1
Απεργίες - Κινητοποιήσεις / Απ: Απεργια διαρκειας για πρωτη φορα θα γινει ή θα μείνει στα χαρτια?
« στις: Σεπτεμβρίου 09, 2013, 11:27:04 pm »
Ανατροπή θα έρθει μόνο αν καταλάβει η μεγάλη πλειοψηφία όσων διαμαρτύρονται αυτό που ήταν εντελώς αυτονόητο για τους επαναστάτες του 1821. Ότι για να καταφέρουν να καταργήσουν την απόλυτη μοναρχία και να τους παραχωρήθει σύνταγμα, πρέπει να πάνε έξω από το σπίτι του βασιλιά και να τον φοβίσουν.
Δυστυχώς οι πουλημένοι συνδικαλιστές καλούν τον κόσμο να κάνει καταλήψεις στην περιουσία του λαού (σε δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, υπουργεία) ή να διαμαρτύρεται σε συμβολικά μέρη (π.χ. στην πλατεία συντάγματος) και σε συμβολικές ημερομηνίες. Αντί να οργανώνουν στοχευμένες κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στα συγκεκριμένα πρόσωπα που ευθύνονται για την κατάσταση, όπου και αν αυτά βρίσκονται, ακόμα και έξω από τα σπίτια τους.
Μόνο αν τα συγκεκριμένα άτομα που ευθύνονται για την κατάσταση νιώσουν ότι ο λαός τους πλησιάζει , μόνο αν νιώσουν τον φόβο ή αν οι διαμαρτυρίες και οι κινητοποιήσεις τους κοστίζουν πραγματικά και προσωπικά, μόνο τότε θα αλλάξουν τακτική.
Τι ψεκάζουν άραγε, και δεν βλέπει η πλειοψηφία αυτό το τοσο αυτονόητο, που ακόμα και ένα παιδάκι θα το καταλάβαινε;
Τι τον νοιάζει τον κάθε βουλευτή, που με την ψήφο του καταργεί π.χ. νοσοκομεία ή σχολεία, αν ο κόσμος μαζευτεί έξω από αυτά και διαμαρτύρεται; Tι τον νοιάζει τον κάθε βουλευτή αν οι γιατροί ή οι δάσκαλοι κάνουν απεργία και δεν έχει ο γονιός που να αφήσει το παιδί του, ή δεν έχει ο άρρωστος περίθαλψη;
Αν όμως ο κόσμος, με κάθε παραστράτημα του βουλευτή, με κάθε αντιλαϊκή ψήφο του, συνηθίσει να μαζεύεται έξω από το σπίτι του και να διμαρτύρεται, τότε θα τον νοιάζει και θα τον παρανοιάζει. Τότε ίσως να γίνει περισσότερο προσεκτικός στο τι ψηφίζει.
Δυστυχώς οι πουλημένοι συνδικαλιστές καλούν τον κόσμο να κάνει καταλήψεις στην περιουσία του λαού (σε δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, υπουργεία) ή να διαμαρτύρεται σε συμβολικά μέρη (π.χ. στην πλατεία συντάγματος) και σε συμβολικές ημερομηνίες. Αντί να οργανώνουν στοχευμένες κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στα συγκεκριμένα πρόσωπα που ευθύνονται για την κατάσταση, όπου και αν αυτά βρίσκονται, ακόμα και έξω από τα σπίτια τους.
Μόνο αν τα συγκεκριμένα άτομα που ευθύνονται για την κατάσταση νιώσουν ότι ο λαός τους πλησιάζει , μόνο αν νιώσουν τον φόβο ή αν οι διαμαρτυρίες και οι κινητοποιήσεις τους κοστίζουν πραγματικά και προσωπικά, μόνο τότε θα αλλάξουν τακτική.
Τι ψεκάζουν άραγε, και δεν βλέπει η πλειοψηφία αυτό το τοσο αυτονόητο, που ακόμα και ένα παιδάκι θα το καταλάβαινε;
Τι τον νοιάζει τον κάθε βουλευτή, που με την ψήφο του καταργεί π.χ. νοσοκομεία ή σχολεία, αν ο κόσμος μαζευτεί έξω από αυτά και διαμαρτύρεται; Tι τον νοιάζει τον κάθε βουλευτή αν οι γιατροί ή οι δάσκαλοι κάνουν απεργία και δεν έχει ο γονιός που να αφήσει το παιδί του, ή δεν έχει ο άρρωστος περίθαλψη;
Αν όμως ο κόσμος, με κάθε παραστράτημα του βουλευτή, με κάθε αντιλαϊκή ψήφο του, συνηθίσει να μαζεύεται έξω από το σπίτι του και να διμαρτύρεται, τότε θα τον νοιάζει και θα τον παρανοιάζει. Τότε ίσως να γίνει περισσότερο προσεκτικός στο τι ψηφίζει.