PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παρακολουθώ εδώ και μέρες τη συζήτηση που διεξάγεται με άπειρα κουνούπια να με τσιμπάνε.
Μέχρι χθες κόντεψα να βγάλω καρκίνο σχετικά με το κάνω ή δεν κάνω την αίτηση για υποχρεωτική μετάταξη.
Τα ερωτήματα που είχα να θέσω στον εαυτό μου ήταν πολλά.
1) Αυτοβούλως θέτω τον εαυτό μου σε μια λίστα "πλεονάζοντος" προσωπικού, μήπως και πάω πιο κοντά στο σπίτι μου;
2) τι έχει μεγαλύτερο νόημα: να είμαι πιο κοντά στο σπίτι μου και να παίξω το παιχνίδι του κράτους ή να μείνω ολομόναχη με τις αρχές μου;
Τελικά επέλεξα τη μοναξιά.
Ανήκουμε σε μια κοινότητα που υποτίθεται ότι εκπαιδεύει τους αυριανούς πολίτες. Και τι τους μαθαίνουμε;
Ποια είναι η αλληλεγγύη που καλλιεργούμε μεταξύ μας;
Ο σώσων εαυτό σωθήτω;
Μιλάμε για απεργία που την καλεί η ΟΛΜΕ. Ξεχάσαμε τη στάση τις ΟΛΜΕ το Μάη.
Καταθέτω σκέψεις για συζήτηση και προβληματισμό.

lilith με τον ίδιο τρόπο σκέφτηκα και λειτούργησα κι εγώ. Δηλαδή παρόλο που θα μπορούσα, έχοντας πολλές πιθανότητες να κερδίσω μια θέση σε δημοτικό σχολείο κοντά στο σπίτι μου, προτίμησα όπως είπες, να μην παίξω το παιχνίδι της σαθρής κυβέρνησης που προσπαθεί να μας χειραγωγήσει ποντάροντας στο φόβο και στην ανασφάλεια που προκαλεί σε κάθε άνθρωπο το ενδεχόμενο να χάσει τη δουλειά του.
Και γνωρίζω κι άλλον συνάδελφο που λειτούργησε κατ' αυτόν τον τρόπο. Είμαι σίγουρη πώς υπάρχουν αρκετοί που πήγαν με τον τρόπο τους κόντρα στην ξετσίπωτη κυβερνητική λογική, που δεν δίστασε βασισμένη στα νούμερα να μιλήσει μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας των αιτήσεων, για νίκη επί της ΟΛΜΕ. Μόνο που παρέλειψε να μετρήσει κι εμάς που σταθήκαμε απέναντι!