PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Θέλω να παρακαλέσω κάποιον να γράψει το συλλογισμό του 2004, αν είναι δυνατό και τη σχετική ερώτηση που είχαν θέσει στις πανελλήνιες, γιατί παρά τις προσπάθειές μου δεν μπόρεσα να τον βρώ στο διαδίκτυο (δεν τα καταφέρνω δυστυχώς και τόσο καλά με το ίντερνετ). Και τον ευχαριστώ εκ των προτέρων.

-Στην ypernoyli, [έχω βρει έναν πρακτικό κανόνα για να μην μπερδεύονται τα παιδιά, μετά από ψάξιμο. Όσον αφορά έναν συλλογισμό, να μεταγράφουν αυτόν στο πρόχειρο με τη σωστή σειρά (1η προκείμενη... συμπέρασμα μετά) και στη συνέχεια να τον χαρακτηρίζουν. Όμως, στις παραγράφους και στα κείμενα, να κοιτάνε απλώς αν ξεκινάει από το γενικό κλπ., δηλαδή να μην ασχολούνται καθόλου με την πορεία σκέψης. Στηρίχτηκα κυρίως σε κάποιες οδηγίες που είχαν αποσταλεί σε διορθωτές και σε απαντήσεις στο θέμα (του 2004;) για την παράγραφο] =
- θα πω ότι ως προς τον συλλογισμό ο τρόπος είναι άριστος, γιατί τον χρησιμοποιώ πολλές φορές για ''να δω τι γίνεται''. Αποσυμφορείς τον συλλογισμό από τα περιττά, επεξηγήσεις κλπ, που δεν συμμετέχουν στη κατασκευή του, και κρατάς μόνο τις προκείμενες και το συμπέρασμα. Αρκεί βέβαια οι μαθητές να αποκτήσουν την ικανότητα να ξεχωρίσουν τις προκείμενες και το συμπέρασμα από τα περιττά. Εξάλλου μάλλον έτσι εργάστηκε και ο μέγας Αριστοτέλης. Πήρε από ένα μικροκείμενο τις προτάσεις που ονόμασε προκείμενες, πήρε και το συμπέρασμα θασυνεχίσω   

http://www.pde.gr/index.php?topic=21073.28 (μόλις  δύο σελίδες πριν...)

http://www.youtube.com/watch?v=wd9-r-eql9c (κρατάω το ρεφρέν)

http://www.youtube.com/watch?v=rch7K7qPCdk (αφαιρώ τα εθνικιστικά υπονοούμενα και κρατώ τη ... μεστή ομιλία και τα έγκυρα επιχειρήματα του ομιλητή).

Ομολογώ την ήττα μου, την αποτυχία μου ως δασκάλου,  και αποσύρομαι οριστικά από το forum... με ένα ανέκδοτο:

"Στο Nightmares of Eminent Persons ο Μπ. Ράσελ φαντάζεται έναν ιδιαίτερο χώρο στην κόλαση που προορίζεται για εκείνους τους φιλοσόφους που προσπάθησαν να ανατρέψουν τα πορίσματα του Hume σχετικά με την επαγωγή. Σε ένα απόλυτα ταιριαστό Δαντικό contrapasso, ο Ράσελ περιγράφει τους φιλοσόφους αυτούς να συνεχίζουν να κάνουν επαγωγικούς συμπερασμούς, τους οποίους πάντοτε ανατρέπει η επόμενη περίπτωση που παρατηρούν. Όταν αποκαμωμένοι συμπεραίνουν, επαγωγικά, ότι η επαγωγή είναι αναξιόπιστη, τότε οι συμπερασμοί τους γίνονται βάσιμοι, μέχρι αυτοί να ξαναπιστέψουν στην αξιοπιστία της επαγωγής, οπότε και το μαρτύριο ξαναρχίζει..."


http://www.youtube.com/watch?v=cQhHvfBTH1o (not only two times..)

Χάρηκα για τη συνεργασία και τις γόνιμες ( συζητήσεις...

Αφελής ρητορική ερώτηση: διάβασες τίποτε από όσα έχουν γραφεί παραπάνω;

1. Πού συμφωνούμε:

α) συμφωνούμε πως η θεωρία των σχολικών βιβλίων "Έκθεση - Έκφραση" Α΄ & Γ΄ Λυκείου, όσον αφορά τους συλλογισμούς, είναι ξεπερασμένη και αντιεπιστημονική, σε σχέση με τα κριτήρια που καθορίζουν ποιος είναι παραγωγικός και ποιος επαγωγικός.
β) συμφωνούμε πως η πορεία γενικό - ειδικό και τούμπαλιν δεν είναι αξιόπιστο κριτήριο για το χαρακτηρισμό των συλλογισμών.
γ) συμφωνούμε πως επαγωγικοί είναι οι συλλογισμοί που δε δίνουν απόλυτη βεβαιότητα. (Αλήθεια, αφού θεωρείς την παράγραφο του 20ού αιώνα παραγωγικό συμπερασμό, μπορείς να αποδείξεις την ορθότητά του είτε μέσω του προτασιακού λογισμού και τη βοήθεια των αληθοτιμών είτε μέσω της Μπουλιανής Άλγεβρας είτε μέσω των διαγραμμάτων του Venn, για να δεχτώ και εγώ, επιτέλους, την άποψή σου;)
δ) συμφωνούμε στην ανάγκη να διορθωθούν τα σχολικά βιβλία ή (αυτή είναι αυθαίρετη δική μου προέκταση) να αφαιρεθεί επιτέλους η θεωρία των συλλογισμών, που και δε βοηθά τους κατά συρροή παπαγάλους μαθητές να κατακτήσουν βασικές αρχές Λογικής, ξεγυμνώνει φιλολόγους που "δεν το έχουν", εκθέτει τις επιτροπές που εισηγούνται τα θέματα, αχρηστεύει χρήσιμα -κατά τα άλλα- βοηθήματα που προσεγγίζουν αφελώς / δογματικά / νηπιακά τη θεωρία των συλλογισμών.
Μια ελπίδα μού δημιουργήθηκε όταν είδα πως στο σχέδιο για το Νέο Λύκειο, καθορίστηκε στη Γ΄ Λυκείου το μάθημα της Λογικής, αλλά Κύριος οίδε ποιος θα αναλάβει εργολαβία τη συγγραφή του  σχολικού βιβλίου, ποιος θα το διδάξει, πώς θα εξεταστεί κ.ο.κ.
Η προσέγγισή σου για την ανάγκη νέοι καθηγητές και άριστοι φοιτητές να συμμετάσχουν σε μία προσπάθεια αναμόρφωσης της θεωρίας (αλλά και πράξης) ειλικρινά με συγκινεί, αλλά, δυστυχώς, είναι ρομαντική και ουτοπική… Στην Ελλάδα ζούμε…. Να σου θυμίσω τα κριτήρια αξιολόγησης του ΚΕΜΕ, που είναι γεμάτα λάθη και δηλώνουν την ασχετοσύνη όσων υμέτερων τα έγραψαν; Και πως είχαν θεοποιηθεί τα πρώτα χρόνια από τους συναδέλφους, ελλείψει άλλου βοηθητικού υλικού;

2. Πού διαφωνούμε:
α) Στο συλλογισμό του 20ού αιώνα.
β) Στο πώς οργανώνεται ένα επιχείρημα στο γραπτό λόγο και πώς στον προφορικό, και αν, τελικά, ό,τι γράφουμε ή λέμε είναι προσπάθεια πειθούς με τη χρήση επιχειρημάτων ή απλή περιγραφή. Αν πω «πέρασα υπέροχα το καλοκαίρι», εννοείται πως σκέφτηκα νωρίτερα τις συνθήκες εκείνες που συνηγορούν στο να καταλήξω πως το καλοκαίρι μου ήταν υπέροχο, ανεξάρτητα αν φανερώσω ή αν δε θέλω να φανερώσω τα τεκμήριά μου. Αν, όμως, η γυναίκα μου με ρωτήσει πώς πέρασα το πρωινό μου και εγώ  απαριθμήσω μια σειρά από αδιάφορα γεγονότα, χωρίς να βγάλω ένα συμπέρασμα (πέρασα υπέροχα, πιεστικά, ανιαρά, αγχωτικά, νευρικά κ.ο.κ.), τότε είμαι λιγάκι επιφυλακτικός για το αν προσπαθώ να πείσω με ένα επιχείρημα. Η αφήγηση ενός μάρτυρα στο δικαστήριο μπορεί να είναι περιγραφή, όμως η αφήγησή του μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τεκμήριο από την πολιτική αγωγή / υπεράσπιση. Ο μάρτυρας αφηγείται, οι άλλοι επιχειρηματολογούν.
γ) στην προσέγγισή σου για το κείμενο του Ανδρόνικου και, συνακόλουθα, του 20ού αι., ότι, δηλαδή, έχουμε μια σειρά από συμπεράσματα, χωρίς προκείμενες. Κοίτα το παρακάτω απόσπασμα από το σχολικό βιβλίο Ιστορίας Δέσμης του

Χωρίς να θέλω να κουράσω με μακροσκελείς αναλύσεις, μερικές παρατηρήσεις:

Έχοντας την τύχη και τη χαρά την περίοδο 1986 -1992 να είμαι ένας από τους τυχερούς φοιτητές / ακροατές και αργότερα ευτυχής συνομιλητής του Φίλιππου Καργόπουλου, τολμώ να πω πως γνωρίζω ικανοποιητικά τα της Λογικής. Φυσικά, το κορυφαίο του βιβλίο για την Επιστήμη της Λογικής δεν είναι το "Πρόβλημα της Επαγωγικής Λογικής" αλλά η "Εισαγωγή στη Συμβολική Λογική" (εκδόσεις

Ουσιαστικά η αυθεντία - και πάντα κατά την υποκειμενική μου γνώμη - είναι μέσο πειθούς και όχι τρόπος. Προσπαθώντας, δηλαδή, να επιχειρηματολογήσω, ενισχύω τη συλλογιστική μου πορεία με τη γνώμη, θέση, άποψη ενός ειδικού, ενός αξιόπιστου προσώπου, μιας προσωπικότητας, μιας αυθεντίας. Ακόμη και όταν οι απόψεις της αυθεντίας αναπτύσσονται σε ολόκληρη παράγραφο, θεωρούνται τεκμήριο σε μια συλλογιστική πορεία που καλύπτει ολόκληρο το κείμενο.

Παρ' όλα αυτά, σε θέματα πανελλαδικών εξετάσεων ζητήθηκε από τους μαθητές να εντοπίσουν τον τρόπο πειθούς, που ήταν η αυθεντία (θεωρήθηκε δεδομένο), π.χ. Ντοστογιέφσκι, Ελύτης, αν και χρησιμοποιήθηκαν από το συγγραφέα για να ενισχύσει τη δική του επιχειρηματολογία.

Οπότε, αν ζητούν γενικά και αόριστα τον τρόπο και τα μέσα πειθούς, τότε αναφερόμαστε στη λογική, και την αυθεντία τη "βαφτίζουμε" μέσο. Αν διατυπωθεί με τη λογική "τι κάνει νιαου νιαου στα κεραμίδια", τότε τα πράγματα απλοποιούνται. Η παραπάνω άποψη, βέβαια, δε βασίζεται σε κάποια επίσημη, παγιωμένη οδηγία, αλλά είναι αυθαίρετη, δική μου προσέγγιση του, ούτως ή άλλως, προβληματικού σημείου της σχολικής θεωρίας...

Σκόρπιες, άτακτες, ανοργάνωτες, συνειρμικές σκέψεις:

Κατ' αρχάς ξεκινώ με μία παραδοχή: η σχέση μου με τα Λατινικά είναι όμοια με αυτή ενός καταναλωτή που πιάνει στα χέρια του ένα εγχειρίδιο οδηγιών γραμμένο στα κινέζικα...

Από όσα άκουσα, μου φαίνεται πιο ορθή η χρήση του παρακειμένου, γιατί συνάδει με το σχολικό βιβλίο και την ακολουθία χρόνων. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι  γνώμη που μπορώ να τη στηρίξω, είμαι άσχετος. Αν εμείς δεν μπορούμε να απαντήσουμε και τρέχουμε σε δέκα συντακτικά ελληνικά και ξένα, πώς θα απαντήσει ο μαθητής; Ποιο είναι το σημείο αναφοράς γι' αυτόν, αν όχι το σχολικό βιβλίο;

Είμαι μέλος στο pde.gr περίπου ένα χρόνο, και όσα έχω γράψει αφορούν τη Νεοελληνική Γλώσσα, αφού αυτό είναι το μάθημα που διδάσκω από το 1992, μαζί με την Ιστορία Δέσμης και, αργότερα, Κατεύθυνσης.

Παρατήρησα πως πολλά μέλη γράφουν είτε για να ρωτήσουν - μάθουν (απόλυτα λογικό και κατανοητό) είτε για να συνεισφέρουν με τις γνώσεις τους. Η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει όταν τα κείμενα έχουν στόχο τη δημιουργία κλίματος (να δεχθούν και τις δύο απαντήσεις, γιατί έτσι με συμφέρει), την υπεράσπιση προσωπικών θέσεων που δε βασίζονται σε τεκμηριωμένες απόψεις, την κάλυψη λαθών, την αναζήτηση άλλοθι. Ταυτόχρονα, ξεπηδούν και οι "εμπιστευτικές" πληροφορίες, το "Ράδιο Αρβύλα", η επιλεκτική και, ακόμα χειρότερα, η μυθοπλαστική καταγραφή "ειδήσεων".

Αν δε μας αρέσει η απάντηση του Υπουργείου είτε τη δεχόμαστε και ψάχνουμε τι πήγε λάθος σε αυτά που διδάσκουμε είτε τεκμηριωμένα καταθέτουμε τις θέσεις μας, όχι εδώ, αλλά στους αρμόδιους φορείς. Το να προσπαθούμε να πείσουμε το συνομιλητή μας ισχυρίζομαι ότι δεν έχει πρακτική αξία, απλώς τονώνει το ΕΓΩ μας και τη ματαιοδοξία μας.

Επιχειρήματα της μορφής "έτσι το γράφει το Χ βοήθημα, αλλιώς το είπε το Υ φροντιστήριο" δεν έχουν ιδιαίτερη αποδεικτική αξία. Ποιος γράφει τα σχολικά βοηθήματα; Πόσες φορές ανακυκλώνουν το ίδιο υλικό; Ποια βοηθήματα περιλαμβάνουν πρωτότυπη έρευνα; Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι συγγραφείς από τους εκδοτικούς οίκους; Από την άλλη, και ειπώθηκε πολύ εύστοχα από άλλο μέλος, ποιος εργάζεται στα φροντιστήρια; Υπερ-καθηγητές; Όλοι τα ξέρουν όλα; Να αναφέρω και την αυθεντία του ... διορθωτή; (νέος τρόπος ... πειθούς) Είμαι διορθωτής, λέει ο άλλος, άρα έχω δίκαιο.

Παραμονές εξετάσεων εξακολουθώ να άγχομαι, όχι βέβαια όπως οι μαθητές μου. Τα δίδαξα όλα; Τα δίδαξα σωστά; Τους προετοίμασα για ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΟ ΚΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑ; Η απάντηση που δίνω είναι αρνητική και κάθε χρόνο υπόσχομαι στον εαυτό μου να βελτιώσω κάποια σημεία της διδασκαλίας μου. Και την επόμενη χρονιά βρίσκω αδυναμίες και ανακαλύπτω νέες προκλήσεις. Το να προβλέπω θέματα, το να εκνευρίζομαι γιατί ξαναβάλανε ίδια ή παρόμοια θέματα ή γιατί ζήτησαν το εύκολο, που ακυρώνει τη δουλειά μου, ή την επουσιώδη λεπτομέρεια, που μου ξέφυγε, δε με τιμά ως εκπαιδευτικό.


Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά για το μέγεθος, το ύφος και την παρανοϊκή δομή του κειμένου μου. Οι μαθητές μετά τις εξετάσεις αποφορτίζονται στα μπουζούκια. Εγώ αποφορτίστηκα διαφορετικά...

Υ.Γ. Κάθε συνειρμική ταύτιση των σκυλάδικων με το pde.gr αποτελεί αναλογικό συλλογισμό, που, ως γνωστόν, είναι άκυρος....

30, 49