PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Δεν είναι κακό να θέλει κανείς για 1-2 χρόνια να δοκιμάσει κάτι εκτός τάξης. Αν όμως αυτό θέλει να το κάνει μονιμα, ας κάνει μετάταξη. Και κάποιες υπηρεσίες χρειάζονται σταθερό μόνιμο προσωπικό και υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θέλουν να μπουν στην
εκπαίδευση αλλά θα ήθελαν να εργαστούν σε ένα αρχείο πχ γιατί έχουν συναφείς σπουδές. Δεν
γίνεται να είναι δέσμιοι του να μπουν στην εκπαίδευση. Είναι πολυσύνθετο το θέμα.   Σε πολλά σχολεία «δεσμεύονται» οργανικές από ανθρωπουσ που δεν θέλουν να πάνε ποτέ εκεί και είναι στον αέρα άλλοι που περιμένουν κάθε χρόνο τις τοποθετήσεις. Τπ σύστημα αυτό όλο δεν είναι ορθολογικό, απ όπου και να το πιάσεις, αλλά προφανώς είναι πολλά τα συμφέροντα και τα παιδιά ολωνων που βολεύονται, γι αυτό και κανείς δεν το θίγει. Οπότε καλά κάνει ο leon, απλώς θα έλεγα, επειδή το κάνει συχνά, να μην είναι τόσο απόλυτος συνεχώς ότι η θέση του εκπαιδευτικού είναι μόνο στην τάξη. Το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο, είναι ολόκληρος οργανισμός. Έχει πολλές πτυχές η λειτουργία ενός εκπαιδευτικού οργανισμού, και πολλές πτυχές η όλη εκπαιδευτική κοινότητα. Καλό είναι να μπορεί κάποιος να κάνει κάτι άλλο σαν διάλειμμα. Δεν αρέσει σε όλους η διοίκηση (ως ιεραρχία), μπορεί λοιπόν να θέλουν να δοκιμάσουν μια διοικητικής φύσης δουλειά (δλδ γραφείου) για ένα διάστημα ή κάτι συναφές στην επιστήμη τους όπως μια βιβλιοθήκη ή κπου αλλού αναλόγως. Απλώς αυτό δεν μπορεί να γίνεται επι πολλά έτη.

Ξέρουν τον αριθμό των απουσιών στο τελευταίο ειδοποιητήριο. Την ανακοίνωση όμως για την τελική απόφαση του συλλόγου το σχολείο την έβγαλε έξω στην πύλη. Θα το δουν εκεί οι γονείς ή πρέπει να τους καλέσω;

Να μην τους καλέσεις. Υποχρέωση τους είναι να προβληματιστούν. Και είναι αργά. Το αν το σχολείο έχει κάνει όσα έπρεπε, ώστε να μην μείνει κάποιος από απουσίες, είναι άλλο θέμα, αυτό μόνο εσυ το γνωρίζεις.

Το τελευταίο ειδοποιητήριο απουσιών, πόσες είχε; Δεν ήξεραν οι γονείς ότι το παιδί κοντεύει να μείνει; Πώς θα εμφανιστούν στις εξετάσεις οι μαθητες αυτοί σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Δεν είναι υποψιασμενοι; Το σχολείο τι ενέργειες έχει κάνει για να διερευνήσει τη μη τακτική φοίτηση;

Είναι αρκετά θα έλεγα, πάνω από δέκα ανά τάξη, γύρω στα δεκαπέντε. Στο περσινό σχολείο ήταν σχεδόν όλο το σχολείο
Μετά το χρόνο αποχώρησης, ωστε να μπορούν οι εισηγητές να είναι διαθέσιμοι.
Δεν υπάρχει ούτε καλη συννενόηση, ούτε καλή γνώση, οπότε πνίγονται με τα διαδικαστικά και επίσης θέλουν η πλειοψηφία να μην κάνει τίποτα, με το ζόρι την εισήγηση, και επιτηρήσεις πως θα την ρίξουμε στον "συνάδελφο".

Εμείς, οι φιλόλογοι τουλάχιστον, έχουμε τελείως αντίθετες προσεγγίσεις στο θέμα των προφορικών και γι αυτό δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν κάνουμε επιτροπή. Άλλοι είναι της ξεπετας, του στιλ «εχεις να πεις κάτι πάνω σ αυτά που έγραψες; όχι; ενταξει, ραντεβού στην επαναληπτική εξεταστική». Άλλοι ψειρίζουν την παραμικρή ερώτηση και εξετάζουν ωωωωρες ατέλειωτες μην τυχόν και δεν μπει ακριβοδίκαιος βαθμός, Πώς να γινει επιτροπή έτσι; Εγω κρίνω και πράττω κατά περίπτωση, ανάλογα με το τι μπορεί να κάνει το κάθε παιδί, αν είναι πολύ αδυναμοσ, ρωτάω στοχευμένα κάποια πράγματα που γνωριζω σίγουρα ότι θα μου απαντήσει.

Άλλο να εξετάζεται ο μαθητής που αναφέρω από τον εισηγητή μαζί με τον εκπαιδευτικό ειδικής (παράλληλη στην προκειμένη) κι άλλο η επιτροπή από δυο εκπαιδευτικούς γενικής που παραπέμπει στην διαδικασία των μετεξεταστέων!
Εγώ πιστεύω πως έχουν μπερδευτεί οι συνάδελφοι στο συγκεκριμένο σχολείο καθώς προφορικά το ένα, προφορικά και το άλλο με αποτέλεσμα να ταυτίσουν τις δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

Δεν ξέρω αν έχουν μπερδευτεί. Έχω διαβάσει κάτι και το έχω ξαναδιαβάσει προσφατα, που αυτό υπονοεί. Δεν ασχολήθηκα όμως, ενώ συνηθωσ τα ψειρίζω αυτά, γιατί δεν έχει τεθεί θέμα στο σχολείο μου.

Προς το παρόν για την μονιμοποίηση...
Αλλά είναι μία χρονιά κατά την οποία έχω τρέξει και κουραστεί όσο όλα τα 16 προηγούμενα μαζί. Όχι έχοντας την αξιολόγηση στο μυαλό μου αλλά γιατί και η ψυχολογία και η προοπτική που σου δίνει η οργανική θέση σου επιτρέπουν να κάνεις κάποια από τα πράγματα που θα ήθελες. Δεν θέλω κανενός είδους αναγνώριση του κόπου μου. Απλά δεν θέλω ούτε να νιώσω απογοήτευση και να χάσω την διάθεση μου. Θέλω ό,τι κάνω να αφορά τα παιδιά και η διαδικασία της αξιολόγησης κλέβει από τα παιδιά.

 Η ενασχόληση με τη λειτουργία του σχολείου δεν κλέβει από τα παιδιά. Το αντίθετο, διευκολύνει το έργο όλων. Αυτό για το κομμάτι του να θες να κανεις πράγματα πέρα από το μάθημα. Το να μετράς τις συνεδριάσεις που παρεστης προφανώς είναι σπατάλη χρόνου, αν εννοείς αυτό.
By the way που λέμε και στο χωριό μου, τι σημαίνει «συνεδριάσεις στις οποίες κάποιος ήταν παρών;». Αφού στις συνεδριάσεις είμαστε όλοι, αφού είμαστε στο σχολείο όλοι ούτως ή άλλως. Αποτιμάται η φυσική παρουσία ως ντεκόρ;

Κι εγω γι αυτό απόρησα. Αυτά τα ζήτησε ο Δευθυντής ή ο σύμβουλος; Είναι δυνατόν ο διευθυντής να ζητά τετοια τεκμήρια; Γιατί, δεν γνωρίζει τι συμβαίνει; Εκτός αν το κάνει για να καλυφθεί απέναντι στον σύμβουλο για την βαθμολογία. Αλλά αν είναι έτσι, αυτά τα ζητάς ευγενικά. Αλλιώς ο καθένας θα σχηματίσει την άποψη του.