PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Emmaki, δεν πρότεινα εγώ ούτε τη φράση, ούτε το τατουάζ φυσικά. Είναι δική του απόφαση, εγώ απλώς θέλω μια έγκυρη και σωστή απόδοση του νοήματος να του τη δώσω και ας την κάνει ό,τι θέλει. Έχω δηλώσει την αντίθεσή μου και στο μικρό και στους γονείς, αλλά αφού αυτοί δεν έχουν πρόβλημα, εμένα μου περισσεύει!
dtsagka.. έγραψες!
Nora, όλα τα έχουν τακτοποιήσει, τα τατουάζ τα μάραναν!!!

Καλησπέρα σε όλους. Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί δεν ξέρω που αλλού να το εντάξω. Ένας μαθητής μου θέλει να κάνει τατουάζ (τρομάρα του νο1) και θέλει να το κάνει και στα αρχαία (τρομάρα του νο 2!!!). Πήρε αφορμή από μια λατινική φράση "amat victoria curam" που έκανε ένας ποδοσφαιριστής και τη θέλει στα αρχαία ελληνικά. Κι επειδή είναι μόνιμο, όπως καταλαβαίνετε θέλω να είμαι σίγουρη. Για το παιδαγωγικό και ηθικό του θέματος δεν χρειάζεται να πω ότι είμαι φυσικά αντίθετη αλλά οι γονείς είναι κατενθουσιασμένοι που το βλαστάρι τους το θέλει στα αρχαία, οπότε περί ορέξεως... ουδέν σχόλιον. :/
Λοιπόν, αυτά που σκέφτηκα ως απόδοση: η νίκη αγαπά την προετοιμασία
                                                            φιλόνικος εστί προετοιμασία
                                                            η προετοιμασία άγει την νίκην
                                                            η προετοιμασία φιλονίκως έχει
Όποια συμβουλή-γνώμη ευπρόσδεκτη. Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ Μάρκο. Διάβασα και το έψαξα, δεν είναι διάσπαση προσοχής, είναι καθαρή βαρεμάρα. Θέλει να τελειώνει τα μαθήματά της στα γρήγορα και να πηγαίνει να κάθεται στο ίντερνετ, να βλέπει τηλεόραση, γενικά οτιδήποτε άλλο για να μην ασχολείται με το σχολείο. Δηλαδή, συγκεντρώνεται για να κάνει τα μαθήματά της για την επόμενη μέρα, αλλά δεν θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω για να έχει βελτίωση, που είναι και ο λόγος που κάνει ιδιαίτερα. Τα έχω πει πολλές φορές στους γονείς, είναι και γνωστοί και τους έχω θάρρος και τα λέω και τη μαλώνω και τη μικρή. Κάνουμε και συζητήσεις αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο, μια δυο βδομάδες καλής συνεργασίας και μετά τα ίδια. Είχαμε 3 βδομάδες να κάνουμε μάθημα, ασχολείται με το βόλει και όλο είχε προπόνηση, ακύρωνε.. Οι γονείς της περίεργη περίπτωση, ακόμη κι αυτοί ακολουθούν στους αγώνες και με παίρνουν να μην κάνουμε μάθημα, ενώ άλλες φορές δεν γνωρίζουν καν ότι η μικρή με ακυρώνει. Κι όταν έρχονται οι βαθμοί και τα διαγωνίσματα και γκρινιάζω τότε θυμούνται να τη στριμώξουν λίγο. Το πρόβλημα είναι πρωτίστως δικό τους και μετά της μικρής. Μέχρις ενός σημείου έχω κατανόηση γιατί οι άνθρωποι δουλεύουν νύχτα και τη μέρα πρέπει να ξεκουραστούν, οπότε δεν μπορούν να παρακολουθούν συνέχεια τη μικρή όταν σχολάει. Έχουν στο νου τους ότι θα κάνουμε μάθημα και πέφτουν για ύπνο, δεν μπορώ να τους πάρω τηλ να τους πω ότι με παίρνει η μικρή να μην πάω εκείνη την ώρα, παρά μόνο την επόμενη μέρα που έχουμε ήδη χάσει το μάθημα. Τον επόμενο χρόνο σκέφτομαι να μην την αναλάβω αν με πούνε, γιατί δεν αξίζει τον κόπο. Το είπα και στη μαμά της, αν θέλει ας παίρνει κάποιον στα διαγωνίσματα και στις εξετάσεις, 3-4 φορές το χρόνο, που τότε αποφασίζει η μικρή να διαβάσει γιατί αγχώνεται μη τη μαλώσουν αν δεν γράψει καλά. Δεν το έχει μέσα της να μάθει, αν της έλεγαν γράψε 5 και δεν θα σε μαλώσουμε, ειλικρινά θα το έκανε!! Δεν είναι και τόσο τρομερό που χάσαμε μάθημα, Α γυμνασίου είναι πια, αλλά με τα κενά που έχει θα μπορούσαμε να κάνουμε δουλειά. Και ως ένα βαθμό όλα τα παιδάκια το κάνουν λίγο πολύ, δεν είναι τόσο ακραία περίπτωση. Αλλά είναι μικρό το μέρος που μένουμε και φοβάμαι ότι αν του χρόνου πάρουν κάποια άλλη και η μικρή στρωθεί επιτέλους, τότε θα τα φορτωθώ όλα εγώ και θα μου βγει και το όνομα. Στο μεταξύ έβγαλε 17, απορώ πως, και πραγματικά δεν είμαι τόσο απαιτητική, ίσα ίσα!! Ακόμα και η μαμά της όταν πηγαίνει στο σχολείο της λένε για το χαμηλό επίπεδο και τα προβλήματα έκφρασης, μια καλή φιλόλογος που έχουν -ευτυχώς- στα αρχαία έχει αγανακτήσει με αυτά που βλέπει.. Έχετε κι άλλοι τέτοιες περιπτώσεις;

Καλησπέρα και πάλι. Θα ζητήσω τη βοήθεια των εμπειρότερων στο θέμα. Η μικρή που κάνω μάθημα είναι Α Γυμνασίου αλλά έχει τρομερά κενά από το δημοτικό -και ήταν 10άρι τότε, απορώ πως. Μαζί προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε αλλά δεν συγκεντρώνεται, τα κάνει όλα "στο πόδι". Σήμερα μου είπε ότι τα δίπτωτα ρήματα είναι αυτά που έχουν δύο πτώσεις!! Μετά από τόσα που έχουμε πει, κόντεψαν να μου πέσουν τα μαλλιά! Για να μην πω για τα ορθογραφικά και τα εκφραστικά προβλήματα. Δεν έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, έχει καθαρή τεμπελιά. Η καθηγήτρια του σχολείου σπάνια δίνει ασκήσεις και φυλλάδια στη γλώσσα, τους περνάει την ύλη πολύ γρήγορα και μετά τα ζητάει στα διαγωνίσματα, τα οποία λέει πως δεν τα παίρνει υπόψιν στους βαθμούς -γι' αυτό και η μικρή έχει 16, αλλιώς... Έρχονται και οι εξετάσεις και έχω πελαγώσει! Όποτε της δίνω ασκήσεις δυσανασχετεί, της γράφω τη θεωρία στον υπολογιστή, να τα έχει όλα μαζεμένα, από βοηθήματα, γραμματικές, και όποτε πηγαίνω για να τα πούμε μετράει τις σελίδες για να δει πότε θα τελειώσουμε! Τις ασκήσεις που της βάζω τις κάνει λίγο πριν πάω, φαίνεται και από τα γράμματά της. Επίσης, δεν καταλαβαίνει καν τις εκφωνήσεις, όσο απλά και αν τις γράφω, γιατί απλούστατα δεν τις διαβάζει προσεκτικά. Τα έχω πει στη μαμά της αλλά της φωνάζει και τη μαλώνει κάθε φορά και νιώθω και άσχημα, τη λυπάμαι. Από την άλλη τι να κάνω; Στο τέλος θα τα ακούσω εγώ μαζεμένα! Της μιλάνε και συμμαζεύεται λίγο καιρό, μετά πάλι τα ίδια. Σήμερα μου είπε ότι μόνο εγώ κάνω παράπονα, η κοπέλα που της κάνει μαθηματικά δεν κάνει. Ωστόσο, κι αυτή διέκρινε τα προβλήματα έκφρασης και τα ορθογραφικά και το είπε στη μαμά της, αν και έχει 3 βδομάδες μόνο που την ανέλαβε, ενώ εγώ την έχω ολόκληρο το χρόνο και τα βλέπω. Καμιά συμβουλή; Τι να κάνω; Πραγματικά κουράζομαι και προσπαθώ πάρα πολύ κάθε φορά και αποτέλεσμα δε βλέπω.