PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τον κόπο να διαβάσετε το μήνυμά μου και να απαντήσετε..Χαίρομαι που υπάρχουν συνάδελφοι με τις ίδιες ανησυχίες και τις ίδιες σκέψεις με μένα, τώρα νιώθω λιγότερο μόνη :)Θα τα ζυγίσω και θα τα σκεφτώ όλα γιατί στο  τέλος αυτό που μετράει είναι τι νιώθεις όταν πέφτεις το βράδυ να κοιμηθείς:σε ευχαριστω Θεέ μου για αυτή τη μέρα ή πώς ξυπνάμε πάλι αύριο για τη δουλειά;

Καλημέρα!Παρακολουθώ το φόρουμ εδώ και πολύ καιρό και με έχει βοηθήσει πραγματικά πάρα πολύ.Μετά από 2 χρόνια ωρομισθίας, έναν επιτυχημένο ΑΣΕΠ πήγα για 2 χρόνια αναπληρώτρια και φέτος διορίστηκα.Το πρόβλημα είναι ότι καθε χρονιά συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι διάλεξα λάθος δουλειά.Πριν βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε αχάριστη και οτι δεν εκτιμώ αυτό που έχω και που χιλιάδες άλλοι κυνηγάνε εδώ και χρόνια με θυσίες και και και....να σας προλάβω και να σας πω οτι δεν είναι καθόλου έτσι.Η σχολική πραγματικότητα με κουρελιάζει κάθε μέρα, η απαξίωση από τα παιδιά που δεν δείχνουν καθόλου ενδιαφέρον,η μιζέρια των συναδέλφων, η καθημερινή μάχη μέσα στη τάξη είναι κάτι που τελικά δεν σηκώνει ο οργανισμός μου και που προσπάθησα πολύ να συνηθίσω και άλλα πολλά..Να σημειώσω ότι είμαι αποτελεσματική εκπαιδευτικός, το μάθημα γίνεται καλά όταν είμαι σε τάξεις που οι μαθητές θέλουν να μάθουν και μάλιστα πολλοί μαθητές κατεύθυνσης παρόλο που κάνουν φροντιστήριο έρχονται και στην πρόσθετη με την προυπόθεση να τους κάνω εγώ γιατί θεωρούν ότι τους βοηθάω πολύ.Δυστυχώς όμως τα περισσότερα τμήματα δεν είναι έτσι και αισθάνομαι γελοία όταν προσπαθώ να μάθω κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου αυτό που λέω εκέινη την ώρα και το ψυχολογικό κόστος για μένα είναι τεράστιο.Όλα αυτά τα λέω όχι για να κομπάσω αλλά για να καταλάβετε οτι δεν είμαι καμία άσχετη που δεν ξέρει τι της γίνεται και δεν μπορεί να σταθεί στην τάξη. Έχω κουραστεί τοσο που δεν είμαι διατεθιμένη να κάνω πλέον προσπάθειες για να το συνηθίσω ή να βρω τρόπους να καλυτερεύσω τη ζωή μου μέσα στο σχολείο. Ούτε νιώθω πλέον ότι αξίζει να ξεσπιτώνομαι για αυτή τη δουλειά που όχι μόνο δεν με γεμίζει αλλά με αδειάζει όσο περισσότερο μπορεί κάθε μέρα. Ούτε έχω πλέον διάθεση να διαβάζω με τις ώρες σπίτι μου, παραμελώντας τη ζωή μου και να διαπιστώνω την άλλη μέρα ότι μέσα στη τάξη μόνο εγώ έχω διαβάσει. Το θέμα είναι ότι φθείρομαι ψυχολογικά σε βαθμό που επηρεάζεται η ζωή μου και εκτός σχολείου, χάνω ώρες ύπνου από το άγχος μου και το πρωί όταν ξυπνάω νιώθω σαν να βαραίνει μια τεράστια πλάκα το στήθος μου. Ένας μισθός και μια σιγουριά τα αξιζουν όλα αυτά; Σκέφτομαι πολύ σοβαρά την παραίτηση μιας και από όσο ξέρω δεν υπάρχει δυνατότητα μόνιμης εργασίας σε γραφείο (διορθώστε με αν κάνω λάθος).Εναλλακτική υπάρχει, η επιχείρηση του αρραβωνιαστικού μου που είναι αρκετά προσοδοφόρα (πενταπλάσιος μισθός από του εκπαιδευτικού) αλλά πρόκειται για μία απόφαση που δεν μπορείς να την πάρεις εύκολα. Δίνω στον εαυτό μου διορία μέχρι το καλοκαίρι να αποφασίσει τι θα κάνει (έτσι και αλλιώς έχω την εντύπωση ότι μόνο το καλοκαίρι γίνονται δεκτές οι αιτήσεις παραίτησης). Κάθε σκέψη δεκτή. Ευχαριστώ.