PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Εντάξει σχήμα λόγου. Παιδιά που συλλαβιζουν όμως υπάρχουν. Και παιδιά που δυσκολεύονται να γράψουν πανω από 5-6 σειρές κι αυτό χωρίς σημεία στίξης. Χωρίς αναοτυξιακο πρόβλημα. Μην μου πεις ότι δεν εχεις δει. Και δεν είναι φυσιολογικό, είναι αναλφάβητοι απόφοιτοι δημοτικού.

Κοίταξε, δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ύλη των μαθηματικών στην πρώτη γυμνασίου συνιστά εμβάθυνση της ύλης της έκτης δημοτικού. Μ' αντί ο μαθηματικός να εμβαθύνει αναγκάζεται να διδάξει τα στοιχειώδη γιατί ο δάσκαλος δεν τα δίδαξε καλά στο δημοτικό. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Κι η εμβάθυνση, απαραίτητη για τις ερχόμενες γυμνασιακές τάξεις, πάει περίπατο.

Οο επιδόσεις των μαθητών δεν εξαρτώνται από το αν οι εκπαιδευτικοί εχιυν επιστημονική κατάρτιση σε επίπεδο έρευνας, στο δημοτικό και το γυμνάσιο (δεν εννοώ να έχουν οι εκπαιδευτικοί βασικές ελλείψεις στο αντικείμενο). Το τι μαθαίνουν τα παιδιά είναι θέμα προσωπικού κινήτρου των οικογενειών για παρακολούθηση του σχολείου (που φθίνει χρόνο με το χρόνο), είναι θέμα της ζημιάς που κάνουν αυτοί που «διαβάζουν» τα παιδιά στο σπίτι, είναι θέμα πολυπληθών τάξεων και κυρίως θέμα μεθόδου και προσέγγισης. Εκεί το χάνουμε οι περισσότεροι. Περιμένουμε ότι τα παιδιά θα μάθουν όπως μαθαίναμε εμείς, ενώ δεν σκέφτονται έτσι και δεν μελετούν έτσι. Και διαιωνίζουμε και όλα τα λάθη, παπαγαλίες, τυπολατρία κλπ. Η νοοτροπία μας πρέπει να αλλάξει, όχι το ποιος διδάσκει τι.

Να δούμε μέχρι πότε. Κυβέρνηση που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, που έχει αποδείξει το μαγείρεμα αριθμών – βλέπε το 41% των τελευταίων εθνικών εκλογών – με τις εκλογές τις οποίες δεν μπορεί να επέμβει για να επηρεάσει το αποτέλεσμα – ευρωεκλογές, 29%, δεν είναι να την εμπιστεύεσαι. Κανείς δε μας εγγυάται ότι δεν έχουνε δρομολογηθεί γεγονότα τα οποία δεν θα εφαρμοστούν άμεσα, αλλά σε βάθος χρόνου - και που καμιά κατοπινή δεν θα αναιρέσει γιατί δεν θα την βολέψει, δεν την ενδιαφέρει κ.λπ..
Επίσης έχει μπει ως επιλεγόμενο μάθημα η εκπαίδευση ενηλίκων στο παιδαγωγικό του ΕΚΠΑ – που είναι χρήσιμο με την προοπτική ότι έχει και ένα σκέλος που αφορά στην διαχείριση των γονέων των μαθητών, αλλά δεν είναι η βασική επιδίωξη του μαθήματος, διότι είναι αυτή που δηλώνει ο τίτλος του - και έχει συζητηθεί χωρίς ωστόσο να έχει προχωρήσει λόγω της έλλειψης κονδυλίων και της ευρύτερης συρρίκνωσης του τμήματος από άποψη προσωπικού οι δάσκαλοι να κάνουν μαθήματα γλωσσολογίας, όπως ακριβώς γίνονται τις φιλολογίες, με το βαθύ θεωρητικό υπόβαθρο το οποίο παρουσιάζεται εκεί σε αντίθεση με τον πιο πραγματολογικό - πραγματιστικό χαρακτήρα και εστιασμένο στην ελληνική γλώσσα που έχουν αυτά τα λίγα μαθήματα στο παιδαγωγικό.
Υπάρχει ένας μετεωρισμός γενικώς με το τι θα απογίνουν οι δάσκαλοι.
Όσο αυξανόταν η δυσκολία της ύλης και οι διδακτικές απαιτήσεις τα παιδαγωγικά από διετείς ακαδημίες αναβαθμίστηκαν σε πανεπιστημιακά τμήματα τετραετή. Το μόνο που απομένει προς τα πάνω πλέον είναι να αποκτήσουν και πέμπτο έτος ειδίκευσης σε κάποιον γνωστικό τομέα. Δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσε να οργανωθεί ο οδηγός σπουδών τους για να μην τίθενται καν θέματα συζήτησης – άσχετα από το αν εφαρμόζονται ή όχι, αλλά δημιουργούν εντυπώσεις – αντικατάστασής τους - κάτι που πρέπει να το διεκδικήσει ο ίδιος ο κλάδος για να μπορεί να θέσει και τους όρους του και να μην έρθει ως έξωθεν ανεξέλεγκτη  παρέμβαση (πριν του ορίσουν άλλοι τους όρους).

Κανένα πρόβλημα δεν έχω ούτε με την κατσίκα του γείτονα ούτε με το πόσοι δάσκαλοι διορίζονται. Ούτε γνωρίζω λεπτομέρειες του κλάδου. Ενοχλούν όμως οι ανακοινώσεις με βαρυγδουπες λέξεις και απαιτήσεις που όπως είπαν όσοι ασχολούνται με τα επιμέρους στοιχεία είναι και ανεδαφικές.  Δηλαδή αν βγουν οι μαθηματικοί με 450 οργανικά κενά (πραγματικά) και λένε αν πάρεις Πιερρακάκη κάτω από 850 κάζους μπέλι, πάλι εμεις κλπ, δεν θα είναι γελοίοι;