PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Να τα σκίσεις σου ζητώ.
Θα τα πάρω μαζί μου με καθησυχάζεις.

Μαζί σου;
Κι αν τα διαβάσει
καμιά τυμβωρύχος θυμηδία;

και καλά να τα διαβάσει
η θυμηδία

αλλ' αν τ'ανακαλύψει
η λήθη εκεί κάτω
η πεινασμένη για μνήμη
και τα θυμηθεί;

και καλά να τα θυμηθεί
η λήθη

μα αν τα βρει εκεί κάτω
η μνήμη
για ζωή πεινασμένη
και τα ζήσει

σκέψου τι δεύτερη χαμένη ανυπαρξία
όσα σου έγραψα
τα περιμένει.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ: ΤΑ ΕΥΡΕΤΡΑ)

Η τοποθέτηση γίνεται με βάση τα μόρια αλλά και τις προτιμήσεις που έχει δηλώσει ο καθένας. Βέβαια πολλές φορές παίζουν κι άλλα..

ευχαριστώ πολύ για την αμεσότητα της απάντησης!είμαι νεοδιόριστη και  έχω μια μικρή προϋπηρεσία ως ωρομίσθια -θα μοριοδοτηθεί ή θα πάω ... άκλαφτη;

ΩΔΗ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ
του Οδυσσέα Ελύτη

Βγήκες από τα σωθικά βροντής
Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα
Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη
Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο
Για ν' αντικρίσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη
Ν' ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος

Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη
Όρθωσες ένα στήθος βράχου
Κατάστιχτου απ' την έμπνευση της όστριας
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η ελπίδα
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Γέννησες τη φωνή της μέρας
Έστησες ψηλά
Στην πράσινη και ρόδινη αιθεροβασία
Τις καμπάνες που χτυπάει ο ψηλορείτης νους
Δοξολογώντας τα πουλιά στο φως του μεσαυγούστου

Πλάι από ρόχθους, πλάι από καημούς αφρών
Μέσ' από τις ευχαριστίες του ύπνου
Όταν η νύχτα γύριζε τις ερημιές των άστρων
Ψάχνοντας για το μαρτυρίκι της αυγής,
Ένιωσες τη χαρά της γέννησης
Πήδησες μες στον κόσμο πρώτη
Πορφυρογέννητη, αναδυόμενη
Έστειλες ως τους μακρινούς ορίζοντες
Την ευχή που μεγάλωσε στις αγρυπνίες του πόντου
Για να χαϊδέψει τα μαλλιά της πέμπτης πρωινής.
Ρήγισσα των παλμών και των φτερών του Αιγαίου
Βρήκες με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Τις μεγάλες γραμμές του πεπρωμένου σου
Τώρα μπροστά σου ανοίγεται η δικαιοσύνη
Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη
Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους
Στην παιδεμένη χώρα της καρδιάς
Κι από το μόχθο της ελπίδας νέα γη ετοιμάζεται
Για να βαδίσει εκεί με αετούς και λάβαρα
Ένα πρωί γεμάτο ιριδισμούς
Η φυλή που ζωντανεύει τα όνειρα
Η φυλή που τραγουδάει στην αγκαλιά του ήλιου.

Ω κόρη κορυφαίου θυμού
Γυμνή αναδυομένη
Άνοιξε τις λαμπρές πύλες του ανθρώπου
Να ευωδιάσει ο τόπος από την υγεία
Σε χιλιάδες χρώματα ν' αναβλαστήσει το αίσθημα
Φτεροκοπώντας ανοιχτά
Και να φυσήξει από παντού η ελευθερία

Άστραψε μες στο κήρυγμα του άνεμου
Την καινούρια και παντοτινή ομορφιά
Όταν ο ήλιος των τριών ωρών υψώνεται
Πάνγλαυκος παίζοντας το αρμόνιο της Δημιουργίας.

Από  Β Αθήνας, δεν έχω πληρωθεί ακόμα το γ τρίμηνο και όλα τα συμπαρομαρτούντα... γιατί ΧΑΣΑΝ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΜΟΥ και τώρα πρέπει να βγει νέα πίστωση. Όσοι από Β Αθήνας δεν έχετε πληρωθεί, κάντε ένα τσεκ στα εντελλόμενα του κράτους ότι όντως έχει πάει σε αυτούς το οκ για την πληρωμή σας..

και σ΄εμένα τελικά..
ΕΛΕΟΣ

JORGE LUIS BORGES - Είμαι


Είμαι αυτός που ξέρει πως άδικα παλεύει
σαν κι εκείνον που κοιτάζει μάταια
μέσα στον σιωπηλό, κρυστάλλινο καθρέφτη
κι ακολουθεί την αντανάκλαση ή το σώμα (το ίδιο κάνει)
του ομοίου του.
Είμαι, σιωπηλοί μου φίλοι, αυτός που ξέρει
πως άλλη τιμωρία από τη λησμονιά δεν υπάρχει
ούτε κι άλλη συγγνώμη. Κάποιος θεός έδωσε
στο ανθρώπινο μίσος τούτη την παράξενη δικλείδα.
Είμαι κείνος που, μ' όλες τις φοβερές παραπλανήσεις του,
ποτέ δεν μπόρεσε ν' αποκρυπτογραφήσει τον απλό και μαζί πολλαπλό
αδιάβατο λαβύρινθο του χρόνου,
που ανήκει ταυτόχρονα σε έναν και σ' όλους.
Είμαι κάποιος που δεν είναι κανένας, εκείνος που στον πόλεμο
δεν έπιασε σπαθί. Είμαι αντίλαλος, λήθη, τίποτα.

Για να αλλάξω εντελώς το κλίμα,

απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων



Ἐγώ καθεύδω, καί ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ.
Φωνή ἀδελφιδοῦ μου, κρούει ἐπί τήν θύραν.

Ἂνοιξόν μοι, ἀδελφή μου, ἡ πλησίον μου,
περιστερά μου, τελεία μου,
ὃτι ἡ κεφαλή μου ἐπλήσθη δρόσου
και οἱ βόστρυχοί μου ψεκάδων νυκτός.

Ἐξεδυσάμην τόν χιτῶνα μου, πῶς ἐνδύσωμαι αὐτόν;
Ἐνιψάμην τούς πόδας μου, πῶς μολυνῶ αὐτούς;

Ἀδελφιδός μου ἀπέστειλεν χεῖρα αὐτοῦ ἀπό τῆς ὀπῆς,
καί ἡ κοιλία μου ἐθροήθη ἐπ’αὐτόν.
Ἀνέστην ἐγώ ἀνοῖξαι τῷ ἀδελφιδῷ μου,
Χεῖρές μου ἒσταξαν σμύρναν,
Δάκτυλοί μου σμύρναν πλήρη
ἐπί χεῖρας τοῦ κλείθρου.

Ἢνοιξα ἐγώ τῷ ἀδελφιδῷ μου,
ἀδελφιδός μου παρῆλθεν˙
ψυχή μου ἐξῆλθεν ἐν λόγῳ αὐτοῦ˙
ἐζήτησα αὐτόν καί οὐχ εὖρον αὐτόν,
ἐκάλεσα αὐτόν καί οὐχ ὑπήκουσέν μου.

Εὕροσάν με οἱ φύλακες οἱ κυκλοῦντες ἐν τῇ πόλει,
ἐπάταξάν με, ἐτραυμάτισάν με˙
ἦραν το θέριστρόν  μου ἀπ’ἐμοῦ φύλακες τῶν τειχέων.
Ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἰερουσαλήμ,
ἐν ταῖς δυνάμεσιν και ἐν ταῖς ἰσχύσεσιν τοῦ ἀγροῦ,
ἐάν εὕρητε τόν ἀδελφιδόν μου, τί ἀπαγγείλητε αὐτῷ;

Ὅτι τετρωμένη ἀγάπης ἐγώ εἰμι.


Και για μουσικό χαλί..
http://www.youtube.com/watch?v=z6oP_LoMl-U (2.36-2.58)
http://www.youtube.com/watch?v=TYRRNExD32E&feature=related