PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Έχω χιλιάδες σκέψεις αυτές τις ώρες και θέλω να μοιραστώ κάποιες μαζί σας. Ο εκφοβισμός υπάρχει εδώ και πολύ καιρό στα σχολεία. Πόσο όμως αντιμετωπίζεται? Τι βοήθεια έχουμε οι εκπαιδευτικοί? Υπάρχουν ψυχολόγοι, κοιν. λειτουργοί στη διάθεσή μας? Μια επίσκεψη στα ΚΕΔΔΥ θέλει χρόνια, ναί χρόνια, για να γίνει.Οι γονείς σπάνια έρχονται στη ΔΕ, μόνο για βαθμούς και αν. Πόσο καταρτισμένοι είναι οι εκπαιδευτικοί παιδαγωγικά? Αναφέρομαι κυρίως στις τεχνικές ειδικότητες χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν. Ο ίδιος ο διευθυντής της σχολής στα Γιάννενα παραδέχτηκε ότι δεν είχε γνώσεις Παιδαγωγικής. Αντί λοιπόν να θρηνούμε μόνον, ας απαιτήσουμε περισσότερη βοήθεια από το υπουργείο μέσω ΟΛΜΕ κα.

Μακάρι ο Βαγγέλης να μας αφυπνίσει και να είναι το τελευταίο θύμα. Ας μην πάει χαμένη η θυσία του.
Τα συλλυπητήριά μου στους δικούς του ανθρώπους...

Όταν περνάς το κατώφλι ενός σχολείου το τελευταίο που σου έρχεται στο μυαλό είναι ο θάνατος. Η αυλή σφύζει από ζωή, από γέλια, από κυνηγητά.

 
Κι όμως η ίδια η ζωή διαψεύδει κάθε ρομαντική προσδοκία!
Την Τρίτη 3 -2-2015 έφυγε από την ζωή ο Γιώργος Αντωνόπουλος.
Μέσα στον σύλλογο διδασκόντων, μπροστά στα παιδιά η καρδιά του σταμάτησε.
Στην άσχημη είδηση οι συνάδελφοι όλοι συγκλονιστήκαμε.
Ένας νεαρός άνθρωπος άφησε ένα κενό, η απουσία του χαμόγελού του, η προσπάθεια να μοιράζει λίγη από την αισιοδοξία που προσπαθούσε να κρατήσει με νύχια και δόντια.
Μετά από την είδηση του θανάτου ήρθε και η γνωστοποίηση.
Δεν επιτρέπεται να παραστεί ο σύλλογος στην κηδεία. Μόνο ένας καθηγητής και τρείς μαθητές συνοδοί!!!!
Η εκπαιδευτική μόρφωση ως παιδεύουσα παραμόρφωση.
Η Δευτεροβάθμια διεύθυνση απάντησε σε ένα ακόμη τηλεφώνημα. Το ακουστικό ξανακατέβηκε με την ίδια ευκολία όπως μετά από κάθε ερώτηση.
Η κηδεία τελέστηκε μέσα στο πνεύμα που επιτάσσει η εποχή της fast food φάμπρικας.
Κανένας επικήδειος δεν εκφωνήθηκε. Λογικό ο Γιώργος ήταν νέας κοπής αναπληρωτής δηλαδή ωρο –αναπληρωτής και μάλιστα από εκείνους που συνδράμουν μέσα στην τάξη εκείνα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες.
Είχαν δίκιο οι της διευθύνσεως.
Ο συνάδελφος μετά βίας ήταν συνάδελφος, εφόσον δεν ήταν μόνιμος.
Η μητέρα, η αδελφή, οι συγγενείς, οι συνάδελφοι, όλοι συνάνθρωποι συνόδευσαν τον δημόσιο υπάλληλο στην τελευταία του κατοικία.
Πώς κατάφεραν οι συνάδελφοι τελικά να πάνε στην κηδεία;
Εκμεταλλευόμενοι την στάση εργασίας της ΕΛΜΕ που τυχαία είχε κηρύξει για την ανατολική Θεσσαλονίκη.
Εάν δεν είχε κηρυχθεί αυτή η απεργία, πως θα μπορούσαν οι συνάδελφοι να συνοδεύσουν τον συνεργάτη τους;;;
Το νομικό πλαίσιο έχει φροντίσει και για εκλογές και για εορτές και για αργίες.
Θεωρεί όμως τον καθηγητή άφθορο και αθάνατο.
Το πρόσωπο της Δημοκρατίας είναι το πρόσωπο του κάθε δημότη –ανθρώπου που κρατεί στην υπόσταση του αυτή καθ΄ εαυτήν την ανθρωπιά του, ανθρωπιά που φανερώνεται στον σεβασμό στον άλλον άνθρωπο.
Αγαπητέ Γιώργο.
Ο χρόνος της παρουσίας σου στο σχολείο –σκόρπια τρείς ώρες την εβδομάδα!!! – δεν ήταν λίγος στο να φανερώσει την αξία σου.
Άλλωστε η αξία εκτιμάται από τους ειδήμονες.
Η αξία σου άγγιξε και συνεχίζει να αγγίζει ανθρώπους, τους πιο άξιους, τους μαθητές σου.
Στην πορεία μας ως δάσκαλοι είμαστε στρατιώτες. Δεν αφήνουμε τραυματίες, ούτε νεκρούς πίσω μας.
Όμως, Γιώργο μου, πότε μας ενημέρωσαν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο;
Ποίοι είναι οι εχθροί μας;
Είμαστε τόσοι πολλοί ώστε να μας περισσεύουν κάποιοι;
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ και συνάδελφε Γεώργιε.
Τσέλιος Χρίστος
Εκπαιδευτικός/Κληρικός


Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82#ixzz3RFhVodM8
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

Ανοίγω αυτό το θέμα, αν και υπήρχε παρεμφερές θέμα. Πως πιστεύετε ότι θα είναι τα πράγματα για τον κλάδο μας, και όχι μόνο? Τόσες συνταξιοδοτήσεις, ελάχιστες προσλήψεις...Ναι μεν μειώνονται οι μαθητές, όμως και πάλι το υπουργείο τι θα κάνει με τα τόσα κενά? Τι νομίζετε ότι θα γίνει στο άμεσο μέλλον? Θα αναγκαστεί να διορίσει ή όχι...? Εν τω μεταξύ, και οι προοπτικές στα φροντιστήρια δεν υπάρχουν με αυτή την κρίση, αμοιβές χαμηλότερες και από ανειδίκευτου εργάτη...