Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Κλάδος ΠΕ06 Αγγλικής γλώσσας / Το μέλλον των ΠΕ 06 στην Ελλάδα της κρίσης
« στις: Νοέμβριος 29, 2012, 03:49:10 μμ »
Συνάδελφοι καλημέρα...
Παρακολουθώ πολύ καιρό τη συζήτηση για τους/τις ΠΕ06 (χρόνια θα έλεγα) χωρίς να γράψω ποτέ...Ισως γιατι μεχρι τωρα ειχα δουλειες διάφορες (σχολείο, ΤΕΙ,ΙΕΚ, μεταπτυχιακό) που με κρατούσαν ιδιαίτερα απασχολημένο. Φέτος που αν και στη θέση 445 του πίνακα με έχει "πηδήξει" (κυρ. κ' μτφ) 5 φορές για διάφορους λόγους, συμμερίζομαι την αγωνία και τη λαχτάρα όλων μας (ήδη εργαζομένων ή μη).
Δε μπορώ όμως να παραβλέψω κάποια -γνωστά φαντάζομαι σε όλους μας- γεγονότα/δεδομένα:
1ον) Η κοροϊδία αυτή που λέγεται ωρομισθία/αναπλήρωση όπου, όποτε, και υπό όποιες (απίθανες, βλ.ΕΣΠΑ) συνθήκες πρέπει να λάβει ένα τέλος...κι επειδή το υπουργείο δεν θα το κάνει, πρέπει να το κάνουμε εμείς, ξεκινώντας από το να μην βάζουμε κουτάκι και να κάνουμε προσεκτική επιλογή των περιοχών που δηλώνουμε. Επειδή δίνεται η δυνατότητα να δηλώσεις όλη την Ελλάδα, δεν σημαίνει οτι πρέπει να το πράξουμε. Στο τέλος, αυτό βγαίνει εναντίον μας, σε όλους τους τομείς, οικογενειακό, οικονομικό, ψυχολογικό, προσωπικής ζωής και πάει λέγοντας... Όλοι μας έχουμε ανάγκη να δουλέψουμε, δεν το κάνουμε απο χόμπι, αλλά στη χειρότερη των περιπτώσεων, είναι προτιμότερο να πεινάσουμε κοντά στο σπίτι μας, παρά μακριά απο αυτό...κατα την ταπεινή μου γνώμη.
2ον) Η απόκτηση προυπηρεσίας πάση θυσία με τον άνω τρόπο, δεν εξυπηρετεί πλέον κάποιο ιδιαίτερο σκοπό, απο τη στιγμή που δεν υπάρχει 24αμηνο + ΑΣΕΠ ή 30μηνο. Αν ξεκλειδώσουν οι πίνακες, αυτό που θα συμβεί είναι μικροαλλαγές στη σειρά του καθενός, ειδικά στους πρώτους 1000, που δεν σημαίνει οτι εμεις σαν άτομα θα ωφεληθούμε κάπως άμεσα. Μακάρι, αλλά δεν το βλέπω...Αυτό που φοβάμαι είναι μην ανοίξουν οι πινακες και εμφανιστούν όπως στο παρελθόν άτομα απο το πουθενά και μπούν μέσα (κάτι ΤΕΕ κομμωτικής κτλ δε νομίζω να τα ξεχάσατε...) και τελικώς χάσουμε αντι να κερδίσουμε θέσεις!
3ον) Το παράδοξο με τον πίνακα (φαίνεται εύκολα στον εκκαθαρισμένο) είναι ότι όσο πιο ψηλά βρισκόταν κάποιος, τόσο πιο συγκεκριμένες επιλογές έκανε στη δήλωση, με ατυχές αποτέλεσμα κάποιοι της πρώτης δεκάδας δεν δουλεύουν ακόμη και σήμερα! Προφανώς αρχίζει να γίνεται κατανοητό οτι πλέον δεν μετράει τόσο η εργασία, αλλά η τοποθέτηση εν καιρώ κρίσης. Παράδοξο καθίσταται γιατί αυτό έγινε πρώτη φορά αν δεν απατώμαι φέτος.
Απο την άλλη, υπάρχουν και παραιτήσεις συναδέλφων συνοδευόμενες απο κυρώσεις (τα γνωστά 2 έτη) αλλά και με το γνωστό μπέρδεμα με τις τοποθετήσεις ανα φάση (τα κενά δεν δίνονται όλα μαζί κ.α.).
4ον) Αν, όταν, εφόσον και όποτε αποφασιστεί να γίνει ξανά ΑΣΕΠ (προσωπικά έχω συμμετάσχει επιτυχώς στους 2 προγενέστερους), να κρατάτε μικρό καλάθι...εδώ με το ζόρι θα διοριστούν αυτοί του 2008-2009. Αριθμός διοριστέων δεν θα υπάρχει, μόνο λίστα επιτυχόντων. Η δε προυπηρεσία θα μετρήσει ανάλογα με τους μήνες, επι ένα νούμερο (υποδιαίρεση της μονάδος) ανα μήνα, δηλ. όχι με το γνωστό εώς τώρα, μια μονάδα ανά μήνα (αυτά είναι στο νόμο της Διαμαντοπούλου του 2010). Ουσιαστικά, ένας ακόμη ΑΣΕΠ δεν θα αλλάξει πολύ τα πράγματα, εκτός κι αν αποφασίσουν κάποια στιγμή να καλύψουν τα κενά με μόνιμους διορισμούς. Το να κάνεις ΑΣΕΠ για να παίρνεις αναπληρωτές, είναι άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε ή άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!
5ον) Αν δεν ξεκαθαριστεί το τοπίο με τους εναπομείναντες αδιόριστους του ΑΣΕΠ, 24αμηνο ή 30μηνο, και όλοι οι υπόλοιποι να μπούν σε έναν αναμορφωμένο πίνακα με όλη τους την προυπηρεσία, με προσμέτρηση του τελευταίου ΑΣΕΠ, των μεταπτυχιακών τίτλων και ουχί του αριθμού των τέκνων του καθενός ή άλλα τέτοια κοινωνικώς ρατσιστικά κριτήρια...δεν πρόκειται ποτέ να δούμε φώς στο τούνελ. Και ως φώς δεν εννοώ τον "μόνιμο" διορισμό και κατόπιν αραλίκι, αλλά την σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες στη δημόσια εκπαίδευση.
Πολύ περισσότερο βέβαια στην σημερινή κατάσταση είναι κρίμα να δίνονται φρούδες ελπίδες στους νεότερους/νεότερες των συναδέλφων, με την δέσμευσή και εγκλωβισμό τους στο σύστημα προσλήψεων του δημοσίου (γιατί περί βάλτου συζητάμε) ενώ θα μπορούσαν να διαπρέψουν σε οτιδήποτε άλλο, και ταυτοχρόνως να διαλύονται οι ζωές άλλων (μεγαλύτερων ηλικιακά) συναδέλφων που βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει πια δραματικά καθώς οποιαδήποτε έννοια προγραμματισμού ζωής δεν υφίσταται στην απόλυτη αβεβαιότητα που ζούμε.
Όλα αυτά τα παραθέτω (θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα στρεβλά της όλης υπόθεσης αλλά χάριν οικονομίας του χώρου του ιστολογίου δεν το κάνω) διότι μεθαύριο Κυριακή 2/12 κάποιοι απο εμάς θα ορκιστούν στο μεταπτυχιακό τους στο ΕΑΠ στην Πάτρα, και θα λάβουμε ένα χαρτί που δυστυχώς, δεν έχει αντίκρυσμα μετά απο 3 χρόνια εντατικών σπουδών... Όχι οτι αν δουλεύαμε ως αναπληρωτές θα είχε! Απλώς θα παρέτεινε το καρκίνωμα με μια ασπιρίνη...Όσοι λοιπόν εξ ημών ενδιαφέρονται για το μέλλον του κλάδου, καλόν θα είναι να ξανασκεφτούν την ατομική και συλλογική τους ευθύνη και να υποστηρίξουν την προσπάθεια που βρίσκεται στα σκαριά απο συναδέλφους για τη δημιουργία ενός Πανελλήνιου Σωματείου Καθηγητών Αγγλικής Γλώσσας (δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, εν αντιθέση με άλλες ειδικότητες) χωρίς πολιτικά, συνδικαλιστικά ή άλλου είδους διαχωριστικά δίπολα, την εξέλιξη (ή "διάλογο" κατά το πιο εύηχο αυτή την εποχή) μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.facebook.com/groups/374368829307700/ Σας συνιστώ τουλάχιστον να το πράξετε.
Κλείνοντας, εύχομαι σε όλους να δούν εαυτούς όπως τους φαντάζονται, είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική Εκπαίδευση (με Ε κεφαλαίο), και να βοηθήσουν τουλάχιστον να μπεί ένα λιθαράκι απο όποιο μετερίζι μπορούν σε αυτό που ονομάζουμε (ξενόγλωσση) εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Παρακολουθώ πολύ καιρό τη συζήτηση για τους/τις ΠΕ06 (χρόνια θα έλεγα) χωρίς να γράψω ποτέ...Ισως γιατι μεχρι τωρα ειχα δουλειες διάφορες (σχολείο, ΤΕΙ,ΙΕΚ, μεταπτυχιακό) που με κρατούσαν ιδιαίτερα απασχολημένο. Φέτος που αν και στη θέση 445 του πίνακα με έχει "πηδήξει" (κυρ. κ' μτφ) 5 φορές για διάφορους λόγους, συμμερίζομαι την αγωνία και τη λαχτάρα όλων μας (ήδη εργαζομένων ή μη).
Δε μπορώ όμως να παραβλέψω κάποια -γνωστά φαντάζομαι σε όλους μας- γεγονότα/δεδομένα:
1ον) Η κοροϊδία αυτή που λέγεται ωρομισθία/αναπλήρωση όπου, όποτε, και υπό όποιες (απίθανες, βλ.ΕΣΠΑ) συνθήκες πρέπει να λάβει ένα τέλος...κι επειδή το υπουργείο δεν θα το κάνει, πρέπει να το κάνουμε εμείς, ξεκινώντας από το να μην βάζουμε κουτάκι και να κάνουμε προσεκτική επιλογή των περιοχών που δηλώνουμε. Επειδή δίνεται η δυνατότητα να δηλώσεις όλη την Ελλάδα, δεν σημαίνει οτι πρέπει να το πράξουμε. Στο τέλος, αυτό βγαίνει εναντίον μας, σε όλους τους τομείς, οικογενειακό, οικονομικό, ψυχολογικό, προσωπικής ζωής και πάει λέγοντας... Όλοι μας έχουμε ανάγκη να δουλέψουμε, δεν το κάνουμε απο χόμπι, αλλά στη χειρότερη των περιπτώσεων, είναι προτιμότερο να πεινάσουμε κοντά στο σπίτι μας, παρά μακριά απο αυτό...κατα την ταπεινή μου γνώμη.
2ον) Η απόκτηση προυπηρεσίας πάση θυσία με τον άνω τρόπο, δεν εξυπηρετεί πλέον κάποιο ιδιαίτερο σκοπό, απο τη στιγμή που δεν υπάρχει 24αμηνο + ΑΣΕΠ ή 30μηνο. Αν ξεκλειδώσουν οι πίνακες, αυτό που θα συμβεί είναι μικροαλλαγές στη σειρά του καθενός, ειδικά στους πρώτους 1000, που δεν σημαίνει οτι εμεις σαν άτομα θα ωφεληθούμε κάπως άμεσα. Μακάρι, αλλά δεν το βλέπω...Αυτό που φοβάμαι είναι μην ανοίξουν οι πινακες και εμφανιστούν όπως στο παρελθόν άτομα απο το πουθενά και μπούν μέσα (κάτι ΤΕΕ κομμωτικής κτλ δε νομίζω να τα ξεχάσατε...) και τελικώς χάσουμε αντι να κερδίσουμε θέσεις!
3ον) Το παράδοξο με τον πίνακα (φαίνεται εύκολα στον εκκαθαρισμένο) είναι ότι όσο πιο ψηλά βρισκόταν κάποιος, τόσο πιο συγκεκριμένες επιλογές έκανε στη δήλωση, με ατυχές αποτέλεσμα κάποιοι της πρώτης δεκάδας δεν δουλεύουν ακόμη και σήμερα! Προφανώς αρχίζει να γίνεται κατανοητό οτι πλέον δεν μετράει τόσο η εργασία, αλλά η τοποθέτηση εν καιρώ κρίσης. Παράδοξο καθίσταται γιατί αυτό έγινε πρώτη φορά αν δεν απατώμαι φέτος.
Απο την άλλη, υπάρχουν και παραιτήσεις συναδέλφων συνοδευόμενες απο κυρώσεις (τα γνωστά 2 έτη) αλλά και με το γνωστό μπέρδεμα με τις τοποθετήσεις ανα φάση (τα κενά δεν δίνονται όλα μαζί κ.α.).
4ον) Αν, όταν, εφόσον και όποτε αποφασιστεί να γίνει ξανά ΑΣΕΠ (προσωπικά έχω συμμετάσχει επιτυχώς στους 2 προγενέστερους), να κρατάτε μικρό καλάθι...εδώ με το ζόρι θα διοριστούν αυτοί του 2008-2009. Αριθμός διοριστέων δεν θα υπάρχει, μόνο λίστα επιτυχόντων. Η δε προυπηρεσία θα μετρήσει ανάλογα με τους μήνες, επι ένα νούμερο (υποδιαίρεση της μονάδος) ανα μήνα, δηλ. όχι με το γνωστό εώς τώρα, μια μονάδα ανά μήνα (αυτά είναι στο νόμο της Διαμαντοπούλου του 2010). Ουσιαστικά, ένας ακόμη ΑΣΕΠ δεν θα αλλάξει πολύ τα πράγματα, εκτός κι αν αποφασίσουν κάποια στιγμή να καλύψουν τα κενά με μόνιμους διορισμούς. Το να κάνεις ΑΣΕΠ για να παίρνεις αναπληρωτές, είναι άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε ή άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!
5ον) Αν δεν ξεκαθαριστεί το τοπίο με τους εναπομείναντες αδιόριστους του ΑΣΕΠ, 24αμηνο ή 30μηνο, και όλοι οι υπόλοιποι να μπούν σε έναν αναμορφωμένο πίνακα με όλη τους την προυπηρεσία, με προσμέτρηση του τελευταίου ΑΣΕΠ, των μεταπτυχιακών τίτλων και ουχί του αριθμού των τέκνων του καθενός ή άλλα τέτοια κοινωνικώς ρατσιστικά κριτήρια...δεν πρόκειται ποτέ να δούμε φώς στο τούνελ. Και ως φώς δεν εννοώ τον "μόνιμο" διορισμό και κατόπιν αραλίκι, αλλά την σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες στη δημόσια εκπαίδευση.
Πολύ περισσότερο βέβαια στην σημερινή κατάσταση είναι κρίμα να δίνονται φρούδες ελπίδες στους νεότερους/νεότερες των συναδέλφων, με την δέσμευσή και εγκλωβισμό τους στο σύστημα προσλήψεων του δημοσίου (γιατί περί βάλτου συζητάμε) ενώ θα μπορούσαν να διαπρέψουν σε οτιδήποτε άλλο, και ταυτοχρόνως να διαλύονται οι ζωές άλλων (μεγαλύτερων ηλικιακά) συναδέλφων που βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει πια δραματικά καθώς οποιαδήποτε έννοια προγραμματισμού ζωής δεν υφίσταται στην απόλυτη αβεβαιότητα που ζούμε.
Όλα αυτά τα παραθέτω (θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμα στρεβλά της όλης υπόθεσης αλλά χάριν οικονομίας του χώρου του ιστολογίου δεν το κάνω) διότι μεθαύριο Κυριακή 2/12 κάποιοι απο εμάς θα ορκιστούν στο μεταπτυχιακό τους στο ΕΑΠ στην Πάτρα, και θα λάβουμε ένα χαρτί που δυστυχώς, δεν έχει αντίκρυσμα μετά απο 3 χρόνια εντατικών σπουδών... Όχι οτι αν δουλεύαμε ως αναπληρωτές θα είχε! Απλώς θα παρέτεινε το καρκίνωμα με μια ασπιρίνη...Όσοι λοιπόν εξ ημών ενδιαφέρονται για το μέλλον του κλάδου, καλόν θα είναι να ξανασκεφτούν την ατομική και συλλογική τους ευθύνη και να υποστηρίξουν την προσπάθεια που βρίσκεται στα σκαριά απο συναδέλφους για τη δημιουργία ενός Πανελλήνιου Σωματείου Καθηγητών Αγγλικής Γλώσσας (δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, εν αντιθέση με άλλες ειδικότητες) χωρίς πολιτικά, συνδικαλιστικά ή άλλου είδους διαχωριστικά δίπολα, την εξέλιξη (ή "διάλογο" κατά το πιο εύηχο αυτή την εποχή) μπορείτε να δείτε εδώ: http://www.facebook.com/groups/374368829307700/ Σας συνιστώ τουλάχιστον να το πράξετε.
Κλείνοντας, εύχομαι σε όλους να δούν εαυτούς όπως τους φαντάζονται, είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική Εκπαίδευση (με Ε κεφαλαίο), και να βοηθήσουν τουλάχιστον να μπεί ένα λιθαράκι απο όποιο μετερίζι μπορούν σε αυτό που ονομάζουμε (ξενόγλωσση) εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Σύνολο μελών: 32329