PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παιδιά, δε θα κρίνω καθόλου τα θέματα. Όμως πολύ φοβάμαι -πάρα πολύ φοβάμαι- ότι σε λίγο καιρό θα πάψουμε να ασχολούμαστε και ο εμπαιγμός θα συνεχιστεί. Δυστυχώς ως λαός δεν φημιζόμαστε ούτε για τη συλλογικότητα της δράσης μας, ούτε, όταν διαμαρτυρόμαστε, διαμαρτυρόμαστε για όσα πραγματικά μας θίγουν. Ας πούμε, κάποιοι (γιατί δεν ξέρω πραγματικά ούτε πόσοι, ούτε ποιοι) σήμερα διαμαρτύρονται για την αξιολόγηση που μακάρι να υπήρχε για να γλυτώναμε και από πολλούς ανίδεους και από πολλούς αργόσχολους πανεπιστημιακούς 'δασκάλους' που όλοι συναντήσαμε, αλλά, θα μου πεις, αν η αξιολόγηση γίνει με κριτήρια ανάλογα με αυτά με τα οποία εμείς κληθήκαμε να αξιολογηθούμε πριν λίγες μέρες τότε... Το θέμα λοιπόν δεν είναι ο διαγωνισμός (που καλώς υπάρχει) αλλά το πώς διεξάγεται, ποια είναι τα ζητούμενά του, τι είδους δάσκαλοι πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε και αν τελικά αυτού του είδους ο δάσκαλος μπορεί 'να σταθεί' στην τάξη.
Επιπλέον (και συγγνώμη εάν περνάω από το ένα θέμα στο άλλο) ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για τον διαγωνισμό ουσιαστικά; Ποια είναι αυτή η 'σκιώδης' επιτροπή; Γιατί δεν βγαίνει να δώσει τις λύσεις και να υπερασπιστεί τα θέματα που επέλεξε; Άλλωστε σε όσα θέματα ήταν πολλαπλής επιλογής είναι πολύ εύκολο να δοθούν οι απαντήσεις τη στιγμή μάλιστα που η σωστή σε κάθε ερώτημα απάντηση είναι 'μία και μόνο μία'. Γιατί αφήνει το πεδίο ελεύθερο στα φροντιστήρια να αναλαμβάνουν το ρόλο του επαϊοντα; Επιτέλους πότε οι αρμόδιοι θα αναλάβουν την ευθύνη τους; Γίνεται τόσος λόγος για την αναβάθμιση της παιδείας, δεν ενδιαφέρουν κανέναν άραγε τα κριτήρια με τα οποία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές κρίνονται άξιοι να διδάξουν; Δεν πρέπει να είναι αυτή μία προτεραιότητα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;   

Πώς πάει;;; Όλοι διαβάζετε και κανείς δε γράφει;;;

Τελικά, παρά τα ποσοστά συνεχίζουμε, όπως ο καθένας μπορεί, την προσπάθεια. 'Οχι γιατί σ' αυτόν το διαγωνισμό μετράει καθαυτή (για το Θεο! μην το ξαναπείτε: πραγματικά, ας μου πει κάποιος, πόσο οφελείται πνευματικά, ηθικά ή πόσο καλύτερος παιδαγωγός γίνεται από την ύλη που τόσο καιρό προσπαθεί να καλύψει;). Συνεχίζουμε να διαβάζουμε ΜΟΝΟ για το αποτέλεσμα. Η προσπάθεια αυτή σε καταξιώνει ΜΟΝΟ εφόσον περάσεις, αλλιώς είσαι ένας "αποτυχών" που δεν πληροί τα "κριτήρια" της δημόσιας εκπαίδευσης -αυτό δεν υποστηρίζεται πάντοτε από τους ειδήμονες;
Παιδιά, δίνουμε αυτές τις παράλογες εξετάσεις μόνο και μόνο γιατί είμαστε απελπισμένοι και επιδιώκουμε μια δυνατότητα να εργαστούμε αξιοπρεπώς σε αυτό που αγαπάμε ή σε αυτό που μάθαμε να κάνουμε... Μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία έχοντας κάνει ήδη πολλές εκπτώσεις στα όνειρά μας...