PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Lasard, ενας συλλογος που εχει μαθει να λειτουργει με μικροσυμφεροντα, θα βρει τροπο να συνεχισει την ιδια τακτικη ακομα και τον αριστο των αριστων να του φερουν με την πιο αντικειμενικη και αξιοκρατικη διαδικασια. Ειναι τετοια η ισχυς του συλλογου και η θεση του διευθυντη απο το νομο, που παντα συγκεκριμενα ατομα θα επιβιωνουν με τον εμα η τον αλλο τροπο, εις βαρος των υπολοιπων συναδελφων φυσικα. Δυστυχως απο προβληματικους συναδελφους δεν υπαρχει τροπος να απαλλαγουμε...

Οσο για το διχασμο των συλλογων, η εκλογη προφανως ηταν η αφορμη, αρα η βαθυτερη αιτια ειναι αλλου και αυτο δεν αλλαζει με νομους. Η ελλειψη συνεργατικου πνευματος και επαγγελματισμου στον κλαδο ειναι ενα χρονιο προβλημα που μπορει να κουκουλωνεται κατα καιρους αλλα οταν βρεθουν οι καταλληλες συνθηκες ξεσπαει.

Και εν τελει, ολοι εχουμε δικαιωμα ψηφου για βουλευτικες εκλογες που καθοριζουν τη ζωη μας. Δεν μπορει να ειμαστε ωριμοι γι' αυτο και ανωριμοι για την εκλογη ενος διευθυντη σχολειου! Κι αν ειναι καποιοι απο εμας ανωριμοι, δεν φταιει η δημοκρατια γι' αυτο!

Υ.Γ. Απ' οσο ξερω και τα διοικητικα οργανα των Πανρπιστημιων εκλεγονται. Αν ειναι αξιοκρατικο να εκλεγει πρυτανης, κοσμητορας, προεδρος τμηματος και διευθυντης τομεα, ειναι τρελο να θεωρειται αναξιοκρατικη η εκλογη διευθυντη και υποδιευθυντη σχολειου!

Eiranna έχεις απόλυτο δίκιο ότι η περιπτωσιολογία δεν βοηθά. Ούτε το να κρίνουμε τους νόμους με βάση το αν μας βολεύουν προσωπικά είναι λογικό. Ο νόμος δεν είναι καλός επειδή βοήθησε να διώξουμε έναν αυταρχικό εξουσιομανή διευθυντή (ξέρω πολλές τέτοιες περιπτώσεις) ήκακός επειδή ο σύλλογος έβγαλε έναν πολιτικάντη (δεν γνωρίζω αλλά είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν).

Από τη στιγμή που κυρίαρχο όργανο είναι ο Σύλλογος και ο Διευθυντής είναι περισσότερο συντονιστής - καθοδηγητής, σύμφωνα με το  υπάρχον νομικό πλαίσιο και όχι στις ονειρώξεις όσων φαντασιώνονται διευθυντές μπαμπούλες-τιμωρούς, είναι απόλυτα λογικό να έχει γνώμη ο σύλλογος που θα συνεργαστεί μαζί του. Ας μην  ξεχνάμε ότι η σχέση διευθυντή - εκπαιδευτικών είναι πρωτίστως σχέση συνεργασίας και όχι σχέση εξουσίας - υποταγής, σύμφωνα με τους νόμους πάντα.

Εγώ προσωπικά θα ήθελα να δω βελτιώσεις στον νόμο, αλλά να παραμείνει η φιλοσοφία της εκλογής, κάτι που φοβάμαι ότι είναι δύσκολο, έτσι όπως παρουσιάζεται η γνωμοδότηση του ΣτΕ. Ελπίζω  όλο αυτό να μην προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στα σχολεία και να μην οδηγήσει σε αντεκδικήσεις στην περίπτωση που επανέλθουν στην αγαπημένη τους καρέκλα οι κομπλεξικοί που τη θεωρούσαν κτήμα τους και αρνήθηκαν να αποδεχτούν ότι είναι ανεπιθύμητοι από τους εκπαιδευτικούς με τους οποίους θα έπρεπε να συνεργάζονται....

Λογικό είναι αυτό. Το θέμα δεν είναι να κρίνουμε ένα σύστημα με βάση το πόσοι είναι ευχαριστημένοι με αυτό, αλλά με βάση τις δικλίδες ασφαλείας που έχει σχετικά με την επιλογή των πιο κατάλληλων. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι το συγκεκριμένο σύστημα, με τις βελτιώσεις που χρειάζεται στη μοριοδότηση των επιστημονικών προσόντων, είναι πιο ασφαλές από τους φυτευτούς με συνέντευξη διευθυντές. Και αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι πρωτίστως τα πάντα είναι θέμα συλλόγου. Αν ένας σύλλογος βγάλει έναν άχρηστο διευθυντή γιατί έτσι βολεύεται, σημαίνει ότι το πρόβλημα το έχει κυρίως ο σύλλογος και καλώς ή κακώς, αν κάποιος νιώθει άσχημα σ' έναν τέτοιο σύλλογο, δυστυχώς αυτός θα πρέπει να σκεφτεί αν θα ήταν καλύτερα σε ένα διαφορετικό εργασιακό περιβάλλον.

Εδώ λέει ότι το ΣτΕ αποφάσισε. Δεν λέει όμως τι αποφάσισε, ούτε πότε θα καθαρογραφεί, ούτε τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στα σχολεία!

ειμαι απο την μειοψηφια που δεν λειτουργει με βαση την δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια η μου φαινεται?
καταλαβαινει κανεις οτι δημιουργουμε (και ευλογουμε) μια φαντασιακη πραγματικοτητα στο τομεα των γνωσεων?

Δεν θελω να κανω συγκρισεις, αλλα δουλευα για πολλα χρονια στον ιδιωτικο τομεα, ειχαμε και εκει τα (πολλα) στραβα μας  αλλα τουλαχιστον οι περισσοτεροι προσπαθουσαν για το καλυτερο οτι και να σημαινει αυτο.
Εδω βλεπω πως θα προσπαθησουμε για το χειροτερο, αν αυτο ευνοει την ησυχια μας!!!

Η απαξίωση της βαθμολογίας για μένα δεν είναι κάτι για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Είμαι πεπεισμένη ότι ο βαθμός λειτουργεί εις βάρος της γνώσης, με την υπάρχουσα νοοτροπία. Όσο μπορώ προσπαθώ να εμφυσήσω στους μαθητές μου την άποψη ότι σημασία έχει το τι θα μάθουν σε βάθος χρόνου και όχι ο βαθμός που θα πάρουν αλλά συναντώ απέναντί μου έναν τοίχο. Κάνω όσο μπορώ καλύτερα τη δουλειά μου στον τομέα της αξιολόγησης, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι ο βαθμός με το ισχύον σύστημα δεν αποδεικνύει τίποτα παραπάνω από μια απλή συγκριτική κατάταξη της επίδοσης των μαθητών. Είμαι υπέρ της περιγραφικής αξιολόγησης η οποία προφανώς συνοδεύεται από κάποιον φόρτο εργασίας, αλλά ουδόλως με αφορά, από τη στιγμή που θεωρώ ότι μπορεί να έχει όφελος.

Συγγνωμη lasard, αλλα κι εγω δεν μπορω να καταλαβω γιατι θεωρεις οτι αν αλλαξει ο νομος θα βγει καποιος αλλος ντε και καλα, η οτι αν βγει καποιος αλλος θα ειναι πιο δικαιος. Αυτοι που προσκολλωνται σε διευθυντες και βολευονται, θα βολευονται παντα, οπως κι αν εχει βγει ο διευθυντης τους. Επισης, αν ο συλλογος εξελεξε εναν τετοιο διευθυντη, σημαινει οτι το προβλημα κατα βαση ειναι του συλλογου. Δεν θα το λυσει ενας φυτευτος απο συνεντευξη διευθυντης, ουτε καποιος της αντιθετης "παραταξης" που θα εχει να αντιμετωπισει τον πολεμο των οπαδων του παλιου. Γι' αυτο σκεψου λιγο, μηπως τα προβληματα υπηρχαν πριν ερθει ο τωρινος διευθυντης; Μηπως θα ηταν καλυτερα να δοκιμασεις ενα αλλο περιβαλλον;

Δεν νομίζω ότι το καθαρά γραφειοκρατικό σκέλος της διοίκησης ενδιαφέρει πολλούς εκπαιδευτικούς. Αν ήταν να συντάσσουμε έγγραφα, να διαχειριζόμαστε χρήματα και να βάζουμε σφραγίδες, να πηγαίναμε εξαρχής σε ένα υπουργείο, να μην έχουμε ούτε διόρθωμα, ούτε ορθοστασία, ούτε να κλείνει ο λαιμός μας. Νομίζω ότι έχουμε επιλέξει τη διδασκαλία γιατί είναι δημιουργική και επικοινωνιακή, ιδιότητες που δεν συμβαδίζουν με τη γραφειοκρατία.

Εξάλλου ο ρόλος του διευθυντή δεν είναι απλά και μόνο η διεκπεραίωση εγγράφων. Ο διευθυντής συντονίζει, επιβλέπει τη δίκαιη κατανομή εργασιών, συμβουλεύει όσους συναδέλφους αντιμετωπίζουν κάποιο διδακτικό ή παιδαγωγικό πρόβλημα, εξομαλύνει εντάσεις μεταξύ μαθητών ή γονέων και εκπαιδευτικών, περνάει ένα όραμα για τη βελτίωση του σχολείου (ή τέλος πάντων αυτά θα έπρεπε να κάνει). Αυτά θέλουν βάθος χρόνου και δεξιότητες συνεργασίας, επικοινωνίας, ικανότητα να εμπνέει κλπ.

Όσο για την αλλαγή διευθυντών, συνάδελφε Lasard, ελπίζω τα πράγματα στο σχολείο σου να φτιάξουν, καλό είναι όμως να μην κρίνουμε τους νόμους μόνο με τη λογική του τι συμφέρει το δικό μας σχολείο. Για τον κάθε ένα εκπαιδευτικό που θεωρεί ότι οι εκλογές έφεραν στο σχολείο του έναν ανυπόφορο διευθυντή, υπάρχει άλλος ένας τουλάχιστον που ένιωσε έναν αέρα ελευθερίας επειδή ξεφορτώθηκε έναν ανίκανο διευθυντή που είχε τοποθετηθεί με μια στημένη συνέντευξη. Εγώ προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και ξέρω ότι σε πολλά σχολεία ο νέος νόμος έδωσε την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα άνθρωποι που δεν θα έμπλεκαν στην εξευτελιστική διαδικασία μιας προαποφασισμένης συνέντευξης και έτσι οι σύλλογοι ξεφορτώθηκαν διευθυντές χωρίς προσόντα ή αυταρχικούς κάφρους. Δεν σημαίνει αυτό ότι θεωρώ τον νόμο τέλειο, δεν μου αρέσει η υποτίμηση των επιστημονικών προσόντων και η υπερβολική πριμοδότηση της προϋπηρεσίας. Για μένα ο ιδανικός τρόπος επιλογής θα ήταν, μαζί με την ψηφοφορία, η ισορροπημένη αποτίμηση προϋπηρεσίας και της κατάρτισης, ειδικά στη διοίκηση, η σοβαρή μοριοδότηση της γλωσσομάθειας, η συμμετοχή / διοργάνωση δραστηριοτήτων, αλλά και μια εξέταση στην οποία οι υποψήφιοι θα καλούνταν να απαντήσουν σε μελέτες περίπτωσης. Εκεί θα φαινόταν ποιος έχει πραγματικά ενστερνιστεί τις γνώσεις που του δίνουν τα τυπικά του προσόντα, αλλά θα ενισχυόταν ακόμη και όποιος έχει εμπειρία από τη διοίκηση και έχει μελετήσει μόνος, ακόμα κι αν δεν έχει τα ίδια τυπικά προσόντα με άλλους.

Επιμένω στην ψηφοφορία γιατί αν είναι κάποιος να κρίνει τον υποψήφιο ως προσωπικότητας, προτιμώ να είναι ο Σύλλογος παρά ένα συμβούλιο επιλογής. Στο κάτω κάτω, αν είναι να επιλεγεί ένας ακατάλληλος διευθυντής, προτιμώ να είναι από τον Σύλλογο, παρά από ένα εξωτερικό όργανο.