PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Εφεξής το κάπνισμα θα επιτρέπεται μόνο σε ειδικούς χώρους,  σύμφωνα με τους όρους που θα καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία πρόκειται να εκδοθεί πριν από την έναρξη ισχύος της απαγόρευσης

http://www.alfavita.gr/anakoinoseis/ank26_6_9_0513.php

Αυτό δεν ίσχυε και ως τώρα? Τι είχαμε τι χάσαμε.... Κανένα πρόβλημα αν τηρηθεί.

Είμαι διορισμένος εδώ και 4 χρόνια, φανατικός καπνιστής (1,5 με 2 πακέτα τώρα) εδώ και περίπου 15 χρόνια. Τα 4 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση συνάντησα 4 διαφορετικές περιπτώσεις για το ζήτημα τσιγάρο. Την 1η χρονιά σε σχολείο που κάπνιζε το 80% των συναδέλφων (μη καπνιστής διευθυντής) το κάπνισμα απαγορευόταν στο (τεράστιο) γραφείο των καθηγητών, αλλά υπήρχε ένας μικρός χώρος (μη εξαεριζόμενος φυσικά) για τους καπνιστές. Το αποτέλεσμα ήταν όλη τη χρονιά να συνωστίζονται 30 καθηγητές στο καπνιστήριο, ενώ στο τεράστιο γραφείο ήταν "ακροβολισμένοι" οι γύρω στους 10 μη καπνιστές. Τη 2η χρονιά σε άλλο σχολείο (μη καπνιστής διευθυντής αλλά καπνιστής υποδιευθυντής) παρά τη διαφορετική αναλογία καπνιστών (10%) το μεγάλο γραφείο ανήκε στους καπνιστές χωρίς ιδιαίτερα παράπονα (μέχρι να το κόψει στη μέση της χρονιάς ο υποδιευθυντής) και υπήρχε ένας μικρότερος χώρος για τους μη καπνιστές. Ο μόνος που παραπονιόταν και απόλυτα δικαιολογημένα ήταν ο γραμματέας που αν και μη καπνιστής ήταν αναγκασμένος να υποστεί τον καπνό μας όλες τις ώρες, αφου ο υπολογιστής του ήταν στο κεντρικό γραφείο. Την 3η χρονιά ήμουνα δυστυχώς σε γραφείο και καπνίζαμε 3 στους 20. Οι προνομιούχοι που είχαν ατομικό γραφείο δεν είχαν κανένα πρόβλημα, οι υπόλοιποι όμως βγαίναμε στο μπαλκόνι ή καπνίζαμε δίπλα στο (ανοιχτό ακόμα και με χιόνια) παράθυρο της κουζίνας. Παράπονα υπήρχαν πάλι από κάποιους (υπερβολικούς κατ' εμένα) ότι ο καπνός μπαίνει μέσα από το άνοιγμα της μπαλκονόπορτας, ή "η κουζίνα μυρίζει και ας φυσάτε έξω τον καπνό". Τη χρονιά που μας πέρασε (4), σε άλλο σχολείο, οι καπνιστές ήμασταν 3 στους 40. Αρχικά μας είχε "παραχωρηθεί" μια θέση στο 3χ3 δωματιάκι του σχολικού φύλακα (συνήθως αλλά όχι πάντα ήταν καπνιστής). Το αποκορύφωμα του "διωγμού" μας ήταν να τσακώνομαι με συνάδελφο, γιατί δεν ήθελε να καπνίζω στο μοναδικό χώρο που επιτρεπόταν, για να βλέπει Μενεγάκη στην TV του φύλακα χωρίς να τον ενοχλεί το τσιγάρο!!!. Επειδή, όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο post, το κλίμα στο δωματιάκι άρεσε και σε μη καπνιστές, έρχονταν και αυτοί, με αποτέλεσμα να μη χωράμε με τίποτα. Στο σύλλογο, όταν το σχολείο απέκτησε καινούριες αίθουσες και περίσσευαν 2-3 γραφεία, ζητήσαμε να μας δοθεί ένα, όπως και ευτυχώς έγινε και το πρόβλημα λύθηκε ως το τέλος της χρονιάς.
Σε όλα τα παραπάνω σχολεία δεν είχα ποτέ συρτάρι ή γραφείο στους μη καπνιστές, σε κάθε διάλειμμα και κενό ήμουνα στο χώρο των καπνιστών, δεν ενοχλούσα κανένα (εκτός από το γραμματέα στο σχολείο 2) και δεν με ενοχλούσε κανένας.
Συμπέρασμα και συγνώμη για τη φλυαρία μου: το ποσοστό ή η παλαιότητα των καπνιστών δε θα έπρεπε, αλλά κάποιες φορές καθορίζει το καθεστώς του σχολείου. Η λύση στο σχολείο 4 πιστεύω είναι η ενδεδειγμένη, αρκεί να γίνεται σεβαστή και από τις 2 πλευρές. Επίσης ένας καθηγητής που καπνίζει σε ένα σχετικά απομακρυσμένο από τους μαθητές χώρο δίνει πολύ καλύτερο παράδειγμα από έναν που καπνίζει πηγαίνοντας, φεύγοντας στο σχολείο, στο προαύλιο, στην εξώπορτα κτλ. ή από έναν που από την έλλειψη νικοτινης στο 6ωρο έχει τρελά νεύρα και τσακώνεται με όλους.