PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Γεια σε όλους!

Ερώτηση προς εσάς που κάνετε ιδιαίτερα μαθήματα: στην αρχή της συνεργασίας με το μαθητή και το γονέα έχετε θέσει εκ των προτέρων κάποιους κανόνες που θα ισχύουν στο μάθημα;

 Γιατί ρωτάω: έχω (παραπάνω από μία μέχρι τώρα) περίπτωση μαθητή που έρχεται στο ιδιαίτερο με τελευταίο σκοπό να κάνουμε μάθημα. Για παράδειγμα, έρχεται είτε χωρίς βιβλία είτε χωρίς κασετίνα, γενικότερα έρχεται στο μάθημα τουρίστας (για διάβασμα ούτε λόγος αλλά αυτό το περίμενα). Από την αρχή του μαθήματος συνήθως θέτω στο μαθητή τους κανόνες που θα ισχύουν. Μέχρι τώρα δε έχω αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα αλλά με αυτό το μαθητή έχω απελπιστεί.
Έχω αρκετές φορές μιλήσει με τη μητέρα αλλά και αυτή πετάει χαρταετό. Το αποτέλεσμα (εκτός από το να έχουμε μείνει αρκετά πίσω στην ύλη) να αγχώνομαι πως στο καλό θα γίνει το μάθημα χωρίς βιβλία ή τετράδιο (για φωτοτυπίες ούτε λόγος, μία που τις δίνω μία που δεν τις ξαναβλέπω). Έχω χρησιμοποιήσει κάθε πιθανή μέθοδο ώστε να τον καταφέρω να φέρνει τα απαραίτητα, αλλά τίποτα. Από τη μία πλευρά σκέφτομαι ότι πρέπει πάντα να έχω προνοήσει για μία τέτοια περίπτωση αλλά από την άλλη το γεγονός ότι γίνεται σχεδόν συνέχεια με εκνευρίζει καθώς είναι υποχρέωσή του να φέρνει τα απαραίτητα στο μάθημα. Δεν ξέρω ποια κατεύθυνση να ακολουθήσω. Δεδομένου ότι δε με βοηθάει καθόλου η μητέρα σε αυτό ο μικρός (’ Γυμνασίου) έρχεται όπως γουστάρει στο μάθημα και πάντα αδιάβαστος. Σε μια στιγμή απελπισίας μου πέρασε από το μυαλό να πω στη μητέρα ότι την επόμενη φορά που δε θα φέρει βιβλίο και τετράδιο θα την καλέσω να έρθει να τον πάρει (κάνουμε μάθημα στο χώρο μου) αλλά θα πληρωθώ κανονικά την ώρα μου. Φυσικά, δεν το έχω κάνει πράξη αλλά μπήκα σε πειρασμό με τον αυτονόητο κίνδυνο να χάσω το ιδιαίτερο.

Επίσης, έχω μαθητές που δεν έρχονται στο μάθημα για ψύλλου πήδημα (π.χ. με έχει πάρει μητέρα λίγο πριν το μάθημα και μου είπε ότι δε θα φέρει το παιδί στο μάθημα γιατί ο μικρός δε θέλει!!!) με αποτέλεσμα να χάνω τις ώρες μου και τα χρήματα βεβαίως. Παλαιότερα, δεν είχα πολλά ιδιαίτερα και αν έχανα και καμία ώρα δεν έτρεχε τίποτα αλλά φέτος αναγκάστηκα στις αρχές τις χρονιάς να διώξω άτομα γιατί δε είχα ώρες. Πως λοιπόν μπορεί να «διασφαλιστεί» ότι τουλάχιστον δε θα χάνονται ώρες χωρίς σοβαρό λόγο (π.χ. ασθένεια); Tι κανόνες βάζετε (αν βάζετε) πριν από κάποια συνεργασία σας με ένα γονέα; Στις περιπτώσεις που χάνονται πολλά μαθήματα τι κάνετε;

Οποιαδήποτε συμβουλή δεκτή και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Συνάδελφοι τα φώτα σας!

Ξεκίνησα ιδιαίτερα αγγλικών σε ένα μαθητή ’ Γυμνασίου o οποίος τυπικά (και εξηγώ παρακάτω γιατί) είναι στη c senior. Η μητέρα τον σταμάτησε από το φροντιστήριο γιατί δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό του (προχωρούσαν πολύ γρήγορα, πολλές ασκήσεις κ.λ.π.). Πάντα όταν έρχεται μαθητής από φροντιστήριο του κάνω ένα test προκειμένου να δω σε τι επίπεδο (ουσιαστικά και όχι τυπικά) βρίσκεται ο μαθητής (γιατί συνήθως οι γονείς νομίζουν ότι τα παιδιά τους είναι σε επίπεδο πολύ ανώτερο από αυτό που πράγματι είναι) για να ξεκινήσουμε από εκεί. Στο test που έκανα του παιδιού βγήκε ότι το επίπεδό του είναι α senior αλλά η μητέρα επέμενε ότι αυτό το αποτέλεσμα προήλθε από το γεγονός ότι δεν είχε διαβάσει (το κάναμε μετά το καλοκαίρι) κάτι που μέχρι ένα βαθμό ισχύει αλλά όχι τόσο ώστε το παιδί να σκοράρει σε βαθμό δύο τάξεις κάτω.
 Anyway, ξεκινήσαμε με το παιδί και είχα ξεκαθαρίσει στη μητέρα ότι πάντα πηγαίνω με το ρυθμό του μαθητή και μου είπε ok. Ξεκινάμε λοιπόν και συνειδητοποιώ ότι το παιδί έχει σοβαρές ελλείψεις (δεν μπορεί να διαβάσει καλά, δυσκολεύεται και θέλει χρόνο να μάθει γραμματική κ.λ.π.). Οπότε αποφάσισα να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και να τον πάω πιο σιγά.
Το θέμα είναι ότι με παίρνει σήμερα η μητέρα και μου λέει ότι πάμε πολύ σιγά και να μου κάνει υποδείξεις για το τι να του βάζω κ.λ.π. (?!!). Μου ανέφερε ότι το παιδί μπορεί περισσότερα (ΔΕΝ μπορεί περισσότερα). Της έβαλα βέβαια πάγο (με τρόπο) και της υπενθύμισα αυτά που είχαμε πει αλλά προβλέπω δύσκολο χειμώνα για μένα.
Ρωτάω λοιπόν σύμφωνα με την εμπειρία σας: να ακολουθήσω τον τρόπο μου και το ρυθμό του παιδιού ή να το πιέσω το παιδί με περισσότερα μιας και η μητέρα πληρώνει (και επομένως απαιτεί;).

Οποιαδήποτε άποψη δεκτή και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γεια σε όλους!

Θα ήθελα σιγά-σιγά να σχεδιάζω το δικό μου εκπαιδευτικό υλικό (flashcards, κ.λ.π.). Μήπως γνωρίζετε κάποιο πρόγραμμα σχεδιασμού καρτών και γενικότερα εκπαιδευτικού υλικού;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Καλημέρα σας!

Πριν λίγες ημέρες μου ζήτησε μία μητέρα να κάνω αγγλικά στο γιο της που πάει πρώτη γυμνασίου καθώς όπως η ίδια λέει δεν έχει μάθει τίποτα στο φροντιστήριο που πάει τόσα χρόνια. Το παιδί αυτό το γνωρίζω (ελάχιστα βέβαια) καθώς ο σύζυγός μου του κάνει φυσική-μαθηματικά και έχω πιει και έναν καφέ με τη μητέρα. Από τη συζήτηση που είχα μαζί της κατάλαβα (δηλαδή μου το είπε και η ίδια ξεκάθαρα) ότι θεωρεί πως το παιδί της είναι χαζό και αν η ίδια δεν του κάνει τα μαθήματα δεν πρόκειται να τα κάνει ο ίδιος. Τρέχει αυτή πριν από αυτόν για αυτόν (ακόμα του ετοιμάζει τα βιβλία για το σχολείο της επόμενης ημέρας κ.λ.π.) με αποτέλεσμα το παιδί να έχει "ευνουχιστεί" και να έχει παραιτηθεί από όλη τη μαθησιακή διαδικασία. Επίσης, σε μία συζήτηση που είχα με το σύζυγό μου μου είπε ότι είναι έξυπνος αλλά με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση (λογικό με τη μητέρα που έχει).

Αυτό που με προβληματίζει είναι πως να προσεγγίσω ένα τέτοιο μαθητή μιας και βρίσκεται στο κατώφλι της εφηβείας, βαριέται συχνά και θέλω να του τονώσω την αυτοεκτίμηση. Επίσης, η μητέρα θέλει να του κάνω μάθημα μαζί με την αδερφή του που πηγαίνει τετάρτη δημοτικού (η ίδια λέει ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και το θέλει αυτό γιατί τα φέρνει στο χώρο μου οπότε να μην έρχεται δύο φορές την εβδομάδα) γεγονός που είναι δύσκολο καθώς διαφορετική προσέγγιση γίνεται για ένα παιδί δημοτικού και ένα Γυμνασίου. Ενώ έχω εμπειρία σε παιδιά πρώτης σχολικής εκπαίδευσης δε δουλεύω με έφηβους μαθητές και έχω αγχωθεί λίγο. Όποια συμβουλή για το πως να προσεγγίσω ένα τέτοιο μαθητή ευπρόσδεκτη!

Γεια σε όλους!

Είμαι ψυχοπαιδαγωγός με μεταπτυχιακή εξειδίκευση στην ειδική αγωγή και από πέρυσι άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά δημοτικού με (και χωρίς κάποιες φορές) μαθησιακές δυσκολίες αλλά και με προβλήματα συμπεριφοράς (π.χ. υπήρχαν γονείς που ήρθαν σε εμένα καθώς δε μπορούσαν οι ίδιοι να διαχειριστούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους τις ώρες του διαβάσματος στο σπίτι ή παιδιά).
Αυτό το οποίο με προβληματίζει είναι το πως να χειριστώ τους γονείς οι οποίοι επικοινωνούν μαζί μου και το πρώτο που με ρωτάνε είναι η τιμή! Προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι η τιμή  εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ανάγκες του μαθητή και το χρόνο που πρέπει να αφιερώσω σε αυτόν (όπως επίσης και το θέμα της μετακίνησης. Αν χρειάζομαι 20 λεπτά με το αμάξι για να πάω στο σπίτι του μαθητή δεν είναι το ίδιο με έναν μαθητή όπου μπορώ να πάω με τα πόδια) και τους αναφέρω ότι χρειάζεται να έρθω σε επαφή με το μαθητή για να δω τι ακριβώς χρειάζεται και να φτιάξουμε ένα μαθησιακό πλάνο όπου και θα δούμε πόσες ώρες χρειάζεται την εβδομάδα το παιδί.
Το αποτέλεσμα είναι να μην επικοινωνούν μαζί μου δεύτερη φορά. Έχω χάσει έτσι ήδη τρεις μητέρες που επικοινώνησαν μαζί μου τη τελευταία εβδομάδα και δε ξέρω πως να το χειριστώ. Να λέω μία τιμή κατά προσέγγιση (π.χ. 10 ευρώ την ώρα και ανάλογα βλέπουμε);

P.S.:Η πλάκα είναι ότι δύο γονείς με τους οποίους συνεργάζομαι τώρα με προσέγγισαν ΧΩΡΙΣ καν να κάνουν λόγο για τη τιμή και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η εμπειρία μου και οι γνώσεις μου. Αυτοί όμως οι γονείς είναι ελάχιστοι και ιδιαίτερα εδώ στην επαρχία...

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη βοήθειά σας!

Γεια σας!

Έχω ένα πρόβλημα που πραγματικά δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω. Πρόσφατα ανέλαβα την εκμάθηση αγγλικών σε ένα κοριτσάκι έκτης δημοτικού το οποίο δεν έχει ξανακάνει πριν οπότε αρχίζουμε κυριολεκτικά από την αρχή. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ έχω ενημερώσει τους γονείς για τα βιβλία που χρειάζονται, αγνοούν συστηματικά να κάνουν την αγορά με αποτέλεσμα να δουλεύω αποκλειστικά με δικό μου υλικό.

Το σίγουρο είναι ότι δεν τίθεται θέμα οικονομικού προβλήματος αλλά παραμέλησης των εκπαιδευτικών αναγκών των παιδιών (γνωρίζω και άλλα περιστατικά). Επίσης, ο ίδιος ο πατέρας μου είχε αναφέρει ότι και στο παρελθόν μία δασκάλα αγγλικών είχε παρατήσει τη μικρή για τον ίδιο λόγο (δεν αγόραζαν βιβλία), πράγμα που ο πατέρας έβρισκε υπερβολικό.

Πως μπορώ να το διαχειριστώ? Δεν θέλω να σταματήσω με τη μικρή καθώς είναι ένα εξαιρετικό παιδί και πολύ μελετηρή. Τώρα στα πλαίσια του κορονοϊού δεν κάναμε μάθημα και ξεκινάμε πάλι σε λίγες μέρες. Ήδη με τρόπο έχω ενημερώσει τους γονείς δύο εβδομάδες πριν πως να παραγγείλουν τα βιβλία από το ίντερνετ (βαριούνται να πάνε στα βιβλιοπωλεία) ώστε να τα έχουν στα χέρια τους τις επόμενες ημέρες. Αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το παιδί θα έρθει χωρίς βιβλία πάλι....