PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω την εμπειρία μου.
Υπηρέτησα στις Οινούσσες έχοντας μεγάλη προυπηρεσία και πλήθος εμπειριών στη δημόσια εκπαίδευση. Δεν έχω ζήσει χειρότερες καταστάσεις πουθενά αλλού και δεν αναφέρομαι σε θέματα πρακτικών δυσκολιών από το δυσπρόσιτο.
Αναφέρομαι στη συμπεριφορά προς τους εκπαιδευτικούς, την πλήρη απαξίωση, την οικονομική αφαίμαξη, αλλά και στη γενικότερη στάση ζωής των ατόμων που αποτελούν το σταθερό δυναμικό του νησιού.
Ενδεικτικό της έλλειψης σεβασμού και ενσυναίσθησης προς τους εκπαιδευτικούς είναι ότι τα καλοκαίρια όλα τα ρούχα καθώς και πλήθος κούτες με πράγματα των μόνιμων καθηγητών στοιβάζονται  στην αίθουσα πληροφορικής του σχολείου, για να υποδέχεται το νησί με άδεια σπίτια τους τουρίστες..!!
Ένα νησί που ζει ΜΟΝΟ για το "φαίνεσθαι"...
Να φαίνεται το σχολείο με 30 καθηγητές, άσχετα αν τους ζητάνε 450 ευρώ για σπίτια που δεν αξίζουν ούτε τα μισά και τους χαιρετούν με μισή καρδιά όταν τους συναντούν έξω.
Να φαίνεται πως υπάρχουν κι άλλα σπίτια των 250-300, άσχετα αν πλημμυρίζουν σε κάθε μπόρα και πρέπει να ζουν οι καθηγητές με μια σφουγγαρίστρα.
Να φαίνεται ότι το σχολείο έχει γήπεδο του τένις για να παίζουν οι εφοπλιστές όταν έρχονται τα καλοκαίρια, άσχετα αν δεν έχει ούτε μια βρύση για να πίνουν οι μαθητές νερό, παρά μόνο έναν πρόσφατο ψύκτη ο οποίος  χορηγεί σε κάθε παιδί ΩΣ ΕΝΑ ποτήρι νερό τη μέρα.
Να φαίνεται ότι ΟΛΑ γίνονται αξιοκρατικά, άσχετα αν ΤΑ ΠΑΝΤΑ κινούνται με υπόγεια νήματα κι επιβιώνουν όσοι έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις.
Να φαίνεται ότι συμμετέχουν όλοι σε εκδηλώσεις και γιορτές για να προβάλλεται το νησί, άσχετα που ζουν και συμβιώνουν μέσα σε κλίκες αλληλουπονόμευσης...
Πολύ μακριά από αυτόν τον απαίσιο τόπο πια, μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει δεν είναι "Το νησί των καραβοκύρηδων αλλά  "Το νησί της υποκρισίας".
..