PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

εγω εχω απογοητευτει...ξεσκιζομαι για να περασω στο ασεπ να παρω μορια μπας και μου δωσουμε του χρονου 2 ωρες εστω πδσ και σημερα μου ρθε μια 23 χρονων με 10 ωρες και με ενα βιογραφικο κενο...γιατι παλευουμε ρε παιδια αραγε? γιατι αριστευουμε στο πανεπιστημιο,γιατι τρεχουμε σε σεμιναρια γιατι δινουμε ασεπ αφου και παλι θα προωθηθουν οι βισματωμενοι???αυτο πειτε μου συνεβει και σε σας γιατι υα πηρα σημερα... του χρονου θα τα κανω λιμπα στην ββαθμια μου...

να τους τα κάνεις! παντού συμβαίνει αυτό δυστυχώς...δε θα αναφέρω περιπτώσεις που γνωρίζω ή έχω βιώσει, όλοι μας γνωρίζουμε τέτοιες περιπτώσεις. ή αποκλειστικά από τους επιτυχόντες στην ΠΔΣ ή να μην λαμβάνονται υπόψη τα μόρια! κι όχι μόνο ΠΔΣ, σκεφτείτε σχολεία 2ης ευκαιρίας, σιβιτανίδειο κλπ. σε όλα αυτά με μέσον μπαίνουν ως επί το πλείστον!

ακόμη κι αν γράφαμε 100% σε όλα, αυτό δε μας καθιστά άξιους καθηγητές! είναι λάθος από την αρχή το πράγμα, εφόσον λίγοι πρέπει να μπουν, οι ερωτήσεις θα είναι κάπως. δεν είμαστε υπεράνθρωποι, άλλοι ανταποκρίνονται καλύτερα στις εξετάσεις κάποιοι άλλοι όχι, αυτό σημαίνει ότι οι πρώτοι είναι άξιοι για την εκπαίδευση, ενώ οι άλλοι όχι; σε καμμία περίπτωση! το να βάλεις στο κεφάλι σου χίλια δυο πράγματα, σε 7 μήνες, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια δε σε κάνει έτοιμο να μπεις στην ελληνική τάξη, ούτε σε καμμία άλλη.
ρίξτε μια ματιά στα συστήματα των άλλων χωρών της ενωμένης Ευρώπης, της οποίας "μετα βαίων και κλάδων" ενταχθήκαμε, όχι για τους μαθητές, μα για τους μελλοντικούς καθηγητές, μην πάτε πολύ μακριά, μάθετε για το κυπριακό σύστημα...ουσιαστική εκπαίδευση των μελλοντικών δασκάλων των παιδιών τους...
 ας άλλαζε αυτή η τριτοκοσμική κατάσταση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης κι ας έμενα εγώ στην απ' έξω μια για πάντα!
για όλα φταίει η ανευθυνότητά τους και η αδιαφορία τους, των πρώην των νυν και των αεί υπευθύνων!
το πιο φρικτό πράγμα είναι το " πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά". οι δάσκαλοι έρχονται σε αντιπαράθεση με τα παιδιά, αλλά βιώνουν την ίδια δραματική κατάσταση. ο κόσμος πάει μπροστά και τα σχολεία πίσω. ευτυχώς υπάρχουν πάντοτε οι φωτεινές εξαιρέσεις που κρατούν την ελπίδα ζωντανή... 

Στην απαντηση 2β της διδακτικης αρχαιων κανω εναν παραλληλισμο λιγο διαφορετικο που εμενα ομως μου φανηκε λογικος. Λεω λοιπον με λιγα λογια οτι οπως ο Αχιλλεας, οταν απο μια ανωτερη ποιοτητα ζωης κατεβαινει στον αδη, δεν μπορει να παρηγορηθει απο τις τιμες  και τα βραβεια του κατω κοσμου ετσι και ο δεσμωτης που εχει απελευθερωθει και εχει αντικρυσει το αγαθο, δεν μπορει να ικανοποιηθει απο τις τιμες του σπηλαιου και σε καμια περιπτωση δε θα θελει να μεινει εκει. Και επισης γινεται αντιληπτο γιατι οι φιλοσοφοι βασιλεις δε χρειαζονται ουτε περιουσιες, ουτε προνομια, αφου και ο πρωτος των Αχαιων που για χαρη των προνομιων και του σεβασμου ειχε θυμωσει (μηνις), τα απαρνιεται ολα αυτα και προτιμαει να ζει ως ο τελευταιος στην αληθινη ζωη ( αυτην που αντιλαμβανεται ως αληθινη) ειναι λογικο οτι αυτος που εχει αντικρυσει τον κοσμο των ιδεων και το αγαθο να μην μπορει να δελεαστει απο κανενα προνομιο και βραβειο στον κοσμο της εικασιας της σπηλιας. Με λιγα λογια δεν εχω στηριξει το συσχετισμο σε διαφορα αλλα σε ομοιοτητα, σε παραλληλισμο αναλυοντας βεβαια τα διαφορετικα δεδομενα. Θα ηθελα τη γνωμη σας...

στην ίδια ακριβώς βάση στηρίχτηκα κι εγώ! απίστευτο! βρήκα άνθρωπο που έγραψε τα ίδια πάνω κάτω...
μόλις είδα το συγκεκριμένο ερώτημα, είπα: " εδώ αυτοσχεδιάζουμε, επιστρατεύοντας ό,τι μας φανεί έστω και λίγο σχετικό". φοβούμενη πως είμαι τελείως εκτός δεν το ανέπτυξα πολύ. περιμένω την αξιολόγηση! ελπίζω μόνο να είναι πάνω από τη βάση
καλά αποτελέσματα εύχομαι! ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

  Καλησπέρα! έχω παρακολουθήσει ως επισκέπτης συζητήσεις και νιώθω πως δεν είμαι μόνη σε ΟΛΟ αυτό... με μικρή εμπειρία που απέκτησα από τις τρεις φορές που συμμετείχα στο διαγωνισμό, έχω να πω πως η Τύχη ακολουθεί την πολύ καλή προετοιμασία. μόνο με το ένα από τα δύο δεν καταφέρνεις κάτι. συμφωνώ έτσι με τα περισσότερα που ειπώθηκαν.
  την πρώτη φορά στο διαγωνισμό έλαβα μέρος με ελάχιστη μελέτη. μόλις είχα πάρει πτυχίο και με απασχολούσαν άλλα πράγματα. θα ήταν άσκοπο να σκέφτομαι πως τότε αν είχα διαβάσει θα ήμουν τώρα διορισμένη! κατά το " αν η γιαγιά μου είχε ρόδες...". με το 59% που πέτυχα έβγαλα το συμπέρασμα πως το να πιάσεις τη βάση δεν είναι κάτι φοβερό. έτσι, τη δεύτερη φορά με προετοιμασία 5-7 μηνών ήμουν στους επιτυχόντες (αποτυχόντες) και με ενθουσιασμό !!!! δέκτηκα ωρομισθία. "πλησίαζα το όνειρο! μπήκα σε τάξη!".
  με υψηλό ηθικό λόγω της επιτυχίας, ξεκίνησα με όρεξη νωρίς νωρίς τη μελέτη. δεν περιγράφω την κατάσταση...τον όγκο της ύλης, που καλείσαι να "βγάλεις" και κυρίως να ανακαλέσεις συν τα τόσα πράγματα που κάνεις και βιώνεις παράλληλα, γιατί άνθρωποι είμαστε κι εμείς, έχουμε σχέσεις, γάμο, δουλειά, άλλοι έχουν παιδιά, ευτυχείς και δυστυχείς στιγμές, μια ζωή τέλος πάντων! έφτασε η ώρα της εξέτασης και το μόνο τελικά που θεωρώ σημαντικό για εκείνη τη ΦΟΒΕΡΗ στιγμή είναι η καλή ψυχολογία, η ψυχραιμία που πρέπει να "κρατάς" μαζί σου.
εγώ δεν τα καταφέρνω...ούτε οι ερωτήσεις μου φταίνε, αφού ελάχιστες είναι οι διφορούμενες ούτε τίποτα άλλο, μόνο "ο κακός μου εαυτός" που δε με αφήνει ήσυχη ώστε να έχω καθαρό μυαλό όταν γράφω! να γράψω όσα ξέρω έτσι όπως θέλω να τα γράψω...
Πώς θα τον διώξω;;;