PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Συνάδελφοι επαναφέρω το θέμα, δυστυχώς όχι για καλό.

Θα ήθελα την βοήθειά σας και την εμπειρία σας. Είναι κανείς που να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με έμμεσες απειλές από παιδιά για την 'ακεραιότητα' του αμαξιού του και ατάκες 'θα σας κάνω την ζωή δύσκολη στην τάξη με φάρσες κτλ' ; Και εάν ναι, πως το αντιμετώπισε; Είναι φρόνιμο να παρκάρω το αμάξι μου λίγο πιο μακριά από την πόρτα του σχολείου τουλάχιστον για λίγες μέρες ή όχι;

Και για να το πάω πιο μακριά και να καλύψω όλες τις περιπτώσεις...είναι κανένας που να του έχουν κάνει ζημιές μαθητές (ή υποψιάζεται ότι ήταν μαθητές) σε αμάξι κτλ; πως αντέδρασε; η κατάθεση μύνησης βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ημουν σε δημοτικο (!) σχολειο της Κρήτης όταν άκουσα περιστατικό να απειλήσουν δασκάλα και τελικά να κάνουν οντως ζημιές στο αυτοκίνητο της... Απ'ο,τι θυμάμαι η ίδια δεν κάλεσε την αστυνομία (απορώ γιατί) αλλά δήλωσε στην τάξη - μέσα στην οποία υπήρχαν οι "ατακτοι" μαθητές - ότι έχει ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών και οτι ανα πάσα στιγμη μπορούν να την προστατεψουν και να τιμωρήσουν όσους απειλούν ή κάνουν ζημιές. Ήταν ψέμα αλλά τα παιδιά το πίστεψαν και μαζευτηκαν και έκτοτε δεν ξαναέκαναν κάτι στην κοπέλα.
Δυο χρόνια μετά στο ίδιο σχολείο έτυχε προσωπικά σε μένα και σε μία συνάδελφο (η κοπέλα δασκάλα, εγώ ειδικότητα στο τμήμα της) να έρθουν κάποια μεγάλα παιδιά της Στ' (14-15 χρονων) να μας απειλήσουν επειδή τους βάζαμε χαμηλούς βαθμούς, λέγοντας "Ξέρουμε που μένετε και θα ερθουμε να σας βρούμε!!"
Η αλήθεια είναι οτι τρομοκρατηθήκαμε αρκετά με τη συνάδελφο και κλειδωνόμασταν στο σπιτι για κάποιο διαστημα - όσο για το να βγαινουμε νύχτα ούτε λόγος.
Δεν το τραβήξαμε το θέμα γιατι σκεφτήκαμε ότι οι διευθυντές πιθανόν και να μη λάβαιναν τίποτα στα σοβαρά και απλά κάναμε υπομονη μια που και η χρονιά ήταν στα τελειώματα.
Αν ήταν αρχή της χρονιάς, πιθανόν να απευθυνόμασταν και κατευθείαν στην αστυνομία - δεδομένου και του περιστατικού με τη δασκάλα και το αυτοκίνητο.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, πάντως βάλε πάνω απο όλα τον εαυτό σου και μην υποτιμάς ένα πολύ θυμωμένο παιδί...
   

Να ρωτήσω κάτι. Αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι μέσα στην τάξη την ώρα του διαλείμματος, φέρει ευθύνη ο εκπαιδευτικός που δεν φρόντισε να  βγάλει έξω τα παιδιά;

Νομίζω πως έτσι είναι...
Δυστυχώς αυτό είναι απο τα πιο δύσκολα κομμάτια της εφημερίας. Μπορεί να τα κατεβάζεις εσύ απο τη μια σκάλα κι αυτά να ανεβαίνουν πάλι επάνω απο την άλλη...
Στο σχολείο μας μόλις σήμερα μας ζήτησαν να εφημερεύουν δυο άτομα και μέσα στο κτήριο. Τώρα τι νόημα έχει όλο αυτό... δεν ξερω...

Εμείς πάντα κάναμε ολοημερες εφημερίες. Απλά αυτός που έφτιαχνε το πρόγραμμα το ρύθμιζε έτσι ώστε η εφημερία του καθενός να συμπίπτει με τη μέρα που είχε το μεγαλύτερο ωράριο.

Τελικα ολο και περισσοτερους συναδελφους ειδικοτητων στο δημοτικο ακουω να εχουν κοινες εμπειριες, αρα κατι φταιει - και δεν ειμαστε αποκλειστικα εμεις υπευθυνοι.
Η απαξιωση των ειδικοτητων απο πολλους δασκαλους ειναι συχνο φαινομενο, οπως και η απαξιωση απο μερους των παιδιων που θεωρουν το μαθημα στο φροντιστηριο "καλυτερο" και γραφουν στα παλαιοτερα των υποδηματων τους την ξενη γλωσσα στην ταξη (δεν ειναι μονο τα Αγγλικα, ισχυει και για Γαλλικα και Γερμανικα)
Για να μη βγαινουμε ομως εκτος θεματος, θα ανοιξω ενα τοπικ πιο συγκεκριμενο να συζητησουμε εκει..

Μπηκα στο φορουμ σημερα προκειμενου να θεσω ενα θεμα σχετικα με τη διαχειριση προβληματων στη σχολικη ταξη - συγκεκριμενα στο δημοτικο σχολειο - και τελικα βρηκα το τοπικ να υπαρχει ηδη.
Σιγουρα υπαρχουν κοινα σημεια με το γυμνασιο και το λυκειο, αλλά υπάρχουν άλλες τοσες διαφορες τοσο ως προς την κατασταση όσο και ως προς τις πιθανες λυσεις.

Στη μικρη μου πορεια ως εκπαιδευτικος στην Α/βαθμια εχω συναντησει προβληματα που με εχουν κανει (ευτυχως οχι πολυ συχνα) να αντιδρασω ακομα και σαν τη συναδελφο που απο τα νευρα της πεταξε στον τοιχο την κιμωλια... Πραγμα που μετα με εκανε να θυμωνω με τον εαυτο μου και να τον κακιζω που δεν μπορεσα να αντιδρασω με καλυτερο τροπο.
Στα 5 χρονια της εμπειριας μου εχω αγανακτησει, εχω απελπιστει, εχω ξαναβρει το θαρρος μου, εχω ξοδεψει πολλες πολλες ωρες σχεδιαζοντας στρατηγικες για να αντιμετωπισω τα προβληματα, εχω κανει πολλη ενδοσκοπιση (μηπως ειμαι υπερβολικα φιλοτιμη, μηπως ειμαι υπερβολικα υποχωρητικη με τα παιδια και μου "παιρνουν τον αερα"..), εχω προσπαθησει να κοπιαρω τακτικες συναδελφων που ανετα επιβαλλουν την ταξη, εχω απογοητευτει απο αδιαφορους και αναποτελεσματικους διευθυντες... Εχω φερει γονεις στο σχολειο, εχω στεναχωρηθει και εχω κουβαλησει τα προβληματα της ταξης απειρες φορες στο σπιτι μου και στην οικογενεια μου... Κι ακομα το παλευω...

Λογω του οτι ειμαι ειδικοτητα (Αγγλικα), μπαινω σε πολλα τμηματα και απο λιγες ωρες. Φετος μαλιστα μου ανατεθηκαν και μεμονωμενα τμηματα απο μια ωρα στο καθενα να κανω ... αισθητικη αγωγη (!), με αποτελεσμα ακομα να προσπαθω να μαθω ονοματα και το "χαρακτηρα" καθε ταξης.
Ολο αυτο απο μονο του δυσχεραινει την κατασταση.
Πολυ συχνα υπαρχει φασαρια, τσακωμοι μεταξυ των παιδιων, παιδια που δεν βγαζουν καν το βιβλιο πανω στο θρανιο, παιδια που δεν δειχνουν ουτε στο ελαχιστο σεβασμο, που δεν μπορουν να διακρινουν διαφορά αναμεσα στην ωρα διαλειμματος και στην ωρα μαθηματος...

Οταν νευριασω και βαλω τις φωνες ησυχαζουν για λιγο ... για πολυ λιγο.. μετα παλι τα ιδια και χειροτερα.
Εχω δοκιμασει να μιλαω ηρεμα και χαμηλοφωνα και να μη βαζω τις φωνες και αυτο που γινεται ειναι να διαμαρτυρονται οι καλοι μαθητες "Μα γιατι κυρια δε μαλωνετε τον ταδε που μιλαει συνεχεια και με ενοχλει;;"
Οσοι συναδελφοι ειστε στο δημοτικο τα ξερετε... "Κυρια, ο ταδε με χτυπησε/με σκουντησε/με κοροιδεψε/με εβρισε, πειτε του τιποτα..." σε μια κατασταση που μοιαζει διχως τελος...
Ποση υπομονη να εχει κανεις;;

Εχω σκεφτει να πω στην ταξη οτι στο τελος του τριμηνου θα βαθμολογησω ολο το "πακετο" και οχι μονο την επιδοση, πραγμα που σημαινει οτι θα χαμηλωσω βαθμους απο κακη συμπεριφορα. Εκει βεβαια με μπλοκαρει το οτι ακουω απο συναδελφους οτι υπαρχει ατυπη συμφωνια να μην μπαινει βαθμος κατω του 8 (στα 10)...  
Σκεφτομαι επισης να αρχισω να γραφω συστηματικα παρατηρησεις στο τετραδιο για να τα διαβαζουν οι γονεις - παρατηρησεις οχι μονο διδακτικου περιεχομενου, αλλά και σχετικα με τη συμπεριφορα των παιδιων.

Απο τους διευθυντες μου δεν περιμενω σχεδον τιποτα, ειναι αχρωμοι, αοσμοι και νομιζω οτι τα παιδια δεν τους φοβουνται ιδιαιτερα...

Δεν ξερω, μερικες φορες - ενω ξερω καλα οτι εχω αριστη γνωση του αντικειμενου μου και μπορω να κανω παρα πολυ καλο μαθημα οταν οι συνθηκες ειναι καλες, αμφιβαλλω για την ικανοτητα μου να επιβληθω μεσα στην ταξη και νιωθω πολυ ασχημα γι'αυτο... Νιωθω οτι ψυχικα φθειρομαι ανεπανορθωτα, οτι οι αντοχες μου φτανουν σε οριακο σημειο ...
Και γιατι; Για ποιο λογο; Αξιζει τον κοπο ολο αυτο; Πρεπει να υπαρχουν λυσεις, δεν μπορει...

Θα με ενδιεφερε πολυ να ακουσω δικες σας εμπειριες, ειδικα απο συναδελφους του δημοτικου.
Συγγνωμη αν φλυαρησα και συγγνωμη για την ελλειψη τονων αλλα γραφω με το ενα χερι λογω προβληματος στο αλλο.
 
 

  

Καπου το εθιξα σε ενα ασχετο τοπικ οτι στη διευθυνση που δουλευω εχει προσληφθει ιδιωτης λογιστης τον οποιο πληρωνουμε απο την τσεπη μας καθε Χριστουγεννα και Πασχα για να εκδιδει τα ενημερωτικα της μισθοδοσιας μας..
Υπαλληλοι στο κομματι αυτο της υπηρεσιας υπαρχουν αλλά πιθανον με τη δικαιολογια οτι "δεν προλαβαινουν", ο συλλογος αποφασισε την προσληψη αυτου του λογιστη.
Το συζητησα με καποιους συναδελφους αλλά οι περισσοτεροι δεν πολυνοιαζονται μεσα στις διαφορες εγνοιες τους.. Δεν ειναι βεβαια το τρομερο ποσο (10 ευρω το χρονο), απλά παντα ηξερα οτι η υπηρεσια υποχρεουται να σε ενημερωνει για τα μισθολογικα, οχι να πληρωνεις γι'αυτο..
Εχει συμβει αυτο και σε καποια αλλη διευθυνση; Το εχετε ξανακουσει;
Το τραγελαφικο επισης ειναι οτι οταν τελικα ο συγκεκριμενος λογιστης αποφασιζει επιτελους να εκδωσει τα ενημερωτικα - γιατι συνηθως το κανει καθε 3-4 μηνες - τα συγκεκριμενα εντυπα ειναι γεματα διαφημισεις απο μαγαζια κλπ της πολης. Δηλαδη ο ανθρωπος αυτος διαφημιζεται πανω στο κεφαλι το δικο μας!!
Και εννοειται χωρις να μας δινει αποδειξη για τα χρηματα που μας παιρνει καθε φορα που τον πληρωνουμε..

Ετσι οπως τα λες resident, κι ακομα χειροτερα και να σκεφτειτε οτι δουλευω στην Πρωτοβαθμια Εκπαιδευση με παιδια εως 12 ετων..
Κι ομως το τι ειδαν τα ματια μου κι ακουσαν τα αυτια μου εκει περα...
Τι επιθεση σε δασκαλα που την εγδαραν στο προσωπο (!), τι ενος αλλου δασκαλου που του εβαλαν φωτια στο αυτοκινητο επειδη εβαζε χαμηλους βαθμους (!), τι δασκαλους να βγαινουν κλαιγοντας απο την ταξη... Σκηνες απειρου καλλους..
Προσωπικα δεν προκειται να ξεχασω σε μια ΣΤ' που τη στιγμη που χτυπησε το κουδουνι για εξω πλακωθηκαν στο ξυλο, σε σημειο που φοβηθηκα οτι θα σκοτωνοντουσαν, και σε μια Γ' που επιασα μια ομαδα παιδιων στα πισω θρανια να διαβαζουν ... πορνοπεριοδικα την ωρα του μαθηματος!!!
Ειναι ενα συνοθυλευμα παιδιων απο "ιδιαιτερες" οικογενειες, ειναι τα πολυ πλουσια παιδια ξενοδοχων και μεγαλοεπιχειρηματιων με εναν σχεδον ενηλικο σνομπισμο και αλαζονεια, ειναι τα φτωχα παιδακια καθαριστριων, σερβιτορων κλπ που δουλευουν για τις προηγουμενες οικογενειες - τα οποια και πεφτουν θυματα καζουρας και πολυ ασχημου πειραγματος.. Και ειναι και τα παιδια απο άλλες χωρες (ΠΑΡΑ πολλα στις συγκεκριμενες περιοχες) που παλευουν να προσαρμοστουν πολλες φορες βγαζοντας μια σοκαριστικη επιθετικοτητα απεναντι σε συμμαθητες και δασκαλους. Εχω δει δυο αλλοδαπα παιδια να εχει πιασει το ενα το κεφαλι του αλλου και να το χτυπαει με μισος στο πατωμα!!
Τι να σας πρωτοπω...
Δεν θα ξεχασω επισης ποτέ οτι εμένα και μια συναδελφο δασκαλα ηρθε ενα "παλικαρακι" 13-14 χρονων της Στ' και μας απειλησε οτι αν δεν του ανεβασουμε το βαθμο ξερει που μενουμε και θα ερθει να μας βρει!!
Η δε συμπαρασταση απο τη διευθυνση ανυπαρκτη!.. Σαν να φοβοντουσαν, δεν ξερω..
Πολλες φορες τα δικαιολογουσαν λεγοντας οτι "ενα μεγαλο μερος του χρονου αυτα τα παιδια γινονται ενα με τους τουριστες εδω και βλεπουν τα ματια τους τα χιλια μυρια (αυτα που βλεπουμε στις ειδησεις καθε καλοκαιρι) και τα μιμουνται.."
Με λιγα λογια, μια κατασταση συχνα εκτος ελεγχου, την οποια βιωναν στην πλειοψηφια νεοδιοριστοι που δεν ειχαν ιδεα του τι εστι η περιοχη αυτη...
Θυμαμαι οτι ειχα παει παρα πολυ αισιοδοξα, χαιρομουν που ημουν σε ενα μερος τουριστικα ανεπτυγμενο, σκεφτομουν οτι τα παιδια θα αγαπουσαν τα Αγγλικα.. και τελικα καθημερινα εδινα μαχη επιβιωσης μεσα στην ταξη...
Δεν ξερω τι λυσεις υπαρχουν, αλλά φοβαμαι οτι δεν υπαρχει καν διαθεση για λυσεις εκει περα.. Σκεφτειτε οτι εφτασα να λογοδοτω στη συμβουλο "γιατι ειχα βαλει πολυ χαμηλους βαθμους" σε καποια παιδια.. Οταν ηρεμα εξηγησα οτι εγω βαθμολογω το "πακετο" και οχι μονο την καλη επιδοση (τι να το κανω αν ενα παιδι εχει lower, αν δε δινει μία για το μαθημα και συνεχως τσακωνεται και προκαλει προβληματα..), η κυρια αυτη γυρισε και μου ειπε οτι αυτο που κανω "ειναι εντελως αντιπαιδαγωγικο"!!

Τελοσπαντων, εφυγα κι ολα εγιναν μια κακη αναμνηση..
Συγγνωμη για τη φλυαρια μου...
Για καποιον μπορει να φανει σαν προκληση ολο αυτο, αλλά αν δεν ειστε διατεθειμενοι να αντιμετωπισετε αυτη την προκληση ... καλυτερα αποφυγετε αυτες τις περιοχες....