PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Καλημέρα. Το ίδιο πέρασα ακριβώς την προηγούμενη χρονιά και θα σου αναφέρω το πρόσφατο παράδειγμα( είχα αρκετές χρονιές από ένα παιδί στο Επαλ). Έχω χαλάσει το στομάχι μου με το άγχος. Αλλά στο προκειμενο,πραγματικά το λίγο είναι πολύ. Οι δύο μου μαθητές σε Επαλ,έγραψαν καλά. Η κοπέλα μάλιστα πέρασε μάρκετινγκ λόγω του μαθήματος της έκθεσης που ήταν το πιο υψηλό βαθμολογικα. Και οι δύο υστερούσαν σε κατανόηση κειμένου και ορθογραφία-επιχειρηματολογια.
Ευτυχώς τα έκανα όλα σε σημείο αηδίας και το λίγο που έγραψαν ήταν πολύ για το τόσο χαμηλό επίπεδο όλων.  Ένα παράδειγμα σύγχρονο: Σ ένα μάθημα στο Νηπιαγωγών το επίπεδο ήταν τόσο χαμηλό( δεν διάβασαν καθόλου διότι είχε μεγάλη ύλη)που ένα λάθος που έκανα η καθηγήτρια δεν το μέτρησε καθόλου και πήρα 10 αντί 9. Φαντάσου!!! Άρα το επίπεδο μετρά,όπως και στην ιστορία γενικής στις πανελλήνιες. Έκανα λάθη αλλά το είχαν δηλώσει ελάχιστοι και υπήρξε επιεικια. Φυσικά πρέπει να γράψουν κάτι. Δηλαδή το 11-12 που μου έγραφαν, στις πανελλήνιες μέτρησε ως 15 και16. Ελπιζω να σε διαφωτισα ή να μειωσα λίγο το άγχος σου. Επιμονή στις ασκήσεις και σταθερότητα σε περίληψη -έκθεση. Τα βασικά. Δηλαδή να υπάρχει νόημα σε όσα γράφουν.

Θεοδώρα, ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες! Τα θέματα τα εξαντλήσαμε μέχρι αηδίας και εκτός από το υλικό που του έδινα σε κάθε θέμα, διαβάζαμε μαζί και δοκίμια πάνω στο αντίστοιχο θέμα. Κριτήριο επίσης του έδινα σε κάθε θέμα, αλλά κάποιες φορές δεν τα έκανε όλα. Μεγάλη δυσκολία στην περίληψη και στη σύνθεση προλόγου. Τις περισσότερες φορές ήταν απλοϊκός. Θεωρείτε ότι τα μαθήματα μέχρι τελευταία στιγμή (μία, δύο ημέρες πριν) έχουν να προσφέρουν κάτι ή όχι; Είναι καλύτερο το παιδί να αφοσιωθεί στο προσωπικό διάβασμά του αυτές τις ημέρες;

Και γω πιστεύω πως θα μπορούσε να μπει ως θέμα κάτι <<κουφό>>, όπως τροχαία ατυχήματα.

Νομίζω πως θέματα προτεινόμενα είναι η ειρήνη-πόλεμος, η μετανάστευση, η μαζοποιηση, μόδα-κατανάλωση και εθελοντισμός. Αλλά πάλι είναι όλα πιθανά. Ακόμα και η ανυπαρξία της αγάπης, χα χα χα....

Ναι, ξέχασα να προσθέσω τη μαζοποίηση/αλλοτρίωση και την ειρήνη. Αλλά αυτά αποτελούν προσωπικές επιλογές. Τι να έχουν άραγε στο μυαλό τους;

Δεν γίνεται να έχεις προεξαγγελτική παράθεση σε έναν όρο και αυτός ο όρος να είναι επεξήγηση στην προεξαγγελτική παράθεση.

Η επεξήγηση είναι ένα προαιρετικό στοιχείο. Είτε υπάρχει είτε όχι, ο όρος που επεξηγεί έχει έναν συγκεκριμένο συντακτικό ρόλο.
π.χ Ο καθηγητής (ο κ. Γ.Χ) μας μίλησε. (ο καθηγητής είναι το υποκείμενο ανεξάρτητα από την παρουσία της επεξήγησης)

Στο κείμενο, αν η συμπερασματική είναι επεξήγηση και την αφαιρέσεις, πώς θα παραμείνει προεξαγγελτική παράθεση η αναφορική;

Επίσης, η επεξήγηση αποτελεί μια εναλλακτική εκδοχή του όρου που επεξηγεί. Δηλ. αν έλειπε ο όρος ("ο καθηγητής" στην παραπάνω πρόταση), θα έπαιζε τον συντακτικό του ρόλο (δηλ. θα ήταν το υποκείμενο στην παραπάνω πρόταση).

Αν λοιπόν η συμπερασματική πρόταση λειτουργεί ως επεξήγηση στην αναφορική, τότε αποτελεί εναλλακτική εκδοχή της και θα μπορούσε να παίζει τον ρόλο της, αν έλειπε. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί όμως αν θεωρήσουμε ότι η αναφορική είναι προεξαγγελτική παράθεση στη συμπερασματική. Γι' αυτό δεν στέκει ως συντακτικό σενάριο.

Στο συντακτικό του Αναγνωστόπουλου αναφέρεται το συγκεκριμένο παράδειγμα και η συμπερασματική λειτουργεί ως επεξήγηση στο ἐργωδέσταστον και στο τοῦτο.

εἰ δέ ποτε κληθεὶς ἐθελήσειεν ἐπὶ δεῖπνον ἐλθεῖν, ὃ τοῖς πλείστοις ἐργωδέστατόν ἐστιν, ὥστε φυλάξασθαι τὸ ὑπὲρ τὸν κόρον ἐμπίμπλασθαι, τοῦτο ῥᾳδίως πάνυ ἐφυλάττετο:
το   ὃ τοῖς πλείστοις ἐργωδέστατόν ἐστιν μπορεί να είναι προεξαγγελτική παράθεση στην κύρια; Νοηματικά μόνο έτσι μου βγαίνει.
Σύμφωνα με μια θεματογραφία από Μεταίχμιο, στην οποία υπάρχει το απόσπασμα, είναι προεξαγγελτική παράθεση στο περιεχόμενο της συμπερασματικής πρότασης που ακολουθεί.
Επίσης, νοηματικά θα ήθελα στην θέση της συμπερασματικής ένα απαρέμφατο ως επεξήγηση στο ὃ . Η συμπερασματική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος ή του σκοπού δεν μου «κολλάει» πουθενά. Θα μπορούσε εδώ η συμπερασματική να έχει κάποια άλλη λειτουργία;
Η συμπερασματική εδώ λειτουργεί ως επεξήγηση στην αναφορική ὅ τοῖς πλείστοις ἐργωδέστατόν ἐστιν.
Και υποστηρίζονται και μεταφραστικά: Όσες φορές στο παρελθόν θέλησε να πάει σε δείπνο, έπειτα από πρόσκληση, εκείνο που για τους περισσότερους είναι πάρα πολύ δύσκολο, να προφυλαχθούν δηλαδή να μην παραγεμίσουν το στομάχι τους, απ' αυτό εκείνος προφυλαγόταν πολύ εύκολα.


διαίτῃ δὲ τήν τε ψυχὴν ἐπαίδευσε καὶ τὸ σῶμα ᾗ χρώμενος ἄν τις, εἰ μή τι δαιμόνιον εἴη, θαρραλέως καὶ ἀσφαλῶς διάγοι καὶ οὐκ ἂν ἀπορήσειε τοσαύτης δαπάνης:
η υποθετική πρόταση προφανώς λειτουργεί περιοριστικά  («αν βέβαια δεν είναι κάποιο δαιμόνιο» στον υποθετικό λόγο  που έχει ως υπόθεση το χρώμενος. Τι εννοεί όμως και πώς πρέπει να μεταφραστεί το δαιμόνιον;

Καλημέρα συνάδελφοι! Διαβάζοντας για τις αιτιολογικές προτάσεις παρατήρησα πως όσες εισάγονται με τον σύνδεσμο ει και εξαρτώνται από τις απρόσωπες εκφράσεις θαυμαστόν εστι, δεινόν εστι κ.λπ. είναι υποκείμενα στην εκάστοτε απρόσωπη έκφραση. Επίσης, όταν στην κύρια υπάρχει εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας και η αιτιολογική εισάγεται με τον σύνδεσμο ότι, θα λειτουργεί ως επεξήγηση στον προσδιορισμό αυτό. Στην ανάλυση λοιπόν της αιτιολογικής πρότασης θα γράφουμε μόνο ότι λειτουργεί ως υποκείμενο/επεξήγηση αντίστοιχα και δεν αναφέρουμε ότι λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας όπως στις υπόλοιπες αιτιολογικές προτάσεις;

Καλησπέρα συνάδελφοι! Καλή χρονιά! Πότε περίπου τελειώνετε την ύλη της έκθεσης;