PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Πώς να εκφραστώ κόσμια - δυσκολεύομαι:

Όταν όλοι δεχόμαστε, (λόγω ανωτέρας βίας βέβαια) να είμαστε παιχνίδι ενός παρανοϊκού θιάσου με σκηνοθέτη το εκάστοτε πολιτικό πορνίδιο, τότε αξίζουμε κάθε τύχη. Και λίγα παθαίνουμε. Ας παραιτηθούν όλοι οι απορριπτέοι αύριο και να δω τί θα πει η Υπουργός. Από τον φόβο τα παθαίνουμε όλα. 

Τί άλλο μπορούμε να κάνουμε; Δεν υπάρχουν μαχητικές λύσεις, αλλά σίγουρα κάπως έπρεπε να οργανωθούμε και να μην συμβαίνει αυτό το ανεκδιήγητο πράγμα.

Τα e-mail μας γιατί τα δώσαμε; Για να φαίνεται η φόρμα της αίτησης εκσυγχρονισμένη; Αυτό που χρειάζεται, αλλά είναι αδύνατο να συμβεί λόγω έλλειψης αντοχών και συντονισμού είναι να πάμε όλοι σπίτια μας, να μπούμε να διδάξουμε όπου υπάρχει κενό (γιατί κενά υπάρχουν) κι όσο για το Σοβιετικό/τύπου Μεταξά πλάνο να γνωρίσουμε την άγονη γραμμή, ας το λύσει το Υπουργείο με πριμ στους αναπληρωτές. Έχουμε κάνει τα παιδιά μας (αγέννητα μερικά) πουτ...άκια των ρουφιάνων και των συνδικαλιστών. Ντροπή μας.