PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

'Εψαχνα εδώ και μέρες ένα τέτοιο forum. Η ανταλλαγή ιδεών και προβληματισμών σε κάθε περίπτωση διαφωτίζει. Και εγώ έχω κινηθεί στο ίδιο πλαίσιο στο στάδιο πριν την ανάγνωση. Μετά όμως ξεκίνησαν τα δύσκολα. Χώρισα τα τμήματα σε ομάδες τα μέλη των οποίων συζήτησαν το περιεχόμενο της παραλογής "του νεκρού αδερφού". Στη συνέχεια ανέθεσα σε κάθε ομάδα μέσα στην τάξη να μελετήσει τη δομή της οικογένειας, το ρόλο της μάνας, της κόρης, των αγοριών όπως και το θεσμό του γάμου. Κάθε ομάδα -5 ανά τμήμα- είχε και διαφορετικό θέμα. Προέκυψαν τα εξής προβλήματα: α) η ανάλυση της κάθε ομάδας ήταν φτωχή και σε αρκετές περιπτώσεις άστοχη, β) κατά την παρουσίαση από κάθε ομάδα των διαπιστώσεών της δεν υπήρχε ικανοποιητικό ενδιαφέρον από τις υπόλοιπες (ως εκ τούτου θεωρώ ότι το σύνολο των μαθητών δεν έχει σφαιρική αντίληψη των θεμάτων του τραγουδιού), γ) ενώ έδωσα αναλυτικές οδηγίες για την εκπόνηση κάποιων εργασιών -είτε ατομικών είτε ομαδικών- στο σπίτι με αναφορά είτε σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες είτε σε βιβλία από τη σχολική βιβλιοθήκη, η ανταπόκριση ήταν περιορισμένη ακόμη και από καλούς μαθητές και το αποτέλεσμα επίσης φτωχό, δ) η όλη διαδικασία αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρονοβόρα. Περιττό να προσθέσω πόσες ώρες έχω αφιερώσει για να οργανώσω τα θέματα, να βρω τις κατάλληλες ιστοσελίδες, να ψάχνω για βιβλία προσιτά στο επίπεδο των μαθητών. Γενικά το μάθημα έχει ήδη κάνει κοιλιά και είναι παράλογο να συνεχιστεί κατ' αυτόν τον τρόπο. Στα παραπάνω οφείλουμε να υπολογίσουμε α) ότι η λογοτεχνία είναι κυρίως μια αισθητική απόλαυση που, όταν εκλείπει, το αποτέλεσμα δεν είναι η φιλαναγνωσία αλλά η απόρριψη του λογοτεχνικού κειμένου, β) εκ των πραγμάτων η δουλειά πρέπει να γίνεται κυρίως στην τάξη αφού ελάχιστοι μαθητές είναι διατεθειμένοι να αφιερώνουν πολύ χρόνο στο σπίτι. Πώς συμβιβάζονται όμως τα παραπάνω με τις απαιτήσεις του νέου προγράμματος; Μήπως τελικά το ζητούμενο είναι μόνο η επαφή με όσο το δυνατό περισσότερα κείμενα, η κατανόηση του περιεχομένου τους και η επιλογή μιας και μόνο άσκησης, διαφορετικής κάθε φορά, για κάθε κείμενο; Είναι εφικτό να περάσουμε απότομα από μια φάση μαθητικής αδιαφορίας σε μια φάση ενεργητικής μάθησης δεδομένων των χρονικών και άλλων περιορισμών που έχουμε;
Παρακαλώ όποιον έχει διαφορετική εμπειρία από το μάθημα και επιθυμεί να την καταθέσει να το κάνει.