PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

https://www.youtube.com/watch?v=aeGdqUeCzrQ


https://www.youtube.com/watch?v=cQaUoTkwjEg&t=3s

Δεν πρόλαβα να ετοιμάσω τη βαλίτσα σου ποτέ
και να βάλω πράγματα περιποιημένα
και να ψάξω ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα ένα απόγευμα
και ύστερα να φύγω και να μην ανησυχώ

Ένα απόγευμα με γλυκό φως και ήσυχα κυματάκια
σε μια άμμο που δεν θα γράφεις
ένα όνομα ξεχασμένο

Και να είσαι ήσυχη ότι κάποιος σε φρόντισε χωρίς να έχεις ανάγκη
Κι αν είχες θα ήμουν πάλι εκεί

Sivert Høyem - Sleepwalking Man
https://www.youtube.com/watch?v=X_WFYLxywyc

Εσύ εκεί
https://www.youtube.com/watch?v=2xNFKmBPEBY

Το δάκρυ του Μπετελγκέζ

..απόψε θα με πολιορκήσουν οι αναμνήσεις
και θα συρθώ στον ώμο του κυνηγού
Θα προφυλαχθώ όσο η μάχη θα μαίνεται
Και θα μου είναι αδιάφορο
αν ο πολεμιστής ηττηθεί
Εκεί θα καταφύγω
και θα μείνω κρυμμένος

Και θα μετρώ τη μορφή της
στη σκιά του κόκκινου γίγαντα
Και θα φυλακίζω τα δάκρυά του
στη διψασμένη έρημο της λήθης

Γιώργος Ιωάννου, «Ο φύκος»

Μολονότι είχα δημοσιεύσει ότι δε θα γιορτάσω, κάποιος φίλος θεώρησε καλό να μου στείλει πρόπερσι τη μέρα της γιορτής μου έναν φύκο. Αντιπαθώ τις γιορτές και τα δώρα γι’ αυτό δέχτηκα όχι χωρίς κάποια στεναχώρια για τη γλάστρα. Αργότερα όμως κοιτάζοντας με προσοχή το φυτό πήρα να ξεχνιέμαι και να σιγοαλλάζω διάθεση. Ήταν ένα είδος φύκου καλύτερο, οπωσδήποτε, απ’ τα συνηθισμένα… Με φύλλα πιο πλατιά, πιο νευρώδη και πιο σκούρα, με κορμό ίσιο και δυνατό και γενικά με γραμμές υποβλητικά ευχάριστες. Πήρα το σοβαρό φυτό και χωρίς δισταγμό, αντί να το βάλω στη βεράντα μαζί με τ’ άλλα, το πήγα στο δωμάτιό μου. Όταν γύρισα τις πρωινές ώρες, είχα φυσικά ξεχάσει το φυτό, μετά από τόσα και τόσα που είχαν μεσολαβήσει, μα κατά το απόγευμα μόλις κάθισα στο τραπεζάκι μου να συγκεντρωθώ κι έπεσαν τα μάτια μου στον ατάραχο φύκο, μια δύναμη, καρτερικότητα μάλλον, ένιωσα να εκπορεύεται αποκεί και να με γαληνεύει. Σηκώθηκα, τον πότισα λίγο, καθάρισα μ’ ένα πανί μαλακό τα φύλλα και το τσουτσουνάκι του κι ύστερα στρέφοντας απάνω του το φως τον εξέτασα παντού με τον μεγεθυντικό φακό μου, που τον έχω για να βλέπω και να ξαναβλέπω λεπτομερειακά αγαπημένες φωτογραφίες. Ήταν άψογος, χωρίς ίχνος αρρώστιας ή τραυματισμού πουθενά. Θαρρείς και είχε φυτρώσει μεμιάς εκείνη τη στιγμή. Ικανοποιήθηκα. Όμως αμέσως σχεδόν μελαγχόλησα, όταν σκέφτηκα πως ήταν κι αυτός ένα φυτό του ανθοπωλείου, ψεύτικο σχεδόν, που αναπτύχθηκε έτσι με διάφορες ουσίες χημικές και τώρα που θα τις έχανε, θα έπαιρνε κι αυτό, όπως συνήθως, να χαλάει. Πάντως, εγώ εξακουλούθησα και τις  επόμενες μέρες να το λιγοποτίζω και να το γυαλίζω, όχι χωρίς ανησυχία σοβαρή. Όταν όμως είδα ένα πρωί σκισμένη και πεσμένη τη φλούδα απ’ την πιπεριά του και μισοξετυλιγμένο ένα ωραιότατο λαδοπράσινο φύλλο, ησύχασα απολύτως κι άρχισα πλέον να κάνω μακροχρόνια σχέδια για το μέλλον. Στο μεταξύ η άνοιξη προχωρούσε ραγδαία κι αυτός, κάθε βδομάδα σχεδόν, πετούσε κι από ένα νέο φύλλο, ολοένα πιο μεγάλο και πιο γυαλιστερό. Ξεθάρρεψα. Τον έβγαλα στο μπαλκόνι να τον δει λίγο η ήλιος και να μη γίνει σαν το αφεντικό του ανήλιαγος κι αυτός. Δεν πρόσεξα όμως, κι ένα βράδυ που φύσηξε

xenesglosses.eu/2017/06/programmatismos-proslipseon-stin-paideia/    ΤΕΛΟΟΟΟΟΟΟΟΣ

Στους εν λογω διαγωνισμους θα μονιμοποιηθουν και καποιοι που δεν εχουν διαβασει στη ζωη τους περισσοτερες απο 50 ολοκληρες σελιδες, χωρις εικονες, και εμεις θα αναρωτιομαστε ποια ηταν η βαση του ασεπ...