PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ήμουν αναπληρώτρια πέρσι στα Δερβενοχώρια και πέρασα πολύ καλά!!!
Γενικά τα νοίκια είναι αρκετά ανεβασμένα(γι' αυτά που προσφέρουν). Ιδίως στη Θήβα δύσκολα βρίσκεις μία αξιοπρεπή γκαρσονιέρα κάτω από 400 ευρώ!!!
Τα χωριά που μπορώ να σου πω είναι προς Θήβα μεριά και δε ξέρω αν σε ενδιαφέρουν!Τα Δερβενοχώρια πάντως που ήμουν(Σκούρτα-Πύλη) είναι σούπερ γιατί έχουν καλά μόρια και οι συνάδελφοι είναι άψογοι στη συνεργασία!
Η Θήβα έχει μερικά πραγματάκια να σου προσφέρει αλλά τα χωριά είναι λίγο πίκρα... Πάντως αν έχεις αμάξι μπορείς και Αθήνα και Χαλκίδα να πηγαίνεις συχνά να αλλάζεις παραστάσεις...

Στο e-yliko έχω μπει.Έχω βρει κι εκεί μπόλικα πραγματάκια αλλά περισσότερο έχει εργασίες- project διάφορων νηπιαγωγών. Κοίτα και το e-selides.Έχει αρκετό υλικό...

Πολύ καλή η Μυρτιώτισσα αλλά για μένα ο Ρίτσος είναι απίθανος στη σονάτα!Το πρωτοδιάβασα στη Γ λυκείου στη Λογοτεχνία κατεύθυνσης κι από τότε έγινε το αγαπημένο μου ποίημα!!! 
Μπορεί στο λύκειο να λένε πως το μόνο που μας νοιάζει είναι οι πανελλήνιες αλλά εγώ δεν το πιστεύω!
Το παιδί όσο διδάσκεται σωστά μπορεί να πάρει πολλά πράγματα... Αφιερώνω τη Σονάτα σε κείνα τα χρόνια και στις καθηγήτριες(σχολείου κ φροντιστηρίου) που με "άφησαν να έρθω μαζί τους" προσπάθησαν να μου δείξουν κι άλλους δρόμους... πρέπει να ξέρουν πως τα κατάφεραν...

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Στίχοι : Γιάννης Ρίτσος

Ἀνοιξιάτικο βράδι. Μεγάλο δωμάτιο παλιοῦ σπιτιοῦ. Μιὰ ἡλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στὰ μαῦρα μιλάει σ᾿ ἕναν νέο. Δὲν ἔχουν ἀνάψει φῶς. Ἀπ᾿ τὰ δυὸ παράθυρα μπαίνει ἕνα ἀμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα νὰ πῶ ὅτι ἡ γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα ἔχει ἐκδώσει δυό-τρεῖς ἐνδιαφέρουσες ποιητικὲς συλλογὲς θρησκευτικῆς πνοῆς. Λοιπόν, ἡ Γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα μιλάει στὸν νέο.

Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Φορές-φορές, τὴν ὥρα ποὺ βραδιάζει, ἔχω τὴν αἴσθηση πὼς ἔξω ἀπ᾿ τὰ παράθυρα περνάει ὁ ἀρκουδιάρης μὲ τὴν γριὰ βαριά του ἀρκούδα μὲ τὸ μαλλί της ὅλο ἀγκάθια καὶ τριβόλια σηκώνοντας σκόνη στὸ συνοικιακὸ δρόμο ἕνα ἐρημικὸ σύννεφο σκόνη ποὺ θυμιάζει τὸ σούρουπο καὶ τὰ παιδιὰ ἔχουν γυρίσει σπίτια τους γιὰ τὸ δεῖπνο καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνουν πιὰ νὰ βγοῦν ἔξω μ᾿ ὅλο ποὺ πίσω ἀπ᾿ τοὺς τοίχους μαντεύουν τὸ περπάτημα τῆς γριᾶς ἀρκούδας -κ᾿ ἡ ἀρκούδα κουρασμένη πορεύεται μὲς στὴ σοφία τῆς μοναξιᾶς της, μὴν ξέροντας γιὰ ποῦ καὶ γιατί -ἔχει βαρύνει, δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ χορεύει στὰ πισινά της πόδια δὲν μπορεῖ νὰ φοράει τὴ δαντελένια σκουφίτσα της νὰ διασκεδάζει τὰ παιδιά, τοὺς ἀργόσχολους τοὺς ἀπαιτητικοὺς καὶ τὸ μόνο ποὺ θέλει εἶναι νὰ πλαγιάσει στὸ χῶμα ἀφήνοντας νὰ τὴν πατᾶνε στὴν κοιλιά, παίζοντας ἔτσι τὸ τελευταῖο παιχνίδι της, δείχνοντας τὴν τρομερή της δύναμη γιὰ παραίτηση, τὴν ἀνυπακοή της στὰ συμφέροντα τῶν ἄλλων, στοὺς κρίκους τῶν χειλιῶν της, στὴν ἀνάγκη τῶν δοντιῶν της, τὴν ἀνυπακοή της στὸν πόνο καὶ στὴ ζωὴ μὲ τὴ σίγουρη συμμαχία τοῦ θανάτου -ἔστω κ᾿ ἑνὸς ἀργοῦ θανάτου- τὴν τελική της ἀνυπακοὴ στὸ θάνατο μὲ τὴ συνέχεια καὶ τὴ γνώση τῆς ζωῆς ποὺ ἀνηφοράει μὲ γνώση καὶ μὲ πράξη πάνω ἀπ᾿ τὴ σκλαβιά της.

Μὰ ποιὸς μπορεῖ νὰ παίξει ὡς τὸ τέλος αὐτὸ τὸ παιχνίδι; Κ᾿ ἡ ἀρκούδα σηκώνεται πάλι καὶ πορεύεται ὑπακούοντας στὸ λουρί της, στοὺς κρίκους της, στὰ δόντια της, χαμογελώντας μὲ τὰ σκισμένα χείλια της στὶς πενταροδεκάρες ποὺ τὶς ρίχνουνε τὰ ὡραῖα καὶ ἀνυποψίαστα παιδιὰ ὡραῖα ἀκριβῶς γιατί εἶναι ἀνυποψίαστα καὶ λέγοντας εὐχαριστῶ. Γιατί οἱ ἀρκοῦδες ποὺ γεράσανε τὸ μόνο ποὺ ἔμαθαν νὰ λένε εἶναι: εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Συχνὰ πετάγομαι στὸ φαρμακεῖο ἀπέναντι γιὰ καμιὰν ἀσπιρίνη ἄλλοτε πάλι βαριέμαι καὶ μένω μὲ τὸν πονοκέφαλό μου ν᾿ ἀκούω μὲς στοὺς τοίχους τὸν κούφιο θόρυβο ποὺ κάνουν οἱ σωλῆνες τοῦ νεροῦ, ἢ ψήνω ἕναν καφέ, καί, πάντα ἀφηρημένη, ξεχνιέμαι κ᾿ ἑτοιμάζω δυὸ - ποιὸς νὰ τὸν πιεῖ τὸν ἄλλον;- ἀστεῖο ἀλήθεια, τὸν ἀφήνω στὸ περβάζι νὰ κρυώνει ἢ κάποτε πίνω καὶ τὸν δεύτερο, κοιτάζοντας ἀπ᾿ τὸ παράθυρο τὸν πράσινο γλόμπο τοῦ φαρμακείου σὰν τὸ πράσινο φῶς ἑνὸς ἀθόρυβου τραίνου ποὺ ἔρχεται νὰ μὲ πάρει μὲ τὰ μαντίλια μου, τὰ σταβοπατημένα μου παπούτσια, τὴ μαύρη τσάντα μου, τὰ ποιήματά μου, χωρὶς καθόλου βαλίτσες - τί νὰ τὶς κάνεις; - Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Ὄχι, δὲ θἄρθω. Καληνύχτα. Ἐγὼ θὰ βγῶ σὲ λίγο. Εὐχαριστῶ. Γιατί ἐπιτέλους, πρέπει νὰ βγῶ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ τσακισμένο σπίτι. Πρέπει νὰ δῶ λιγάκι πολιτεία, -ὄχι, ὄχι τὸ φεγγάρι - τὴν πολιτεία μὲ τὰ ροζιασμένα χέρια της, τὴν πολιτεία τοῦ μεροκάματου, τὴν πολιτεία ποὺ ὁρκίζεται στὸ ψωμὶ καὶ στὴ γροθιά της τὴν πολιτεία ποὺ ὅλους μας ἀντέχει στὴν ράχη της μὲ τὶς μικρότητές μας, τὶς κακίες, τὶς ἔχτρες μας, μὲ τὶς φιλοδοξίες, τὴν ἄγνοιά μας καὶ τὰ γερατειά μας,-ν᾿ ἀκούσω τὰ μεγάλα βήματα τῆς πολιτείας, νὰ μὴν ἀκούω πιὰ τὰ βήματά σου μήτε τὰ βήματα τοῦ Θεοῦ, μήτε καὶ τὰ δικά μου βήματα. Καληνύχτα.

Τὸ δωμάτιο σκοτεινιάζει. Φαίνεται πὼς κάποιο σύννεφο θἄκρυβε τὸ φεγγάρι. Μονομιᾶς, σὰν κάποιο χέρι νὰ δυνάμωσε τὸ ραδιόφωνο τοῦ γειτονικοῦ μπάρ, ἀκούστηκε μία πολὺ γνώστη μουσικὴ φράση. Καὶ τότε κατάλαβα πὼς ὅλη τούτη τὴ σκηνὴ τὴ συνόδευε χαμηλόφωνα ἡ «Σονάτα τοῦ Σεληνόφωτος», μόνο τὸ πρῶτο μέρος. Ὁ νέος θὰ κατηφορίζει τώρα μ᾿ ἕνα εἰρωνικὸ κ᾿ ἴσως συμπονετικὸ χαμόγελο στὰ καλογραμμένα χείλη του καὶ μ᾿ ἕνα συναίσθημα ἀπελευθέρωσης. Ὅταν θὰ φτάσει ἀκριβῶς στὸν Ἅη-Νικόλα, πρὶν κατεβεῖ τὴ μαρμαρίνη σκάλα, θὰ γελάσει, -ἕνα γέλιο δυνατό, ἀσυγκράτητο. Τὸ γέλιο του δὲ θ᾿ ἀκουστεῖ καθόλου ἀνάρμοστα κάτω ἀπ᾿ τὸ φεγγάρι. Ἴσως τὸ μόνο ἀνάρμοστο νἆναι τὸ ὅτι δὲν εἶναι καθόλου ἀνάρμοστο. Σὲ λίγο, ὁ Νέος θὰ σωπάσει, θὰ σοβαρευτεῖ καὶ θὰ πεῖ «Ἡ παρακμὴ μιᾶς ἐποχῆς». Ἔτσι, ὁλότελα ἥσυχος πιά, θὰ ξεκουμπώσει πάλι τὸ πουκάμισό του καὶ θὰ τραβήξει τὸ δρόμο του. Ὅσο γιὰ τὴ γυναίκα μὲ τὰ μαῦρα, δὲν ξέρω ἂν βγῆκε τελικὰ ἀπ᾿ τὸ σπίτι. Τὸ φεγγαρόφωτο λάμπει ξανά. Καὶ στὶς γωνιὲς τοῦ δωματίου οἱ σκιὲς σφίγγονται ἀπὸ μίαν ἀβάσταχτη μετάνοια, σχεδὸν ὀργή, ὄχι τόσο γιὰ τὴ ζωὴ ὅσο γιὰ τὴν ἄχρηστη ἐξομολόγηση. Ἀκοῦτε; τὸ ραδιόφωνο συνεχίζει...





http://www.youtube.com/watch?v=9EcZH_9bZYE&NR=1

Η φωνή του με ταξιδεύει όποτε τον ακούω...



Δυο χείλη κατακόκκινα

Στίχοι: Χάρης Ρώμας
Μουσική: Ζωή Τηγανούρια
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Δυο χείλη κατακόκκινα στοιχειώνουν το μυαλό μου
μια κατακόκκινη βελούδινη φωτιά
Να προσπεράσω θα΄πρεπε αν θέλω το καλό μου
μα του έρωτα καρφώθηκε γερά η σαϊτιά

Διεκδικώ μονάχα ένα φιλί
αφού η αγάπη μου είναι καταδικασμένη
είναι τα χείλη σου μια μόνιμη απειλή
Διεκδικώ μονάχα ένα φιλί
είναι τα χείλη σου μια μόνιμη απειλή
Διεκδικώ μονάχα ένα φιλί

Πως να τολμήσω να στο πω
τα χείλη σου είναι πόνος
για αλλού κινήσαμε μα φτάσαμε αλλού
Χωρίς εσένα μέσα μου θα είμαι πάντα μόνος
μα πλάι σου θα περπατώ στο δρόμο του μυαλού

Διεκδικώ μονάχα ένα φιλί......

Καλά,ε? Έχω εξοργιστεί!!!!
Αν είναι δυνατόν!!! 
Δε φτάνει που της το κατέβασες 2 ευρώ, αντί να το ανεβάσεις, θέλει κι άλλο??? Μείωση κατά 1/3??? Πού ακούστηκε??? 8 ευρώ έπαιρνα πέρσι σε παιδάκι Α δημοτικού με 8 ώρες τη βδομάδα και είμαι και νηπιαγωγός!!!
Και τα λεφτά μπροστά στα υπόλοιπα που σου'πε είναι το λιγότερο!!!

Μου ειπαν οτι εχει βρει δυο καθηγητριες με πτυχιο που αμφοτερες θα διδαξουν με χαρα και κεφι με 8 ευρω. Η μια μαλιστα, ξερω ποια ειναι(οχι προσωπικα απο διηγησεις τους) ειναι αυτη που θα τον αναλαμβανε και περισυ αλλα ηταν τοοοοοοοοοσο πνιγμενη που δεν μπορουσε. Και τωρα ξεπνιγηκε και θελει να αναλαβει το παιδι. Αυτη λεει κανει μαθημα σε ενα κοριτσι πρωτη λυκειου πηγαινει καθε μερα μια ωρα και σε μια ωρα με το μαγικο της ραβδακι τελειωνουν ολα τα μαθηματα. Και μαλιστα αυτη μαθαινει τα παιδια της πως να διαβαζουν και ετσι το κοριτσι διαβαζει μονο του και αυτη απλα κραταει το βιβλιο για να επιβεβαιωσει οτι ειναι ετοιμη. Και μαλιστα κραταει το βιβλιο σε ολα τα μαθηματα. Μου πεταξε κιολας οτι μου τα λεει ολα αυτα γιατι με εκτιμαει και αυτη και ο γιος της και θελει να μου δωσει το προνομιο να καπαρωσω εγω τον μικρο πρωτη.

Δηλαδή τι θέλει να σου πει???Ότι εσύ δε κάνεις καλή δουλειά αλλά σε συμπαθεί σαν άνθρωπο γι'αυτό και σε προτιμάει?? αν σε θέλει για φίλη να πάτε για καφέ,δε χρειάζεται να κάνεις μάθημα στο παιδί της για ψίχουλα!!!
Μην υποκύψεις με τίποτα!Πιθανότατα σου λέει ψέματα ή έστω τα έχει παραφουσκώσει για τις άλλες καθηγήτριες! Μ'αυτά που σου είπε σε προσβάλει σαν εκπαιδευτικό!
Όπως είπε κι η apri στο κομμωτήριο σκάνε όχι 10,όχι 12,όχι 15 αλλά 30 και 40 και 50 ευρώ (κι αν κάνουν και αντάυγιες πάμε στα 80) αλλά δε κάνουνε παζάρια,ούτε λένε "το διπλανό κομμωτήριο είναι πιο φτηνό, μου φτιάχνει καλύτερα τα μαλλιά και με παρακαλάει να πάω... "

Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν!Πάμε εμείς ψαρωμένες, ανασφαλείς και αθώες ( γιατί κακά τα ψέματα,με το που βγαίνεις απ'τη σχολή δεν αισθάνεσαι και τόσο έτοιμος να διδάξεις αυτά που έμαθες) και επειδή το αγαπάμε και το πονάμε το παιδί αλλά και το επάγγελμα,υποχωρούμε σε ότι κι αν μας πουν... Εκμεταλλεύονται καταστάσεις...
Εσύ αν πας στο σούπερ μάρκετ και ζητήσεις να σου μειώσουν το λογαριασμό, θα το κάνει κανείς?? Ή μήπως ο βενζινοπώλης θα σου κάνει σκόντο στη βενζίνη??
Στο κάτω κάτω όπως είπε και η Αγάπη αν είναι άποροι και δεν έχουν λεφτά ας το στείλουν στο φροντιστήριο! Τα ιδιαίτερα είναι είδος πολυτελείας!Αν δε πεινάς, μη δεχτείς με τίποτα!Αυτά που σου είπε είναι απαράδεκτα αφού έχει δει και τη δουλειά σου...είναι σα να σε υποτιμάει... "σε είδα και δεν τ'αξίζεις τα λεφτά σου"! Σε προσβάλλει κι ας είναι και γνωστή!Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Η!!!
Προσφέρεις στο παιδί της πνευματική τροφή που όχι μόνο θα το βοηθήσουν να ανοίξει το μυαλό του, αλλά να έχει περισσότερες επιλογές στη ζωή του και αυτή σε υποτιμάει έτσι?? Έλεος!!!Μη δεχτείς με τίποτα!!!

Ένα τραγούδι που με συγκινεί και μ' ανατριχιάζει κάθε φορά που το ακούω...


Σ' ακολουθώ
Στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου || Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Γιώργος Νταλάρας ( Ντουέτο )

Σ' ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που 'χεις στο λαιμό.

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο θα χαθώ...

Σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σαν φανελάκι καλοκαιρινό
Σ' ακολουθώ σ' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ...

Καλησπέρα Σοφάκι!
Αν κοιτάξεις λίγο στο forum σίγουρα θα βρεις απάντηση στις ερωτήσεις σου αλλά παρ'όλα αυτά θα σου τα πω κι εγώ.
Τα χαρτιά σου θα τα κάνεις κοντά στον Ιούνιο.Θα ανακοινωθεί και εδώ οπότε έχε το νου σου.Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να σε καλέσουν χωρίς ΑΣΕΠ γιατί δεν έχεις καθόλου μόρια.(Εκτός αν δούλευες σε ιδιωτικό και σε δήλωναν στο υπουργείο, αλλά αυτό δεν υφίσταται εφόσον τώρα τελείωσες την σχολή.)
Ο διαγωνισμός λέγεται πως θα γίνει κατά το Νοέμβρη και ύλη είναι τα πάντα!!! Ό,τι έμαθες στη σχολή!Δώσε περισσότερη βάση στον οδηγό της νηπιαγωγού και στο ΔΕΠΠΣ.
Καλό κουράγιο και καλό διάβασμα!!!

Δες κι εδώ για να σου λυθούν όλες οι απορίες:
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=4643.0
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=5408.0
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=5264.0
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=4985.0
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=4896.0