PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Καλησπέρα σε όλους!
 Θα ήθελα χωρίς να σας κουράσω να σας αναφέρω την περίπτωση μου. Έχω σπουδάσει Κλασική Φιλολογία στα Ιωάννινα και τα τελευταία 2 χρόνια ζω στην Αθήνα. Από το 2008 που τελείωσα τις σπουδές μου άρχισα να κάνω ιδιαίτερα. Πάντα με καλούσαν παιδιά όλων των τάξεων του γυμνασίου όπως επίσης και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή ειδικές ανάγκες ( μιας και έχω παρακολουθήσει ετήσιο επιμορφωτικό σεμινάριο στην Ειδική Αγωγή). Ποτέ μα ποτέ δεν είχε τύχει να αναλάβω μαθητή λυκείου και το είχα παράπονο γιατί ήθελα να αποκτήσω εμπειρία και στο Λύκειο.
Μέχρι πρόσφατα... Μητέρα ευγενέστατη, απεγνωσμένα με κάλεσε ζητώντας μου να προετοιμάσω τα 2 της παιδιά (1 αγόρι κι 1 κορίτσι) για τις Πανελλήνιες του 2015 σε όλα τα μαθήματα της θεωρητικής κατεύθυνσης. Γνωρίζοντας το κόστος του μαθήματος μου είπε ότι μπορεί να διαθέσει μόνο 5 ευρώ/ώρα για το κάθε παιδί ( θα κάνουν ξεχωριστά) διότι εργάζεται μόνο εκείνη στην οικογένεια, καταλαβαίνοντας και η ίδια ότι τα 5 ευρώ είναι πολύ λίγα αλλά όντας πραγματικά απελπισμένη. Τα παιδιά, μου είπε, έχουν τραυματικές εμπειρίες από καθηγητές, έχουν κενά, θα δώσουν 2η φορά  φέτος και το όνειρό τους είναι να περάσουν Ευελπίδων (που έχει αρκετά υψηλή βάση- και από θεωρητική  που σημαίνει ότι θα χάσουν μόρια). Της είπα ότι θα την καλέσω αργότερα για να της πω, για να έχω το περιθώριο να το σκεφτώ. Η αλήθεια είναι  ότι μου ήρθε λίγο απότομο όλο αυτό. Γ' Λυκείου?? Όλα τα μαθήματα θεωρητικής?? Πρώτη φορά?? Δεν ήξερα αν έπρεπε να δεχτώ ή όχι! Από την άλλη αν όχι τώρα, τότε πότε? Πότε θα μου παρουσιαστεί πάλι η ευκαιρία? Είναι μια πάρα πολύ μεγάλη πρόκληση αυτό για μένα. Είμαι αρκετά υπεύθυνο άτομο και ιδιαίτερα τελειομανής. Ό, τι κάνω θέλω να το κάνω άψογα, όσο μπορώ, κι  αυτό είναι που με αγχώνει περισσότερο.
Την κάλεσα, λοιπόν, αργότερα και θέλοντας να είμαι ειλικρινής μαζί της, της είπα ότι δεν έχω καμία εμπειρία στην  προετοιμασία μαθητών για τις Πανελλήνιες, όμως έχω θέληση και υπομονή. Μου είπε ότι δεν την ενδιαφέρει τόσο, αρκεί  να τους βοηθήσω να βγάλουν την ύλη, να είμαι μεταδοτική, με πολλή υπομονή,  και πάνω απ' όλα άνθρωπος ( τονίζοντας μου τις τραυματικές εμπειρίες που είχαν στο παρελθόν). Αποφάσισα λοιπόν να τα αναλάβω με όποιο κόστος πνευματικό, ψυχικό, σωματικό συνεπάγεται αυτό για μένα. Αποφασίσαμε να κάνουμε 2 ώρες κάθε μέρα με το κάθε παιδί ( Αρχαία Γνωστό- Άγνωστο, Λατινικά, Ιστορία, Λογοτεχνία, Έκθεση). Αυτή την  εβδομάδα έγιναν μαθήματα ωριαία, διερευνητικά περισσότερο για να δω το επίπεδο τους.
Γνωρίζοντας ότι έχουν κάποια κενά περίμενα δυο μέτριους μαθητές. Όμως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από όσο φανταζόμουν:
-Δεν γνωρίζουν τίποτε από γραμματική και συντακτικό της Λατινικής. Με κοιτούσαν σαν να μιλούσα κινέζικα.
-Δεν γνωρίζουν τίποτα από γραμματική και συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής. Μου είπαν ότι οι καθηγητές στο σχολείο τους έβαζαν πάντα καλούς βαθμούς και όχι εργασίες για εξάσκηση. Το κορίτσι μου είπε ότι δεν γνωρίζει καλά ούτε την γραμματική της Νέας Ελληνικής.
-Έχουν πρόβλημα ορθογραφίας.
-Έχουν πολύ φτωχό λεξιλόγιο και δυσκολεύονται να κατανοήσουν πολύ απλές λέξεις, φράσεις, προτάσεις νοήματα... Πρέπει μια λέξη να την πω όσο πιο απλά γίνεται για να την καταλάβουν κι ακόμα και τότε με κοιτάνε με απορία.
-Το κορίτσι έχει μάθει να μαθαίνει τα πάντα παπαγαλία, αγχώνεται όταν ξεχνάει κάτι, φοβάται ότι αν ξεχάσει κάτι θα της κόψουν βαθμό... υποστήριξε ότι οι περισσότεροι δάσκαλοι και καθηγητές που είχε  τους έλεγαν να μαθαίνουν κομμάτια ολόκληρα αυτολεξεί, ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Έχει μεγάλο πρόβλημα έκφρασης.

Παρ' όλα αυτά θέλουν πολύ να περάσουν στην Ευελπίδων και ευελπιστούν να γράψουν 19.
 Όπως καταλαβαίνετε, έχω αγχωθεί πάρα πολύ! Νιώθω τεράστιο το βάρος της ευθύνης πάνω μου. Όλα αυτά τα κενά που έχουν, εγώ τα χτίζω σιγά-σιγά από το Γυμνάσιο με θεωρία και πολλές εργασίες και πολλή εξάσκηση ώστε στο Λύκειο να τα παίζουν στα δάχτυλά τους. Τώρα? Τώρα πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Και τι να πρωτοκάνουμε !! Τους είπα ότι είναι αρκετά υψηλός ο στόχος που έχουν βάλει, ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να τους βοηθήσω, ότι όμως θα χρειαστεί πολλή προσωπική δουλειά και καθόλου άγχος. Πράγματι πρέπει να είχαν τραυματικές εμπειρίες. Φαίνεται στην ψυχολογία τους, στον τρόπο που μιλάνε, στην ανασφάλεια που έχουν μέσα τους ( Το κορίτσι τα Χριστούγεννα έπαθε μπλακ-αουτ και σταμάτησε εντελώς να διαβάζει.) Πραγματικά θέλω να βοηθήσω αυτά τα παιδιά, να  τους τονώσω το ηθικό, να τους καλύψω τα κενά.
 
Γι' αυτό παρακαλώ όλους του έμπειρους και μη συναδέλφους του φόρουμ : οποιεσδήποτε προτάσεις σχετικές με το θέμα, τρόποι διδασκαλίας, πλάνο μαθημάτων κατεύθυνσης, τρόπος κάλυψης των κενών ή ό,τιδηποτε άλλο εσείς θεωρείτε χρήσιμο να μου πείτε θα με βοηθούσε ιδιαιτέρως. Θέλω να τείνω μια χείρα βοηθείας σε αυτά τα παιδιά. Κάθε παιδί στον κόσμο το αξίζει.

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε την ανάρτηση μου (ίσως σας κούρασα τελικά).

Καλή δύναμη!!

Κωνσταντίνα