PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Καλησπέρα, απο τα μαθήματα επιλογής τι γνώμη έχετε για το 527 το οποίο αφορά την παθολογία της γλώσσας στα παιδια;ακούγεται ενδιαφέρον αλλά είδα ότι διαθέτει μεγάλη βιβλιογραφία και πολλά εγχειρίδια. το 624 για την δυσλεξία επίσης φαίνεται ενδιαφέρον απλά κάπου αναφέρει για βιωματική παρακολούθηση στα σχολεια.

Με Γεροσιμου το 621 γνωρίζετε μήπως κάτι; επίσης αν έχει κλείσει ένα σεμινάριο θα ξανανοίξει;
(λογικά ναι φαντάζομαι)

Εσείς που έχετε τελειώσει εδώ και καρό και περιμένετε την αναγνώριση όταν με το καλό πραγματοποιηθεί γράψτε εδώ τπτ σχετικά για να ξέρουμε και εμείς οι νεότεροι τι πρόκειται να συμβεί και τι θα κάνουμε ανάλογα των εξελίξεων.

Αν σε ενδιαφέρουν οι μαθησιακές δυσκολίες πάρε το 624 Δυσλεξία. Ενδιαφέρον μάθημα με 2 μεγάλες εργασίες αν θυμάμαι καλά.

ευχαριστώ ,την συγκριτική παιδαγ να την αφήσω για μετα;τώρα αυτή είναι διαθέσιμη μόνο.μαθησιακές δυσκολίες είναι και γενικά το α μάθημα.γενικά καλύτερα να πάρω από την δ κατηγορία για αρχή η να μείνω στην πρώτη;

Maria , όπως λέει και ο Σωκράτης πρέπει να δεις ποια έχουν μείνει και αναγκαστικά επιλέγεις 2 από αυτά...τώρα νομίζω ότι το 610 και το σεμινάριο 1 είναι αυτά που σχετικά έχουν τις λιγότερες υποχρεώσεις
[/quote Καλημέρα
Και εγώ τώρα έβαλα το id αλλά είναι στα αγγλικά γραμμένα.έτσι θα είναι ή πάω σε κάποια επιλογή;Επίσης πόσα μαθήματα μπορώ να επιλέξω και αν θέλω παραπάνω από 2 ποια;Κάτι ακόμα αν επιλέξω τώρα 3 πχ μαθήματα μετά μπορώ σε άλλο τετράμηνο να επιλέξω παραπάνω πχ 5 αν θέλω να τελειώσω στον ελάχιστο χρόνο;

Δυστυχώς υπάρχει: http://www.doatap.gr/gr/news_extended.php?post_id=563

   ]ωχ........μπορώ να πάρω την  προκαταβολή πίσω???και η πρακτική άσκηση πόσο διάστημα είναι αν αποφασίσω να συνεχίσω?

Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...

Καλησπέρα ,ποσο ωραια τα λεει η truth...πολύ φοβάμαι μην επαληθευτείς για εμάς τους νεότερους..εγω πχ που είμαι στα 29 φιλόλογος με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα τι μέλλον μπορώ να έχω πάνω σε αυτό?σκέφτομαι τώρα και το μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής στην Κύπρο.Αλλά αξίζει τα λεφτά του?σκέφτομαι για άνοιγμα  κάποιου κέντρου μελέτης μαζί με άλλο εμπειρο άτομο.θα έχουμε κάποια έσοδα ή μια τρύπα στο νερο θα γίνει?γενικά αναρωτιέμαι προς τα που θα πρέπει να κατευθυνθώ ώστε να υπάρξει κάποιο επαγγελματικό μέλλον..μετά οι γονείς λένε διάβασε μήπως γίνει ΑΣΕΠ[δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα ή δωσε για σχολή δημόσιας διοίκησης..μα έιμαστε στο κενό σκέφτομαι ολη η γενιά εκτός από κάποιους τυχερούς..τι να κανω?να αλλάξω κατευθυνση?να ψαξω για κατι άλλο? η αβεβαιόητα συνεχίζεται..Γιατί δεν θέλω να  περάσει μια δεκαετία και απλά να υπάρχει αυτή η ίδια κατασταση