PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Γεια χαρά σε όλους. Παρακολουθώ με έντονο ενδιαφέρον και προβληματισμό την προσπάθεια που γίνεται για τα πρώτα βήματα της συγκρότησης Συλλόγου, καθώς και τις όποιες αντίθετες φωνές. Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω πως η τελευταία σαρωτική επίθεση εναντίον του κλάδου, που εκτιμώ πως στοχεύει σε  τυφλές απολύσεις για την Τρόικα, διακρίνεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
1ον: Επελέγησαν ως εξιλαστήρια θύματα οι νεώτερες υπηρεσιακά ηλικίες, γιατί συνιστούν τη μειοψηφία στον κλάδο και γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως δε συμμετέχουν σε οργανωμένες ομάδες πίεσης, όπως τα σωματεία...(εδώ φέρουν ευθύνη) και δεν αντιπροσωπεύονται επί της ουσίας από αυτά.
2ον: Το μέτρο της υποχρεωτικής μετάθεσης χτυπά στην πλειοψηφία Ασεπίτες κι έτσι παρατηρείται το φαινόμενο να χάνουν τις οργανικές τους και να απειλούνται με απόλυση οι διορισμένοι με ΑΣΕΠ, ενώ στα ίδια σχολεία να παραμένουν άνθρωποι με κατοχυρωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, που θα μπορούσαν να αποχωρήσουν με σύνταξη διπλάσια από τον μέσο μισθό των Ασεπιτών.... Δε μιλάω για τις μισθολογικές διαφορές που βγάζουν μάτι...
3ον: Υπάρχουν πολλοί διορισμένοι του ΑΣΕΠ που έχουν κλείσει 12 χρόνια και απειλούνται με διαθεσιμότητα-απόλυση, εφόσον δε βρεθούν αντικειμενικά τα  προς κάλυψη κενά, αλλά και οι κάτω των 12 ετών ενδέχεται να μη καλύψουν στις περιοχές υποχρεωτικής μετάθεσης πλήρες ωράριο για λόγους ευνόητους και να μετατραπούν μισθολογικά σε ωρομίσθιους (ελαστικοποίηση)
Συμπέρασμα:
Η διάσπαση του κλάδου είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα που έχει ενορχηστρωθεί από τα πάνω, αλλά δεν απαντήθηκε εγκαίρως από τα κάτω, και άρα είναι υποκριτικό να επιρρίπτουμε ευθύνες για αυτή στους συναδέλφους του ΑΣΕΠ. Θα έπρεπε το εκπαιδευτικό κίνημα… να αποτρέψει εγκαίρως, για παράδειγμα, την παγίδα του ενιαίου μισθολογίου, κάτι που δεν έκανε.
ΑΡΑ, ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ