PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Απλά ,  μερικές φορές που βλέπω νέους συναδέλφουν να βρίσκονται σε δύσκολη θέση από  - ανόητες συνήθως  - παρεξηγήσεις , χωρίς μάλιστα να φταίνε ,  νοιώθω τόσο άσχημα και λέω μέσα μου : '' εγώ τι έκανα για να τους βοηθήσω ;'' Η συναδελφικότητα είναι ουσιαστικό μέρος της καλής λειτουργίας ενός  σχολείου. Αν όλοι μας νοιαζόμασταν για το συνάδελφο και κυρίως για το νέο , σίγουρα η δουλειά μας θα γίνονταν ευκολότερη , για πολλούς λόγους.
 Αλλά ο εκπαιδευτικός είναι συχνά αιχμάλωτος των δικών του αδιεξόδων. Που να βρει το κουράγιο να σκεφτεί και λίγο τον άλλο !

     Μπάμπης

Αυτό με την ύλη δεν το καταλαβαίνω. Τα πράγματα είναι τόσο απλά !
  α) Παίρνεις την εγκύκλιο του ΥΠΕΘ
  β) Φωτοτυπείς το μάθημα που σε ενδιαφέρει τόσες φορές , όσοι είναι και οι μαθητές.
  γ) Τη μοιράζεις στους μαθητές και λες να γράψουν εκείνη τη στιγμή πάνω το όνομά τους.
  δ) Κρατάς και ένα αντίγραφο για σένα μέσα στο βιβλίο ύλης
 ε) Προαιρετικό  και λίγο επικίνδυνο: Μπροστά στα περιεχόμενα του βιβλίου λες τους μαθητές να σημειώσουν (κυκλώσουν) τις παραγράφους που είναι εντός ύλης.
 στ) Ποτέ δε βγάζεις ανακοίνωση με τις παραγράφους που εξαιρούνται αλλά ΜΟΝΟ με αυτές που εξετάζονται (γενική αρχή).
 ζ) Όλη η ύλη και για όλα τα μαθήματα πρέπει να αναρτάται στον πίνακα ανακοινώσεων του σχολείου. ΑΝ το σχολείο δεν έχει πίνακα ανακοινώσεων ,  να κλείσει και να μετατραπεί σε αποθήκη ειδών καθαριότητας.
 η) Η ίδια λογική πρέπει να τηρείται και για τα ενδοσχολικά μαθήματα και σε όλες τις τάξεις. Ο μαθητής πρέπει να παίρνει την ύλη στο χέρι φωτοτυπία και να την βλέπει και στον πίνακα ανακοινώσεων τους τμήματος , όταν χρειάζεται.
 
 Τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο αυτούς που πρωτοδιδάσκουν αλλά όλους μας. Οι μαθητές πρέπει να παίρνουν την ύλη επίσημα από το σχολείο.Ο διευθυντής οφείλει να ελέγξει τη λεπτή αυτή παράμετρο .Αυτό είναι αυτονόητο. Αν το σχολείο δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό , τότε δεν είναι σχολείο .
  Δεν θέλω να αναφέρω παραδείγματα για το τι έχω δει και τι τρομερές παρεξηγήσεις έχουν δημιουργηθεί , διότι θα γελάτε για μέρες. Αλλά αν η ζημιά γίνει , ο υπεύθυνος διδάσκων θα χάσει τον ύπνο του.

  Καλή χρονιά  , με πολύ χαμόγελο , κέφι και δημιουργία !!!

 

Παράθεση από: MATH στις Ιούλιος 06, 2007, 03:59:21 μμ

Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 

Τοση μαυρήλα…τι να πω… έπρεπε ναχεις αλαξει επαγγελμα..κακως βολευτηκες και καταστρεψες τη ζωη σου.Ησουνα και συ σα τη mat πριν μπεις τη ταξη,γιοματος οράματα?Και η Ζαν νταρκ οράματα έβλεπε αλλα δε της βγηκε σε καλο Μηπως δε κανατε για καθιγητες τελικα?Λέω…

 ''Φίλε dinos!

 Με απογοητεύεις !Δεν συνδέεις τα μηνύματα και βιάζεσαι να πεις πράγματα που δεν πηγάζουν από τις σκέψεις του συνομιλητή σου ! Εδώ λέμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και παρόλα αυτά εμείς - τα κουρέλια έστω - επιμένουμε και τραγουδάμε ακόμα  ! Έχοντας ξεπεράσει τα όρια της υπομονής , αλλά και τους εαυτούς μας , προσπαθούμε να αρθρώσουμε ένα απλό και κατανοητό λόγο. Γι αυτό αφιερώνουμε το χρόνο μας. Έχω κανένα λόγο να κάθομαι στις 2:50 τα μεσάνυχτα να γράφω στα μέλη του φόρουμ - και σε σένα φυσικά φυσικά -  για την υπόθεση παιδεία και τα όρια ευθύνης του εκπ/κού , άλλον από την αθέράπευτη αισιδοξία μου ;
 Γιατι δεν σου απαντούν ή δεν συνομιλούν μαζί μας και καμιά 50 - ρια καθηγητές Πανεπιστημίων  κλπ , που είναι αισιόδοξοι για την εκπαίδευση και κουβεντιάζουμε 10 άνθρωποι; Λοιπόν , είσαι μάλλον νέος και αυτό είναι καλό σημάδι !Ίσως βιάσεσαι να φτιάξεις τον κόσμο και καλά κάνεις. Όμως να βοηθάς λίγο και μένα τον γεροντότερο. Εγώ σου λέω άλλα και συ βλέπεις μαυρίλα! Εδώ οι πιτσιρικάδες στο σχολείο  με βαρέθηκαν για τη ζωντάνια μου και συνεχώς μου λεν '' κύριε που τη βρίσκετε κάθε μέρα την όρεξη !'' και συ μου λες ότι δεν κάνουμε για καθηγητές και μήπως πήραμε  ... τη ζωή μας λάθος !
 Αν δυο συνάδελφοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε - όχι να συμφωνήσουμε - ο ένας τον άλλο , τότε τι να περιμένουμε από τους έξω ; Σε παρακαλώ ταπεινά , να μη βιάζεσαι , γιατί έτσι μένουμε στο ίδιο σημείο.''

Λοιπόν, αυτό που ακολουθεί είναι το μήνυμα όπως το ξεκίνησα , αλλά χάθηκε στην οθόνη. Ξεκίνησα άλλο , αυτό που διάβασες , αλλά  ξανααπέκτησα το αρχικό . Το β΄πρόσωπο δεν αναφέρεται σε σένα , αλλά είναι γενικότερος τρόπος έκφρασης.Πάμε λοιπόν:

Αγαπητέ φίλε , που την είδες τη μαυρίλα ;
  Η αλήθεια είναι ! Και δεν είναι η δική μου αλήθεια αλλά η απλή πραγματικότητα . Αλλά όμως δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Από την μια παλεύουμε , έστω και με ένα μήνυμα στα fora ,και από την άλλη διατυπώνουμε τα προβλήματα όπως έχουν. Δυστυχώς η εκπαίδευση μου αρέσει και θα παρέμεινα σε αυτήν, ακόμα και αν μου ζητούσαν να πληρώσω για να διδάξω. Βλέπεις πολλούς από τους  '' αισιόδοξους'' να αφήνουν τα ωραία ιδιαίτερα των 80 ευρώ και να σου στέλνουν την άποψή τους ή να συζητάνε μαζί σου ;
 Λοιπόν , να ξέρεις ότι αυτοί που λένε μια άποψη ή που διαβάζουν μια άλλη -  τη δική σου - κάτι θέλουν να αλλάξουν στα πράγματα.
 Υπάρχουν βέβαια πολλοί που τα βλέπουν όλα ρόδινα. Υπάρχουν πολλοί που δε βλέπουν τίποτα εκτός από τον εαυτό τους. Υπάρχουν λίγοι που σκέφτονται και επιδιώκουν το καλύτερο. Υπάρχουν αυτοί που τολμούν και αυτοί που δειλιάζουν.Κάπου εδώ μέσα είμαστε όλοι.

Ο δάσκαλος είναι πάντα αισιόδοξος, ακόμα και αν διδάσκει στην Ελλάδα και μάλιστα στο Δημόσιο Σχολείο! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξέρει τι γίνεται γύρω του. Αν αύριο διοριστείς - δεν μιλάω σε σένα αποκλειστικά - και μείνεις 5 χρόνια στο διπλανό νομό  , ενώ ο  φίλος σου που είναι κολλητός κάποιου υπαλλήλου του Γραφείου έρθει με απόσπαση στο σπίτι του , δήθεν για τις ανάγκες της υπηρεσίας και παίρνει για 5 χρόνια τα μόρια του Καστελλόριζου , χωρίς να τό έχει δει ούτε στο χάρτη , και τον δεις ξαφνικά να έχει 50 μόρια περισσότερα από σένα - άρα να ξεχάσεις τη μετάθεση ή την καλή οργανική θέση  -  τότε θα καταλάβεις ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξουν.
 Όταν θα δεις να γίνονται διευθυντές Λυκείων και θα σε διοικούν άνθρωποι που δεν τέλειωσαν ούτε το Λύκειο , αλλά διδάσκουν σε ΕΠΑΛ , τότε θα καταλάβεις γιατί  σου φαίνονται απαισιόδοξα αυτά που γράφω.
 Αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίζω. Καλύτερα αυτά να τα μάθει ο καθένας με το χρόνο. Αλλά όταν θα τα διαπιστώσει , δε θα μπορεί να κάνει τίποτα γιατί θα είναι αργά. Κάπως έτσι έγινε και με μένα. Όταν τα άκουγα στα πρώτα χρόνια , συνεπαρμένος από τη μαγεία της δουλειάς , έλεγα ότι αυτά τα λεν οι αριιστεροί για αντιπολίτευση.
 Τώρα που βλέπω να έχουν ήδη δοθεί από πριν οι θέσεις στους διευθυντές σχολείων - ποτέ δε συμπάθησα αυτή τη θέση, προτιμώ να πεθάνω στον πίνακα και να με ράνουν με κιμωλία -  χωρίς καν να έχουν γίνει κρίσεις ή ΠΥΣΔΕ , μετανοιώνω που περιφρονούσα ή αγνοούσα αυτούς τους ανθρώπους.
 Φίλε ,φαίνεται ότι μόνος του δεν μπορεί τελικά  να κάνει κανείς τίποτα. Αν δεν γεννηθεί ολόκληρο κίνημα γύρω απή την υπόθεση ΠΑΙΔΕΙΑ , η υπόθεση είναι χαμένη. Βλέπω ότι η κατάσταση χειροτερεύει. ΑΥτή είναι μια αισιόδοξη θέση ! Θα μπορούσα να σου πω ότι
 η κατάσταση είναι τραγική και δεν θα αλλάξει μέσα σε 50 χρόνια προς το καλύτερο. Δεν είμαι μάντης αλλά ξέρω να εκτιμώ σωστά. Με την νοοτροπία των εκπαιδευτικών που κυριαρχεί σήμερα - πλήρης αδράνεια - και με την κοινή γνώμη τελείως εχθρική προς την εκπ/κή κοινότητα , τον δάσκαλο τον περιμένουν σκληρές μέρες. Δεν αφήνω ούτε μια πιθανότητα να πέσω έξω.΄΄Ο,τι μπορεί να πάει στραβά , θα πάει οπωσσδήποτε !'' λέει ο νόμος του Μέρφυ και συπληρώνω :'' ό,τι έχει αρχίσει από καιρό να πηγαίνει στραβά και κάθε μέρα συνεχίζει να στραβώνει , κάποια στιγμή θα ... σπάσει ! ''.
  Αυτός ο λαός υιοθέτησε σε όλα τα επίπεδα το ψέμα , την απάτη , το ρουσφέτι , το βόλεμα , τη μετριότητα , την πονηριά , την αρπαγή.
 Η τύχη του είναι ανάλογη με το επίπεδό του. Αυτό του αξίζει΄, αυτό θα έχει .Και η παιδεία του ακολουθεί αναγκαστικά το δρόμο της γενικής κατάπτωσης.
 Τι να κάνω τώρα ; Να χρησιμοποιήσω κοινωνιολογικούς όρους για να περιγράψω επιστημονικά την κατάσταση στην Παιδεία και το μέλλον της , όταν την ξέρουν πολύ καλά και αυτοί που δεν έχουν με το χώρο καμιά σχέση ;
 Δεν έχω χρόνο από τη μια και από την άλλη το έχουν κάνει άλλοι , πιο ικανοί από μένα , πολύ πιο πριν.
 Τέλος , θα τελειώσω με αυτό :

 Η τύχη της Παιδείας στην πατρίδα δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα και την αισιοδοξία λίγων εκπαιδευτικών. Αυτοί καλό είναι που υπάρχουν και μακάρι να γίνουν περισσότεροι . Η Ελλάδα χρειάζεται μια επανάσταση στην Παιδεία. Με σχεδιασμό , προοπτική , σκληρή αξιολόγηση όλων και σε όλα τα επίπεδα , γενναία  οικονομική αναβάθμηση του δασκάλου, δημιουργία διαρκών επιμορφωτικών τριμηνιαίων , ετήσιων ή διετών επιμορφώσεων ,ανώτατο αριθμό μαθητών σε κάθε τμήμα τα 20 άτομα ( στα Γυμνάσια - Λύκεια) , σκληρό και οργανωμένο Πανεπιστήμιο με επαγγελματική προοπτική για τον πτυχιούχο και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα. Με μια όμως απαραίτητη προυπόθεση : αυτά θα ξεκινήσουν όλα μαζί !Αν ξεκινμήσουν ένα ένα , θα ξεφτύσουν πολύ γρήγορα και θα μείνουν στα όρια της μικροπολιτικής και της κοροϊδίας.
 Για να αλλάξει η παιδεία και να αντιστρέψει η χώρα τον αρνητικό ρυθμό στον οποίο βρίσκεται , πρέπει όλοι να αρχίσουν να μιλάνε και να δουλεύουν για την παιδεία . Από το μαθητή της Α΄Δημοτικού μέχρι τον Καθηγητή του μεταπτυχιακού! Από την νοικοκυρά που θα αφήσει την ολοήμερη αποχαύνωση στην τηλεόραση , μέχρι τον Ακαδημαϊκό , το διανοούμενο , τον καλλιτάχνη και τον επιστήμονα.
Πλούσιοι και φτωχοί , αγράμματοι και πτυχιούχοι , πρέπει όλοι να μπουν σε μια τροχιά βαθειάς κουβέντας και γενναίας προσφοράς για την Παιδεία. Οι εκπαιδευτικοί , αν το καταλάβουν , θα πρέπει να είναι φυσικά πρωτεργάτες - σε όλα τα επίπεδα αυτής της προσπάθειας.
  Αν λοιπόν αγαπητοί φίλοι δείτε κάποια στιγμή να ξεκινάει κάτι τέτοιο στη χώρα , το αύριο δε θα είναι απλά ελπίδα αλλά μια χαμογελαστή πραγματικότητα , που θα δίνει μόρφωση , εργασία , ποιότητα και ευτυχία στους πολίτες αυτής της πατρίδας.Στην αντίθετη περίπτωση θα γράφουμε στα fora ατέλειωτα μηνύματα και αυτοί που  διαχειρίζονται και κατευθύνουν πολλύ επαγγελματικά την τύχη των ανθρώπων , θα γελούν ειρωνικά για τον ρομαντισμό και την παιδική  αφέλειά μας.
                                                     Math

( Οι σκέψεις αυτές  μπορεί να έχουν αφορμή την απάντηση του τελευταίου συνομιλητή , αλλά δεν αποτελούν προσωπική απάντηση ή αντιπαράθεση με  κάποιιο συγκεκριμένο συνάδελφο .. Αυτό είναι μια γενικότητα σε όλες τις παρεμβάσεις μου. Σέβομαι τις αντιρρήσεις και την κριτική σας, χωρίς να απαιτώ να κάνετε το ίδιο και σε μένα. Προτείνω όμως να προσπαθούμε όσο γίνεται να πιάνουμε καλά το νόημα των μηνυμάτων των συνομιλητών μας με μόνο σκοπό να πηγαίνουμε τη συζήτηση παραπέρα.Σε σοβαρά θέματα δεν έχουν νόημα προσωπικές εκτιμήσεις για συνομιλητές , όπως πχ '' είσαι ανημέρωτος '' , '' είσαι κολημένος'' , '' θα αποτύχεις αν γίνεις δάσκαλος '' ,  '' σε έφαγε η ρουτίνα ή ... η μαρμάγκα '' , ΄'' μάλλον είσαι εξοφλημένος '' , '' πρέπει να είσαι ματσωμένος για να τα λες αυτά.. '' και δεν ξέρω τι άλλο. Αν θέλουμε να μαλώσουμε ή να ασκήσουμε άλλες μας ..αρετές , έχουμε τις γυναίκες μας (αντίστοιχα τους άνδρες) !
 Αυτό που έχει σημασίαι είναι να αξιολογούμε σωστά τις απόψεις ή τις θέσεις που διατυπώνουνται , χωρίς να μας ενδιαφέρει ποιος είναι ή τι είναι αυτός που τα γράφει , αλλά μόνο αυτό που γράφει. Δεν κάνω μάθημα σε κανένα, ειμαι άλλωστε πολύ νέος στο φόρουμ , αλλά αυτά τα λίγα κατάλαβα  από τον τρόπο επικοινωνίας στα ξένα fora.Σε τελευταία ανάλυση , μπορείτε να μου πείτε'' φίλε ,εμείς εδώ έτσι είμαστε και λειτουργούμε , αν δεν σου αρέσει στρίβε''.Όμως από τα μηνύματά σας άλλο κατάλαβα και γιαυτό μπήκα στη συζήτηση.Αν η παραπάνω σκέψη μου μπορεί να βοηθήσει  , έχει καλώς. Διαφορετικά αγνοείστε την και συγχρόνως συγχωρείστε με).

 

 Αγαπητέ συνάδελφε χαίρομαι που διαφωνείς , γιατί έτσι θα το ψάξουμε καλύτερα.

 Αν είσαι μαθηματικός , όπως εγώ , τότε το πράγμα είναι απλό. Για να φτιάξεις ένα μαθητή με καλή σκέψη, πάνω κάτω θα του διδάξεις τα ίδια πράγματα : βασική άλγεβρα ,  γεωμετρία , αναλυτική , ανάλυση κλπ. Ίσως με διαφορετική σειρά αλλά αυτά θα είναι. Το μόνο σημείο στο οποίο θα διαφέρεις τελικά με έναν άλλο συνάδελφο θα είναι ο τρόπος προσσέγγισης των εννοιών και το πώς θα κάνεις το μαθητή να κατακτήσει τη μαθηματική σκέψη.Βλέπεις λοιπόν πάλι ότι το βασικό είναι το πώς θα διδάξεις και όχι το τι. Αν νομίζεις ότι αυτά που περιέχονται στα σχολικά βιβλία - τα μαθηματικά εννοώ - είναι λάθος , τότε μπορείς  όλα αυτά τα λάθη να τα δημοσιεύσεις ή να τα πεις σε ένα μαθηματικό συνέδριο και να είσαι σίγουρος ότι οι συνάδελφοι ι θα σε ακούσουν. Διότι προφανώς κανένας καθηγητής δε θα πάει να διδάξει το λάθος , ακόμα και αν του βάλουν το πιστόλι στο κεφάλι!
 Αν είσαι άλλης ειδικότητας - ζητώ συγνώμη διότι είμαι νέος στο φόρουμ και δεν έκλεισα μέρα , οπότε δε γνωρίζω τι είναι τα μέλη -  τότε σκέψου τι έχει να γίνει αν στην τρίτη Λυκείου ο καθένας διδάσκει ό,τι αυτός νομίζει χρήσιμο ! Πρώτα πρώτα θα τον καταγγείλλουν οι μαθητές διότι τους φράζει  το μέλλον. Οι γονείς το ίδιο αλλά και οι συνάδελφοι επίσης. Αλλά ούτε και στην Α΄γυμνασίου μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Φαντάσου το φιλόλογο να θέλει να διδάξει την αρχαία ελληνική μόνο μέσα από τη βίβλο.
 Λοιπόν , καταλαβαίνω το σκεπτικό του μηνύματός σου ,  ακόμα και αν ξεκίνησα με αυτόν τον .. άγριο τρόπο να διατυπώνω τις αντιρρήσεις μου. Συγνώμη.Θέλεις φυσικά να τονίσεις και να στηρίξεις την αυτοδυναμία του δασκάλου στο έργο του  και την άρση κάθε προσταγής από τα πάνω για το τι θα πει. Δε θέλεις λογοκρισία και ευθυγράμμιση , ειδικά με πράγματα που αντιπαλεύεις. Σε αυτό είμαι μαζί σου. Όμως , στο πρώτο μου μήνυμα , δεν υποστήριξα πουθενά ότι ο καθηγητής - δάσκαλος θα λέει υποχρεωτικά αυτά που αναφέρουν τα σχολικά βιβλία και μόνο. ΑΥτό δεν έγινε ποτέ ακόμα και στα πιο σκληρά τυρανικά καθεστώτα !Πάντα υπάρχουν οι δάσκαλοι , λίγοι έστω ,  που το έργο τους δεν το θέτουν στην υπηρεσία των κοινωνικών συστημάτων αλλά στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Θέλεις να είσαι ένας από αυτούς και μαζί σου να προσμετράς και μένα. Αυτό που είπα ,

Άλλωστε το δάσκαλο τον ενδιαφέρει πρωτίστως το '' πώς θα το διδάξω'' και μετά το '' τι θα διδάξω''. Το δεύτερο είναι ευθύνη κυρίως άλλων οργάνων.

αναφέρεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί ο καθένας να επιλέγει όποια διδακτέα ύλη θέλει , διότι έτσι χάνεται και η αρχή της ισοδύναμης εκπαίδευσης , με το σκεπτικό ότι πολλοί μαθητές κινδυνεύουν να μην μάθουν ούτε τα στοιχειώδη. Μην φαντάζεσαι μόνο τον καλό δάσκαλο αλλά σκέψου και αυτόν που έμαθε δυο πραγματάκια και έχει 20 χρόνια να μπει σε βιβλιοπωλείο! Αυτός τι παιδεία θα προσφέρει υιοθετώντας ένας δικό του τρόπο οικοδόμησης των γνώσεων διδάσκοντας ό,τι του αρέσει ;
 Επειδή ήξερα ότι κάποιος θα διαφωνήσει - κατάλαβα ότι εδώ μιλάνε καλά μυαλά και ανήσυχοι εκαπιδευτικοί - είχα βάλει τη φράση ''... κυρίως ''. Δεν το έβαλα τυχαία για να γεμίσω τη γραμμή .Ήθελα να τονίσω τούτο : ο δάσκαλος είναι ελεύθερος ( το τόνισα και αυτό αλλά μάλλον το ξέχασες) να προσθέσει ή να αφαιρέσει απόψεις πάνω σε σοβαρά ζητήματα, κυρίως στην ιστορία  ή τη λογοτεχνία , αλλά και παντού. Το βασικό έργο του όμως δεν είναι το τι θα διδάξει !. ΑΝ ο δάσκαλος φτάσει στο σημείο να απορρίψει συνολικά το σχολικό βιβλίο και την ουσία του περιεχομένου του , τότε και το βιβλίο έχει αποτύχει και ο ίδιος ! Ο δάσκαλος ζωντανεύει το βιβλίο και εδώ ακριβώς  συμπυκνώνεται η μαεστρία του : Το πώς θα κάνει το σχολικό εγχειρίδιο 10 φορές καλύτερο από ότι είναι , ακόμα και αν πράγματι δεν είναι τόσο καλό , όσο πρέπει.
 Τέλος να πω και και αυτό: Δεν πιστεύω ότι σε αυτή τη χώρα όλοι είναι ανίκανοι να επιλέξουν για κάθε τάξη και το κάθε  μάθημα ένα βασικό όγκο διδακτέας ύλης. Αυτό υποτιμά το ρόλο μας ως δάσκαλου. Δεν γίνεται να μην ξέρει κανένας  στο ΠΙ , κανένας σχολικός σύμβουλος ή κανένας παράγοντας της εκπαίδευσης πχ την σημασία της Αντιγόνης για την αγωγή του εφήβου και να διδάσκεται τυχαία. Πώς να νομιμοποιηθώ λοιπόν εγώ και αντί για την Αντιγόνη να διδάξω τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη , ακόμα και αν πρόκειται για σπουδαίο έργο ;
  Λοιπόν , έχουμε όλοι να προσφέρουμε πολύ σημαντικό έργο σε πολλά επίπεδα. Και στον τρόπο μεταλαμπάδευσης της γνώσης αλλά και στη διαμόρφωση της διδακτέας ύλης. Ευτυχώς έχουμε Δημοκρατία - έστω αυτή  που έχουμε - και μιλάμε στους μαθητές για όλα: Για βασιλιάδες  , για τυράννους , για ανθρωπιστές , για επιστήμονες , για επιστήμη , για όλα.Κανένας δε διώκεται για τις απόψεις του. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι ότι διδάσκουμε άχρηστα πράγματα - υπάρχουν και τέτοια  που όμως  ο εκπαιδευτικός ή δεν τα τονίζει ή τα προσπερνά - αλλά ότι διδάσκουμε πολλά , σε λάθος χρόνο , με λάθος τρόπο , με ξεπερασμένες μεθόδους , σε λάθος παιδιά ίσως , με σίγουρα λάθος προοπτική και πολλά άλλα που τα ξέρεις μόνος σου . Πρόβλημα είναι οι εξαθλιωμένοι οικονομικά εκπαιδευτικοί , η κοινωνία που περιφρονεί  κάθε τι που δεν το πληρώνει από την τσέπη του , συνεπώς και τη δημόσια παιδεία , ο μαθητής που δεν βλέπει το μέλλον του να βελτιώνεται αποκτώντας γνώση και ακαδημαϊκούς τίτλους , η ανεργία , οι κοινωνικές προκλήσεις και ανισότητες , η ξενοφοβία και ο τρομερός ρατσισμός στον οποίο οδήγησε το κράτος τους πολίτες με την πολιτική του στους μετανάστες κλπ.
  Μακάρι ο εχθρός μου αυτή τη στιγμή να ήταν κάποιος που θα μου έλεγε να διδάξω ότι ο Καραϊσκάκης ήταν Άραβας! Το πρόβλημά μου είναι ότι ελάχιστοι θέλουν να μάθουν  και κυρίως ότι οι περισσότεροι δεν αφήνουν ούτε αυτούς τους λίγους ,που θέλουν , να μάθουν.
  Το πρόβλημά μου είναι ότι η παιδεία στη χώρα μας είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που η κοινωνία και οι άνθρωποί της δεν θέλουν να το λύσουν. Μέρος αυτού του προβλήματος είμαι και γω , γι αυτό όσα γράφω είναι μάλλον προβληματικά και όχι  ίσως γόνιμοι προβληματισμοί που θα βοηθούσαν σε κάτι.
                                             Math

Μόλις  έγινα μέλος του forum και μάλιστα με αφορμή μια σύνδεση που έδωσε ο Βασίλης , ικανός και καλός συνάδελφος ,  σε άλλο μαθηματικό φόρουμ.
 Το ερώτημα που έθεσε συνάδελφος στην αρχή είναι καλό  και σαφές. '' ... όρια κλπ''. Η λέξη όριο δηλώνει περιορισμό ακόμα και αν πρόκειται για άπειρο όριο. Λοιιπόν , δεν θα επεκταθώ.Η ανάλυση και οι απόψεις που διατυπώθηκαν στα προηγούμενα μηνύματα προσεγγίζουν πολύ καλά το θέμα και  απαντούν ικανοποιητικά στο αρχικό ερώτημα .Λοιπόν , θα μου επιτρέψετε δυο σκέψεις :
α)  Ο δάσκαλος έχει γενικά ευθύνη αλλά και ελευθερία στο έργο του.Μπορεί να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του ΠΙ και των βιβλίων , μπορεί όμως και επεκτείνεται , όταν κρίνει ότι με αυτό τον τρόπο θα προσφέρει περισσότερα.Ποτέ όμως δε θα πρέπει να αγνοεί τους γενικούς κανόνες για τη διδασκαλία , ούτε να προσφέρει λιγότερα από το ελάχιστο που ορίζουν οι κανονισμοί. Άλλωστε το δάσκαλο τον ενδιαφέρει πρωτίστως το '' πώς θα το διδάξω'' και μετά το '' τι θα διδάξω''. Το δεύτερο είναι ευθύνη κυρίως άλλων οργάνων.

β) Η οικονομική θέση του δασκάλου έχει προφανώς μεγάλη σχέση με το σύνολο και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε ένα κράτος. Το ύψος των αποδοχών εκφράζει επιπλέον και την αντίληψη που τρέφει μια κοινωνία για το ρόλο και του έργου του δασκάλου.Στην πατρίδα μας η αμοιβή του δασκάλου είναι  απαράδεκτα χαμηλή , αλλά ,όπως είπα, αυτό αντικατοπτρίζει και το γενικότερο πολιτιστικό και ποτισμικό επίπεδο του λαού μας. Κανένας Έλληνας αυτή τη στιγμή δε θέλει  οικονομική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού  , όλοι όμως θέλουν καλύτερη εκπαίδευση ! ΑΥτή η τρομερή αντίθεση καθιστά έκδηλη τη σύγχιση που κυριαρχεί στο νου των πολιτών αλλά εκφράζει και την ισοπέδωση στις αξίες.
γ) Όταν ο δάσκαλος μπαίνει στην τάξη , ξεχνάει τις αποδοχές του ! Είναι δάσκαλος και αυτό τα λέει όλα.Την ώρα της διδασκαλίας προσπαθεί να γίνει αυτό που θα ήθελε να είναι : τέλειος ! Η διδασκαλία συναρπάζει ! Το μόνο που θέλει είναι να υπάρχουν δυο μαθητές που να του βάλουν στο νου ... φωτιά με λίγες καλές ερωτήσεις ή με το ενδιαφέρον τους. Ο άνθρωπος διδάσκεται μόνο με την ψυχή(Pestallozi) και ο σημερινός δάσκαλος παλεύει να δώσει αυτό που έχει στην ψυχή του . Τα λίγα χρήματα που παίρνει το συνειδητοποιεί όταν κάνει συγκρίσεις ή όταν τον φέρνουν προκλητικά μπροστά σε άλλους υψηλόμισθους .
δ) Προσωπικά πιστεύω ότι ο εκπαιδευτικός δεν παράγει έργο μόνο όταν αμοίβεται υψηλά. Παράγει έργο όταν ξέρει ότι το έργο του έχει αξία και απολαμβάνει της αναγνώρισης της κοινωνίας. Σήμερα το έργο του δασκάλου στην Ελλάδα δεν το αναγνωρίζουν. Η πλειοψηφία πιστεύει ότι το  σχολείο  χρειάζεται  μόνο για να δώσει το απολυτήριο και το Πανεπιστήμιο  χρειάζεται μόνο για να πάρει το πτυχίο ! Μου έλεγε το χειμώνα ένας καθηγητής στο Πολυτεχνείο ( ΕΜΠ) ότι αν βγει ανακοίνωση να περάσουν όσοι θέλουν να πάρουν το πτυχίο , χωρίς να έχουν διδαχθεί τα μαθήματα , θα επικρατούσε συνωστισμός. Αυτό δείχνει ότι  υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με το μορφωτικό επίπεδο τόσο της οικογένειας , όσο και την χώρας συνολικά . Η φιλομάθεια έχει αντικατασταθεί από την έννοια της εξαγοράς και της οφελιμότητας.
  Τα έχω γράψει πολλές φορές και αλλού. Παιδεία μπορεί να γίνει αν το θελήσουμε ως λαός.Αυτή τη στιγμή ο λαός δεν ξέρει τι είναι παιδεία και αυτοί που ξέρουν  ή που έχουν τη θέση για να την αναβαθμίσουν ,  δε θέλουν.Ο ρόλος του εκπαιδευτικού αυτή είναι σήμερα ρόλος κομπάρσου. Δεν τον ακούει κανείς - κυριολεκτώ.Ούτε τον ρωτάει ούτε ενδιαφέρεται.Το Σεπτέμβριο θα διδάξει νέα βιβλία που δεν τα έχει δει ποτέ.Η πατρίδα κρίνει ότι με δυο μέρες σεμινάριο θα τον κάνει πανέτοιμο. Και όμως αυτός ο ''κακός δάσκαλος'' , όπως αρέσκεται να τον αποκαλεί ο λαός , θα βρει το κουράγιο και θα σταθεί με αξιοπρέπεια απένταντι στους μαθητές του.Για πολλούς και διάφορους λόγους. Όμως , όσο καλά και να σταθεί , δε θα είναι ποτέ ο δάσκαλος που έχουμε στο μυαλό μας : με το χαμόγελο , τη σοφία , με την ευπρέπεια και  τη διάθεση να αφήσει το γραφείο του και να περπατήσει στην αυλή με τα παιδιά. Διότι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του κάτι θα τον βασανίζει : το γεγονός ότι είναι μόνος και εγκατελειμένος .Από γονείς , φορείς  και πολιτεία.Και έτσι δε θα μπορέσει  ποτέ να σκεφτεί ότι ο πιο δυνατός του σύμμαχος σε αυτό τον μοναχικό δρόμο είναι ο μαθητής.
 Αλλά μήπως και ο μαθητής  τον εγκαταλείψει κάποια στιγμή για να προστρέξει και αυτός στον παντοδύναμο κατήφορο  που δεσπόζει στη χώρα ;
Μ ΑΤΗ