PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Τώρα διάβασα πιο καλά και τις προηγούμενες απαντήσεις. Ε, για όνομα πια!
Σε λίγο όχι χαρισματικό, προβληματικό θα το βγάλετε το παιδάκι!
Θα πάρει ψηλά τον αμανέ, κατάθλιψη, εεεε...
Οι περισσότεροι γονείς παιδιών που ίσως είναι μεγαλύτερου δείκτη νοημοσύνης τελικά φοβόμαστε να το ψάξουμε παραπάνω ή να το παροτρύνουμε το παιδί - όπως κι εγώ- γιατί πιθανόν δε θα είναι ευτυχισμένο στο μέλον κλπ.Αλλά τελικά αυτό συμβαίνει κι επειδή  δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση , δεν ξέρουν οι γονείς πού να απευθυνθούνε.
Γι αυτό και δικά μας μυαλά αριστεύουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό κι όχι εδώ.Ή έστω ίσως και γι αυτό.
Και ποιος μας λέει τελικά ότι ένας επιστήμονας, κάποιος που θα εφεύρει ή ανακαλύψει κάτι σημαντικό, ακόμη και φάρμακο για ανίατες ασθένειες, και που θα μπορούσε να είναι κάποιο από αυτά τα παιδιά, δε θα είναι υπερήφανο και ευτυχισμένο με την ανακάλυψή του?
Πιστεύω ότι μπορεί να ήταν και βλακεία μου τελικά που δεν το έψαξα και λίγο παραππέρα. Πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου.
Μπορ0ύν οι γονείς να το ψάξουν, να δοκιμάσει το παιδί κι ανάλογα με τη διάθεση και ψυχολογία του στην πορεία να συνεχίσει η να σταματήσει

Aυτο που πραγματικα ήθελα να πω είναι ότι δε φταινε τα παιδια για οτι γινεται αλλα εμεις (ειτε ως εκπαιδευτικοι ειτε ως γονεις) τα μεγαλωνουμε να μην αναλαμβανουν ποτε τις ευθυνες τους, να τα δικαιολογουμε και να τα νταντευουμε συνεχως με αποτελεσμα να τα κανουμε ανευθυνα και προβληματικα.
Επαναλαμβανω οτι εμεις τα εχουμε κανει σαν τα μουτρα μας !!!!!!

       Δεν είχα σκοπό να ξαναγράψω…. Αλλά δεν άντεξα .Δεν σχολιάζω πλέον το θέμα που άνοιξα. Αλλά τα παραπάνω λόγια εκφράζουν ακριβώς, μα ακριβώς, ό,τι σκέφτομαι.
Πόσοι από εσάς έχετε παιδιά? Και μάλιστα μεγαλούτσικα, όχι δημοτικού… Θαρρώ πως μπορώ να μαντέψω.. Να πάρει, είναι τελικά τόσο δύσκολο… Αλλιώς τα λέμε, τα σκεφτόμαστε θεωρητικά, αλλά στην πράξη είναι τόσο διαφορετικά.. Σκέφτομαι... Παίρνοντας αφορμή από τα δικά μου πάντα βιώματα, κάναμε αταξίες… Εγώ, οι φίλοι μου, ο αδελφός μου. Κάποιοι κάνανε αμέτρητες κοπάνες, κάποιοι – αδερφός και φίλοι του- κυριολεκτικά καταστρέψανε το σχολείο, γράψανε στους τοίχους, σπάσανε τζάμια και θρανία. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί, ούτε ο αδερφός μου πλέον θυμάται. Φίλες μου στην 5ημερη κλείσανε ραντεβού με κάποιους νεαρούς από την Κύπρο και πιαστήκανε στα «πράσα» από τους καθηγητές όταν ήταν έτοιμες να επιβιβαστούν στο αμάξι τους.
Σκέφτομαι κι άλλο… μου έρχονται εικόνες..  Οι δικοί μου σε κατάσταση υστερίας, φασαρίες, καυγάδες, η μαμά να απειλεί ότι θα τους σκοτώσουμε πρόωρα όταν την πρώτη μέρα που καταργήθηκαν οι ποδιές φόρεσα στο σχολείο τζίν γραμμένο με στυλό  Doors κλπ. ή που  ο αδερφός μου είχε μακριά μαλλιά, φορούσε σκουλαρίκι, δερμάτινα και άκουγε heavy metal – ακόμη ακούει στα 40 του. Παιδιά εκπαιδευτικών, πατέρας Λυκειάρχης, αυστηρός.  Ε, και? Τελικά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.
Ξανασκέφτομαι.. θα μπορούσα , έστω από μέσα μου, να « δεχτώ» το παιδί μου να κάνει κάτι απ’ όλα αυτά. Εννοείται στο μέτρο που δεν προσβάλλει και δεν ενοχλεί άλλους ανθρώπους – εξαιρούνται οι καταστροφές στο σχολείο, η πράξη του παιδιού στο θέμα που ανέβασα, τονίζω , ό,τι δεν έχει αντίκτυπο προσωπικά σε κάποιον άλλον. Αλλά μέχρι εκεί. Άντε να καπνίζει, κι εγώ κάπνιζα, άντε και κάτι παραπάνω.
            Αλλά δε θα μπορούσα να δεχτώ κάτι πέρα από τη σφαίρα των πραγμάτων που θα έκανα εγώ. Δε θα μπορούσε πχ να μου ανακοινώσει ο γιος μου ότι από δω και πέρα θα φοράει φούστα και φορέματα γιατί έτσι γουστάρει, γιατί και οι τσολιάδες μας φορούσαν και αντιπροσωπεύει λεβεντιά κλπ. Θέλω να πω ότι είμαι ακριβώς όπως οι γονείς μου πριν από είκοσι, τριάντα χρόνια, τότε που ένιωθα ότι δεν με καταλάβαιναν.  Ό,τι δεν έχω κάνει, ακούσει ή φανταστεί δεν μπορώ να το « δεχτώ». Ό,τι υπάρχει πέρα από τα δικά  μου όρια. Γιατί είμαι απόλυτη? Ποιος μου δίνει το δικαίωμα να είμαι απόλυτη στις απόψεις μου περί σωστού και λάθους?
            Δεν αναφέρομαι βέβαια στο σχετικό θέμα που ανέβασα. Υποτίθεται "έκλιεσε" αυτό. Α, κι αν γνωρίζατε το «κλίμα» που επικρατεί στα ιδιωτικά, που κι εγώ τώρα το έμαθα, θα φρικάρατε το 80 % από εσάς. Μη πω 90%. Α ρε χρήμα αρχηγέ! Γιατί να μην ήμουν κόρη εφοπλιστού, ε άντε και γυναίκα εφοπλιστού!! ( Πλάκα κάνω, μη με σταυρώσετε^^ ).   

                     Ο νεαρός έχει ελαφρύ αλλεργικό άσθμα και γι’ αυτό έχει αρκετές απουσίες. Μεγάλη ανοησία της φίλης μου που δεν είχε το νου της να μετράει τις απουσίες και να τις δικαιολογεί από την αρχή. Είναι αλήθεια ότι όταν το παιδί τα πάει καλά στο σχολείο και ακούς επαίνους απ τους καθηγητές δε δίνεις και πολύ σημασία. Δε συζητάμε τι τύψεις έχει τώρα…
               Έχω κι εγώ γιο σε κοντινή ηλικία με της φίλης μου και αμέσως μετά το συμβάν έψαξα τρομοκρατημένη τη γραπτή ενημέρωση απουσιών που μου είχανε στείλει από το σχολείο. Η πρώτη μου σκέψη, μάλλον η δεύτερη, ήταν να πάρω το κινητό του γιού μου και να μην τον αφήσω ποτέ να πλησιάσει υπολογιστή. Η τρίτη να μην τον αφήσω ποτέ να πάρει μέρος σε εκδρομή για να μην εμπλακεί σε κάτι άσχημο. Εννοείται ότι τίποτα απ όλα αυτά δε θα γίνουν, αλλά τόσο πολύ ταράχτηκα, λες και είχε κάνει ή είχε πάθει αυτός κάτι κακό και συνειδητοποίησα ότι πάντα πρέπει να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές όσο εμπιστοσύνη κι αν έχουμε στα παιδιά μας.
                 Υποτίθεται σα γονείς ότι δε βασιζόμαστε στην επιτήρηση των συνοδών καθηγητών σε μια εκδρομή, αλλά στην υπευθυνότητα του δικού μας παιδιού. Προφανώς κι η φίλη μου έτσι πίστευε, ότι το παιδί είναι λογικό και υπεύθυνο. Ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με 15χρονα παιδιά.
                                 Σχετικά με το ιδιωτικό σχολείο ούτε κι εγώ το κατάλαβα. Απ΄ό,τι μου είπε, της τηλεφώνησε ο διευθυντής του σχολείου και της είπε εμπιστευτικά ότι οι μόνες επιλογές που έχει είναι η μετεγγραφή του παιδιού μέχρι 31 Μαρτίου σε άλλο δημόσιο σχολείο, μόνο και εφ’ όσον έχει γνωστό τον διευθυντή του ή σε ιδιωτικό. Επειδή τα απέκλισε και τα δύο ούτε κι εγώ το έψαξα παραπάνω.

                         Μήπως μπορείτε να πείτε την άποψή σας ή να προτείνετε κάποια λύση για το πρόβλημα που θα περιγράψω παρακάτω?  Δεν ξέρω που αλλού να απευθυνθώ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
       
 Ο γιος της κολλητής μου φίλης πηγαίνει στην Α΄Λυκείου, είναι άριστος μαθητής, απουσιολόγος και καλό παιδί χωρίς να έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα ποτέ ως τώρα. Πριν λίγο καιρό πήγε η τάξη του τριήμερη εκδρομή, τη δεύτερη δε ημέρα πήγαν σε κλάμπ, το οποίο είχαν «κλείσει» μόνο για τους μαθητές, χωρίς ελεύθερη είσοδο για άλλο κόσμο, μαζί με τους δύο καθηγητές που τους συνόδευαν στην εκδρομή και κατανάλωσαν αλκοολούχα ποτά, παρουσία των καθηγητών και με την έγκρισή τους. Στο γυρισμό, ξημερώματα πλέον, μαζεύτηκαν αρκετά παιδιά στο δωμάτιο του γιού της φίλης μου και του συμμαθητή του, ήπιαν κι άλλα ποτά που είχαν προμηθευτεί, και συνέβη το εξής: 
                               Ένα από τα παιδιά, φίλος τους, ζωηρούτσικο παιδί, όλη μέρα τους πείραζε και τους «χτυπούσε» περιπαιχτικά, με έναν χάρακα. Όταν ήταν μαζεμένα στο δωμάτιο , τα ξημερώματα μετά το κλάμπ, πιωμένα και ασυνήθιστα στο αλκοόλ, το προαναφερόμενο παιδί κάποια στιγμή ζαλισμένο κοιμήθηκε μπρούμητα, τα άλλα παιδιά του μισοκατέβασαν το παντελόνι και τον «χτύπησαν» παιριπαιχτικά,  με τον χάρακα που ο ίδιος χρησιμοποιούσε όλη μέρα, τραβώντας με το κινητό βίντεο που κράτησε κλάσματα δευτερολέπτου, με σκοπό να του το δείξουν όταν ξυπνήσει και να τον πειράξουν, στα πλαίσια όπως νόμιζαν της πλάκας που έκαναν μεταξύ τους, όπως και έκαναν, και το εν λόγω παιδί γέλασε μάλιστα όταν το είδε. 
 
                  Έχω δει το βίντεο και είναι ολοφάνερο ότι τραβήχτηκε πιστεύοντας ότι είναι αστείο. Δε δικαιολογώ την πράξη αυτή με τίποτα, απλά θέλω να τονίσω ότι δεν ήταν «πονηρού» περιεχομένου ή σοκαριστικό. Φαίνεται ότι τα παιδιά πιστεύανε ότι κάνανε πλάκα χωρίς να έχουν άλλο σκοπό.
 Μετά από δύο περίπου εβδομάδες κάποιο απ τα παιδιά ανέβασε το βίντεο στο ίντερνετ για να « χοντρύνει» ακόμη πιο πολύ την πλάκα όπως νόμιζε, μόνο πλάκα δεν ήτανε.
                  Η μητέρα του παιδιού το έμαθε, ήταν πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και όπως ήταν αναμενόμενο το ανέφερε στον διευθυντή του σχολείου. Συγκλήθηκε συνέλευση αυθημερόν, τα παιδιά απολογήθηκαν παρουσία των καθηγητών, του διευθυντή ,του πρόεδρου του 15μελούς κλπ.
Αποδείχθηκε ότι ο γιος της φίλης μου όπως και κάποια άλλα παιδιά δεν γνώριζαν για το ανέβασμα του βίντεο στο ίντερνετ και τιμωρήθηκαν με τριήμερη αποβολή, ενώ οι δυο άλλοι με πενθήμερη και με μείωση της διαγωγής όλων σε κοσμία.
                 
               Το πρόβλημα ποιο είναι:

                        Ο γιος της γνωστής μου, είχε ήδη 50 απουσίες αδικαιολόγητες, γιατί η μητέρα του ενώ τις γνώριζε δεν τις δικαιολόγησε λόγω ωραρίου της εργασίας της και αμέλειάς της. Οι υπόλοιπες απουσίες του, είναι δικαιολογημένες, σύνολο όμως όλων των απουσιών 130. Βασιζόμενος στο ότι είναι άριστος μαθητής και με κοσμιοτάτη διαγωγή πίστευε ότι είχε όριο απουσιών 164 σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του Π.Δ. Με την τριήμερη όμως αποβολή, που σημαίνει αδικαιολόγητες απουσίες και την κοσμία πλέον διαγωγή, μένει στην ίδια τάξη. Η μόνη επιλογή που τυχόν υπάρχει είναι η μεταγραφή του σε ιδιωτικό, αλλά δεν επαρκούν τα χρήματα για κάτι τέτοιο.
               
                        Υπάρχει κάποια άλλη επιλογή? Κάποια ένσταση ή αναθεώρηση της απόφασης?
                 
                         Αυτή η συνέπεια της τιμωρίας δεν ξεπερνάει τη βαρύτητα της πράξης όταν το παιδί δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα για κάτι, είναι έξυπνος και επιμελής μαθητής, χωρίς παραβατική συμπεριφορά, αριστούχος, με αρχές και ηθική, και το να μείνει στην ίδια τάξη – μόνο αυτός από όλα τα παιδιά– ενώ ήδη έγινε δεκτό ότι δε συμμετείχε σε άλλη πράξη πέραν του ότι τράβηξε βίντεο εκείνο το βράδυ, δεν ξεπερνάει κάπως τα όρια του σωφρονισμού?
                      Το σχετικό άρθρο δεν αναφέρει ότι πλήτεται η διαγωγή όταν παρεκλίνει η συμπεριφορά του μαθητή από την πρέπον εμφανίζοντας υπαίτια πράξη ή παράλειψη? Υπάρχει υπαιτιότητα και καταλογισμός του 15χρονου υπό την επήρεια αλκοόλ και με την έγκριση μάλιστα κατανάλωσης από τον καθηγητή του? Οι ποινές δεν έχουν σκοπό να συμμορφώσουν τους μαθητές, να συνειδητοποιήσουν τις πράξεις τους και να μην τις επαναλάβουν? Το παιδί αν και φυσικά έχει καταλάβει πλέον ότι κακώς έπραξε και ότι θα πρέπει να σκέφτεται πιο υπεύθυνα τις συνέπειες κάποιας παρορμητικής πράξης του στο μέλλον, δε μπορεί να δεχτεί την ιδέα ότι θα μείνει στην ίδια τάξη και προφανώς θέλει να σταματήσει το σχολείο.
         
                         Οποιαδήποτε πρόταση, άποψη, ιδέα θα την εκτιμούσα ιδιαιτέρως.