1
Διάφορα θέματα αδιόριστων / Απ: Εργασία στο εξωτερικό
« στις: Φεβρουαρίου 05, 2014, 12:11:35 am »
Θέση φιλολόγου σε σχολείο εξωτερικού!
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει νέος φιλόλογος που θα ήθελε να αναλάβει εργασία σε σχολείο του εξωτερικού. Γιατί το λέω αυτό! έτυχε να έχω την πληροφορία και αφού είχα την πληροφορία «με το φτωχό μου το μυαλό» σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να βοηθήσω τα παιδιά κάποιων γνωστών οικογενειών μου που έχουν απόφοιτους φιλολόγους ή ακόμα και θεολόγους να βρουν δουλειά μια και οι γονείς παραπονιόταν ότι ήταν άνεργα. 7 στον αριθμό. Όταν λοιπόν με χαρά θέλησα να πω κατά την άποψη μου τα ευχάριστα νέα σε αυτά, ήδη με την πρώτη συνομιλία άρχισα να προσγειώνομαι ανώμαλα. Η πληροφορία ήταν: ελληνικό σχολείο εξωτερικού (επιτρέψτε μου να μην αναφέρω εδώ όνομα και κράτος για ευνόητους λόγους) έδινε 600 Ευρ. (μακάρι να ήταν περισσότερα, αλλά αυτά ήταν, όχι παραπάνω όχι λιγότερα) πληρωμένα αεροπορικά εισιτήρια πήγαινε-έλα, δωρεάν διαμονή – σπίτι ηλεκτρικό νερό - δεδομένη η ασφάλεια της διαβίωσης και βεβαιωμένο μικρό κόστος ζωής σε σύγκριση με Ελλάδα. Τα αποτελέσματα που είχα ήταν: 2 αγόρια ήθελαν, αλλά δεν τα άφηνε η «μαμά τους» 2 από τα κορίτσια τα άφηνε η οικογένεια αλλά δεν ήθελαν αυτά. Τα υπόλοιπα γέλασαν με το ποσό αμοιβής. Μάλλον λοιπόν το συμπέρασμά μου είναι, ότι από αυτά που διαβάζω εδώ και αλλού ότι δεν υπάρχουν δουλειές και παρόμοια δεν αληθεύουν. Από την άλλη αναρωτιέμαι μια και η πλειονότητα βρήκε μικρό το ποσό αμοιβής, άραγε ποιο ποσό θα πρέπει να θεωρείται ικανοποιητικό? Γιατί γνώρισα άλλες ειδικότητες που πήγαν. (Αγγλικός) από την άλλη δε δέλω να πω ότι το ποσό είναι τεράστιο αλλά ... δεν ξέρω, ήταν τελικά το ποσό που ήταν αποτρεπτικό ή η ατολμία ή απλά το βόλεμα στην Ελλάδα ότι δεν έχουμε αλλά όλοι έχουμε. Πολύ θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις νέων ανθρώπων αν θα το τολμούσαν. Γιατί στο τέλος πλέον θα κόψω τις σχέσεις μου με αυτές τις οικογένειες των γνωστών μου, που από ότι φαίνεται μόνο εγώ είμαι αυτός που τελικά έχει την ένδοια και ανάγκη. Τελευταίο. Το άκουσε και μια φιλόλογος συντ/χος και ήθελε να πάει, όμως έκανα τον χαζό γιατί δεν ήθελα να μου πουν τα παιδιά της ότι την ξεσήκωσα. Αυτά έγιναν αυτόν τον Ιανουάριο 2014. Και προς πληροφόρηση κάποιων νομίζω ότι υπάρχει η θέση ακόμα –όχι απόλυτα σίγουρος- μπορούμε να μάθουμε όμως.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει νέος φιλόλογος που θα ήθελε να αναλάβει εργασία σε σχολείο του εξωτερικού. Γιατί το λέω αυτό! έτυχε να έχω την πληροφορία και αφού είχα την πληροφορία «με το φτωχό μου το μυαλό» σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να βοηθήσω τα παιδιά κάποιων γνωστών οικογενειών μου που έχουν απόφοιτους φιλολόγους ή ακόμα και θεολόγους να βρουν δουλειά μια και οι γονείς παραπονιόταν ότι ήταν άνεργα. 7 στον αριθμό. Όταν λοιπόν με χαρά θέλησα να πω κατά την άποψη μου τα ευχάριστα νέα σε αυτά, ήδη με την πρώτη συνομιλία άρχισα να προσγειώνομαι ανώμαλα. Η πληροφορία ήταν: ελληνικό σχολείο εξωτερικού (επιτρέψτε μου να μην αναφέρω εδώ όνομα και κράτος για ευνόητους λόγους) έδινε 600 Ευρ. (μακάρι να ήταν περισσότερα, αλλά αυτά ήταν, όχι παραπάνω όχι λιγότερα) πληρωμένα αεροπορικά εισιτήρια πήγαινε-έλα, δωρεάν διαμονή – σπίτι ηλεκτρικό νερό - δεδομένη η ασφάλεια της διαβίωσης και βεβαιωμένο μικρό κόστος ζωής σε σύγκριση με Ελλάδα. Τα αποτελέσματα που είχα ήταν: 2 αγόρια ήθελαν, αλλά δεν τα άφηνε η «μαμά τους» 2 από τα κορίτσια τα άφηνε η οικογένεια αλλά δεν ήθελαν αυτά. Τα υπόλοιπα γέλασαν με το ποσό αμοιβής. Μάλλον λοιπόν το συμπέρασμά μου είναι, ότι από αυτά που διαβάζω εδώ και αλλού ότι δεν υπάρχουν δουλειές και παρόμοια δεν αληθεύουν. Από την άλλη αναρωτιέμαι μια και η πλειονότητα βρήκε μικρό το ποσό αμοιβής, άραγε ποιο ποσό θα πρέπει να θεωρείται ικανοποιητικό? Γιατί γνώρισα άλλες ειδικότητες που πήγαν. (Αγγλικός) από την άλλη δε δέλω να πω ότι το ποσό είναι τεράστιο αλλά ... δεν ξέρω, ήταν τελικά το ποσό που ήταν αποτρεπτικό ή η ατολμία ή απλά το βόλεμα στην Ελλάδα ότι δεν έχουμε αλλά όλοι έχουμε. Πολύ θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις νέων ανθρώπων αν θα το τολμούσαν. Γιατί στο τέλος πλέον θα κόψω τις σχέσεις μου με αυτές τις οικογένειες των γνωστών μου, που από ότι φαίνεται μόνο εγώ είμαι αυτός που τελικά έχει την ένδοια και ανάγκη. Τελευταίο. Το άκουσε και μια φιλόλογος συντ/χος και ήθελε να πάει, όμως έκανα τον χαζό γιατί δεν ήθελα να μου πουν τα παιδιά της ότι την ξεσήκωσα. Αυτά έγιναν αυτόν τον Ιανουάριο 2014. Και προς πληροφόρηση κάποιων νομίζω ότι υπάρχει η θέση ακόμα –όχι απόλυτα σίγουρος- μπορούμε να μάθουμε όμως.