PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

...ας υποθέσουμε ό,τι είναι μία κρύα φθινοπωρινή ημέρα (ας πούμε τέλη Οκτώβρη) στις τραχιές και άγονες πλαγιές ενός βουνού,
το κρύο τσουχτερό, η βλάστηση ξερή και το μονοπάτι δύσβατο...

Ο τσομπάνης (που σημειωτέον, ετοιμάζει τα πρόβατα του για σφαγή, κάποια την περίοδο των Χριστουγέννων και τα υπόλοιπα το Πάσχα) τα έχει βγάλει βόλτα στη χέρσα έκταση να κινηθούν για να μη μένουν στοιβαγμένα στο μαντρί και συνωστίζονται (ούτως η άλλως, έχει τα τσομπανόσκυλα του... κανένα δε ξεφεύγει απ' το κοπάδι...).
Καθώς κινούνται στριμωγμένα για να αντέξουνε το κρύο (γιατί τους έχει "κουρέψει" όλο το μαλλί, παράδοξα, πριν λίγες μέρες, όταν όλοι ξέρουν πως τα κουρέματα γίνονται με τις ζέστες του καλοκαιρίου, που η αποχαύνωση και η ανεμελιά βοηθάνε την κατάσταση) στο ομιχλώδες τοπίο αντηχούνμονάχα οι ήχοι απ' τα κουδούνια τους και τα βελάσματα τους...

Αμφιβολία και δυσαρέσκεια, θυμός και απόγνωση...

Αν μπορούσε κανείς, με μία οργουελική φαντασία, να μεταφράσει τα βελάσματα τους τι θα άκουγε;
Μάλλον, φράσεις όπως "πεινάμε", "έχει κρύο", "που πηγαίνουμε;", "ας μας βάλει στο μαντρί και εμένα μου αρκεί!" ή "μην ανησυχείτε, ξέρει ο τσομπάνης τι κάνει..."

...και, καθώς, ο τσομπάνης τα πιλαλάει και το κοπάδι συνεχίζει στο κρύο, επιζητώντας ψύγματα τροφής κάτω απ' τις πέτρες, οι συνομιλίες συνεχίζονται και συνεχίζονται και συνεχίζονται... συνθέτοντας, ενδεχομένως, μία σειρά από δηλώσεις, ερωτηματικά και πνιγμένες αντιδράσεις, παρεμφερούς χαρακτήρα και προσανατολισμού με αυτές που βλέπουμε σε αναρτήσεις όπως οι απαντήσεις γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα...

Θέλετε ή μάλλον, θέλουμε μία δουλειά, αγαπητά μου πρόβατα;
Πεινάμε;
Είναι δύσκολοι οι καιροί, έχει κρύο και το μονοπάτι είναι άγονο τόσο, που το μαντρί της εκπαίδευσης φαντάζει η μόνη σωτηρία...;
Ξέρει ο τσομπάνης τι κάνει;
Έτσι μιλάμε όλοι μας συνεχίζοντας την άγονη και αμφίβολη μας περιήγηση στις άγονες γραμμές της δυστοπίας...

Μην ανησυχείτε, μπορεί να βολευτούμε στο μαντρί και φέτος... στο βάθος, όμως, η γιορτή των Χριστουγέννων και του Πάσχα (λίγο πιο μακριά, ώστε να βρίσκει χρόνο η ψευδαίσθηση να ανθίσει) θα σημάνει για όλα τα πρόβατα, τη βέβαιη λέξη της αβέβαιης πορείας προς το τέλος...

Ως τότε, βελάξτε... και εγώ το ίδιο κάνω... και καθώς βελάζετε/ουμε ας βρούμε και έναν τράγο, αποδιοπομπαίο καλύτερα, να ρίξουμε όλα μας τα φταίγματα και το θυμό για την ανημπορία μας, όχι τόσο να πράξουμε αλλά να ονειρευτούμε μία άλλη λευτερία από εκείνη μίας "θεσούλας" στην εκπαίδευση...

Ίσως, για πολλούς τον τράγο αυτό να αποτελέσω εγώ με τα όσα βλακώδη και παράλογα ισχυρίζομαι... Τράγο, να ρίξουν πάνω του όλες τις αμαρτίες που η τάση για βολή και το άκριτο συνέθεσε στη ξεχασμένη ύπαρξη τους...

Μα μη ξεχνάτε, εγώ, είμαι απλώς, ένα πρόβατο που βελάζει, ίσως παρόμοια, ίσως διαφορετικά... μα, πρόβατο. Τίποτε παραπάνω...

Ψάξ' τε τον τράγο στους καθρέφτες...