Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.

Μηνύματα - ekfrasi

Σελίδες: 1 ... 3 456 7 ... 19

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 22, 2010, 12:38:30 πμ »

Τον λατρεύω τον Μητσιά domenica....

Παράθεση από: domenica στις Απρίλιος 22, 2010, 12:19:56 πμ

Μ' αρέσουνε τα χρώματα που δίνουν δικαιώματα
για λύπη, για χαρά για φαντασία

Αντε θα πω για την aeee , μετά το ουράνιο τόξο

και ένα classic τραγούδι απο τον Ξυλούρη, μια που δε βρήκα το κατακόκκινο, αλλά λατρεύω και το Βασίλη

Την εικόνα σου σεβάστηκα,
στη φλόγα δεν εκράτησα.
Την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.

Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα.
Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.

Την εικόνα σου σεβάστηκα
και κράτησα,
και τα χέρια μου θα ενώσω
πριν στη ζητιανιά τη δώσω.

Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.
Χρώματα, χρώματα,
άσε τα καμώματα.

Και αν δεν έχετε ακούσει την εκτέλεση του ***Τζίμη Πανούση*** please do, είναι καταπληκτική!

Παράθεση από: daimonman στις Απρίλιος 22, 2010, 12:37:53 πμ

Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι η αγάπη έχει κάθε φορά το χρώμα των ματιών (της)!

Ξέχασες το Link: Ελευθερία Αρβανιτάκη - Για των ματιών σου το χρώμα
[/url]

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 22, 2010, 12:09:30 πμ »

rozy4 εμένα πέτυχες το αγαπημένο μου πάντως

Εγώ προσπαθώ ακόμα να το βρώ... της aeee

Το χρώμα των ονείρων

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ,
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ»

Σου ζωγραφίζω όνειρα, αισθήματα και πάθη
Το χρώμα των ονείρων μου, μπλέκεται μες στα μάτια σου
κι αλλάζει (…)προοπτικές
Το χρώμα των ονείρων μου κυλάει πάνω στο σώμα σου,
κρύβεται στην ανάσα σου, κάνει κύκλους γύρω από το είναι σου.
Αλλάζει... αλλάζει όψεις, αλλάζει μορφές»

Μη φεύγεις, μην τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
τις δύσκολες ώρες
μαζί μου να αντέχεις

Μη φεύγεις, μην τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
και στα όνειρά σου
για πάντα να μ’έχεις

Αα…. να ταξίδευα
Αα.... μες στα μάτια σου
δες πόσα χρώματα
δίνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’ αντέχω… να θυμάμαι… να ξεχνώ»

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να ελπίζεις μέχρι
που να φύγει η μπόρα

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να μη σταματήσει
του έρωτα η ώρα

Αα…. να ταξίδευα
Αα.... μες στα μάτια σου
δες πόσα χρώματα
δίνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ

Θέλω να σου φωνάξω δυνατά !
Τις πιο μεγάλες μου στιγμές, τις έζησα μαζί σου
Γιατί εσύ,
μονάχα εσύ κατάργησες τη μοναξιά μου...
Έδωσες χρώμα στα όνειρά μου
Έγινες φλόγα που σιγοκαίει μες στα μάτια μου
για να βλέπω πάντοτε τον κόσμο φωτεινό
Μία αφορμή για να σωθώ απ’τα σκοτάδια μου
σ’ένα παρόν θαμπό και σκοτεινό...
Αυτή είναι η αλήθεια μου.
...και υπάρχει μόνο
γιατί τη μοιράστηκα κάποτε... μαζί σου !!

Θέλω να σου φωνάξω δυνατά
Άκου τα λόγια μου !
Είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου
Άκου τη σκέψη μου (άκου τη σκέψη μου)
Και την ελάχιστή μου αναπνοή
Άκου τον ήχο μου..
Που σε τυλίγει κι ύστερα αφήνεται
να υπάρχει για να τον ακούς... Εσύ....»

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 21, 2010, 11:22:41 μμ »

Παράθεση από: aeee στις Απρίλιος 21, 2010, 11:00:03 μμ

Ποιο το χρώμα της αγάπης

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.

Χρώματα, της αγάπης χρώματα
μυρωδιές και αρώματα
νύχτες φωτεινές
Λάμπετε, τίποτα δε χάνετε
σβήνετε και ανάβετε
σαν μικρές φωτιές

Χρώματα, της αγάπης χρώματα
σαν κεριά αόρατα
του εσπερινού
Λάμπετε, κι όποιος το αισθάνεται
μες στα βάθη χάνεται
του καλοκαιριού

Χρώματα, της αγάπης χρώματα
κρυφοζευγαρώματα
δίχως γυρισμό
Φέγγετε, σαν φωτάκια φέγγετε
απ' το φως που έρχεται
κάθε δειλινό

Χρώματα, της αγάπης χρώματα
μεθυσμένα σώματα
όνειρα τρελά
Έρωτες, λέξεις αφανέρωτες
Θεέ μου, ας μην ξημέρωνες
τόση ομορφιά

Ήταν οι νύχτες μαγικές
οι βόλτες στις ακρογιαλιές
οι βόλτες στις ακρογιαλιές
και συχνά παίζεις με φωτιές
μ' ένα φεγγάρι αγκαλιά
και με τ' Αυγούστου τα φιλιά
Τι άλλο θέλουν οι ψυχές
μονάχα νύχτες μαγικές.

Το βρήκα?

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 21, 2010, 09:55:00 μμ »

Παράθεση από: domenica στις Απρίλιος 21, 2010, 12:58:35 πμ

Μοναξιά χιλιάδες φύλλα

Καλά τι έβαλες domenica!!! I love you

Παράθεση από: aeee στις Απρίλιος 21, 2010, 02:43:33 μμ

Απελπιστικά διαθέσιμη

Το θέμα είναι σοβαρό
κοινωνικό και μαζικό
και το συμπέρασμα είναι δεν είναι βιαστικό
υπάρχει πρόβλημα νομίζω οργανικό
βρίσκω τον κόσμο στην αγάπη αλλεργικό

Νομίζω οτι η συγκεκριμένη αλλεργία προκαλείτε απο μία άλλη αλλεργία και γίνεται chain effect

Joanna Drigo - Αλλεργία στις δεσμεύσεις

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 11:24:11 μμ »

Μια άλλη φωνή
Τσακνής - Μάλαμας

Μικρή η φωνή κι ανήμπορη μια λέξη ν' ακουστεί
σ' αυτή την άσκοπη βουή που όλα τα σκεπάζει.
Μα τώρα νιώθω μια αιτία, κι ένα λόγο που θα κάνω
ολόχρυσες οι σάλπιγγες, τραγούδι να σημάνουν.

Μέσα απ' αυτό το φονικό
μονάχα ο έρωτας θα ζήσει
γι' αυτό στο σώμα σου ας χαθώ
στους δρόμους που ονειρεύομαι
χωρίς επιστροφή.

Κι ενώ η μαμή της ιστορίας με ξεχνάει
τους ίδιους κύκλους ξεγεννάει με ίδιους πάντα τρόπους.
Το τζάμι σπάζω μιας βιτρίνας και παίρνω όλα τα φιλιά σου
που εκεί τα φυλακίσανε, μα τώρα μου ανήκουν.

Μέσα απ' αυτό το φονικό
μονάχα ο έρωτας θα ζήσει
γι' αυτό στο σώμα σου ας χαθώ
στους δρόμους που ονειρεύομαι
χωρίς επιστροφή.

Η Κοινότητα του PDE / Απ: To ποίημα της ημέρας

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 11:17:59 μμ »

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα...

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα —
είναι προ πολλών ετών —
στην ιδίαν γη δεν ζούσα
μετά των λοιπών θνητών.

Λυρικήν την φαντασίαν
είχον, κι αν απατηλήν,
μ’ εχορήγει ευτυχίαν
όμως ζώσαν και θερμήν.

Σ’ ό,τι έβλεπε το μάτι
πλούσιαν έδιδε θωριά·
της αγάπης μου, παλάτι
μοι εφαίνετο η φωλιά.

Και το τσίτινο φουστάνι
εφορούσε το φθηνό·
σας ομνύω μοι εφάνη
κατ’ αρχάς μεταξωτό.

Της εστόλιζαν τα χέρια
δυο βραχιόλια φτωχικά·
δι’ εμένα τζοβαέρια
ήσανε αρχοντικά.

Στο κεφάλι μαζεμένα
άνθη εφόρει απ’ το βουνό —
ποια ανθοδέσμη δι’ εμένα
είχε τέτοιον στολισμό;

Ομαλούς τους περιπάτους
πάντα βρίσκαμε μαζί,
και ή δεν είχε τότε βάτους,
ή τας έκρυπτεν η γη.

Δεν με πείθει νυν το πνεύμα
των ρητόρων και σοφών
όσον έν εκείνης νεύμα,
κατ’ εκείνον τον καιρόν.

Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα —
είναι προ πολλών ετών —
στην ιδίαν γη δεν ζούσα
μετά των λοιπών θνητών.

Κ.Π. Καβάφης - Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 10:28:23 μμ »

Καλέ... κάνεις κλικ στην εικόνα και πάει στον ύμνο.
Μάρκο... όλες οι εικόνες που βάζουμε σε τραγούδια πάνε καλέεεεεε.

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 10:17:13 μμ »

Το χρωστάω στον MARKOS

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Ποιος/Ποια θα θέλατε να είναι Υπουργός Παιδείας;

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 10:14:41 μμ »

Εγώ απλά να τους βάλω όλους.... και το τι δουλειά (sic) κάνανε.
(μαζί με τις διορθώσεις σας )

Α
Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας - νομικός, λογοτέχνης και δημοσιογράφος
Δημήτριος Αιγινήτης - αστρονόμος. υπήρξε ο βασικός παράγοντας που προκάλεσε την επίσημη υιοθέτηση από το ελληνικό κράτος του Γρηγοριανού («Νέου») Ημερολογίου, την υιοθέτηση από την Ελλάδα του παγκόσμιου συστήματος αναφοράς χρόνου, αναδιοργάνωσε το Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ίδρυσε την Ακαδημίας Αθηνών και την Φιλεκπαιδευτική εταιρία.
Κωνσταντίνος Άμαντος - Πανεπιστημιακός, βυζαντινολόγος και Ακαδημαϊκός
Γεράσιμος Αρσένης - οικονομολόγος
Ανδρέας Αυγερινός - πολιτικός
Β
Θεόδωρος Βελλιανίτης - δημοσιογράφος, φιλόλογος και πολιτικός
Άγγελος Βλάχος - πολιτικός και λογοτέχνης
Βαρβιτσιώτης Ιωάννης -νομικός
Ελευθέριος Βερυβάκης - νομικός
Γ
Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος -πολιτικός, νομικός και στρατιωτικός.
Μαριέττα Γιαννάκου - Ψυχίατρος
Δ
Επαμεινώνδας Δεληγεώργης -ο νεώτερου Έλληνας πρωθυπουργος καθώς ανέλαβε πρώτη φορά την εξουσία σε ηλικία 36 ετών και έγινε πρωθυπουργός 6 φορές, κοινώς, μόνο πολιτικός!
Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος - νομικός, πανεπιστημιακός
Θεόδωρος Δηλιγιάννης -νομικός και πολιτικός -ο κύριος υπεύθυνος για την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 1893.
Άννα Διαμαντοπούλου - Πολιτικος Μηχανικός
Δημήτριος Δίγκας -δικηγόρος και πολιτικός
Ε
Ευθυμίου Πέτρος -φιλόλογος και δημοσιογράφος
Ζ
Παναγιώτης Ζέπος - νομικός
Θ
Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος - Έλληνας φιλόσοφος, Καθηγητής Πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός.
Κ
Απόστολος Κακλαμάνης -πολιτικός και δικηγόρος
Δημήτριος Καλλιφρονάς - πολιτικός
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος - πολιτικός, δέκα φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας
Βασίλης Κοντογιαννόπουλος - νομικός
Λ
Νικόλαος Λούρος - καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πολιτικός και ποιητής.
Μ
Ιωάννης Μεσσηνέζης - πολιτικός
Ν
Βασίλειος Νικολόπουλος -πολιτικός
Π
Ανδρέας Παναγιωτόπουλος -νομικός και έμπορος σταφίδας
Γεώργιος Παπανδρέου (νεότερος) - κοινωνιολόγος
Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος) (Σταυρόπουλος rename σε Παπανδρέου λόγο πατέρα ιερέα Ανδρέα), νομικός
Αναστάσιος Πολυζωίδης - πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και δικαστικός/νομικός
Ρ
Γεώργιος Ράλλης - νομικός
Λουκάς Κανακάρης - Ρούφος - νομικός και πολιτικός
Σ
Κωνσταντίνος Σημίτης - νομικός
Γεώργιος Σουφλιάς -πολιτικός μηχανικός
Ευριπίδης Στυλιανίδης -νομικός
'Αρης Σπηλιωτόπουλος - πολιτικές επιστήμες
Τ
Θεόδωρος Τουρκοβασίλης - δικηγόρος, πολιτικός και ιδρυτής πολιτικού κόμματος
Κωνσταντίνος Τσάτσος - νομικός, φιλόσοφος, ακαδημαϊκός, ποιητής και πολιτικός
Αντώνης Τρίτσης - αρχιτέκτωνας
Φ
Δημήτριος Φατούρος - αρχιτέκτωνας

Όπως βλέπετε οι νομικοί τους τρώνε όλους!!! και απο δικηγόρους εγω χαΐρι δεν έχω δει σε τίποτα.

Εγω θα ψηφίσω τον Δημήτριο Αιγινήτη τον αστρονόμο. Ενας επιστήμονας που άλλαξε πολλά και ουσιαστικά.

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 09:27:54 μμ »

Εγώ κι εσύ μαζί

Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Randy Newman
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Τζίμης Πανούσης ( Ντουέτο )

γώ κι εσύ μαζί.
Όταν η τύχη σου θα 'ναι φευγάτη,
και συ μακρυά απ' το ζεστό σου κρεβάτι,
Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή.
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βάσανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Μπορείς αν θες
να βρεις πιο έξυπνους φίλους,
Να 'ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.
Μπορείς!!!!!
Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,
δεν θα στη δώσει φιλαράκο κανείς...

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,
και η φιλία μας θα μένει αιώνια,
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί...!

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 04:08:30 μμ »

Παράθεση από: δασκαλίτσα στις Απρίλιος 20, 2010, 03:39:23 μμ

Γειά σας,γειά σας!Σήμερα ένα αγαπημένο...

Metallica - The Unforgiven

Οι στίχοι βρίσκονται στο βίντεο.Καλή ακρόαση και καλό κουράγιο συναδελφάκια!

http://www.youtube.com/watch?v=-vcd95yxQxs

Απεργίες - Κινητοποιήσεις / Απ: Κατασκηνώνουν στο Σύνταγμα!

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 05:40:26 πμ »

Με πολύ χιούμορ... διασκευάζω το Επιστροφή στο Ρέθυμνο του Γιώργου Σταυριανού με τη φωνή της Κάτιας Δανδουλάκη

Σύνταγμα, άνοιξη του 2010:

Η πόλη αργοξυπνούσε, έτσι καθώς κατηφόριζα από την κηφισίας.
Περπάταγες ακριβώς δίπλα μου κι αυθόρμητα σου είπα “καλημέρα”, και εσύ αδιόριστος;
Μακριά, το πρώτο φως έσκαγε στη βουνοκορφή
κι το νομοσχέδιο δεν είχε ίχνος ελπίδας.

Ομόνια, Χριστούγεννα του 2021:

Στην ομόνοια το νέφος είχε σχεδόν καθίσει πάνω στα σπίτια,
λίγο πριν αρχίσει να διαλύεται σε καρκίνο
που έπεφτε επάνω μου και με κατάπινε.
Πάει χρόνια που κυνηγούσαμε τη θέση από νόμο σε νόμο,
μέσα στην αδηφάγα λαιμαργία των πολιτικών που μ' εξαφάνιζε.
Ανάμεσα στα δαιδαλώδη του σχήματα, τις παραγράφους και τις εξαιρέσεις,
το μόνο που δεν είχε σχήμα ήταν το νομοσχέδιο.

Γλυφάδα, πρωτοχρονιά του 2032:

Πελώριες οι εξαγγελίες αντηχούσανε στην κεντρική πλατεία,
κάτω από έναν ρουσφετογεμμισμένο, αλλά παγωμένο νόμο.
Το μάτι μου σε πήρε ανάμεσα στο πλήθος,
αλλά τα πόδια μου ήταν βαριά, από το διάβασμα και τις εξετάσεις.
Σε λίγο είχες χαθεί.

Γκάζι, καλοκαίρι του 2043:

Αδιόριστοι και φοιτητές είχανε γίνει ένα.
Ο ΑΣΕΠ βυθιζόταν στην άκρη του ίδιου πολιτικού τοπίου
κι εγώ ονειρευόμουνα τη λεωφόρο του διορισμού.

Θησείο, φθινόπωρο του 2054:

Ποιος θα περίμενε ποτέ να βρεθεί σ' ένα δρόμο,
που να ονομάζεται 'ο Νόμος της Ερημιάς μου';
Η προοπτική του χανότανε στο πουθενά.
Έμεινα εκεί ώρα πολλή, χωρίς να περιμένω απολύτως τίποτα, ούτε σύνταξη.

Σύνταγμα, τέλη καλοκαιριού 2065:

Σύνταγμα. Δεν είχα άλλη επιλογή.
Πάντα θα ξαναγυρίζω.
Δεν είναι απλά ένας τόπος όπου πηγαίνεις, αλλά απ' όπου επιστρέφεις.
Με τα μάτια γεμάτα διορισμό.
Μόνο διορισμό. Τίποτ' άλλο από έναν βαθύ, αξιοκρατικό και καθαρό διορισμό.
Και κατάλαβα πως αυτός ο ίδιος ο μή διορισμός, θα μ' ακολουθούσε για πάντα…

Εύχομαι να γελάσατε

Η Κοινότητα του PDE / Απ: Μουσική_temp03

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 05:06:04 πμ »

τραγικός ήταν... δοξασμένος όχι... πολύ νωρίς

Η Κοινότητα του PDE / Απ: To ποίημα της ημέρας

« στις: Απρίλιος 20, 2010, 04:56:23 πμ »

Συχωρέστε την αθλιότητα μου.... είμαι τόσο sad

Πρέβεζα
Με την πένα του Κώστα Καρυωτάκη τη μουσική του Μουσική του Δήμου Μούτση την εκτέλεση του Χρήστου Λεττονου, απο τη ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ

Θάνατος είναι οι κάργιες
που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι, (Σε ένα δρόμο, για ένα σκυλί, χάθηκε στα 35 του)
με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα κι ακόμη
ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους.

Θάνατος κι ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια ελλειπή μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης. (Φλωρίνης.... γαμώ την κηδεία μου)
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης,
πρώτη κατάθεσης δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις". ( Σε μια στιγμή χάνεται η ζωή....)
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης.

[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία] (Το πιο τραγικό απο όλα.... η κηδεία, το λευκό φέρετρο, και το μεγάλο ερωτηματικό πάνω απο τα βουρκωμένα μάτια)

Διάβασα στον εκκλησιαστή 7:2 " Καλύτερα να πάει κάποιος σε ένα σπίτι πένθους, παρά να πάει σε ένα σπίτι συμποσίου. επειδή, αυτό είναι το τέλος του κάθε ανθρώπου, και αυτός που ζει θα το βάλει αυτό στην καρδιά του"
... και το έβαλα, χρόνια πριν, και το ξανά έβαλα τώρα... και; άντε εγώ cold-blooded, εκείνη τη μάνα τι της λές;

Τουλάχιστον είδα το ουράνιο τόξο οδηγώντας στο γυρισμό... life goes on.

Σελίδες: 1 ... 3 456 7 ... 19

PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών