PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Το πρόγραμμα Erasmus+ είναι μια ομπρέλα που περιλαμβάνει διάφορα προγράμματα κινητικότητας. Το κλασικό, φοιτητικό εράσμους για αυτό που το θες δεν κάνει. Τα λεφτά που θα σου δώσει είναι λίγα και θα τα πάρεις μετά από καιρό, όπως είπε κι η emmaki. Άλλη επιλογή είναι το erasmus placement. Πρόκειται ουσιατικά για πρακτική άσκηση στο εξωτερικό. Τα λεφτά είναι λίγο καλύτερα από το φοιτητικό, δεν ξέρω πότε ακριβώς τα παίρνεις και έχει το θετικό ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει να δικτυωθείς στον τομέα σου στο εξωτερικό.
Τρίτη επιλογή, φοιτητικό δάνειο μέσω ερασμους και μεταπτυχιακό απευθείας στο εξωτερικό. Παίρνεις 12-18.000 ευρώ και υπάρχει χρονική περίοδος χάριτος μετά τη λήξη του μεταπτυχιακού πριν αρχίσει η αποπληρωμή. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα ξεκίνησε να τρέχει και προς το παρόν μόνο μια ισπανική τράπεζα συμμετέχει. Οπότε για αυτό το Σεπτέμβρη χλωμό το βλέπω (εκτός αν θες να πας Ισπανία, αλλά γιατί να πας εκεί για δουλειά )
Επόμενο, Erasmus Mundus. Μεταπτυχιακά και διδακτορικά. τα λεφτά στα μεταπτυχιακά δε σε καλύπτουν, πληρώνεις και δίδακτρα, άστο. Τα διδακτορικά, όμως, θα μπορούσαν να είναι μια επιλογή αν σε ψήνει η έρευνα. Σοβαρά χρήματα, στην ώρα τους και μετά ανοίγονται άλλες επιλογές.
Για το τέλος erasmus for young entrepreneurs. Αυτό είναι μια παπάτζα της ΕΕ που σου λέει θες να ανοίξεις ή ακόμα καλύτερα μόλις άνοιξες μια καινούρια επιχείρηση? Παράτα τα όλα και πάνε ένα 6μηνο στη Σουηδία, Ιταλία, Πορτογαλία, κτλ να δεις εκεί πως κάνουνε μπίζνες. Αυτός που το σκέφτηκε πρέπει να είναι υποψήφιος για νόμπελ επιχειρηματικότητας! Αυτά εσένα δε σε απασχολούν όμως γιατί μπορείς να προσεγγίσεις το επιχειρηματικό εράσμους όπως ακριβώς και το placement που είπαμε παραπάνω. Θα παίρνεις ένα ποσό το μήνα, νομίζω 700-1100 ανάλογα τη χώρα, και θα αποκτήσεις εμπειρία στον τομέα που σε ενδιαφέρει. Στα θετικά ότι γλιτώνεις τη φασαρία του μεταπτυχιακού. Το καλύτερο βέβαια είναι να γνωρίζεις ήδη κάποιον που να έχει μια επιχείρηση στο εξωτερικό και θα δεχτεί να κάνεις την πρακτική εκεί. Έτσι και αρκετό ψάξιμο θα γλιτώσεις και θα μπορέσεις να κάνεις μια εξήγηση ότι εκεί θα δουλεύεις παρτ-τάιμ (ή δε θα δουλεύεις) γιατί μόνο με τα λεφτά του προγράμματος δε βγαίνεις.   
Πάρε και μερικά λινκς για χομγουορκ:
http://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/index_en.htm

http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/

http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/results_compendia/selected_projects_action_1_joint_doctorates_en.php

http://www.erasmus-entrepreneurs.eu/



       

Προσοχή! Ακολουθεί δημοσίευση off-topic

Στην Ελλάδα το πρόβλημα σήμερα δεν είναι (κυρίως) το οικονομικό όσο η έλλειψη προοπτικών. Όσοι ήταν να φύγουν "για τα λεφτά" ή έχουν ήδη φύγει ή δεν μπορούν να φύγουν. Στην Αγγλία ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα όποιος πάει θα πάει γιατί εκεί έχει καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές μελλοντικά και όχι για να πάρει περισσότερα λεφτά βραχυπρόθεσμα. Όποιος θέλει να τη βει την άκρη στο εξωτερικό (επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά) πρέπει να είναι διατεθειμένος να προσαρμοστεί σε αυτό που θα βρει εκεί και ενδεχομένως να πρέπει να κατεβεί μερικά σκαλάκια στις απαιτήσεις του. Γνώμη μου είναι πως όποιος θέλει να τα ζυγίσει θα πρέπει να αναρωτηθεί όχι αν είναι καλύτερες οι 1300 λίρες από τα 1000 ευρώ σήμερα, αλλά τι θα παίρνει σε 5 χρόνια εδώ και τι εκεί.   

Παρατηρώ ότι σοκάρεστε με το πόσα λίγα χρήματα είναι διατεθιμένοι να δώσουν οι γονείς. Το γεγονός όμως δεν έχει να κάνει με τους γονείς, αλλά με τους νόμους της αγοράς. Αυτοί είναι οι "ίδιοι" γονείς που στις αρχές του 2000 έδιναν σε γνωστό μου φιλόλογο 60 ευρώ/ώρα για έκθεση πανελληνίων 

Μερικές προτάσεις για όσους ενδιαφέρονται για κάτι άλλο εκτός της λεγόμενης "γυναικείας λογοτεχνίας"

Νουάρ

Ζαν-Κλωντ Ιζζό, Η τριλογία της Μασσαλίας ("Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας", "Το τσούρμο", "Solea") βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα ever (μετά το Όνομα του Ρόδου φυσικά).
Μόλις έγραψα το παραπάνω όμως σκέφτηκα ότι έτσι αδικώ τον Τζέιμς Ελρόι. Δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερο. Διαβάστε τη "Μαύρη Ντάλια" και αποφασίστε μόνοι σας.

Τα κλασικά

Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Ξεκινήστε από την "Ιστορία της αιωνιότητας" ή το "Άλεφ". Αν μιλήσουν στο είναι σας θα συνεχίσετε και στα υπόλοιπα.

Γκαμπιέλ Γκαρσία Μάρκες. "Εκατό χρόνια μοναξιά", "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας", "Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου". Τα λόγια είναι περιττά.

Αναφέρθηκε μερικές φορές "Ο αναρχικός τραπεζίτης". Καλούτσικο είναι, πρόκειται περισσότερο για μια άσκηση ή ένα αστείο του Πεσσόα. Το magnum opus όμως του Πορτογάλου συγγραφέα είναι το "Βιβλίο της ανησυχίας".   

Αμέρικα, Αμέρικα

Ο Νέος Κόσμος έχει βγάλει μερικούς από τους καλύτερους συγγραφείς. Αφήνω στην άκρη τους παλιούς (Φώκνερ, Τουαίην, κ.α.) Στα πιο σύγχρονα έχουμε Φίλιπ Ροθ (το "Αμερικάνικο ειδύλλιο" είναι η απόλυτη αποδόμηση του αμερικανικού ονείρου) και Σάλιντζερ (διαβάζοντας το "Φύλακα στη σίκαλη" θα καταλάβετε πολλά τόσο για την σχιζοφρένεια όσο και για την εφηβεία). Αν θέλετε να κάνετε ένα βήμα προς το εξωτικό τότε θα πρότεινα Τομ Ρομπινς. Αν το τολμήσετε ένας καινούριος κόσμος θα ανοιχτεί μπροστά σας. Αποφύγετε το τελευταίο του ("Βίλλα Ινγκόγκνιτο), είναι το πλέον μέτριο.

Στα δικά μας

Πρόσφατα λίγα βιβλία έχουν γραφτεί που να αξίζει να διαβαστούν. Εξαίρεση αποτελεί η τριλογία του Θέμελη που αναφέρθηκε. Τα πρώτα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", "Ο υπόγειος ουρανός", "Αύριο, μια άλλη χώρα") μετά χάλασε. Τα βιβλία του Χρόνη Μίσσιου ("Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε; κ.α.). Θα υπάρχουν και μερικά ακόμα, απλά τώρα δεν μου έρχονται. 

Για να βρούμε σοβαρό ελληνικό λογοτεχνικό βιβλίο πρέπει να πάμε μερικές δεκαετίες πίσω. Σκόρπια σας γράφω μερικά από τα αγαπημένα μου:
Στρατής Τσίρκας, "Ακυβέρνητες πολιτείες"
Μ. Καραγάτσης, "Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν", "Ο Γιούγκερμαν" & "το 10"
Ολόκληρη σχεδόν η γενιά του '30 έβγαλε εξαιρετικά βιβλία. Μια θεματολογία που τους απασχόλησε πολύ ήταν η Μικρασιατική καταστροφή. Για όποιον ενδιαφέρεται να δει την ίδια πάνω κάτω περιόδο μέσα από τα μάτια ενός Τούρκου θα πρότεινα το "Στην ακτή του Βοσπόρου" του Ιρφάν Οργκά.

Αυτά για τώρα, αύριο μπορεί να γράψω κι άλλα.

Κριμα! Καμια εκατοστη μελλοντικοι φοιτητες εχασαν την  ευκαιρια για 4 χονια διακοπων στην πανεμορφη Κερκυρα.
Σοβαρα τωρα, το Ιονιο πανεπιστημιο παιζει να ειναι το πιο ανοργανωτο ΑΕΙ στην Ελλαδα. Χωρις υπερβολη, ξερω ανθρωπους που διατηρουν προσωπικες βιβλιοθηκες μεγαλυτερες απο την "πανεπιστημιακη" του Ιονιου. 25 χρονια πανεπιστημιο δεν αξιωθηκαν να του φτιαξουν μια βιβλιοθηκη, θα φτιαξουν και τμημα Ασιατικων σπουδων? Το ειχα διαβασει περσι και ειχα λυθει απο τα γελια. Ο πρυτανης που υπογραφει την ανακοινωση (μαζι με τη γυναικα του-και αυτη καθηγητρια στο Ιονιο) ειναι οτι πιο συντηρητικο εχει να επιδειξει η επιστημη της ιστοριας και επιπλεον βαμμενος μπλε μεχρι το κοκκαλο, μαλλον για αυτο του την επαιξε ετσι ασχημα α Αννουλα. Το τμημα Μεταφρασης και Διερμηνειας (και αυτο μοναδικο στην ελληνικη επικρατεια) ο πρωην προεδρος το ειχε μετατρεψει σε εξοχικο της οικογενειας του, ειχε διορισει τη γυναικα του, την κορη του και το γαμπρο του.
Αστο, το Ιονιο απο οπου κι αν το πιασεις βρωμει. Αν γινοταν αξιολογηση των πανεπιστημιων, το Ιονιο θα εκλεινε με συνοπτικες διαδικασιες.     

Επιτέλους τη βρήκαμε τη λύση.
Για την κατάντια της εκπαίδευσης σήμερα δε φταίει ούτε το υπουργείο, ούτε οι αδιάφοροι διορισμένοι καθηγητές, ούτε οι έμποροι της εκπαίδευσης, οι φροντιστηριάρχες.
Φταίνε τα παιδιά που αντί να διαβάζουν τα μαθήματα τους και να παίζουν στις αλάνες όπως κάναμε εμείς τα παλιά, καλά χρόνια, ασχολούνται με αυτό το κατασκεύασμα του διαβόλου, το ίντερνετ.

Τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα?

Ως ποτε θα ανεχομαστε μερικες εκατονταδες ατομα να κλεινονται μεσα σε ενα δημοσιο ιδρυμα και να προκαλουν καταστροφες που μας επιβαρυνουν ολους?


Καταργηση της βουλευτικης ασυλιας τωρα!