PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

  Οι εξετάσεις που (δεν) κρίνουν τίποτα


                    Είχα την τύχη, αλλά κυρίως την ατυχία να φοιτήσω σε ιδιωτικά σχολεία. Τύχη γιατί έμαθα ξένες γλώσσες και είχα χώρο για να παίζουμε μπασκετάκι και μπάλα, αλλά ατυχία γιατί έχασα πολύ μεγάλες στιγμές του μαθητικού κινήματος, όπως οι καταλήψεις επί υπουργείας Γεράσιμου Αρσένη.

                    Όπως η μεγάλη πλειοψηφία της γενιάς μου, οι γονείς μου από το δημοτικό με πίεζαν και μου έκαναν πλύση εγκεφάλου για να γίνω "1ος μαθητής" και να μπω στο Πανεπιστήμιο. Έτσι μόνο θα μπορούσα "να πάω μπροστά" "να προοδεύσω" "να γίνω άνθρωπος...

                     Είμαι σίγουρος πως αν η (πιθανή) απεργία των εκπαιδευτικών συνέβαινε την εποχή που έδινα εγώ πανελλήνιες ο κόσμος θα ήταν 90% εναντίον τους. Τώρα με βάση πρόσφατη δημοσκόπηση του "

Η απεργία των έξι ημερών του 1942
Λίγες εβδομάδες μετά την εγκατάσταση των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων στην Ελλάδα, σημειώθηκαν και οι πρώτες εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις. Στάσεις εργασίας, μικροαπεργίες, αποχή από τα μαθήματα παρατηρήθηκαν στα πανεπιστήμια, στα σχολεία. Η πρώτη όμως μετά την εγκατάσταση των κατοχικών αρχών στην Ελλάδα μεγάλη απεργία, η μεγαλύτερη ίσως στην Ελλάδα και η πρώτη στη σκλαβωμένη τότε Ευρώπη πραγματοποιήθηκε από τις 22 του Απρίλη του 1942 μέχρι τις 28-4-1942.
Δηλαδή λίγο μετά το τέλος του τρομερού εκείνου χειμώνα του 1941. Η κυβέρνηση Τσολάκογλου, κατ' εντολή των κατοχικών δυνάμεων, εξέδωσε έξι μέρες πριν την έναρξη της απεργίας, στις 16 Απριλίου με την διαδικασία του κατεπειγόντως "νέο" νόμο, που απειλούσε τους δημοσίους υπαλλήλους με εκτέλεση-όχι απόλυση ή επιστράτευση-αν πραγματοποιήσουν την απεργία: «"Αρθρον μόνον: Εις τον Νόμον 3.453 τής 14 Μαΐου 1928 περί απεργού­ντων δημοσίων υπαλλήλων κλπ., προστίθεται άρθρον 4 έχον ώς έξης: "Οταν η απεργία δημοσίων λειτουργών διενεργείται του κράτους διατε­λούντος υπό εξαιρετικός συνθήκας και περιστάσεις, αποτελεί ίδιώνυμον έγκλημα τιμωρούμενον και διά της ποινής του θανάτου. Οί απεργούντες εισάγονται δι’άπ’ ευθείας κλήσεως εντός 24 ωρών ενώπιον εκτάκτου πε­νταμελούς στρατοδικείου, καταρτιζομένου δι’ αποφάσεως του Υπουρ­γού τής Εθνικής Αμύνης. Κατά της εκδιδομένης αποφάσεως, ουδέν ένδικον μέσον επιτρέπεται, εκτελείται δέ αύτη, εντός 24 ωρών άπό τής εκδόσεως της».
Οι εργαζόμενοι όμως ΤΟΤΕ δεν έσκυψαν το κεφάλι ούτε φοβήθηκαν τον θάνατο και την εκτέλεση, ήταν εργαζόμενοι και όχι κότες βολεμένες. Η απεργία ξεκίνησε από τους εργαζομένους στους χώρους (τηλεφωνίας, τηλεγραφίας, των ταχυδρομείων, και σαν ντόμινο έσυρε στον απεργιακό αγώνα πολλές δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την χώρα. Η απεργία των έξι ημερών είχε τεράστια επιτυχία και υψηλό ποσοστό συμμετοχής. Η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητα των δημοσίων υπαλλήλων, τότε, εκτός ότι γέμισε ελπίδες του κινήματος αντίστασης, που αναπτυσσόταν τότε, ανάγκασε την κυβέρνηση και τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής να "διαγράψουν" τον νόμο αυτό-δημοσίως-και να το αντικαταστήσουν με μια διπλή ανακοίνωση-φωτογραφία-που εξέδωσαν στις 28-4-1942 οι δυο διοικητές των δυνάμεων κατοχής, των γερμανικών και ιταλικών. Η τότε κυβέρνηση με την σύμφωνη γνώμη βέβαια των διοικητών των δυνάμεων κατοχής, ικανοποίησε πολλά από τα αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων. Οι εργαζόμενοι όμως στις δημόσιες υπηρεσίες δεν είχαν τότε στόχο την ένταξη στο καθεστώς κατοχής αλλά την απαλλαγή από αυτό. Ο αγώνας τους δεν ήταν μόνο "απεργιακός και εργατικός" αλλά πολιτικός και συνδεδεμένος με τον ευρύτερο πολιτικό αγώνα και το αντάρτικο που άρχισε τον Φεβρουάριο του 1942 να αναπτυσσόταν, τότε, με την δημιουργία ένοπλων ομάδων από τον Άρη στη Ρούμελη.

Α.Δ
ΝΙΩΘΩ ΕΝΟΧΕΣ…
Τι θα έγραφε η Κασσιανή για το ωράριο ( και τις αμαρτίες; )των εκπαιδευτικών.

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται , όσο και εάν μας ενοχλεί. Ναι , ο έλληνας εκπαιδευτικός δουλεύει λιγότερες ώρες από όσο δουλεύουν άλλοι κλάδοι εργαζομένων. Μπορεί σύμφωνα με τα διεθνή στοιχεία να αμείβεται χαμηλά( χαμηλότερα ακόμη και από τους Μεξικανούς συναδέλφους του , εάν υπολογίσουμε τους μισθούς όχι κατ όνομα , αλλά με βάση το ισοδύναμο της αγοραστικής δύναμης),αλλά δουλεύει λίγες ώρες.

Συνάδελφοι,οι ώρες είναι δύσκολες για όλους τους εκπαιδευτικούς,για αυτό πρέπει να ακούγεται η αλήθεια.Ζήσαμε όλοι την περασμένη δεκαετία τις χρυσές εποχές της εκπαίδευσης με χιλίαδες διορισμούς μονίμων και πολλαπλάσιους διορισμούς αναπληρωτών.Δυστυχώς,όλα αυτά δεν γίνονταν με χρήματα που προέρχονταν απο τον πλούτο της χώρας,όπως θα έπρεπε. Τα χρήματα αυτά ήταν δανεικά και υποθήκευαν το μέλλον της χώρας μας.Τα τελευταία χρόνια ζούμε τα αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής τακτικής,η ευθύνη της οποίας μας βαραίνει όλους.Κανένας υπουργός δεν ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να διορίσει ως μόνιμους ή αναπληρωτές χιλιάδες εκπαιδευτικούς,που χρείαζονταν μεν,αλλά με χρήματα που δεν υπήρχαν δε.Οι αποφάσεις αυτές ήταν προιόν πίεσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών,οι οποίες αφενός έβλεπαν τα κενά,αλλά δεν έβλεπαν την οικονομική αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί σ αυτά. Επίσης, ανέχονταν την με δίαφορους τρόπους διασπάθιση του δημόσιου χρήματος,αφού βολεύονταν με τα όσα η εκάστοτε πολιτική ηγεσία τους παραχωρούσε.Έτσι,φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα.Λογικά με 2000 αναπληρωτές τα κενά δεν καλύπτονται,αλλά χρήματα για κάτι άλλο δεν υπάρχουν.Ο κρατικός προυπολογισμός καλύπτει αποκλειστικά τις δαπάνες για μισθοδοσία,ενώ τα δάνεια που δίνονται στην χώρα πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.Το πρώτο είναι αναγκαίο για να αποφύγουμε την άτακτη χρεωκοπία και το δεύτερο για να κινηθεί ο ιδιωτικός τομέας.Στο καθεστώς συντεταγμάνης χρεωκοπίας που διάγουμε οι 2000 θέσεις αναπληρωτών είναι η ζοφερή πραγματικότητα.Υπάρχει τρόπος αντίδρασης σ αυτό;Ναι,ένας:η χώρα να σταθεί στα πόδια της και να παράξει πλούτο δικό της!

Πιο εθελόδουλος πεθαίνεις! Μυρίστηκες προφανώς τις επικείμενες απολύσεις μονίμων  που θα συνοδεύονται από  παράλληλες προσλήψεις δουλοπαροίκων των 200 ευρώ. Δεν μας έφταναν τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια των ΜΜΕ με τα ψέματα και την προπαγάνδα τους ,έχουμε και τους θιασώτες του Πάγκαλου και της Αννούλας σε εκπαιδευτικό φόρουμ. Θεάρεστο το έργο σας ,αλλά παλιό,χιλιοπαιγμένο  και καμένο από χέρι...