PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

"Αν κάποιος αρνείται επί της αρχής να αξιολογηθεί, δεν πρέπει να έχει θέση στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης." Τάδε έφη ο αγλαός πρωθυπουργός μας.

Εγώ εκλαμβάνω τις θρησκείες ως φιλοσοφίες από τις οποίες τσιμπάω τα διδάγματα και τις αρχές που θεωρώ ότι με εκφράζουν ή μπορούν να με βελτιώσουν ως άνθρωπο. Δεν πιστεύω ότι αποκλείουν ή μια την άλλη ή ότι πρέπει να έχουν συγκρουσιακή σχέση. Μπορώ κάλλιστα να ασπαστώ όψεις του βουδισμού όπως και του χριστιανισμού. Αυτό που αντιπαθώ σφόδρα στις θρησκείες είναι ο μανδύας της κανονιστικής ηθικής που πολλές φορές τις περικλείει: καθήκοντα, υποχρεώσεις, τελετουργίες, απαγορεύσεις που απλά μετατρέπουν τον κόσμο σε ποίμνιο ορισμένων αδίστακτων εξουσιολάγνων. Ο Θεός, είναι μια οντότητα για την ύπαρξη της οποίας είναι αδύνατο να αποκτήσουμε γνώση ενώ δεν μπορούμε να την προσεγγίσουμε με τη λογική. Σε έναν παράλογο κόσμο στον οποίο όλοι πασχίζουμε να βρούμε νόημα, μπορώ να αντιληφθώ τη χρησιμότητά του και έχω διαπιστώσει από ανθρώπους γύρω μου πόσο τους κρατά στη ζωή η πίστη. Προς το παρόν, όμως, αδυνατώ να Τον πλησιάσω διαισθητικά ή με την ψυχή.
Σχετικά με το έθνος, το γεγονός ότι γεννήθηκα Έλληνας δεν με γεμίζει με κάποιο αίσθημα περηφάνιας. Είναι κάτι τυχαίο, που δεν ορίζεται από εμένα. Όπως έτυχε να έχω πράσινα μάτια, έτσι έτυχε και η εθνικότητά μου να είναι η ελληνική. Ωστόσο,  είναι κομμάτι της ταυτότητάς μου και με συγκινούν οι αγώνες που πέρασε αυτό το έθνος για να συσταθεί, όπως με αηδιάζουν οι άνθρωποι που παίζουν με τις λέξεις πατρίδα, φυλή για να εξυπηρετούν τις δικές τους φιλοδοξίες. Προσωπικά, ρέπω προς τον εθνισμό, τον αγνό και ανυστερόβουλο πατριωτισμό που εκφράζεται με πράξεις προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο και όχι με κυματίζουσες σημαίες, πομπώδεις παρελάσεις και δηλώσεις γλωσσικής και πολιτισμικής ανωτερότητας.

Πάντως η Αθμια για μια ακόμη φορά, βάζει γυαλιά στη Βθμια που φοβάται και τον ίσκιο της.
 :

Δεν ξέρω αν έχουν νόημα αυτές οι συγκρίσεις. Στην τελική αυτό που μένει είναι το ανάστημα που ύψωσε το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου. Από το οποίο, δεν μπορώ να πω ότι θαμπωθήκαμε...

Πέρυσι υπήρξε ποσοστό προσπέρασης στον πίνακα γύρω στο 35%. Με 2000 διορισμούς, αν παρατηρηθεί παρόμοια τάση από τους υποψηφίους, τότε είναι πιθανό να φτάσουμε στη θέση 2.700 έως και 3.000 στον εκκαθαρισμένο...

σε ποια περίπτωση αξιολογείται κάποιος δυο συνεχόμενες χρονιές αν την πρώτη εχει αξιολογηθεί σε όλα;

Στην περίπτωση που πάσχει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Αξιολόγηση αλλά για τα δικά μας τα παιδιά θα παρακάμπτουμε όλα τα επιμέρους κριτήρια, όπως κάναμε με τον φίλο μας τον σταθμάρχη. Κι αν κάνουμε κανένα λαθάκι θα επιμερίζουμε τις ευθύνες σε όλους τους άλλους, γιατί η αυτοαξιολόγηση είναι μια άγνωστη για μας λέξη, που δεν συνάδει με την απρόσβλητη αριστεία μας.

Προτείνω να αφήσουμε τις προστριβές που μάλλον θα οδηγήσουν σε έναν ατέρμονο κύκλο αντιπαραθέσεων και να εστιάσουμε στα θετικά: το γεγονός δηλαδή ότι η μεθαυριανή διαδήλωση προοιωνίζεται να είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών. Συναντάω κόσμο που ενώ παλαιότερα του έλεγες για απεργία και σε φιλοδώριζε με αλλεπάλληλα χασμουρητά, πλέον να έχει αλλάξει στάση εξ ολοκλήρου. Και αυτό συνιστά ένα σπουδαίο επίτευγμα για τη δημοκρατία μας, ειδικά αν αναλογιστούμε τον σκιώδη ρόλο που έχουν παίξει τα αργυρώνητα ΜΜΕ. Είναι εμφανές ότι η δυσωδία που αποπνέει το υπάρχον καθεστώς άγγιξε τέτοια πυκνότητα που ούτε και οι καλολαδωμένοι αρμοί των συστημικών καναλιών δεν μπόρεσαν να την αραιώσουν. Ας ελπίσουμε το αίσθημα για δικαιοσύνη που ξύπνησε μέσα μας, να φέρει καλύτερες μέρες για όλους τους συμπολίτες μας.