη κουβέντα.
3. Μετατάξεις : δύο παρατηρήσεις-τροφή για σκέψη. Πρώτον : υπάρχει η εντύπωση ότι κάποιος που δεν είναι ικανός (προσοχή , δεν αναφέρω "δεν του αρέσει") η τάξη μπορεί να ανταποκριθεί σε κάποια δουλειά πέρα από απλές τύπου φωτοτυπίες ή αρχειοθέτηση; Δεύτερον : την αλητεία με το ΕΣΚ την αντιληφθήκατε πρόπερσι και πέρυσι; (και μιλάμε για προσοντούχους που απλώς αηδίασαν με το εν λόγω υπουργείο και όχι με αυτή καθεαυτή την εκπαιδευτική διαδικασία). Με λίγα λόγια (αντιφατικά εκ πρώτης όψεως): ενώ πολύ βασικό στοιχείο είναι οι εκπαιδευτικοί και το επάγγελμα αυτό είναι ουσιαστικό αλλά ιδιαίτερο σε σχέση με όλα τα άλλα, ακριβώς το υπουργείο θα πρέπει να εξασφαλίζει το απαραίτητο ελάχιστο επίπεδο (σε προγράμματα, επίπεδο βιβλίων , μέσω , υποδομών, υποστηρικτικών δομών και υλικού - δεν είναι δυνατόν να περιμένουν από εκπαιδευτικούς να κάνουν όλα αυτά πουτ αξιοπρεπέστατα και εξαιρετικά σε κάποιες περιπτώσεις έγιναν όλο αυτό το διάστημα) και τις απαραίτητες δικλίδες , ώστε να εντοπίζονται οι δυσλειτουργίες και να εξισορροπούνται/διορθώνονται κλπ.
4. Το ότι πολλοί απόφοιτοι σήμερα είναι εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου δεν οφείλεται στην κατηγορία "άχρηστοι εκπαιδευτικοί" (δεν αναφέρεται στις προτάσεις, συνάγεται από άλλα σχόλια κλπ κλπ). Δώδεκα χρόνια για γραφή, ανάγνωση, βασικά στοιχεία επιστημών και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αλλά μηδενικές δεξιότητες πχ σύνταξης φορολογικής δήλωσης; Όχι , φάρμακο δεν είναι να επιμηκύνει κανείς το βαρετό σχολεία αμάθειας αλλά να δώσει συμπύκνωση στη γνώση (που πλέον είναι διαθέσιμη και από το διαδίκτυο)
5. Ζητείται - κι εδώ μέσα πλειστάκις- μια πλατφόρμα για κατάθεση προτάσεων και στρεβλώσεων για να τοποθετηθούν μάχιμοι και μέσα από τις βλακείες τις πολλές μας κάποιος ίσως καταθέσει και κάτι σοβαρό. Γιατί δεν έχει γίνει ;
6. Οι αποσπάσεις είναι αναγκαίες για πολλούς λόγους : οικογενειακούς , υπηρεσιακούς (πχ ασυμφωνία με διευθυντή). Στη δε διοίκηση-υπουργείο κλπ είναι αναγκαίο να πηγαίνουν και εκπαιδευτικοί, όχι φυσικά με τον τρόπο τον βυσματικό (στις δημόσιες βιβλιοθήκες για την οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων , έστω και για τις βιβλιοπροτάσεις δεν χρειάζονται εκπαιδευτικοί νομίζετε; ). Το θέμα είναι να γίνεται ορθά όλο αυτό και δίκαια (δεν θα αναφερθώ αναλυτικά). Εξάλλου, η ιδιομορφία της εκπαίδευσης συνίσταται και στο γεγονός ότι ναι μεν υπάρχει συνέχεια στη διοίκηση αλλά το σχολικό έτος (μαθήματα, τμήματα, ύλη) έχει ετήσια περιοδικότητα και υπάρχει εναλλαγή συνήθως ανά έτος. Άρα δεν είναι τόσο τραγικές οι αποσπάσεις, φτάνει να γίνονται εγκαίρως ! Γιατί δεν είναι δυνατόν; Και σε πραγματικό χρόνο με κάλυψη κενών χωρίς μεσολάβηση υπηρεσιακού συμβουλίου οι περισσότερες !
7. Ε, όταν διάβασα το θέμα διαγνωσιμός/γνωστικό/ΑΣΕΠ , γέλασα (πικρά). Δεν θα πω πολλά, καταλαβαίνουν όσοι διορίστηκαν με ΑΣΕΠ (και μάλιστα καθαρό, χωρίς προσαυξήσεις) και έβλεπαν την τραγική αναλογία 60-40 (με καλύτερες επιλογές θέσεων διορισμού), την κατάργησή του πρακτικά εδώ και χρόνια (και πλέον και με νόμο κατά κάποιον τρόπο, αφού εξαιρούνται από το υπόλοιπο δημόσιο οι εκπαιδευτικοί), το πώς με μόνη προϋπηρεσία (χμ...δεν λέω άλλα) πολλοί- μερικοί με χαρτί δευτεροβάθμιας που μετά από χρόνια αναγνώρισαν και πτυχίο και τσουπ έγιναν ΠΕ, αφού ούτε κουράστηκαν με διαγωνισμούς ή τρεχάματα στα κατσάβραχα - με ΦΕΚ διορισμού μια δεκαετία μετά όχι μόνο είναι μπροστά αλλά έχουν και θέσεις ευθύνης μετά βαΐων και κλάδων (και μάλιστα η προϋπηρεσία που ήταν προαπαιτούμενο για τον διορισμό δεν διεγράφη αλλά μια χαρά υπολογίζεται και μετά τη μονιμοποίηση).
Μετά από αυτά, ωραία η έκθεση ιδεών , άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε όμως. Δεν γίνονται τα απλά (και χωρίς κόστος) για εξορθολογισμό και χωρίς γραφειοκρατία και μιλάνε για αυτονομία στο μπάχαλο ! Κατανοούμε όλοι πού πάει επί δεκαετίες το κράτος που δολοφόνησε τον "συγκεντρωτικό" Καποδίστρια... Φιλικά. Καλή συνέχεια.
-
Για τις δημόσιες βιβλιοθήκες δεν χρειάζονται εκπαιδευτικοί, αλλά βιβλιοθηκονόμοι.
-
Για τις δημόσιες βιβλιοθήκες δεν χρειάζονται εκπαιδευτικοί, αλλά βιβλιοθηκονόμοι.
η βιβλιοθηκονομία επιπέδου δημοσίων βιβλιοθηκών (δεν μιλώ για πανεπιστημιακές) είναι ζήτημα τεχνογνωσίας και δεξιοτήτων που κατακτώνται πολύ εύκολα, μερικά μάλιστα πιο πρακτικά θέματα δυσκολεύονται οι βιβλιοθηκονόμοι να τα λύσουν. οι βιβλιοθήκες αυτές θα έπρεπε να είναι στενά συνδεδεμένες με τα σχολεία (καλές οι σχολικές αλλά λίγες) και σε μερικές να γίνονται μαθήματα κάθε εβδομάδα (με τους εκπαιδευτικούς τους αλλά και τους εκπαιδευτικούς εργαζόμενους σε αυτές). σεβαστή η γνώμη σου αλλά μιλώ μέσα από βιωμένη εμπειρία και χωρίς στεγανά. φυσικά δεν αναφέρομαι ούτε σε πυρηνική φυσική , ούτε σε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς.
-
Υοετχουν φιλόλογοι που δεν θέλουν να διδάξουν αλλά θα ήθελαν να εργάζονται σε χώρους όπως οι βιβλιοθήκες. Είναι πρόβλημα το ότι στην Ελλάδα πολλοί επιστήμονες είναι καταδικασμένοι στον μονόδρομο της διδασκαλίας. Δεν σημαίνει ότι όλοι οι χημικοί ή οι φιλόλογοι θέλουν να γίνουν καθηγητές. Φυσικά κ σε εκπαιδευτικούς πρέπει να δίνεται το δικαίωμα να εργαστούν σς κάτι άλλο για κάποιο διάστημα. Το πρόβλημα είναι ότι πολλές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες κ βασίζονται στις αποσπάσεις, οι αποσπασμένοι εκεί μπορεί να είναι δια βίου σχεδον χωρίς να γίνονται μετατάξεις κ δεσμεύουν κ μια οργανική στερώντας την από κάποιον άλλον κ έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος κακοδιαχείρισης του προσωπικού, και μάλιστα πολύ μορφωμένου προσωπικού...
-
Κύριε Αλεξάκη, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Το ενδιαφέρον σου για την Παιδεία είναι τεράστιο και αληθινό, φαίνεται.
Η χώρα όμως της οποίας το εκπαιδευτικό σύστημα χρήζει ριζικής μεταρρύθμισης, πάσχει από 3 σοβαρά και χρόνια νοσήματα:
- Διαφθορά
- Διάχυτη ανομία
- Ισχνή βιομηχανία και αρνητικό ισοζύγιο εξαγωγών
Αυτονόητα, για όσο διάστημα μια χώρα παραμένει σε υψηλούς δείκτες διαφθοράς όλες οι λειτουργίες ενός κράτους επηρεάζονται και
τίποτα δεν μπορεί να γίνει σωστά, και όχι μόνο στο θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Πραγματικά πιστεύεις ότι τους ενδιαφέρει να φτιάξουν την παιδεία και δεν ξέρουν τον τρόπο;
Προσωπικά και εκ του αποτελέσματος, πιστεύω ότι ούτε ενδιαφέρονται ούτε γνωρίζουν τον τρόπο.
Στατιστικά, από τους τόσους υπουργούς που παρήλασαν από το Παιδείας, κάποιος θα γνώριζε τον τρόπο αλλά αφού δεν έπεισε ώστε οι απόψεις του να λάβουν σάρκα και οστά ουδεμίαν αξίαν έχει.
Είναι απαραίτητο, για εμένα, να δημιουργηθεί μια ακόμα καλύτερη επαγγελματική εκπαίδευση με συντονισμό τοπικών δυνάμεων, ώστε τα παιδιά να απορροφούνται άμεσα στην αγορά εργασίας. ......
Εδώ είναι το μείζον: Δεν υπάρχει αγορά εργασίας.
Που σημαίνει ότι θέλουμε να φτιάξουμε ένα ωραίο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα είναι σύγχρονο, σωστό και θα καλύπτει τις εκπαιδευτικές ανάγκες αλλά θα έχει ένα μειονέκτημα:
Το προιόν το οποίο θα παράγει δεν θα είναι δυνατόν να απορροφηθεί από την εγχώρια αγορά εργασίας ούτε τώρα, ούτε στο ορατό μελλον.
Θα έχουμε δηλαδή μια ωραία και ακριβή μηχανή της οποίας τα προιόντα θα μένουν αδιάθετα.
Ηδη για αυτόν ακριβώς το λόγο νέοι επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει.
Οι οποίοι προήλθαν από το υπάρχον οπισθοδρομικό εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Εάν υποθέσουμε ότι τα ίδια άτομα προέρχονταν από ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα, ποιό θα ήταν το κίνητρο αυτό το οποίο θα τους κρατούσε στην Ελλάδα;
Αν στην εξίσωση βάλουμε και τον παράγοντα «διαφθορά», εκεί τα πράγματα περιπλέκονται ετι περαιτερω.
Επισημαίνω τα κίνητρα και τον τεράστιο ρόλο τους.Τα οποία καθορίζουν τις ενεργειες μας.
Προσδιορίζουν αυτό το οποίο κάνουμε σε σχέση με αυτο το οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Πέρα από το πρόβλημα της έλλειψης κινήτρων στην Ελλάδα, θα πρέπει να συγκεράσει κανείς και αντικρουόμενα συμφέροντα:
Της Παιδείας και της παραπαιδείας.
Για την παραπαιδεία μια καλύτερη Παιδεία είναι εχθρός θανάσιμος. Χιλιάδες ζουν από την περιβόητη παραπαιδεία.
Στη Γερμανία όλοι θέλουν και προσπαθούν για μια καλύτερη Παιδεία γιατί δεν υπάρχει παραπαιδεία.
Στη χώρα μας, την προσπάθεια για μια καλύτερη Παιδεία την αντιμάχεται η παραπαιδεία γιατί εκατονταδες χιλιάδες ζουν από αυτή.
Εν τέλει,
ένα οποιοδήποτε σύστημα για να λειτουργήσει σωστά θα πρέπει η κοινωνία να το απαιτήσει.
Ειτε ειναι εκπαιδευτικό σύστημα, είτε Διικαιοσύνη, Υγεία κλπ.
Πολύ περισσότερο όταν οι θεσμοί δεν λειτουργούν, οι αξίες είναι αγνωστη λέξη και η κατάρρευση έχει αποκτησει μορφή κανονικότητας τίποτα δεν θα λειτουργει σωστά.
Εν μέσω μάλιστα πολιτισμικής, θεσμικής και αξιακής χρεωκοπίας, αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος επιλεκτικά, μεμονωμένα και ανεξάρτητα από άλλα συστήματα όπως το Υγείας, τη Δικαιοσύνη, τον Δημόσιο τομέα, νομίζω ότι δεν μπορεί να γίνει..
Ο πήχυς θα πρέπει όχι μόνο να πάει πιο ψηλά αλλά θα πρέπει να τον περάσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.
Που σημαίνει ότι τότε θα έχει μειωθεί η διαφθορά και οι νόμοι θα εφαρμόζονται, άρα πολλά μπορεί να αλλάξουν.
Ακόμη και το εκπαιδευτικό συστημα μας.
Αυτή είναι η τροχοπέδη: Η διαφθορά.
-
Το πρώτο πρώτο βήμα, άμα θέλει κάποιος να φτιάξει την εκπαίδευση, είναι να εφαρμοστεί ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας και ν' απολυθούν άπαντες οι μόνιμοι καθηγητές που κάνουν επ' αμοιβή ιδιαίτερα μαθήματα. Αυτό προβλέπει ο νόμος. Που δεν εφαρμόζεται. Φυσικά τότε θα χρειαστεί ν' απολυθεί η πλειοψηφία των καθηγητών αρχαίων έκθεσης μαθηματικών φυσικής που εργάζουνται στα γενικά λύκεια της χώρας ως επίορκοι. Οπότε δε γίνεται τίποτις και συνεχίζουμε κατά τα γνωστά. Χωρίς αυτό το πρώτο βήμα όλα τ' άλλα είναι κενό γράμμα.
-
Συμφωνώ με τον nickitol. Το πρόβλημα δεν είναι ειδικό, αλλά γενικότερο. Δεν μπορεί η παιδεία να βελτιωθεί από μόνη της, ξεκομμένη από όλα τα υπόλοιπα.
Η διαφθορά είναι το χειρότερο εμπόδιο και ακόμα χειρότερα είναι όταν θεωρείται δεδομένη και αυτονόητη.
-
Υοετχουν φιλόλογοι που δεν θέλουν να διδάξουν αλλά θα ήθελαν να εργάζονται σε χώρους όπως οι βιβλιοθήκες. [...] Το πρόβλημα είναι ότι πολλές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες κ βασίζονται στις αποσπάσεις
Συμφωνώ αλλά δύο επισημάνσεις : δεν είναι μόνο μία ειδικότητα χρήσιμη , καθώς υπάρχουν βιβλιοθήκες με techlab και εξαιρετικά εργαστήρια , όπου συμμετέχουν τάξεις σχολικές-και επιμένω ότι η βιβλιοθήκη είναι μαγικός χώρος διδασκαλίας έξω από το σχολικό περιβάλλον. Επίσης, πολύ σωστά μετατοπίζεις το πρόβλημα εκεί που βρίσκεται πραγματικά, ωστόσο οι αποσπασεις θα κόβονταν μαχαίρι, αν υπήρχε κάλυψη των θέσεων, δεν είναι οι ετήσιες αποσπάσεις αυτές που την εμποδίζουν ! (δεν κόπτονται για να εξυπηρετησούλες σε εκπαιδευτικούς τόσο, μια χαρά τους αδειάζουν , όταν έρθει η ώρα, παρότι προσώρας βολεύει όντως). Εξάλλου, οι εμπειρίες σε διαφορετική δομή εκπαίδευσης, σε διαφορετική θέση παροχής υπηρεσιών είναι κέρδος για τον εκπαιδευτικό. Ακόμα και αυτό που αναφέρεται κάπως υποτιμητικά στην αρχική ανάρτηση το "μάχιμος, ποτέ σε θέση ευθύνης" δεν είναι σωστό. Ειδικά στο σχολείο θα έπρεπε όλοι να έχουν εμπειρία θέσης ευθύνης στο σχολείο τους εκ περιτροπής , είναι πολλαπλά χρήσιμο, με το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο και όχι το τρέχον που ευνοεί υπερφιλόδοξους.
-
Το ιδανικό θα ήταν οι δημοτικές βιβλιοθήκες να μπουν δυναμικά στη σχολική ζωή με συνεργασίες, όπως παρουσιάσεις συγγραφέων σε μαθητές, πολιτιστικά προγράμματα, δραστηριότητες κλπ.
Θα μπορούσαν να συνεργαστούν αποτελεσματικά και με τις σχολικές βιβλιοθήκες. Στο πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων, ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός της σχολικής μπορεί να έχει εξαιρετική συνεργασία με τον υπεύθυνο της δημοτικής.
-
Για να αλλάξει η παιδεία πρέπει πρώτα με το ζόρι και με νόμο να αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοι
-
Δε νομίζω εμείς να θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα. Λέμε ΟΧΙ στην αξιολόγηση, ποιοι εμείς που αξιολογούμε κάθε μέρα και αξιολογούμε και κατά 80% λάθος.
-
Δε νομίζω εμείς να θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα. Λέμε ΟΧΙ στην αξιολόγηση, ποιοι εμείς που αξιολογούμε κάθε μέρα και αξιολογούμε και κατά 80% λάθος.
Αυτοί που θα ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο είναι πολλοί, αλλά όχι αυτοί που έχουν την εξουσία.
Ο Πολίτης όμως πρέπει να ξέρει ότι αυτοί που «εκτοξεύθηκαν» στην κορυφή της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της Δικαστικής κλίμακας έχουν την δύναμη για κάτι τέτοιο, αλλά επειδή η «εκτοξευση" τους προέκυψε ακριβώς μέσα μέσα από τον σωλήνα της ελληνικής διαφθοράς, αναμφίβολα ποτέ δεν θα θελήσουν να φτιάξουν ένα καλύτερο κράτος.
Θα είναι σαν να πυροβολούν τον εαυτό τους.
Υπάρχει σε τέτοια έκταση έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ Πολιτείας και Πολίτη, που οι Ελληνες δεν εμπιστευονται τίποτα και κανέναν.
Οτιδήποτε έργο και να γινεται σε επίπεδο Δήμου, Περιφέρειας κλπ, δικαιολογείται επειδή κάποιοι "τα πήραν» και όχι ότι γίνεται για το κοινο καλό.
Σε οτιδήποτε νομοθετείται, πρώτα επικρατούν οι δευτερες σκέψεις και με οδηγό την καχυποψία γίνεται προσπάθεια να εξακριβωθεί τι ήταν αυτο που δεν μας λένε, που ώθησε την κυβερνηση να συντάξει αυτο το νομοσχεδιο.
Γιατί ως γνωστόν, εδώ στην Ελλάδα τίποτα δε γίνεται καλοπροαίρετα και με σκοπό να ευνοηθεί ο πολίτης .
Σε μια τυχαία συζήτηση αυτά που κυριαρχούν είναι τα παρακάτω:
« Όλα γίνονται για να μας φορολογήσουν, να μας αλλάξουν τα φώτα, να μας στριμώξουν.
Να μας χαλάσουν την βολή μας.
Τι; θα μας αξιολογήσουν κιόλας;
Ποιός θα αξιολογήσει εμένα; Αυτός που πήρε το πτυχίο στα Σκόπια με μετρητά και δεν εχει ανοίξει βιβλίο ποτέ στη ζωή του;
Ή η κόρη του Χ καθηγητή, που ήταν συμφοιτήτριά μου στο Πανεπιστήμιο, την οποία γνωρίζω τι τούβλο είναι, η οποία πήγε στη Βουλγαρία για σπουδές και μετά ο πατέρας της την έφερε στην Ελλάδα; για να φαινεται ότι αποφοίτησε από ελληνικό πανεπιστήμιο...
Της έδωσε και ένα ωραίο διδακτορικό ο μπαμπάς και έγινε διευθύντρια η κυρία άσχετη...»
Σύμφωνα με έρευνα του 2003 των Μποραντά και Παπαλεξανδρή, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα το 90% των υπαλλήλων βαθμολογείται με άριστα αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι παραπονούνται ότι το δημόσιο και οι οργανισμοί του δημοσίου στη χώρα μας - των οποίων το 90% του προσωπικού είναι άριστο σύμφωνα με τις βαθμολογίες- είναι πολυ χαμηλής αποτελεσματικότητας!
Πώς γίνεται τώρα το Δημόσιο να θεωρείται «μπάχαλο» από τους ίδιους αυτούς που το στελεχώνουν και οι οποίοι σε ποσοστό 90% βαθμολογούνται με άριστα;
Αυτό αποτελεί ένα ερώτημα εκτός και αν η γνωστή ρήση Ελληνα πολιτικού « η Ελλάς αποτελεί ένα απέραντο φρενοκομείο», μπορεί να προσφέρει επαρκή εξήγηση.
Παρόλο που σπάνια διαφωνεί κανείς ως προς την ανάγκη της αξιολόγησης, οι επιφυλάξεις και η εν τέλει απόρριψη της αξιολόγησης, εστιάζεται σε παράγοντες αξιοπιστίας, αντικειμενικότητας, εκπαίδευσης αλλά και του υπόβαθρου του κάθε αξιολογητή.
Με αποτέλεσμα να θεωρείται ότι εντός της ελληνικής πραγματικότητας δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη και αντικειμενική αξιολόγηση.
Οι νομοταγείς πολίτες αισθάνονται αηδιασμένοι με αυτά που γίνονται γυρω τους ώσπου ή παρατάνε την όποια προσπάθεια τους ή αφομοιώνονται με το «σύστημα» ή μεταναστεύουν, εάν δεν αντέχουν άλλο.
Συμπερασματικά, δεν είναι η αξιολόγηση που δεν θέλουμε αλλά η εμπιστοσύνη που δεν έχουμε .
Διαφθορά και εμπιστοσύνη δεν συστεγάζονται.
-
Η "αξιολόγηση" που χρόνια τώρα θέλουν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις, έχει ως σκοπό την τιμωρία (πιθανές μελλοντικές απολύσεις; ) και όχι τη βελτίωση της κατάστασης στο χώρο της εκπαίδευσης. Όταν θα γίνει για τον τελευταίο λόγο που ανέφερα, τότε θα είναι καλοδεχούμενη από την πλειοψηφία. Όχι με τους σημερινούς, που στόχο έχουν τη γενικότερη μείωση μισθολογικών δαπανών, τη μεταβίβαση της διαχείρισης των σχολείων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) σε δήμους, και τη γενικότερη συνεχή υποβάθμιση της εκπαίδευσης.
-
Landau, περαιτέρω υποβάθμιση δεν υπάρχει, δεν πάει πιο κάτω.
Τα επιχειρήματα που παραθέτεις φανερωνουν ότι συμφωνείς με την αξιολόγηση μεν αλλά επειδή δεν πιστευεις ότι σχεδιάζεται σωστη αξιολογηση και με σκοπό τη βελτίωση, λες καλύτερα να μην γινεται.
Είναι αυτό που είπα ότι γενικά δεν υπάρχει εκατέρωθεν εμπιστοσύνη, πράγμα το οποίο βεβαίως επικρατεί παντού.
Ερωτηση: Επειδή όλοι οι τομείς του Δημοσίου ζητούν αύξηση κονδυλίων, τα χρηματα από πού θα βρεθούν;
-
Η "αξιολόγηση" που χρόνια τώρα θέλουν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις, έχει ως σκοπό την τιμωρία (πιθανές μελλοντικές απολύσεις; ) και όχι τη βελτίωση της κατάστασης στο χώρο της εκπαίδευσης. Όταν θα γίνει για τον τελευταίο λόγο που ανέφερα, τότε θα είναι καλοδεχούμενη από την πλειοψηφία.
Το μόνο που θέλω να σχολιάσω πλέον στο νήμα είναι ότι η αξιολόγηση δεν είναι πρόβλημα μόνο πολιτικής απόφασης και διακηρύξεων (κάτι λόγω κοινωνικού αυτοματισμού, κανιβαλισμού, κάτι λόγω πραγματικής ανάγκης για αλλαγή , διότι είμαστε ήδη στο μη περαιτέρω και είναι φυσιολογικό) αλλά και πρακτικής στο κατώτερο επίπεδο στελεχών . Αναφέρθηκε παραπάνω ότι υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης ! Είναι καχυποψία δηλαδή μόνο, ιδεοληψία ή παραφροσύνη; Δεν εδράζεται σε πραγματικά έστω αποσπασματικά αλλά ενδεικτικά δεδομένα; Είναι ενδεικτικό ή όχι μέρος (όχι όλες) των πρόσφατων επιλογών-ορισμού διευθυντών εκπ; Έχετε όλοι άψογες παραστάσεις από σχολεία (διευθυντές κλπ) που αξιολογούν με βάση το θεαθήναι, τη συμμόρφωση σε ό,τι επιθυμούν, τη βοήθεια που λαμβάνουν για προσωπική ανέλιξη; Πέρα από τους πολύ ικανούς, δημιουργικούς, αποτελεσματικούς , φιλότιμους και έστω και επαρκείς (κλιμάκωση κατά φθίνουσα πορεία) στο μεγαλύτερο βαθμό; Η αξιολόγηση , δυστυχώς, αν γίνει στο επίπεδο χαρακτήρα όσων είναι στην εκπαίδευση θα δείξει πολλά. Και δυστυχώς επίσης, αρχή άνδρα δείκνυσι...
Και τώρα- για να σας προλάβω- κρίνουν γονείς και μαθητές, αλλά αν έχει κάποιος θέμα με εμπάθεια και τοξικότητα στη μονάδα, θα επιλέξει να φύγει κάποια στιγμή! Αξιολόγηση ναι, αλλά να έχω επιλέξει το σχολείο, τον σύλλογο, τους συνεργάτες , τις υποδομές (όχι να κουβαλάμε προτζέκτορα δανεικό ! ) και δομές υποστηρικτικές : από τα μαθησιακά, που τα αφήνουμε να σοβούν από α' δημοτικού μέχρι λύκειο , μέχρι και προνοιακά -δεν θα αναφερθώ σε περιστατικά πολύ συγκεκριμένα και τραγικά από σχολεία όπου εργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια).
Εδώ τώρα τώρα η υφυπουργός λέει ότι θα δούμε , δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γίνει με διακοπές ! (μα δεν πάει ρολόι η τηλεεκπαίδευση; δεν προχωρά το μάθημα; ). Μπερδεύουμε τα πάντα για να θολώσουμε τα νερά μου φαίνεται και δεν κάνουμε τις απλές κινήσεις για να διορθώσουμε κάποια στρεβλά της καθημερινότητας. Και το πρόβλημα είναι η αξιολόγηση ! Όλοι ξέρουν ήδη ποιοι έχουν θέματα και τους παρκάρουν όσο μπορούν στις διευθύνσεις. Εκεί αποδίδουν νομίζετε; Ή ημετέρους τεμπέληδες δεν τους καλύπτουν; Πολλή αφέλεια ρε παιδιά... Κι εμείς μετά τα 20 χρόνια πήραμε γραμμή τι συμβαίνει.
Αναφορικά με τα "χρήματα" και το "πιο κάτω δεν πάει" : Φυσικά και πάει ακόμα πιο κάτω στο ελλάντα ! Δείτε μόνο το νέο νομοσχέδιο για την κατάρτιση , πολλά φράγκα για στελέχη (θα πείτε είναι λίγος ο αριθμός, είναι ενδεικτική όμως η τάση σε συμβολικό επίπεδο) , διασπορά υποδομών και παγίων (τα ίδια και στα ΑΕΙ με διασπορά τμημάτων σε 5-6-7 πόλεις και χωριά) και μετά λέμε για αξιολόγηση ! Γελάμε ...
-
Παρατηρώ ότι μιλάμε για την εκπαίδευση με όρους διοικητικούς-γραφειοκρατικούς. οργάνωση, διαχείριση προσωπικού, εμπλεκόμενοι φορείς πόροι κλπ. Μήπως θα έπρεπε πρώτα να συζητήσουμε κ τι διδάσκουμε, γιατί το διφασκουμε κ πώς το διδάσκουμε; με άψογες υποδομές κ άψογα καταρτισμένο κ αξιολογημένος προσωπικό, το ίδιο πρόγραμμα σπουδών, το ίδιο ωρολόγιο πρόγραμμα κ ο ίδιος τυποποιημένος τρόπος εξέτασης, θα κατέληγε άραγε δε διαφορετικό αποτέλεσμα; φοβάμαι πως όχι.....
και κάτι άλλο περί αξιολόγησης. λογοδοσία χρειάζεται κατ έμε. δλδ έλεγχος αν κανεις σωστά ο,τι είναι να κανεις. κ έπειτα σχεδιασμός πχ ανά σχολείο να βγαίνει προγραμματισμός από κοινού με μια δεξαμενή δραστηριοτήτων για να μην υπάρχει πλήρης ελευθερία κ απουσθα ελέγχου αλλά να υπάρχει κ περιθώριο ευελιξίας. αξιολόγηση με βάση πόντους από σεμινάρια κ βλακείες δεν υφίσταται πουθενά σε κανέναν σοβαρό ιδιωτικό οργανισμό, τα ακούνε αυτά κ γελάνε. αξιολόγηση με βάση συνολικές επιδόσεις σχολείων κ μαθητών, ειναο γνωστό ότι όπου εφαρμόζεται απλώς δημιουργεί «καλά» κ «κακά» σχολεία, δεν βελτιώνει κάτι συνολικά. τα κακά γίνονται χειρότερα κ τα καλά καλύτερα, γιατί η επίδοση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες πέραν της δουλειάς του εκπαιδευτικού.
-
Οχι δεν θελετε αξιολόγηση και αυτο φαινεται παντου απο τον διδασκοντα μεχρι την ΟΛΜΕ...Και αυτο διοτι εχετε βολευτεί και ανησυχείτε μην χαλάσει η "ρουτίνα"... 8)
Η "αξιολόγηση" που χρόνια τώρα θέλουν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις, έχει ως σκοπό την τιμωρία (πιθανές μελλοντικές απολύσεις; ) και όχι τη βελτίωση της κατάστασης στο χώρο της εκπαίδευσης. Όταν θα γίνει για τον τελευταίο λόγο που ανέφερα, τότε θα είναι καλοδεχούμενη από την πλειοψηφία. Όχι με τους σημερινούς, που στόχο έχουν τη γενικότερη μείωση μισθολογικών δαπανών, τη μεταβίβαση της διαχείρισης των σχολείων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) σε δήμους, και τη γενικότερη συνεχή υποβάθμιση της εκπαίδευσης.
-
Φίλοι συνάδελφοι,
Τις λίγες φορές που έγραψα εδώ στο Pde, λίγες αλλά δεόντως χορταστικές, αισθάνθηκα σαν να μπαίνω σε πεδίο βολής όπου σφαίρες και όλμοι, ελαφρά και βαρέα όπλα εκπυρσοκροτούν προς διάφορες κατευθύνσεις. Φοβήθηκα, διότι η γλώσσα κόκαλα δεν έχει μα… κόκαλα τσακίζει. (για τους φιλολόγους μας, πάω να γράψω κόκκαλα με 2 κάπα και μου το βγάζει λάθος, ένα θέλει, λέει. Μπα;)
Ανέκαθεν ήμασταν κάπως ‘εμφυλιοπολεμικοί’: ΑΣΕΠ ή προϋπηρεσία, αξιολόγηση ή μη αξιολόγηση, κλπ. Εμένα συνάδελφοι αυτό το άσπρο-μαύρο, το ‘Ιησούν ή Βαραβάν’, με κουράζει και με ενοχλεί, ειδικά όταν μαντεύω τα χαμόγελα των ανθρώπων του Υπουργείου που μας διαβάζουν…
Διότι, ναι, μας διαβάζουν. Τώρα, τι ακριβώς καταλαβαίνουν, δεν ξέρω. Ξέρω τι κατάλαβα εγώ από τις αναρτήσεις σας, και αφού σας ευχαριστήσω, θέλω να απαντήσω σε όλους σας.
Αξιολόγηση: Ναι, αλλά παρέα με επιμόρφωση: 15-30 Ιουνίου 75χιλ εκπ/κοί. 1-15 Σεπτεμβρίου άλλοι τόσοι. Όλοι. Αμφίδρομη αξιολόγηση μετά.
Λογοδοσία: Ναι, ναι, ναι. Δόθηκαν πρόσφατα κάτι λίγα τάμπλετ… Πολύ λίγα. Πήγαν εκεί που έπρεπε;
Χρήματα: Εντάξει, δεν έχουμε. Οι 2 εβδομάδες των επιμορφώσεων να γίνουν μία. (από μία σε κάθε γκρουπ)
Καχυποψία, εμπάθεια, ευνοιοκρατία, τοξικότητα, έλλειψη εμπιστοσύνης, χρεοκοπία αξιών, διαφθορά, κλπ. Συνάδελφοι, εντάξει, το σχολείο είναι κομμάτι της κοινωνίας μας. Πείτε με αιθεροβάμονα, όμως εγώ συσχετίζω τα παραπάνω πολύ περισσότερο με άλλους τομείς του Δημοσίου (τελωνεία, πολεοδομίες, εφορίες) παρά με τα σχολεία μας.
‘Ίκανός’, ‘Μάχιμος’, ‘Άξιος’ κλπ, αυτά όπως και τα αντίθετά τους δεν μου αρέσουν, μου φαίνονται αφοριστικά. Δεν μας χρειάζονται. Όλοι μας σε κάτι είμαστε καλοί, όλοι μπορούμε σε κάτι να γίνουμε καλύτεροι. Δεν θέλω να τα χρησιμοποιώ, υπάρχουν χίλιοι τρόποι να περιγράψεις κάτι, ας μην διαλέγουμε τον σαχλότερο.
Βιβλιοθήκες, Σχολικές και Δημοτικές, είναι πλούτος για το σχολείο, απαραίτητες. Η αδιάλειπτη λειτουργία τους σημαίνει μόνιμη στελέχωσή τους με τους κατάλληλους.
Όσο για εμάς, τους διδάσκοντες και τους μαθητές μας, πρέπει να παραμένουν ορθάνοιχτες. Ειδικά για εμάς.
Οι επίορκοι επ' αμοιβή ιδιαιτεράκηδες. Λέω τη γνώμη μου: δεν είναι πολλοί. Και δεν είναι όλοι το ίδιο. Άλλο πράγμα είναι ο εκπαιδευτικός που προκαλεί και εκβιάζει για ιδιαίτερα (χαμηλοί βαθμοί, ύφος αξιωματικού των ες-ες, φόβος και τρόμος) και άλλο εκείνος που κάποιο σαββατοκύριακο θα κάνει εκτάκτως και μετά από μύριες πιέσεις των γονιών μια ώρα φροντιστήριο στον πιτσιρικά τους. Αμφότερα παράνομα, ναι. Αλλά εγώ τον 2ο δεν τον διώχνω από το σχολείο…
Αποσπάσεις: κατανοώ πλήρως ότι σήμερα αρκετές από αυτές είναι απαραίτητες για να δουλέψουν κάποια πράγματα. Όμως επιμένω στην πλήρη κατάργησή τους. Σκοτώστε με, αλλά αυτή είναι η γνώμη μου. Ειδικά όταν βλέπω νέους και υγιείς να καταλαμβάνουν θέσεις που θα προσέφεραν πχ σε άτομα ΑΜΕΑ μια αξιοπρεπή διαβίωση, τρελαίνομαι. Κάποιος τρόπος θα υπάρχει, διαφανής, αξιοκρατικός, δίκαιος. Αποσπάσεις τέλος.
Αμόρφωτοι απόφοιτοι λυκείου (Γενικού και ΕΠΑΛ) Εδώ συνάδελφοι έχουμε κι εμείς ένα –μικρό έστω- μέρος ευθύνης. Να το δούμε. Απ’ την άλλη, ειπώθηκε ότι ακόμα κι αν βγάζαμε ‘διαμάντια’, η πτωχή Ελλάς, αυτή που διαχρονικά ‘τρώει τα παιδιά της’, δεν θα είχε τι να τα κάνει… Η αιμορραγία προς το εξωτερικό τρομάζει. Πάντως για μένα καλός απόφοιτος δεν είναι αυτός που έμαθε τέλεια μια τέχνη (πχ στο ΕΠΑΛ) αλλά αυτός που έμαθε να μαθαίνει. Άλλωστε προσεχώς θα υπάρχουν επαγγέλματα που δεν υφίστανται σήμερα. Ελπίζω να ανοίξουν και στον τόπο μας.
Η δημόσια εκπαίδευση και η νόμιμη παραπαιδεία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ούτε αντίθετες έννοιες, ούτε αλληλοσυγκρουόμενες. Μάλλον συμπληρωματικές είναι. Θα ήθελα να γίνονται περισσότερα πράγματα στο σχολείο και να μην τρέχουν και πληρώνουν οι γονείς τα απογεύματα σε φροντιστήρια και όλες τις γνωστές δραστηριότητες. Ένα σχολείο με χορό, μουσική, τέχνες… Μεγάλη συζήτηση.
Δικαιοσύνη, Υγεία, Παιδεία. Ναι, συνάδελφοι, παρέα πηγαίνουν, όπως και άλλοι σημαντικοί τομείς. Τα ίδια βάσανα σίγουρα κι εκεί. Όμως, λέτε να μην υπάρχουν δικηγόροι, δικαστικοί, γιατροί, νοσηλευτές που το ‘ψάχνουν’, όπως εμείς; Σίγουρα υπάρχουν, λέω εγώ.
Επάρκεια, ανεπάρκεια καθηγητών: Αδαείς καθηγητές, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν πολλοί. Οποιοσδήποτε απόφοιτος ΑΕΙ-ΤΕΙ μπορεί να καταλάβει την ύλη που διδάσκουμε στα παιδιά. Όσοι ‘αγόρασαν’ το πτυχίο τους επίσης δεν μπορεί να είναι πολλοί. (φοβερή επένδυση η αγορά πτυχίου, κάποιοι τυλίγουν πιτόγυρα μ’ αυτό)
Αστειεύομαι. Ναι, υπάρχουν ‘καλύτεροι’ ή ‘λιγότερο καλοί’ καθηγητές. Αντίστοιχο είναι και το μάθημα που κάνουν. Κατά βάθος, όμως, έτσι πιστεύω, το μάθημά μου είμαι εγώ.
-
Θα συμπληρώσω ένα σχόλιο για το παρακάτω:
"....Ένα σχολείο με χορό, μουσική τέχνες...Μεγάλη συζήτηση...."
Από τη φετινή χρονιά τα κατάργησαν όλα στο λύκειο, ως περιττά. Δεν δέχονται διάλογο. Δεν τους εμποδίζει τίποτα να το κάνουν "αύριο" και στο γυμνάσιο.
-
O πρώην υπουργός Παιδείας μιλούσε για 4 στους 10 που κάνουν ιδιαίτερα...Άρα είναι πολλοί... :o
https://www.esos.gr/arthra/42919/k-gavrogloy-oi-4-stoys-10-kathigites-kanoyn-idiaitera (https://www.esos.gr/arthra/42919/k-gavrogloy-oi-4-stoys-10-kathigites-kanoyn-idiaitera)
Οι επίορκοι επ' αμοιβή ιδιαιτεράκηδες. Λέω τη γνώμη μου: δεν είναι πολλοί.
-
Παιδιά, εάν το «έδαφος» δεν γίνει εύφορο, είναι μάταιος κόπος.
Στην «ξερα» δεν φυτρώνει τιποτα.
Είναι καταδικασμένη να αποτύχει οποιαδήποτε προσπάθεια να καλλιεργήσεις στην έρημο.
Εάν θελουμε να φτιάξουμε ωραίο « κήπο» πρέπει να κάνουμε το εδαφοσ Γόνιμο για να δεχτεί τα φυτά.
Εκεί πρέπει να κατευθύνεται αρχικά η οποία προσπάθεια αλλιώς θα κουραζόμαστε στο διηνεκές .
Να στρέψουνε λοιπόν το Δούναβη που πηγάζει από την κεντρική Ευρώπη νότια, να περάσει πάνω από την ελληνική «ξεραΐλα» μήπως και το έδαφος γίνει γόνιμο.
Όλα τα αλλά που ακούγονται και λέγονται είναι διαπιστώσεις επι διαπιστώσεων έτσι για να περνα η ώρα.
Είναι λόγια του αέρα και έτερον ουδέν.