PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

δεν ξερω αν εχεις ιδεα απο σκακι….Στο σκακι ο σοβαρος παικτης δεν προβλεπει μονο  τους πιθανούς επιθετικούς σχεδιασμούς του αντιπάλου, δεν προσεχει απλα τις κινησεις του, και δεν σχεδιαζει απλα προσπαθώντας να ειναι αποτελεσματική η επιθετικη του τακτική ... αλλα ΚΑΙ.... προσαρμόζεται και αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα. Ελίσσεται προσπερνά και περιμένει να κτυπησει όταν χρειαστει…
κοιτα είναι πολύπλοκο το θεμα…..περί αντίστασης…
Μπορει να γίνει μια αρχη με μια στάση ζωής αντικαταναλωτική, αντιεγωιστικη, απεργια διαρκειας στην φυγόπονη και μίζερη εσωστρέφεια του άσχημου- άσημου.
Παράδειγμα : δεν αγοράζω αμερικανικά – γερμανικά {ξερεις ποσα μας χρωστουν οι γερμανοι}και τι κακο έχουν κανει οι αμερικανοι με την δήθεν βοηθεια …οι ευρωπαίοι με τις επιδοτησεις κτλ…
Προς το παρόν δεν μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος…γιατι ... θα αποκαλύψουμε τα σχεδια μας…..
Το βασικό είναι να καταλάβουν οι κυριοι ευρωπαίοι ότι μπορει ο ανθρωπος να ζησει την ζωή του μες την ευτυχία, χωρίς τα περιττά ευδαιμονιστικα ''πολιτιστικά'' περιττώματά τους. Όταν ανακαλύψουν τις χάρες και τις χαρές της ζωής , όχι μόνο θα μας χαρίσουν  το χρέος αλλά θα μας ευγνωμονούν.
Επιστροφή –στροφη στην παράδοση, αξίες , στις αρετές και στα πνευματικά υψη….
Να σου θυμίσω ότι δεν μου έμαθε κανένας σκάκι ...είμαι αυτοδίδακτος και αυτάρκης.

μα γιατι να εχεις νευρα;; αυτοι αδιαφορουν ετσι κι αλλιως. με τα νευρα δεν γινεται τιποτα . χρειαζεται δραση....

Τίποτα φίλε μου , απλά βλέπω γύρω μου αυτούς και..... σκοτεινιάζω λιγάκι. Κοιτα που μας κατάντησαν.
Τους φαντάζομαι σε γραφεία πολιτικών.., συμφωνίες κάτω απο το τραπέζι με δικούς τους ανθρώπους σε πολεοδομίες, νοσοκομεία, ιδρύματα, υπηρεσίες....έτσι τακτοποιούν τις δουλειές τους, έτσι καθαρίζουν.... Χειρότεροι από ζώα.  2 ΚΙΛΑ ΛΙΓΔΑ πάνω τους...μυρίζουν απο χλμ.....Γι αυτό λέω βρε παιδί μου, μια που είμαστε πολλοί .έχουμε τις ίδιες αγωνίες, ας αναλάβουμε δράση.....ΞΗΛΩΜΑ...ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ NORMAL ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ....
Αν θέλουν οι κύριοι να ζήσουν έτσι...γιατί είναι η μονή λύση τους, αυτό δεν μας αφορά.
Στις σοβαρές δημοκρατίες ο νόμος εφαρμόζεται και ενίοτε γίνονται και εκτελέσεις…

Ο κόσμος, η ζωή είναι όμορφη , όταν την ζεις, όχι όταν την κακοποιείς.
Δεν χρειάζεται μαγική συνταγή για επιτυχία-ευτυχία.
Για αρχή όπου βρεθούμε και σταθουμε να δίνουμε αυτο που δεν κοστίζει, -που όμως τόσο λείπει γυρω μας-,...η αγάπη...τ'αλλα έρχονται μόνα τους.

θΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΌΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ : ΑΓΑΠΗ
Φυσικα μην ξεχνας φιλε μου το οτι αυτη η ερμη αγαπη ... θελει πολλες φορες και περα απο το απλο δοσιμο... και επιθεσεις ενδιαφεροντος γιατι το αντιθετο της αγαπης ειναι η αδιαφορια..
η συνέχεια να δεις που θα είναι εύκολη σε πολλά θέματα, ζητήματα.... τροπο-χρονο-χωρο
αν θελεις σου εχω ετοιμο το κομμα μας : ονειροπολοι νεοι δραπετευουν απ'αυτην την φυλακη....
δεν ξερω αν συμφωνεις..... αν ναι προχωρουμε..

Α !! και ένα ξεχασμενο τραγουδι…..
http://www.youtube.com/watch?v=qziTEN1AWhI&NR=1&feature=fvwp

Εκτελεστής: ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ

'Αλμπουμ: ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΙΣ - 1999

Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης
Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης


Νιφάδες χιονιού στο γιακά, με ναρκώνουν
Οι μπότες γλιστρούν και τ' αυτιά αγκιστρώνουν τον ήχο
Στολές, οπλισμός, μέσ' τα μάτια ο φακός
«στάσου εδώ, μέσ' το φως» και κοντράρισε κάργα τον τοίχο

Δεν είναι που ξέρω του τοίχου να νοιώθω τον χτύπο
Δεν είναι που η σκέψη, κελί, δεν θ' αντέξει αν φύγω
Είναι κείνη η φωνή, μεσ' τη νύχτα εκεί που μου λέει
Ενας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο

Πιο κάτω απ' το κάτω, τρυπώνει η ελπίδα
Και γω απ' το πάτο μια τρύπα στο χρόνο ανοίγω
Σε βλέπω θηλιά στου καιρού μου το δίχτυ
Μαντόνα και Κίρκη στο ίδιο στημένο μοτίβο

Δεν είναι το τσακ του αναπτήρα που βλέπω όταν στρίβω
Δεν είναι ψεύτικό δράμα του χρόνου που κρύβω
Είναι κείνη η φωνή μεσ' τη νύχτα εκεί που μου λέει
Ενας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο

Πνίγομαι σ' ένα ποτήρι βαθύ
Σ' ένα πηγάδι του νόστου
Της πειρατείας σου η μουσική
Χρόνος μετράει εντός

Μια πεταλούδα το νου μου σκορπάει
Μ' ένα βιολί που ουρλιάζει
Μέτρα το χρόνο μ' αυτό που πονάει
Κι όχι μ' αυτό που τρομάζει

Μη μου μιλάς, μη μιλάς, μη μιλάς (δις)

Στο στέκι οι φίλοι μικραίνουν το φόβο. Μα εγώ σ΄ έχω δεί και ξανά
στήνω πλάτη στον τοίχο Κουβέντες σημαίες, ψυχές που σε παίρνουν.
Παρέες της νύχτας, δωμάτια πίσω στο κήπο Στη σκάλα με βία,
το βλέμμα γωνία. Κομμένος στα τρία, το νου σ' αμνησία τυλίγω
Το χρώμα σου μένει στα φώτα του πάρκου. Τη γέννα του δράκου,
στη γέννα της πάλι την πνίγω Χλώμιαζες όταν μιλούσα γι' αυτό.
Και τα δεσμά του υμνούσες. Ό, τι μας δένει το ουρλιαχτό έλεγες
πως τ' αγαπάς. Μείνε λοιπόν, στου καιρού τη βουή μ' ένα
θλιμμένο δοξάρι. Δώστ' τη φωνή σου σαν στείρα αμοιβή
σ' όποιον μπορεί να σε πάρει. Δεν είναι η μνήμη κερί,
που ζητάει να το σβήσω. Δεν είναι που πριν και μετά από
σένα θα ζήσω. Είναι κείνη η φωνή μεσ' τη νύχτα εκεί που μου λέει.
Ενας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο

ζουλαω το μυαλο και βγαινει αυτο που ολοι κατα βαθος ονειρευομαστε....
αφου βρεθηκαμε σε αυτον τον λαμογυαλισμενο κοσμο= ιμιτασιον στολιδι .... και καθημενος..βλεπεις οτι αυτοι ...δεν...
-τι κανουμε εμεις οι απ'εξω;;;;  εε;;
-μπαινουμε μεσα και......

γιατι οταν η μπαλα ειναι δική μας το παιχνιδι παιζεται ακομα....

δεν εχετε καταλαβει οτι ειμαστε αναλλωσιμοι ..... φτηνα ανταλλακτικα σε περιπτωση χρειας....
αυτο και μονο θα επρεπε να ειναι η αιτια για δραση και οχι κλαααααμα!!!

παραταση ουτε στα ονειρα.... ισως σε καποιον αγωνα basket