PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Το άρθρο έχει μερικά σωστά στοιχεία, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένο, για να αποτελέσει έρευνα.
 Από όσα μπόρεσα να καταλάβω στη ζωή μου ,  έχω καταλήξει στο εξής ΑΞΙΩΜΑ :

  Τίποτα δεν είναι από μόνο του ικανό για να μας οδηγήσει στη δημιουργία  μια ουσιαστικής παιδείας  !
 Ούτε μόνο οι καλοί δάσκαλοι, ούτε η καλή χρηματοδότηση , ούτε τα καλά βιβλία, ούτε η αυστηρή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, ούτε ..., ούτε ... τίποτα για να έχεις καλή εκπαίδευση και σωστά προϊόντα από το εκπαιδευτικό σου σύστημα !Χρειάζονται όλα μαζί αλλά και κάτι άλλο πολύ σημαντικό : να έχεις την κοινωνία σου σωστά προσανατολισμένη και να δίνεις στους ανθρώπους σωστά πρότυπα , όραμμα και αξίες !
 Αυτά έχει δείξει η ιστορία ! Η ακμή και η παρακμή των κοινωνιών συμπαρασύρει αντίστοιχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω  και την παιδεία. Και όταν για διάφορους λόγους οι κοινωνίες σφίζουν από νέες ιδέες, προσδοκίες και αισιοδοξία , τότε αναδεικνύεται συγχρόνως και η δύναμη της παιδείας.

     Το να προσπαθεί να βρει κάποιος κατάλληλα εκπαιδευτικά μοντέλα για να σώσει τη διαρκώς φθίνουσα -σε όλα τα επίπεδα- κοινωνία  του είναι μεν κατανοητό και θεμιτό, δεν θα αποφέρει όμως ΠΟΤΕ τα αποτελέσματα που θα έχει  ένα μοντέλο σε μια κοινωνία που είναι δίκαιη και έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το χρήμα ή το κέρδος.

   Ο αγώνας λοιπόν για σωστή παιδεία και καλύτερο κόσμο - εκεί νομίζω ότι στοχεύουμε -  δεν τελειώνει με την πρόσληψη καλών και καταρτισμέων δασκάλων, όπως ισχυρίζεται η έρευνα  , αλλά από εκεί ακριβώς αρχίζει !

  Σας αγαπώ όλους - Μπάμπης

Σας ευχαριστώ , αλλά γιατί τόσες ....ντροπές και δισταγμοί ;

      Μόνο λίγοι έχουν μέχρι στιγμής δηλώσει ότι θα ήθελαν ένα αντίτυπο τιμητικά .Μάλλον πρέπει να χαίρομαι που έχετε λεφτά και θέλετε να το πληρώσετε , αλλά...εδώ δεν πρόκειται για σχέση χρημάτων αλλά φιλίας και αγάπης.Το καταλαβαίνετε ότι σας πειράζω , αλλά σοβαρολογώ !   
      Λοιπόν , στελτε μου με μήνυμα στο stergiu@otenet.gr το όνομά σας και να περάσετε σε λίγες μέρες να πάρετε το βιβλίο. Δεν έχει σημασία η ειδικότητα ,ούτε αν είστε διορισμένοι , παντρεμένοι , ερωτευμένοι ή (απο)γοητευμένοι ! Κι αν είστε πολύ μακρυά , θα σας το στείλω με το ταχυδρομείο !Αν μάλιστα σκέφτεστε τον Ιούλιο - Αύγουστο να περάσετε  από τη Λίμνη πλαστήρα-εκεί  είναι το χωριό μου - γράψτε μου να πάρω μερικά τεύχη μαζί μου και να σας τα δώσω...Δε μπορεί ,δε μπορεί , κάπου θα συναντηθούμε !
 
     Α! Και  αν γνωρίζετε κάποιο παδάκι ... φτωχαδάκι , αλβανάκι, προσφυγάκι , αλητάκι , μπατιράκι ... κλπ , που είναι σπίρτο στα μαθηματικά , να μου γράψετε για να πάρετε ένα ακόμα να του το δώσετε δωρεάν !
  Παιδιά, δεν το εξήγησα μάλλον καλά : αφού δεν μπορώ να σας κεράσω έναν καφέ , μια και μερικοί μένετε σε διάφορες πόλεις ,αρκετά μακρυά μου, προτιμώ να σας στείλω ένα βιβλίο. Κατανοώ βέβαια ότι θα προτιμούσατε τον καφέ - και γω το ίδιο - αλλά αυτό γίνεται και άλλη φορά.Η Ελλάδα είναι μικρή.

  Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα από αύριο !

 Μπάμπης

.....................

Οσο καλές προθέσεις και να έχει κάποιος, η κατηγοριοποίηση των μαθητών με οποιοδήποτε κριτήριο, θα μεταφέρει αργά η γρήγορα μέσα στο σχολείο τον ταξικό-κοινωνικό διαχωρισμό που συναντούμε (και βιώνουμε) στην κοινωνία. 

Οσο για την κατηγοριοποίηση η οποία ήδη υπάρχει (κατευθύνσεις, αθλητικά σχολεία, κλπ), πολύ σωστά ειπώθηκε, οτι εδώ ο μαθητής επιλέγει ελεύθερα με βάση τις προτιμήσεις του.

Έτσι είναι-δε νομίζω να διαφωνεί κανένας -  και γιαυτό δεν θέλουμε να πάει προς τα εκεί η εκπαίδευση , ούτε καν να αρχίσουν τέτοιες συζητήσεις σε πολιτικούς κύκλους . Όπως όμως έγραψε και η elanna,τίποτα δεν μπορεί να είναι απόλυτα αταξικό  ή ουδέτερο στην εκπαίδευση , όσο καλή πρόθεση και να έχει κάποιος . Πέρυσι που διορθώσαμε στη Χαλκίδα ξανά γραπτά από την ανατολική Αττική - μέσα σε αυτά ήταν και τα γραπτά από τα κολλέγια , Αρσάκειο, Βαρβάκειο , τα γνωστά καλά ιδιωτικά κλπ -  έγινε αμέσως αισθητή η μέση  ανωτερότητα  των γραπτών .Δεν εύρισκες γραπτό με υπογραφή στην πρώτη σελίδα, κάτι που το βλέπαμε τις χρονιές που είχαμε γραπτά από εργατικές περιοχές ή τις δυτικές συνοικίες. Ίσες λοιπόν ευκαιρίες στους μαθητές δεν υπάρχουν . Αυτό είναι μόνο μια θεωρητική διατύπωση.Επιπλέον το κακό σχολείο είναι υπέρ των ανώτερων στρωμμάτων.
 
    Σε αυτή τη φάση και περίοδο η κουβέντα πρέπει να εστιαστεί  στο πώς θα στηθεί ένα πιο ζωντανό και ευχάριστο σχολείο, καλό όμως και σοβαρό  , που θα δίνει επιλογές , μορφωτικά και γνωστικά εφόδια στα παιδιά , θα λαμβάνει υπόψιν την εποχή μας , δεν θα τα αποκόπτει από το συνολικό κοινωνικό γίγνεσθαι και θα καλλιεργεί σωστά αισθητήρια κλπ. Τα ξέρετε αυτά καλύτερα από μένα. Μένει το ερώτημα πώς θα γίνει αυτό το σχολείο και ποιες προτερειότητες θα δοθούν.Διότι αυτοί που θα πάρουν τις αποφάσεις ούτε θα μας ρωτήσουν αλλά και δεν σκέφτονται όπως εμείς . Άλλα είναι τα κριτήρια που θα θέσουν.
   
 Το θέμα που ανοίξατε και συζητήσαμε είναι πολύ καλό και πάντα επίκαιρο.Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο . Χαίρομαι που έχω συναδέλφους , όπως εσείς ,  που στοχάζονται για την παιδεία και το μέλλον των παιδιών της πατρίδας μας .Ελπίζω να μπορέσω να βρω -και στο μήνα που έρχεται -χρόνο για να για να απολαύσω τις τόσο ωραίες τοποθετήσεις σας  σε τόσο σημαντικά ζητήματα.
 
   Νάστε καλά -  Μπάμπης

 

Έχεις δίκιο Μπάμπη. Διαφωνώ μόνο σε ένα. ...........................
 Στα παιδιά όμως που τα καταφέρνουν θα έπρεπε να ψάξω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες και περισσότερες ασκήσεις, που να εμβαθύνουν αλλά και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.. ................
 Τότε πιστεύω πως η κούραση θα ήταν μεγαλύτερη. Επιπλέον τα παιδιά θα είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα. Με το τωρινό σύστημα εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καλύψω τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα.. ................

 Μμμ! Μου ξέφυγε αυτό ! Όταν κάποιος είναι στα πρώτα χρόνια της σχολικής του δράσης , όντως έχεις κάποιο άγχος και με τον αδύνατο και με τον πολύ καλό μαθητή και νοιώθει πιο σίγουρος με τα μεσαία τμήματα. Αυτό φυσικά αφορά το επίπεδο των γνώσεων που θέλει να αναπτύξει και να μεταδώσει.Όταν όμως συμπληρώσει 10 χρόνια διδασκαλίας με μελέτη και προετοιμασία βλέπει ότι τα τμήματα που έχουν ή άριστους μαθητές ή πολύ μέτριους δεν τον κουράζουν καθόλου και κάνει ευχάριστο μάθημα.
    Θα δεις και συ με τον καιρό ότι το να βρεις  τα ωραία ή δύσκολα ή πρωτότυπα θέματα για ένα καλό τμήμα είναι το ευκολότερο και συγχρόνως το πιο ευχάριστο  πράγμα και για αυτούς και για σένα. Το δύσκολο είναι όταν έχεις μαθητές όλων των επιπέδων και πρέπει να φροντίσεις να έχεις να δώσεις σε όλους κάτι. Πρέπει να έχεις στο μυαλό σου  κάθε στιγμή να κάνεις μια ερώτηση για να  την απαντήσουν οι μέτριοι. Την κάνεις με μόνο σκοπό να δώσεις την ευκαιρία να σηκώσει χέρι όλο το τμήμα και να την απαντήσει πιθανόν ο πιο μέτριος μαθητής. Την επόμενη ερώτηση τη σχεδιάζεις  έντεχνα ώστε να την απαντήσουν οι καλοί. Όμως κάποια στιγμούλα πάλι πρέπει να κανεις μια ερωτησούλα για να την απαντήσουν μόνο δυο τρεις , οι άριστοι ! Έτσι έχουν όλοι απαντήσει σε κάτι και όλοι είναι ευχαριστημένοι .Και η διαδιδασία αυτή αρχίζει πάλι από την αρχή ! Όμως αυτή η διαδικασία σε θέλει σε εγρήγορση , προϋποθέτει καλή προετοιμασία , θέλει να ξέρεις τους μαθητές σου καλυτερα από τον εαυτό σου , πρέπει να στριφοφυρίζεις μέσα στην τάξη , να βλέπεις πάνω από τα τετράδια την προσπάθεια, να την καθοδηγείς , να την ενθαρρύνεις, πρέπει να είσαι μια σβούρα(κυρίως για μας τους μαθηματικούς ! ).
    Με τα πιο ομοιόμορφα τμήματα και ειδικά με τα λεγόμενα καλά(πχ της θετικής) το μόνο που χρειάζεσαι μετά από μερικά χρόνια εμπειρίας  στην πλάτη είναι να έχεις όρεξη ! Αρκεί μισή ώρα το πολύ προετοιμασία. Τα άλλα σου τα φτιάχνουν οι μαθητές ! Άσε που με το ενδιαφέρον που δείχνουν σε αναγκάζουν να σκέφεσαι νέα πράγματα, να σε βελτιώνουν διδακτικά και να φεύγεις στο τέλος πιο καλός από ό,τι ήσουν πριν μπεις στην τάξη !
   Δύσκολη τάξη είναι η ανομοιογενής . Με αυτή δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος , όσο και να έχεις προετοιμαστεί . Καμία μέθοδος δεν επιτυγχάνει απόλυτα ! Επειδή αυτά τα τμήματα είναι ο κανόνας στην πατρίδα μας - και θα είναι  για πολλά χρόνια ακόμα - γι αυτό η δουλειά μας είναι δύσκολη και μάλλον θα γίνεται διαρκώς δυσκολότερη.
   Δεν έχω δίκαιο μετά να φωνάζω και να διαλαλώ ότι για να καλυτερέψει ο κόσμος μας χρειάζεται να φροντίσουμε τους δασκάλους  ; Πώς θα γίνει η παιδεία καλύτερη όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν , τα παιδιά είναι πιο ανήσυχα στη συμπεριφορά , οι γονείς  είναι αδιάφοροι , η κοινή γνώμη είναι μάλλον εναντίον μας (φταίμε και μεις για αυτό!) και  οι κυβερνήσεις δίνουν στον εκπαιδευτικό ψίχουλα ;
     
    Διότι είναι αδύνατο με 1200 ευρώ να έχεις δάσκαλο που να είναι τέλειος στο γνωστικό κομμάτι , άριστος παιδαγωγός , να γνωρίζει ψυχολογία και ειδική αγωγή , να είναι και μουσικός , να κάνει και θεατρική ομάδα ,να κάνει ωραίες σχολικές εκδηλώσεις ,  να συντονίζει προγράμματα , να ξέρει δυο ξένες γλώσσες για να συνοδεύει τα παιδιά στο εξωτερικό , να έχεις μερικές βασικές ιατρικές γνώσεις για τις πρώτες βοήθειες, να έχει διαρκώς όρεξη,να ξέρει υπολογιστές και δύο πακέτα cabri  ή  sketchpad   για τη γεωμετρία , να παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο , να βλέπει και πέντε θεατρικές παραστάσεις το χειμώνα ,να συνοδεύει τους μαθητές στις πολυήμερες εκδρομές, να φυλάει θαλαμοφύλακας όλη νύχτα στους διαδρόμους μήπως και - άντε να μην το πω ! - ,  να είναι χαμογελαστός, α! να είναι και ευπρεπώς ντυμένος και να φοράει διαφορετικά ρούχα κάθε μέρα , προφανώς να μην πηγαίνει σχολείο με παλιό αυτοκίνητο και να συζητά με ευγένεια και ζήλο με τους γονείς όταν έρχονται σχολείο. Αυτός ο εκπαιδευτικός των 1200 ευρώ δεν είναι άνθρωπος αλλά υπεράνθρωπος . Αλλά υπεράνθρωποι δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν , αξίζουν κάτι παραπάνω κυρίως όμως αγάπη και αναγνώριση !

                  Μπάμπης

MATH χαίρομε που συμφωνείς. Για το (α) να σου πω πως σίγουρα συνάντησες, είναι στατιστικά βέβαιο. Μέχρι να φτάσουν το Λύκειο έχουν καταφέρει και προσαρμόζονται πολύ καλύτερα. Αν διδάσκεις πολλά χρόνια, στατιστικά είναι βέβαιο πως συνάντησες εκτός και αν το ήξεραν και φυσικά και εσύ δεν το κατάλαβες. Στο β-γ γράφεις πως είναι θέμα καθηγητή, γι' αυτό λέω και εγώ πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται ξεχωριστούς καθηγητές. Τους καλύτερους θα έλεγα. Για τα υπόλοιπα που γράφεις, πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει και συναίνεση του μαθητή-κηδεμόνα, αφού πρώτα τους εξηγήσουμε τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα αν πάει σε τελείως διαφορετικό τμήμα. Το πρόβλημα δεν ειναι για μένα αν πάει από το πρώτο στο δεύτερο, ή από το δεύτερο στο τρίτο, αλλά από το τρίτο στο πρώτο και αντίστροφα. Όσον αφορά για το ότι οι γνώσεις είναι άχρηστες θα συμφωνήσω μαζί σου. Αρκεί να δει κάποιος το "Είσαι ποιο έξυπνος από ένα 10χρονο;" Και θα καταλάβεις τι σαβούρα δίνουμε στα παιδάκια, και το πόσο γρήγορα αυτή η σαβούρα ξεχνιέται. Όμως κάτι μένει.. μένει ένας ποιο "δυνατός εγκέφαλος". Αυτά όμως είναι εκτός θέματος και ίσως θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε ένα άλλο θέμα.

        Αφού είσαι και μαθηματικός , σίγουρα συμφωνούμε και σε τούτο : αν κάπου χρειάζεται διαχωρισμός τμημάτων , αυτά είναι τα μαθηματικά !Είναι το πιο δύσκολο μάθημα , σε περιεχόμενο και διδασκαλία, στηρίζεται μόνο στη λογική και καθόλου στο συναίσθημα, πολύ λίγο στην εμπειρία και επιπλέον θέλει αλυσσιδωτή εκμάθηση των εννοιών.Αν έχεις χάσει το προηγούμενο είναι σχεδόν αδύνατον να μπεις στο νόημα στο νέο μάθημα, αν δεν στο εξηγήσει κάποιος .
   Γι αυτό είδες ότι δεν είμαι εξαρχής εναντίον των διαχωρισμών και των κλίσεων(την ισοπέδωση τη θεωρώ χειρότερη !) .Ο διαχωρισμός  αξίζει να γίνεται μόνο σε λίγα μαθήματα και κυρίως στις μεγάλες τάξεις  και φυσικά στα παιδιά που όντως έχουν μαθησιακό πρόβλημα.
     Έχεις όμως απόλυτο δίκαιο σε αυτό : αν περιορίσουμε  το θέμα στο δίπολο : διδάσκω - μαθαίνω ,τότε ο διαχωρισμός σε επίπεδα είναι η τέλεια μέθοδος.Και μένα θα μου άρεσε , αλλά και σε ποιον  δεν θα άρεσε ! Όπμως  ευτυχώς ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο η γνώση. Επειδή μάλιστα οι άλλοι τομείς είναι πιο σημαντικοί , γι αυτό θεωρώ πως αξίζει να είναι η δουλειά μας -έστω σε ανομοιόμορφα τμήματα - πιο δύσκολη και κοπιαστική , αλλά η προσφορά μας προς  όλα τα παιδιά πιο μεγάλη.
   
                                 Μπάμπης

Συνάδελφοι , φρονώ πως δεν έχει νόημα να κρίνουμε  αρνητικά ο ένας τον άλλον αλλά να σχολιάζουμε τις απόψεις και μόνο. Άλλωστε δεν εχουμε τίποτα να χωρίσουμε και όλους μάς ενώνει ένα κοινός στόχος : να προοσεγγίσουμε την αλήθεια και να σχηματίσουμε μια όσο γίνεται  πιο ολοκληρωμένη άποψη .
 Το θέμα Χριστιανισμός, σεξουαλική ηθική , μοναχισμός , αγαμία(κάθε φύσεως) είναι άλλα σοβαρά ζητήματα που αξίζει να αναλυθούν σε άλλο πεδίο. Στο συγκεκριμένο εδάφιο που ανοίξατε το καλύτερο είναι να επικεντρωθούμε σε τούτο : μπορεί το σχολείο να συνεισφέρει σε αυτό που λέμε  ερωτική ζωή του εφήβου ή σεξουαλική αγωγή γενικότερα; Και με πιο τρόπο ; Διότι το ζήτημα είναι δύσκολο. Φαντάσου κάτι να μη γίνει σωστά και να ...πλακώσουν Καρατζαφέρηδες , Λούκες και χιλιάδες άλλοι με τα κατσαρόλια και να φωνάζουν στους δρόμους ''κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας '' ! Θα πάμε 100 χρόνια πίσω. Υπάρχει σκοταδισμός σε επικίνδυνο βαθμό στη χώρα μας και μη νομίζετε ότι δεν είμαστε θεοκρατική κοινωνία. Είμαστε όσο δεν μπορείτε να καταλάβετε, διότι είστε επικεντρωμένοι στην επιστήμη και τη γνώση και δεν μπορείτε να έχετε επαφή με αυτή τη μερίδα του λαού.
  Λοιπόν , κάθε βήμα πρέπει να γίνει με πολύ προσοχή και αφού πρώτα πείσουμε και τον πιο απλό πολίτη ότι από μια τέτοια προσπάθεια η κοινωνία μας θα έχει μεγάλο όφελος και τα παιδιά μας θα ζούνε καλύτερα και στην προσωπική αλλά και στην οικογενειακή τους ζωή. Πρέπει να πείσουμε και τον κλήρο ότι η γνώση πάνω στον έρωτα και τη βιολογική δομή του ατόμου θα μειώσει τα διαζύγια, μια και οι άνθρωποι θα συνάπτουν σταθερές σχέσεις , που δεν θα ξεκινούν και θα τελειώνουν στο σεξ , αλλά που θα ξεκινούν από τον έρωτα, θα εμπεριέχουν το σεξ(άρα την τεκνοποίηση και τη χαρά της ζωής) και θα περιβάλλονται από αγάπη, επικοινωνία και σεβασμό.
   Σε μια τέτοια λοιπόν προοπτική πρέπει να βοηθήσει η τέχνη , οι διανοούμενοι , οι επιστήμονες και οι εκπαιδευτικοί . Νομίζω ότι κατά βάθος όλοι συμφωνούν. Τους τρομάζει βέβαια ο όρος '' σεξουαλική αγωγή'' . Αν ήταν ένας άλλος τίτλος, ελάχιστοι θα διαφωνούσαν . Στην Ελλάδα και στους συντηρητικούς λεγόμενους κύκλους ο όρος '' σεξουαλικός '' τρομάζει και προκαλεί αντίδραση.
   Αυτά για τώρα . Δεν θα παρέμβω ,μέχρι να εκφράσετε ελεύθερα τις σκέψεις σας . Μην ξεχνάμε ότι είμαστε μια παρέα και πως η επικοινωνία είναι μεγάλο αγαθό. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε μεταξύ μας σε όλα, είναι όμως απαραίτητο να δεχόμαστε ο ένας τον άλλο και να τον ακούμε με υπομονή!
   Μπάμπης

ΣΧΟΛΙΟ

Μέχρι να γράψω το μήνυμα υπήρξε και άλλη συμμετοχή. Βλέπετε λοιπόν πόση προσοχή θέλει το όλο εγχείρημα. Δεν ξέρω τι έχουν  κάνει οι άλλες χώρες στο θέμα αυτό και ποια συμπεράσματα έχουν βγάλει.
    Όσο εγκληματική είναι η σιωπή για ένα τόσο καυτό ζήτημα, άλλο τόσο είναι και η προχειρότητα . Εδώ χρειάζεται να γίνουν έρευνες, να γραφούν άρθρα, βιβλία, τραγούδια και μόνο στο τέλος να παρθούν αποφάσεις . Δεν είναι μόνο να αποφασίσει το υπουργείο.
 Και ο επίλογος :
  Μου έλεγε μια μαθήτρια πριν μερικά χρόνια ότι η θεολόγος τους είπε σε σχετικό μάθημα :
  '' δύο φορές έχω αμαρτήσει στη ζωή μου : όταν έκανα τα δύο παιδιά μου '' !
  Δεν σχολιάζω τα λόγια της , αλλά αυτή η άποψη  είναι το ίδιο επικίνδυνη με την θεοποίηση του σεξ και του σεξισμού , κάτι που γίνεται στην εποχή μας.

Ομολογώ ότι διάβασα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στα μηνύματά σας . Δυστυχώς , μέσα στο τρέξιμο της επιβίωσης δεν μπόρεσα μέχρι τώρα να σχηματίσω  για το θέμα αυτό άποψη που να βασίζεται σε έρευνα και θεωρητική αναζήτηση. Επομένως ό,τι πω είναι κάτι ανάμεσα σε ..μπαρούφα και ασχετοσύνη. Ας πω όμως κάτι , έστω και τόσο ..υψηλής στάθμης :
  α) Η εμπειρία μου είναι από μαθητές  Γενικού Λυκείου , οπότε μαθητές με πραγματική μαθησιακή δυσκολία δεν συνάντησα.Διδάσκω μαθηματικά.
  β) Συχνά , θέλοντας να πειραματιστώ  - με τον εαυτό μου κυρίως -  έδινα στους μαθητές προβλήματα έξω από το σχολικό τυποποιημένο πνεύμα , όπως σπαζοκεφαλιές , μαθηματικά παιγνίδια ή θέματα διαγωνισμών από ΗΠΑ, Καναδά. Λοιπόν, ένοιωσα και γω έκπληξη όταν είδα ότι μαθητές που δεν έλυναν καθημερινά ούτε την πιο απλή άσκηση, σε τέτοια προβλήματα(χωρίς το άγχος της εξέτασης ή της βαθμολογίας) ήταν πιο γρήγοροι από τους  ''καλούς '' και ''επιμελείς '' μαθητές.
   γ) Από τότε που διαπίστωσα τα παραπάνω, προσπαθούσα να κάνω μόνο την εαυτό μου καλύτερο και πιο ελκυστικό στο μάθημα και έδινα κατά κάποιο τρόπο συγχωροχάρτι στους μαθητές που αδιαφορούσαν. Πιο πολύ το εκλάμβανα ως δικό μου πρόβλημα παρά των μαθητών , αν και θεωρητικά ξέρω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι.
  δ) Είναι γεγονός ότι πολλές φορές θα ήθελα στο τμήμα πιο ομοιόμορφη κατανομή ενδιαφέροντος (σκόπιμα δεν λέω ικανότητας ή επίδοσης) για να δω τον κόπο μου να πιάνει τόπο και να καρποφορεί.Διότι όταν βλέπεις στα 100 παιδιά της Γ΄λυκείου τα 50 να μην πιάνουν το 10 σε 6 μαθήματα, δεν νοιώθεις και ..ευτυχιμένος !Δεν μπορείς πάντα να συμβιβάζεσαι με τη σκέψη ότι '' εγώ έκανα ό,τι μπορούσα, αλλά εκείνα δεν ήθελαν ''. Ο δάσκαλος είναι σαν τον ηθοποιό : παίζει , τα δίνει όλα στη σκηνή και στο τέλος η αμοιβή του είναι το χειροκρότημα. Σε μας  αμοιβή είναι η επιτυχία σε μια σχολή (χωρίς να σημαίνει ότι αυτό είναι σωστό σε όλες τις περιπτώσεις ). Αλλά σπάνια θα παραδεχτείς κάποιον ότι είναι καλός πχ μαθηματικός, αν οι μαθητές του αποτυγχάνουν κατά 50% ! 
  ε) Για τον χωρισμό σε επίπεδα δεν έχω αποκρυσταλλωμένη άποψη. Για τις ξένες γλώσσες γίνεται διαχωρισμός στα Γυμνάσια(νομίζω !) , αλλά δεν έχω κουβεντιάσει με τους συναδέλφους να μου πουν πως λειτουργεί αυτό το πράγμα. Σίγουρα  στο γνωστικό τομέα η εντύπωση θα είναι θετική  .

   στ) Είναι δύσκολο να βάλεις κριτήρια επιλογής. Υπάρχουν μέτριοι μαθητές σε ικανότητα που αποδίδουν καλά  και μαθητές σαίνια που σε απελπίζουν  !Δεν νομίζω ότι στο Λύκειο ο διαχωρισμός θα δημιουργούσε ψυχολογικές παρενέργειες στους μαθητές, αλλά θα δημιουργούσε σίγουρα τρέλλα  στις μαμάδες που τρέχουν στο σχολείο και σου παραπονιούνται όχι γιατί έβαλες στην κόρη τους 20 αλλά γιατί έβαλες και σε άλλους , αφού εκείνοι δεν είναι τόσο καλοί μαθητές  !
 ζ) Είναι άλλο πράγμα ο μαθητής με μαθησιακές δυσκολίες και άλλο ο μαθητής που αδρανεί , που αποκλίνει ή δεν αποδίδει  σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ο πρώτος θέλει σίγουρα στήριξη. Τα ξέρετε αυτά καλύτερα από μένα, δεν λέω τίποτα άλλο.Για τους άλλους ,πάντα θα γίνεται κουβέντα, διότι σε τελευταία ανάλυση αυτοί αποτελούν το επίκεντρο όλων των ερευνών και προσπαθειών σε όλες τις χώρες. Αν έμπαιναν σε επίπεδα , οι περισσότεροι  θα '' σώζονταν'' , άλλοι θα γινονταν ίσως χειρότεροι , αν και δεν βλέπω το λόγο γιατί να γίνονταν χειρότεροι. Στο δικό μου το μάθημα θα γίνονταν σίγουρα καλύτεροι , αρκεί να μην ήμουν εγώ αυτός που θα τους είχε κατατάξει σε αυτό το επίπεδο , αλλά ίσως ένα κατάλληλο τεστ  , ώστε να μην θεωρούν ότι ο δάσκαλος τους ..υποβίβασε.
   η) Τείνω να πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά μαθήματα , τα περισσότερα , στα οποία οι μαθητές πρέπει να είναι όλοι μαζί . Είναι αυτονόητο ότι στα μαθήματα αυτά πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας , τα σχολικά βιβλία και ο μορφωτικός τους στόχος . Φυσικά πρέπει να μειωθεί και ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα(το πολύ 20-22).
  θ) Ο τρόπος που λειτουργούν και τα άλλη είδη σχολείων(ΕΠΑΛ κλπ) μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο για την παρεχόμενη παιδεία. Δυστυχώς μιλάμε μόνο για τα γενικά λύκεια και αφήνουμε το ΕΠΑΛ στην άκρη, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει εντελώς το αντίθετο.Σήμερα ,  ήδη εμείς οι εκπαιδευτικοί όταν περνάμε μπροστά από ΕΠΑΛ την ώρα που σχολάνε οι μαθητές  , βλέπουμε αυτά τα παιδιά ως παιδιά δεύτερης κατηγορίας .Εδώ η προφητεία επαληθεύεται ! Όχι μόνο γιατί τα βλέπουμε εμείς έτσι , αλλά διότι τα σχολεία αυτά είναι εγκατελειμένα ! Αλλά σας ρωτάω: αν στα γενικά λύκεια οι οικογένειες δεν ξόδευαν τόσα χρήματα στα μαθήματα(κάθε είδους) και οι μαθητές είχαν την ίδια άποψη για το σχολείο τους , δεν θα ήταν πιο αξιοθρήνητη η κατάσταση στα γενικά λύκεια  από ότι στα ΕΠΑΛ;
   ι) Το τσουβάλιασμα δεν είναι καλό.Στα γενικά λύκεια υπάρχουν μαθητές που θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι σε επίδοση. Δεν είναι όμως είτε διότι δεν θέλουν, είτε διότι δεν μπορούμε να τους πείσουμε γιατί πρέπει να γίνουν  καλύτεροι ,είτε διότι το σχολείο , όπως λειτουργεί , δεν τους συγκινεί. Το σημερινό σχολείο συνθλίβει τον έφηβο. Και συνθλίβει περισσότερο τον ελεύθερο και τον σκεπτόμενο έφηβο . Έχω δει πολλές φορές ότι οι άριστοι μαθητές δεν είναι οι πιο ...υγιείς έφηβοι. Συχνά αυτοί είναι αιχμάλωτοι των γονιών τους, των περιουσιών τους, είναι γεμάτοι ανασφάλεια, τρέμουν στην αποτυχία(και με το 19 κλαίνε !).Το βλέπω και μέσα στους συλλόγους καθηγητών με τους εαυτούς μας: είμαστε άτολμοι , δεν μπορούμε να συννεοηθούμε , βγάζουμε άθλια στοιχεία από το χαρακτήρα μας και συχνά αναρωτιέμαι : '' μα έχουμε τελειώσει πανεπιστήμιο ;Είμαστε δάσκαλοι ; '' .Να μη σας θυμίσω τη μέρα που σκοτώθηκε ο Αλέξης : οι μαθητές δεν μπήκαν μέσα και μεις είμασταν όλοι στις αίθουσες για να βάλουμε απουσίες !Τελείως βόδια ! Οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους και μεις κοιμόμαστε ! Ευτυχώς που οι μαθητές μάς ξεπέρασαν και μας άνοιξαν τα μάτια! Διότι εκείνη τη μέρα πρώτοι από όλους στους δρόμους θάπρεπε να είμασταν εμείς , οι δάσκαλοί τους !για να τους δείξουμε ότι αυτά που τους διδάσκουμε  τα πιστεύουμε. Τους απογοητεύσαμε όμως και σκέφτομαι ότι μάλλον είναι πολύ ευγενικοί μαζί μας που δεν μας το πετάνε κατάμουτρα στην κάθε ευκαιρία !'
   θ) Από τα σημερινά παιδιά δεν λείπουν οι γνώσεις ! Ούτε από την κοινωνία ! Λέτε  η κρίση στην οικονομία να οφείλεται στην έλλειψη γνώσης  και όχι στην απληστία και την αλλαζονία των πλουσίων και των γνωστικών, τεχνοκρατών και μη ; Νομίζει κανένας ότι αν οι άνθρωποι ήξεραν  ένα θεώρημα παραπάνω ή τους αρχικούς χρόνους σε δύο ακομα ρήματα , θα ήταν καλύτερος ο κόσμος ή οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι ; ΟΧΙ !
   ι) Αφού είναι έτσι, ο διαχωρισμός σε επίπεδα  - σε αυτή τη φάση  - είμαι σίγουρος ότι δεν θα προσδώσει τίποτα στους μαθητές, πέρα από λίγες άχρηστες γνώσεις .Δεν θα οφελήσει σε τίποτα τον  κόσμο ολόκληρο !  Μπορεί ίσως να τον κανει και χειρότερο . Τις αξίες μπορούμε να τις δώσουμε και μέσα σε αυτό το ανομοιόμορφο σχήμα. Αλλά όχι με αυτο το σχολείο, το μονότονο , το εξαντλητικό, το άχρωμο , το απάνθρωπο. Όχι με αυτό το σχολείο και τις προτεραιότητες που θέτει.
  Αν επιχειρήσουμε να αλλάξουμε το σχολείο και δούμε ότι και με μια νέα αντίληψη , όπως την έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας , οι μαθητές συνεχίσουν να απέχουν από τη μόρφωση με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που το κάνουν σήμερα ,  τότε θα είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι ο διαχωρισμός σε επίπεδα ,  σε όλα τα μαθήματα ,  είναι η μόνη λύση. Αλλά μέχρι τότε έχουμε να παλαίψουμε για το άλλο σχολείο που ονειρευόμαστε .
   Μπάμπης