PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

http://www.youtube.com/watch?v=3uvzEGG387k&feature=related

Το τραγούδι της νύχτας

Στίχοι: Μιχάλης Μαρματάκης
Μουσική: Τερμίτες
Πρώτη εκτέλεση: Φλέρη Νταντωνάκη

Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.

Αίμα στο σώμα μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα - δεν βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μαι λέξη σαν ''άσ' το''.

Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα

'Να 'μαι και να 'μαι'' φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
''γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη''
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
''να 'μαι και να 'μαι'' ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
''να 'μαι και να 'μαι'' υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέω σπασμένη.

Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' ένα κάλπικο ψεύτη.

Ξυπνώ μουσκεμένη...

Παράθεση από: marianthid στις Αύγουστος 18, 2010, 05:52:11 μμ

Τα λόγια μου θα'χουν ουσία,
η σιωπή μου μια σημασία.

Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.

J.R.R. Tolkien, 1892-1973, Άγγλος συγγραφέας

Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς, αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις .

Margaret Lee Runbeck, 1905-1956, Αμερικανίδα συγγραφέας

marianthid   όσες φορές "συνάντησα" τα λόγια ή τις σιωπές σου είχαν πάντα ουσία και σημασία..Χαίρομαι με την χαρά σου και εύχομαι τα καλύτερα για τη ζωή σου . Να ζεις το όνειρο κάθε μέρα ,κάθε στιγμή ...οι μαθητές σου (δεν το γνωρίζουν ακόμη) θα λάβουν σύντομα ένα υπέροχο "δώρο" 

σ'ευχαριστώ πολύ, domenica!!! 
τα λόγια σου με τιμούν και τα παίρνω ως φιλοφρόνηση... δεν είμαι εξάλλου τίποτα άλλο παρά ένας αχθοφόρος σε τρένα φαντάσματα...
είσαι από τις παρουσίες που ξεχωρίζουν στο φόρουμ για την ευαισθησία και την παιδεία τους (ποίηση και μαθηματικά συγκεράζονται μόνο στα πραγματικά ξεχωριστά άτομα), οπότε χαίρομαι διπλά που έγινες αντένα για τα λόγια και τις σιωπές μου... 

Π Α Ν – Κ Λ Α Μ Α - Κική Δημουλά


Τι συμβαίνει ;
Και τι προαιώνια έχθρα το χωρίζει
από αυτό που δεν συμβαίνει ;
Ασφυκτικά άδειο το ακροατήριο.
Κανείς δεν θ’ απαντήσει ;

Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι.
Με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει.
Στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου πηγαίνω.

Τι συμβαίνει ;
Ποιος φόβος κλαίει
κι είν’ έτσι γλιστερό ό,τι αλλάζει ;
Είχα τόσα ζευγάρια μάτια
Για μακριά για κοντά
για μέσα για έξω
για έτσι γι’ αλλιώς
για τούτο για κείνο
για ψηλά για χαμηλά
για τις εκλείψεις των προσώπων
τη χάση και τη φέξη γενικά των φαινομένων,
τόσα ζευγάρια μάτια
και ποια ωριμότητα κλεπτομανής τα πήρε
αφήνοντάς μου μόνο ένα ζευγάρι
να βλέπω τι μου κλέβεται .
Ετοιμάζουν μεγάλο αμφορέα οι στάχτες.

Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι.
Με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει.
Στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου πηγαίνω.

Τι συμβαίνει ;
Ποια νεκρή στάση ζωής
τιμούν τόσες ομοβροντίες σιωπών ;
Τα μάτια ποιού Τελειωμένου έχουν κλάψει
κι είν’ έτσι γλιστερό ό,τι αλλάζει ;
Ποιο Τέλος άντεξε
κατάμουτρα να πει στην Αρχή ΔΕΝ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ;
Ετοιμάζουν μεγάλο αμφορέα οι στάχτες.

Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι.
Με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς
όταν μένει,
όπως μένει κανείς με τις ίδιες κινήσεις
που κάνει όταν φεύγει.
Στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου πηγαίνω.

Τι συμβαίνει ;
Μια καθυστέρηση ερωτεύτηκε το Έγκαιρο
κι εκείνο την απόδιωξε :
άσε με ήσυχο παλιόγρια.
Βρωμόπαιδο Έγκαιρο, μαμόθρεφτε Χρόνε.

Θα προφτάσω να φτάσω
έγκαιρα στη μακρινή αλλαγή μου ;
Ποιος φόβος κλαίει
κι είναι το πόσο απέχω και που πάω
βρεμένα ως το κόκαλο ;
Κι όταν φτάσω εκεί
πόσα θα χρειαστεί ακόμα να πεθάνουν,
τι ομοβροντίες τιμητικές σιωπών
κι άλλες θα ξανακούσω
και πόσο θα μου μέλλεται
πάλι να ξεκινάω
διαρκώς να ταξιδεύω
σε όλο και βαθύτερη
και μακρυνότερη αλλαγή μου ;

Τελείωσα.
Βγάζω το μοναδικό ζευγάρι μάτια που έχω
και υποκλίνομαι.
Το ασφυκτικά άδειο ακροατήριο κλαίει.
Τι παν-κλάμα !

Παράθεση από: marianthid στις Αύγουστος 17, 2010, 01:12:31 πμ

Παράθεση από: aristos2 στις Αύγουστος 16, 2010, 04:04:51 μμ

H Κική επέστρεψε ..., αν και ανώνυμα, μαζί με τη διορισμένη, πλέον, Μαριάνθη ... 

Το "Κική" ήταν μεγάλο κοπλιμέντο... 
Ναι, επέστρεψα και από τη μοναχική Β Κυκλάδων προβλέπονται πολλές εργατοώρες στο pde 
Αν βρεθούμε ποτέ σε κανά σχολείο, κερνάω ούζα για το διορισμό...

Θα  κεράσω εγώ για να σε δελεάσω, ως μέντορα ...!

χαχαχαχα αρχίσανε τα διαπλεκόμενα!
άλλος με θέλει διευθύντρια, άλλος σχολική σύμβουλο, εσύ μέντορα... αποφασίστε, παιδιά, για να ξέρω τι θα κάνω!!! 
μέχρι να γίνω.. στεριανή, θα έχεις παλιώσει ariste2

ποίημα σήμερα δεν έχει;

Όλες οι σιωπές δοθήκαν ανέραστα στο μέγα κακοποιό χρόνο.
Είναι κι αυτή η προσδοκία άλλο πράγμα –θέσει γυναίκα,
σε σαγηνεύει, σε αλλάζει, σου χαράζει δρόμο και μετά
μια μέρα, ξαφνικά, δεν της κάνεις.

Σάμπως κι αν ήταν άντρας; Μεταμφιεσμένος ρεαλισμός,
ένας ξάστερος ουρανός με διάσπαρτα αστέρια,
μαθαίνεις τη γλώσσα τους, μιλάς σε Κάποιον –ακούς;-
-   Η προσδοκία ένας άγραφος χάρτης, να τον νοηματοδοτείς
ολομόναχος.

Για αυτό και μια νύχτα που το ταξίδι στα αστέρια ήταν αυτισμός
και ο ρεαλισμός ανεπαρκής σαν από μομφή γυναίκας,
η σιωπή κοιμόταν με την ερμαφρόδιτη προσδοκία
στο νεκροκρέβατό της.
Αισθάνεται την ανυπαρξία της, άρα υπάρχει.

Μέγας κακοποιός ο χρόνος και μέγας λυτρωτής.

ERIC-EMMANUEL SCHMITT

Τέσσερις εικόνες αγάπης


[...]

Δεν μπορούμε ν' αποφύγουμε τη μοίρα μας
(παύση)
Η δική μου μοίρα είσαι εσύ
(γλυκά)
Ποτέ δε θ' ανήκει ο ένας στον άλλον σωματικά,
αλλά σίγουρα ανήκουμε ο ένας στον άλλον πνευματικά
Επεσες μέσα μου, έπεσα μέσα σου -
αιχμάλωτοι είμαστε και οι δυο
ακόμα κι αν δεν είσαι ο άντρας μου στη σάρκα μου
είσαι ο άντρας μου στις αναμνήσεις μου
στα όνειρά μου, στις ελπίδες μου
Απ' αυτά με κρατάς
ίσως μπορούμε να χωριστούμε
αλλά δεν μπορούμε πια να χωρίσουμε
Ολες αυτές τις μέρες που έλειπες,
που έλειπες από δω μέσα
που έλειπες απ' τον εαυτό σου
εγώ συνέχιζα να σου απευθύνω όλες μου τις σκέψεις
μοιραζόμουνα μαζί σου τις διαθέσεις μου
Τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένη μ' έναν άντρα;
Σημαίνει να τον αγαπάς ερήμην του εαυτού σου,
ερήμην του ίδιου,
σε πείσμα και εναντίον όλων.
Εγώ αγαπώ αυτά που επιθυμείς και αυτά που αποστρέφεσαι,
αγαπώ τον πόνο που μου προκαλείς,
έναν πόνο που δεν με πονάει,
έναν πόνο που αμέσως τον ξεχνώ,
έναν πόνο που δεν αφήνει ίχνη.
Ερωτας είναι αυτή η ανοχή...

[...]

Από το ομότιτλο θεατρικό έργο

Ο καθένας, ό,τι θέλει λέει...
Ότι θα διοριστούν μόνο 100 ή ότι δόθηκαν 100 ευρώ για μια αίτηση διορισμού..
Πραγματικά, απορώ πώς μας περάσαν στον ΑΣΕΠ.
Ελπίζω αυτά να μη τα διαβάζει κανένας σοβαρός άνθρωπος.