PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

gr07 αν αναφέρεσαι στο δικό μου μήνυμα, ζητώ συγγνώμη. Θα φροντίσω να βάλω στο προφίλ μου το ΠΕ02. Αν πρόσεχες όμως λίγο τα περισσότερα από τα προηγούμενα posts της ημέρας, θα έβλεπες ότι η συζήτηση που είχε ανοίξει ήταν από φιλολόγους και ήταν σχετική με τα αποτελέσματα των φιλολόγων. Οπότε ήταν λάθος μεν που δεν δήλωσα την ειδικότητά μου, αλλά ήταν και προφανές περί τίνος μιλούσαμε......

Κατ' αρχήν, φίλε / φίλη agg_teo, προφανώς δεν είχες διαβάσει τα επιχειρήματά μου για την άνοδο των βάσεων, τα οποία είχα αναπτύξει παλαιότερα. Σέβομαι τους υπόλοιπους και δεν τα επαναλαμβάνω.Αν ενδιαφέρεσαι, ψάξε να τα βρεις.
Έπειτα, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει σώνει και καλά όποιος λέει την άποψή του, να την περιβάλει και με ένα αδιαμφισβήτητο κύρος και με αυθεντία!Δεν προσπαθώ να σας πείσω ούτε να προφητεύσω τι θα γίνει, απλά λέω την άποψή μου ή, αν θέλεις, κάνω και γω τη δική μου μαντεψιά!That's all!Μπορεί εμείς να μιλάμε ακατάσχετα στο forum για άνοδο των βάσεων και τελικά να πέσουν ή μπορεί να γίνει και το αντίστροφο!Δε μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα γίνει και γι'αυτό ο καθένας  προσπαθεί να προεικάσει τι θα γίνει, αποκλειστικά με βάση τους δικούς του προσωπικούς και ίσως εν πολλοίς αυθαίρετους υπολογισμούς και χρησιμοποιώντας δεδομένα από τους προηγούμενους διαγωνισμούς!Αν δε μπορώ να σε πείσω λοιπόν, λυπάμαι αλλά μέχρι εκεί φτάνουν οι μαντικές μου ικανότητες.....

Όλοι οι οιωνοί δείχνουν, συνάδελφοι, ότι οι βάσεις "τραβούν την ανηφόρα"!Σε όλους σχεδόν τους κλάδους που έχουν ανακοινωθεί μέχρι τώρα, υπάρχει άνοδος, φανταστείτε λοιπόν τι θα γίνει στον "διαβαστερό" και μελετηρό κλάδο μας!Το 'χω ξαναγράψει, αλλά το επαναλαμβάνω ότι κατά την προσωπική μου εκτίμηση η βάση δεν θα είναι κάτω από 76-76,5.
Η βασική αιτία θα είναι βέβαια τα πανεύκολα παιδαγωγικά, τα οποία μπορούσε να απαντήσει κυριολεκτικά και ένας αδιάβαστος, αν του έκοβε λιγάκι.Για την ευκολία του μεγαλύτερου μέρους του γνωστικού (εκτός της ιστορίας) επιμένω ακόμα, παρά τις αντιρρήσεις που είχαν πολλοί. Αυτά τα δύο ευνοϊκά στοιχεία σε συνδυασμό (1) με τις κατά μέσο όρο καλές επιδόσεις των φιλολόγων κάθε φορά στη διδακτική και (2) με τις τεράστιες δυνατότητες και επιλογές προετοιμασίας που προσφέρονται πλέον πριν από το διαγωνισμό (βλ. φροντιστήρια, βοηθήματα, βιβλιογραφίες κλπ.) θα ανεβάσουν τις βάσεις σε τόσο υψηλά επίπεδα. Αυτό σημαίνει φυσικά ότι σε αυτό το διαγωνισμό, περισσότερο από ό,τι σε κάθε προηγούμενο, η λεπτομέρεια θα είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά και αυτή που θα δώσει ή θα στερήσει το διορισμό. Ακόμα δηλαδή και μια ερώτηση μπορεί να έχει στείλει τον καθένα μας από τον παράδεισο στην κόλαση....
Όσοι έχουν υπομονή και όσοι έχουν μειωμένη την αυτοεκτίμησή τους ως φιλόλογοι αλλά και ως άνθρωποι, ας συνεχίσουν να μάχονται σε αυτή την αρένα και σε αυτό τον αλληλοσπαραγμό "για μια θεσούλα", όπου μας έχουν ρίξει εδώ και χρόνια οι "εθνοπατέρες" μας, σχεδιάζοντας δήθεν "για μας", αλλά προφανώς χωρίς εμάς. Εγώ προσωπικά, αν έχω αποτύχει, θα αποχωρήσω για να αραιώνουμε σιγά-σιγά......Όλο και κάτι θα βρεθεί......Έχει ο Θεός.....

Ευχαρίστως rica θα ακούσω την άποψή σου, αν και ομολογουμένως θα έπρεπε να αλλάξουμε όνομα στο topic!Έχουμε ξεφύγει πια και δε συζητάμε για τις βάσεις εισαγωγής, αλλά τέλος πάντων....Αρκεί να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι.

Γράφω και πάλι σχετικά με την ερώτηση για την ανάπτυξη της παραγράφου, όχι φυσικά με την απαίτηση να δώσω την οριστική και μόνη απάντηση (όπως νομίζουν ορισμένοι κάθε φορά που διατυπώνεται μια προσωπική άποψη!), αλλά με την ελπίδα να σκεφτούμε λίγο πιο ορθολογικά και να μπούμε στο πνεύμα της ερώτησης - γαιτί έχω την εντύπωση ότι στεκόμαστε στο πρώτο μόνο επίπεδο. Εξηγούμαι:
Ορισμένοι συνάδελφοι χρησιμοποιούν ως αποδεικτικό στοιχείο για την άποψή τους ότι υπάρχει ανάπτυξη με αιτιολόγηση, το γεγονός ότι η θεματική περίοδος της παραγράφου επεξηγείται και διευκρινίζεται στις λεπτομέρειες της παραγράφου (ότι δηλαδή στις λεπτομέρειες αναφέρεται γιατί ήταν τραυματική η πρώτη εμπειρία στο σχολείο). Όντως αυτό καταλαβαίνουμε, μέχρι, όμως, να διαβάσουμε και την κατακλείδα της παραγράφου. Στην κατακλείδα της παραγράφου, λοιπόν, είναι εξίσου πρόδηλο και καταφανές ότι ο συγγραφέας κατηγοριοποιεί το γεγονός που περιγράφει ως ένα (το πρώτο) παράδειγμα καταστρατήγησης των προσωπικών του δεδομένων. Είναι κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον επιπόλαιο να αγνοήσουμε την παραδειγματική χροιά που δίνει στο γεγονός ο συγγραφέας στην κατακλείδα. Έχουμε πολύ συχνά - δεν ξέρω πώς και γιατί  - την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο τρόπος ανάπτυξης μιας παραγράφου εξαρτάται αποκλειστικά και επαληθεύεται πάντα από την θεματική περίοδο, και γι' αυτό δεν δίνουμε την παραμικρή σημασία στην κατακλείδα. Η πραγματικότητα βέβαια δεν είναι τόσο μονοδιάστατη και όλες οι παράγραφοι όλων των κειμένων δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν βάση ενός και μόνο θεωρητικού μοντέλου!Προφανώς και η κατακλείδα μπορεί κατά περίπτωση να παίζει βασικό ρόλο στον τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου, καθώς η ανάπτυξη δεν είναι κάθε φορά η ανάλυση μιας προηγηθείσας πρότασης ή ιδέας (δηλαδή της θεματικής περιόδου), αλλά και η ανάπτυξη μιας πρότασης ή ιδέας που θα διατυπωθεί στο τέλος (δηλαδή στην κατακλείδα).
Στη συγκεκριμένη παράγραφο, επειδή υπάρχει ταυτόχρονα και η αιτιολόγηση και το παράδειγμα, οφείλαμε κατά τη γνώμη μου να προσέξουμε αυτό το ειδικό βάρος της κατακλείδας μέσα στην πρόταση και αυτή ήταν τελικά η "παγίδα" και η δυσκολία της ερώτησης, που είχα αναφέρει και προχτές. Έπρεπε με άλλα λόγια να διαλέξουμε σε ποιό από τα δύο (στην αιτιολόγηση ή στο παράδειγμα) βρίσκεται η πιο βαρύνουσα απόχρωση - η πιο βαρύνουσα βέβαια όχι με βάση τα κριτήρια του καθενός, αλλά η πιο βαρύνουσα όσον αφορά τό γενικό νόημα της παραγράφου, αυτή δηλαδή που μπορεί να αποδώσει καλύτερα το νόημα. Με άλλα λόγια έπρεπε να σκεφτούμε: "τι θέλει να μας δώσει ο συγγραφέας σε αυτή την παράγραφο; Την πρώτη του τραυματική σχολική εμπειρία (οπότε πρέπει να μας πει και γιατί ήταν τραυματική) ή ένα προσωπικό βίωμα καταστρατήγησης προσωπικών δεδομένων το οποίο τυχαίνει να είναι η πρώτη τραυματική σχολική εμπειρία (οπότε τη χρησιμοποιεί ως παράδειγμα)";;Αυτό που θέλει να δώσει ο συγγραφέας με όλη την παράγραφο είναι προφανώς το δεύτερο γιατί αν ήταν το πρώτο ΔΕΝ θα έλεγε ότι είναι ένα παράδειγμα καταστρατήγησης προσωπικών δεδομένων, δεν θα έβαζε δηλαδή μια κατακλείδα με τέτοιο περιεχόμενο!Και αυτή ακριβώς είναι η βαρύνουσα σημασία της κατακλείδας, το ότι δηλαδή εισάγοντας την έννοια του παραδείγματος καθιστά την πρώτη σχολική εμπειρία όχι κάτι που πρέπει να αιτιολογηθεί, αλλά κάτι που χρησιμεύει ως παράδειγμα!!Με την κατακλείδα, δηλαδή, αλλάζει όλο το νόημα της παραγράφου άρα και ο τρόπος της ανάπτυξής της!
Μακρηγόρησα αναγκαστικά γιατί το ζήτημα είναι λίγο περίπλοκο. Ελπίζω τουλάχιστον να έγινα κατανοητός, χωρίς (επαναλαμβάνω) να θέλω να πείσω κανέναν!Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει τη γνώμη του και δεν πρέπει να πυροβολείται από αυτούς που διαφωνούν!Από δημοκρατία νομίζω ότι ως εκπαιδευτικοί (πρέπει να) σκαμπάζουμε.....

Σχετικά με την ερώτηση για την ανάπτυξη της παραγράφου ο/η pariel έχει δίκιο. Όλη η παράγραφος είναι ένα παράδειγμα καταστρατήγησης των προσωπικών δεδομένων.
Syllas ευχαρίστως θα σου δώσω παραδείγματα, αλλά πρέπει να ξαναθυμηθώ πού βρήκα το καθετι. ΤΙς επόμενες μέρες ελπίζω ότι θα σου δώσω μερικά καλά παραδείγματα.

Έχεις δίκιο ότι δεν τραβάει άλλο η συζήτηση. Με ταμπέλες δε γίνεται ποτέ σοβαρή συζήτηση.........Λυπάμαι, αλλά η επιστήμη δεν κατεβαίνει ποτέ προς τα κάτω.Εμείς πρέπει να ανέβουμε προς τα πάνω..............
Αλλά όπως λέει και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στο "Παραμύθι Χωρίς Όνομα": "Αχ είναι δύσκολο πολύ / να βγει η αλήθεια στο κλαρί  / και να λαλεί και να λαλεί / σαν το πρωτόλαλο πουλί"!
Εγώ κατά συνέπεια δε θα συμμετάσχω στο κηνύγι κανενός εχθρού......όσο τουλάχιστον θα λέγεται εχθρός, κάποιος που είναι απλώς ένας διαμεσολαβητής στον οποίο έχει αναθέσει το κράτος διαπεραιωτικές διαδικασίες. Οι εχθροί είναι άλλοι και κάθονται φαρδείς πλατείς στα έδρανα της Βουλής......Αλλά γι' αυτούς δε μιλάμε, γιατί ως συνήθως στην Μπανανία αυτή γιατρεύουμε πρώτα τα συμπτώματα και μετά τις αιτίες!!