PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Θεωρώ ότι το θέμα δεν πρέπει να το βλέπουμε στενά συντεχνιακά. Όλοι γύρω μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι μιλούν για την αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού συστήματος. Όταν όλη η κοινωνία μιλάει για αξιολόγηση είναι τουλάχιστον ανόητο από μέρους μας να την αρνούμαστε.
Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να συζητήσουμε πώς θα γίνει αυτή και να ζητήσουμε αξιοκρατία, δικαιοσύνη, διαφάνεια και διάφορα τέτοια.
Όταν θα αξιολογηθείς και θα φαίνεται πια ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου, ο λόγος σου θα αποκτήσει βαρύνουσα σημασία και θα είναι αρκετά πιο εύκολο να ζητήσεις να γίνουν πράγματα γύρω από την Εκπαίδευση και φυσικά γύρω από τη μισθολογική σου ανέλιξη.

Πώς θα γίνει η αξιολόγηση;
Θεωρώ ότι δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Υπάρχουν συστήματα αξιολόγησης εργαζομένων καταρχάς, σε όλον τον κόσμο. Υπάρχουν συστήματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Μπορεί να γίνει μια σύνθεση όλων αυτών, να προστεθούν ίσως κάποια ειδικά κριτήρια για την Ελλάδα και να βγει ένα αξιόπιστο (κατά το δυνατόν) σύστημα αξιολόγησης.

Κάποια πράγματα που πρέπει να μετρούνται κατά τη γνώμη μου και στα οποία έχουμε έλλειψη στα σχολεία είναι:
1.   Η συνεργασία με τους συναδέλφους. Ο κάθε καθηγητής στο σχολείο λειτουργεί ως μονάδα. Δύσκολα συνεργάζονται 2 ή 3 καθηγητές μεταξύ τους. Το αντίθετο θα έλεγα.
2.   Να τίθενται στόχοι (σχετικά με το μάθημα) στην αρχή της χρονιάς από τον κάθε καθηγητή ή την κάθε ειδικότητα και να μετριέται κατά πόσο επιτεύχθηκαν ή όχι αυτοί και γιατί.
3.   Συνεργασία με τους γονείς.
4.   Συνεργασία με την κοινωνία. Το Σχολείο πρέπει να συνεργάζεται με την κοινωνία, τους φορείς ή οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να είναι ο Φάρος της Γνώσης και της δραστηριότητας γύρω από αυτήν. Ειδικά στα μικρά μέρη.

Φυσικά θα πρέπει να αξιολογείται όλο το σύστημα. Δε μπορεί να κατηγορείται ο καθηγητής για κάτι που δεν πήγε καλά και το σχολείο να έχει ελλείψεις σε καθηγητές ή σε βιβλία ή σε αίθουσες ή σε εκπαιδευτικό υλικό.
Να μπουν όλα στην αξιολόγηση.

Σαφώς και πρέπει να αναβαθμισθεί (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει) η εκπαίδευση των καθηγητών και να αξιολογείται και αυτή.
 
Το θέμα δεν είναι τόσο απλό και δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές, αλλά να μη γινόμαστε κουραστικοί....

Θα με ενδιέφερε αρκετά, να μάθω πως είναι τα εκπαιδευτικά συστήματα σε άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου και κυρίως σε ποιά σημεία διαφέρουν από το δικό μας.

Αν και δεν υπήρξα ποτέ διορθωτής, ρωτώντας συναδέλφους που υπήρξαν, έμαθα ότι δεν τους ενοχλεί, αν χρησιμοποιήσουν τύπους της Κατεύθυνσης στη Γενική Παιδεία. Αυτό το θεωρώ λογικό. Δεν είναι σωστό να ζητάμε από τα παιδιά όχι μόνο να θυμούνται τύπους κ.λ.π. αλλά να θυμούνται και σε ποιό μάθημα τα έμαθαν. Αυτό βέβαια δημιουργεί μιά αδικία απέναντι στα παιδιά της Θεωρητικής Κατεύθυνσης αλλά ...αυτά είναι επακόλουθα του συστήματος.