Εμφάνιση μηνυμάτων
1
ΕΠΑΛ/ΕΠΑΣ / Απ: Εμπειρίες από ΕΠΑΛ
« στις: Φεβρουαρίου 13, 2009, 10:38:09 pm »
Γεια σας,
είμαι ΠΕ.17.02 και έχω διδάξει σε ΕΠΑΛ, ΟΑΕΔ και τώρα είμαι σε Γενικό λύκειο και Γυμνάσιο. Το πρόβλημα της επιβολής της τάξης και η διατήρηση της πειθαρχίας είναι το βασικό πρόβλημα των καθηγητών σε όλα τα σχολεία και από τότε που υπάρχει σχολείο. Λύσεις προσωρινές και χωρίς διάρκεια μπορούν να δοθούν, όπως είπαν και παραπάνω μερικοί συνάδελφοι: ενδιαφέροντες ασκήσεις, συζήτηση, φωνές, ωριαίες αποβολές και χίλια άλλα δυο. Δεν μπορούν όμως να ξεριζώσουν το πρόβλημα.
Η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί είναι να αλλάξει μία σημαντική παράμετρος στο σχολικό σύστημα: Να καταργηθούν οι απουσίες, να μην υπάρχει υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων, όπως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όποιος μαθητής ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει τον καθηγητή, ας έρθει στο σχολείο, όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας διαβάσει το μάθημα στο σπίτι του. Οι εξετάσεις όμως κανονικά.
Σπούδασα στην ΑΣΕΤΕΜ ΣΕΛΕΤΕ και μέχρι πριν λίγα χρόνια ίσχυει και κει το σύστημα με υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων. Πολλοί σπουδαστές δεν έμπαιναν στην αίθουσα για να παρακολουθήσουν τον καθηγητή, αλλά για να μην πάρουν απουσία. Συνέπεια τούτου ήταν να γίνεται, πολλές φορές, ΧΑΜΟΣ εν ώρα μαθήματος σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν είσαι σε ΕΠΑΛ ή στην ΣΕΛΕΤΕ, την σχολή που βγάζει καθηγητές!
Όταν καταργήθηκαν οι απουσίες, το κλίμα άλλαξε. Μέσα στην αίθουσα έρχονταν μόνο οι σπουδαστές που ενδιαφέρονταν να παρακολουθήγσουν τον καθηγητή και συνεπώς δεν είχαν κανέναν λόγο να κάνουν φασαρία. Σε καθηγητές όπου προηγουμένως γινόταν φασαρία, πλέον γινόταν μόνο μάθημα, άνετα και ωραία.
Στα ΤΕΕ του ΟΑΕΔ παρανόμησα 5-6 φορές και είπα στα παιδιά που δεν ενδιαφέρονται για το μάθημα, να βγουν έξω χωρίς απουσία. Έκανα τα καλύτερα μαθήματα που είχω κάνει ποτέ! Ένιωσα ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ και όχι αστυνομικός. Στο κάτω-κάτω, τα γράμματα δεν μαθαίνονται με το ζόρι, άμα δεν θέλει ένα παιδί να μάθει δεν θα μάθει, ακόμη και αν βρίσκεται μέσα στην τάξη.
Στα πλαίσια του υπάρχοντος σχολικού συστήματος το πρόβλημα της φασαρίας δεν νομίζω πως μπορεί να λυθεί. Κάθε εκπαιδευτικός θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτό, να προσαρμώσει τον χαρακτήρα του σε αυτό, μέχρι να πάρει σύνταξη. Αν όμως αλλάξει το σχολείο, κάτι μπορεί να γίνει.
Ένα παράδειγμα τέτιου σχολείο είναι το Σάμερχιλ στην Αγγλία, που υπάρχει μέχρι και σήμερα(www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=113695&ct=34 - 41k - )
Καλέςα αντοχές σε όλους μας!
είμαι ΠΕ.17.02 και έχω διδάξει σε ΕΠΑΛ, ΟΑΕΔ και τώρα είμαι σε Γενικό λύκειο και Γυμνάσιο. Το πρόβλημα της επιβολής της τάξης και η διατήρηση της πειθαρχίας είναι το βασικό πρόβλημα των καθηγητών σε όλα τα σχολεία και από τότε που υπάρχει σχολείο. Λύσεις προσωρινές και χωρίς διάρκεια μπορούν να δοθούν, όπως είπαν και παραπάνω μερικοί συνάδελφοι: ενδιαφέροντες ασκήσεις, συζήτηση, φωνές, ωριαίες αποβολές και χίλια άλλα δυο. Δεν μπορούν όμως να ξεριζώσουν το πρόβλημα.
Η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί είναι να αλλάξει μία σημαντική παράμετρος στο σχολικό σύστημα: Να καταργηθούν οι απουσίες, να μην υπάρχει υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων, όπως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όποιος μαθητής ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει τον καθηγητή, ας έρθει στο σχολείο, όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας διαβάσει το μάθημα στο σπίτι του. Οι εξετάσεις όμως κανονικά.
Σπούδασα στην ΑΣΕΤΕΜ ΣΕΛΕΤΕ και μέχρι πριν λίγα χρόνια ίσχυει και κει το σύστημα με υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων. Πολλοί σπουδαστές δεν έμπαιναν στην αίθουσα για να παρακολουθήσουν τον καθηγητή, αλλά για να μην πάρουν απουσία. Συνέπεια τούτου ήταν να γίνεται, πολλές φορές, ΧΑΜΟΣ εν ώρα μαθήματος σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν είσαι σε ΕΠΑΛ ή στην ΣΕΛΕΤΕ, την σχολή που βγάζει καθηγητές!
Όταν καταργήθηκαν οι απουσίες, το κλίμα άλλαξε. Μέσα στην αίθουσα έρχονταν μόνο οι σπουδαστές που ενδιαφέρονταν να παρακολουθήγσουν τον καθηγητή και συνεπώς δεν είχαν κανέναν λόγο να κάνουν φασαρία. Σε καθηγητές όπου προηγουμένως γινόταν φασαρία, πλέον γινόταν μόνο μάθημα, άνετα και ωραία.
Στα ΤΕΕ του ΟΑΕΔ παρανόμησα 5-6 φορές και είπα στα παιδιά που δεν ενδιαφέρονται για το μάθημα, να βγουν έξω χωρίς απουσία. Έκανα τα καλύτερα μαθήματα που είχω κάνει ποτέ! Ένιωσα ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ και όχι αστυνομικός. Στο κάτω-κάτω, τα γράμματα δεν μαθαίνονται με το ζόρι, άμα δεν θέλει ένα παιδί να μάθει δεν θα μάθει, ακόμη και αν βρίσκεται μέσα στην τάξη.
Στα πλαίσια του υπάρχοντος σχολικού συστήματος το πρόβλημα της φασαρίας δεν νομίζω πως μπορεί να λυθεί. Κάθε εκπαιδευτικός θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτό, να προσαρμώσει τον χαρακτήρα του σε αυτό, μέχρι να πάρει σύνταξη. Αν όμως αλλάξει το σχολείο, κάτι μπορεί να γίνει.
Ένα παράδειγμα τέτιου σχολείο είναι το Σάμερχιλ στην Αγγλία, που υπάρχει μέχρι και σήμερα(www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=113695&ct=34 - 41k - )
Καλέςα αντοχές σε όλους μας!
Σύνολο μελών: 32873