PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Η emmaki έδωσε πληροφορίες πολύτιμες, εξήγησε το πλαίσιο αναλυτικά και προσωπικά δέχομαι τις εξηγήσεις ως λογικές, σε ένα σύστημα που ναι μεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά δεν είναι. Εξακολουθεί να μου κάνει εντύπωση που οι εξηγήσεις αυτές δεν είναι γνωστές στους επαγγελματίες, δείχνουν άγνοια και αδιαφορία που δεν δικαιολογείται. Επομένως η Sabi στο συναδελφικό παράδειγμα που έφερε δεν έχει δίκιο, έπρεπε να γνωρίζει πως έτσι έχουν τα πράγματα από την αρχή. Προηγείται ο πιο αδύναμος και μετά λύνουμε τα άλλα.

Απεναντίας έχει δίκιο ως μητέρα. Εκεί, την καταλαβαίνω απόλυτα, όπως καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να κάνει και τίποτα. Από τη μια θα έπρεπε να αλλάξει το Σύνταγμα για να μπορεί να κάνει κάτι γενικά, από την άλλη, η προσπάθεια με όποιον άλλο τρόπο στο δικό της προσωπικό ζήτημα, στο τέλος θα αποδειχθεί απάνθρωπη για το παιδί αυτό.

Συνάδελφε η εγκύκλιος  Φ12/935/Γ1/1212/06–09–96 δεν υπάρχει διαδικτυακά, αλλά και πάλι δεν έχει το εντός παρένθεσης χωρίο, δηλ λέει: "σε περίπτωση διάθεσης των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων σε περισσότερα του ενός σχολεία λαμβάνεται μέριμνα να μη διδάσκουν την ίδια μέρα σε σχολεία με διαφορετικό ωράριο λειτουργίας" χωρίς το (να μη διδάσκουν πρωί και απόγευμα την ίδια ημέρα). Αυτό το κομμάτι λείπει γιατί τότε θα υπήρχε πρόβλημα στα ολοήμερα. Στα Δημοτικά θα βρεις πολλές αναφορές με τις εξής σημειώσεις:
"Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι σχετικά με την ανάθεση του διδακτικού έργου σε καμία
περίπτωση δεν παραβιάζεται η σχετική διάταξη του νόμου 1566/85, σύμφωνα με την οποία ο
εκπαιδευτικός δεν υποχρεούται να παραμείνει στο σχολείο πέραν των 6 ωρών. Κατά συνέπεια,
οι σύλλογοι διδασκόντων λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα που εξασφαλίζουν την άσκηση του
υποχρεωτικού διδακτικού έργου εντός του εξαώρου, λαμβανομένης βέβαια υπόψη της ώρας
εργασίας (Π.χ. ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει υπηρεσία στις 07.00΄ καλύπτει διδακτικό
ωράριο μέχρι τις 13.00΄, αυτός που αναλαμβάνει υπηρεσία στις 08.00΄ καλύπτει διδακτικό
ωράριο μέχρι τις 14.00΄, εκείνος που αναλαμβάνει στις 10.00΄ μέχρι τις 16.00΄κ.λ.π.)"

Επιπλέον η έκφραση "λαμβάνεται μέριμνα" σημαίνει πως μπορεί κάποιος να μην το εφαρμόσει και να ισχυριστεί πως δεν μπορούσε να το κάνει.
Ο  Ν. 1566 {άρθρο 13, παρ. 8 του Νόμου 1566/1985 (ΦΕΚ 167/1985,τ.Α’)} όμως, με τον οποίο είναι σχετική η εγκύκλιος, αναφέρει το προβλεπόμενο εξάωρο, που είναι και ο λόγος που μπορείς να αρνηθείς και να σου υποδείξουν γιατί δεν βγαίνει αλλιώς το πρόγραμμα (πολλοί δεν αρνούνται όπως ξέρεις). Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν μιλάς με τον προγραμματιστή, αλλά με τον διευθυντή και σίγουρα, όταν αναφέρεις συγκεκριμένη εγκύκλιο, δεν είσαι υποχρεωμένος να του την δείξεις εσύ, αλλά αυτός πρέπει να την αναζητήσει (πολύ πιο εύκολο).
Αυτή είναι η γνώμη μου.

emmaki αυτά που περιγράφεις δεν είναι τελείως αντίθετα με την επιμονή από πέρσι ότι η παράλληλη δεν είναι ατομικός εκπαιδευτικός; Καταλαβαίνω τους πρακτικούς λίγους που επιβάλουν τέτοιες παράλογες καταστάσεις, αλλά όλο αυτό δεν είναι μια τεράστια υποκρισία;

Χθεσινή μάλιστα επανάληψη με προφορική οδηγία της Ζαχαράκη:"Ο/Η εκπαιδευτικός του θεσμού της παράλληλης στήριξης-συνεκπαίδευσης είναι εκπαιδευτικός του σχολείου και έτσι θα παρουσιάζεται στους μαθητές"
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι γονείς θεωρούν πως η παράλληλη είναι η δασκάλα του παιδιού τους και μόνο, και εργοδότες της αυτοί, αφού στο σχολείο ήρθε με δική τους αίτηση.

@Slayer
εκτιμώ τη νηφαλιότητα με την οποία απαντάς και την πρόθεσή σου να συγκρατήσεις τον τόνο, παρότι η ένταση του θέματος προσφέρεται για εύκολες πόλωσεις. Θα σταθώ όμως σε μια φράση σου που με αιφνιδίασε περισσότερο από οποιοδήποτε επιχείρημα:

....Από το οποίο κατάλαβα εν μέρει ότι ο μαθητής διευκολύνεται με αυτό το πρόγραμμα....

αυτό το "νόμιζα" κρύβει μέσα του όλη την παρεξήγηση, όχι μόνο της συγκεκριμένης περίπτωσης, αλλά και της γενικότερης θεώρησης της ειδικής αγωγής στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ειλικρινά αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται ευνοϊκό για έναν μαθητή με σοβαρές γνωστικές ή επικοινωνιακές δυσκολίες, ένα πρόγραμμα που εξαντλεί ακόμη και μαθητές υψηλού γνωστικού δυναμικού; Ποια επιστημονική τεκμηρίωση θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια θέση; Είμαι βέβαιη πως το χρησιμοποίησες ανθρώπινα. Αλλά όταν πρόκειται για τις ζωές και τις ανάγκες παιδιών, ειδικά ευάλωτων, δεν μπορούμε να λειτουργούμε στη βάση του τι νομίζαμε.
Πάντως, ειλικρινά, χαίρομαι που αναφέρθηκες στη διάκριση μεταξύ ένταξης και συμπερίληψης γιατί είναι ουσιώδης. Όμως η πραγματική διαφορά τους, πέρα από τις θεωρητικές αποχρώσεις, δεν είναι γλωσσολογική αλλά λειτουργική:
Η ένταξη γίνεται για να μπει κάποιος σε ένα σύστημα και η συμπερίληψη απαιτεί το σύστημα να αλλάξει και να επαναπροσδιορίσει τις λειτουργίες του. Αν δεν έχουμε τη θεσμική τόλμη και τα μέσα να αλλάξουμε το σύστημα, τότε η χρήση του όρου "συμπερίληψη" είναι απλώς μια καλοπροαίρετη αυταπάτη. Το ζήτημα της παράλληλης στήριξης σε ΓΕΛ δεν είναι τεχνικό ή προγραμματιστικό, είναι οντολογικό. Τι σημαίνει να συμμετέχεις σε κάτι που δεν μπορείς να αφομοιώσεις και τι σημαίνει να έχεις γύρω σου ένα προσωπικό υποστήριξης που, ακόμη κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις, λειτουργεί εκτός κλίματος ως προς τις απαιτήσεις του χώρου;

Δεν με απασχολεί να καταλογίσω προθέσεις, όμως με απασχολεί έντονα να μην ολισθαίνουμε σε ένα σύστημα ηθικής επίδειξης,  να φαίνεται δηλαδή ότι όλα γίνονται για το παιδί, όταν στην πράξη κυριαρχεί ένας ελιγμός εξυπηρετήσεων, είτε σε επίπεδο ωραρίου είτε σε επίπεδο διοικητικής ευκολίας. Κλείνω με την ελπίδα ότι η διαφωνία μας είναι δημιουργική, γιατί είναι φανερό πως και οι δύο αγαπάμε τη δουλειά μας, που σημαίνει πως αγαπάμε τους νέους.


@Έσπερος.
Συμφωνώ απόλυτα!

Αρχικά στο νήμα προσπάθησα να δω και άλλες απόψεις, εκτός από αυτή που μου φαινόταν αυτονόητη.Η τεχνητή σχολική συμμετοχή ενός μαθητή σε περιβάλλον που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αποτελεσματική, μου φαίνεται εκτός πλαισίου. Απέφυγα να μιλήσω για το ότι ο διευθυντής δεν έδειξε την απαιτούμενη οξυδέρκεια ώστε να μη χωρίσει τόσο ακραία τα μαθήματα σε θετικά και θεωρητικά πακέτα, δεν μεταβίβασε την ευθύνη με θεσμικό τρόπο μέσω του συμβούλου ειδικής αγωγής, έδειξε και έλλειψη διορατικότητας στην αρχική προσέγγιση κάποιων γονέων, ίσως επειδή ήταν ήπια. Ο μαθητής δεν θα συνεχίσει για σπουδές, απλά η οικογένεια βρήκε ένα τρόπος να μην είναι σπίτι στο κινητό και να βρίσκεται σε φροντισμένο περιβάλλον με "ιδιωτική" φύλαξη, μόνο που αυτό είναι το καλύτερο ΓΕΛ της περιοχής, ούτε ΕΠΑΛ, ούτε ΕΝΕΕΓΥΛ. Καταλήγω στο αρχικό μου συμπέρασμα, πως ήταν μια λογική "βολέματος" εκπαιδευτικών και μόνο.

Στην περιοχή μου, τα πράγματα είναι σχετικά απλά: πρόκειται για μετακινήσεις μεταξύ δύο σχολείων, εντός πόλης, με άριστη συγκοινωνιακή κάλυψη και ελάχιστη χιλιομετρική απόσταση. Δεν θα τολμούσα, λοιπόν, να μιλήσω για "πολυδιάσπαση", τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που περιγράφηκε από συναδέλφους που έχουν περάσει από πέντε σχολεία τη μέρα. Στο Γυμνάσιο πάντοτε επιχειρούσαμε να διευκολύνουμε την παράλληλη, κυρίως επειδή τέτοιες εγγραφές αποτελούν σπάνιες καταστάσεις, που φτάνουν ακριβώς επειδή δεν θα χρειαστεί να "μοιραστούν" την υποστήριξή τους, αλλά θα τύχουν χειρισμών αντάξιων της σύγχρονης διεθνούς βιβλιογραφίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Το Γυμνάσιο άλλωστε προσφέρει μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών και η όποια υποχώρηση στο επίπεδο της ωρολογιακής τάξης δεν επιφέρει σοβαρή ρωγμή στο συνολικό παιδαγωγικό πλαίσιο.

Το Γενικό Λύκειο, όμως, είναι μια άλλη συζήτηση. Εκεί η ίδια διευθέτηση φαντάζει όχι απλώς δυσλειτουργική, αλλά παιδαγωγικά εχθρική για τους υπόλοιπους μαθητές (εχθρότητα που γυρίζει μπούμερανγκ στον μαθητή επίσης, αφού όλοι δυσανασχετούν μαζί του χωρίς να φταίει).
Οι σκέψεις που κάνω, για να είμαι ειλικρινής, είναι οι εξής:
Πρόκειται για μια μη υποχρεωτική βαθμίδα με σκοπό τη φοίτηση σε πανεπιστήμιο, με εξεταστικό χαρακτήρα και γνωστικές απαιτήσεις ασύμβατες με το προφίλ του μαθητή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παράλληλη στήριξη χρησιμοποιείται ως λύση ανάγκης σε περιβάλλοντα που δεν είναι σχεδιασμένα για αυτούς τους μαθητές και άρα καταλήγει να είναι μια τεχνητή ένταξη, όχι ουσιαστική. Και ενώ οφείλουμε να εξασφαλίσουμε το δικαίωμα στη στήριξη, είναι εύλογο να αναρωτηθούμε πότε αποφασίστηκε πως αυτό το δικαίωμα υπερτερεί εκείνου των υπολοίπων μαθητών στη στοιχειώδη παιδαγωγική ισορροπία. Αν η συμπερίληψη σημαίνει την απόλυτη προσαρμογή όλων στις ανάγκες του ενός, τότε δεν μιλάμε πια για ένταξη αλλά για προνομιούχα εξαίρεση.

Δεν ξέρω αν μπορώ να πω πως είναι αντικειμενικά επιβεβλημένο, δεν έχω την εμπειρία. Η απόσταση είναι των 5 λεπτών με αυτοκίνητο, 15 λεπτών με τα πόδια, αλλά είναι ταλαιπωρία σίγουρα για τον εκπαιδευτικό. Το θέμα για το Λύκειο όμως είναι πως για τα υπόλοιπα παιδιά είναι δυσβάσταχτο και οι γονείς τους (που το έζησαν αυτό με 4 ώρες φιλολογικά συνεχόμενα και στο Γυμνάσιο και δεν διαμαρτυρήθηκαν) είναι στα κάγκελα. Καταλήγω πως η συμπερίληψη δεν μπορεί να επιτυγχάνεται με την επιβολή δυσλειτουργικών παιδαγωγικών λύσεων στους υπόλοιπους μαθητές.Μιλάμε για Γενικό Λύκειο και μαθητή για τον οποίο δεν υπάρχει ουσιαστική παιδαγωγική αντιστοίχιση μεταξύ των δυνατοτήτων του και των απαιτήσεων του σχολείου. Η φοίτησή του εκεί φαίνεται να οφείλεται στην τεχνική δυνατότητα υποστήριξής του μέσω παράλληλης