PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα ζήτημα που με απασχολεί. Φέτος εργάζομαι με απόσπαση σε λύκειο στη Δ Αθήνας . Από την αρχή θέλησαν να με φορτώσουν με πολλά διδακτικά αντικείμενα. Επίσης, έχω αναλάβει έκθεση και λογοτεχνία σε δύο τμήματα της τρίτης και σε ένα της πρώτης, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν ήθελαν να τα αναλάβουν οι μόνιμοι. Επιπλέον, με βάζουν συνέχεια να κάνω εφημερίες και πάλι δεν αντέδρασα. Όμως, η κατάσταση έχει ξεφύγει γιατί σύμφωνα με το πρόγραμμα θα πρέπει να διδάσκω λογοτεχνία και έκθεση γ λυκείου τις 2 τελευταίες ώρες! Όπως καταλαβαίνετε, και τα παιδιά είναι κουρασμένα αλλά και εγώ. Τα μαθήματα αυτά απαιτούν καθαρό μυαλό για να μπορέσεις να συγκεντρωθεις και να αποδώσεις. Γενικα, υπάρχουν θέματα με το πρόγραμμα. Μάλιστα, στην αρχή υπήρχε μέρα που είχα 6 διδακτικές ώρες! Όσες φορές έχω κάνει τα παράπονά μου στο προγραμματιστή μου λέει ότι το πρόγραμμα είναι προσωρινό και ότι προηγούνται τα μαθήματα κατεύθυνσης. Δε δυσανασχετω, έχω πολλή διάθεση και όρεξη για τη δουλειά μου, αλλά νιώθω ότι με εκμεταλλεύονται. Θα μπορούσα να απευθυνθώ κάπου για να βρω το δίκιο μου; Στο σχολικό σύμβουλο ενδεχομένως; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Καλησπέρα! Γνωρίζετε εάν όσοι διοριστήκαμε πέρυσι έχουμε δικαίωμα να υποβάλουμε αίτηση για αμοιβαία μετάθεση; Ευχαριστώ!

Καλησπέρα σε όλους τους συναδέλφους! Αν και παρακολουθώ όλες τις συζητήσεις του forum εδώ και καιρό είναι η πρώτη φορά που γράφω για να αναφερθώ σ'ένα θέμα που ίσως να θεωρείται τετριμμένο αλλά με απασχολεί ιδιαίτερα! Η εμπειρία μου στο δημόσιο σχολείο ξεκίνησε μόλις πέρυσι καθώς διορίστηκα σε γυμνάσιο! Προτού ξεκινήσω πρέπει να αναφέρω ότι είμαι 27 χρονών και ότι η μοναδική εμπειρία που είχα μέχρι τότε ήταν από κάποια ιδιαίτερα! Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά που είχα όταν διορίστηκα! Το όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα! Μετά από 2 ΑΣΕΠ και κόπους πολλών χρόνων επιτέλους θα δικαιωνόμουν! Έχοντας βέβαια και κάποιο άγχος- ε, λογικό είναι, πρώτη φορά θα έμπαινα σε τάξη- αλλά και πολύ ενθουσιασμό ξεκίνησα! Θα έθετα σε εφαρμογή το σχέδιο της τέλειας καθηγήτριας: Το μάθημα δε θα γινόταν με κλασικό μονόλογο, θα ενέπλεκα και τα παιδιά στη διαδικασία της μάθησης, θα έδινα το λόγο σε όλους τους μαθητές από τον καλύτερο μέχρι το χειρότερο, δε θα τα σνόμπαρα, θα άκουγα αυτά που είχαν να μου πουν, δε θα φώναζα, θα τους έκανα να με αισθάνονται δίπλα τους χωρίς να νιώθουν φόβο και άγχος, διατηρώντας βέβαια τα όρια, θα, θα ,θα.....
Και τότε ήρθαν απανωτά τα πρώτα χαστούκια! Τα παιδιά δεν άκουγαν, έκαναν διαρκώς φασαρία, πετούσαν χαρτάκια, ειρωνεύονταν. Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα τμήμα της Γ' τάξης γυμνασίου που τους έκανα ιστορία, όταν στα πρώτα κιόλας μαθήματα μου δήλωσαν ευθαρσώς ότι απλά δε θέλουν να κάνουν μάθημα κι εγώ έβγαλα από τη τάξη με ωριαία αποβολή 11 παιδιά!!!!! Ή όταν έπρεπε να τους βάλω το διαγώνισμα του τριμήνου και φώναζαν ρυθμικά όλοι μαζί ,σαν να βρίσκονται σε γήπεδο:"  Δε γράφουμε, δε γράφουμε!!! "
Πόσες φορές είχα καλέσει το διευθυντή, άλλες φορές πάλι πάλευα μόνη μου να τα βγάλω πέρα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα....
Βέβαια τα παιδιά με αγαπούσαν, αλλά όπως έλεγαν και τα ίδια " Είστε τόσο καλή κυρία και γι'αυτό σας εκμεταλλεύονται".... Και τότε χτύπησε και το πρώτο καμπανάκι: ΄"Δηλαδή ,όχι μόνο τόσο καιρό "βγάζω" την ψυχή μου για να τα μάθω δυο πράγματα, όχι μόνο τα ακούω και τα υπολογίζω αλλά από πάνω είμαι η " χαζή " που με εκμεταλλεύονται.  Επίσης δε θα ξεχάσω και την ατάκα ενός μαθητή όταν εγώ τους έκανα παρατήρηση για ανάρμοστη συμπεριφορά: " Έτσι κι αλλιώς ποιος τη σέβεται την κυρία;"
Όταν γύριζα σπίτι μου έκλαιγα. Δεν κλονίστηκαν μόνο οι παιδαγωγικές  μου αρχές αλλά και όλη η κοσμοθεωρία μου: Είμαι από τα άτομα τα καλοπροαίρετα, που πιστεύουν στους ανθρώπους, που δίνουν ευκαιρίες, που πιστεύουν ότι πρέπει να  δίνουμε το λόγο σε όλους  και να τους ακούμε, κοινώς τα "ζώα".... Τα χαστούκια ήρθαν απανωτά: Οι συνάδελφοί μου -γιατί εγώ πιστεύοντας πως θα με βοηθήσουν πήγαινα  κάθε τρεις και λίγο και έλεγα το πρόβλημά μου- με σχολίαζαν πίσω από την πλάτη μου λέγοντας ότι δεν μπορώ να ελέγξω την τάξη μου ενώ η διευθύντρια έλεγε γελώντας: "Έχουμε δώσει κάτι τμήματα στην καινούρια!!!!"
Και ερχόμαστε στο σήμερα: Φέτος διορίστηκα σε λύκειο και μάλιστα σε χωριό! Οπότε καταλαβαίνετε! Αλλά πλέον ήμουν πιο ψυλλιασμένη, δε θα έμπαινα στην τάξη με χαμόγελο αλλά σοβαρή.Επίσης θα τόνιζα στα παιδιά από την αρχή πόσο μεγάλη σημασία δίνω στη συμπεριφορά. Κατάφερα να τους κρατήσω το ενδιαφέρον μόνο για 3 το πολύ 4 μαθήματα! Μετά μπάχαλο.... Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα γιατί  ο διευθυντής μου κάνει συνέχεια παρατηρήσεις και παίρνει με έμμεσο τρόπο το μέρος των παιδιών, η υποδιευθύντρια το ίδιο, καθηγητές από διπλανές τάξεις μπαίνουν στην τάξη μου για να κάνουν παρατήρηση δήθεν τάχα μου στα παιδιά, τα παιδιά να ουρλιάζουν και να μου λένε: "Βάλτε την τάξη, καθηγήτρια είστε! " κι εγώ στη μέση....
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι αν και είμαι 27 χρονών μοιάζω για μικρότερη, το πολύ 24-, είμαι χαμηλών τόνων και σοβαρή, με την έννοια ότι δε μου αρέσει ο χαβαλές, έτσι είμαι γενικά σαν άτομο. Επίσης, είμαι εμφανίσιμη - όπως μάλιστα μου είχε πει και η υπάλληλος όταν πήγα να κάνω την αίτηση για αναπληρώτρια " Εσύ κοπέλα μου που είσαι μπάνικη και μικροκαμωμένη θα έχεις πρόβλημα με τα παιδιά, το σχολείο έχει γίνει επικίνδυνο", και ντύνομαι προσεγμένα, δε θέλω τα παιδιά να με βλέπουν σαν γυναίκα, έτσι κι αλλιώς τα βλέπω σαν αδέρφια μου! Για να καταλάβετε την κακοήθεια των συναδέλφων μου, όταν τις προάλλες σκύβοντας να πάρω τη τσάντα μου - ενώ φορούσα το παλτό μου- κατέβηκε λίγο η μπλούζα μου,  μία συνάδελφος μου είπε: "Δεν έπρεπε να φορέσεις αυτήν την μπλούζα, θα σου κολλάνε τα παιδιά!" Όπως καταλαβαίνετε όλα τα παραπάνω μ'έχουν κλονίσει. Δεν έχω καμία όρεξη να πηγαίνω στη δουλειά, σκέφτομαι την αυριανή μέρα με δέος, έχω αρχίσει ήδη να μισώ αυτό που κάποτε λάτρευα. Οι μόνοι σύμμαχοί μου είναι οι γονείς οι οποίοι δείχνουν να συμμερίζονται τον αγώνα που κάνω αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο! Είναι μεγάλη αδικία να έχεις όρεξη, όνειρα, αγάπη γι'αυτό που κάνεις και να κόβονται -στο ξεκίνημά σου κιόλας- τα φτερά σου. Αν έχετε κάποιες συμβουλές να μου δώσετε πραγματικά θα με βοηθήσουν πολύ. Αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μου και γενικά τη ζωή μου. Θα σας παρακαλούσα να λάβετε υπόψιν και το χαρακτήρα μου και γενικά τη στάση ζωής μου. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και να μην προσποιούμαι κάτι που δεν είμαι! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!