PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ειλικρινά εκτιμώ τις προσπάθειες ορισμένων για τη σύσταση του συλλόγου. Χτες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση των Αθηναίων στο Μοναστηράκι. Αριθμός παρευρισκομένων: μόλις 4 άτομα. Το γεγονός ότι δεν εκδηλώνεται άμεσο και έμπρακτο ενδιαφέρον με κάνει να αναρωτιέμαι αν όντως υπάρχει η ανάλογη βούληση. Σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να αποδεχτώ την κατάσταση ως μια απογοητευτική πραγματικότητα. Οφείλω όμως να επισημάνω πάλι, ως πτυχιούχος του 1990, ότι ανάλογες καταστάσεις εμείς οι παλιοί έχουμε ζήσει και στο παρελθόν και γνωρίζουμε καλά τα αποτελέσματα της αδράνειας και της μη διεκδίκησης. Για το λόγο αυτό εξακολουθώ να πιστεύω ότι η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Η λογική μου αλλά και η καχυποψία μου με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι "αξιόπιστες πηγές" του Υπουργείου πετυχαίνουν το σκοπό τους, όπως την αναβολή συναντήσεων, την αναβολή ή διακοπή καταγγελιών κλπ. Συνήθως αυτοί που έχουν πληροφορίες από πρώτο χέρι εκτελούν πιστά τις άνωθεν εντολές. Είναι τόσο τυχαίες οι αισιόδοξες προβλέψεις για τρίτη και τέταρτη φάση; Δεν αποκλείεται κάποιοι να προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να "κουκουλώσουν" το θέμα, ώστε να βρεθούμε προ τετελεσμένου γεγονότος και οποιαδήποτε αντίδραση να είναι πλέον αδύνατη. Και αυτό το σενάριο δεν αποκλείεται.

Πριν από 20 χρόνια, όταν ακόμα ο διορισμός ήταν βέβαιος για τους πτυχιούχους της γενιάς μου, δεν καταγγείλαμε τις τότε παραβιάσεις της επετηρίδας και δε διεκδικήσαμε το αυτονόητο. Τώρα που κάποιοι από τους παλιούς φαίνεται ότι αποκλειόμαστε για δεύτερη φορά, συνειδητοποιώ το μέγιστο λάθος. Δε διεκδικήσαμε, χάθηκαν χρόνια αναμονής και μείναμε απ’ έξω «για λίγο». Σήμερα ως μητέρα μαθητή Λυκείου που διδάσκεται την Ιστορία από καθηγήτρια Αγγλικής, νιώθω εκτός από αδικημένη και συνυπεύθυνη. Το λάθος της απάθειας κοστίζει ακριβά.  Σας διαβεβαιώνω 20 χρόνια μετά ότι η καταγγελία στην περίπτωση αυτή δεν είναι άδικη, είναι απλώς μια μορφή διεκδίκησης. Σας μιλάω εκ πείρας.